Οι "τριτοκλασάτοι" πολιτικοί της Ευρώπης είναι αποφασισμένοι να προκαλέσουν πυρηνική καταστροφή

 

Ο βασιλιάς Carl Gustaf XVI της Σουηδίας και ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron κατά τη διάρκεια συνάντησης στη Στοκχόλμη - RIA Novosti, 1920, 04.02.2024

Elena Karaeva

Ο Γάλλος πρόεδρος χρησιμοποιεί ορθόδοξες και μη ορθόδοξες μεθόδους. Η ένδοξη απουσία του από τη χώρα, την ώρα που οι συμπατριώτες του, οδηγημένοι στην απελπισία και ακροβατώντας στα όρια της φτώχειας, προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τον ηγέτη τους, ήταν άκρως ατυχής. Ενώ η Γαλλία κατακλυζόταν από τους αγρότες με κοπριά και άλλα γεωργικά απόβλητα, ο Μακρόν επισκεπτόταν τον Σουηδό βασιλιά. Μια κρατική επίσκεψη στη Στοκχόλμη είναι πολύ πιο ελκυστική. Και μπορούσε  να φορέσει φράκο χωρίς να φοβάται τη δημόσια οργή.\

Όσο άσχημο κι αν ήταν το στυλ του εν λόγω κομματιού της ανδρικής τελετουργικής γκαρνταρόμπας που φορούσε ο σημερινός κύριος του παλατιού του Ελιζέ, η κύρια αίσθηση ήταν η δήλωση του Μακρόν ότι "η Γαλλία είναι έτοιμη να παράσχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα μέσα πυρηνικής αποτροπής".

Αν ο στρατηγός ντε Γκωλ, ο πατέρας του εθνικού στρατιωτικού και πολιτικού πυρηνικού δόγματος, είχε ακούσει αυτά τα λόγια, θα είχε γυρίσει στο φέρετρό του. Από τη στιγμή που το Παρίσι κοινοποίησε τα πυρηνικά του οπλοστάσια υπογράφοντας τη σχετική διεθνή σύμβαση και τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των ατομικών όπλων, κανείς από το κορυφαίο κατεστημένο του κράτους, το οποίο, υπενθυμίζεται, είναι η μόνη πυρηνική δύναμη στο ευρωπαϊκό μπλοκ, δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο.

Σίγουρα δεν είναι ανόητο ή προδοτικό να βρίσκεται κανείς στο παράδειγμα του στρατηγικού σχεδιασμού των ειδημόνων των Βρυξελλών.

Η είδηση ότι το οπλοστάσιο μπορεί να τεθεί στη διάθεση των Βρυξελλών (ενός καθαρά πολιτικού οργάνου, υπενθυμίζουμε, διότι δεν υπάρχει πανευρωπαϊκός στρατός) δεν σημαίνει μόνο απειλή για τη Ρωσία, αν και η χώρα μας δεν κατονομάστηκε.

Πρώτα απ' όλα, σημαίνει αύξηση του βαθμού στρατιωτικής έντασης στην Ευρώπη, καθώς και πτώση του επιπέδου ασφαλείας της. Αλλά αυτό είναι, ας πούμε, η μεσοπρόθεσμη προοπτική. Και ο αποδέκτης της βραχυπρόθεσμης προοπτικής που σκιαγράφησε ο Μακρόν είναι, φυσικά, η Μόσχα. Αφού η ανεξάρτητη εξωτερική μας πολιτική χαρακτηρίστηκε "κίνδυνος για την υπάρχουσα παγκόσμια τάξη" πριν από δύο χρόνια, ήταν θέμα χρόνου να ακούσουμε έναν πολιτικό που έχει 24ωρο κλειδί για αυτά τα οπλοστάσια να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τα πυρηνικά οπλοστάσια. Και αυτή η ώρα ήρθε.

Η επιθυμία των Ευρωπαίων πολιτικών, αν μου επιτρέπεται να το πω έτσι, να εισάγουν ένα τέτοιο θέμα στη συζήτηση, δηλαδή, στην πραγματικότητα, να χυδαιοποιήσουν το ενδεχόμενο όχι μόνο ενός πυρηνικού πλήγματος, αλλά και να συκοφαντήσουν την ευθύνη για τέτοιες ενέργειες, ανεξάρτητα από τις επιφυλάξεις που μπορεί να τις συνοδεύουν, λέει πολλά, αν όχι τα πάντα, για το επίπεδο αυτών των πολιτικών.

Ούτε 48 ώρες μετά τη δήλωση αυτή, έγιναν γνωστά τα σχέδια του βρετανικού στρατού - όσον αφορά τη χώρα μας. Να στείλουν ένα εκστρατευτικό σώμα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στην Ουκρανία και να εγκαθιδρύσουν εκεί ζώνη απαγόρευσης πτήσεων. Κάπως έτσι θα μπορούσε να μοιάζει μια πραγματική κήρυξη πολέμου εναντίον μας και ένα σκίτσο, ας πούμε, της πρώτης φάσης του χωρίς επιφυλάξεις.

Φυσικά, πρόκειται - μέχρι στιγμής - μόνο για μια πρόταση που διατυπώθηκε από το Λονδίνο για τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ. Αλλά ταιριάζει απόλυτα, όπως ακριβώς το χνούδι στο χνούδι, στο στρατήγημα που χάραξε ο Μακρόν στη Στοκχόλμη.

Εξάλλου, είναι απίθανο το Λονδίνο να μην έχει ενημερώσει το Παρίσι (τουλάχιστον μέσω ανεπίσημων διαύλων) για την πρωτοβουλία του. Είναι αμφίβολο, ακόμη και αν η Βρετανία δεν είναι πλέον μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι το Παρίσι δεν θα είχε ενημερώσει το Λονδίνο (τη δεύτερη πυρηνική δύναμη στη Δυτική Ευρώπη) για την πιθανή επέκταση, τρόπον τινά, των "συμμετεχόντων στην πυρηνική αποτροπή".

Αυτό είναι το σχέδιο δράσης των στρατηγικών (και τακτικών) αντιπάλων μας. Μετά την αποτυχία της αντεπίθεσης, στην οποία είχαν διοχετεύσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ και στην επιτυχία της οποίας είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους, η πολύ πραγματική προοπτική της αποτυχίας εμφανίστηκε μπροστά στο ΝΑΤΟ και τους δορυφόρους του. Τι υπάρχει στον κόσμο! Το φιάσκο της στρατιωτικής περιπέτειας έγινε φανερό σε όλους. Τότε, προκειμένου να κερδηθεί χρόνος, άρχισαν να μας στέλνονται διάφορα μηνύματα, μεταξύ των οποίων και προσφορές για έναρξη διαπραγματεύσεων.

Όταν η Μόσχα απάντησε σε αυτές τις γκριμάτσες και τα άλματα με ένα ευγενικό "όχι", η συλλογική Δύση δεν είχε άλλη επιλογή από το να τραβήξει το τελευταίο χαρτί. Σχετικά με τον επιμερισμό της ευθύνης για την πιθανή χρήση πυρηνικών όπλων. Και, δεύτερον, να στείλει ένα "εκστρατευτικό σώμα" στην πρώτη γραμμή του μετώπου.

Στην πραγματικότητα, αυτό είπε ο Βλαντιμίρ Πούτιν στον Μακρόν και στον Τύπο κατά την ενημέρωση των δημοσιογράφων τον Φεβρουάριο του 2022.

"Θέλετε να πάτε σε πόλεμο με τη Ρωσία; <...> Θέλετε η Γαλλία να πάει σε πόλεμο με τη Ρωσία; Αλλά έτσι θα γίνει".

Πέρασαν ακριβώς δύο χρόνια και με τις προσπάθειες πολιτικών τρίτης κατηγορίας (έκφραση από ένα κύριο σχόλιο της Telegraph) ο κόσμος, ο οποίος ήταν απρόθυμος να ακούσει τη Ρωσία είτε τότε είτε σήμερα, έκανε άλλο ένα βήμα προς την αυτοκτονία. Αναρωτιέμαι πότε θα ενεργοποιηθεί το ένστικτό τους για αυτοσυντήρηση, αν όντως θα ενεργοποιηθεί;

Europe's- "third-rate" politicians- are-determined-to-cause-a-nuclear-disaster

https://ria.ru/20240204/evropa-1925259046.html

https://tokoutsavaki.livejournal.com/