Τα γονίδια δεν λένε όλη την ιστορία της ζωής!!

 

Για πάνω από 70 χρόνια, οι επιστήμονες πίστευαν ότι έχουν διαλευκάνει το μυστήριο της ζωής μέσω των γονιδίων. Αλλά είναι αυτό πραγματικά αλήθεια;

Από Yuhong Dong

Το 1953 ήταν μια μνημειώδης χρονιά στη βιοϊατρική. Ήταν μια χρονιά που δύο βραβευμένοι με βραβείο Νόμπελ, ο James Watson και ο Βρετανός φυσικός Francis Crick, αποκάλυψαν τη δομή διπλής έλικας του DNA, σηματοδοτώντας ένα σημαντικό ορόσημο στη σύγχρονη μοριακή βιολογία.

Ο χρόνος πέταξε στο έτος 2000, όταν οι επιστήμονες αποκωδικοποίησαν σχεδόν τρία δισεκατομμύρια χημικά δομικά στοιχεία του ανθρώπινου DNA, στο οποίο ο Μπιλ Κλίντον ανακοίνωσε: «Σήμερα, μαθαίνουμε τη γλώσσα με την οποία ο Θεός δημιούργησε τη ζωή».

Αλλά είναι αλήθεια ότι η αποκωδικοποίηση των γονιδίων αποκαλύπτει τα μυστικά του πώς οι άνθρωποι δημιουργούνται από τον Θεό;Ακριβώς επειδή κάποιος έχει ένα εκτεταμένο λεξιλόγιο δεν σημαίνει ότι μπορεί να γράψει ένα δοκίμιο. Ομοίως, η γνώση της λειτουργίας των γονιδιακών κωδίκων δεν ισοδυναμεί με την κατανόηση της ζωής.

Η ζωή δεν είναι ένα απλό κουτί όπου τα γονίδια ελέγχουν τα πάντα.

Τα γονίδια δεν είναι ο μόνος έλεγχος

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πρόσφατα ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι μηχανισμοί που ελέγχουν τις λειτουργίες του σώματός μας εκτός από τα γονίδιά μας. Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα.

Στο παρελθόν, ήταν κοινή πεποίθηση ότι το DNA παρέχει οδηγίες στις πρωτεΐνες για την εκτέλεση ζωτικών λειτουργιών της ζωής. Ωστόσο, οι άνθρωποι αποτελούν αρκετά εκατομμύρια τύπους πρωτεϊνών και ο αριθμός των γονιδίων που κωδικοποιούν πρωτεΐνες εκτιμάται ότι κυμαίνεται μόνο από 19.587 έως 20.245.Παρόλο που ο αριθμός των πρωτεϊνών μπορεί να διαφέρει από διαφορετικές πηγές, είναι παγκοσμίως αποδεκτό ότι υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ του αριθμού των γονιδίων και των πρωτεϊνών.Αυτό είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά ευρήματα του προγράμματος του ανθρώπινου γονιδιώματος. Οι ερευνητές συνειδητοποίησαν αμέσως ότι η υπόθεση «ένα γονίδιο, μία πρωτεΐνη» ήταν ανακριβής και άρχισαν να αναζητούν τους μηχανισμούς.

Εδώ είναι μια πιθανή απάντηση.

Φανταστείτε ένα γονίδιο ως βραχιόλι που αποτελείται από χάντρες διαφορετικού χρώματος όπως μπλε, πράσινο, κόκκινο ή πορτοκαλί, διατεταγμένο σε μια χορδή. Η πρωτεΐνη που παράγει το γονίδιο αποτελείται από μια συγκεκριμένη επιλογή αυτών των σφαιριδίων. Για παράδειγμα, η πρωτεΐνη Α μπορεί να αποτελείται από ένα συνδυασμό μπλε, κόκκινων ή πορτοκαλί σφαιριδίων, ενώ η πρωτεΐνη Β θα μπορούσε να αποτελείται από πράσινες, κόκκινες ή πορτοκαλί χάντρες. Αυτή η διαδικασία επιλογής διαφορετικών χαντρών για να σχηματίσουν μια πρωτεΐνη ονομάζεται μάτισμα. Ένα μόνο γονίδιο μπορεί να έχει διάφορους τρόπους ματίσματος, το οποίο είναι γνωστό ως «εναλλακτικό μάτισμα».

Το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα για το πώς το σώμα μας προσαρμόζεται για να καταπολεμήσει νέους ιούς. Κάθε φορά που ένα νέο παθογόνο εισέρχεται στο σώμα μας, τα κύτταρα του ανοσοποιητικού μας συστήματος πρέπει γρήγορα να το αναγνωρίσουν και να συνδεθούν με αυτό. Εδώ μπαίνει η εναλλακτική συγκόλληση. Είναι ένας μηχανισμός που επιτρέπει στο ίδιο σύνολο γονιδίων στα κύτταρα του ανοσοποιητικού μας συστήματος να προσαρμοστούν γρήγορα στους μεταβαλλόμενους ιούς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πρωτεϊνών που είναι ειδικά σχεδιασμένες για την καταπολέμηση κάθε ιού, κάτι που είναι πραγματικά θαυματουργό.Ποιος ελέγχει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος για να αλλάξει τη γονιδιακή ωρίμανση και το τελικό προϊόν της;

Ας μιλήσουμε για ένα άλλο παράδειγμα – τα διαγονιδιακά ζώα.

Τα διαγονιδιακά ζώα τροποποιούν τα γονίδιά τους από επιστήμονες για να αναπαράγουν ορισμένες ασθένειες που βρίσκονται στους ανθρώπους, επιτρέποντάς τους να δοκιμάσουν νέα φάρμακα.

Παρά την επιτυχή δοκιμή πολλών φαρμάκων σε δοκιμές σε ζώα, η μετάφραση σε αποτελεσματικές θεραπείες ασθενών ήταν απογοητευτικά αργή. Η αποτυχία σε ένα φάρμακο για το Αλτσχάιμερ είναι ένα παράδειγμα.Εάν το γονίδιο είναι υπεύθυνο για μια ασθένεια, ο καθορισμός του γονιδίου θα πρέπει να θεραπεύσει τον ασθενή. Ωστόσο, φάρμακα που λειτουργούν σε διαγονιδιακά μοντέλα μπορεί να μην παράγουν την αναμενόμενη αποτελεσματικότητα στον άνθρωπο.

Ένα άλλο συναρπαστικό παράδειγμα είναι με μονοζυγωτικά δίδυμα, κοινώς γνωστά ως πανομοιότυπα δίδυμα, τα οποία μοιράζονται τον ίδιο γενετικό κώδικα, αλλά μπορούν να παρουσιάσουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και συνθήκες υγείας λόγω διαφορετικών εμπειριών ζωής και περιβαλλοντικών παραγόντων. Αυτό το φαινόμενο παρέχει μια μοναδική ευκαιρία να μάθουμε πέρα από τους γενετικούς κώδικες.

Μια μελέτη στα Ευρωπαϊκά Αρχεία Ψυχιατρικής και Κλινικής Νευροεπιστήμης διαπίστωσε ότι ακόμη και πανομοιότυπα δίδυμα με το ίδιο γονιδίωμα έχουν πιθανότητα λιγότερο από 50% να αναπτύξουν σχιζοφρένεια, γεγονός που υποδηλώνει ότι η σχιζοφρένεια δεν καθορίζεται εξ ολοκλήρου από γονίδια.

Παρόμοια ευρήματα αναφέρθηκαν επίσης στη μελέτη Virginia Twin. Οι ερευνητές πήραν συνέντευξη από περισσότερα από 1500 πανομοιότυπα δίδυμα και ανακάλυψαν ότι ένας σημαντικός αριθμός αυτών των διδύμων βιώνουν διαφορετικές συχνότητες επεισοδίων μείζονος κατάθλιψης καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους.Η διάθεσή μας δεν επηρεάζεται μόνο από τη γενετική, αλλά και από τις σωρευτικές περιβαλλοντικές εμπειρίες μας καθ 'όλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής.

Η επιγενετική παίζει ρόλο στο πώς τα δίδυμα με πανομοιότυπα γονίδια ζουν διαφορετικές ζωές.

Σπόροι και χώμα

Η επιγενετική είναι η μελέτη του τρόπου με τον οποίο οι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να τροποποιήσουν τη γονιδιακή έκφραση χωρίς να αλλάξουν το DNA. Μπορεί να καθορίσει εάν τα γονίδια ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται.

Τα γονίδια μπορούν να συγκριθούν με τους σπόρους, ενώ η επιγενετική είναι σαν το έδαφος στο οποίο αναπτύσσονται αυτοί οι σπόροι.

Τα γονίδια στο ανθρώπινο σώμα συνήθως δεν αλλάζουν μετά τη γέννηση. Αλλά όπως οι "σπόροι" μπορούν να βρίσκονται αδρανείς στο έδαφος · Κάποιοι θα μεγαλώσουν και κάποιοι όχι. Αυτό που καθορίζει αν αυτοί οι σπόροι θα αναπτυχθούν ή όχι είναι οι γενετικοί «διακόπτες» ή η «επιγενετική».Το προσδόκιμο ζωής του ανθρώπου εξαρτάται από μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση σχεδόν 80 γονιδίων και μια ποικιλία επιγενετικών παραγόντων, όπως η διατροφή, το άγχος και τα συναισθήματα.

Η επιγενετική καθορίζει εάν και πόσο συχνά τα ίδια γονίδια μπορούν να εκφραστούν σε διαφορετικά όργανα και σε διαφορετικές ηλικίες.

Πολλαπλά γονίδια, πολλαπλοί παράγοντες

Η πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ πολλαπλών γονιδίων και άλλων βασικών παραγόντων της νόσου υποδηλώνει επίσης ότι η ανθρώπινη ζωή ελέγχεται από κάτι περισσότερο από τη γενετική σύνθεση.

Το σώμα μας είναι σαν ένα μικρό σύμπαν. Μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε μια ασθένεια, πολλά πράγματα έχουν ήδη αλλάξει.

Μια μελέτη του 2014 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature από την Κοινοπραξία Ψυχιατρικής Γονιδιωματικής συνέκρινε σχεδόν 40.000 ασθενείς με ψύχωση (σχιζοφρένεια) με 110.000 μάρτυρες. Οι ερευνητές βρήκαν 108 γενετικούς τόπους που σχετίζονται σημαντικά με την ψύχωση. Οι γενετικοί τόποι αναφέρονται στη συγκεκριμένη θέση των γονιδίων στα χρωμοσώματα.Οκτώ χρόνια αργότερα, μια μελέτη του 2022 στο Nature εντόπισε σχεδόν 300 αλλαγές σε μεμονωμένους γονιδιακούς κώδικες για τον κίνδυνο σχιζοφρένειας.

Η πολυπλοκότητα της συσχέτισης μεταξύ γονιδίων και ασθενειών αντικατοπτρίζεται στον μεγάλο αριθμό γονιδίων που εμπλέκονται, οδηγώντας στο ερώτημα ποιος ελέγχει τις αλληλεπιδράσεις τους.

Ο ιατρικός όρος «πολυπαραγοντική κληρονομικότητα και γενετική ασθένεια» περιγράφει ασθένειες που συχνά επηρεάζονται από πολλαπλούς γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Πολλοί κοινοί τύποι ασθενειών εμπίπτουν σε αυτό το καλάθι, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων, του διαβήτη, του καρκίνου, του αυτισμού, της κατάθλιψης, της νόσου του Alzheimer, της νόσου του Parkinson, της σκλήρυνσης κατά πλάκας, της επιληψίας, του άσθματος, της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της νόσου του Crohn και εκατοντάδων άλλων παθήσεων - ακόμη και πιτυρίδα!Μια ασθένεια μπορεί να θεωρηθεί μέρος αυτής της ομάδας εάν μεταδίδεται σαφώς μέσω των οικογενειών και επηρεάζεται επίσης από περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. διαβήτης τύπου 1). Θα μπορούσε επίσης να συμπεριληφθεί εάν η κληρονομικότητα μιας γενετικής τάσης δεν είναι αρκετή για να καθοριστεί εάν κάποιος θα πάρει την ασθένεια (π.χ. νόσος του Alzheimer) ή εάν υπάρχει κάποια αβεβαιότητα σχετικά με το αν η ασθένεια θα αναπτυχθεί, όπως παρατηρείται σε πολλούς κληρονομικούς καρκίνους ή ψυχιατρικές διαταραχές.

Οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές

Αυτή τη στιγμή, διαβάζετε αυτό με τα μάτια σας, επεξεργάζεστε τις πληροφορίες με τον εγκέφαλό σας και αισθάνεστε το σώμα σας στην καρέκλα σας και τη θερμοκρασία στο δωμάτιο. Μπορεί επίσης να γνωρίζετε τις σωματικές σας λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένων των μυών και της πέψης. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο πόσα συμβαίνουν ταυτόχρονα μέσα στο σώμα μας κάθε δευτερόλεπτο. Από τον χτύπο της καρδιάς μας μέχρι την πυροδότηση των νευρώνων στον εγκέφαλό μας, υπάρχει πάντα κάτι που συμβαίνει μέσα μας.

Η αλλοπαθητική ιατρική συχνά αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σαν να ήταν μια μηχανή - όπως ένα αυτοκίνητο. Εάν το ελαστικό στο αυτοκίνητό μας είναι κατεστραμμένο, μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με ένα νέο. Εάν μια βίδα είναι χαλαρή, μπορούμε να την στερεώσουμε. Ομοίως, οι γιατροί αντικαθιστούν την καρδιά με μια νέα καρδιά όταν δεν λειτουργεί πλέον. Όταν ένα γόνατο δεν λειτουργεί, μπορεί να αντικατασταθεί με τεχνητό γόνατο.

Σήμερα, οι μοριακοί βιολόγοι μπορούν ακόμη και να χρησιμοποιήσουν γονιδιακή θεραπεία για να επισκευάσουν μεταλλαγμένα γονίδια με μοριακό ψαλίδι.

Ωστόσο, αυτές οι ιατρικές πρακτικές έχουν κόστος.Η αντικατάσταση της καρδιάς με μια νέα καρδιά δημιουργεί νέες επιπλοκές. Η λήψη φαρμάκων μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα ενώ δημιουργεί νέα.

Πολλά νεαρά αγόρια με γενετικές μυϊκές ασθένειες δεν πέθαναν από τις ασθένειές τους, αλλά πέθαναν από γονιδιακή θεραπεία.

Υπήρξαν νέοι, υγιείς άνθρωποι που πέθαναν μετά τη λήψη εμβολίου mRNA COVID-19 - ένα εμβόλιο που δημιουργήθηκε για να τους προστατεύσει από μια ασθένεια από την οποία είχαν μικρό κίνδυνο θανάτου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα φάρμακα είναι αναποτελεσματικά, αλλά υπογραμμίζει το βαθύ χάσμα μεταξύ της σύγχρονης βιολογίας και της θεμελιώδους κατανόησης της ζωής.

Ρωσικές κούκλες φωλιάσματος

Οι ρωσικές κούκλες φωλιάσματος είναι ένα σύνολο ξύλινων κούκλων μειούμενων μεγεθών τοποθετημένων το ένα μέσα στο άλλο. Όταν ανοίγετε κάθε κούκλα, θα ανακαλύψετε μια άλλη φωλιασμένη μέσα, δημιουργώντας μια ευχάριστη έκπληξη σε κάθε στροφή.Αυτό είναι το ίδιο αίσθημα δέους και θαυμασμού για τους επιστήμονες που ερευνούν τη ζωή. Καθώς εμβαθύνουν, ανακαλύπτουν περισσότερα επίπεδα πολυπλοκότητας - από όργανα σε κύτταρα, κύτταρα σε πρωτεΐνες, πρωτεΐνες σε γονίδια και γονίδια σε επιγενετική. Ανεξάρτητα από το πόσα μαθαίνουν, θα υπάρχει πάντα ένα άλλο στρώμα αλήθειας για τη ζωή που περιμένει να ανακαλυφθεί.

Όπως έγραψε ο νομπελίστας βιολόγος François Jacob, «Δεν υπάρχει μια ενιαία οργάνωση των ζωντανών, αλλά μια σειρά οργανώσεων προσαρμοσμένων η μία στην άλλη σαν φωλιές κουτιών ή ρωσικές κούκλες. Μέσα στον καθένα, ένας άλλος είναι κρυμμένος».

«Πέρα από κάθε δομή, προσβάσιμη στην έρευνα, αποκαλύπτεται μια άλλη δομή ανώτερης τάξης. ... Κάθε επίπεδο της οργάνωσης που έρχεται έτσι στο φως οδηγεί σε έναν νέο τρόπο θεώρησης του σχηματισμού των ζωντανών όντων.

Ανεξάρτητα από το πόσο περήφανοι είναι οι επιστήμονες, είναι ευρέως γνωστό ότι μόνο το 1% του ανθρώπινου γονιδιώματος έχει ερευνηθεί και μπορεί να ρυθμίζεται από το υπόλοιπο 99% του DNA μας, γνωστό ως «σκοτεινή ύλη» του γονιδιώματος.Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πρωτεΐνες παραμένουν σε μεγάλο βαθμό μυστηριώδεις, με παράδειγμα την ύπαρξη σκούρων πρωτεϊνών των οποίων οι λειτουργίες είναι ακόμα άγνωστες.

Ώρα να παραδεχτούμε τα όριά μας

Εάν τα γονίδια δεν λένε ολόκληρη την ιστορία της ζωής ή πώς λειτουργεί η ζωή, τι κάνει;

Από τον χαριτωμένο λαιμό μιας καμηλοπάρδαλης μέχρι τη λεπτή συμμετρία των φτερών μιας πεταλούδας, από ένα μόνο γονίδιο μέχρι το νήμα ενός μικροβίου, κάθε ζωντανό πλάσμα είναι μια απόδειξη προσεγμένου σχεδιασμού και εξαιρετικής δεξιοτεχνίας.

Το ανθρώπινο σώμα είναι αξιοσημείωτο. Από τους μηχανισμούς αυτο-επιδιόρθωσης των γονιδίων μας μέχρι τον περίπλοκο χορό των κυττάρων και των οργάνων μας, κάθε πτυχή της βιολογίας μας μιλάει σε έναν σχεδιαστή που μας δημιούργησε προσεκτικά για να ευδοκιμήσουμε στο περιβάλλον μας.

Ας μην ξεχνάμε επίσης τη διασύνδεση του σώματος, του νου και του πνεύματος, η οποία εκτείνεται πέρα από τον γενετικό έλεγχο.

Δεδομένης της πολυπλοκότητας και της ομορφιάς του, το ανθρώπινο σώμα είναι κάτι περισσότερο από μια τυχαία συγκέντρωση γονιδίων, κυττάρων και μορίων.

Από την πολυπλοκότητα του DNA μας μέχρι τον τρόπο με τον οποίο τα όργανα και τα συστήματά μας λειτουργούν αρμονικά, είναι σαφές ότι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα τύχης. Κάθε πτυχή της ύπαρξής μας φέρει την υπογραφή ενός ευφυούς και σκόπιμου σχεδίου και το αδιαμφισβήτητο αποτύπωμα του χεριού ενός Δημιουργού.

Γιουχόνγκ Ντονγκ

Συγγραφέας (M.D., Ph.D.)

Ο Δρ Yuhong Dong είναι ανώτερος ιατρικός αρθρογράφος για τους The Epoch Times. Είναι πρώην ανώτερη ιατρική επιστημονική εμπειρογνώμονας και επικεφαλής φαρμακοεπαγρύπνησης στα κεντρικά γραφεία της Novartis στην Ελβετία και τέσσερις φορές νικήτρια του βραβείου Novartis. Έχει προκλινική ερευνητική εμπειρία στην ιολογία, την ανοσολογία, την ογκολογία, τη νευρολογία και την οφθαλμολογία, καθώς και κλινική εμπειρία σε μολυσματικές ασθένειες και εσωτερική ιατρική. Απέκτησε το MD της και διδακτορικό στις μολυσματικές ασθένειες στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου στην Κίνα.

The Epoch Times