Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ και ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δίνουν τα χέρια - RIA Novosti, 1920, 14.11.2023
© AP Photo / Alex Brandon
Πετρ Ακόποφ
Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έφτασε στο Σαν Φρανσίσκο, όπου αύριο θα συναντηθεί με τον Τζο Μπάιντεν. Αυτή θα είναι η πρώτη τους συνομιλία ένα χρόνο μετά τη συνομιλία στο νησί Μπαλί της Ινδονησίας. Επιπλέον, το πόδι του Σι θα πατήσει αμερικανικό έδαφος για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια: η τελευταία φορά που ο Κινέζος ηγέτης ήρθε στις ΗΠΑ ήταν την άνοιξη του 2017, όταν έπρεπε να έχει επείγουσα συνάντηση με τον Τραμπ, ο οποίος ξεκινούσε εμπορικό πόλεμο με το Μεσαίο Βασίλειο. Από τότε οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας έχουν μόνο επιδεινωθεί. Παρά τις όποιες προσπάθειες να χαρακτηριστεί η αντιπαράθεση ανταγωνιστική και να μπει σε κάποιο τουλάχιστον πλαίσιο, αυτή μόνο διευρύνθηκε. Ωστόσο, την παραμονή κάθε συνόδου κορυφής ΗΠΑ-Κίνας, υπάρχουν αναπόφευκτες εικασίες σχετικά με τους στόχους και τα πιθανά αποτελέσματά της - και τώρα γίνεται λόγος ότι η Κίνα επιδιώκει την προσέγγιση με τις ΗΠΑ εις βάρος των συμφερόντων της Ρωσίας: "Τώρα ο Σι και ο Μπάιντεν θα έρθουν σε συμφωνία και...".
Το πρόβλημα είναι ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα δεν μπορούν να συμφωνήσουν επί της αρχής, και μάλιστα σε όλο και πιο ευρύ φάσμα θεμάτων. Δεν μπορούν για δύο λόγους: την αντικειμενική αύξηση των αντιθέσεων μεταξύ τους σε μια κατάσταση ολοένα και χειρότερης διεθνούς κατάστασης και την υποκειμενική επιθυμία της Αμερικής να συνεχίσει να πιέζει την Κίνα σε όλες τις πιθανές θέσεις και μέτωπα. Και αυτή τη φορά θα δούμε το ίδιο πράγμα - και με το ίδιο αποτέλεσμα.
Όπως και στην τελευταία συνάντηση στο Μπαλί, στο Σαν Φρανσίσκο ο Μπάιντεν "θα προσπαθήσει να πείσει τον Σι να πιέσει τον Πούτιν να πείσει τη Μόσχα να σταματήσει ή τουλάχιστον να αναστείλει τις εχθροπραξίες στην Ουκρανία", σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Politico. Αυτή ακριβώς η διατύπωση του ερωτήματος από την πλευρά των Αμερικανών μιλάει για την πλήρη παρανόηση της ουσίας των σχέσεων μεταξύ Πούτιν και Σι, Ρωσίας και Κίνας. Αν νωρίτερα, την Άνοιξη του περασμένου έτους, οι ΗΠΑ μπορούσαν θεωρητικά να περιμένουν ακόμη (με βάση τις αντιλήψεις τους για το Πεκίνο) ότι ο Σι θα μπορούσε με κάποιον τρόπο να εμπλακεί στην άσκηση πίεσης στη Ρωσία, αυτές οι αυταπάτες θα έπρεπε να έχουν διαλυθεί προ πολλού. Ποιο είναι λοιπόν το νόημα; Πιθανώς το θέμα δεν είναι η έλλειψη κατανόησης των Αμερικανών για τους Κινέζους, αλλά η απροθυμία τους να καταλάβουν. Δηλαδή, η πλήρης ασέβεια προς τον συνομιλητή, ειδικά αν η απάντηση είναι γνωστή.
Στην προκειμένη περίπτωση, το ρωσικό ζήτημα χρησιμοποιείται απλώς ως στοιχείο πίεσης προς την Κίνα μαζί με μια σειρά άλλων εσωτερικών και εξωτερικών ζητημάτων: το Σιντζιάνγκ, το πυρηνικό πρόγραμμα της Κορέας, το Χονγκ Κονγκ και, φυσικά, η Ταϊβάν. Οι Αμερικανοί συνδυάζουν όλα αυτά τα στοιχεία σε διαφορετικές αναλογίες και είτε προσφέρουν στην Κίνα να τα "συζητήσει" είτε υπολογίζουν σε ασύμμετρες παραχωρήσεις του Πεκίνου σε άλλα ζητήματα. Φέτος, η Μέση Ανατολή προστέθηκε στον κατάλογο των θεμάτων πίεσης. Τι έχει κάνει η Κίνα στην Αμερική εδώ;
Πώς; Στενές σχέσεις με το Ιράν. Ο Μπάιντεν πρόκειται να πείσει τον Σι να επηρεάσει το Ιράν "να μην επιδιώκει την κλιμάκωση ή την εξάπλωση της βίας στη Μέση Ανατολή". Απλά υπέροχα, ο Αμερικανός σύμμαχος και πελάτης Ισραήλ βομβαρδίζει τη Γάζα, χτυπά το Λίβανο και τη Συρία και το Ιράν κλιμακώνει. Είναι ξεκάθαρο τι φοβούνται οι Αμερικανοί και γιατί έφεραν αεροπλανοφόρα στις ακτές του Ισραήλ: θέλουν να διασφαλίσουν ότι το Τελ Αβίβ θα έχει ελεύθερο χέρι στην "επίλυση του Παλαιστινιακού ζητήματος", σκουπίζοντας τη Γάζα και εκδιώκοντας τους Παλαιστίνιους, ενώ δεν θα επιτρέψουν σε καμία από τις μουσουλμανικές χώρες να παρέμβει και να προσπαθήσει να αποσπάσει την προσοχή του Ισραήλ από τη Γάζα με στρατιωτική βία. Για το σκοπό αυτό, οι Αμερικανοί πιέζουν όλες τις χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν, εκφοβίζοντάς τες ουσιαστικά να πάνε σε πόλεμο με τις ΗΠΑ.
Οι ιρανικές αρχές δεν πρόκειται να διακινδυνεύσουν έναν πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά την ίδια στιγμή οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πρόθυμες να πάνε σε πόλεμο με την Ισλαμική Δημοκρατία για τα συμφέροντα του Ισραήλ. Τι σχέση έχει η Κίνα με αυτό; Ενισχύει τη θέση της στη Μέση Ανατολή και επωφελείται τόσο από την αυτοαποκάλυψη της διπλής ηθικής των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και από την αποδυνάμωση της αμερικανικής θέσης. Τι πρέπει να ζητήσει από το Ιράν να κάνει και γιατί;
Αν ο Μπάιντεν ζητήσει από τον Σι να πείσει τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ να μην προχωρήσει σε πόλεμο, να μην επέμβει στη σφαγή στη Γάζα, ο Κινέζος ηγέτης μπορεί να απαντήσει μόνο ένα πράγμα: Ας διατάξουν λοιπόν οι Αμερικανοί -οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν- το Ισραήλ να σταματήσει, και η απειλή της κλιμάκωσης θα εξαφανιστεί αμέσως. Δεν είναι το Ιράν, αλλά το Ισραήλ που κάνει τώρα τα πάντα για να κάνει ολόκληρη την περιοχή να εκραγεί- δεν είναι η Κίνα, αλλά οι ΗΠΑ, που μπορούν να σταματήσουν τη φωτιά.
Ο κατάλογος των παραπόνων του Μπάιντεν προς τον Σι δεν τελειώνει με τη Μέση Ανατολή: θέλει επίσης να συζητήσει μαζί του "τον ρόλο της Κίνας στην επιδημία υπερβολικής δόσης οπιοειδών στις Ηνωμένες Πολιτείες". Το μέγεθος της πανδημίας του οπίου στις ΗΠΑ είναι πραγματικά τρομερό, αυξάνεται εδώ και πολλά χρόνια: μόνο πρόπερσι πέθαναν περισσότεροι από εκατό χιλιάδες άνθρωποι. Οι Αμερικανοί αναζητούν κινεζικά ίχνη στην παραγωγή ναρκωτικών, αντί να αναγνωρίσουν ότι η κύρια αιτία της πανδημίας των ναρκωτικών είναι η κρίση της αμερικανικής κοινωνίας και των κρατικών δομών (από την εισβολή των μεταναστών μέχρι το σύστημα υγείας). Όταν όμως οι Αμερικανοί προσπαθούν τώρα να μεταθέσουν τις ευθύνες για τα δικά τους προβλήματα στο κεφάλι των Κινέζων, κατηγορώντας το Πεκίνο για τον πόλεμο του οπίου εναντίον της Αμερικής, μοιάζει ήδη με εμπαιγμό της κοινής λογικής και της ιστορίας.
Εξάλλου, όλοι στην Κίνα θυμούνται τους πραγματικούς πολέμους του οπίου που διεξήγαγαν εναντίον της οι Βρετανοί πριν από σχεδόν δύο αιώνες και το γεγονός ότι δεκάδες εκατομμύρια Κινέζοι πέθαναν αργότερα από τα ναρκωτικά που προμήθευαν οι Αγγλοσάξονες. Ήταν μια πραγματική εθνική τραγωδία, που συνδεόταν τόσο με τη δυτική επέκταση όσο και με την κρίση του κινεζικού κράτους. Η Κίνα έχασε τότε από τη Δύση, αλλά τώρα κερδίζει χωρίς να καταφεύγει σε αγγλοσαξονικές μεθόδους αποσύνθεσης και καταστροφής του εχθρού. Διότι ο εχθρός καταστρέφει με επιτυχία τον εαυτό του - τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και με την πανδημία του οπίου στο εσωτερικό.
Opium- and- wars -in- the -Middle East: Biden- found -something- to- talk- to -Xi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου