Ήταν το ηλιακό μας σύστημα σχεδιασμένο για να παράγει ανθρώπους;

ΑΠΟ ΤΟΥΣ CHRISTOPHER KNIGHT & ALAN BUTLER

Πάνω από μια δεκαετία έχει περάσει από τότε που ενώσαμε τις δυνάμεις μας για να προσπαθήσουμε να μάθουμε εάν υπήρχε πραγματικότητα στον ισχυρισμό ότι είχαν χρησιμοποιηθεί μονάδες μήκους υψηλής ακρίβειας κατά τη βρετανική νεολιθική. Βρήκαμε ότι αυτοί οι υποτιθέμενοι πρωτόγονοι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν μια πολύ ανεπτυγμένη επιστήμη που τους συνέδεε με τους ρυθμούς της Γης.

Αλλά η μεγαλύτερη προσωπική μας πρόκληση ήταν να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες των δικών μας ευρημάτων, επειδή μας έφεραν στο σημείο όπου βρήκαμε πειστικές αποδείξεις ότι ο πλανήτης μας και το περιβάλλον του έχουν σχεδιαστεί προσεκτικά για εμάς. Ακόμα πιο περίεργο, φαίνεται ότι υπάρχει ένα μήνυμα ενσωματωμένο στον ίδιο τον ιστό του ίδιου του ηλιακού συστήματος.

Αυτό δεν ήταν ένα εύρημα που είχαμε ψάξει ή ακόμα και φροντίσει. Είμαστε πολύ πραγματιστές άνθρωποι που εργαζόμαστε σε έναν τομέα αρχαίας έρευνας που είναι εξειδικευμένος και πολύ νηφάλιος.

Στις αρχές του 2009 αποφασίσαμε να επανεξετάσουμε όλα τα ευρήματά μας που είχαν ως αποτέλεσμα τρία κοινά βιβλία συν ένα ακόμη σε προσχέδιο χειρογράφου (τώρα δημοσιευμένο). Ήμασταν προβληματισμένοι γιατί παρόλο που ένας από εμάς ήταν αγνωστικιστής και άθεος, δεν μπορούσαμε να ξεφύγουμε από το συμπέρασμα ότι κοιτούσαμε ένα μήνυμα από αυτό που ονομάζαμε UCA (Άγνωστος Δημιουργικός Οργανισμός) που είχε σχεδιάσει το ηλιακό μας σύστημα και όλη τη ζωή στη Γη.

Στη συνέχεια, στα τέλη Νοεμβρίου του 2009 ήρθε σε επαφή μαζί μας ο David Cumming, ένας ειδικός στην τεχνητή νοημοσύνη (τεχνητή νοημοσύνη) που είχε μελετήσει τα στοιχεία μας με μεγάλη λεπτομέρεια και είχε καταλήξει ανεξάρτητα στο ίδιο συμπέρασμα. Υποστήριξε ότι σχημάτισε μια εξίσωση με ένα πολύ σαφές μήνυμα από τον δημιουργό. Η εξίσωση και τα μαθηματικά των ανακαλύψεών μας συζητούνται αργότερα σε αυτό το άρθρο.

The Origin of the Megalithic Yard (MY)

ΕΝΑ ΒΑΣΙΚΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΑΚΡΙΒΕΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

Το σημείο εκκίνησης της κοινής μας έρευνας ήταν απλώς να εξετάσουμε εάν ο Alexander Thom είχε δίκιο ή λάθος στον προσδιορισμό μιας προϊστορικής μονάδας που ονόμασε Megalithic Yard (MY). Ήταν καθηγητής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης που ερεύνησε εκατοντάδες Μεγαλιθικές τοποθεσίες κατά τη διάρκεια μισού αιώνα έως το 1985. Ο Thom συμπέρανε ότι οι σχεδιαστές και οι κατασκευαστές πρέπει να ήταν μηχανικοί υψηλής εξειδίκευσης. Συμπέρασε ότι οι οικοδόμοι εργάζονταν όλοι σε ένα κοινό σύνολο μονάδων με βάση τη Μεγαλιθική αυλή που ήταν 2.722 +/- 0.002 πόδια (829.7 +/- 0.5 mm). Σχεδόν όλοι οι αρχαιολόγοι θεωρούσαν τον Thom ως ανεπιθύμητο ξένο.

Η αρχική μας υπόθεση ήταν ότι αν η Μεγαλιθική Αυλή ήταν πραγματική, τότε είναι πολύ πιθανό ότι η φαινομενική της ακρίβεια μπορεί να εξηγηθεί καλύτερα ως προερχόμενη από τη φύση. Αν μπορούσαμε να προσδιορίσουμε μια φυσική προέλευση, τότε ο Thom μάλλον είχε δίκιο.

Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει μόνο μια πτυχή της φύσης που παρέχει ένα σχεδόν τέλειο μέσο δημιουργίας μέτρων – την περιστροφή της Γης στον άξονά της. Αυτό παρέχει τη δυνατότητα δημιουργίας μιας μονάδας χρόνου που μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία μονάδων μήκους, βάρους και χωρητικότητας – και ενδεχομένως οτιδήποτε άλλο από τη συχνότητα έως τη θερμοκρασία.

Ο πιο προφανής τρόπος για να παρατηρήσετε τη στροφή της Γης είναι να παρακολουθήσετε τα αστέρια, τα οποία φαίνεται να περνούν από πάνω μια φορά για κάθε περιστροφή. Κινούνται επίσης στον ουρανό σε ετήσια περιστροφή λόγω της τροχιάς της Γης προς τον Ήλιο. Οι μεγαλιθικοί αστρονόμοι δεν μπορούσαν παρά να παρατηρήσουν εκεί όπου 366 από τις καθημερινές κινήσεις των αστεριών μεταφέρονται σε μία ετήσια.

Γνωρίζουμε ότι στους αρχαίους λαούς από διαχρονικά άρεσε να δημιουργούν μοτίβα όπου οι ίδιες αξίες λειτουργούν προς τα πάνω και προς τα κάτω. Και είχαμε καλό λόγο να πιστεύουμε ότι οι πρώτοι αστρολόγοι είχαν χρησιμοποιήσει ένα ημερολόγιο 366 ημερών και έναν κύκλο 366 μοιρών. Αυτοί οι αστρονόμοι γνώριζαν ότι υπάρχουν 366 ανατολές άστρων (οποιοδήποτε αστέρι όπως ο Σείριος) πάνω από έναν κύκλο του Ήλιου, επομένως ήταν λογικό να διαιρεθεί ο ορίζων σε 366 μέρη για να μετρηθεί ο χρόνος στο 1/366ο μέρος της ημέρας.

Μετρούσαν τον χρόνο με τον ίδιο τρόπο που έκαναν όλα τα ρολόγια μέχρι πρόσφατα – με ένα εκκρεμές. Μια μπάλα από πηλό στο χέρι σε μια χορδή είναι ένα τέλειο όργανο. Όταν είναι ακίνητο, είναι μια ράβδος για τη μέτρηση των κατακόρυφων και όταν αιωρούνται οι παλμοί του μετρούν τον χρόνο με μεγάλη ακρίβεια. Οι μόνοι παράγοντες που έχουν κάποια σημαντική επίδραση στο ρυθμό είναι το μήκος του εκκρεμούς από το υπομόχλιο μέχρι τον κεντρικό άξονα του βάρους και τη μάζα της Γης (βαρύτητα). Η ενέργεια που δίνεται στην αιώρηση από τον χρήστη δεν έχει κανένα αποτέλεσμα – εάν η ταλάντευση γίνει πιο έντονη, απλώς ταλαντεύεται πιο γρήγορα σε ένα ευρύτερο τόξο, αλλά ο ρυθμός του παλμού παραμένει ακριβώς ο ίδιος.

Η πρώτη και πιο προφανής υπόθεση μας ήταν ότι οι Μεγαλιθικοί άνθρωποι είχαν χωρίσει τον ορίζοντα σε 366 ίσα μέρη και στη συνέχεια χρησιμοποίησαν ένα μήκος εκκρεμούς που χτυπούσε 366 φορές.

ΕΝΑ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΤΟ 1/366 ΤΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΣΕ ΓΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΝΟΣ ΑΣΤΕΡΑ.

Βρήκαμε ότι ένα εκκρεμές που χτύπησε 366 φορές κατά τη διάρκεια ενός 366ου της στροφής της Γης ήταν, προς μεγάλη μας χαρά και έκπληξη, σε μήκος μισής Μεγαλιθικής αυλής! Ένας κύκλος που γράφεται από ένα τέτοιο εκκρεμές θα είχε διάμετρο μίας Μεγαλιθικής αυλής. Ο Archie Roy, ομότιμος καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης (και φίλος του αείμνηστου Alexander Thom) ήρθε μαζί μας για να δώσει μια δημόσια επίδειξη του πώς η Megalithic Yard είναι προϊόν μετρημένης παρατηρητικής αστρονομίας.

Αργότερα βελτιώσαμε τη μέθοδο χρονισμού, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι οι Μεγαλιθικοί αστρονόμοι είχαν βελτιώσει τη δική τους ακρίβεια χρησιμοποιώντας την κίνηση του πλανήτη Αφροδίτη σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές και όχι ένα αστέρι. Ο Γκόρντον Φρίμαν, διακεκριμένος καθηγητής χημικής φυσικής και πολυδημοσιευμένος ερασιτέχνης αρχαιολόγος που ειδικεύεται στις Μεγαλιθικές δομές, εντυπωσιάστηκε με αυτό το ρητό. «Η σύνδεση του μονοπατιού MY με την Αφροδίτη σε δευτερόλεπτο τόξου είναι μια σημαντική ανακάλυψη. Είμαι θαυμαστής του Thom, αλλά ήμουν ουδέτερος για το MY. Τώρα είμαι μετακλητός».

Ο Alexander Thom είχε δίκιο καθ' όλη τη διάρκεια, επειδή οι πιθανότητες αυτή η τεχνική να δημιουργήσει τέλεια εφαρμογή για τη μονάδα του δεν θα μπορούσε να είναι τυχαία. Αλλά υπήρχαν περισσότερα - πολύ περισσότερα σε αυτό το σύστημα. Δεδομένου ότι οι κατασκευαστές αυτών των Μεγαλιθικών τοποθεσιών πριν από περίπου 5.000 χρόνια χρησιμοποίησαν έναν κύκλο 366 μοιρών μας έκανε να κοιτάξουμε την ίδια τη Γη. Παίρνοντας την πολική περιφέρεια ως σχολικό βιβλίο 40.000.000 μέτρα, τη μετατρέψαμε σε Μεγαλιθικές μονάδες και βρήκαμε αυτό:

πολική περιφέρεια της γης = 40.000.000 μέτρα

1 Μεγαλιθικός βαθμός (1/366 ος ) = 109290 μέτρα

1 Μεγαλιθικό λεπτό τόξου (1/60ο ) = 1822 μέτρα

1 Μεγαλιθικό δευτερόλεπτο τόξου (1/6 ου ) = 303,6 μέτρα

Τώρα, τα 303,6 μέτρα για ένα δευτερόλεπτο τόξου μπορεί να φαίνονται λίγο βαρετά, αλλά είναι ακριβώς 366 Megalithic Yards!

Το Μεγαλιθικό δεύτερο τόξο φαίνεται να υιοθετήθηκε αργότερα από τον Μινωικό πολιτισμό της Δημιουργίας πριν από περίπου 4.000 χρόνια. Τα ανάκτορα της Κρήτης ερευνήθηκαν προσεκτικά από τον Καναδό αρχαιολόγο JW Graham, ο οποίος εντόπισε μια τυπική μονάδα που ονόμασε «Μινωικό πόδι» ύψους 30,36 εκατοστών. Επομένως, 1.000 από αυτά τα πόδια κάνουν ακριβώς ένα δευτερόλεπτο του τόξου της Μεγαλιθικής εποχής.

Ακόμη νωρίτερα, ο αρχαίος αιγυπτιακός πολιτισμός είχε υιοθετήσει μονάδες που οδηγούνταν από την ίδια σκέψη. Πήραν τη Μεγαλιθική Αυλή και την έκαναν την περιφέρεια ενός κύκλου. Η διάμετρος αυτού του κύκλου ονομαζόταν βασιλικός πήχης και η υποτείνουσα ενός τετραγώνου από αυτή τη διάμετρο ονομαζόταν remen.

Στοιχεία βασισμένα σε τεχνουργήματα

Όταν γράφαμε το Civilization One, δηλώσαμε ότι οι άνθρωποι που δημιούργησαν τη Μεγαλιθική αυλή πρέπει να είχαν φτιάξει πολύ μεγάλους κύκλους και να χώρισαν την περιφέρεια σε 366 μέρη για να βεβαιωθούν ότι έβλεπαν το 1/366 μέρος του νυχτερινού ουρανού. Προτείναμε ότι μπορεί κάλλιστα να έχουν κατανοήσει μια γρήγορη μέθοδο για να το κάνουν αυτό φτιάχνοντας έναν κύκλο με διάμετρο 233 μονάδων (οποιοδήποτε μήκος θα ήταν καλό αν δεν είχαν ήδη μια Μεγαλιθική αυλή). Τότε ήξεραν ότι θα είχαν έναν κύκλο 732 μονάδων – που είναι δύο φορές 366, ώστε να μπορούν να πάρουν κάθε άλλο πόλο στην περιφέρεια. Αυτό είναι ένα 99,999% ακριβές μέσο για τη χρήση του Pi με πρακτικό τρόπο. Για όλους τους μηχανικούς σκοπούς, αυτό το μέσο είναι τέλειο.

ΤΟ THORNBOROUGH HENGES, ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΑ. ΤΟ Α ΕΩΣ ΤΟ Β ΕΙΝΑΙ 366 ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΕΣ ΡΑΒΔΟΙ, ΤΟ Β ΕΩΣ ΤΟ Γ ΕΙΝΑΙ 360 ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΕΣ ΡΑΒΔΟΙ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΒΟΡΡΑ/ΝΟΤΟΥ (ΜΑΥΡΗ ΓΡΑΜΜΗ) ΕΙΝΑΙ 3 ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΤΟΞΟΥ.

Αρκετά χρόνια αργότερα ανακαλύψαμε ότι κατασκευές παλαιότερες ακόμη και από τα Μεγαλιθικά μνημεία επέδειξαν τη χρήση των κύκλων 233/732 – ακριβώς όπως είχαμε προβλέψει. Αυτά είναι henges - μεγάλοι κυκλικοί αναχώματα όπως η ομάδα κοντά στο Thornborough στο Βόρειο Γιορκσάιρ της Αγγλίας. Χτίστηκαν γύρω στο 3500 π.Χ., πολύ πριν οι Μεγαλιθικοί οικοδόμοι ξεκινήσουν τη λιθοδομή τους. Επιπλέον, χρησιμοποιούσαν τη Μεγαλιθική Αυλή. Στο Thornborough υπάρχουν τρία αλληλένδετα henges που έχουν πλάτος 233 MY και 732 MY γύρω από την εξωτερική τους περίμετρο. Αυτές οι δομές είναι μετρήσιμες με τις μονάδες και τις αναλογίες να είναι 366 Μεγαλιθικές Ράβδοι μεταξύ των κέντρων των δύο πρώτων και 360 μεταξύ των δεύτερων. Το τρίο, το οποίο απέχει επίσης ακριβώς 3 δευτερόλεπτα μεγαλιθικού τόξου μεταξύ τους κατά γεωγραφικό πλάτος, έχει επίσης αναγνωριστεί ως αντίγραφο των αστεριών της Ζώνης του Ωρίωνα – ακριβώς όπως οι πυραμίδες της Γκίζας. Η διαφορά είναι ότι αυτά είναι χίλια χρόνια παλαιότερα. Εξηγούμε στο βιβλίο μας Πριν από τις Πυραμίδες πώς οι οικοδόμοι των πυραμίδων του Khufu ήρθαν σε αυτήν την τοποθεσία στην Αγγλία για να λάβουν οδηγίες σχετικά με το πώς να σχεδιάσουν αυτό το σχέδιο αστεριών στο έδαφος!

Μέτρα και σταθμά

Έχοντας διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι της βρετανικής νεολιθικής είχαν μονάδες μήκους και χρόνου, αναρωτηθήκαμε αν είχαν άλλες μονάδες όπως χωρητικότητα και βάρος. Γνωρίζαμε (ή έτσι πιστεύαμε) ότι το μετρικό σύστημα επινοήθηκε από τους Γάλλους στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν χρησιμοποίησαν ένα εκκρεμές που χτυπούσε με ρυθμό ενός δευτερολέπτου για να δημιουργήσουν μια μονάδα που ονόμασαν μετρητή (που σημαίνει να νικήσει το χρόνο). . Αργότερα έκαναν μια πολύ μικρή προσαρμογή, οπότε το μέτρο τους ήταν ένα 10.000.000ο της απόστασης από τον ισημερινό στον βόρειο πόλο. Για να δημιουργήσουν μια μονάδα χωρητικότητας πήραν το 1/10 μέρος του μέτρου (10 cm) και έφτιαξαν έναν κύβο. Γεμάτος με απεσταγμένο νερό, η χωρητικότητα αυτού του κύβου ονομαζόταν λίτρο και το βάρος του ορίστηκε ως κιλό.

Την ίδια λογική εφαρμόσαμε και στη Μεγαλιθική Αυλή, (η οποία έχει 40 Μεγαλιθικές ίντσες). Υπολογίσαμε τι θα περιέχει ένας κύβος 4 Μεγαλιθικών ιντσών. Η απάντηση είναι μία πίντα – σε ακρίβεια 1 μέρος στις 5.000, όπως ορίστηκε από τη βρετανική κυβέρνηση το 1601. Και όταν γέμιζε προσεκτικά με οποιοδήποτε μη γυαλισμένο σιτάρι, όπως το κριθάρι, ζύγιζε μόνο μία Αυτοκρατορική λίβρα.

Αυτό ήταν περίεργο στο άκρο, αλλά φαίνεται ότι (άγνωστο στην ιστορία) οι αυτοκρατορικές μονάδες βασίζονταν πράγματι σε κύβους επειδή διπλασιάζοντας τις πλευρές του κύβου σε 8 Μεγαλιθικές ίντσες χωράει ένα αυτοκρατορικό γαλόνι και ο διπλασιασμός παρήγαγε ξανά μια μονάδα ισοδύναμη με ένα μπουσέλ. χρησιμοποιήθηκε ως ξηρό βάρος μέχρι πρόσφατα.

Στη συνέχεια, βρήκαμε μερικές πραγματικά παράξενες συνδέσεις. Σκεφτήκαμε για διεξοδικότητα ότι θα έπρεπε να λάβουμε υπόψη και τους όγκους των σφαιρών με μεγαλιθικές διαστάσεις εκτός από τους κύβους: μια σφαίρα 6 Μεγαλιθικών ιντσών συγκρατούσε ένα λίτρο και μια σφαίρα νερού πλάτους 1,5 MY ζυγίζει έναν μετρικό τόνο. Το επίπεδο ακρίβειας δεν ήταν ακριβές, αλλά σε επίπεδο 99% εκπλαγήκαμε για να το θέσω ήπια.

Έχουμε συνηθίσει σε σύγχρονες μετρήσεις που είναι ad hoc, αλλά το σύστημα 366 λειτουργεί σε βάθος. Πάρτε μόνο δύο παραδείγματα:

1. Γήινη μάζα

Μία Μεγαλιθική μοίρα (366η ) φέτα της Γης = 360 x 10 20 λίβρες

Ένα λεπτό Μεγαλιθικό κομμάτι της Γης = 6 x 10 20 λίβρες

Μία Μεγαλιθική δεύτερη φέτα της Γης = 10 20 λίβρες

2. Θερμοκρασία (υποθετική κλίμακα)

Το νερό παγώνει στους 0 βαθμούς

Το νερό βράζει στους 366 βαθμούς

Απόλυτο μηδέν @ – 1.000 μοίρες

Το παράδοξο του Τζέφερσον

Ο Τόμας Τζέφερσον, ένας από τους Ιδρυτές των Ηνωμένων Πολιτειών, ήταν ένας καταπληκτικός πολυμαθής. Ξεκίνησε να δημιουργήσει ένα νέο σύστημα μονάδων που δεν υιοθετήθηκαν ποτέ. Ξεκίνησε εξετάζοντας τα μέσα που παρείχε η φύση για την παραγωγή μιας επαναλαμβανόμενης μονάδας και, όπως εμείς, γρήγορα εντόπισε την περιστροφή της Γης και χρησιμοποίησε ένα εκκρεμές που χτυπούσε με ταχύτητα μία φορά το δευτερόλεπτο ως σημείο εκκίνησης.

Ο Thomas Jefferson είχε συνδεθεί εν αγνοία του ξανά με το σύστημα από την προϊστορία. Ισχύει το εξής:

1.000 πόδια Jefferson = 360 Megalithic Yards

366 Jefferson Furlongs = 1 μεγαλιθικός βαθμός τόξου της Γης

366 2 Jefferson Furlongs = Η ακριβής περιφέρεια της Γης

Αυτό είναι ένα αποδεικτικό στοιχείο που κέρδισε την υπόθεση!

Ο Ήλιος και η Σελήνη

Είναι περίεργο ότι ο δίσκος της Σελήνης φαίνεται να έχει ακριβώς το ίδιο μέγεθος με τον Ήλιο. Η Σελήνη είναι προφανώς μικροσκοπική σε σύγκριση με τον Ήλιο και είναι πολύ πιο κοντά στη Γη, αλλά εξακολουθούν να εμφανίζονται ως ίσοι δίσκοι. Για την ακρίβεια, η Σελήνη είναι 400 φορές μικρότερη από τον Ήλιο αλλά είναι 400 φορές πιο κοντά στη Γη. Παράξενος!

Οι πιθανότητες να μην συμβεί κάτι τέτοιο είναι τεράστιες – αλλά πόσο περίεργο είναι και οι δύο τιμές να είναι ίδιες, στρογγυλός αριθμός. Ο Isaac Asimov, ο σεβαστός επιστήμονας και γκουρού επιστημονικής φαντασίας, περιέγραψε αυτή την τέλεια οπτική ευθυγράμμιση ως «την πιο απίθανη σύμπτωση που μπορεί να φανταστεί κανείς».

Αυτή η τέλεια εφαρμογή λειτουργεί μόνο σε αυτή τη χρονική στιγμή, επειδή ήταν πολύ διαφορετική στο μακρινό παρελθόν και θα αλλάξει ξανά.

Το παράξενο της Σελήνης συνεχίζεται γιατί είτε είναι κοίλο είτε αποτελείται από εξαιρετικά χαμηλής πυκνότητας υλικό. Τα κέντρα μάζας του βρίσκονται ακριβώς κάτω από την επιφάνειά του. Περιττός!

Η εφαρμογή του Megalithic 366 συστήματος γεωμετρίας και MYs στη Σελήνη και τον Ήλιο παράγει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα:

Ένα Μεγαλιθικό δευτερόλεπτο στη Σελήνη = 100 Μεγαλιθικές Γιάρδες

Ένα Μεγαλιθικό δευτερόλεπτο στον Ήλιο = 40.000 Μεγαλιθικές Γιάρδες

Είναι σχεδόν σαν να εξετάζουμε το σχέδιο του ηλιακού συστήματος.

Ο ρυθμός του ηλιακού συστήματος

Εξετάζοντας προσεκτικά κάθε πτυχή, ξεχωρίζουν επίσης οι ακόλουθες τιμές:

366
Ο αριθμός των πλήρων περιστροφών της Γης σε ένα χρόνο
Ο αριθμός των MY σε ένα Μεγαλιθικό δευτερόλεπτο τόξου στη Γη
Το ποσοστό του μεγέθους της Γης σε σύγκριση με τη Σελήνη

100
Ο αριθμός MY σε ένα σεληνιακό Μεγαλιθικό δευτερόλεπτο του τόξου
Ο αριθμός των φορών που η Γη περιστρέφεται πιο γρήγορα από τη Σελήνη

400
Ο Ήλιος είναι μεγαλύτερος από τη Σελήνη
Ο αριθμός των χιλιομέτρων που γυρίζει η Σελήνη στον άξονά της σε μια μέρα
Ο αριθμός των φορών που η Σελήνη είναι πιο κοντά στη Γη από τον Ήλιο

10.000
Ο αριθμός των φορών γρηγορότερα που ταξιδεύει το φως στο κενό σε σύγκριση με την ταχύτητα περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο
Ο αριθμός των στροφών της Γης σε μια τροχιά του Ήλιου x ο αριθμός των στροφών της Γης σε μια σεληνιακή τροχιά της Γης

40.000
Ο αριθμός των χιλιομέτρων από την πολική περιφέρεια της Γης
Ο αριθμός των MY σε ένα ηλιακό δευτερόλεπτο του τόξου

1.000.000
Ο αριθμός των φορών πιο γρήγορα που το φως ταξιδεύει στο κενό σε σύγκριση με την ταχύτητα περιφοράς της Σελήνης γύρω από τη Γη

109.25
Ο αριθμός των διαμέτρων της Γης προς τον Ήλιο
Ο αριθμός των ηλιακών διαμέτρων κατά μήκος της μέγιστης διαμέτρου της τροχιάς της Γης γύρω από τον Ήλιο

27.322
Ο αριθμός των στροφών της Γης σε μια στροφή της Σελήνης
Το ποσοστό του μεγέθους της Σελήνης προς τη Γη

Το μήνυμα

Κοιτάμε το «Σχέδιο του Θεού»; Αυτοί οι ακέραιοι αριθμοί δεν θα μπορούσαν να πέσουν τυχαία από τη σχέση Γης – Σελήνης – Ήλιου, όταν κάθε άλλο σώμα του ηλιακού συστήματος φαίνεται να μην έχει κανένα απολύτως κανόνα.

Το Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI), που δημιουργήθηκε αρχικά από τη NASA, ξοδεύει τεράστια ποσότητα ενέργειας στην αναζήτηση ραδιοφωνικών μηνυμάτων από μη ανθρώπινη προέλευση με βάση την πεποίθηση ότι μάλλον δεν είμαστε μόνοι. Ο καθηγητής Christopher Rose και ο Dr. Gregory Wright έχουν προτείνει:

«Αντί να μεταδίδουν ραδιοφωνικά μηνύματα, οι εξωγήινοι πολιτισμοί θα το έβρισκαν πολύ πιο αποτελεσματικό να μας στείλουν ένα «μήνυμα σε μπουκάλι», ένα είδος φυσικού μηνύματος εγγεγραμμένο στην ύλη. Και θα μπορούσε να μας περιμένει στην αυλή μας».

Θα μπορούσε η Σελήνη να είχε κατασκευαστεί ως μήνυμα ενσωματώνοντας αναλογίες και τιμές τόσο του Ήλιου όσο και της Σελήνης;

Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να είχαν «σπερθεί» σε έναν πλανήτη που θα μας συντηρούσε; Η Σελήνη είναι μια «θερμοκοιτίδα» για την ανατροφή της ζωής. Χωρίς Σελήνη θα σήμαινε ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι.

Κάτι που μας φέρνει στην ιδέα του David Cumming ότι όλα αυτά μπορούν να εκφραστούν ως μια «εξίσωση» που επισήμως προσδιορίζει ότι υπάρχει ένα μήνυμα.

Η Εξίσωση

Η εξίσωση περιγράφει μια σχέση μεταξύ της λεπτής γραμμής μετάβασης του υδρογόνου, της αναλογίας μεταξύ της περιφέρειας και της διαμέτρου ενός κύκλου και της ταχύτητας του φωτός στο κενό.

Η κορυφαία γραμμή της εξίσωσης, Hlf.π είναι η γραμμή υδρογόνου – μια καθολική τιμή που χρησιμοποιείται ως συχνότητα αναζήτησης από το SETI (η αναζήτηση S για E εξωγήινη νοημοσύνη ) .

Το Omega είναι ο αριθμός 0,0123456789 – όλοι οι χαρακτήρες του βασικού συστήματος αριθμών 10. Η τυπική φυσική λέει ότι η συχνότητα ενός κύματος, πολλαπλασιαζόμενη με το μήκος κύματος αυτού του κύματος, είναι ίση με την ταχύτητα του κύματος. Στην περίπτωση της εξίσωσης, όταν διαιρείτε τα π/Ω, η απάντηση πρέπει να είναι ίση με το μήκος κύματος της γραμμής υδρογόνου, επειδή η συχνότητα της γραμμής υδρογόνου πολλαπλασιαζόμενη με το μήκος κύματος της γραμμής υδρογόνου πρέπει να ισούται με την ταχύτητα του φωτός.

Όταν εξετάζουμε τη συνολική εξίσωση, γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι η εξίσωση θα δώσει την τιμή για την ταχύτητα του φωτός με μεγάλη ακρίβεια, επειδή αυτό που κάνουμε είναι να πολλαπλασιάσουμε τη συχνότητα της γραμμής υδρογόνου με το μήκος κύματος της γραμμής υδρογόνου. Αλλά θυμηθείτε, έχουμε διαιρέσει το π (3,141592653) με το Ω (0,0123456790) για να πάρουμε ένα αποτέλεσμα για το μήκος κύματος της γραμμής υδρογόνου που εκφράζεται σε MY, οπότε το γεγονός ότι λαμβάνουμε μια εξαιρετικά ακριβή απάντηση φαίνεται να είναι τίποτα λιγότερο από θαύμα.

Η ταχύτητα του φωτός που υπολογίζεται χρησιμοποιώντας την εξίσωση είναι 1420.405.751 κύκλοι ανά δευτερόλεπτο (συχνότητα [Hz]) πολλαπλασιαζόμενη επί 0,2544690072 MY (μήκος κύματος). Αυτό λειτουργεί με 361.449.241,3 MY ανά δευτερόλεπτο – η ταχύτητα του φωτός σε μονάδες της Λίθινης Εποχής!

Μεταξύ των πολλών εκπλήξεων των τελευταίων ετών, υπάρχει μια που συναντήσαμε στις αρχές του 2009 και μας παραξένεψε. Όπως εξηγούμε στο Before the Pyramids , δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Ιδρυτές των ΗΠΑ σχεδίασαν κρυφά την Ουάσιγκτον DC χρησιμοποιώντας Μεγαλιθικά δευτερόλεπτα τόξου για κάθε λεπτομέρεια του σχεδίου πόλης. Συμβαίνει ακόμα. Το Πεντάγωνο είναι μια τέλεια και εμπνευσμένη έκθεση γνώσης της Λίθινης Εποχής – χρησιμοποιώντας το σύστημα 366 με τόση τελειότητα όπως το Stonehenge ή το Thornborough.

Και αυτό οδηγήθηκε από τον 33ο βαθμό της Αρχαίας Σκωτσέζικης Ιεροτελεστίας του Τεκτονισμού. Πρόεδροι και άγνωστοι άνθρωποι οδηγήθηκαν να χτίσουν μια πόλη χρησιμοποιώντας τις αξίες του Θεού – μια πόλη κατάλληλη για τον μεγάλο σκοπό του Θεού.

Οι δυνάμεις που βρίσκονται στις ΗΠΑ καταλαβαίνουν ήδη αυτό το μήνυμα; Ετοιμάζονται να απαντήσουν; Υπάρχει μια νέα αυγή μπροστά;

Εικονογράφηση ευγενική προσφορά των συγγραφέων. Πολλά περισσότερα για τα παραπάνω είναι διαθέσιμα στο βιβλίο των Christopher Knight και Alan Butler Before the Pyramids: Cracking Archaeology's Greatest Mystery  (Watkins, 2009), διαθέσιμο από όλα τα καλά βιβλιοπωλεία.

 New Dawn Special Issue 13 .