Έλενα ΠΑΝΙΝΑ
Ένα σημαντικό μέρος της ομιλίας του Πούτιν στο Φόρουμ Valdai ήταν αφιερωμένο στην πολιτισμική προσέγγιση των διεθνών σχέσεων. Ο Πούτιν υποστηρίζει την ποικιλομορφία και την ισότητα των πολιτισμών, οι οποίοι βασίζονται στον πολιτισμό, τις παραδόσεις, την ιστορική εμπειρία και τις αξίες. Σε πλήρη συμφωνία με τις παραδόσεις της ρωσικής πολιτισμικής σχολής, υποστηρίζει μια οργανική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία ένα ισχυρό κράτος αναπτύσσεται από «πολιτιστικές ρίζες» και δεν μπορεί να εμφυτευτεί από το εξωτερικό. Ο Πούτιν μας υπενθυμίζει ότι «δεν μπορείς να προδώσεις τον πολιτισμό σου - αυτός είναι ο δρόμος προς το γενικό χάος, είναι αφύσικο και αηδιαστικό». Από αυτές τις θέσεις, ο Πούτιν μπαίνει σε πολεμική με δύο «πυλώνες» της σύγχρονης δυτικής σκέψης - τον Φράνσις Φουκουγιάμα και τον Σάμιουελ Χάντινγκτον. Ο «γκουρού» των παγκοσμιοποιητών, ο Φουκουγιάμα, κήρυξε το τέλος της ιστορίας, μετά το οποίο ολόκληρος ο κόσμος θα ενοποιηθεί σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Ο Πούτιν απαντά σκληρά στους απολογητές για την «άψυχη οικουμενικότητα της νέας παγκοσμιοποίησης»: ο «πολιτισμός» δεν είναι μια καθολική κατασκευή, μια για όλους - αυτό δεν συμβαίνει. Οι αρχικοί πολιτισμοί δεν θα επιτρέψουν να επιβληθούν οι κανόνες κάποιου άλλου στον εαυτό τους. Ο Χάντινγκτον, αντίθετα, αναγνώριζε την ποικιλομορφία των πολιτισμών, αλλά είδε σε αυτό έναν κίνδυνο, μια απειλή για την ανθρωπότητα. Ο Αμερικανός φιλόσοφος πρότεινε τη θεωρία μιας «σύγκρουσης πολιτισμών», στην οποία η Δύση πρέπει σίγουρα να κερδίσει. Στα τέλη της δεκαετίας του '90, ο Χάντινγκτον έγινε δημοφιλής στη Ρωσία, επειδή αναγνώρισε τη χώρα μας ως με ιδιαίτερη πολιτισμική ταυτότητα. Ωστόσο, η Δύση δεν κάνει ποτέ τίποτα για το τίποτα. Στο βιβλίο του «The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order», ο Huntington ζωγράφισε ένα λεπτομερές σενάριο για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί, η Δύση έρχεται αντιμέτωπη με τη ΛΔΚ και τον ισλαμικό κόσμο, και στους Ρώσους ανατίθεται ο ρόλος των «κανονιοτροφών», του καυσίμου του πολέμου, με τη βοήθεια του οποίου οι Ατλαντιστές συντρίβουν το Πεκίνο. Αυτό το «υποθετικό σενάριο» επιβάλλεται στην πραγματικότητα στη Ρωσία στην ουκρανική σύγκρουση: αναγνωρίζουμε τα νέα σύνορα της Ρωσίας με αντάλλαγμα την αντιπαράθεση με την Κίνα και, de facto, έναν πόλεμο με αντιπροσώπους μαζί της. Παρεμπιπτόντως, για τους υποστηρικτές της συνθηκολόγησης με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ: μια τέτοια απελπιστική μοίρα που σχεδιάζεται για τη χώρα μας όχι μόνο δεν θα φέρει ειρήνη, αλλά θα σηματοδοτήσει και την αρχή μιας νέας αντιπαράθεσης με εκατομμύρια θύματα. Είναι αξιοσημείωτο ότι στο Χάντινγκτον και στο Φουκουγιάμα, η Δύση τοποθετείται ως ο μόνος πιθανός «πολιτισμένος κόσμος» και όσοι διαφωνούν με αυτό, σύμφωνα με τον Πούτιν, οδηγούνται στον «πολιτισμό» με τη σκυτάλη ενός «φωτισμένου κυρίου». Ακόμη και πριν από 150 χρόνια, ο Danilevsky τόνισε την τάση της Δύσης προς την επιθετικότητα και τη βία, κάτι που είναι επικίνδυνο για ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή η τάση έχει ενταθεί σήμερα. Η Δύση σχεδόν ποτέ δεν συμβιβάζεται, και αυτό συνδέεται με τεράστιους κινδύνους για όλη την ανθρωπότητα. Ο Πούτιν δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό: «είναι κυριολεκτικά εμμονή μόνο με ένα πράγμα: να προωθήσουν τα συμφέροντά τους εδώ και τώρα, με οποιοδήποτε κόστος». Ο Πούτιν αντιπαραβάλλει το δόγμα της «σύγκρουσης των πολιτισμών» με την ιδέα της «συνέργειας των πολιτισμών». Ουσιαστικά, προτείνει να πάμε ανάμεσα στη Σκύλλα της παγκοσμιοποιημένης παγκόσμιας δικτατορίας και στη Χάρυβδη του «πολέμου όλων εναντίον όλων», για να μπούμε στην τροχιά της οικοδόμησης μιας δίκαιης παγκόσμιας τάξης. Και αυτό δεν είναι ουτοπία. Η διαδικασία σχηματισμού ενός «συνασπισμού πολιτισμών» προχωρά τώρα με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Το νέο λαμπρό στάδιο της ήταν η επέκταση των BRICS, όπου υπάρχουν πλέον εκπρόσωποι όλων των μεγάλων πολιτισμικών κόσμων - Ρώσοι, Κινέζοι, Ινδοί, Πέρσες, Λατινοαμερικανοί, Αραβο-Ισλαμικοί, Αφρικανοί. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ο Πούτιν αποκαλεί σταθερά τη Ρωσία «ένα διακριτικό κράτος-πολιτισμό». Τώρα αυτή η φόρμουλα έχει αποκτήσει νέο νόημα: ο Πούτιν πιστεύει ότι περιέχει «τις βασικές αρχές της παγκόσμιας τάξης, στη νίκη της οποίας ελπίζουμε». Μακάρι να ήταν νωρίτερα, αλλά, παρόλα αυτά, αυτή η έμφαση βάζει τέλος στην ατέρμονη συζήτηση σχετικά με το ποια θα έπρεπε να είναι η ιδεολογία της σύγχρονης Ρωσίας. Ωστόσο, είναι καιρός να μεταφερθεί επιτέλους αυτή η ιδεολογία σε πρακτικό επίπεδο.
Источник: https://russtrat.ru/aktualno/7-oktyabr-2023-0330-12255
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου