Πέπε Εσκομπάρ
Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε κίνηση, και μόνο μήνες πριν από τη δολοφονία του, ο Λέον Τρότσκι είχε ήδη ένα όραμα για το τι θα σχεδίαζε η μελλοντική Αυτοκρατορία του Χάους.
«Για τη Γερμανία ήταν θέμα «οργάνωσης της Ευρώπης». Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να «οργανώσουν» τον κόσμο. Η ιστορία φέρνει την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με την ηφαιστειακή έκρηξη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού… Με το ένα ή το άλλο πρόσχημα και σύνθημα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα παρέμβουν στην τρομερή σύγκρουση για να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους».
Όλοι ξέρουμε τι έγινε μετά. Τώρα βρισκόμαστε κάτω από ένα νέο ηφαίστειο που ούτε ο Τρότσκι δεν θα μπορούσε να αναγνωρίσει: μια παρακμάζουσα Ηνωμένες Πολιτείες που αντιμετωπίζουν την «απειλή» Ρωσίας-Κίνας. Και για άλλη μια φορά ολόκληρος ο πλανήτης επηρεάζεται από μεγάλες κινήσεις στη γεωπολιτική σκακιέρα.
Τα νεοσυντηρητικά του Στράουσι που είναι επιφορτισμένα με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν ποτέ να δεχτούν τη Ρωσία-Κίνα να οδηγούν τον δρόμο προς έναν πολυπολικό κόσμο. Προς το παρόν έχουμε τον διαρκή επεκτατισμό του ΝΑΤΟ ως στρατηγική τους για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και την Ταϊβάν ως στρατηγική τους για να εξουθενώσουν την Κίνα.
Ωστόσο, τα τελευταία δύο χρόνια, ο φαύλος πόλεμος αντιπροσώπων στην Ουκρανία απλώς επιτάχυνε τη μετάβαση προς μια πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων που καθοδηγείται από την Ευρασία.
Με την απαραίτητη βοήθεια του καθηγητή Michael Hudson , ας ανακεφαλαιώσουμε εν συντομία τις 5 βασικές μεταβλητές που ρυθμίζουν την τρέχουσα μετάβαση.
Οι χαμένοι δεν υπαγορεύουν όρους
1.Το αδιέξοδο : Αυτή είναι η νέα, εμμονική αφήγηση των ΗΠΑ για την Ουκρανία – για τα στεροειδή. Αντιμέτωποι με την επερχόμενη, κοσμική ταπείνωση του ΝΑΤΟ στο πεδίο της μάχης, ο Λευκός Οίκος και το Υπουργείο Εξωτερικών έπρεπε – κυριολεκτικά – να αυτοσχεδιάσουν.
Η Μόσχα, ωστόσο, είναι αδιάφορη. Το Κρεμλίνο έχει θέσει τους όρους εδώ και πολύ καιρό: ολοκληρωτική παράδοση και όχι Ουκρανία ως μέρος του ΝΑΤΟ. Η «διαπραγμάτευση», από τη σκοπιά της Ρωσίας, σημαίνει αποδοχή αυτών των όρων.
Και αν οι αποφασιστικές δυνάμεις στην Ουάσιγκτον επιλέξουν να στροβιλίσουν τον οπλισμό του Κιέβου ή να εξαπολύσουν «τις πιο αποτρόπαιες προκλήσεις για να αλλάξουν την πορεία των γεγονότων», όπως ισχυρίστηκε αυτή την εβδομάδα ο επικεφαλής του SVR, Σεργκέι Ναρίσκιν, καλώς .
Ο δρόμος μπροστά θα είναι ματωμένος. Σε περίπτωση που οι συνήθεις ύποπτοι παραγκωνίσουν τον δημοφιλή Zaluzhny και εγκαταστήσουν τον Budanov ως επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, η AFU θα βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο της CIA - και όχι των στρατηγών του ΝΑΤΟ , όπως συμβαίνει ακόμα.
Αυτό θα μπορούσε να αποτρέψει ένα στρατιωτικό πραξικόπημα εναντίον της ιδρωμένης μαριονέτας στο Κίεβο. Ωστόσο, τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο άσχημα. Η Ουκρανία θα πάει στο Total Guerrilla, με μόνο δύο στόχους: να επιτεθεί σε Ρώσους αμάχους και πολιτικές υποδομές. Η Μόσχα, φυσικά, έχει πλήρη επίγνωση των κινδύνων.
Αυτό θα μπορούσε να αποτρέψει ένα στρατιωτικό πραξικόπημα εναντίον της ιδρωμένης μαριονέτας στο Κίεβο. Ωστόσο, τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο άσχημα. Η Ουκρανία θα πάει στο Total Guerrilla, με μόνο δύο στόχους: να επιτεθεί σε Ρώσους αμάχους και πολιτικές υποδομές. Η Μόσχα, φυσικά, έχει πλήρη επίγνωση των κινδύνων.
Εν τω μεταξύ, η υπερβολική κίνηση σε πολλά γεωγραφικά πλάτη υποδηλώνει ότι το ΝΑΤΟ μπορεί να ετοιμάζεται ακόμη και για μια διχοτόμηση της Ουκρανίας. Όποια μορφή κι αν πάρει, οι ηττημένοι δεν υπαγορεύουν όρους: το κάνει η Ρωσία.
Όσον αφορά τους πολιτικούς της ΕΕ, όπως ήταν αναμενόμενο, βρίσκονται σε απόλυτο πανικό, πιστεύοντας ότι μετά τον καθαρισμό της Ουκρανίας, η Ρωσία θα γίνει ακόμη πιο «απειλή» για την Ευρώπη. Ανοησίες. Όχι μόνο η Μόσχα δεν μπορούσε να δώσει δεκάρα σε αυτό που «σκέφτεται» η Ευρώπη. το τελευταίο πράγμα που θέλει ή χρειάζεται η Ρωσία είναι να προσαρτήσει την υστερία της Βαλτικής ή της Ανατολικής Ευρώπης. Επιπλέον, ακόμη και ο Γενς Στόλτενμπεργκ παραδέχτηκε ότι «το ΝΑΤΟ δεν βλέπει καμία απειλή από τη Ρωσία για κανένα από τα εδάφη του».
Όσον αφορά τους πολιτικούς της ΕΕ, όπως ήταν αναμενόμενο, βρίσκονται σε απόλυτο πανικό, πιστεύοντας ότι μετά τον καθαρισμό της Ουκρανίας, η Ρωσία θα γίνει ακόμη πιο «απειλή» για την Ευρώπη. Ανοησίες. Όχι μόνο η Μόσχα δεν μπορούσε να δώσει δεκάρα σε αυτό που «σκέφτεται» η Ευρώπη. το τελευταίο πράγμα που θέλει ή χρειάζεται η Ρωσία είναι να προσαρτήσει την υστερία της Βαλτικής ή της Ανατολικής Ευρώπης. Επιπλέον, ακόμη και ο Γενς Στόλτενμπεργκ παραδέχτηκε ότι «το ΝΑΤΟ δεν βλέπει καμία απειλή από τη Ρωσία για κανένα από τα εδάφη του».
2. BRICS : Από τις αρχές του 2024, αυτή είναι η Μεγάλη Εικόνα: η ρωσική προεδρία των BRICS+ - που μεταφράζεται ως επιταχυντής σωματιδίων προς την πολυπολικότητα. Η στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Κίνας θα αυξήσει την πραγματική παραγωγή, σε πολλούς τομείς, ενώ η Ευρώπη βυθίζεται σε ύφεση, που εξαπολύθηκε από την Τέλεια Καταιγίδα των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και της γερμανικής αποβιομηχάνισης. Και απέχει πολύ από το να τελειώσει, καθώς η Ουάσιγκτον διατάζει επίσης τις Βρυξέλλες να επιβάλλουν κυρώσεις στην Κίνα σε όλο το φάσμα.
Όπως το πλαισιώνει ο καθηγητής Michael Hudson, βρισκόμαστε ακριβώς στη μέση της «ολόκληρης διάσπασης του κόσμου και της στροφής προς την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν, τους BRICS», ενωμένοι σε «μια προσπάθεια να αντιστρέψουμε, να αναιρέσουμε και να ανατρέψουμε το σύνολο. αποικιακή επέκταση που συνέβη τους τελευταίους πέντε αιώνες».
Ή, όπως ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ όρισε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αυτή τη διαδικασία των BRICS που αφήνουν πίσω τους δυτικούς νταήδες, η μεταβαλλόμενη παγκόσμια τάξη πραγμάτων μοιάζει με «καυγά για παιδική χαρά – την οποία η Δύση χάνει».
Αντίο, Soft Power
3. Ο μοναχικός αυτοκράτορας : Το «αδιέξοδο» – στην πραγματικότητα η απώλεια ενός πολέμου – συνδέεται άμεσα με την αποζημίωση του: η Αυτοκρατορία συμπιέζει και συρρικνώνει μια υποτελισμένη Ευρώπη. Αλλά ακόμα κι όταν ασκείτε σχεδόν απόλυτο έλεγχο σε όλους αυτούς τους σχετικά πλούσιους υποτελείς, χάνετε οριστικά τον Παγκόσμιο Νότο: αν όχι όλους τους ηγέτες τους, σίγουρα τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Το κερασάκι στην τοξική τούρτα είναι η υποστήριξη μιας γενοκτονίας που ακολουθείται από ολόκληρο τον πλανήτη σε πραγματικό χρόνο. Αντίο, μαλακή δύναμη.
4. Αποδολαριοποίηση : Σε όλο τον παγκόσμιο Νότο, έκαναν τα μαθηματικά: αν η Αυτοκρατορία και οι υποτελείς της στην ΕΕ μπορούν απλώς να κλέψουν πάνω από 300 δισεκατομμύρια δολάρια σε ρωσικά συναλλαγματικά αποθέματα – από μια κορυφαία πυρηνική/στρατιωτική δύναμη – μπορούν να το κάνουν σε οποιονδήποτε, και θα το κάνουν.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο η Σαουδική Αραβία, τώρα μέλος των BRICS 10, είναι τόσο ήπια για τη γενοκτονία στη Γάζα είναι επειδή τα τεράστια αποθέματά της σε δολάρια ΗΠΑ είναι όμηροι του Ηγεμόνα.
Και όμως το καραβάνι που απομακρύνεται από το δολάριο ΗΠΑ θα συνεχίσει να αυξάνεται μόνο το 2024: αυτό θα εξαρτηθεί από τις κρίσιμες διασταυρώσεις εντός της Οικονομικής Ένωσης της Ευρασίας (EAEU) και των BRICS 10.
5. Κήπος και ζούγκλα : Αυτό που ουσιαστικά έχουν πει ο Πούτιν και ο Σι στον Παγκόσμιο Νότο – συμπεριλαμβανομένου του πλούσιου σε ενέργεια αραβικού κόσμου – είναι πολύ απλό. Εάν θέλετε βελτιωμένη εμπορική και οικονομική ανάπτυξη, με ποιον θα συνδεθείτε;
Επιστρέψαμε λοιπόν στο σύνδρομο «κήπων και ζούγκλας» – που επινοήθηκε για πρώτη φορά από τον αυτοκρατορικό βρετανό οριενταλιστή Ράντγιαρντ Κίπλινγκ. Τόσο η βρετανική αντίληψη του «white man's burden» όσο και η αμερικανική έννοια του «Manifest Destiny» προέρχονται από τη μεταφορά «κήπος και ζούγκλα».
Το NATOstan, και σχεδόν όλο αυτό, υποτίθεται ότι είναι ο κήπος. Ο Παγκόσμιος Νότος είναι η ζούγκλα. Michael Hudson και πάλι: ως έχει, η ζούγκλα μεγαλώνει, αλλά ο κήπος δεν μεγαλώνει «γιατί η φιλοσοφία του δεν είναι η εκβιομηχάνιση. Η φιλοσοφία του είναι να κάνει μονοπωλιακά ενοίκια, δηλαδή ενοίκια που κάνεις στον ύπνο σου χωρίς να παράγεις αξία. Απλώς έχετε το προνόμιο του δικαιώματος να εισπράττετε χρήματα σε μια μονοπωλιακή τεχνολογία που έχετε».
Η διαφορά τώρα, σε σύγκριση με όλες εκείνες τις δεκαετίες πριν από ένα αυτοκρατορικό δωρεάν γεύμα, είναι «μια τεράστια μετατόπιση τεχνολογικής προόδου», μακριά από τη Βόρεια Αμερική και τις ΗΠΑ, στην Κίνα, τη Ρωσία και επιλεγμένους κόμβους σε όλη την Ασία.
Forever Wars. Και χωρίς σχέδιο Β
Αν συνδυάσουμε όλες αυτές τις παραλλαγές - αδιέξοδο. BRICS; ο Μοναχικός Αυτοκράτορας. αποδολαριοποίηση? κήπος και ζούγκλα – αναζητώντας το πιο πιθανό σενάριο μπροστά, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι η μόνη «διέξοδος» για μια γωνιακή Αυτοκρατορία είναι, τι άλλο, ο προεπιλεγμένος τρόπος λειτουργίας: Forever Wars.
Και αυτό μας φέρνει στο σημερινό αμερικανικό αεροπλανοφόρο στη Δυτική Ασία, εντελώς εκτός ελέγχου, αλλά πάντα υποστηρίζεται από τον Ηγεμόνα, με στόχο έναν πολυμέτωπο πόλεμο εναντίον ολόκληρου του Άξονα της Αντίστασης: Παλαιστίνη, Χεζμπολάχ, Συρία, ιρακινές πολιτοφυλακές, Ανσαρουλάχ στο Υεμένη και Ιράν.
Κατά μία έννοια, επιστρέφουμε αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όταν αυτό που πραγματικά ήθελαν οι νεοσυντηρητικοί δεν ήταν το Αφγανιστάν, αλλά η εισβολή στο Ιράκ: όχι μόνο να ελέγξουν το πετρέλαιο (που τελικά δεν το έκαναν), αλλά στην ανάλυση του Michael Hudson, «να δημιουργήσει ουσιαστικά την ξένη λεγεώνα της Αμερικής με τη μορφή του ISIS* και της Al-Qaeda** στο Ιράκ». Τώρα, «η Αμερική έχει δύο στρατούς που χρησιμοποιεί για να πολεμήσει στην Εγγύς Ανατολή, την ξένη λεγεώνα του ISIS*/αλ-Κάιντα** (αραβόφωνη λεγεώνα ξένων) και τους Ισραηλινούς».
Η διαίσθηση του Hudson για το ISIS* και το Ισραήλ ως παράλληλους στρατούς είναι ανεκτίμητη: και οι δύο πολεμούν τον Άξονα της Αντίστασης και ποτέ (οι πλάγιοι χαρακτήρες δικό μου) πολεμούν ο ένας τον άλλον. Το σχέδιο των νεοσυντηρητικών του Στράουσι, όσο κι αν γίνεται, είναι ουσιαστικά μια παραλλαγή του «αγώνα με τον τελευταίο Ουκρανό»: «να πολεμήσω μέχρι τον τελευταίο Ισραηλινό» στο δρόμο προς το Άγιο Δισκοπότηρο, που είναι να βομβαρδίσεις, να βομβαρδίσεις, να βομβαρδίσεις το Ιράν. (πνευματικά δικαιώματα John McCain) και προκαλούν αλλαγή καθεστώτος.
Όσο κι αν το «σχέδιο» δεν λειτούργησε στο Ιράκ ή στην Ουκρανία, δεν θα λειτουργήσει εναντίον του Άξονα της Αντίστασης.
Αυτό που ο Πούτιν, ο Σι και ο Ραΐσι έχουν εξηγήσει στον Παγκόσμιο Νότο, ρητά ή με αρκετά λεπτούς τρόπους, είναι ότι βρισκόμαστε στο επίκεντρο ενός πολιτισμικού πολέμου.
Ο Michael Hudson έχει κάνει πολλά για να περιορίσει έναν τέτοιο επικό αγώνα σε πρακτικούς όρους. Οδεύουμε προς αυτό που περιέγραψα ως τεχνοφεουδαλισμό – που είναι η μορφή τεχνητής νοημοσύνης του στροβιλο-νεοφιλελευθερισμού που αναζητά ενοικίαση; Ή μήπως οδεύουμε σε κάτι παρόμοιο με τις απαρχές του βιομηχανικού καπιταλισμού;
Ο Michael Hudson χαρακτηρίζει έναν ευοίωνο ορίζοντα ως «την αύξηση του βιοτικού επιπέδου αντί της επιβολής της οικονομικής λιτότητας του ΔΝΤ στο μπλοκ του δολαρίου»: επινοώντας ένα σύστημα που η Big Finance, η Big Bank, η Big Pharma και αυτό που ο Ray McGovern επινόησε ως MICIMATT (στρατιωτικό-βιομηχανικό-κογκρέσο -σύμπλεγμα ευφυΐας-μέσα-ακαδημία-δεξαμενή σκέψης) δεν μπορεί να ελέγξει. Alea jacta est .
* Το ISIS (γνωστό και ως ISIL/IS) είναι μια τρομοκρατική ομάδα που απαγορεύεται στη Ρωσία.
** Μια τρομοκρατική ομάδα εκτός νόμου στη Ρωσία και σε πολλές άλλες χώρες. https://sputnikglobe.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου