ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ--ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΕΙΣ-ΠΕΠΤΩΚΟΤΕΣ-ΥΠΟΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ-ΜΕΡΟΣ Β

 

ΜΕΡΟΣ Β΄

4. "Εικονική" αποκτήνωση

Η απανθρωποποίηση και η αποκτήνωση θα διευκολυνθούν με κάθε δυνατό τρόπο από την επιθυμία να μετακινηθούν στους διαβόητους «εικονικούς» κόσμους. Η «εικονική πραγματικότητα» θα κάνει ένα άτομο να αισθάνεται σαν ένα ανελέητο και παντοδύναμο θηρίο, του οποίου η οργή και η επιθυμία δεν γνωρίζουν καθόλου όρια. Virtualis (από τα λατινικά) σημαίνει δύναμη, και αν πάρουμε σανσκριτικά, τότε το ρήμα vrtti σημαίνει μια ισχυρή πραγμάτωση της ψυχικής πράξης. Αυτό ονομάζεται "έντονα επιθυμητή" αρχή. Και αυτή η «συναισθηματική» αρχή ανήκει στη σφαίρα της ψυχής, κατανοητή ως κάτι διαφορετικό από το λογικό-βουλητικό πνεύμα. Και, όπως μπορείτε να δείτε, η ανάπτυξη της τεχνολογίας θα μας επιτρέψει σύντομα να βυθιστούμε πλήρως σε αυτό το πολύ ταραχώδες και επικίνδυνο στοιχείο. Φυσικά, δεν είναι οι ελίτ που θα βυθιστούν εντελώς σε αυτό, αλλά τα "ηλίθια" ζόμπι. Και εκεί θα βγουν στην απεραντοσύνη της ζωικής ανομίας. Ή ίσως αυτοί (όλοι ή μέρος αυτών) θα τραβηχτούν τότε έξω από την ήδη γνωστή εικονικότητα για να βρεθούν σε αρκετά πραγματικούς δρόμους και πλατείες. Τότε όλες οι φανταστικές εικόνες του "κινηματογράφου ζόμπι" μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Όλα αυτά γίνονται (και θα συνεχίσουν να γίνονται) προς το συμφέρον των πεπτωκότων ασώματων πνευμάτων (αγγέλων) που έχουν χάσει τον Παράδεισο αλλά δεν μπορούν να κατοικήσουν στον υλικό, πυκνό υλικό κόσμο. Είναι αυτοί που προσπαθούν να σβήσουν το όριο μεταξύ του πυκνού, υλικού κόσμου και του λεπτοφυούς, πνευματικού κόσμου. Εξ ου και η ζωοποίηση (από τη λατινική λέξη "ζώο") και η εικονικοποίηση, σχεδιασμένη να κάνει τον κόσμο μας όσο το δυνατόν πιο παρόμοιο με τον κόσμο της ψυχής.

Εδώ, παρεμπιπτόντως, αξίζει να αγγίξουμε το θέμα των δυτικών κινούμενων σχεδίων (λαμβάνοντας υπόψη όσα ειπώθηκαν παραπάνω για το ρόλο του Χόλιγουντ). Υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι προσπαθούν να μετατρέψουν το ίδιο το animation σε ένα είδος λατρείας που έχει σχεδιαστεί για να επιβραδύνει τη ζωική φύση σε ένα άτομο. Ιδού τι γράφει ο Roman Bagdasarov: «Η Disney... Διατύπωσα το κύριο πράγμα: ο νέος χαρακτήρας πρέπει να είναι ζώο και η συνοδεία πρέπει να είναι εντελώς σχεδιασμένη... Η Disney δημιούργησε τον Μίκυ Μάους. Το αστείο είναι ότι μόνο ένας προηγμένος ζωοπαθολόγος που μελετά την πανίδα στον τομέα των πυρηνικών δοκιμών θα αναγνώριζε ένα ποντίκι σε αυτό. Ο Μίκυ δεν είναι ποντίκι με την κυριολεκτική έννοια, αλλά μια παράξενη μεταμόρφωση της ιδέας του. Και ταυτόχρονα, όταν κινείται, μιλάει, σκέφτεται, σχηματίζεται μια απολύτως ζωτική εικόνα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα υβρίδιο ενός ζώου και ενός ανθρώπου, το οποίο τονίστηκε από αρκετά ανθρώπινα ρούχα και περιβάλλον. Το ίδιο πράγμα άρχισε να συμβαίνει και με το υπόλοιπο θηριοτροφείο, το οποίο χρόνο με το χρόνο ξεπήδησε από κάτω από το χέρι του μπαμπά της Disney. Τα σκυλιά Γκούφυ και Πλούτωνα, ο Ντόναλντ το παπάκι και η Κλαραμπέλα η αγελάδα – όλα τους ενσαρκώνουν το ένα ή το άλλο ανθρώπινο πάθος, φέρνοντάς τα στο γκροτέσκο... Η Disney επρόκειτο να χτίσει μια κλειστή πόλη με πληθυσμό 20.000 κατοίκων, εξοπλισμένη με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, χάρη στις επενδύσεις κορυφαίων αμερικανικών κατασκευαστικών εταιρειών: General Motors, General Electric, Xerox. Οι μονόδρομοι υψηλής ταχύτητας θα συγκλίνουν ακτινικά στο κέντρο, όπου θα κυριαρχεί ένας γυάλινος ουρανοξύστης. Αλλά, το πιο σημαντικό, το ίδιο το μέλλον ήταν να εγκατασταθεί στην πόλη του μέλλοντος, δηλαδή άνθρωποι που μελετούν και αναπτύσσουν τις ικανότητες του ανθρώπινου σώματος, της ψυχής. Περιττό να πούμε ότι θα είχε δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην αυξανόμενη γενιά, για χάρη των μεταλλάξεων της οποίας ξεκίνησαν τα πάντα. Το "Project X" υποτίθεται ότι θα παρήγαγε μια γνήσια "Generation X" και καθόλου "χαμένη" όπως την απεικόνισε ο παλιός χίπις Copeland. ("Ο άγνωστος Walt Disney" - RPMonitor)

Ταυτόχρονα, η διαδικασία ζωοποίησης συνδυάζεται με τη διαδικασία cyborgization. Και δεν έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται. Το cyborgization περιλαμβάνει τη μετατροπή των ανθρώπων σε ρομπότ και ακόμη και σε «ψηφιοποίηση». Στόχος του είναι να ενσωματώσει τους ανθρώπους στην Τεχνητή Νοημοσύνη, η οποία απειλεί (υπό ορισμένες υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες) να γίνει η ορατή ενσάρκωση του αόρατου Comp. (

Η ζωοποίηση στοχεύει στην "ανάπτυξη" των ζώων. Κάθε ένα από αυτά αντιστοιχεί σε μια πτυχή της ψυχής, διαφορετική από το Πνεύμα, την υπερδιανοητική, την παραδεισιακή-αγγελική. Η πρώτη ("cyborgic") πτυχή είναι ακριβώς η ορθολογική. Το δεύτερο είναι έντονα επιθυμητό, συναισθηματικό, κτηνώδες. Παρεμπιπτόντως, η ρωσική παραμυθένια παράδοση γνωρίζει την ορθολογική διάσταση της ψυχής. (Οι μεταφυσικές ρίζες του ορθολογισμού, Μέρος Ι, Κεφάλαιο 4. 

Έτσι ο άνθρωπος ανάγεται στο επίπεδο του ζώου, το ζώο εξυψώνεται στο επίπεδο του ανθρώπου. Το αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της διαδικασίας πρέπει να είναι η δημιουργία του πραγματικά τελευταίου ανθρώπου. Θα είναι ένας «θηριώδης» που θα διαστρεβλώσει την πραγματικότητα σε έναν ανεμοστρόβιλο υπερβατικής συναισθηματικότητάς του. Η κτηνοβασία θα αρχίσει να καταστρέφει τους "πρώην" ανθρώπους και ο ένας τον άλλον - για τη διασκέδαση των ασώματων, μη ανθρώπινων, δαιμονικών δυνάμεων που πάντα ήθελαν να καταστρέψουν την "εικόνα του Θεού", αντικαθιστώντας την με την "εικόνα του θηρίου". Επικεφαλής αυτών των δυνάμεων είναι αυτός που ονομάζεται «εχθρός της ανθρώπινης φυλής». Και προετοιμάζει τον ερχομό εκείνου για τον οποίο ειπώθηκε: «Όποιος έχει κατανόηση, ας μετρήσει τον αριθμό του θηρίου, γιατί είναι ο αριθμός ενός ανθρώπου». (Αποκ. 13:16-18).

5. Εικόνες ζώων και πόλοι οντολογίας

Σε διαφορετικές παραδόσεις (ιδίως τη ρωσική), οι εικόνες των ζώων είχαν τόσο καλό όσο και επιβλαβές περιεχόμενο. Εξέφραζαν τόσο την υποστροφή όσο και τη μεταμόρφωση. Τα επόμενα κεφάλαια αυτής της μελέτης θα αφιερωθούν στην εξέτασή τους.

Όσο εκπληκτικό κι αν φαίνεται, θα ξεκινήσουμε με τον λαγό – ένα φαινομενικά ασήμαντο ζώο. Στην πραγματικότητα, η εικόνα του λαγού είναι πολύ, πολύ σημαντική. Στο σώμα των ρωσικών πνευματικών ποιημάτων που ονομάζεται "Βιβλίο περιστεριών", σε ένα κομμάτι για τον αγώνα μεταξύ Pravda και Krivda, διαβάζουμε: "Δεν συνέκλιναν δύο θηρία, ούτε ένας λευκός λαγός ούτε ένας γκρίζος λαγός".

Αφορούν τον κτηνώδη «χαρακτήρα» της Αλήθειας και της Στραβότητας. Υποστηρίζεται ότι δεν συνέκλιναν δύο θηρία. Ωστόσο, η ίδια η σύγκριση δείχνει ένα είδος κτηνώδους εικόνας της Αλήθειας και της Στραβότητας. Η σύγκριση γίνεται με δύο λαγούς - λευκό και γκρι. Και αυτό υποδηλώνει τον Belobog και τον Chernobog, με τους οποίους μπορούν να ταυτιστούν η Pravda και η Krivda. Φυσικά, δεν έχουμε να κάνουμε με θεούς, αλλά με κάποιους κοσμικούς πόλους της οντολογίας μας. Η αλήθεια (Belobog) είναι ο πόλος της ύπαρξης, πραγματοποιεί την κυκλική αναπαραγωγή της ύπαρξής μας. Είναι υπερ-προσωπικός, δηλαδή ξεπερνά το επίπεδο οποιασδήποτε ιστορικής προσωπικότητας. Αλλά είναι επίσης προσωποποιημένος. Αυτός είναι ο Βασιλιάς του Κόσμου, Vaisvanara («Πανάνθρωπος»), Μελχισεδέκ. Στο Βιβλίο του Περιστεριού, αυτή η προσωποποίηση εμφανίζεται στην εικόνα του Λευκού Βασιλιά, ο οποίος είναι "ο βασιλιάς πάνω από τους βασιλιάδες".

Η Krivda (Belobog) είναι ο πόλος της ανυπαρξίας, μπορεί να ειπωθεί ότι είναι ένας αντι-πόλος. Επιδιώκει να καταστρέψει και να καταναλώσει την ύπαρξη. Είναι το Παγκόσμιο Φίδι, ο Jörmungandr, ο Διαστημικός Υπολογιστής. Η ρωσική λαογραφία τον γνωρίζει ως Zmiulana. Ο τελευταίος πολεμιέται από τον Βασιλιά της Φωτιάς, ο οποίος μπορεί να συγκριθεί με τον Ινδο-Άριο Agni. Στην πραγματικότητα, ήταν η Agni που ταυτίστηκε με τον Vaishvanara.

Η εικόνα του ζώου δείχνει ότι ο αγώνας διεξάγεται επίσης για τον καθαρισμό της ζωικής φύσης. Αυτό είναι το επίπεδο της ψυχοσυναισθηματικής, «έντονα επιθυμητής» Ψυχής, η οποία πρέπει να διακρίνεται από το παραδεισένιο-αγγελικό Πνεύμα.

Η Ψυχή και το Πνεύμα είναι δύο μεταφυσικές περιοχές, αλλά οι αντίστοιχες αρχές είναι επίσης παρούσες στην πραγματικότητά μας. Είναι απαραίτητο να επαναλάβουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα "κακό" στην ίδια την "ζωική" ψυχή, αναζωογονεί και ζωντανεύει το σώμα. Και μια ισχυρή επιθυμία (με ζήλο) μπορεί να κατευθύνει την ψυχή και το σώμα στο πνεύμα. Το «κακό» αρχίζει όταν η ψυχή «χαλαρώνει» και υποτάσσει το πνεύμα. Στην πραγματικότητα, σε αυτό το σφύριγμα βασίζεται η μαγεία του «θηρίου-ανθρώπου».

Είναι σημαντικό ότι στο The Pigeon Book, η Pravda και η Krivda παρουσιάζονται ως δύο πουλιά με μια πέτρα, ένα λευκό και ένα γκρι. Φυσικά, αυτό είναι μια ένδειξη του μύθου του αγώνα μεταξύ του Belobog του Δημιουργού και του Chernobog, ο οποίος πραγματοποιεί στρεβλώσεις και στρεβλώσεις. Παρεμπιπτόντως, πρέπει να κάνουμε μια μικρή παρέκβαση εδώ. Ο λαγός θεωρείται σύμβολο φόβου. Στην πραγματικότητα, αυτή η εικόνα δεν είναι η κύρια. Από αυτή την άποψη, η μελέτη του Βλαντιμίρ Γκούρα "Σχετικά με τον συμβολισμό του λαγού μεταξύ των Σλάβων" είναι πολύ ενδιαφέρουσα: "Εν τω μεταξύ, στην παραδοσιακή κουλτούρα, η εικόνα του δειλού λαγού δεν είναι σε καμία περίπτωση η κύρια, αλλά μάλλον περιφερειακή, εδώ έρχονται στο προσκήνιο εντελώς διαφορετικές συμβολικές έννοιες. Στα λαογραφικά κείμενα, εμφανίζεται παντού ως ανδρικός χαρακτήρας. Στα τραγούδια του παιχνιδιού, απευθύνεται ως "Father Bunny", "Stepanushka Bunny". Στη Βουλγαρία, το παιχνίδι zaeshka (χορός με άλματα) εκτελείται αποκλειστικά από άνδρες. Σε ένα ουκρανικό παραμύθι, ένας κηπουρός μοιράζεται με τη σύζυγό του ένα υπέροχο μήλο που έφερε ένας λαγός, ο οποίος γεννά έναν γιο που ονομάζεται Zayan. Και οι Βούλγαροι έχουν αρσενικό όνομα Zayko».

Σε διαφορετικές παραδόσεις, ο λαγός έχει πολύ υψηλή θέση. Οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής τον θεωρούσαν δημουργό. Μεταξύ των Βαλτών, η λατρεία του "θεού λαγού" Diveriks ήταν πολύ διαδεδομένη και ορισμένοι ερευνητές τον θεωρούν ως τον υπέρτατο θεό. Υπήρχε (μεταξύ των Γερμανών και των Σλάβων) η ιδέα ότι ο λαγός γεννά αυγά και το αυγό συνδέεται στενά με το θέμα της δημιουργίας του κόσμου. Ταυτόχρονα, υπάρχει και μια δαιμονική, καταχθόνια πλευρά του λαγού, η οποία περιγράφεται με μεγάλη λεπτομέρεια στην προαναφερθείσα μελέτη. Όλα αυτά μιλούν για τη δυαδικότητα του κόσμου μας που συνέβη ως αποτέλεσμα της πτώσης.

Ωστόσο, το θέμα του Belobog και του Chernobog δεν σχετίζεται μόνο με λαγούς. Διάφοροι θρύλοι (Μεγάλοι Ρώσοι, Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Σέρβοι κ.λπ.) μιλούν για τη δημιουργία του κόσμου από την «προ-χωριό okiyan-lake» (τα νερά του αρχέγονου χάους), η οποία συνοδεύεται από τον αγώνα των λευκών και μαύρων πουλιών – του λευκού περιστεριού και του μαύρου περιστεριού, του λευκού goldeneye και του μαύρου goldeneye. Αυτά είναι τα ίδια "πουλιά" - Belobog και Chernobog, αλλά μόνο σε μορφή πουλιών. Είναι σημαντικό ότι οι Σλοβένοι της Γκόριτσα πίστευαν στην ύπαρξη μιας "cufulina" - μισό πουλί, μισός λαγός.)

Στους θρύλους, λευκά και μαύρα πουλιά, δηλαδή το Belobog και το Chernobog, κάθονται στα κλαδιά μιας βελανιδιάς (το Παγκόσμιο Δέντρο) που αναπτύσσεται από την "προ-χωριό Okiyan-λίμνη" (ή απλά "γαλάζια θάλασσα"). Αυτός ο ωκεανός («θάλασσα-λίμνη») συμβολίζει την αρχέγονη ουσία, το αρχέγονο χάος – το υλικό (ύλη) από το οποίο προήλθαν όλα τα πράγματα.

Το βιβλίο της Γένεσης αναφέρει: «Και η γη ήταν άμορφη και έρημη, και το σκοτάδι ήταν πάνω από τα βαθιά, και το Πνεύμα του Θεού κινούνταν πάνω από τα νερά». (Ρωμ. 1:2) Πρέπει να τονιστεί ότι στην ειδωλολατρική κοσμογονία το αρχέγονο χάος προέκυψε από μόνο του. Στη βιβλική οπτική, οπτική, δημιουργήθηκε. Φαίνεται ότι το αρχέγονο μη-(υπο)ον ήταν απαραίτητο για τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ αυτού και του Καθαρού Ακτίστου Όντος. Διαφορετικά, ο άνθρωπος θα γινόταν ένα «αυτόματο του Απόλυτου».

Εκτός από το ίδιο το νερό, και σε μερικούς θρύλους, τον ουρανό, δεν υπήρχε τίποτα εκείνη την εποχή. Οι θεοί άρχισαν να δημιουργούν τη γη. Ο Belobog ανάγκασε τον ανταγωνιστή του να βυθιστεί στο βυθό της θάλασσας και να πάρει μια χούφτα άμμο για να δημιουργήσει το στερέωμα της γης. Η προσπάθεια του Chernobog να καταλάβει αυτή τη χούφτα "στο όνομά του" κατέληξε σε αποτυχία και ήταν σε θέση να πραγματοποιήσει το σχέδιο μόνο αφού το πήρε στο όνομα του Belobog (η υπόσταση της φυλής). Έτσι δημιουργήθηκε η γη.

 6. Σχετικά με τους "Ερπετοειδείς" – Σοβαρά

Στους μύθους, υπάρχει μια εικόνα φιδιών. Είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη, ίσως, στην ινδο-άρια παράδοση. Μιλάει για νάγκας, ημι-θεϊκά όντα με φιδίσιο σώμα και ανθρώπινο κεφάλι. Έχουν τον δικό τους υπόκοσμο, την Patala με πρωτεύουσα την Bhogavati. Η αναπνοή τους θεωρήθηκε δηλητηριώδης και το βλέμμα τους θεωρήθηκε θανατηφόρο. Οι Nagas είναι σοφοί που μπορούν να αναβιώσουν, θεωρούνται σοφοί και μάγοι που μπορούν να αναβιώσουν τους νεκρούς και να αλλάξουν την εμφάνισή τους. Παίρνουν ανθρώπινη μορφή και ζουν ανάμεσα σε άνδρες και οι γυναίκες τους είναι διάσημες για την ομορφιά τους και συχνά γίνονται σύζυγοι ανθρώπινων βασιλιάδων και ηρώων.

«Και εδώ, επίσης, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την κατάρα της φυλής των φιδιών, που εκφράζεται από το στόμα της μητέρας τους Kadru, η οποία, το πιο σημαντικό, βρίσκει αδιαμφισβήτητη έγκριση από τους θεούς: "Η φωτιά θα καταστρέψει τους άγριους, τους δαγκωμένους,/ Τους κακόβουλους, τους κακούς, τους κρυφά δειλούς,/ Αλλά εκείνοι που είναι ειλικρινείς, ευγενικοί, δίκαιοι,/ Ειλικρινείς και ταπεινοί, θα ζήσουν...» (Mahabharata [Κάψιμο φιδιών])», γράφει ο Alexei Komogortsev. -

Τα καλά φίδια φιγουράρουν εδώ περισσότερο ως εξαίρεση παρά ως κανόνας. Έτσι, είναι μέσω της αποκήρυξης της φυλής των φιδιών και των πράξεών της που ο Shesha λαμβάνει την εύνοια του Πανύπαρκτου Μπράχμα.

Στο τέλος, τα «πονηρά» φίδια πρέπει να καούν: «Σύμφωνα με τα διδάγματα ότι ο κόσμος είναι αρχαίος, τα κακά φίδια θα καούν» (Mahabharata [Το κάψιμο των φιδιών]).

Εδώ βλέπουμε μια εντυπωσιακή σύμπτωση της προκαθορισμένης μοίρας των Nagas με τη μοίρα που, σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, περιμένει το «αρχαίο φίδι» και τους υπηρέτες του. (Αποκ. 20:9-10) (Κουτί Μαλαχίτη της Πανδώρας)

Η αρχαία ιρανική μυθολογία γνωρίζει για το τερατώδες τρικέφαλο φίδι Zahhak (Dahak), έναν δράκο από την ακολουθία του μαύρου θεού του κακού Ahriman. Ανατρέπει τον βασιλιά της Χρυσής Εποχής Τζαμσίντ σφετεριζόμενος το θρόνο του. Αυτό το τέρας είχε δύο κεφάλια που μεγάλωναν από τους ώμους του, τα οποία τρέφονταν με τους εγκεφάλους των νεαρών ανδρών. Στις πηγές της Μέσης Περσικής (Bundahishn), ο Dahhaka έχει μια εντελώς ανθρώπινη γενεαλογία, ο πρώτος πρόγονός του είναι ο Siyamak. Δηλαδή, αυτός ο σφετεριστής "βασιλιάς" μπορεί να θεωρηθεί φιδίσιος.

Οι Snakemen είναι επίσης γνωστοί στη ρωσική παράδοση. Αλέξανδρος Nikolaevich Afanasyev στο μνημειώδες έργο του "Ποιητικές απόψεις των Σλάβων για τη φύση" ([Κείμενο] : σε 3 τόμους / A. Afanasyev. - [Ανατύπωση της έκδοσης του 1865, με διορθώσεις]. - Μόσχα: Indrik, 1994. ): "Στα λαϊκά παραμύθια, το φίδι απεικονίζεται είτε ως τερατώδες θηρίο είτε ως γίγαντας. Μέσα στα σύννεφα της καταιγίδας, η φαντασία του αρχαίου ανθρώπου στοχαζόταν αυτενέργεια όντα, αναγνωρίζοντας σε αυτά την ίδια θέληση και τα ίδια πάθη που αρμόζουν στον άνθρωπο. Ως εκ τούτου, μαζί με τις ζωικές προσωποποιήσεις των σύννεφων, ήταν απαραίτητο να τους προικίσουμε με ανθρώπινες μορφές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το φίδι οδηγεί στη μάχη σαν οπλισμένος πολεμιστής σε ένα ένδοξο, ηρωικό άλογο. Στον ώμο του κάθεται ένα μαύρο κοράκι (κλέφτης ζωντανού νερού) και πίσω του τρέχει μια ορδή (σκύλος ανέμου). Αλλά, μεταφέροντας τις μορφές του στον συννεφιασμένο κόσμο, ο άνθρωπος τις επέκτεινε σε γιγαντιαίες διαστάσεις, σύμφωνα με τη δύναμη και την απεραντοσύνη των φυσικών φαινομένων. Ως εκ τούτου προέκυψαν οι θρύλοι των γιγάντων, στους οποίους ανήκει το φίδι, κάτι που είναι εμφανές στον ελληνικό μύθο των γιγάντων με ουρά φιδιού και σε πολλές άλλες κοινές Άριες παραδόσεις. Ένα λαϊκό παραμύθι λέει για τον Tugarin Zmeyevich: ήταν ένας ήρωας ύψους τριών fathoms, με ένα κόκκινο καυτό βέλος ανάμεσα στα μάτια του. Καταβρόχθιζε και έπινε όσο οι γίγαντες που τρώνε τις ουράνιες αγελάδες και αδειάζουν ολόκληρα βαρέλια βροχής... Υπάρχουν νέοι που είναι ντροπαλοί (λέει μια προφορική παράδοση για τα ιπτάμενα φίδια), που ξέρουν πώς να προσποιούνται σαν φίδι και σαν άνθρωπος. Σε ένα ρωσικό παραμύθι, ένα φίδι αντιπροσωπεύεται από έναν άνθρωπο με κεφάλι φιδιού: "Στην εμφάνιση, το φίδι είναι ήρωας, αλλά το κεφάλι είναι φίδι".

Εδώ έχουμε αρκετά ερπετοειδή μπροστά μας. Αυτή είναι σίγουρα η πραγματικότητα, αλλά λαμβάνεται πολύ κυριολεκτικά. Επειδή είναι πραγματικά κάτι που βρίσκεται στην άκρη της ανθρώπινης οντολογίας. Και είναι πιθανό κάποιος να φέρει σκόπιμα την εικόνα ενός ερπετού στο σημείο του παραλογισμού, έτσι ώστε οι άνθρωποι να κατεβαίνουν με γέλιο. Το "Serpent-Bogatyr" είναι αναμφίβολα μια υπερξαλτρία της αρχαιότητας, η οποία προέκυψε ως αποτέλεσμα πειραμάτων μαύρης μαγείας για την τροφοδότηση της ζωικής (πρώτα απ 'όλα, της σερπεντίνης) φύσης.

Και αυτά τα πειράματα ξεκίνησαν από ορισμένους «Φύλακες» του βιβλίου του Ενώχ, για τους οποίους έχουν ήδη γραφτεί παραπάνω. «Μολύνθηκαν με τις κόρες των ανθρώπων, και πήραν γυναίκες για τον εαυτό τους, και περπάτησαν σαν τους γιους της γης, και ζητιάνευαν γιους γιγάντων». Έτσι εμφανίστηκαν οι τερατώδεις γίγαντες-rephaim, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το φιδίσιο anakim. Παρεμπιπτόντως, πιθανότατα, είναι τέτοια anikim που εννοούνται από τους ρωσικούς θρύλους που λένε για την Anika τον πολεμιστή. Αυτός ο απίστευτα γενναίος πολεμιστής - ο φορέας της υπερτροφικής δύναμης, που αψηφά τον ίδιο τον Θάνατο - και νικιέται: «Βασιλιάδες και πρίγκιπες πεθαίνουν στη γη,/ Βασιλιάδες και πρίγκιπες πεθαίνουν στη γη,/ Ισχυροί και πλούσιοι πεθαίνουν στη γη». Ο θάνατος δεν μπορεί να νικηθεί σε αυτόν τον κόσμο, οποιαδήποτε προσπάθεια επίτευξης φυσικής αθανασίας και κοσμικής παντοδυναμίας είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, αν και ένα τεράστιο ποσό διαφόρων πόρων μπορεί να συγκεντρωθεί σε αυτό το μονοπάτι. Κάποιος μπορεί ακόμη και να πει "να σώσει", το οποίο, στην πραγματικότητα, είναι αυτό που θέλουν οι υπερ-ελίτ από τον καπιταλισμό, οι βρικόλακες έρχονται αμέσως στο μυαλό, επειδή η μαγεία του κεφαλαίου βασίζεται στον βαμπιρισμό. («Η μαγεία του κεφαλαίου»)

Εδώ έχουμε την εικόνα ενός υπερ-ελιτίστη και υπερ-kshatriya που προσπάθησε να επιτύχει τη φυσική αθανασία. 

Η εικόνα του ουράνιου (συνδεδεμένου με τον ουρανό) γιγαντιαίου φιδιού είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα. Μιλάμε για μάγους που προσπάθησαν να αποκτήσουν υψηλότερη, πνευματική δύναμη, αλλά ανέβηκαν προς τα πάνω σε ένα στραβό, navia, "soul" μονοπάτι. Ας συνεχίσουμε παραθέτοντας τα λόγια του Α. Αφανάσιεφ: «Στη Μικρή Ρωσία δεν έχει ξεχαστεί ακόμα ο ποιητικός μύθος για τον γίγαντα, ο οποίος ήταν τόσο τεράστιος που δεν είχε ούτε καταφύγιο ούτε καταφύγιο. Και έτσι συνέλαβε την ιδέα να ανέβει στον απέραντο ουρανό: καθώς περπατούσε, οι θάλασσες ήταν μέχρι τα γόνατά του, και τελικά ανέβηκε στον υψηλότερο από τους βράχους της γης. Το ουράνιο τόξο είναι η γέφυρα που ενώνει τον ουρανό με τη γη, το δέχεται και το ανυψώνει στις ουράνιες κατοικίες. Αλλά ο Κύριος δεν αφήνει τον γίγαντα να πάει εκεί, και δεν υπάρχει δρόμος προς τη γη, και παραμένει για πάντα μεταξύ ουρανού και γης. Τα σύννεφα είναι το κρεβάτι και τα ρούχα του, οι φτερωτοί άνεμοι και τα πουλιά (η προσωποποίηση των ίδιων ανέμων) του φέρνουν φαγητό και το ουράνιο τόξο, γεμάτο με νερό, σβήνει τη δίψα του. Αλλά σκληρή είναι η έρημη ζωή. Ο γίγαντας έκλαψε πικρά και τα δάκρυά του έπεσαν βροχή στα χωράφια και τα χωράφια. Οι στεναγμοί του έκαναν να αντηχήσουν βροντές και συγκλόνισαν την ταπεινή γη».

Αυτό φέρνει αμέσως στο μυαλό τον René Guénon, ο οποίος έγραψε για τους «αγίους του Σατανά» - ανθρώπους που ασχολούνται με εσωτερικές πρακτικές, ελπίζοντας να φτάσουν σε κάποια υπερβατικά ύψη. Ωστόσο, ο δρόμος εκεί ήταν κλειστός γι 'αυτούς, και προσπάθησαν να γυρίσουν πίσω. Αλλά αυτό αποδείχθηκε αδύνατο, επειδή κατά τη διάρκεια αυτών των πρακτικών έλαβαν χώρα κάποιες ισχυρές αλλαγές. Οι ασκούμενοι έχουν αποκτήσει κάποια δύναμη, αλλά δεν είναι πνευματική, αλλά ψυχική («ψυχική»).

Προφανώς, μια τέτοια ατυχία συνέβη από μερικούς ασκητές των προκατακλυσμιαίων χρόνων. Έκαναν κάτι πολύ λάθος και πάγωσαν μεταξύ Ουρανού (Πνεύματος) και Γης, προσηλωμένοι στην Ψυχή. Αυτά είναι η Συμπαντική Ψυχή, η Ψυχή, η Nav – ο λεπτοφυής κόσμος, το «ανώτερο» χάος, το «αστρικό». Στην περίπτωση των «ασκητών αντίθετα», η πνευματική («ψυχική») και έντονα επιθυμητή αρχή έχει ενταθεί. Και αυτή η αρχή είναι ένα ζώο. Ως αποτέλεσμα, η δύναμη των αρχέγονων ανθρώπων συνδυάστηκε με τη μανία των ζώων. Εξ ου και η προέλευση των προαναφερθέντων τεράτων.

Μιλάμε για τη διαστρέβλωση της αρχικής παράδοσης, κατά τη διάρκεια της οποίας οι πνευματικές πρακτικές αντικαταστάθηκαν από μαύρες μαγικές, «ψυχοφυσικές». Τα πειράματα "ζώων" τελείωσαν με την εμφάνιση "ερπετών".

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....