BIG GAME....ΜΕΡΟΣ Β'[Από πού προέρχεται το μεγάλο παιχνίδι. «Η αρχή της μουντικής θεωρίας στη νέα εποχή»]

 

Από πού προέρχεται το μεγάλο παιχνίδι. «Η αρχή της μουντικής θεωρίας στη νέα εποχή»

Συνεχίζουν να μου κάνουν παράξενες ερωτήσεις κατ' ιδίαν σχετικά με το εάν οι Βρετανοί «ορκισμένοι εταίροι» γνώριζαν τη θεωρία του Μανίλιους στις αρχές του 19ου αιώνα. Επαναλαμβάνω "για όσους βρίσκονται στη δεξαμενή" - φυσικά ήξεραν. 

Έχω πει πολλές φορές ότι ο γιος ενός στρατιωτικού μουσικού από το Ανόβερο, ονόματι William Herschel, κάποτε έγινε τόσο διάσημος στη Βρετανία ως βιολονίστας και ομποϊστας που σε ηλικία 25 ετών διορίστηκε αρχηγός στρατιωτικού συγκροτήματος στην πόλη Bath. 

Ο William Herschel γεννήθηκε στη Γερμανία στις 15 Νοεμβρίου 1738. Ο πατέρας του Ισαάκ ήταν μουσικός εβραϊκής καταγωγής στο Ανόβερο.

Φοβάμαι ότι δεν καταλαβαίνουν πολλοί τι ακριβώς σημαίνει - αλλά το θέμα είναι ότι το Μπαθ εκείνα τα χρόνια ήταν ένα κλειστό παραθαλάσσιο θέρετρο για τη βασιλική οικογένεια. Και το "βασιλικό επώνυμο" που μεταφράζεται στα ρωσικά ακούγεται για εκείνα τα χρόνια σαν "η δυναστεία των Ανόβερων" και αυτό εξηγεί μια τέτοια πρωτοφανή επαγγελματική άνοδο για ένα μικρό αγόρι από μια μεγάλη εβραϊκή οικογένεια με ρίζες Μοραβίας. 

Σε ηλικία 20 ετών, ο Wilhelm Herschel κέρδισε τον διαγωνισμό νέων συνθετών στο Leeds και ηγήθηκε της τοπικής ορχήστρας και από εκεί προσκλήθηκε στο Bath στο δικαστήριο (αν και τον ανάγκασαν να αλλάξει το όνομά του από το γερμανικό Wilhelm σε το αγγλικό William ) και του ανέθεσε όχι μόνο το όμποε και το βιολί να παίξει, αλλά και να ηγηθεί της βασιλικής ορχήστρας, αλλά και να ηγηθεί της στρατιωτικής φρουράς της «βασιλικής οικογένειας» από αξιωματικούς της ίδιας ορχήστρας «σε περίπτωση που συμβεί κάτι». Μια υπέροχη καριέρα και ένα πιθανό μέλλον. 

Αν όλα είχαν παραμείνει έτσι, σήμερα σε μερικές μουσικές εγκυκλοπαίδειες θα μπορούσαμε να βρούμε κάτι με μικρά γράμματα για κάποιον William Herschel - έναν εξαιρετικό μουσικό και έναν καλό συνθέτη - αλλά τίποτα περισσότερο.

Η μοίρα όρισε ότι ο Χέρσελ είχε την τιμή να ευχαριστήσει τη βασιλική οικογένεια με μουσική στο Μπαθ, το πιο διάσημο «κλειστό θέρετρο για τη βασιλική οικογένεια» εκείνα τα χρόνια, και επίσης εκεί κάθε τόσο να στέκεται φρουρός και να παρακολουθεί - μόνο και μόνο επειδή οι Αννόβεροι ήταν στη Βρετανία δεν τους άρεσαν και τους θεωρούσαν «λίγο Εβραίους » . 

Σοφία του Παλατινάτου, Εκλέκτορας του Ανόβερου, Πορτρέτο του Gerrit Honthorst. 1650

Ο λόγος για αυτό είναι ότι ο γενάρχης αυτού του επωνύμου, η Σοφία του Ανόβερου, ήταν «ναι» και σύμφωνα με τον νόθο πατέρα της ανήκε στη φυλή των Λεβί (η οποία είναι τυπική από την Τσεχική Μοραβία) και σύμφωνα με τη μητέρα της ανήκε. η δυναστεία των Στιούαρτ που μισούσαν οι Βρετανοί , γιατί τη στιγμή της γέννησής της, ο επίσημος πατέρας της, ήμουν νεκρός εδώ και δύο χρόνια. Εξ ου και η βασιλική φρουρά εκείνης της ενδιαφέρουσας εποχής, που αναπληρώθηκε αποκλειστικά από μετανάστες από το Ανόβερο, κατά προτίμηση Εβραίους Μοραβικής καταγωγής. 

«Αυτά ήταν τα ένδοξα έθιμα στην καλή Καστίλλη!» (Με)

Το κύριο σημείο αυτής της ιστορίας είναι ο αρχηγός μιας στρατιωτικής μπάντας στο κλειστό θέρετρο του Μπαθ. Αυτό σημαίνει στρατιωτική θητεία όλο το χρόνο σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη, όπου η ορχήστρα προορίζεται να παίξει, ανάλογα με τον ιδιότροπο αγγλικό καιρό, για ένα ζευγάρι, το πολύ - τέσσερις γαμημένους μήνες το χρόνο. Συνήθως πρόκειται για το ίδιο καθεστώς από το οποίο όλοι οι άνθρωποι του στρατού γίνονται μεθυσμένοι.

Όπως έγραψε κάποτε ο ίδιος ο Χέρσελ, σώθηκε από αυτή την απίστευτη μοίρα από την πολυμελή οικογένειά του και ο κάποτε «ο αγαπητός μπαμπάς τους έκοψε έως και 14 ανθρώπους - αδέρφια και αδερφές και τους μεγάλωσε σαν χόρτο» - όπως έγραψε ο ίδιος ο Σερ Γουίλιαμ. Και επειδή ήταν ο πρώτος από όλη την οικογένεια που «κέρδισε επιτυχώς βάση», έσυρε αργά όλες τις αδερφές και τους αδελφούς του στο Μπαθ - ευτυχώς, ήταν όλοι από το Ανόβερο και οι Εβραίοι της Μοραβίας, δηλαδή για τη βασιλική οικογένεια και με τις δύο έννοιες - όχι τόσο ξένοι.

Ανάμεσα σε όλες αυτές τις αδερφές και τα αδέρφια , η Matilda Herschel , ήδη καταξιωμένη συνθέτρια και λάτρης της αστρονομίας εκείνα τα χρόνια, και ο Alexander Herschel , ένας καταξιωμένος μαθηματικός, ο οποίος ήταν επίσης δάσκαλος μαθηματικών για τη βασιλική οικογένεια και αργότερα καθηγητής μαθηματικών στο Durham. σημαντικό για την ιστορία μας . 

Αργότερα, με τις προσπάθειες των «Ιακωβιτών» - υποστηρικτών των παλαιών Stuarts, μετά την καταστολή της δυναστείας των Ανόβερων, το Durham , υπό τον εγγονό του Αλέξανδρου και επίσης καθηγητή μαθηματικών, θα γίνει το τρίτο Βρετανικό Πανεπιστήμιο μετά την Οξφόρδη και το Κέμπριτζ.

Πανεπιστήμιο Durham

Σύμφωνα με τις επιστολές του Σερ Γουίλιαμ, ήταν η Ματίλντα που συνέταξε «τα μακρά βράδια του χειμώνα» έναν λεπτομερή «άτλαντα αστεριών της σύγχρονης εποχής» και ο Αλέξανδρος, «για πλάκα», συνέταξε μια λίστα με πλανητικές εφημερίδες , αφού κατάλαβε πώς ακριβώς να υπολογίσει η κίνηση των πλανητών στον ουρανό. 

Λοιπόν, ο Γουίλιαμ , πάλι τα «μεγάλα βράδια του χειμώνα», αντί να πίνει τζιν, Μαδέρα και ουίσκι μαζί με άλλους αξιωματικούς ασφαλείας, έμαθε το φύσημα γυαλιού (μια απίστευτα διάσημη δεξιότητα στην παράδοση της Μοραβίας) και εντελώς τυχαία ανακάλυψε πώς διάφορα μικρά πρόσθετα επηρεάζουν την οπτική ποιότητα του γυαλιού που προκύπτει. Μετά από αυτό, ο Γουίλιαμ μπόρεσε να επιβεβαιώσει τους μαθηματικούς υπολογισμούς του Αλέξανδρου και όπου δεν μπορούσε, βρήκε τον πλανήτη Ουρανό στον ουρανό , ο οποίος δημιούργησε βαρυτικές διαταραχές, λόγω των οποίων το εφήμερο του αδελφού του ήταν ελαφρώς λανθασμένο και με βάση τις επιτυχίες του, βοήθησε η αδερφή του δημιουργεί έναν νέο, ασυνήθιστα λεπτομερή χάρτη του έναστρου ουρανού (ο αστρικός χάρτης της Matilda Herschel θεωρούνταν ακριβής για περισσότερα από εκατό χρόνια, μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα). 

Ουίλιαμ Χέρσελ

Και το πιο σημαντικό, ο Γουίλιαμ κατάφερε να πείσει τον καπετάνιο Τζέιμς Κουκ να πάρει τα νέα του τηλεσκόπια (του Χέρσελ) στο επόμενο ταξίδι του σε όλο τον κόσμο, και στη συνέχεια η παγκόσμια φήμη ήρθε στην οικογένεια.

 "Φανταστείτε - ο ίδιος ο Κουκ χρησιμοποιεί τα τηλεσκόπια και τα τηλεσκόπια αυτών των Γερμανοεβραίων από το Μπαθ!"

Ήταν αφότου ο «Κουκ ο ίδιος» άρχισε να χρησιμοποιεί την οπτική του Γουίλιαμ Χέρσελ και στον Γουίλιαμ απονεμήθηκε ο τίτλος του «Αστρονόμου Επικεφαλής Δικαστηρίου της Βρετανίας» και το πιο σημαντικό, με ειδικό διάταγμα του Γεωργίου του Τρίτου, διατάχθηκε ο «Σερ Γουίλιαμ Χέρσελ». να θεωρείται «ο πιο καθαρόαιμος Άγγλος που έχει κάνει πολλά για το καλό της Βρετανίας » . 

Ο Χέρσελ κοιτάζει μέσα από ένα τηλεσκόπιο

Αυτή είναι περίπου η αρχή της δεκαετίας του 1780, η εποχή του Αμερικανικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας και μια εποχή που όλα ήταν πολύ, πολύ άσχημα στη Βρετανία.
Πρέπει να ειπωθεί ότι μέχρι σήμερα - ακόμη και από την άποψη των ίδιων των Βρετανών ιστορικών - οι βασιλιάδες της δυναστείας των Αννόβερων θεωρούνται, για να το θέσω ήπια, «πυκνοί». Στις επιστολές του Χέρσελ, αυτό ακούγεται σαν κραυγή απόγνωσης - αμέσως μετά τον διορισμό του ως «αρχιαστρονόμου του δικαστηρίου», το δικαστήριο τον διέταξε να «συντάξει ένα λεπτομερές ωροσκόπιο για τη χώρα μας, και το πιο θετικό», και ως απάντηση στους φτωχούς Οι παραπονεμένοι λυγμοί του νεαρού άνδρα ότι δεν ήταν αστρολόγος και απλώς αστρονόμος -σχεδόν ο ίδιος ο βασιλιάς (στις επιστολές του Χέρσελ κάποιος περιγράφεται ως «το πιο σημαντικό πρόσωπο») ρώτησε αλαζονικά - « Γιατί, υπάρχει διαφορά;! Ή μήπως, όπως συνηθίζεις, ανεβάζεις την τιμή μου εδώ;»

Ως αποτέλεσμα, ο φτωχός αστρονόμος της αυλής, ο Sir William Herschel, έσπευσε σε όλους τους γνωστούς του για να τον βοηθήσουν σε μια τέτοια τρομερή ατυχία και να του μάθουν πώς να ρίχνει ωροσκόπια. Δηλαδή, κάτι ήξερε, αλλά στην κορυφή, και με αυτή τη σειρά, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, μπορούσε κανείς να δει το ικρίωμα του Πύργου και τα έντερα να ελευθερώνονται για τη διασκέδαση του κόσμου, και ένα κεφάλι καρφωμένο σε έναν από τις κορώνες της διαβόητης γέφυρας στον Τάμεση. Έτσι, τα χάλια σε αυτή την περίπτωση ήταν μια πολύ ζοφερή επιλογή για τον αστρονόμο της αυλής.

Ευτυχώς, η νέα του θέση υποσχέθηκε πολλές ενδιαφέρουσες δικαστικές ευκαιρίες για «άτομα που γνωρίζουν» και προέκυψε μια γενική άποψη: «Ένα έξυπνο αγόρι πρέπει να σωθεί .  »

Ολόκληρη η συναγωγή στο Σίτι του Λονδίνου είχε έναν πραγματικό καταιγισμό ιδεών για αυτό, και κάποιος θυμήθηκε ότι κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Βιέννης, οι Αυστριακοί είχαν καταλάβει κάποτε τη βιβλιοθήκη του Τούρκου Σουλτάνου. Αυτά τα ανεκτίμητα βιβλία μεταφέρθηκαν στο Βατικανό και εκεί μερικά από τα βιβλία εξαφανίστηκαν για πάντα στους απύθμενους θησαυρούς του Κάστρου του Αγίου Παύλου, άλλα - στα αραβικά καταστράφηκαν και άλλα - αναγνωρίστηκαν ως σχισματικά, αλλά χριστιανικά (δηλαδή γραμμένα στα ορθόδοξα εκκλησίες στα ελληνικά) βγήκαν σε δημοπρασία . 

Μεταξύ αυτών των βιβλίων ήταν τα κείμενα του Μάρκου Μανίλιου, του αυλικού αστρολόγου του αυτοκράτορα Τιβέριου , ο οποίος ήταν «ναι-ναι» και ουσιαστικά εκτελέστηκε γι' αυτό την εποχή του αυτοκράτορα Καλιγούλα, αφού, ως ευσεβής Εβραίος, ο Μανίλιος αρνήθηκε να θεωρήσει τον Καλιγούλα Θεός. Αυτό οδήγησε τους εξίσου πιστούς Ολλανδούς μελετητές του Ταλμούδ και της Τορά του 17ου αιώνα να υποθέσουν ότι θα έβρισκαν κάποιο είδος «μυστικής γνώσης» στα κείμενα του Μανίλιου και αγόρασαν τα κείμενα από το Βατικανό. 

Μεγάλη ήταν η απογοήτευσή τους όταν αποδείχτηκε ότι στις ελληνικές μεταφράσεις του Manilius δεν υπήρχε τίποτα για την Τορά ή το Ταλμούδ, παρά μόνο για ορισμένες μεθόδους αστρολογικών προβλέψεων και για το γεγονός ότι μιάμιση χιλιάδες χρόνια μετά την εκτέλεση του Manilius, ο Βυζαντινός βασιλεύς εξακολουθούσε να ενδιαφέρεται για αυτά τα κείμενα, αν και παραπονέθηκαν ότι «με τα χρόνια, ο Μανίλιος δεν είναι πια κέικ».

Αυτό οδήγησε τον Sir William Herschel στα ιδρυτικά κείμενα όλης της εγκόσμιας θεωρίας. Και η ιδιοφυΐα του έγκειται στο γεγονός ότι αντί να εφαρμόζει αλόγιστα τα κείμενα του Manilius στην πραγματικότητα εκείνης της εποχής, ο Herschel σκέφτηκε ένα ενδιαφέρον ερώτημα: γιατί η θεωρία του Manilius άρχισε να αποτυγχάνει. Και σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες γραφείς, το λάθος σαφώς εντάθηκε με τα χρόνια. Ο Χέρσελ πρότεινε ότι αυτό το σφάλμα ήταν τόσο συστημικό όσο η επιρροή του ακόμη άγνωστου Ουρανού στην κίνηση του Κρόνου στον έναστρο ουρανό. 

Η θέση του Ουρανού ανάμεσα στα αστέρια τη στιγμή της ανακάλυψής του στις 13 Μαρτίου 1781.

Με όλες αυτές τις ερωτήσεις, ο Γουίλιαμ έφτασε με τα κείμενα του Μανίλιου στο οικογενειακό συμβούλιο και ο αδερφός του Αλέξανδρος συνειδητοποίησε αμέσως ότι ο λόγος για το αυξανόμενο λάθος ήταν ότι όλοι μετρούσαν αστρονομικά δεδομένα από το σημείο μηδέν της εκλειπτικής, αλλά στην πραγματικότητα ήταν συνεχώς μετατόπιση σε σχέση με τον «σταθερό έναστρο ουρανό». Και όσο μεγαλύτερη είναι η μετατόπιση, τόσο μεγαλύτερο είναι το σφάλμα κατά την εφαρμογή της θεωρίας του Marcus Manilius.

Δηλαδή, ο αρχαίος αστρολόγος ήταν ακριβής για την εποχή του, αλλά από τότε ο άξονας περιστροφής της Γης έχει μετατοπιστεί τόσο πολύ από την προηγούμενη κατάστασή του που όλες οι σύγχρονες αστρολογικές προβλέψεις μπορούν να πεταχτούν με ασφάλεια κατευθείαν στην εστία. Αν μη τι άλλο, αυτή η διαδικασία ονομάζεται αστρική μετάπτωση και η ύπαρξή της είχε προβλεφθεί από τον Alexander Herschel, καθηγητή μαθηματικών και έναν από τους ιδρυτές του Πανεπιστημίου του Durham.)

Έτσι, ο William Herschel ουσιαστικά «ανακάλυψε ξανά τον Marcus Manilius» και υπολόγισε ότι από το 1775 έως το 1833 η Αγγλία είχε τον Τρίτο Οίκο της Επέκτασης και όλα όσα συνέβαιναν στην Αμερική εκείνη την ημέρα ήταν απλώς ένα είδος μαλάκας του σταδιακά εξαφανιζόμενου Δεύτερου Οίκου, και μετά όλα ήταν μέσα σοκολάτα για τη χώρα. Και κατά συνέπεια, μεταξύ των Αμερικανών ανταρτών, οι αντάρτες πολεμούν στο πρώην αποθεματικό του Τρίτου Οίκου, αλλά μετά οι Πολιτείες θα βυθιστούν στον Τέταρτο Οίκο του Ύπνου και όλα θα είναι λυπηρά για πολύ καιρό. 

Από αυτή την πρόβλεψη, ο Herschel έγραψε μια πρόβλεψη ότι σήμερα υπάρχει επείγουσα ανάγκη να παγώσει η «σύγκρουση της Βόρειας Αμερικής », επειδή σε 10-20 χρόνια η σχέση των δυνάμεων σε αυτά τα μέρη θα αλλάξει απλώς δραματικά.

Η αναφορά του «αστρονόμου/αστρολόγου της αυλής» προκάλεσε αίσθηση σε πολύ στενούς κύκλους και σάρωσε σαν ανεμοστρόβιλος όλες τις συναγωγές και τους μασονικούς κύκλους σε όλο τον κόσμο. 

Ως αποτέλεσμα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Earl Shelburne, σύμφωνα με τα απόκρυφα, αναφώνησε: «Από τα βάθη της αβύσσου μας, είδαμε επιτέλους το φως!». και άρχισε να συντάσσει συμφωνία ειρήνης με τους Αμερικανούς αντάρτες. 

Άγγλος ευγενής, στρατιωτικός και πολιτικός, μέλος του Whig Party. 1ος Βρετανός υπουργός Εσωτερικών από τις 27 Μαρτίου έως τις 10 Ιουλίου 1782, Βρετανός πρωθυπουργός κόμης του Σέλμπερν

Εκείνη την εποχή, ο βρετανικός στρατός ηττήθηκε πλήρως στο Saratoga και εν μέρει παραδόθηκε αφού περικυκλώθηκε στο Yorktown (αυτή η περικύκλωση ήταν δυνατή μόνο επειδή η γαλλική μοίρα επιτέθηκε στον βρετανικό εκστρατευτικό στόλο στον Νέο Κόσμο χωρίς να κηρύξει πόλεμο). Απ' έξω φαινόταν ότι το τραγούδι των Βρετανών στην Αμερική είχε τελειώσει. Ωστόσο, ο Λόρδος Shelburne στο προσχέδιο της συνθήκης, αν και παραχώρησε ανεξαρτησία στις αμερικανικές αποικίες, απαίτησε επίσης την καταβολή ποινής μέχρι την τιμή του τσαγιού που πετάχτηκε στη θάλασσα ως αποτέλεσμα του Tea Party της Βοστώνης , αν και όλοι πίστευαν πάντα ότι η χαμένη πλευρά Θα πλήρωνε την αποζημίωση μετά τον πόλεμο.Από την άποψη του Shelburne, όσο περισσότερο διαρκούσαν οι διαπραγματεύσεις για τα χρήματα, τόσο περισσότερο ο αμερικανικός στρατός εξασθενούσε και ο βρετανικός στρατός ενίσχυε.

Ωστόσο, «βρήκα ένα δρεπάνι σε μια πέτρα». Ένας Τέκτονας όχι λιγότερο διάσημος στους στενούς κύκλους , ο οποίος ηγήθηκε της αμερικανικής αντιπροσωπείας ονόματι Benjamin Franklin , έχοντας διαβάσει το έργο του Shelburne, διέταξε τους ανθρώπους του: «Πληρωμή! Αλλά υπό τον όρο ότι δεν μοιάζει με αποζημίωση». Και εξηγώντας τα λόγια του, πρόσθεσε: «Αυτό το κάθαρμα κατάλαβε πολύ καλά τη θεωρία και καθυστερεί σκόπιμα τις διαπραγματεύσεις, και έναν επιπλέον χρόνο φλυαρίας και θα μας κακομάθουν…»

«Μια επένδυση στη γνώση αποδίδει τα καλύτερα μερίσματα» - Benjamin Franklin. Benjamin Franklin (17 Ιανουαρίου 1706 - 17 Απριλίου 1790) - Αμερικανός πολιτικός, διπλωμάτης, εφευρέτης, επιστήμονας, φιλόσοφος, συγγραφέας, Ελευθεροτέκτονας, πολυμαθής Μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του 18ου αιώνα. Ο μοναδικός από τους ιδρυτές των Ηνωμένων Πολιτειών

Έτσι, η δεκαετία του 1780 είναι η εποχή της ραγδαίας εξάπλωσης της «κοσμικής θεωρίας» σε όλο τον κόσμο . Και η ιδιαιτερότητά του είναι ότι, με τροποποιήσεις της μετάπτωσης του Alexander Herschel, η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού εντάσσεται πλήρως στο πλαίσιο αυτής της θεωρίας. Και τόσο πολύ που ο επικεφαλής της Βρετανίας, που είχε χάσει τα πάντα στον κόσμο, κοίταξε τη «νέα μέρα» με αισιοδοξία , και ο πραγματικός επικεφαλής των νικηφόρων «βορειοαμερικανικών αποικιών» κοίταξε την ίδια «νέα μέρα» με πάντα. - αυξανόμενη ανησυχία. Σε σημείο που με την επιμονή του Φράνκλιν, η Ουάσιγκτον, χωρισμένη από τη Βρετανική Βιρτζίνια, έγινε πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών , και όχι η πατρίδα του η Φιλαδέλφεια ή η Νέα Υόρκη, που θεωρούνταν η κύρια στη Βόρεια Αμερική. Διότι, σύμφωνα με τον Φράνκλιν, «η μοίρα των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να κριθεί από την πρωτεύουσά μας στον Αγγλικό Καρκίνο και όχι από την πιο σημαντική πόλη στη μέση της Νέας Ολλανδίας». (Αλλά δεν μπορείς να ξοδέψεις τη μοίρα στο άχυρο, είπε ο Δίδυμος, άρα οι ΗΠΑ είναι Δίδυμοι!)
Τότε ήταν που η «κοσμική θεωρία» ξεκίνησε την πορεία της σε όλο τον κόσμο και ο Sir William Herschel έγραψε για πάντα το όνομά του στις σελίδες της Ιστορίας.

Συνεχίζεται