"ΜΩΡΑΙΝΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΟΝ ΒΟΥΛΕΤΑΙ ΑΠΟΛΕΣΑΙ" - ΤΟ ΜΟΡΦΩΜΑ ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟ ΣΤΟ ΔΟΚΑΝΟ ΠΟΥ ΕΣΤΗΣΕ

 

Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ- botilastopelagos

1. Η ΣΦΕΝΤΟΝΑ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΓΟΛΙΑΘ

  Κάθε σοβαρή μάχη κρίνεται κατά το ήμισυ από την στρατηγική που έχει μελετηθεί και εκπονηθεί προηγουμένως. Η στρατηγική προϋποθέτει μια μη ευκαταφρόνητη δέσμη ικανοτήτων. Και οι ελλείψεις σε αυτόν τον τομέα συνήθως αποβαίνουν μοιραίες. Ο ρεαλισμός, η διορατικότητα και η πολύ συνειδητή αξιοποίηση εμπειριών που έχουν αποκτηθεί από παρόμοιες καταστάσεις είναι άκρως ουσιώδεις προϋποθέσεις στην διαμόρφωση των στρατηγικών επιλογών. Πρωταρχικής σημασίας είναι επίσης η ορθή αξιολόγηση τού περιβάλλοντος, μέσα στο οποίον προγραμματίζεται να διεξαχθεί μια σύγκρουση, σε συνδυασμό με τα μέσα που διαθέτει αυτός που επεξεργάζεται την στρατηγική και μάλιστα σε πολύ αυστηρή αντιπαραβολή των μέσων, που διαθέτει ο αντίπαλος. Ένα συνηθέστατο στρατηγικό λάθος είναι να περιορίζεται η αξιολόγηση αυτών των μέσων στα υπάρχοντα οπλικά συστήματα. Αυτά ξεπερνούν κατά πολύ την τεχνολογική πλευρά, έστω κι αν έχει προγραμματισθεί εύστοχα το ζήτημα τής επιμελητείας και τού ανεφοδιασμού. Η ψυχολογία των μαχόμενων και οι δυνατότητες ευλυγισίας που μπορεί να διαθέτει ο αντίπαλος, μπορούν να ανατρέψουν πολλά προτερήματα, που παρέχει η τεχνολογική υπεροχή. Ο χειρότερος σύμβουλος σε στρατηγικές επιλογές είναι προσκόλληση σε δόγματα και στερεότυπα. Αυτά δεν είναι μόνον αντιπαραγωγικά, αλλά συνεισφέρουν δραστικά στην αποτυχία. Ένα από τα συνήθη δόγματα με μοιραία αποτελέσματα είναι η υπερεκτίμηση τής υπεροπλίας, όσο αφορά την δύναμη πυρός. Άλλο τελείως ανασταλτικό δόγμα αφορά την υπερεκτίμηση τού ηθικού παράγοντα. Μπορεί μια πλευρά τής σύγκρουσης να διαθέτει εμφανώς το ηθικό προτέρημα, έχοντας το δίκιο με το μέρος της. Όμως, στην περίπτωση που αναλαμβάνει τον ρόλο τού επιτιθέμενου, οι αμυνόμενοι, έστω κι αν στερούνται τού ηθικού προτερήματος, είναι επόμενο να πολεμήσουν με υψηλό φρόνημα, εφόσον υπεραμύνονται πατρώων εδαφών. Ένα άλλο μεγάλο μειονέκτημα στην εκπόνηση τής στρατηγικής είναι η πίεση χρόνου. Αυτή οδηγεί εκ των πραγμάτων σε βεβιασμένες ενέργειες, οι οποίες το πιθανότερο είναι να επιφέρουν κάποια υπεραισιόδοξη εκτίμηση των καταστάσεων και υποτίμηση των υπαρχόντων εμποδίων. Το σημαντικότερο πρόβλημα αναφορικά με την εκπόνηση στρατηγικής στην τρέχουσα φάση, είναι ότι τελικά κατά τις πρόσφατες δεκαετίες δεν υπήρξαν επαρκείς σημαντικές πολεμικές διεργασίες, μέσω τής συμμετοχής στις οποίες, θα μπορούσαν να αναπτύξουν τα αντίστοιχα επιτελεία σοβαρές εμπειρίες, που να μπορούν να αξιοποιήσουν. Αυτά που βιώσαμε ως πολέμους από το 1990 και εντεύθεν αποτελούν στην ουσία στημένες κρεατομηχανές, κατά τις οποίες οι δυτικές δυνάμεις, διαθέτοντας μια τεράστια υπεροπλία σε βαλλιστικά μέσα, κατατρόπωναν αντιπάλους από αέρος και θαλάσσης, που διέθεταν από τεχνολογική σκοπιά πολύ κατώτερα τεχνικά μέσα, για να αντιμετωπίσουν τον καταιγισμό των βλημάτων, που δεχόντουσαν. Ακόμη και η σύγκρουση των Σοβιετικών στην Τσετσενία, δεν είχε στην ουσία μια ποιοτική διαφορά, από τον τρόπο που λιάνιζαν οι δυτικοί, με σχετικά μηδαμινό κόστος σε ανθρώπινο δυναμικό όσους είχαν θέσει στο στόχαστρο, εάν εκτιμηθεί η μετατροπή τού Γκρόσνυ σε σεληνιακό τοπίο μετά την κατίσχυση τού σοβιετικού στρατού. 

  Το μεγαλύτερο πρόβλημα, που μαστίζει την λήψη στρατηγικών αποφάσεων στην σύγχρονη εποχή, είναι ότι αυτές λαμβάνονται από πολιτικές ηγεσίες, ενώ στα ανώτατα στρατιωτικά κλιμάκια επιμερίζεται μόνον συμβουλευτικός ρόλος. Οπότε, τα κριτήρια αυτών των αποφάσεων δεν διέπονται από τον προσήκοντα επαγγελματισμό. Κάποιες φορές εμφανίζονται υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα να φέρουν περιβολή με χρώματα στρατιωτικής στολής, όπως συμβαίνει εδώ και καιρό με τον ζελένσκι, ή να επισκέπτονται τα μέτωπα πολεμικών διενέξεων φορώντας αλεξίσφαιρα γιλέκα και κράνη, δασκαλεύοντας τούς μαχόμενους με συνθηματολογία χωρίς πρακτικό υπόβαθρο, όπως συμβαίνει πρόσφατα με τον νετανγιάχου. Όμως αυτές οι μασκαράτες αποδεικνύουν, ότι οι υψηλές αποφάσεις παίρνονται στην ουσία είτε από κέντρα τού εξωτερικού, είτε από ανθρώπους, που είναι ξένοι προς το αντικείμενο. Ο ρόλος των πολιτικών έγκειται κύρια, σε συνεργασία με τούς μηχανισμούς ειδημόνων που τούς περιβάλλουν, να σταθμίσουν φρόνιμα το γεωστρατηγικό περιβάλλον, που ενέχεται στην σύγκρουση. Η πρόσφατη εμπειρία όμως έδειξε, τόσο στην περίπτωση τής Συρίας, όσο και στην περίπτωση τής Ουκρανίας, ότι αυτά τα πολιτικά κατεστημένα αποτυγχάνουν να προβούν σε στοιχειώδη εκτίμηση των βασικών δεδομένων των αντιπάλων και των ζυμώσεων, που λαμβάνουν χώρα στα πλαίσιά τους. Η εκτίμηση των δεδομένων των Ρώσων και στις δυο περιπτώσεις έδειξε, ότι οι αντίστοιχοι πολιτικοί μηχανισμοί των δυτικών ήσαν τελείως εκτός τόπου και χρόνου.

   Αναμφίβολα και στις δυο προηγούμενες περιπτώσεις ισχύει ως ελαφρυντικό για τις βαρύτατα αποτυχημένες στρατηγικές αποφάσεις των δυτικών πολιτικών ταγών, η πίεση χρόνου, μέσα στην οποία αυτοί ήσαν υποχρεωμένοι να αναδιατάξουν σε ευρεία κλίμακα τα σημαντικά γεωστρατηγικά δεδομένα. Και οι δυο αυτοί πόλεμοι είχαν αρμαγεδωνική προοπτική, στρεφόμενοι ενάντια στην Ρωσία και στοχεύοντας σε μια παγκόσμια ανάφλεξη. Αυτό μπορεί να μην καθίσταται άμεσα διαπιστώσιμο, από την επιφάνεια τής κατάστασης, που διαμόρφωσαν τα αντίστοιχα πολεμικά μέτωπα στο αρχικό στάδιο. Εάν όμως σταθμίσει κάποιος τις αναμενόμενες συνέπειές τους, που είχαν εμαφανώς σχεδιάσει οι δυτικοί για την επόμενη φάση, εύκολα μπορεί να διακρίνει τις μεσοπρόθεσμες στοχεύσεις αυτών των διενέξεων. Στην περίπτωση τού πολέμου τής Συρίας καταγράφηκε η πολεμική δρομολόγηση τού ριζοσπαστικού ισλάμ, στα πλαίσια μιας χειραγώγησης τού σύνολου σουνιτικού στοιχείου σε ισλαμοφασιστική, επιθετική προοπτική. Οι δυτικοί κατάφεραν να στήσουν μια επιθετική συμμαχία όλων των ριζοσπαστών σουνιτών, στην βάση τής προώθησης μιας ισλαμοφασιστικής πολεμικής ατζέντας. Ελέγχοντας από την μια μεριά την “ισλαμική αδελφότητα” μέσω τού βαχαμπισμού τής Σαουδικής Αραβίας και έχοντας προσεταιριστεί σε αυτό το σενάριο την κλίκα ερντογκάν, κατάφεραν να ζέψουν στο επιθετικό ισλαμοφασιστικό άρμα και τούς τουρκογενείς σουνίτες. Το δόλωμα απέναντι στους νέους σουλτάνους τής Άγκυρας ήταν η προσάρτηση ενός τμήματος τής Συρίας μετά τον διαμελισμό της, η διέλευση νέων αγωγών υδρογονανθράκων από το έδαφός της, που θα τής προσέφερε τεράστιο οικονομικό όφελος και θα αναβίβαζε τον στρατηγικό της ρόλο, μια πολύ γερή παροχή χρημάτων από το Κατάρ με εγκαθίδρυση αντίστοιχης συμμαχίας, και το πολύ ζωτικό ζήτημα για τους σουλτάνους μεσοπρόθεσμα, που ήταν το λιάνισμα των Κούρδων από τις ισλαμοφασιστικές ορδές. Το δέλεαρ για την Άγκυρα ήταν πράγματι τεράστιο και ήταν επόμενο, η ανατολίτικη κουτοπονηρία που τούς διέπει, να τούς οδηγήσει να δαγκώσουν το σάπιο μήλο. Το μήλο ήταν πράγματι σάπιο και τόσο ο καιροσκόπος Ερντογκάν, όσο και ο καρπουζοκέφαλος νταβούτογλου, άργησαν πολύ να πάρουν είδηση, τι σόι παιχνίδι είχαν στήσει οι δυτικοί επάνω στις πλάτες τους. 

  Η κλίκα τής Άγκυρας μπορεί μεν να είχε ανέκαθεν φιλοδυτικό προσανατολισμό, πλην όμως αυτός ο προσανατολισμός είχε πρόσφατα διαταραχθεί βάναυσα, με μήλο τής έριδος το κουρδικό και τα σχέδια διαμελισμού τής Τουρκίας, που είχε δημοσιεύσει η εφημερίδα τού στρατού των ΗΠΑ. Αυτή η διαδικασία είχε οδηγήσει στην σύσταση τής κεμαλικού προσανατολισμού πρόσδεσης στην δύση και στο ισραήλ οργάνωσης “Εργκένεκον”, η οποία είχε δεχθεί ισχυρή καταστολή από το νεοθωμανικό κίνημα, που επανέφερε στο προσκήνιο το χαλιφάτο, το οποίον προΐστατο το πάλαι ποτέ όλων των σουνιτών και που είχε διαλύσει ο κεμάλ. Όμως, δεν ήταν η ρήξη μεταξύ νεοθωμανικού και νεοκεμαλικού κατεστημένου ο μόνος παράγοντας, που μετέτρεπε τούς εκάστοτε σουλτάνους τής Άγκυρες σε “συμμάχους”, που αντιμετώπιζαν οι δυτικοί με σκεπτικισμό και θεωρούσαν εν δυνάμει επαμφοτερίζοντες. Ανέκαθεν η άρχουσα κλίκα τής τουρκίας θεωρούσε τον εαυτό της κληρονόμο τής οθωμανικής αυτοκρατορίας και αρνούνταν να αναλάβει τον ρόλο τού απλού διεκπεραιωτή συμφερόντων ξένων ισχυρών δυνάμεων. Μονίμως επιδίωκε αυτή μέσω των συμμαχιών της να αποκομίζει ταυτοχρόνως και ίδια οφέλη, ακολουθώντας μια σχετική αυτονομία στις τάσεις προσαρμογής της στο δυτικό μπλοκ. 

  Το μάστερ πλαν, όπως επανειλημμένα έχει αναφερθεί εδώ, προέβλεπε την επιβολή τού 3.ΠΠ μέσω τής σύγκρουσης των ισλαμικών εθνών και των χριστιανικών εθνών και τού ιουδαϊκού κράτους από την άλλη, όπως αυτό διατυπώνεται στην επιστολή τού Albert Pyke από το 1871. Με βάση την συγκεκριμένη ατζέντα που ακολουθήθηκε στα πλαίσια τής αναδιάταξης τής Μέσης Ανατολής και τής Βορείου Αφρικής με την επιβολή τού πρώτου πολέμου τού Κόλπου και εντεύθεν, την  στρατηγική επιλογή αποτέλεσε η έντεχνη οργάνωση τού ISIS, το οποίο θα χρησίμευε ως αιχμή τού δόρατος αρχικά ως πόλος συσπείρωσης για όλες τις σουνιτικές ορδές, τις οποίες σε μια πορεία θα ενσωμάτωνε στα πλαίσιά του, με στόχο να τις οδηγήσει σε σύγκρουση με την Ρωσία σε αρμαγεδωνική βάση. Ιδιαίτερη σημασία όμως επιτελούσαν σε αυτήν την προοπτική οι τουρκογενείς σουνίτες, που ήσαν γεωγραφικά στο άκρως ευαίσθητο υπογάστριο τής Ρωσίας και κατά την περίοδο τής ιστορίας οι συγκρούσεις μεταξύ τους αποτελούσαν τον κανόνα. Ο καλύτερος τρόπος να ενωθούν και να ελεγχθούν αυτοί οι πληθυσμοί, ήταν η επιρροή τής τουρκίας σε αυτούς, που παλαιότερα μέσω τής κίνησης τού παντουρκισμού και πρόσφατα μέσω τού νεοοθωμανισμού, πάσχιζε να ισχυροποιήσει τούς δεσμούς της με αυτούς. Πλην όμως, η εκμετάλλευση τού τουρκικού παράγοντα γι αυτόν τον σκοπό από τούς δυτικούς, ήταν μόνον ένας ενδιάμεσος στόχος, ακριβώς λόγω τού επαμφοτερίζοντος ρόλου τής τουρκίας. Τουναντίον, οι ισλαμική αδελφότητα ήταν πλήρως ελεγχόμενη από αυτούς και το ISIS ήταν μια μαριονέτα, που την χειριζόντουσαν κατά βούληση. Γι αυτόν τον λόγο προσεταιρίστηκαν έντεχνα την κλίκα ερντογκάν, προβαίνοντας σε ένα σωρό παροχές προς αυτήν, με στόχο το ISIS να πλευροκοπήσει τούς τουρκογενείς και σε μια πορεία να τούς αφομοιώσει, αποσπώντας τους από την επιρροή τής Τουρκίας. Ο ερντογκάν είχε επιτρέψει να μετατραπεί η τουρκία σε θέρετρο, που όργωνε με τις επιχειρήσεις του το ISIS, απέναντι στο οποίο είχε πλήρη εμπιστοσύνη, επειδή αυτό είχε φέρει σε φοβερή δυσχέρεια τούς Κούρδους στην βόρειο Συρία. Η αφελής αυτή πολιτική, οδήγησε να δεχθεί στην συνέχεια η κλίκα ερντογκάν ένα διπλό κτύπημα, ταυτοχρόνως από τα δυο φίδια, που είχε τοποθετήσει στον κόρφο της η δύση. Το ένα ήταν το ISIS, που είχε ξεκινήσει μια σειρά τρομοκρατικές ενέργειες μέσα στην τουρκία και το άλλο ήσαν οι κεμαλιστές τού Γκιουλέν, που με τα “κόκκινα μπερέ” προωθούσαν πραξικόπημα ανατροπής τού ερντογκάν. Όμως, εάν οι δυτικοί είναι κοράκια, οι Ρώσοι είναι αλεπούδες και φρόντισαν να διασώσουν στην κυριολεξία την κλίκα τού ερντογκάν, προσεταιριζόμενοί την, με μια ασφάλεια ζωής, που εξέδωσαν για τον λεγάμενο. Έτσι κατάφεραν να ματαιώσουν την συμμαχία τουρκογενών και βαχαμπιστών σουνιτών. Αυτό ήταν μια αναγκαιότητα στρατηγικής σημασίας για τους Ρώσους, πέρα από ότι οδήγησαν την Τουρκία βήμα προς βήμα σε σχετική αποστασιοποίηση από τούς δυτικούς. Διότι, στην συνέχεια φρόντισαν να εξοντωθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου το ISIS, ενώ δεν μπορούσαν να κάνουν το ίδιο με τούς τουρκογενείς, με τούς οποίους βρίσκονται σε άμεση γεωγραφική γειτονία, επιφέροντας σε μια τέτοια περίπτωση μια μεγάλη εχθρότητα, που θα διαρκούσε πολύ μακρύ χρονικό διάστημα.

  Όπως είχε ο πόλεμος στην Συρία αρμαγεδωνικό χαρακτήρα, το ίδιο ισχύει και για την σύγκρουση στην Ουκρανία. Αφού απέτυχε η κλιμάκωση τού αρμαγεδωνισμού στην Συρία, οι εωσφοριστές προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν αυτά τα σχέδια μέσω τού ελέγχου, που εξασκούσαν στην Ουκρανία. Η χώρα αυτή διέθετε ένα στρατό περίπου δυο εκατομμυρίων, που αριθμητικά δεν ήταν κατώτερος τού Ρωσικού. Εκτίμησαν λοιπόν, ότι εξοπλίζοντας αυτόν τον στρατό με το μάξιμουμ των συμβατικών οπλικών συστημάτων που διέθεταν, θα μπορούσαν στην περίπτωση, που επέβαλαν μια πολεμική σύγκρουση με ταυτόχρονο οικονομικό αποκλεισμό στην Ρωσία, να επιτύχουν να περιέλθει αυτή σε ζοφερή θέση και αδυναμία, ώστε επιτιθέμενοι στην συνέχεια εναντίον της και μέσω άλλων χωρών, να την οδηγήσουν σε μια τόσο δύσκολη θέση, που αυτή θα υποχρεωνόταν να κάνει χρήση πυρηνικών όπλων, οπότε θα πετύχαιναν τοιουτοτρόπως την επιβολή τού αρμαγεδώνος. Προς την επιβολή αυτής τής σύγκρουσης, ώθησαν τις μαριονέτες τους στο Κίεβο να ζητήσουν και να προετοιμάσουν την ένταξη της Ουκρανίας στον δυτικό πολεμικό συνασπισμό και την τοποθέτηση επιθετικών πυρηνικών όπλων στα σύνορά της με την Ρωσία. Πλην όμως, οι Ρώσοι ήσαν από 150 περίπου χρόνια προετοιμασμένοι για αυτό το ενδεχόμενο (όπως έχω περιγράψει στο βιβλίο, που κατέθεσα για κατέβασμα ατελώς στο διαδίκτυο). Έτσι ακολουθώντας μια σοφή στρατηγική, δεν κατάφεραν μόνον να ματαιώσουν αυτά τα σχέδια, αλλά και να οδηγήσουν το δυτικό μπλοκ, σε συνδυασμό με μια δέσμη και άλλων μέτρων, σε μια κρίση χωρίς προηγούμενο, που προεικάζει την επικείμενη πλήρη χρεοκοπία και εξουδετέρωσή του. 

  Η αναφορά στον πόλεμο τής Συρίας και στην σύγκρουση στην Ουκρανία αποσκοπεί να εντοπισθεί ο αρμεγαδωνικός χαρακτήρας αυτών των διαδικασιών. ΔΙΟΤΙ ΚΑΙ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ, ΕΠΙΒΑΛΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΝΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΤΩΝ ΕΩΣΦΟΡΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΟΣ. Η διαδικασία τής απόπειρας αρμαγεδωνικής επιβολής μέσω τής Ουκρανίας χαρακτηρίστηκε, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, από τεράστια λάθη στρατηγικού χαρακτήρα, όσο αφορά τις επιλογές των εωσφοριστών, επειδή αυτοί μετά την ήττα τους στην Συρία ήσαν υποχρεωμένοι να δράσουν κάτω από ισχυρή πίεση χρόνου. Ακόμη μεγαλύτερη πίεση χρόνου κυριαρχεί στις πρόσφατες επιλογές των σιωνιστών κατά την ανάπτυξη τής γενοκτονικής τους θηριωδίας στην Γάζα, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΛΑΘΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΥΦΗΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ ΗΤΤΑ, ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΟΣΤΙΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, στην προοπτική τής οποίας θα γίνει στην συνέχεια αναφορά.

   Η πίεση χρόνου, που υφίστανται οι εωσφοριστές μετά την ήττα τους στην Συρία και η οποία εντείνεται όλο και περισσότερο σε αφόρητα πλαίσια, σχετίζεται με την σκόπιμη απαξίωση των συνθηκών ζωής, την οποίαν έχουν επιβάλει οι εωσφοριστές στο εσωτερικό των δυτικών χωρών, υποβιβάζοντας συστηματικά την λειτουργία και απόδοση όλων των οικονομικών και κοινωνικών δομών, για να επιφέρουν απόγνωση στους εγχώριους πληθυσμούς και ψυχοπλάκωμα συντέλειας, ώστε να καταστεί ανεκτός από αυτούς ο αρμαγεδωνισμός, σε πλαίσια πλήρους αμηχανίας. Αυτός ο πόλεμος από τα επάνω εναντίον των δομών έχει οδηγήσει σε καλπάζουσα δυσανασχέτηση τις δυτικές κοινωνίες, με αποτέλεσμα, να υφίσταται κίνδυνος για το σύστημα, να επικρατήσουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

  Μια άλλη πηγή λανθασμένων στρατηγικών επιλογών αφορά την εσφαλμένη εκτίμηση τού πεδίου, στο οποίο σχεδιάστηκε να διεξαχθούν οι πολεμικές επιχειρήσεις. Τέτοιου είδους σοβαρότατοι ατυχείς υπολογισμοί δεν χαρακτήρισαν μόνον τις στρατηγικές επιλογές των πολιτικών ιθυνόντων, αλλά έγιναν πολύ συχνά και από τα επιτελεία των στρατιωτικών. Η γεωμορφολογία τού εδάφους και τα οικιστικά δεδομένα που σχετίζονται με το πεδίο των επιχειρήσεων μπορούν να διέπονται ανά περίπτωση από τελείως διαφορετικά μεταξύ τους δεδομένα. Οι προκλήσεις που προβάλλουν πχ. ορεινές βραχώδεις περιοχές, οι οποίες είναι δύσβατες για τα εποχούμενα πολεμικά μέσα, αφορούν τελείως διαφορετικές συνθήκες από ότι συμβαίνει σε πεδινές περιοχές, στις οποίες μπορούν να διεξάγονται κατά μέτωπον συγκρούσεις. Σε αντίθεση με αυτά τα πεδία οι συγκρούσεις σε αστικό περιβάλλον διακρίνονται από πολύ σημαντικές ιδιαιτερότητες. Τεράστια πρόκληση για επιτιθέμενους αποτελούν επίσης οι υπόγειες οχυρώσεις των αμυνόμενων, τις οποίες δεν μπορούν να επισκοπούν οι αντίπαλοι. Η έγκαιρα σωστή εκτίμηση τέτοιου είδους δεδομένων μπορεί να εξασφαλίσει σημαντικά στρατηγικά προτερήματα, ενώ η μη επαρκής ένταξή τους στους επιτελικούς σχεδιασμούς συνήθως οδηγεί σε πικρές ήττες των επιχειρήσεων. Οι εύστοχες στρατηγικές ρυθμίσεις μπορούν κάλλιστα να μειώσουν, ή και να αντιστρέψουν τελείως την αριθμητική ή τεχνολογική υπεροχή, που μπορεί να διαθέτει κάποιος αντίπαλος, ειδικά σε πλαίσια τού λεγόμενου “ασύμμετρου” πολέμου, που πολύ χαρακτηρίζει την σύγκρουση μεταξύ τακτικού στρατού και ανταρτοομάδων. Μοιραία επίσης μπορεί να αποβεί η μηχανιστική μεταφορά δεδομένων, που επικράτησαν σε συγκρούσεις τού παρελθόντος, στο παρόν. Τα πολεμικά μέσα υφίστανται συνεχή εξέλιξη και η συνεχής τεχνολογική βελτίωση των ελαφρών όπλων, όπως τα αντιαρματικά και τα μικρά πλοηγούμενα πτητικά όπλα (drons) μπορούν να προκαλέσουν τεράστιες απώλειες σε σιδερόφρακτους στρατούς από μικρά, ευέλικτα τμήματα αντιπάλων. Άλλη πηγή λανθασμένων επιλογών μπορεί να προέρχεται από την μη ορθή εκτίμηση των αποστάσεων, που είναι αναγκασμένα να διανύσουν τα μέσα ανεφοδιασμού. Σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση τής στρατηγικής επιτελεί επίσης η σωστή στάθμιση των κλιματικών συνθηκών και η πρόγνωση τού καιρού. Είναι παροιμιώδεις οι δυσκολίες, που επιφύλαξε ο ρωσικός χειμώνας σε ξένους εισβολείς, όπως επίσης είναι χαρακτηριστικό, ότι η βάση τής εξέλιξης τής μετεωρολογίας αναπτύχθηκε από τα υπουργία άμυνας. 

  Ένα μη ευκατοφρόνητο τίμημα αναγκάσθηκαν να πληρώσουν από την λανθασμένη εκτίμηση τού πεδίου, τόσο οι σοβιετικοί, όσο και οι δυτικοί, κατά την διάρκεια των εισβολών τους στο Αφγανιστάν. Πέραν αυτού, η πλήρως λανθασμένη εκτίμηση τού πεδίου οδήγησε τούς Ρώσους σε πλήρη και ριζική αναπροσαρμογή τού σχεδιασμού των επιχειρήσεων που διεξήγαν κατά την πρώτη φάση τής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Επί πλέον η πρώτη φάση αυτών των επιχειρήσεων αποκάλυψε πολύ μεγάλα ελλείμματα σε επίπεδο επιμελητείας των Ρώσων, που είχε σαν αποτέλεσμα να “αυτοκτονήσουν” κάποιοι προφανώς διεφθαρμένοι τραπεζίτες.

  Στην περίπτωση τού Αφγανιστάν τα τρία τέταρτα τής επικράτειάς του αποτελούνται από δύσβατες ορεινές περιοχές, οι οποίες είναι προσβάσιμες αποκλειστικά από πεζούς και ζώα μεταφοράς. Με εξαίρεση την πεδιάδα που βρίσκεται η Καμπούλ, αυτές οι περιοχές δεν καταλήφθηκαν ποτέ στο παρελθόν από ξένες δυνάμεις. Για να εξουδετερώσουν οι Σοβιετικοί τούς μουτζαχεντίν, που ήσαν οχυρωμένοι στις σπηλιές και τα βράχια, έστελναν ελικόπτερα, που κατέρριπταν οι Αφγανοί με αντιαρματικά ή με ατομικά όπλα σαν τις μύγες. Η εισβολή των Σοβιετικών είχε αποκλειστικά ψυχολογικές στοχεύσεις απέναντι στο ισλαμικό στοιχείο τής δικής τους επικράτειας. Αντί όμως να επιτύχουν κάποιο είδος εκφοβισμού τους, οι συνεχείς φθορές που υφίσταντο, μάλλον ενεθάρρυναν τούς όποιους επίδοξους για αντάρτικες εξεγέρσεις, οπότε αυτοί αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν, στα πλαίσια μιας εν τέλει ανόητης στρατηγικής επιλογής. Παρά το φιάσκο των Σοβιετικών, οι δυτικοί αποφάσισαν στην ίδια προοπτική μιας ασύμμετρης σύγκρουσης ενάντια σε ένα αντίπαλο, που ήταν εκ προοιμίου αδύνατον να εξουδετερωθεί, να εισβάλουν και αυτοί. Η όλη επιχειρηματολογία περί εξουδετέρωσης τού μπιν λάντεν και τα τοιαύτα, ήταν τελείως ψευδής και προσχηματική, δεδομένου ότι οι ταλιμπάν δεν είχαν καμία σχέση με τους βαχαμπιστές. Το δούνε και λαβείν με τον μπιν λάντεν που είχαν, όπως πιστοποιεί πολλαπλά η υπάρχουσα βιβλιογραφία, περιοριζόταν στην παροχή συμβουλών στον οικονομικό τομέα. Αυτή η στρατηγική επιλογή των δυτικών, στόχευε στο να αποκτήσουν μια ισχυρή στρατιωτική παρουσία στα νότια σύνορα τής Ρωσίας, ενταγμένη στην προοπτική μιας γενικής ισλαμικής εξέγερσης, βάσει όσων προφασίστηκε για την στρατηγικά αξία τής Ευρασίας ο Μπρεζίνσκυ στην “Μεγάλη Σκακιέρα”. Στην ουσία, μετά την ήττα των δυτικών στην Συρία και την συντριβή τού ισλαμοφασισμού, η παρουσία τους στο Αφγανιστάν δεν εξυπηρετούσε καμία σκοπιμότητα πλέον. Ο βεβιασμένος τρόπος τής αποχώρησής τους από εκεί, σκηνοθετήθηκε σκόπιμα, για να εγκαταλείψουν αυτοί εκεί άδοξα ένα πανάκριβο στρατιωτικό υλικό. Κάποιες ερμηνείες που δόθηκαν σχετικά, ότι αυτό συνέβη με στόχο να διαθέτουν οι Ταλιμπάν κάποιες ενισχυμένες δυνατότητες άμυνας στην περίπτωση εισβολής των Κινέζων, στερούνται σοβαρότητος. Στην ουσία αυτή η επιλογή αποτέλεσε, κατά την εκτίμησή μου ένα σοβαρότατο στρατηγικό λάθος, το οποίο ανάγω σε μια κατηγορία λαθών, που αποκαλώ “επιρροή των νταβατζήδων”. Είναι γνωστό, ότι το πολιτικό και στρατοκρατικό κατεστημένο στις ΗΠΑ χρηματίζεται από την πολεμι9κή βιομηχανία και προωθεί απρόσκοπτα τα συμφέροντά της. Γι αυτήν ήταν ζωτικής σημασίας, να μπορέσουν κατά την επόμενη σύγκρουση να πουλήσουν ξανά υλικό. Εάν όμως αναλογιστούμε τις τεράστιες και ως κάποιον βαθμό απροσδόκητες ανάγκες σε αναλώσιμο στρατιωτικό υλικό των δυτικών στην σύγκρουση τής Ουκρανίας, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι η επιβολή των μαστροπών τής βιομηχανίας τού θανάτου, τούς οδήγησε να στερηθούν εκούσια ένα πολύτιμο υλικό, σε φάση που η έλλειψή του καταγράφεται με πολύ τρόπο στις εξοπλιστικές τους δυνατότητες.

  Τελείως ασύμφορη από στρατηγική σκοπιά αποδείχθηκε και η επιλογή των Ρώσων να επεκτείνουν το μέτωπο μέχρι το Κίεβο στην πρώτη φάση των συγκρούσεων στην Ουκρανία. Γι αυτό και μάζεψαν τις επιχειρήσεις τους στις περιοχές που κυριαρχούν πληθυσμιακά οι Ρωσόφωνοι. Η σύγκρουση σε αστικό περιβάλλον απαιτεί από ένα επιτιθέμενο τουλάχιστον πενταπλάσιες δυνάμεις από ότι οι αμυνόμενοι και έχει φοβερό κόστος σε ανθρώπινο δυναμικό. Για να καταλάβουν οι Ρώσοι το Μπακχμουτ απαιτήθηκε να αφήσουν την ζωή τους εκεί τουλάχιστον 10.000 μαχητές τής Wagner, ενός σώματος με πολύ υψηλή αποτελεσματικότητα, πέραν των Τσετσένων και λοιπόν Ρώσων, που θυσίασαν εκεί την ζωή τους. Οι συνεχείς εσωτερικές διαφωνίες, που καταγράφηκαν στα πλαίσια των Ρωσικών επιτελείων, καταγράφουν τις τεράστιες στρατηγικές προκλήσεις, που υποχρεώθηκαν αυτοί να χειριστούν.

  Υπάρχουν περισσότεροι παράγοντες, που συνθέτουν την αποτελεσματικότητα μιας πολεμικής σύγκρουσης. Οπωσδήποτε η διαθέσιμη δύναμη πυρός, όπως και το φρόνημα και η αποφασιστικότητα των μαχομένων σε συνδυασμό με το ηθικό πλεονέκτημα αποτελούν κύριους παράγοντες. Όμως κεντρικός άξονας τής διαδικασίας ήταν και παραμένει πάντοτε η στρατηγική. Όπως έδειξε επανειλημμένα η εμπειρία, σε στοιχειώδη και μοιραία λανθασμένες στρατηγικές επιλογές, μπορούν να προβούν ακόμη και εξόχως έμπειροι στρατιωτικοί και επιτελεία ολκής. Το όλο σύμπλεγμα των λαθών που είναι δυνατόν να προκύψουν, ενισχύεται μοιραία από τις παρεμβάσεις πολιτικών ταγών, που εξυπηρετούν ένα πλέγμα σκοπιμοτήτων, το οποίον υπερβαίνει τις πολεμικές επιχειρήσεις και κείται πέραν αυτών, αλλά και από την επιρροή των “νταβατζήδων”, για τούς οποίους το μακελειό αποτελεί πηγή πλουτισμού. 

 

2. ΓΑΖΑ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ

   Η στρατηγική των σιωνιστών λειτούργησε σε δυο επίπεδα, καθότι οι απώτεροι στόχοι συνήθως καλύπτονται πίσω από τούς προφανείς, οι οποίοι γίνονται και άμεσα αποδεκτοί από την πλατύτερη μάζα των εντολοδόχων και υποστηρικτών, που στηρίζουν την κορυφή. Αυτοί καλούνται να διεκπεραιώσουν με την δράση τους ταυτοχρόνως και την επίτευξη των βαθύτερων στοχεύσεων, χωρίς όμως να καθίστανται συνειδητοί αχθοφόροι τους. Ούτε όμως οι απώτερες στοχεύσεις, ούτε και οι προφανείς στάθηκε δυνατόν να πραγματοποιηθούν, ή έστω να περάσουν σε επόμενο στάδιο, με την κλιμάκωση γενοκτονίας στην Γάζα. Οι σιωνιστές, εκτινάσσοντας ένα νέφος απροσμέτρητων θανατώσεων και θηριωδίας, με στόχο αυτό να μετατραπεί στην πορεία σε χιονοστιβάδα θανάτου για όλη την ανθρωπότητα, αυτό που κατάφεραν ήταν ένα σάλτο μορτάλε για τον εαυτό τους. Η λανθασμένη στρατηγική τους υποτίμησε μια σωρεία παραγόντων. Την αντοχή, την αποφασιστικότητα και την προετοιμασία των άμεσων αντιπάλων τους, αλλά και την διορατικότητα και στρατηγική αρετή των αντιπάλων τους σε υψηλό επίπεδο. Επειδή επιθυμώ να είμαι ακριβοδίκαιος, οφείλω να τούς αναγνωρίσω ως ελαφρυντικό, ότι έδρασαν κάτω από φοβερή πίεση χρόνου και από πολύ μειονεκτική αφετηρία, μια και η θέση στην οποίαν είχαν περιέλθει ήταν φοβερά δυσχερής. Επειδή το διακύβευμα αφορούσε τα πάντα, επέλεξαν να ρισκάρουν τα ρέστα τους. Όμως η λογική τού “όλα ή τίποτε” είναι επόμενο να οδηγεί σε βεβιασμένες επιλογές, που ως ένα βαθμό δεν είναι δυνατόν να μην διέπονται από κάποιες αυταπάτες και να στηρίζονται σε μια σειρά παράγοντες, που θεωρούν οι ενεργούντες ευνοϊκούς γι αυτούς, ή στην χειρότερη των περιπτώσεων αστάθμητους, τους οποίους θα μπορούσαν, όπως εκτίμησαν, με κάποιους χειρισμούς στην συνέχεια να βελτιώσουν στοιχειωδώς προς όφελός τους. Επειδή όμως οι εκτιμήσεις τους απείχαν τελείως από τον ρεαλισμό, αναγκάζονται πλέον να πιάνονται από τα μαλλιά όπως ο πνιγμένος. Εκτιμώ και θα αναφερθώ στην συνέχεια σχετικά αναλυτικότερα, ότι μέσα στην δίνη που δημιούργησαν για άλλους, βρίσκονται πλέον οι ίδιοι, χωρίς να είναι πλέον η κατάσταση ανατρέψιμη. Και αυτές οι συγκρούσεις έχουν ολοκληρωτικό χαρακτήρα, χωρίς να υπάρχουν δυνατότητες συμβιβασμών, ή ενδιάμεσων λύσεων, με στόχο τον περιορισμό των ζοφερών συνεπειών. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι επί πολλές δεκαετίες έστησαν οι θιασώτες τού αρμαγεδωνισμού ένα πολύ καλά δομημένο και πανπόνηρο σκηνικό. Όμως, όταν η πανουργία εστιάζεται αποκλειστικά στην βλάβη, που μπορεί να προξενηθεί στον αντίπαλο (ή και εν δυνάμει υποψήφιο θύμα) χωρίς να εξετάζει τα μέτρα προστασίας, που αυτός βήμα προς βήμα οργανώνει, πιστοποιεί, ότι η κακεντρέχεια κυριαρχείται από μωρία. Αποτελεί αναμφίβολα αρετή να πιστεύει κάποιος στις δυνάμεις του, χωρίς όμως να τις υπερεκτιμά. Διότι ο Θεός έπλασε τον Κόσμο, για να τον δωρίσει στους ταπεινούς. Η οδός των ταπεινών είναι μεν σκληρά ακανθώδης, αλλά είναι η μόνη που διαθέτει διέξοδο. 

   Το πρώτο επίπεδο τής στρατηγικής των σιωνιστών αφορά την επιβολή τού λεγόμενου “μεγάλου ισραήλ”, “από τον ποταμό μέχρι την θάλασσα”, όπως συνηθίζουν να διακηρύσσουν. Αυτό συνεπάγεται χωρίς περιστροφές πλήρη εθνοκάθαρση των γηγενών Παλαιστινίων. Και εάν αυτοί δεν υποκύψουν στα κλιμακούμενα μέτρα εθνοκάθαρσης, τότε ως μόνη λύση υφίσταται η πλήρης εξόντωση ενός λαού, που αποκαλείται γενοκτονία. Πλην όμως, αυτή η ατζέντα εξυπηρετεί ένα απώτερο σχεδιασμό, που είναι η επιβολή τού αρμαγεδώνα. Σκληρός πυρήνας των σιωνιστών, με την πολιτική έννοια τού όρου, δηλαδή αυτών που προωθούν την επιβολή τού “μεγάλου ισραήλ”, είναι οι φανατικοί ταλμουδισταί, οι οποίοι απροκάλυπτα δηλώνουν, ότι επιδιώκουν την έλευση τού “μεσσία” το ταχύτερον δυνατόν, τής οποίας είναι αναγκαίον και απαράγραπτον, να προηγηθεί ο αρμαγεδών. Αυτό σημαίνει, ότι ενώ ο πολιτικός σιωνισμός συνιστά την περιφέρεια, κεντρομόλος δύναμις είναι ο θρησκευτικός σιωνισμός, στον οποίον ανήκει επισταμένα η σημερινή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία τού μορφώματος. Είναι πλήρως εμφανές, ότι η εισβολή στην Γάζα, προωθούσε αρχικά την εκδίωξη / εκτοπισμό ΟΛΩΝ των Παλαιστινίων από αυτήν με τον βομβαρδισμό και την πλήρη ισοπέδωση τού βορείου τμήματος, καθώς και μαζική θανάτωση πολιτών, από τούς ένστολους μακελάρηδες τού μορφώματος, Όταν αυτό δεν κατέστη επιτεύξιμο, επιβλήθηκαν απροκάλυπτα γενοκτονικές μέθοδοι, με μοχλό την επιβολή λιμοκτονίας και δίψας, αποκλεισμού από φάρμακα και πλήρη καταστροφή των δομών περίθαλψης. Ήδη καταγράφεται αλματώδης διάδοση τής χολέρας στο νότιο τμήμα, που βρίσκεται εκδιωγμένος στην πλειοψηφία του ο πληθυσμός.

  Στο ξεκίνημα αυτής της σειράς αναρτήσεων για την εισβολή τού μορφώματος στην Γάζα, ήδη από την πρώτη ανάρτηση στις 20 Οκτωβρίου ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ, έγινε με έμφαση αναφορά στο βίντεο “I PET GOAT 5“. Με αυτήν την σειρά των βιντεοσκοπήσεων ανακοινώνει εγκαίρως η καμπάλ τούς επερχόμενους σχεδιασμούς της με συμβολικό και κωδικοποιημένο τρόπο. Η προσεκτική μελέτη των προηγούμενων βιντεοσκοπήσεων αυτής τής σειράς πιστοποιεί, ότι όσα εξαγγέλθηκαν στα πλαίσια της, πραγματοποιήθηκαν στην συνέχεια.

https://bostopel.blogspot.com/2023/10/blog-post_20.html

  Αυτή η επιλογή δεν ήταν καθόλου τυχαία και σκόπευε να πληροφορήσει σχετικά με τις κεντρικές και απώτερες στοχεύσεις των εωσφοριστών τής καμπάλ, που θα προωθούνταν μέσω των αντιμέτρων που σχεδίαζε για να επιβάλει η κυβέρνηση νετανγιάχου, ως αντίδραση στα γεγονότα τής 7ης Οκτωβρίου. Στο εν λόγω βίντεο γίνεται σαφής αναφορά σύμπτυξης όλων των Αραβικών χωρών, που συγκρούονται στην συνέχεια με τούς σταυροφόρους, ως συμβολισμό τής αποκρυφιστικής, μασονικής διαστροφής των δυτικών, ενώ ο Βλαδίμηρος Πούτιν πυροδοτεί τον “πυρηνικό χειμώνα”, τουτέστιν τον 3.ΠΠ. Το βίντεο αναγγέλλει έτσι απροκάλυπτα την στόχευση τής επιβολής τού αρμαγεδώνα.

  Με την ισοπέδωση τής βόρειας Γάζας και την εκδίωξη τού πληθυσμού στο νότιο τμήμα, μεθόδευαν οι σιωνιστές, μέσω ενός πλέγματος απροκάλυπτης τρομοκρατίας, την εθνοκάθαρση με πλήρη εκτοπισμό των Παλαιστίνιων από ολη την περιοχή τής Γάζας. Είχαν έλθει τότε σε επαφή με την κυβέρνηση τής Αιγύπτου, στην οποίαν είχαν προσφέρει ένα τεράστιο ποσό, με στόχο την μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων στην χερσόνησο τού Σινά. Επίσης είχαν έλθει σε συνεννόηση με το φρόκαλο μητσοτάκη, ο οποίος είχε επιδείξει διαθέσεις συναίνεσης για την μετεγκατάσταση πολλών χιλιάδων Παλαιστινίων με ορθόδοξο χριστιανικό θρήσκευμα στην Ελλάδα. Αντίστοιχες επαφές είχαν γίνει και με άλλες χώρες. ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΙ ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ ΑΜΕΣΩΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΚΔΟΧΗ, ΠΡΟΤΙΜΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ. ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΤΕΛΕΙΩΣ ΛΑΝΘΕΑΣΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΡΦΩΜΑ, ΠΟΥ ΕΚΔΗΛΩΘΗΚΕ ΠΡΩΤΗ, ΠΡΙΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΠΛΗΘΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ. ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΕΙΧΑΝ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΛΑΘΟΣ ΤΗΝ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥΣ. Και αρκετοί Παλαιστίνιοι, αντί να εγκαταλείψουν την Γάζα, όπως σχεδίαζαν οι σιωνιστές, ξεκίνησαν μάλιστα να επιστρέφουν στις κατεστραμμένες από τούς βομβαρδισμούς περιοχές, δεχόμενοι τα πυρά των μακελάρηδων τού μορφώματος στην πορεία τής επιστροφής. 

   Στην συνέχεια, και ενώ εντεινόταν η γενοκτονική πρακτική σε βάρος των Παλαιστινίων στην Γάζα, ανέμενα πέρα από το κίνημα έντονων διαμαρτυριών σε διεθνές επίπεδο κάποια σθεναρή αντίδραση των Αραβικών χωρών ενάντια σε αυτήν την διαδικασία, όπως προείκαζε και το “I PDET GOAT 5“, στον βαθμό μάλιστα που έχει επέλθει μια αλλαγή πορείας σε σημαντικές Αραβικές χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, που ακολουθούσαν προηγουμένως φιλοδυτική πολιτική, ενώ πλέον έχουν ενταχθεί στους BRICS και έχουν συσφίξει τις σχέσεις τους με το Ιράν. Παρόλα τα αναμενόμενα και προαναγγελθέντα όμως δεν έλαβε χώρα, πέρα από κάποιες φραστικές αντιδράσεις, κανένα πρακτικό μέτριο πίεσης ενάντια στο μόρφωμα. Αλλά ακόμη και η Τουρκία με τον Ερντογκάν, που ανέκαθεν πλειοδοτεί σε φραστικές καταδίκες και απειλές, ενώ έχει αναπτύξει ισχυρές οργανικές σχέσεις μνς την Χαμάς και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις της συμβάλουν σημαντικά στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Γάζα, πέρα από κάποιες φραστικές ταυτίσεις τού νετανγιάχου με τον χίτλερ, δεν πέρασε στην εφαρμογή κανενός συγκεκριμένου πρακτικού μέτρου. Το ίδιο ισχύει και για την Ρωσία, η οποία με την ενίσχυση των επαφών της με την χαμάς, έδειξε ότι παρεμβαίνει πλέον έντονα στην όλη διαδικασία, πλην όμως τελείως παρασκηνιακά. Και εάν εξαιρέσει κάποιος τα κτυπήματα τής Χισμπολά στις περιοχές που συνορεύουν με το μόρφωμα, οι οποίες αν και αναμφίβολα προξενούν κάποιες μικρές καταστροφές σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις εκεί, αλλά και λιγοστούς θανάτους στρατιωτών και την αντίδραση των Χούτι στην Υεμένη, που έχουν μετατρέψει την Ερυθρά Θάλασσα σε no go aria για την εμπορική ναυσιπλοΐα των δυτικών, όσο αφορά την προώθηση πρακτικών μέτρων ενάντια στο μόρφωμα, δεν έχουμε δει τίποτε συγκεκριμένο. Ακόμη και την καταγγελία στο Διεθνές Δικαστήριο προώθησε μια Αφρικανική χώρα και όχι μια χώρα, ή ομάδα χωρών τής περιοχής, που συγκαταλέγονται στους πάγιους δεδηλωμένους εχθρούς τού μορφώματος, αρκετές από τις οποίες δέχονται επιθέσεις μικρής κλίμακος από το μόρφωμα, όπως η Συρία, ο Λίβανος και το Ιράν. Πού οφείλεται άραγε αυτή η εν τέλει υπερβολική και για τα κοινά μέτρα μη αναμενόμενη ανοχή τους, απέναντι στην κλιμάκωση τής θηριωδίας τού κρατιδίου, που έχει ωθήσει εκατομμύρια εγκλωβισμένους Παλαιστίνιους στην Γάζα, αμάχους, γυναίκες και παιδιά στα όρια τής ανθρώπινης αντοχής και σε μια ανείπωτη τυραννία, με ταυτόχρονη δολοφονία 79 δημοσιογράφων και ανταποκριτών, ξεπερνώντας κάθε καταγεγραμμένο όριο παγκοσμίως στα χρονικά των πολεμικών διενέξεων; ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΗ Η ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΑΝΟΧΗ ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΟΛΙΓΩΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΕΥΡΕΙΑΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΜΑΤΟΣ, ΠΟΥ ΔΡΑ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ, ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, ΠΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΜΟΡΦΩΜΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΤΖΕΝΤΑΣ; ΜΗΠΩΣ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, ΕΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΑΝΟΧΗΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΔΙΔΙΚΑΣΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑΡΚΟΘΕΤΕΙ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ;

  ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ. ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΑΝΑΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΤΗΝΩΔΗ ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΗ ΔΥΟ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ. Ή ΜΗΠΩΣ ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΥΠΟΓΕΙΩΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΡΕΠΕΙ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ;

  ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ, ΕΑΝ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΙ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΕΤΑΝΓΙΑΧΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΙ ΦΥΓΟΚΕΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΤΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΦΕΡΕΙ ΤΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ, ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΕΝΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΣΤΑΘΗΚΑΝ ΜΟΙΡΑΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΙΤΛΕΡΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ.

3. Η ΗΡΩΙΚΗ ΕΝΟΠΛΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ ΩΣ ΘΗΛΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΦΙΓΓΕΙ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ

  Μετά την εξουδετέρωση του ISIS στην Συρία από Σύριους, Ρώσους, Λιβανέζους Ιρανούς και Παλαιστίνιους μαχητές, έχασε ο βαχαμπισμός πλήρως την δυναμική του βάση, οπότε και η ισλαμική αδελφότητα μετατράπηκε σε μουσιακό είδος. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ήταν επόμενο οι οργανώσεις τής Παλαιστινιακής αντίστασης, η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ, να πάψουν να υπόκεινται στον έλεγχο των βαχαμπιστών, ο οποίος περιείχε και σαφή δάκτυλο των δυτικών. Σαν σημαντικά από πλευράς επιρροής και δυναμισμού κινήματα, που δεν διέθεταν όμως ίδιους πόρους και αυτόνομη τεχνολογική υποδομή, ήσαν υποχρεωμένοι να αναζητήσουν νέα κηδεμόνευση. Γράφοντας κηδεμόνευση, δεν εννοώ κηδεμονία, που ως όρος συνεπάγεται έξωθεν χειραγώγηση. Η κηδεμόνευση αφορά παροχή φροντίδας και βοήθειας, σε βάση όμως αμοιβαίου συμφέροντος, όπου ο δέκτης διατηρεί την αυτονομία του, παρέχοντας όμως κάποια συγκεκριμένη ανταπόδοση κατά περίπτωση στον δότη. Στα πλαίσια τής παύσης λειτουργίας και δράσης τού βαχαμπισμού, προσπαθεί η τουρκία να ιδιοποιηθεί τον ρόλο και τα συνθήματα τής ισλαμικής αδελφότητος, με βάση τις καταβολές της από το Οθωμανικό Χαλιφάτο, που υπήρξε στο παρελθόν θρησκευτικός ηγέτης των σουνιτών. 'Όμως ο νεοοθωμανισμός είναι έντονα τουρκοκεντρικός και διέπεται από αυτοκρατορικές τάσεις. Τουναντίον οι σιΐτες αποτέλεσαν καθ' όλη την διάρκεια των τελευταίων αιώνων κίνημα των πτωχών και δεν είναι τυχαίο, ότι οι Ιρανοί εμμένουν σε αυτόν τον προσδιορισμό, έχοντας παραπέμψει το όρο “Περσία” σε κάποιο απώτερο ιστορικό παρελθόν, ως περασμένες καταβολές, δεδομένου ότι η περσική αυτοκρατορία επικράτησε επί αιώνες και καταδυνάστευσε την μείζονα περιοχή κατά τούς αρχαίους χρόνους, αλλά ανέπτυξε και επεκτατική, επιθετική πολτική κατά τον μασαίωνα. Οι Ιρανοί διαθέτουν ένα πολύ πιο συγκροτημένο πολιτισμό, από ότι το τουρκικό εθνολογικό κοκτέιλ και έχουν εξισορροπίσει σε σημαντικό βαθμό την θρησκευτικότητά τους με τις κοσμικές παραμέτρους, παρόλο που ένα μεγάλο τμήμα τού ιερατείου εκεί διακατέχεται από εξάρσεις θρηκευτικού φανατισμού. Παρότι όμως η Ιρανική κοινωνία αποδέχεται και εφαρμόζει ένα είδος θρησκευτικής ευπρέπειας είναι προσγειωμένη στα ρεαλιστικά δεδομένα και δεν διέπεται από φανατισμό. Και ενώ στην περίπτωση των τούρκων συχνά κυριαρχεί η ανατολίτικη πονηρία, οι Ιρανοί διέπονται από σχετική σοβαρότητα, με όσα προτερήματα μπορεί αυτό να συνεπάγεται στην διαμόρφωση τής ψυχοσύνθεσης και τής συγκεκριμένης πρακτικής δράσεως. Σε αυτά τα πλαίσια, οι οργανώσεις τής Παλαιστινιακής αντίστασης δέχθηκαν επιρροές και συνεργάστηκαν τόσο με τούς τούρκους, όσο και με τούς Ιρανούς. Οι τούκοι προσπάθησαν σε αυτήν την κατεύθυνση να εκμεταλλευτούν την σχέση τους με το Κατάρ, ως οικονομικά ισχυρό αραβικό περιβάλλον. Αλλά και η άμεση γειτονία των Παλαιστινίων με τούς σιίτες τού Λιβάνου και οι δεσμοί που ανέπτυξαν με Ιρανούς μαχητές στην Συρία, ήταν επόμενο να τούς φέρουν σε συνεννόηση και συνεργασία με την πολιτική τού Ιράν. Ενώ και η Τουρκία και το Ιράν ανέπτυξαν σοβαρή πολεμική τεχνολογία, που κατάγράφηκε πχ. στην εξέλιξη πρωτότυπων και αποτελεσματικών πλοηγούμενων πτητικών μέσων, το Ιράν ακολούθησε μια σοφότερη πολιτική σε αυτόν τον τομέα, αναπτύσσοντας πρωτότυπα και πολύ αποτελεσματικά ατομικά όπλα για ασύμμετρες συγκρούσεις, τα οποία απευθύνονται ως εκ τούτου σε κινήματα, που έχουν αντάρτικο χαρακτήρα. Κλασσική περίπτωση αποτελεί η εξέλιξη αντιαρματικού (RPG) με κώνο διπλού θαλάμου γόμωσης. Επί πλέον το Ιράν εκτός από αυτήν την τεχνολογική εξέλιξη, πέρασε και στην κατασκευή μικρών εργαλειομηχανών, μέσω το οποίων τα αντάρτικα κινήματα βάσης μπορούν να κατασκευάζουν εύκολα και με ευκινησία τέτοιου είδους όπλα, που ενώ έχουν πολύ μικρό κόστος, έχουν τεράστια απόδοση, όταν χρησιμοποιούνται ενάντια σε θωρακισμένα οχήματα και άρματα πολύ υψηλού κόστους. Αυτή η δυνατότητα, σε συνδυασμό με την ευκινησία μεμονωμένων μαχητών, ή μικρών ομάδων, προσδίδει στην εφαρμογή ασύμμετρων συγκρούσεων φοβερή αποδοτικότητα. Η έντονη εξοικείωση και η άσκηση επί μακρόν με τέτοιου είδους όπλα, ώστε να αποκτηθεί μεγάλη ευστοχία στην χρήση τους, καθιστά τούς χειριστές τους πολύ πιο επικίνδυνους από ότι μπορεί να είναι οι όποιοι ελεύθεροι σκοπευτές, που χειρίζονται μακρύκανα ντουφέκια ακριβείας, λόγω τής ισχυρής καταστροφικής τους απόδοσης. Εννοείται, ότι κράτη που διαθέτουν υψηλή πολεμική τεχνολογία, δεν τόλμησαν ούτε να διανοηθούν την εξέλιξη τέτοιου είδους συστημάτων, ούτως ώστε τα βαρέα όπλα που αυτά διαθέτουν, να μην βρεθούν κάτω από την απειλή τους. 

 

  

  Ο νετανγιάχου και ο περίγυρός του κοκορεύονται, ότι έχουν εξουδετρώσει σχεδόν την Χαμάς στο Βορρά, ενώ αποκρύπτουν τις δικές τους απώλειες, έχοντας δολοφονήσει χιλιάδες δημοσιογράφους, εικονονολήπτες και ανταποκριτές και ασκώντας απαγόρευση στα νοσοκομεία, να δίνουν στοιχεί για τούς τραυματίες. Εάν είχαν σκοτώσει έστω και εκατό μαχητές τής χαμάς, θα είχαν να πιδείξουν και δέκα αιχμαλωτισμένους, εφόσον δήθεν τούς αποδεκατίζουν στα τούνελ, όπως ισχυρίζονται, δεδομένου ότι ο πόλεμος στον τομέα τής προπαγάνδας ΒΑΣΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ είναι εξίσου σημαντικός όσο και οι θερμές συγκρούσεις, τουλάχιστον για να πεισθούν οι Εβραίοι, που σέρνει στο άρμα του ο σιωνισμός. Τουναντίον, το youtube είναι γεμάτο από βιντεεοσκοπήσεις, που δείχνουν εξόντωση των εισβολέων από την Παλαιστινιακή αντίσταση. Έμπειροι ειδικοί υπολογίζουν τούς νεκρούς των ειβολέων στις 7.000 περίπου. Εάν συνυπολογιστούν οι τραυματίες με ένα ποσοστό ένα προς τρία μπορεί κάποιος να σχηματίσει μια εικόνα για την πανολεθρία που υφίστανται οι μεκελάρηδες τού σιωνισμού. Οι Χαμάς ισχυρίζεται, ότι έχει καταστρέψει περισσότερα από 1000 οχήματα όλων των ειδών. Αξίζει να σημειωθεί, ότι τα άρματα merkava των σιωνιστών είναι τα μεγαλύτερα σε χωρητικότητα στον κόσμο, διότι χρησιμοποιούνται ταυτοχρόνως και για μεταφορά προσωπικού και συνήθως βρίσκονται μέσα σε αυτά οκτώ άτομα. Χαρακτηριστικό είναι, ότι το επιτελείο των εισβολέων απέσειρε από την Γάζα την επίλεκτη ταξιαρχία ειδικών δυνάμεων, προφανώς λόγω των απωλειών που έχει υποστεί, αντικαθιστώντας την με άλλες δυνάμεις, οι οποίες αποτελούν ακόμη ευκολότερους στόχους για την Παλαιστινιακή αντίσταση.

Εμπεριστατωμένες εκτιμήσεις σχετικά με τις απώλειες των εισβολέων από τουρκικό κανάλι:

https://www.youtube.com/watch?v=RKDpgQcF7S8

Σημερινά βίντεο (06.02):

WATCH: Hamas Killed 15 Soldiers At Point-Blank Range In 17 Different Operations In Gaza Strip

  

'Israel Failed To Eliminate Hamas': U.S. General Gives A Gaza Reality Check To Netanyahu & IDF

https://www.youtube.com/watch?v=mlW9p23B8Ns

Συνεχίζεται...https://bostopel.blogspot.com/