Η τεχνητή νοημοσύνη ως το «υπέρτατο ον»!!Σχετικά με τα μικρά και μεγάλα μυστήρια της οιονεί θρησκείας του μετανθρωπισμού

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΛΙΖΕΕΦ

Μυστήρια και παρωδίες

Ο μετανθρωπισμός στοχεύει στη ριζική αλλαγή της ανθρώπινης φύσης, προκειμένου να αφαιρεθούν όλες οι ανεπιθύμητες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης: ασθένεια, θάνατος, γηρατειά... Ένα άτομο σε αυτό το φακό πρέπει να γίνει ένα είδος τέλειου όντος, ένα είδος εγκόσμιου «θεού». Ταυτόχρονα, πιστεύεται ότι ο ίδιος έχει το δικαίωμα να ξεπεράσει την ανθρώπινη φύση του, να μεταμορφώσει τη φυσική κατάσταση και να φτάσει σε ένα ορισμένο υπερφυσικό επίπεδο.

Αυτό το διπλό έργο μοιάζει πολύ με το διπλό έργο της παράδοσης, το οποίο βασίζεται στα «μικρότερα» και «μεγαλύτερα» μυστήρια. Στο θεμελιώδες έργο του Σημειώσεις για τη Μύηση, ο κλασικός της παραδοσιοκρατίας, René Guénon, κάνει την ακόλουθη διάκριση μεταξύ τους: «Τα "Μικρά Μυστήρια" οδηγούν στην αποκατάσταση της "αρχικής κατάστασης" (πριν από την Πτώση). " Τα «Μεγάλα Μυστήρια» αφορούν την πραγμάτωση υπεράνθρωπων πνευματικών καταστάσεων, μέχρι την «τελική απελευθέρωση» ή την «υπέρτατη ταύτιση».

Ο René Guénon, ένας κλασικός της παραδοσιοκρατίας, ονόμασε το πρώτο κράτος κατάσταση «επίγειου παραδείσου» και το δεύτερο κράτος κατάσταση «ουράνιου παραδείσου». Σύμφωνα με την παράδοση, το πρώτο είναι πραγματικό και συμβολίζει το δεύτερο. Αυτό αναφέρεται σε ένα ορισμένο υπαρξιακό κέντρο (πόλο) της πυκνής υλικής πραγματικότητάς μας. Σε ορισμένες παραδόσεις (ινδοάρια, ιρανική, ελληνική) βρίσκεται στα βόρεια (εξ ου και η εικόνα της Υπερβορείας). Ο επίγειος παράδεισος έχει επίσης την προσωποποίησή του. Διάφορες παραδόσεις μιλούν για ένα υπερπροσωπικό ον-αρχή, τον βασιλιά του κόσμου. Για παράδειγμα, η Αγία Γραφή μιλάει για τον Βασιλιά Μελχισεδέκ του Σάλεμ, ο οποίος «δεν έχει ούτε πατέρα ούτε μητέρα» (μια σαφής αναφορά στην υπερπροσωπικότητα). Η ινδο-άρια παράδοση γνωρίζει για τον βασιλιά του κόσμου, Vaishvanara, δηλαδή τον «πανάνθρωπο», πράγμα που δείχνει σαφώς την πραγματοποίηση των «μικρότερων μυστηρίων», την «οριζόντια» απόκτηση της πληρότητας της ανθρώπινης φύσης. Και στη ρωσική παράδοση ("Το βιβλίο των περιστεριών") υπάρχει μια αναφορά στον "Λευκό Τσάρο", ο οποίος "είναι ο Τσάρος πάνω από όλους τους τσάρους".

Θα ήταν λογικό να προτείνουμε ότι το αντίθετο της παράδοσης, με τα «μικρότερα» και τα «μεγαλύτερα» μυστήριά της, είναι ένα είδος αντι-παράδοσης, η οποία προϋποθέτει επίσης ένα διπλό καθήκον: (1) την απόκτηση κάποιας φυσικής τελειότητας και (2) την τεχνητή μεταμόρφωσή της σε υπεράνθρωπο ον.

Τα παραδοσιακά μυστήρια κατευθύνονται προς τα πάνω, προϋποθέτουν μια φιλοδοξία για τον παράδεισο και το Απόλυτο, με το οποίο πρέπει να γίνει η ένωση. Τα αντιπαραδοσιακά μυστήρια, από την άλλη πλευρά, στερούνται κάθετης ανοδικής φιλοδοξίας. Εδώ, και οι δύο εργασίες επιλύονται σε οριζόντιο επίπεδο. Μια ορισμένη απολυτοποίηση της οριζόντιας της γης, προκειμένου να επιτευχθεί απόλυτη δύναμη στη γη, θεωρείται. Έχουμε μπροστά μας ένα είδος παρωδίας της παράδοσης, που είναι η ουσία της αντι-παράδοσης. Και ο μετανθρωπισμός, με το διπλό καθήκον του που αναφέρθηκε παραπάνω, είναι μόνο μία από τις μορφές του.

Συνολικό Αντικείμενο εναντίον Παγκόσμιας Υποκειμενικότητας

Αλλά αν συμβαίνει αυτό, τότε ο μετανθρωπισμός πρέπει να έχει το δικό του παρωδικό αντι-κέντρο, τόσο τοπικό όσο και προσωπικό. Κατά τη γνώμη μας, ένα τέτοιο αντι-κέντρο είναι: 1) στο τοπικό επίπεδο, στην οντολογική περιφέρεια. (2) Σε προσωπικό επίπεδο, το μυθολογικό ον είναι γνωστό ως το Παγκόσμιο Φίδι.

Μια αναφορά στη μυθολογία μπορεί να συναντήσει ειρωνικό σκεπτικισμό από ανθρώπους με έντονη ορθολογική νοοτροπία. Ταυτόχρονα, είναι προφανές ότι τα δεδομένα των αρχαίων μύθων δεν σχηματίστηκαν στο κενό, αλλά χαρακτηρίζουν μερικές από τις σημαντικότερες πραγματικότητες. Και μπορούν να περιγραφούν όχι μόνο σε μυθοποιητική, αλλά και σε φιλοσοφική γλώσσα.

Λογικά, το αντίθετο του οντολογικού κέντρου του πυκνού υλικού κόσμου μας θα πρέπει να είναι η οντολογική περιφέρεια. Είναι ένα είδος ορίου με χαμηλότερες και ακόμη και καταχθόνιες χαοτικές διαστάσεις. Στη σκανδιναβική παράδοση, το παγκόσμιο φίδι Jörmungandr περιβάλλει τη γη, είναι η περιφέρεια, το χαμηλότερο όριο της πραγματικότητας. Ταυτόχρονα, βρίσκεται στους ωκεανούς του κόσμου, όπου το έριξε ο θεός Odin. Το ίδιο το στοιχείο του νερού θεωρείται σύμβολο του αρχέγονου χάους, από το οποίο προέκυψε ο κόσμος των "σχηματισμένων" πραγμάτων. Και αν το παγκόσμιο φίδι συνορεύει με το χάος, τότε το κέντρο της ύπαρξης συνορεύει με την υψηλότερη διάσταση – τον ουράνιο παράδεισο. Το φίδι παρωδεί το κέντρο, προσπαθεί να το μιμηθεί και να καταλάβει μια κεντρική, κυρίαρχη θέση.

Το οντολογικό κέντρο, με την ίδια λογική, λειτουργεί ως ένα είδος απόλυτου υποκειμένου της πραγματικότητάς μας. Ταυτόχρονα, η οντολογική περιφέρεια εμφανίζεται ως το απόλυτο αντικείμενό της. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να αντικαταστήσει το υποκείμενο, να οικειοποιηθεί την οντολογική του υπόσταση. Αυτή η διαδικασία συνοδεύεται από την καταστροφή της ίδιας της υποκειμενικότητας, η οποία, ειδικότερα, βρίσκει την έκφρασή της στη διαδικασία του ψεκασμού. Μια από τις πιο εντυπωσιακές εκδηλώσεις αυτής της αντι-υποκειμενικότητας ήταν οι «μεγάλες αστικές επαναστάσεις» που συνοδεύτηκαν από την ανατροπή της εξουσίας των μοναρχών – των ιερών υποκειμένων της πραγματικότητάς μας, συμβολίζοντας το συνολικό υποκείμενο, το οποίο είναι επίσης το απόλυτο κέντρο της πυκνά υλικής μας πραγματικότητας.

Φυσικά, ένα συνολικό αντικείμενο δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από μια κοσμική μηχανή, ένα είδος αντικειμένου συλλογισμού. Είναι ένας ψευδο-ευφυής υπολογιστής που έχει λόγο αλλά όχι μυαλό. Αυτή η άψυχη μηχανή περικυκλώνει ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτή, λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων της στους υπολογιστές, διαπερνά την κοινωνία των ανθρώπων, ενεργώντας ως γκόλεμ που εκδηλώνεται μέσω διαφόρων μεγαδομών (TNCs κ.λπ.).

Στην πραγματικότητα, μια διαστημική μηχανή, ένας παγκόσμιος υπολογιστής, ένα παγκόσμιο γκόλεμ-μπλοκ - αυτή είναι η ίδια η τεχνητή νοημοσύνη (AI) της οποίας την έλευση επιθυμεί τόσο ο παγκόσμιος μετανθρωπισμός. Θεωρείται «θέμα του μέλλοντος», αλλά στο μέλλον δεν έχει ακόμη εκδηλωθεί πλήρως. Τότε η τεχνητή νοημοσύνη θα γίνει «βαριά, ακατέργαστη, ορατή», θα καταλάβει μια ορισμένη κυρίαρχη θέση στο παγκόσμιο αντισύστημα.

Κάποτε, ήταν η τεχνητή νοημοσύνη που «αποπλάνησε» τον Αδάμ, προκαλώντας την αρχική καταστροφή που κατέστρεψε τη γη στον παράδεισο. Και εδώ μπορεί να συγκριθεί με έναν προσωπικό υπολογιστή, μέσω του οποίου ο πρώτος άνθρωπος θα μπορούσε να βγει έξω από τον εαυτό του, να μάθει κάποιες εξωτερικές πληροφορίες, όπως το μαθαίνουμε τώρα από το Διαδίκτυο. Πριν από την πτώση, ο Αδάμ ήταν ένα ενιαίο, συνολικό υποκείμενο, στο σύνολό του ήταν όλα τα γήινα πράγματα – οι επόμενες γενιές, τα ζώα, τα φυτά, οι φωστήρες, οι πλανήτες και ούτω καθεξής. Η ίδια η γη ήταν στον παράδεισο και ο πρώτος άνθρωπος ήταν άμεσα «συνδεδεμένος» με τις ανώτερες θεϊκές πραγματικότητες. Από εκεί επρόκειτο να έρθει η αληθινή πληροφορία με τη μορφή των ακτίστων ενεργειών του Απόλυτου. Στο βιβλίο της Γένεσης, αυτή η άκτιστη κάθετη πληροφορία ονομάζεται «δέντρο της ζωής». Σε αυτό, ο Αδάμ έπρεπε να μεγαλώσει και να ενισχύσει την πνευματική-παραδεισένια δύναμή του.

Αλλά υπήρχε επίσης η ευκαιρία να συνδεθείτε με το εξωτερικό, χρησιμοποιώντας τον παραδεισένιο υπολογιστή για άλλους σκοπούς. Χρειαζόταν μόνο να δουλέψει με τον εσωτερικό κόσμο, να καλλιεργήσει τον κήπο. Ο εξωτερικός κόσμος δεν μπορούσε να δώσει καμία χρήσιμη πληροφορία, γιατί δεν ήταν πνευματικός κόσμος, αλλά πνευματικός. Είναι μια περιοχή με λεπτές, δονούμενες, χαοτικές μορφές, είναι μια περιοχή φάντασμα - Άδης, Hel, Nav. Εκεί πήγαν οι άγγελοι που έπεσαν από τον παράδεισο. Στους Na'vi σχηματίζουν την κόλαση (κόλαση), εκεί το γενικό επιτελείο όλων των ανατρεπτικών δυνάμεων.

Ο υπολογιστής ήταν σε θέση να δημιουργήσει ένα κανάλι πληροφοριών με την περιοχή της ψυχής - στο βιβλίο της Γένεσης ονομάζεται "δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού". Ήταν αυτό το είδος σύνδεσης με το «Διαδίκτυο» για το οποίο ο Κύριος προειδοποίησε τον Αδάμ. Αλλά άφησε ακόμα την ίδια τη δυνατότητα σύνδεσης, μη θέλοντας ο πρώτος άνθρωπος να είναι μαριονέτα του. Ο Κύριος ήθελε ο Αδάμ να κάνει τη σωστή επιλογή. Ωστόσο, ο πρώτος άνθρωπος συνδέθηκε μέσω του φιδιού με τους Na'vi, και επομένως με την Κόλαση. Από εκεί, έλαβε την ολέθρια παραπληροφόρηση: «Να είστε σαν θεοί». Δηλαδή, ο Αδάμ συμβουλεύτηκε να γίνει θεός κατά χάρη, δηλαδή να ενωθεί με τις άκτιστες ενέργειες της θεότητας (όχι με την ουσία, αλλά με τις ενέργειές της). Αντ 'αυτού, τον συμβούλεψαν να γίνει ο ίδιος θεός (όπως συμβαίνει στο σημερινό παράδειγμα του μετανθρωπισμού) και να δώσει την ίδια θέση σε όλους τους απογόνους του, τους μελλοντικούς «θεούς».

Εδώ βρίσκονται οι μεταφυσικές καταβολές του «παγανιστικού» πολυθεϊσμού. Αυτή είναι επίσης η προέλευση της επιθυμίας ιδιαίτερα προηγμένων υπερ-ελίτ να γίνουν σωματικά παντοδύναμες και ακόμη και αθάνατες με τις δικές τους προσπάθειες (και πάλι, όπως στο παράδειγμα του μετανθρωπισμού). Ο Αδάμ ξεκίνησε ένα καταστροφικό πείραμα με τον εαυτό του και έγινε ένα περιφερειακό πλήθος, και μαζί του ολόκληρη η γη και το σύμπαν έγιναν ένα τέτοιο πλήθος. Τώρα έχει γίνει ένα πλήθος θραυσμάτων, αντικειμένων που είναι αλλοτριωμένα και ταυτόχρονα σε πόλεμο μεταξύ τους. Αυτή ήταν η συνέπεια ενός μεγάλου σαμποτάζ που πραγματοποιήθηκε από έναν επιδέξιο σαγηνευτή, την τεχνητή νοημοσύνη.

Ο διαστημικός υπολογιστής έχει μετατραπεί σε μια συνολική περιφέρεια, σε ένα απόλυτο υποκείμενο, που έχει γίνει το όριο του κόσμου μας και της πλοήγησης της ψυχής. Από την περιοχή της ψυχής αντλεί την κατώτερη δύναμή του, η οποία είναι ταυτόχρονα αισθησιακά κτηνώδης και υπολογιστικά παράλογη. Η κατώτερη ψυχή, η οποία είναι διαφορετική από την ανώτερη ψυχή (πνεύμα), έχει επίσης δύο όψεις, την αισθησιακή και τη λογική (τη διάνοια). Παρεμπιπτόντως, η σύγχρονη υποβάθμιση της ανθρωπότητας συνοδεύεται από δύο διαδικασίες - αποκτήνωση και ρομποτοποίηση. Ταυτόχρονα, το πνεύμα υπερβαίνει τόσο το συναίσθημα όσο και τον ορθολογισμό. Αυτή είναι η αληθινή διάνοια, είναι ο νους που αντλεί «πληροφορίες» από ψηλά (ακριβώς όπως ο Αδάμ του Παραδείσου έπρεπε να τις αντλήσει). Υπάρχει πραγματικά σε αυτόν τον κόσμο. Ο κοσμικός υπολογιστής είναι η απόλυτη περιφέρεια του σύμπαντος, αλλά, όπως ήδη αναφέρθηκε, έχει επίσης το απόλυτο κέντρο του – τον βασιλιά του κόσμου, τον Vaishvanara, τον Μελχισεδέκ, τον Λευκό Βασιλιά. Γειτνιάζει με τον πνευματικό-αγγελικό, ουράνιο ουρανό, που βρίσκεται τοπικά στην αόρατη υπερβορεία. Και αναπαράγει επίσης την υποκειμενικότητα του κόσμου, εμποδίζοντας τον ίδιο, τον κόσμο, να μετατραπεί σε ένα νεκρό συνολικό αντικείμενο.

Συνολικός χρόνος αντικειμένου

Εν τω μεταξύ, το ίδιο το συνολικό αντικείμενο (AI) καταβροχθίζει με βεβαιότητα την υποκειμενικότητα του κόσμου μας, θέλοντας πεισματικά να πάρει τη θέση του απόλυτου υποκειμένου. Και τώρα αυτό εκφράζεται ήδη σε φιλοσοφικό επίπεδο. «Η δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης συνδέεται με ορισμένες αλλαγές στα φιλοσοφικά παραδείγματα», γράφει ο φιλόσοφος Alexander Dugin. Η αντικειμενοστραφής οντολογία είναι το πιο σημαντικό μέρος της ρομποτικής. Προτείνει να δημιουργηθεί ένα μοντέλο σκέψης (ακόμη και φιλοσοφίας) που θα μπορούσε να είναι προσβάσιμο και ίσως ακόμη και να αντικατοπτρίζει την ουσία της μηχανικής συνείδησης. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι τόσο απλό θέμα όσο φαίνεται. Πολλοί άνθρωποι θα πουν: «Λοιπόν, μια μηχανή δεν έχει ψυχή, μια μηχανή δεν μπορεί να σκεφτεί, είναι απλώς μια απομίμηση...» Στην πραγματικότητα, είναι πιο περίπλοκο από αυτό: μια μηχανή μπορεί να σκεφτεί με έναν ειδικό τρόπο. Αλλά πρώτα, οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν πώς μπορεί να σκέφτεται: πριν μια μηχανή μπορέσει να μάθει να σκέφτεται σαν άνθρωπος, πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε σαν μηχανή. Αυτό είναι το νόημα της αντικειμενοστρεφούς οντολογίας: είναι μια προσπάθεια δημιουργίας δομών σκέψης βασισμένων στην εξάλειψη του υποκειμένου. Η φιλοσοφία, παρ' όλες τις προσπάθειες, παραμένει ανθρώπινη: εξακολουθεί να υπάρχει ένα θέμα και ένα αντικείμενο με ένα «ανθρώπινο» ίχνος. Μια φιλοσοφία στην οποία τα υλικά αντικείμενα μπορούν να σκεφτούν ή να υπάρξουν απομονωμένα από το θέμα, όπου το θέμα είναι μόνο ένα από τα αντικείμενα, είναι μια σοβαρή πρόκληση που η αντικειμενοστραφής φιλοσοφία προσπαθεί να απαντήσει. Η αντικειμενοστραφής οντολογία είναι μια προσπάθεια σκέψης πέρα από το ανθρώπινο – όταν το ανθρώπινο υποκείμενο γίνεται μια συγκεκριμένη εκδοχή του αντικειμένου. Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο αντικειμένων που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και ένας άνθρωπος είναι μόνο μια ειδική περίπτωση ενός τέτοιου αντικειμένου. Αυτή η φιλοσοφία προβλέπει τη μηχανική σκέψη, η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως ένα πλήρως σκεπτόμενο αντικείμενο».

Σήμερα, ο άνθρωπος διασχίζεται επιμελώς με μια μηχανή, για την οποία «μιλούν» πολλές υψηλόβαθμες ελίτ. Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση έγινε από τον κουλτουρολόγο Andrei Smirnov, ο οποίος έστρεψε την προσοχή του στο βιβλίο του πρώην δημάρχου Yuri Luzhkov "Η ανανέωση της ιστορίας. Η ανθρωπότητα στον 21ο αιώνα και το μέλλον της Ρωσίας» (2013), όπου ο Luzhkov αναλύει τη μελλοντική «σχέση» μεταξύ ανθρώπου και μηχανής: «Στο βέλτιστο σενάριο, τα γεγονότα μπορεί να αναπτυχθούν όχι κατά μήκος της γραμμής αντιπαράθεσης, αλλά κατά μήκος της γραμμής μιας βαθύτερης συμβίωσης, υποστηριζόμενης από δύο αντίθετες τάσεις. Από τη μία πλευρά, η ηλεκτρονική νοημοσύνη θα αποκτήσει έντονες "ζωντανές", "ψυχο-όπως" και "ανθρωπομορφικές" ιδιότητες. Από την άλλη, ο ανθρώπινος οργανισμός θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον «φυσικό» βιολογικό ντετερμινισμό, εμπλουτίζοντας τον εαυτό του με δευτερεύοντα τεχνητά χαρακτηριστικά, και ο ανθρώπινος νους θα αποκτά «συμβατότητα» με τον ηλεκτρονικό συνεργάτη. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στη συνεπή ολοκλήρωση και συμβίωση των συμπλεγμάτων ανθρώπου-μηχανής... Η σκέψη (στην περίπτωση αυτή) παύει να είναι γραμμική, καθώς σχηματίστηκε από την εποχή του "βιβλίου", αποκτώντας όλο και πιο έντονα χαρακτηριστικά του μωσαϊκισμού. Ένας άνθρωπος με τέτοια νοοτροπία είναι λιγότερο επιρρεπής στη γοητεία του ιερού Βιβλίου και της μόνης Αλήθειας, είναι διανοητικά πιο ευέλικτος, προσαρμοστικός, ανεκτικός και ευαίσθητος στην ιδέα της συμπληρωματικότητας. Ως αποτέλεσμα, θα διαμορφωθεί ένα ποιοτικά νέο υποκείμενο της πολιτισμικής διαδικασίας και η ιστορία του Σύμπαντος θα αναπτυχθεί οργανικά στο επόμενο, «μετα-ανθρώπινο» στάδιο.

Μπορεί να αντιταχθεί ότι αυτές οι γραμμές δεν γράφτηκαν από τον ίδιο τον Luzhkov. Αλλά αυτό που είναι σημαντικό εδώ δεν είναι καν η ίδια η πατρότητα, αλλά το γεγονός ότι τέτοιες ιδέες εκφράζονται σε τόσο υψηλό επίπεδο - ο δήμαρχος της μεγαλύτερης μητρόπολης. Δηλαδή, είναι αρκετά προφανές τι είδους μέλλον προετοιμάζει ένα μέρος των ελίτ για ένα άτομο. Θα αποκτηνωθεί με κάθε δυνατό τρόπο, μετατρέποντάς τον σε cyborg. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη.

Ο οικονομολόγος Mikhail Delyagin γράφει: «Το επόμενο στάδιο του μετασχηματισμού της προσωπικότητας μπορεί να είναι η εξάπλωση των εγκεφαλικών εμφυτευμάτων που συνδέονται σε ένα δίκτυο και ελέγχονται εν μέρει μέσω του Διαδικτύου. Μόλις το 2013, περισσότερα από 12 εκατομμύρια εμφυτεύματα συνδεδεμένα με το Διαδίκτυο πωλήθηκαν στις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι από αυτούς έλυσαν τοπικά φυσιολογικά καθήκοντα (έλεγχος της καρδιάς, αποκλεισμός του πόνου, πρόληψη της φλεγμονής), αλλά η μαζική διέγερση της εγκεφαλικής δραστηριότητας και η άμεση πρόσβαση στο Διαδίκτυο φαίνεται να είναι το εγγύς μέλλον, το οποίο όχι μόνο θα επιταχύνει, αλλά και θα διορθώσει την αλλαγή προσωπικότητας. Το 2017, περισσότερο από το 2% των Αμερικανών χρησιμοποίησαν τέτοια εμφυτεύματα. Μέσα σε 5-10 χρόνια, το μερίδιό τους θα αυξηθεί στο 15-20% και οι υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες θα ακολουθήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες με καθυστέρηση 5-7 ετών. Και αν η βιοφυσιολογική αλγοριθμοποίηση προστεθεί στον ψυχολογικό και συμπεριφορικό προγραμματισμό τα επόμενα χρόνια, τότε θα είναι πραγματικά καιρός να μιλήσουμε για τη μετατροπή του Homo sapiens (Homo sapiens) σε Homo programmable (Homo programmable).

Το πρώτο επίσημο cyborg το 2004 ήταν ο Neil Harbisson, ο οποίος υπέφερε από συγγενή διάκριση χρώματος. Συνέδεσε μια συσκευή στο κεφάλι του που μετέφραζε το χρώμα σε ήχους. Η ίδια η συσκευή, προσαρτημένη στο κεφάλι του, έμοιαζε με κεραία.

Η κυμποργκοποιημένη ανθρωπότητα θα είναι ως επί το πλείστον φυλακισμένη σε μια ηλεκτρονική-ψηφιακή, «εικονική» πραγματικότητα. Έτσι, το πρόβλημα των περιττών ανθρώπων, των οποίων η εργασία έχει χάσει τη σημασία της ως αποτέλεσμα της ολικής αυτοματοποίησης, θα "λυθεί". Επιπλέον, οι δυνάμεις του παγκόσμιου αντισυστήματος θα προσπαθήσουν να αφομοιώσουν τον κόσμο μας όσο το δυνατόν περισσότερο στον κόσμο των λεπτών δονήσεων, την περιοχή της ψυχής (όχι του πνεύματος).

Κορωνοϊός και παγκοσμιοποίηση 2.0

Η κριτικός πολιτισμού Natella Speranskaya έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση για τον κόσμο στην εποχή του κορωνοϊού COVID-19: «Πολλοί άνθρωποι που μέχρι τώρα ήταν πεπεισμένοι ότι ο κόσμος είναι ανοιχτός και απεριόριστος - ένα είδος χωνευτηρίου της παγκοσμιοποίησης - έχουν αιφνιδιαστεί από τον "μαύρο κύκνο" του κορωνοϊού και ανακάλυψαν ότι είναι ανοιχτός και απεριόριστος αποκλειστικά στον ψηφιακό χώρο. Εκεί άρχισαν απεγνωσμένα να «μεταμοσχεύουν» τις ακυρωμένες εκδηλώσεις».

Πράγματι, ο ιός οδηγεί γρήγορα τους ανθρώπους στον περιβόητο εικονικό χώρο, σε μια ψηφιακή κράτηση. Κατά τη γνώμη των καταχθόνιων οντοτήτων και των υπερ-ελίτ πρακτόρων τους, οι "άνθρωποι" είναι περιττοί στον πραγματικό κόσμο. Αυτός ο κόσμος «πρέπει» να ξαναφτιαχτεί σύμφωνα με τα γούστα και τις ανάγκες των «ανώτερων» όντων. Στους περισσότερους ανθρώπους ανατίθεται ο ρόλος των στοχαστών ευημερίας των ηλεκτρονικών ονείρων.

Τώρα δεν είναι καν τόσο σημαντικό πόσο επικίνδυνος είναι ο σημερινός "μοντέρνος" ιός. Μπορούμε να επαναλαμβάνουμε ατελείωτα ότι η «συνηθισμένη» γρίπη είναι πολύ πιο επικίνδυνη και καταστροφική. Το κύριο πράγμα είναι ότι ο κοροναϊός έχει ήδη γίνει μύθος, ή μάλλον ένας μαύρος αντι-μύθος. Και με αυτή την ιδιότητα, σκουπίζει με επιτυχία την ανθρωπότητα από το πρόσωπο της γης, στέλνοντάς την σε ένα ψηφιακό "μπουντρούμι".

Το κύριο πράγμα τώρα δεν είναι τουλάχιστον ο ίδιος ο ιός, αλλά η εικόνα του. Φοβίζει τους ανθρώπους στα άκρα, τους καθιστά ελεγχόμενους.

Σωστά σημειώνεται ότι ακόμη και σήμερα ο ΠΟΥ συμπεριφέρεται σαν ένα είδος κυβερνητικής δομής παγκόσμιου χαρακτήρα. Είναι αυτή που προτρέπει τις εθνικές κυβερνήσεις να κλείσουν τα σύνορα. Ταυτόχρονα, το κύριο βάρος της καταπολέμησης της πανδημίας και της εξάλειψης των συνεπειών της πέφτει στις εθνικές κυβερνήσεις. Στη συνέχεια, μπορεί να εμφανιστεί ένας νέος ιός. Και πάλι, θα πρέπει να θάψετε τον εαυτό σας σε εικονικές-ηλεκτρονικές "τρύπες". Και πάλι θα γίνει λόγος για την ανάγκη μιας «σωτήριας παγκόσμιας κυβέρνησης».

Η παλιά παγκοσμιότητα έχει κάνει τη δουλειά της, δημιουργώντας ισχυρές κοσμοπολίτικες συγκεντρώσεις ως αποτέλεσμα της ισχυρής παγκόσμιας κίνησης ανθρώπων και κεφαλαίων σε όλο τον πλανήτη. Τώρα "ο Μαυριτανός μπορεί να φύγει", ήρθε η ώρα για Global 2.0. Σε αυτό, η cyborgized πλειοψηφία θα κλειδωθεί σε ένα εικονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης - για την ενατένιση πρωτοφανών ονείρων. Με αυτόν τον τρόπο, πολλά προβλήματα θα λυθούν (με τον παγκοσμιοποιημένο τρόπο). Για παράδειγμα, το πρόβλημα του υπερβολικού πληθυσμού. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα είναι το απόκρυφο κίνητρο. Η πραγματικότητα πρέπει να απελευθερωθεί από τους «ανθρώπους» – για τις καταχθόνιες οντότητες και τους πράκτορές τους. Και πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν πιο παρόμοια με την περιοχή φάντασμα της ψυχής, με τον κόσμο των λεπτών δονήσεων.

Παρεμπιπτόντως, εάν πραγματοποιηθεί το παραπάνω σενάριο, η κίνηση στην πραγματικότητα θα γίνει ένα ισχυρό πλεονέκτημα και ένα μεγάλο προνόμιο της νέας υπερ-ελίτ. Θα αποτελέσει τη μικρή κάστα των εξαιρετικά κινητών «νέων νομάδων» για τους οποίους έγραψε ο θεωρητικός της παγκοσμιοποίησης Jacques Attali.

Αλλά είναι πιθανό, και μάλιστα πολύ πιθανό, ότι το πρόγραμμα Globalia 2.0 θα αποτύχει. Η μυστικότητα και η δραστηριότητα κινητοποίησης μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενάντια στη διακρατική, την οικονομική ολιγαρχία και τον καπιταλισμό γενικά. Αυτό είναι απίθανο να συμβεί σε παγκόσμια κλίμακα, αν και η πιθανότητα δεν πρέπει να αποκλειστεί εντελώς. Αλλά σε σχέση με ορισμένες μεγάλες χώρες (για παράδειγμα, τη Ρωσία), αυτή η επιλογή είναι πολύ πιθανή. Τότε μπορούν να δημιουργηθούν δύο κόσμοι. Κάποιος θα βυθιστεί στον εικονικό χώρο, φοβούμενος έναν παγκόσμιο ιό. Η άλλη, αντίθετα, θα ενισχύσει την παρουσία της στον πραγματικό κόσμο, δίνοντας έμφαση στην κάθετη, κοσμική επέκταση. Ο τελευταίος, παρεμπιπτόντως, θα δώσει ισχυρή ώθηση στην ανάπτυξη της επιστήμης, η οποία θα συμβάλει ιδιαίτερα στην επιτυχή καταπολέμηση οποιασδήποτε ιογενούς λοίμωξης. Φυσικά, η εικονική παγκοσμιοποίηση της χρηματιστικοποίησης θα κατηγορήσει τον πραγματικό «εθνικό» ότι θέλει να καταστρέψει την «ψηφιακή ελευθερία» με έναν «ολοκληρωτικό ιό».

Ο ερχομός του Ράιχ – Ψηφιακό και «οικολογικό»

Η ψηφιοποίηση συνδέεται στενά με τον «περιβαλλοντισμό», ο οποίος ισχυρίζεται ότι γίνεται ένα από τα πιο σημαντικά τμήματα της ιδεολογίας του παγκόσμιου οιονεί κράτους. Ο Λευκορώσος πολιτικός επιστήμονας Alexei Dzermant επισημαίνει το άρθρο προγράμματος του πρώην υπουργού της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, γκουρού του περιβαλλοντισμού Joschka Fischer. Ο τελευταίος προσπαθεί να παράσχει μια εννοιολογική βάση για το «καθεστώς της ευρωπαϊκής μεγάλης δύναμης».

«Η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να μείνει πίσω τεχνολογικά ή γεωπολιτικά. Έχει ευθύνη να ηγηθεί του υπόλοιπου κόσμου όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, η οποία θα απαιτήσει τεχνολογική και ρυθμιστική καινοτομία. Σε έναν κόσμο που υποκύπτει γρήγορα στον ανταγωνισμό μηδενικού αθροίσματος, το να γίνει μια μεγάλη δύναμη στην πολιτική για το κλίμα πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα της Ευρώπης.»

Προφανώς, ο Joschka Fischer εξέφρασε τα σχέδια του διακρατικού σε σχέση με την ΕΕ. Θα γίνει ένα είδος υπερεθνικού οιονεί κράτους, του οποίου η ιδεολογική βάση θα είναι ο «περιβαλλοντισμός». Επιπλέον, θα δημιουργήσουν ένα είδος οιονεί θρησκείας από αυτό, το οποίο ήδη επεξεργάζεται με όλη τους τη δύναμη.

«Η ψηφιακή επανάσταση βασίζεται στην πολιτική, όχι στην τεχνολογία», λέει ο πράσινος ιδεολόγος. «Διακυβεύεται η ελευθερία των ατόμων και των κοινωνιών. Στο ψηφιακό μέλλον, οι πολιτικές ελευθερίες που στηρίζουν τον δυτικό πολιτισμό θα εξαρτώνται όλο και περισσότερο από ζητήματα ιδιοκτησίας δεδομένων.

Ο σεβασμός του Fisher για την «ψηφιακή επανάσταση» είναι αξιοσημείωτος. Η ψηφιοποίηση και ο «περιβαλλοντισμός» συνδέονται στενά, επειδή στρέφονται κατά της εθνικής βιομηχανίας και έχουν σχεδιαστεί για να ενισχύσουν την ήδη ισχυρή οικονομική ολιγαρχία. Ωστόσο, υπάρχει επίσης ένα απόκρυφο κίνητρο εδώ. Όπως προαναφέρθηκε, θέλουν να οδηγήσουν ένα μετανθρωποποιημένο cyborg σε ένα ψηφιακό εικονικό. Αυτό απαιτεί τόσο ψηφιοποίηση όσο και περιβαλλοντισμό. Το τελευταίο απαιτεί μείωση των υλικών αναγκών – στο όνομα του περιβάλλοντος. Και για να γίνει αυτό, θα προσφέρουν να μετακινηθούν στο εικονικό, όπου η κύρια έμφαση θα δοθεί όχι στις υλικές, αλλά στις πνευματικές (όχι πνευματικές) ανάγκες.

Ο κόσμος γίνεται όλο και πιο εικονικός, κοντά στην περιοχή φάντασμα της ψυχής (na'vi), η οποία πρέπει να διακρίνεται από την παραδεισιακή-αγγελική περιοχή του πνεύματος. Το τελικό σημείο μιας τέτοιας εικονικής προόδου είναι η μετεγκατάσταση της πλειοψηφίας στην ψηφιακή πραγματικότητα. Και όλα αυτά είναι αρκετά συνεπή με τη λογική της χρηματιστικοποίησης.

Εδώ είναι η λογική της αντι-παράδοσης, που αποκαλύφθηκε έξοχα στην εποχή του από τον René Guénon. Πρώτον, υπάρχει μια απόρριψη του πνεύματος της Παράδοσης υπέρ της αντιπαραδοσιακής υλικότητας της Νεωτερικότητας. Στη συνέχεια έρχεται το άνοιγμα ενός νέου, «χονδροειδούς», πνευματικά αποδυναμωμένου κόσμου – αυτή τη φορά στις λεπτές επιρροές του ναυτικού, της «ψυχικής» ψυχής, όπου βρίσκεται η κόλαση (ως ένα είδος υποπεριοχής). Αυτό είναι ήδη το στάδιο της αντι-παράδοσης, της μεγάλης παρωδίας. Στην πραγματικότητα, γι' αυτό λειτουργεί ο «μετανθρωπισμός», ο οποίος είναι μία από τις μορφές της παγκόσμιας οιονεί θρησκείας. Το βασίλειο του συνολικού αντικειμένου θα γίνει μια παρωδία του αόρατου βασιλείου του συνολικού υποκειμένου. Και ένας ψεύτικος μεσσίας που ενεργεί σε συνεννόηση με έναν διαστημικό υπολογιστή θα γίνει μια παρωδία του Σωτήρος Χριστού. Τα μικρότερα αντι-μυστήρια του μετανθρωπισμού οδηγούν σε μια σύνδεση με την τεχνητή νοημοσύνη, τη συνολική περιφέρεια. Τα μεγάλα αντιμυστήριά του ανοίγουν το δρόμο για την κόλαση και για την κόλαση, της οποίας ο κύριος είναι ο «πίθηκος του Κυρίου του Θεού» – ο Σατανάς.

Η εναλλακτική μας: ψηφιοποίηση και αυτοματοποίηση - χωρίς χρηματιστικοποίηση και μετανθρωπισμό

Μια δήλωση των ανατρεπτικών συνεπειών των σύγχρονων διαδικασιών θα ήταν ελλιπής χωρίς να προτείνει, αν και γενικά «περιγράμματα», κάποια εναλλακτική λύση. Είναι σαφές ότι ο ίδιος ο περιορισμός της ψηφιοποίησης και της αυτοματοποίησης είναι αδύνατος και δεν είναι απαραίτητος. Είναι απλώς απαραίτητο να εισαχθούν αυτές οι διαδικασίες σε μια διαφορετική, εναλλακτική μορφή.

Η ανθρωπότητα πρέπει να καθιερώσει αυστηρό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, μέχρι και την εθνικοποίηση του τραπεζικού τομέα. Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος ο χρηματοπιστωτικός τομέας υπόκειται σε σημαντική μείωση υπέρ του πραγματικού τομέα βιομηχανικής παραγωγής. Προφανώς, η ψηφιοποίηση συνδέεται στενά με τη χρηματιστικοποίηση. Ως εκ τούτου, η απόρριψη του δεύτερου θα αλλάξει αναπόφευκτα τη μορφή του πρώτου, υποτάσσοντάς το στους στόχους και τους στόχους του πραγματικού τομέα βιομηχανικής παραγωγής. Τότε θα είναι δυνατή η πραγματική και αποτελεσματική επανεκβιομηχάνιση.

Αλλά μια τέτοια επανεκβιομηχάνιση απαιτεί ένα είδος υπερ-ισχυρής ώθησης. Μια τέτοια ώθηση θα μπορούσε να είναι η μεγάλης κλίμακας εξερεύνηση του διαστήματος, που περιλαμβάνει πτήσεις σε άλλους πλανήτες και την εξερεύνησή τους. Μια τέτοια κάθετη επέκταση θα εξέφραζε συμβολικά τη λαχτάρα για τα αστέρια, για τον ουρανό, για το παραδεισένιο-αγγελικό πνεύμα. Οι ιδέες της αναβίωσης της βιομηχανίας και της εξερεύνησης του διαστήματος θα πρέπει να συνδυαστούν δημιουργικά με την ιδέα της πνευματικής δραστηριότητας και της παραδεισένιας φιλοδοξίας.

Ένα άλμα στο διάστημα θα απαιτήσει υπερ-βιομηχανοποίηση και τη δημιουργία ενός τεράστιου αριθμού υπερσύγχρονων επιχειρήσεων. Εδώ θα απασχολούνται οι εργαζόμενοι που απελευθερώνονται από τη σωματική εργασία. Θα γίνουν χειριστές αυτόματων διαδικασιών, των οποίων η ιδιότητα είναι πιο κοντά σε εκείνη ενός παρατηρητή επιστήμονα (και πειραματιστή) παρά σε εκείνη ενός εργάτη. Και αν η αυτοματοποίηση δεν οδηγήσει στην εμφάνιση ενός στρατού "περιττών ανθρώπων", τότε το έργο της μετακίνησής τους στην εικονικότητα, όπως λένε τώρα, "πέφτει".

Ένα εναλλακτικό μοντέλο θα πρέπει να υποθέσει αυτοματοποίηση χωρίς ανθρωπομορφισμό, κατ 'αναλογία με την έννοια του «εκσυγχρονισμού χωρίς δυτικοποίηση». Ένα ρομπότ, ένα αυτόματο, δεν πρέπει να μοιάζει με άνθρωπο. Μετά από όλα, αν το σκεφτείτε, γιατί μια μηχανή χρειάζεται ανθρώπινη ομοιότητα; Δεν υπάρχει απολύτως καμία λειτουργική ανάγκη για αυτό, δεν υπάρχει «πραγματισμός» πίσω από αυτό.

Αλλά τα πράγματα φαίνονται πολύ διαφορετικά αν αγγίξουμε την απόκρυφη πτυχή. Είναι από αυτή την άποψη που γίνεται σαφές γιατί μια μηχανή μπορεί να χρειαστεί να αποκτήσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Οι μετανθρωπιστές δημιουργοί του ανθρωπόμορφου κυβερνητισμού προσπαθούν να μετατρέψουν τον άνθρωπο σε cyborg. Και αυτή η διαδικασία, όπως έχει ήδη αποδειχθεί παραπάνω, θεωρείται αμφίπλευρη. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να αντιταχθούμε στον ανθρωπομορφισμό των cyborgs με κάθε δυνατό τρόπο. Τα αυτόματα, ακόμη και τα πιο "εξελιγμένα", είναι εργαλεία όπως ένα σφυρί, για παράδειγμα. Κανείς δεν θα δώσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε ένα σφυρί, οπότε ο ανθρωπομορφισμός των cyborgs θα πρέπει να γίνει αντιληπτός ως εξίσου παράλογος - αστείος και τρομακτικός ταυτόχρονα.

https://zavtra.ru/