Γράφει ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ Pantelis Savvidis
Καθώς παρακολουθώ την πρόσληψη, από την ελληνική κοινή γνώμη, του πολέμου στη Γάζα μου δημιουργείται η αίσθηση πως την αντιλαμβάνεται ως έναν αγώνα τον οποίο παρακολουθεί από τις κερκίδες κάποιου Κολοσσαίου. Δεν υπάρχει η αίσθηση ότι πρόκειται για κάτι που μας αφορά άμεσα. Φοβάμαι πως η αίσθηση αυτή, δεν υπάρχει ούτε στους διαμορφωτές της πολιτικής της χώρας.
Υπάρχουν, όμως παράμετροι που έπρεπε να μας κάνουν περισσότερο ενεργούς και ανησυχούντες.
Η πρώτη είναι η γειτνίαση με την περιοχή. Οποιαδήποτε αλλαγή συντελεσθεί, περιλαμβάνει και την Ελλάδα. Όλα τα ενεργειακά και γεωπολιτικά δίκτυα έχουν ως κατάληξη την Ελλάδα. Η επιλογή της Ελλάδας συναντά την αντίθεση της Τουρκίας διότι οι οδοί είναι αναγκαστικά διαφορετικοί. Και η αντίδραση της γειτονικής χώρας δεν μπορεί να μην λαμβάνεται υπόψη.
Η δεύτερη είναι η προϊούσα ψύχρανση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων η οποία, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται από την Ουάσιγκτον, μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα είναι η πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης. Και τις πρώτες γραμμές είναι γνωστό πως τις … «αξιοποιούν» οι ΗΠΑ. Το βλέπουμε στην Ουκρανία, με τους Κούρδους, ακόμη και με το Ισραήλ, όσο πιο σοφιστικέ και αν είναι η τελευταία περίπτωση. Συμφέρει στην Ελλάδα ένας τέτοιος ρόλος; Θα μπορέσει να ανταπεξέλθει; Αν δεν την συμφέρει ή δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει μήπως είναι λάθος η ικανοποίηση που προκαλεί η αμερικανοτουρκική ρήξη;
Η τρίτη παράμετρος είναι ένα ερώτημα: όπως φαίνεται από την διπλή διάσκεψη του Ριάντ (των Αραβικών Κρατών και της Ισλαμικής Συνδιάσκεψης), οι αραβικές χώρες δεν είναι ενωμένες ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του Ισραήλ. Αυτήν την διάσταση δεν μπορεί να μην την γνώριζαν στις ΗΠΑ. Γιατί έστειλαν μια τόσο ισχυρή στρατιωτική δύναμη στην περιοχή; Για να αντιμετωπίσουν τα τουφέκια της Χαμάς; Ή, κάτι άλλο ευρύτερο έχουν στο νου τους; Και ποιο είναι αυτό;
Υπενθυμίζω πως στην περιοχή, εξ όσων έχουν γίνει γνωστά, βρίσκονται δύο αμερικανικά αεροπλανοφόρα με τη ναυτική συνοδεία τους, 4 αντιτορπιλικά,ένα πυρηνικό υποβρύχιο το οποίο φέρει 154 κατευθυνόμενους πυραύλους Tomahawk, επιπλέον της αποστολής πολλών μοιρών μαχητικών και βομβαρδιστικών αεροσκαφών σε αμερικανικές αεροπορικές βάσεις στην περιοχή, βρετανικές δυνάμεις δύο πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών ενώ και η Γερμανία έστειλε περίπου 1.000 μέλη των ειδικών δυνάμεων, που περιλάμβαναν επίσης μια ειδική ναυτική μονάδα και μια ειδική μονάδα συνδεδεμένη με την Ομοσπονδιακή Αστυνομία που ειδικεύεται στην απελευθέρωση ομήρων. Όλα αυτά για να αντιμετωπιστεί η Χαμάς;
Στο DefenceArabia δημοσιεύθηκε ένα ενδιαφέρον άρθρο που μιλά για καταιγιστικές αλλαγές που θα συμβούν στη Μέση Ανατολή μετά την επιχείρηση των ισραηλινών κατά της Γάζας.
Υπάρχει αμερικανική και δυτική βούληση να αλλάξει η πραγματικότητα στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, επισημαίνεται σχετικά.
Οι αλλαγές θα διαρκέσουν αρκετά χρόνια, θα είναι σκληρές και καταστροφικές και θα συντελεστούν σταδιακά.
Τονίζεται, επίσης, ότι οι διεθνείς θεσμοί που είναι προορισμένοι για την διεθνή ασφάλεια ή την δίωξη ανθρώπων που έχουν διαπράξει εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια γεγονός που κάνει επιβεβλημένη την αντικατάστασή τους.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα περιβάλλον όπου η εμπιστοσύνη στην πολιτική των ΗΠΑ και την δέσμευσή τους στους συμμάχους τους έχει υποχωρήσει, οι χώρες του Κόλπου δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα θελήσουν να εμπλακούν σε πολεμικές περιπέτειες για να υποστηρίξουν τα αμερικανικά συμφέροντα και η παρουσία μη κρατικών δρώντων στην περιοχή με στρατιωτικές δυνατότητες αποτελεί μια σημαντική μεταβλητή. Και, πάντα, με την επιφύλαξη ότι μια άλλη κυβέρνηση στις ΗΠΑ, που είναι πολύ πιθανό να συμβεί, θα έχει διαφορετική πολιτική.
Αυτό είναι το περιβάλλον στην ευρύτερη περιοχή που αφορά και στην Ελλάδα. Ένα περιβάλλον στο οποίο η διπλωματία δεν έχει υποχωρήσει, εντελώς, αλλά δεν υπάρχουν προς το παρόν σημάδια ότι θα έχει το πάνω χέρι.
Διαμορφώνονται εναλλακτικά σενάρια στην Αθήνα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου