ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ -Διονυσης Αναγνωστοπουλος
3 / 3
Κυριακή του Ασώτου.
Ομως η παλιότερη και πιο σωστή ονομασία της ήταν : Του Φιλεύσπλαχνου Πατέρα.
Το ζουμί της θρησκείας της Αγάπης. Το ζουμί της Διδακαλίας του Ιησού Χριστού. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. Οπου "Σπίτι" είναι το Θείον που είναι η Ανιδιοτελής χωρίς όρους Αγάπη - Συγχώρεση, η Αγκαλιά του Θεού, ο Παράδεισος και το οποίο Θείον βρίσκεται μέσα μας.
Χρόνια Πολλά Φωτισμένα και Φωτεινά ! 
Βασιλίσκος, Βασιλίσκη, Ευτρόπιος, Ευτροπία, Θεοδώρητος, Κλεόνικος, Κλεονίκη.
Χρόνια σας πολλά και ευλογημένα !
Λοιπές Εορτές :
Διεθνής Ημέρα Ιρλανδικού Ουίσκι
Παγκόσμια Εβδομάδα Ψηφιακού Βιβλίου
Παγκόσμια Ημέρα Άγριας Ζωής
Παγκόσμια Ημέρα Ακοής
( Είναι να μην κουφαθείς με αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας ??)
Θανατερά :
Επηρεασμένος ακόμα από το πολλαπλό φονικό στα Τέμπη λόγω των τεράστιων μιζών, έγραψα κάποια πράματα για τον θάνατο.
"Η ΑΓΑΠΗ είναι το μόνο που μπορούμε να έχουμε, να διατηρήσουμε και να πάρουμε μαζί μας."
"Η γνώμη που έχουν οι άλλοι για σένα είναι δικό τους πρόβλημα, όχι δικό σου."
"Οι άνθρωποι είναι σαν τα παράθυρα βιτρώ. Γυαλίζουν και αστράφτουν όσο ο ήλιος φέγγει απ’ έξω, αλλά όταν πέσει το σκοτάδι, η πραγματική τους ομορφιά αποκαλύπτεται μόνο από ένα
εσωτερικό φως."
Elisabeth Kübler-Ross
Μια πρωτοπόρος ( στην δεύτερη εικόνα ) η οποία άνοιξε έναν καινούργιο Δρόμο στην αντιμετώπιση του θανάτου και που ως πρωτοπόρος έκανε βεβαίως και λάθη. Π.χ πριν πεθάνει είπε ότι
τα περίφημα / περιβόητα "Πέντε Στάδια του Πένθους" ( άρνηση - θυμός - διαπραγμάτευση - κατάθλιψη - αποδοχή ), ήταν απλώς ένα χαλαρό πλαίσιο για να ξεκινήσει επιτέλους η σχετική συζήτηση και ότι το πένθος είναι διαφορετικό σε όλους, ακόμα και αν περιστασιακά υπάρχουν κάποιες ομοιότητες.
Παράλληλο δρόμο ακολουθούσε στην Αγγλία η Dame Cicely Mary Strode Saunders ( τρίτη εικόνα ) : Φοιτήτρια που όταν ξεκίνησε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος παράτησε το πανεπιστήμιο και έγινε νοσηλεύτρια και αργότερα γιατρός. Το Dame είναι τίτλος τιμής για τις γυναίκες αντίστοιχος του αρσενικού σερ.
Αυτές οι δύο Σπουδαίες Κυρίες ανάγκασαν τους συναδέλφους τους γιατρούς ( την μάζα των γιατρών γιατί πάντα υπήρχαν φωτεινές εξαιρέσεις ) να αντιμετωπίσουν ανθρώπινα τους ετοιμοθάνατους ασθενείς. Π.χ μου έλεγε η Κατερίνα Μυλωνά ότι στα γαλλικά νοσοκομεία υπάρχει σχετική ειδικότητα για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Πάντως εδώ που τα λέμε ο συγκεκριμένος Δρόμος είναι παλιός όσο οι λάσπες - σύμφωνα με μια κοινωνιολογική θεωρία η ύπαρξη των θρησκειών οφείλεται στον φόβο του θανάτου.
Προσωπικά διαφωνώ, πιστεύω ότι η αποσύνδεση, ο χωρισμός, από το εντός μας Θείον ( οι Χριστιανοί το ονομάζουμε Χριστό ) που είναι η Ανιδιοτελής Αγάπη - Χαρά - Ασφάλεια, προκαλεί τον φόβο του θανάτου και τον φόβο του "τίποτα" ( ""μετά θάνατον δεν υπάρχει τίποτα"" ) και μετά συνειδητά ή υποσυνείδητα δημιουργεί την ανάγκη των ανθρώπων για θρησκείες και θρησκευτικότητες.
Δηλαδή το πρωταρχικό αίτιο είναι η έλλειψη του Προσωπικού Θεού αλλά και η διαστρέβλωση της έννοιας του Θεού και της Διδασκαλίας του Ιησού Χριστού.
Ξέρετε γιατί ο Μέγας Κωνσταντίνος επέλεξε τον Χριστιανισμό για μία και αποκλειστική θρησκεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ?
Χρειαζόταν μια ""ενοποιητική κόλλα"" της τεράστιας αυτοκρατορίας του γιατί οι πολλές θρησκείες δημιουργούσαν αποσχιστικές τάσεις και οι χριστιανοί ήταν οι καλύτεροι στρατιώτες του επειδή ο θάνατος δεν τους φόβιζε γιατί ποθούσαν να πάνε στον χριστιανικό παράδεισο.
Μερικούς αιώνες αργότερα το ίδιο ποθούσαν οι οπαδοί του Μωάμεθ που είχαν πιό πιασάρικο παράδεισο : πιλάφια και πανέμορφα θηλυκά και έτσι αιματοκύλισαν και συνεχίζουν να αιματοκυλίζουν τον πλανήτη μας.
Ο Φάδερ Τζάστιν ήταν ένας καθολικός καλόγερος και εκπαιδευτής της Μεθόδου Σίλβα ( αν και διαφωνούσε σε κάποια θέματα με τον Χοσέ Σίλβα ) που δεχόταν άγριο πόλεμο από τους βαρεμένους καθολικούς αν και ως διεθνής ομιλητής και πνευματικός δάσκαλος ( και έτσι διαφημιστής του καθολικισμού ) είχε την υποστήριξη του Βατικανού.
Μας είχε πει πριν κάμποσα χρόνια ότι οι πρώτοι Χριστιανοί τον Θεό τον τοποθετούσαν στην Καρδιά τους.
Οταν η Ρώμη νομιμοποίησε τον Χριστιανισμό και οι Χριστιανοί από θύματα έγιναν θύτες και έσφαζαν με την σειρά τους τους αντίχριστους ( π.χ γενοκτονία των Ελλήνων απο τον Αλάριχο ) επέβαλλε στην καινούργια ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ θρησκεία την ρωμαϊκή διοικητική δομή και έτσι πήραν τον Θεό από τις Καρδιές των πιστών Του και Τον τοποθέτησαν στον ουρανό, με αυτοκρατορικό / βασιλικό στυλάκι.
Ο Φάδερ Τζάστιν θεωρούσε ότι ο Χριστιανισμός δεν συνήλθε ποτέ από αυτό το βίαιο εσωτερικό / εσωτερίστικο σχίσμα το οποίο αργότερα συνέβαλε με τον τρόπο του και στο σχίσμα Καθολικών - Ορθόδοξων του 1054 που όμως είχε τις ρίζες του στον 2ο-3ο αιώνα.
Στον Αγιορείτικο τριπλό Δρόμο της Κάθαρσης - Φώτισης - Θέωσης έχουμε ως βασικότατο αυτογνωσιακό / αυτοβελτιωτικό εργαλείο την Μνήμη Θανάτου κάθε στιγμή - ακόμα και το στασίδι μας στην εκκλησία συμβολίζει τον τάφο μας.
Και στην κοσμική αυτογνωσία υπάρχει η μνήμη θανάτου αλλά ως περιθωριακή άσκηση για να μην στεναχωριούνται πολύ οι πελάτες των διαφόρων γκουρού και μάστερς :
Πεθαίνεις σε έναν χρόνο / έναν μήνα / μια εβδομάδα / μια ημέρα : Πως το αντιμετωπίζεις ?
Καθώς έγραφα αυτές τις γραμμές χτύπησε το καμπανάκι για το δείπνο. Διάβαζα στην τράπεζα σε κάποιο βιβλίο το κεφάλαιο για την Μνήμη Θανάτου οπότε μια φράση μου έκανε κλικ :
"Οι αρχαίοι Ελληνες φιλόσοφοι χαρακτήρισαν την φιλοσοφία ως "μελέτη του θανάτου".
Πάντως ο Μάρξ δεν την είχε σε μεγάλη υπόληψη : Εικόνα τέταρτη !!
Εχω την εντύπωση ότι το 99 % των πάντων στον πλανήτη Γη και στην γήινη ανθρωπότητα είναι μελέτη θανάτου εξ αιτίας της αποσύνδεσης μας από τον εντός μας Χριστό.
Και για αυτό αυτό το 99 % είναι λάθος, είναι λανθασμένο.
Πιστεύω ότι η μελέτη του θανάτου άρα και η φροντίδα των ετοιμοθάνατων είναι αναγκαίο να βασίζεται στην Αυτογνωσία - Πνευματικότητα - Θεό.
Και φυσικά δεν έχει καμία απολύτως σημασία το πως ονομάζει ο κάθε πιστός τον Θεό του. Το μόνο που έχει σημασία είναι να εμπεδώσουμε ότι αυτό το Θείον είναι η Αγάπη - Χαρά - Ασφάλεια.
Η ανιδιοτελής χωρίς όρους και μπακαλοτεύτερα ( μου έδωσες - σου έδωσα ) Αγάπη.
Και πάνω από όλα ότι βρίσκεται στην Καρδιά μας.
Φίλες και Φίλοι αν είχαμε στο Κελλί των Αγίων Αποστόλων ιρλανδέζικο ουίσκι θα έπινα ένα ποτηράκι στην υγεία σας. Τώρα περιορίζομαι να σας ευχηθώ με όλη μου την καρδιά έναν γαλήνιο θάνατο γεμάτο Θεό, Ασφάλεια, Χαρά, Αγάπη και Επιστροφή στο Σπίτι !
Υ.Γ : Σήμερα είναι Κυριακή και αφιερώνω τις ελεύθερες ώρες στην 7η Τέχνη : Ξαναείδα την ταινία "Απόλλων 13" με το "πατριωτάκι" μας Τομ Χανκς και θα γράψω σχετικά γιατί πίσω από αυτό το στόρυ κρύβονται τεράστια μυστικά.
Ο μεγάλος σταρ αυτό το μπλουζάκι δεν το φόρεσε μόνον για δημόσιες σχέσεις αλλά και γιατί πραγματικά έτσι νιώθει. Τι καλά που θάτανε αν έτσι νιώθαμε και οι νεοέλληνες. Οχι μόνον στα λόγια και στο φέισμπουκ αλλά και στα έργα. Ετσι δεν θα επιτρέπαμε σε φυτεμένα από τους Αμερικάνους ανθρωποειδή να καταστρέφουν την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου