ΜΕΡΟΣ Η΄
Shtosh, και πάλι μιλάμε για το παλιό και το αιώνιο.
Έτσι, στο τελευταίο τεύχος, ολοκληρώσαμε την ιστορία ότι και οι δύο πλευρές έχουν κατανοήσει τους κανόνες αυτού του «Μεγάλου Παιχνιδιού» και τι ακριβώς χρειάζεται για να το κερδίσουμε.
Επιτρέψτε μου να τα επαναλάβω εν συντομία: ο χρόνος ρέει συνεχώς, είναι αδύνατο να τον σταματήσουμε, και από την άποψη της κοινωνικής ανάπτυξης, είναι, ας πούμε, "κβαντισμένος".
Δηλαδή, χωρίζεται σε ίσα διαστήματα λίγο λιγότερο από 60 χρόνια και κατά τη μετάβαση από το ένα στο άλλο - όλοι οι «κανόνες του κοινωνικού παιχνιδιού» αλλάζουν μπροστά στα μάτια όλων, αλλά ταυτόχρονα, οι σύγχρονοι μπορούν μόνο να σηκώσουν τους ώμους τους και ειλικρινά να μην καταλάβουν γιατί η Έσση έμοιαζε με «εστία προόδου» στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι το 1775 και ξαφνικά ...
Ή το Baden είχε μια απίστευτη οικονομία (βασισμένη στις ιππήλατες μεταφορές μεταξύ των κοιλάδων του Δούναβη και του Ρήνου στην κοιλάδα του Baden), σε σημείο που ο κόμης του Baden κατατάχθηκε σε επιρροή πάνω από τον ίδιο Πρώσο βασιλιά. Αυτό είναι ένα τέντωμα, που δημιουργήθηκε από τους δικούς μας ιστορικούς με την ευκαιρία του γάμου του νεαρού Pavel με τη Natalia Badenskaya, επειδή το να έχει μεγαλύτερη επιρροή από τον «Iron Fritz» που είχε πρόσφατα ηττηθεί εντελώς από τα ρωσικά στρατεύματα ήταν ένα τέτοιο έργο, και στη συνέχεια - μπαμ, και σαν να αποκόπηκε.
Από αυτό προέκυψε ότι το κόμμα που γνώριζε το επερχόμενο πρόγραμμα της αλλαγής των κύκλων - και είχε την ευκαιρία να προετοιμαστεί για αυτή την αλλαγή κύκλων με κάποιο τρόπο - είχε ένα ισχυρό πολιτιστικό πλεονέκτημα έναντι των γειτόνων του. Αυτό οδήγησε στην ταξινόμηση αυτών των πληροφοριών όχι μόνο "από άλλους", αλλά σε μεγάλο βαθμό και "από τη δική μας".
Για να καταλάβουμε γιατί ελήφθη η απόφαση να κρύψουμε αυτές τις πληροφορίες "από τις δικές μας", είναι απαραίτητο να καταλάβουμε τι ακριβώς ήταν "ανατρεπτικό" σε αυτό. Η απάντηση είναι πολύ απλή.
Η «Λευκή/Καθαρή» πλευρά, γνωστή και ως Αυτοκρατορία της Θάλασσας, ή η «Αγγλοσαξονική πλευρά», χτίστηκε πάνω στην υπεροχή των «ευγενών, υψηλά μορφωμένων και εξαιρετικά καλλιεργημένων» έναντι «όλων των άλλων», και δεδομένου ότι η κυρίαρχη ιεραρχία στην Αγγλία ήταν τύπου 2-3 (δηλαδή, αριστοκρατική-αστική), ήταν έτοιμη να απορροφήσει οποιονδήποτε, αρκεί να ήταν έτοιμος να υπηρετήσει την «Αυτοκρατορία της Θάλασσας», δηλαδή μια κοινότητα κατανεμημένη σε όλες τις θάλασσες χωρίς ρητή αναφορά σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι γης.
Αυτό οδήγησε στο γεγονός ότι η ελίτ της «Αυτοκρατορίας της Θάλασσας» ήταν κοσμοπολίτικη και υπερεθνική στη συγκεκριμένη εκδήλωσή της (θα λέγαμε πλέον παγκοσμιοποιητική) και εχθρός της ήταν οι κάτοικοι συγκεκριμένων χωρών και λαών, ως «σκοτεινά και ακάθαρτα όντα». Και για την ευημερία της «ελίτ της θάλασσας» ήταν απαραίτητο να εξαλειφθούν οποιεσδήποτε πολιτιστικές, εθνικές και οποιεσδήποτε άλλες διαφορές στο «περιβάλλον των σκοτεινών», επειδή οποιαδήποτε εθνική δομή στην πραγματικότητα απειλούσε την απεριόριστη και καθολική εξουσία αυτών των ελίτ.
Αλλά ποτέ δεν θα τολμούσατε να πείτε, μεταξύ των απλών Άγγλων, Ολλανδών, Γάλλων ή Γερμανών, ότι το παγκόσμιο σχέδιο για την πλευρά των «Λευκών» στο «Μεγάλο Παιχνίδι» είναι ότι όλοι οι Βρετανοί, οι Γερμανοί, οι Κινέζοι, οι Ρώσοι και ούτω καθεξής ως έθνη θα πρέπει να τοποθετηθούν σε έναν παγκόσμιο βιοαντιδραστήρα και εκεί να «σαπίσουν» σε κάτι απροσδιόριστο, ακαλλιέργητο και αμνημόνευτο – για να καταστεί ευκολότερο για τους «Λευκούς» να ελέγχουν αυτή τη μάζα. Γι 'αυτό, θα μπορούσαν να είχαν χτυπηθεί 😉 . Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο ίδιος ο όρος "Μεγάλο Παιχνίδι" στις αγγλοσαξονικές πηγές μετατράπηκε σε φιγούρα σιωπής.
Σημειώστε ότι ο αγγλικός λαός των «Λευκών» φιμώνεται λίγο περισσότερο και λίγο πιο σίγουρος από όλους τους άλλους – ως αποτέλεσμα, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον κάτι στον κοινό λαό της Βρετανίας αναπτύσσεται μόνο από σκωτσέζικες, ουαλικές ή ιρλανδικές πηγές, ενώ ο ίδιος ο αγγλικός πληθυσμός «ξεπερνιέται» από τους ίδιους τους αφέντες του – λίγο περισσότερο από εντελώς. Αυτό το εύγλωττο παράδειγμα δείχνει ξεκάθαρα τι είδους μέλλον επιφυλάσσεται για όλα τα έθνη υπό την κυριαρχία των «Λευκών».
Οι Μαύροι έπρεπε να παραμείνουν σιωπηλοί για έναν ελαφρώς διαφορετικό λόγο. Αυτό που είναι πιο σημαντικό εδώ είναι η φύση των πρόσφατων και μελλοντικών κύκλων. Από την αρχή της συζήτησης αυτής της θεωρίας στη Ρωσία και την Αγγλία μέχρι το τέλος του "Μεγάλου Παιχνιδιού", οι κύκλοι μοιάζουν με αυτό:
Η «Φθινοπωρινή Ώρα» είναι η εποχή της κυριαρχίας της Αγγλίας και της αποδυνάμωσης της Ρωσίας:
Ζυγός 1833-1892 Η Αγγλία έχει τον 4ο οίκο του ύπνου, η Ρωσία έχει τον 10ο οίκο του εξωτερικού ελέγχου.
Σκορπιός 1892-1950 Η Αγγλία έχει τον 5ο οίκο της ψυχαγωγίας και της δημιουργικότητας, η Ρωσία έχει τον 11ο οίκο της εκπλήρωσης των ονείρων των ανθρώπων. Στη συνέχεια, η εποχή της Ματωμένης Μαρίας, όταν σχεδόν όλοι οι Προτεστάντες σκοτώθηκαν στη χώρα. Και τέλος, η εποχή της Ελισάβετ της Μεγάλης, κατά την οποία δεν υπήρχαν σχεδόν καθολικοί στη χώρα. Ωστόσο, αν κοιτάξετε τη ρίζα του προβλήματος, αποδεικνύεται ότι στην ουσία το πρόβλημα ήταν ότι οι καθολικές υπηρεσίες ήταν στα λατινικά και όλη η λογοτεχνία εκείνης της εποχής ήταν στα λατινικά.
Τα αγγλικά δεν έχουν τίποτα κοινό με τα λατινικά (σε αντίθεση με τα γαλλικά ή τα ισπανικά) και η διδασκαλία ξένων γλωσσών ήταν διαθέσιμη μόνο στους πλούσιους και τους ευγενείς (σε αντίθεση με τους Γάλλους και τους Ισπανούς, οι οποίοι κατανοούσαν τα λατινικά σε διαισθητικό επίπεδο). Η μεταρρύθμιση του Λούθηρου κατέστησε δυνατή τη μετάφραση της λειτουργίας σε τοπικές γλώσσες κατανοητές στους μη λατινικούς λαούς και αυτό οδήγησε στο γεγονός ότι οι πλούσιοι και οι ευγενείς σε χώρες μη λατινικής προέλευσης αντιτάχθηκαν στους τοπικούς "κοινούς ανθρώπους", επειδή η γνώση των διεθνών λατινικών επέτρεψε στους πλούσιους να εμπορεύονται με ολόκληρο τον κόσμο και, με βάση την πρόσβαση σε ξένα αγαθά, να προσπαθούν να διατηρήσουν ένα είδος μονοπωλίου στην "επαφή με ξένες χώρες" στις χώρες τους. Και ήταν ακριβώς λόγω αυτής της προφανούς «επαφής με το εξωτερικό» που οι αντίπαλοί τους μπορούσαν με βεβαιότητα να τους κατηγορήσουν ότι είναι «ξένοι κατάσκοποι και λοφίσκοι των παπικών».
Έτσι, η μαζική εξόντωση των Καθολικών στην Αγγλία στον 11ο οίκο της ήταν ουσιαστικά μια παρόμοια διαδικασία με την εξόντωση των «τσαρικών αξιωματικών/χρυσοθήρων», των πλουσίων και των κοσμοφάγων εμπόρων στον 11ο οίκο μας στη Ρωσία.
Τοξότης 1950-2008. Ο 6ος Οίκος της Ασθένειας για την Αγγλία και ο 12ος Οίκος της Αυτοκαταστροφής (συμπεριλαμβανομένης της Αχαλίνωτης Μέθης) για τη Ρωσία. Ήταν αυτή η περίοδος που φαινόταν προβληματική για το λαό μας όσον αφορά τη διάδοση της ουσίας του «Μεγάλου Παιχνιδιού».
Φανταστείτε ότι υπήρξε μια εποχή στην ιστορία που ο καθένας ήταν σε θέση να έρθει στα σύνορά μας και να «κλωτσήσει λίγο τη χώρα μας» και ως αποτέλεσμα, αυτή η οντότητα απλά δεν θα είχε τίποτα από εμάς.
Αυτό οδήγησε στο γεγονός ότι ένα είδος «εθελοντικής απαγόρευσης» επιβλήθηκε σε οποιαδήποτε θέματα και συνομιλίες σχετικά με αυτό το θέμα μέχρι το 2008.
Με άλλα λόγια, η βρετανική πλευρά προσπάθησε να κρατήσει μυστική αυτή τη θεωρία, επειδή στα δικά της μάτια η «θέση των Λευκών» φαινόταν λίγο «όχι kosher» και η ρωσική πλευρά δεν ήταν έτοιμη να μιλήσει γι 'αυτό, επειδή έπρεπε να «σιωπήσουμε και να υπομείνουμε» για σχεδόν 200 χρόνια και δεν θέλαμε να την επιδεινώσουμε...
Κατά συνέπεια, μπορείτε τώρα να διαβάσετε αυτές τις γραμμές ακριβώς επειδή «ήρθε ο χειμώνας» και «ήρθε η ώρα για τη Ρωσία», όπως λέει ανοιχτά ο «εγγυητής» μας στους «ορκισμένους εταίρους» μας με ένα πονηρό χαμόγελο στα μάτια του.
Ο χειμώνας του 2008-2183 είναι μια περίοδος ευνοϊκή για τους «Μαύρους»/Ρωσία και εξαιρετικά δυσμενής για τους «Λευκούς»/Βρετανία. Ταυτόχρονα, το «Μεγάλο Παιχνίδι» θα πρέπει να τελειώσει γύρω στο 2183, πράγμα που σημαίνει ότι έχει ήδη εισέλθει στο τελικό στάδιο του «τερματισμού του Λευκού», και εμείς το φθινόπωρο του 1833-2008 θεωρούμε σχεδόν θαύμα ότι επιβιώσαμε.
Για διάφορους λόγους, δεν είμαι έτοιμος να συζητήσω τα σχέδια, τη στρατηγική και μερικές από τις κινήσεις του Black στο Great Game που έφεραν το παιχνίδι στην τρέχουσα κατάστασή του, αλλά τα σχέδια, η στρατηγική και οι τελευταίες κινήσεις του White είναι σε κοινή θέα και αρκετά προσιτά για κριτική και συζήτηση.
Έτσι, τα γέλια και τα γέλια μεταξύ των ειδικών της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ για το πώς η Ρωσία σκοπεύει να επιβιώσει από το ανάλογο της μογγολικής εισβολής του 13ου αιώνα ήταν μια τάση. Αλλά καθώς η Ρωσία υιοθέτησε για πρώτη φορά τη μεταρρύθμιση της ρωσικής γλώσσας από τον Γιάκοβλεφ, στη συνέχεια τον Ενιαίο Κώδικα του Σπεράνσκι και στη συνέχεια ο ίδιος ο Τσάρος Νικόλαος δήλωσε ότι είναι Ρώσος και απαίτησε από ολόκληρη την αυλή του «να γίνουν Ρώσοι ή να εγκαταλείψουν τη Ρωσία ενώ είναι ακόμα άθικτοι», αυτά τα γέλια πέθαναν από μόνα τους, και αντ' αυτού υπήρχαν ασήμαντα άσχημα πράγματα – όπως η ακύρωση του ονόματος της γεωλογικής περιόδου «Μόσχα» και η αντικατάστασή του με το «Ανθρακοφόρα-Μαύρα-Κόκκινα», στο Γεωλογικό Συνέδριο, όπου το 70% των συμμετεχόντων ήταν από την Αγγλία, και – όσο προχωράει, τόσο χειρότερα γίνεται.
Ο σκοπός όλων αυτών των μικρών πραγμάτων ήταν να κάνουν τον τσάρο Νικόλαο να χάσει την ψυχραιμία του και πράγματι να στείλει μια «τιμωρητική αποστολή ανδρών με γκρι παλτά» στο Παρίσι και το Λονδίνο, επειδή ο ρωσικός στρατός ήταν μεγαλύτερος και ισχυρότερος από τους Βρετανούς και τους Γάλλους μαζί, αλλά η θεωρία ήταν ότι το μεγαλύτερο μέρος του θα κατέληγε στα χωράφια γύρω από το Παρίσι και το Λονδίνο. ή ανάμεσα στα ολλανδικά κανάλια και τους σκωτσέζικους βάλτους.
Η θεωρία ήταν ότι το «Μεγάλο Παιχνίδι» θα κατέληγε σε βέβαιη ήττα για τους Λευκούς, κάτι που οι Αγγλοσάξονες δεν ήθελαν. Δηλαδή, η Λευκή πλευρά έπρεπε με κάποιο τρόπο να ρίξει τους Μαύρους εκτός ισορροπίας, να τους αναγκάσει σε μια προφανή περιπέτεια και να νικήσουν τους Μαύρους/Ρώσους κάπου στις περιοχές της «καρδιάς του Λευκού».
(αυτό εξηγεί, κατά τη γνώμη μου, γιατί αρχικά ο Borka Johnson και τώρα ο Macrosh σκίζουν τον τους στη βρετανική-παγκοσμιοποιημένη σημαία-magendavid, προσπαθώντας να προκαλέσουν τη Ρωσία - σημείωμά μου)
Μέχρι σήμερα, οι κύριοι και άλλοι που έχουν ενταχθεί σε αυτούς κάνουν ό, τι μπορούν για να πάρουν ένα χτύπημα από τη Ρωσία εναντίον της Μπενελούξ, της Γαλλίας ή της Βρετανίας, επειδή είναι αδύνατο να κερδηθεί ένας τέτοιος πόλεμος με ένα μακρινό χτύπημα - θα χρειαστεί να διεξαχθεί μια χερσαία επιχείρηση, αλλά είναι αδύνατο για τους Ρώσους να βαδίσουν μέσω του Παρισιού και του Λονδίνου (επειδή συνεπάγεται σοβαρές απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό), αλλά με γερμανικές ή κινεζικές μπότες είναι σωστό. (Αλλά δεν είναι μια γρήγορη διαδικασία, γι 'αυτό το "Μεγάλο Παιχνίδι" δεν θα τελειώσει αύριο, αλλά μόνο μέχρι το 2183.)
Κατά μία έννοια, η Μαύρη Πλευρά έχει πιάσει τώρα τη Λευκή Πλευρά σε ένα είδος λαβής και θα την πνίξει αργά με την πάροδο του χρόνου, αλλά όχι γρήγορα. Για τη Λευκή πλευρά, ωστόσο, είναι προφανές ότι η ήττα της είναι αναπόφευκτη, υπό την προϋπόθεση ότι έχει «όλες τις κινήσεις» «σύμφωνα με την επιστήμη». Αυτό οδήγησε σε μια παράδοξη στρατηγική – «πρέπει να γελοιοποιηθείς», ίσως ο αντίπαλος να συμπεριφερθεί και να απαντήσει με το ίδιο «στυλ μαλάκα» και τότε – τότε...
Ήταν αυτή η στρατηγική που γεννήθηκε κάποτε από τα καλύτερα βρετανικά μυαλά, συγκεντρωμένα – ξεχνώ από ποιον – στο πλαίσιο της Φαβιανής/Τεκτονικής Εταιρείας. Και εκεί γέννησαν πολλά πράγματα - μέχρι τις μεταρρυθμίσεις του Stolypin, που σχεδιάστηκαν για να "καταστρέψουν τη ρίζα του κακού - τη ρωσική αγροτική κοινότητα", τη "Συνθήκη της Ουάσιγκτον" - τη συνθήκη 5-5-3, σύμφωνα με την οποία η Βρετανία εγκατέλειψε οικειοθελώς το καθεστώς της "βασίλισσας των θαλασσών" υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αλλά τέτοια κακόβουλα πράγματα υποτίθεται ότι πρέπει να απαντηθούν, και ως αποτέλεσμα, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος αφορούσε περισσότερο την απάντηση των Ηνωμένων Πολιτειών για τη «Μεγάλη Ύφεση» στους δικούς τους «Βρετανούς συμμάχους» και να την ολοκληρώσουν.
Έτσι, τα σχέδια μπορεί να φαίνονται ελκυστικά, αλλά υπάρχει πιθανότητα οι πολιτικοί σας αντίπαλοι - όχι αυτοί στους οποίους υπολογίζατε - να σκεφτούν ότι είστε εντελώς ηλίθιοι και να αποφασίσουν να το εκμεταλλευτούν. Και ξαφνικά, όλα θα πάνε εντελώς διαφορετικά από αυτά που εσείς στην «Φαβιανή κοινωνία» σας τόσο πονηρά υπολογίσατε.
Ένας άλλος, όχι λιγότερο επικός παρατηρητής των Βρετανών γενικά ξεπερνά όλα τα όρια. Δεδομένου ότι η Ρωσική Αυτοκρατορία, σύμφωνα με την έκθεση του Russell, προσπάθησε να κάνει τα πάντα για να αποτρέψει μια έκρηξη λαϊκής οργής που θα οδηγούσε τη χώρα σε συνέπειες παρόμοιες με το αποτέλεσμα της εισβολής των Μογγόλων-Τατάρων, οι «Φαβιανοί» γέννησαν την επιτυχή ιδέα ότι αν ήταν δυνατόν να εξοντωθεί η κεντρική εξουσία στη Ρωσία μέσω μιας εξωτερικής συνωμοσίας. Αυτό θα μπορούσε να μειώσει την εσωτερική ένταση στην κοινωνία και η μαζική εξόντωση των ρωσικών ελίτ δεν θα είχε συμβεί, η Ρωσία θα είχε κάνει ένα τεράστιο βήμα προς τη λευκή πλευρά και τότε οι βρετανικές ελίτ θα είχαν την ευκαιρία να επιβιώσουν το μακρινό έτος 2183.
Αυτό εξηγεί τη μερίδα του λέοντος των προσπαθειών των Βρετανών πλουσίων με αξιωματικούς πληροφοριών που οδήγησαν στα γεγονότα που ονομάζονται Φεβρουαριανή Επανάσταση. Κατά συνέπεια, όταν τον Οκτώβριο όλα "πήγαν σύμφωνα με το αστέρι" για τους Βρετανούς στη Ρωσία, ήταν αυτά τα πλάσματα που άρχισαν να κάνουν ο θεός ξέρει τι.
Για παράδειγμα, η «Μπαλάντα των καρφιών» του Tikhonov γράφτηκε από τον αξιωματικό των Λευκών Ουσάρων Tikhonov με την ευκαιρία της επιδρομής βρετανικών στρατιωτικών σκαφών στην Κροστάνδη σε μια εποχή που ήταν ακόμα επίσημα σύμμαχοί μας. Εν ολίγοις, καλοί άνθρωποι.
Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι στο θέμα κατάλαβαν ότι δεδομένου ότι αυτοί οι κύριοι ήταν ικανοί να «χτυπήσουν» τον ρωσικό στόλο στην Κροστάνδη, τότε οι άλλοι συμμαχικοί στόλοι θα πρέπει επίσης να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά.
Και όμως, ήρθε ο Ιούλιος του 1940, η Επιχείρηση Καταπέλτης, και ο γαλλικός στόλος βυθίστηκε μαζικά από τους Βρετανούς Συμμάχους σε αφρικανικά λιμάνια, και οι Βρετανοί κάθισαν ξανά εκεί με ένα μακάριο βλέμμα σαν, "Τι συμβαίνει με αυτό;"
Εν ολίγοις, οι σοβιετικοί και αμερικανοί σύντροφοι είχαν κάτι να αλέσουν και πώς ακριβώς να τιμωρήσουν τους Βρετανούς για όλη την τέχνη τους μετά και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι αυτά τα γεγονότα που μας έφεραν στη σημερινή θέση της Βρετανίας στον κόσμο.
Όπως, ένας Βρετανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας που ονομάζεται H.G. Wells θα μπορούσε να έρθει σε μας για να γράψει το κείμενο "Η Ρωσία στην ομίχλη", αλλά οι άνθρωποι στο θέμα ήταν παρόντες στην ίδια τη συνάντηση της Fabian Society, όπου διατάχθηκε να "σπεύσει στη Ρωσία - να γυρίσει τη μύτη του για να καταλάβει πού έχουμε μπερδευτεί εκεί και αν η επιστροφή της Ρωσίας στο στρατόπεδο του πολιτισμού είναι πιθανή, ή είναι πραγματικά έτοιμοι να "μαυρίσουν" εντελώς.
Πολλά έχουν γραφτεί για το κείμενο του Wells, αλλά είναι αρκετό για μας ότι σε μια τακτική συνάντηση των Φαβιανών ο συγγραφέας είπε ότι «θεωρούμαστε εχθροί επειδή ανατρέψαμε τον Τσάρο από αυτόν, και οι Μπολσεβίκοι μας μισούν περισσότερο από άλλους γι 'αυτό, επειδή καταλαβαίνουν ότι το κάναμε αυτό για να τους εμποδίσουμε να έρθουν στην εξουσία». (πρακτικά "Παγκόσμια Ιστορία - Bank Imperial...")
Με άλλα λόγια, η σύγχρονη ιστορία της πολιτικής σκέψης στη Βρετανία έχει περιοριστεί στο να «κλωτσάει τις μπάλες με γυμνό μπροστά σε όλους» ή να λέει κάτι ακόμα πιο ανεπαρκές, επειδή όλοι γνωρίζουν ότι οι καλές και λογικές/λογικές ενέργειες θα οδηγήσουν μόνο στην ήττα του White στο Great Game.
Το αστείο είναι ότι εκτός από τις πλευρές του Μεγάλου Παιχνιδιού, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες στον κόσμο που έχουν αναπτυχθεί από τις τελευταίες ενέργειες των «παγκοσμιοποιητών» στο απόλυτο anoue, και ολόκληρη η σύγχρονη ρωσική διπλωματία είναι χτισμένη σε αυτή την πραγματικότητα.
Θα καταρρεύσει η Γέφυρα του Λονδίνου; https://nnils.livejournal.com/4434054.html (σχετικά: —21 Ιουνίου 2022 )
Λοιπόν, αυτό είναι το μόνο που ήθελα να πω γι 'αυτό......
ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ..ΑΣΤΕΡΑΚΙ.....: "BIG GAME" -ΜΕΡΟΣ Α' -[ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΜΕΤΑΞΎ ΡΩΣΊΑΣ ΚΑΙ ΒΡΕΤΑΝΊΑΣ] (enaasteri.blogspot.com) ΕΩΣ ΑΣΤΕΡΑΚΙ.....: BIG GAME-ΜΕΡΟΣ Ζ΄[Απαντήσεις σε ερωτήσεις για τη σειρά σημειώσεων "The Big Game"] (enaasteri.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου