2009 - 2023 Κυνηγώντας τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους δημόσιους υπαλλήλους, τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα και την κοινωνία ολόκληρη, για να πληρωθεί ένα δημόσιο χρέος, που, απλώς είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί, από την ελληνική κοινωνία.

 

γράφεο ο ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

1994 -2002 - 2008 : Οι συσχετισμοί και οι ισορροπίες του δραχμικού και του συναλλαγματικού ελληνικού δημόσιου χρέους και η ολέθρια ανατροπή τους, με την κατάργηση της δραχμής και την υιοθέτηση του ευρώ, ως νομίσματος της χώρας μας, μέσα από δυο πίνακες, που παρουσιάζουν (μερικώς), στον πρώτο πίνακα και ολοκληρωμένα, στον δεύτερο πίνακα, ο οποίος είναι απολογιστικός, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ελεγκτικού Συνεδρίου, έως το 2008 και υπολογιστικός, για το 2009. Πάντως, οι εκατοστιαίες αναλογίες του ελληνικού δημοσίου χρέους, σε δραχμές και ξένο συνάλλαγμα, είναι σωστές και ισχύουν και για τον δεύτερο πολύ περισσότερο ακριβή, δεύτερο πίνακα. Έτσι, προέκυψε μια ολέθρια ανατροπή, η οποία προκάλεσε, προκαλεί και θα συνεχίσει να προκαλεί, ανήκεστο βλάβη, στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, όσο τα νομισματικά δεδομένα, στην Ελλάδα, παραμένουν, ως έχουν…

Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών και η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνθήκες σαθρής και αδιέξοδης απόπειρας εξόδου από την βαρύτατη, μακρόχρονη και συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, η οποία έχει πολύ μέλλον μπροστά της, το οποίο και θα διανύσει, τουλάχιστον, μέχρι την δεκαετία του 2070 και ακόμη, μακρύτερα, εάν η χώρα δεν εξέλθει, από την ευρωζώνη και δεν επιστρέψει, σε ένα νέο εθνικό νόμισμα, σε μια νέα δραχμή, αποτυπώνουν, με ακρίβεια, τις αντιφάσεις των γενικότερων πολιτικών συσχετισμών στη χώρα μας, οι οποίες, μετά την διπλή κεντρική πολιτική και οικονομική επιλογή, που και στις δυο της φάσεις, προσδιορίστηκε από δυο ολέθριες στρατηγικές επιλογές, οι οποίες ακολουθήθηκαν, από δυο βαρύτατες στρατηγικές ήττες της χώρας μας, τις οποίες η ελληνική κοινωνία πλήρωσε, πληρώνει και θα συνεχίσει, εις το διηνεκές (όσο δεν πραγματοποιηθεί, η απαραίτητη αναστροφή επιλογών) να πληρώνει, όχι, απλώς, στην προσωρινή της μορφή και σύνθεση, αλλά, έως τις, μακράν, μέλλουσες μορφές και συνθέσεις της, αποτελούμενες, από τις αλληλοδιάδοχες γενεές, που πρόκειται να ακολουθήσουν την παρούσα. 

Έτσι, η φοροεπιδρομή συνεχίζεται, έχοντας, ως κεντρικό στόχο τους αυτοαπασχολούμενους και τους ελεύθερους επαγγελματίες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2023, στο δεκάμηνο Ιανουαρίου - Οκτωβρίου, το αποκαλούμενο, ως «πρωτογενές πλεόνασμα» φθάνει, στα 6,08 δισεκ. €, έναντι του στόχου των 5,607 δισεκ. € και του λεγόμενου «πρωτογενούς ελλείμματος» 350 εκατ. €, κατά την ίδια περίοδο του 2022, κυρίως, επειδή υποτίθεται ότι ετεροχρονίστηκαν ταμειακές πληρωμές των εξοπλιστικών προγραμμάτων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. 

Ειδικότερα, το ύψος των καθαρών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθε σε 53,925 δισεκ. €, ήτοι αύξηση, κατά 49 εκατ. € έναντι του στόχου που έχει περιληφθεί, για το αντίστοιχο διάστημα, στην πρόσφατη εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του 2024. 

Τα συνολικά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθαν σε 59,474 δισεκ. €, ήτοι αυξημένα, κατά 49 εκατ. € (0,1% έναντι του στόχου).

Συγκεκριμένα, τα έσοδα των σημαντικών κατηγοριών του κρατικού προϋπολογισμού, στο 10μηνο, διαμορφώθηκαν, ως εξής: 

Τα έσοδα, από φόρους, ανήλθαν σε 50,718 δισεκ. €, με αύξηση 33 εκατ. €, έναντι του στόχου, που είχε τεθεί, στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού 2024, εκ των οποίων τα έσοδα, από ΦΠΑ, έφθασαν, σε 19,585 δισεκ. €, αυξημένα, κατά 2 εκατ. €,  τα έσοδα των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης ανήλθαν, σε 5,806 δισ. €, αυξημένα, κατά 8 εκατ. €, τα έσοδα των φόρων ακίνητης περιουσίας έφθασαν, στα 2,235 δισεκ. € και είναι αυξημένα, κατά 1 εκατ. €, τα έσοδα των φόρων εισοδήματος ανήλθαν, στα 16,934 δισεκ. €, αυξημένα, κατά 15 εκατ. €. 

Τα έσοδα των «κοινωνικών εισφορών» ανήλθαν, στα  48 εκατ. € σύμφωνα με τον στόχο. Τα έσοδα των «Μεταβιβάσεων» ανήλθαν, στα 5,098 δισεκ. €, αυξημένα κατά 4 εκατ. € εκ των οποίων τα 2,545 δισεκ. € είναι έσοδα του Προϋπολογισμού Δημοσίων Επενδύσεων, σύμφωνα με τον στόχο. Τα έσοδα των «Πωλήσεων αγαθών και υπηρεσιών» έφθασαν, στα 734 εκατ. €, αυξημένα κατά 7 εκατ. €. Τα έσοδα των «Λοιπών τρεχόντων έσοδων» ανήλθαν, στα 2,871 δισεκ. €, (εκ των οποιων τα 265 εκατ. € αφορούν έσοδα του Προϋπολογισμού Δημοσίων Επενδύσεων), τα οποία είναι αυξημένα κατά 2 εκατ. €. 

 Οι επιστροφές εσόδων ανήλθαν, σε 5,55 δισεκ. €, σύμφωνα με τον στόχο. 

Τα συνολικά έσοδα του ΠΔΕ ανήλθαν σε 2,808 δισεκ. €, αυξημένα κατά 2 εκατ. € από τον στόχο. 

Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού, κατά την περίοδο του Ιανουαρίου - Οκτωβρίου 2023, ανήλθαν, στα 54,406 δισεκ. € και εμφανίζονται, με ένα τρυκ, μειωμένες, κατά 430 εκατ. €, έναντι του στόχου των 54,837 δισεκ. €, που υπολογίζεται, στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού 2024 και είναι αυξημένες, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2022, κατά 767 εκατ. €, κυρίως, λόγω των αυξημένων δαπανών των τόκων, κατά 2,132 δισεκ. €, λαμβάνοντας υπόψη και αντίθετες, δηλαδή αρνητικές, μεταβολές, σε άλλες κατηγορίες δαπανών.

Το τρυκ γίνεται, στο σκέλος του τακτικού προϋπολογισμού, όπου οι πληρωμές παρουσιάζονται μειωμένες, έναντι του στόχου, κατά 464 εκατ. €, λόγω του ετεροχρονισμού των ταμειακών πληρωμών των εξοπλιστικών προγραμμάτων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, κατά 548 εκατ. €, κλωτσώντας, δηλαδή το “τενεκεδάκι” των σχετικών υποχρεώσεων, για δαπάνες, παρακάτω, στα επόμενα έτη.

Οι πληρωμές των επενδυτικών δαπανών ανήλθαν στα 7,73 δισεκ. €, αυξημένες, κατά το αστείο ποσόν των 34 εκατ. €.  

Όλα αυτά λέγονται για να καταδειχθεί το αδιέξοδο μέσα στο οποίο κινείται κινείται η παρούσα κυβέρνηση αλλά και σύσσωμος ο μνημονιακός αστικός πολιτικός κόσμος της δεξιάς του κέντρου και της αριστεράς ο οποίος υποτίθεται ότι πρέπει να αντιμετωπίσει το τεράστιο δημόσιο χρέος της χώρας, το οποίο, όπως δείχνουν και δύο αρχικοί πίνακες, είναι αβάστακτο και αδύνατο να εξυπηρετηθεί, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ένα χρέος, το οποίο οφείλεται και πρέπει να πληρωθεί, καθ ολοκληρίαν, σε ξένο συνάλλαγμα, αφού το ευρώ λειτουργεί ως τέτοιο, επειδή είναι ένα νόμισμα του οποίου η έκδοση και η κυκλοφορία δεν εξαρτώνται, από το ελληνικό Δημόσιο, αλλά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. 

Με λίγα λόγια, η χώρα, η κοινωνία, η ελληνική οικονομία δεν έχουν, δεν συναλλάσσονται και δεν λειτουργούν, με εθνικό, αλλά με ξένο νόμισμα, που λειτουργεί, ως ξένο συνάλλαγμα. 

Εκεί εντοπίζονται όλα τα προβλήματα της χώρας και όσο αυτή η κατάσταση παραμένει, ως έχει, αυτά τα προβλήματα όχι, μόνο, δεν πρόκειται να λυθούν, αλλά θα μακροχρονίσουν και θα διατηρηθούν, άλλοτε, σε ύφεση, άλλοτε, σε όξυνση, σύμφωνα, με τις, εκάστοτε, επιλογές και αποφάσεις του ξένου παράγοντα, ο οποίος εντοπίζεται, στο μητροπολιτικό κέντρο του ευρωπαϊκού χώρου και συγκεκριμένα, της ευρωζώνης ως ζωντανού μηχανισμού διαχωρισμού του ευρωζωνικού καπιταλιστικού χώρου, σε καπιταλιστική Μητρόπολη και καπιταλιστική Περιφέρεια, σύμφωνα, με τις αναλύσεις του αλήστου μνήμης οικονομολόγου Σαμίρ Αμίν.

Όμως, ένα δημόσιο χρέος, όπως το ελληνικό, που φθάνει (μπορεί τώρα και να ξεπερνάει) τα 425 - 435 δισεκ. € (όταν ανέλαβε την κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, τον Ιούλιο του 2019, το ελληνικό δημόσιο χρέος έφθανε, στα 377 δισεκ. €) δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί.

Για αυτόν τον λόγο, οι τωρινοί ψευδοφιλελεύθεροι, όπως, οι προηγούμενοι της κομμουνιστογενούς αριστεράς και ακόμη παλαιότερα, οι σοσιαλιστές, κυνηγούν τους 1.300.000 ελεύθερους επαγγελματίες, προκειμένου να βγάλουν ψίχουλα και για αυτόν τον λόγο, κυνηγούσαν (και εξακολουθούν να κυνηγούν) τους δημόσιους υπαλλήλους, γι’ αυτό τον λόγο κυνηγούσαν (και εξακολουθούν να κυνηγούν) τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, για τους οποίους, συζητούν οι συναρμόδιοι υπουργοί, εν κρυπτώ, με τους εργοδότες την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, όπως και του επιδόματος Θερινών Διακοπών και στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας (αυτό, που, ως γνωστόν, έκανε, μερικώς, αρχικά, ο, παραπάνω, διακωμωδούμενος θίασος της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, ήδη, από την έναρξη της ελληνικής χρεωκοπίας του Απριλίου του 2010 και του 1ου μνημονίου, για να ολοκληρώσει την πλήρη κατάργησή τους η κυβέρνηση των σαμαροβενιζέλων, από το 2013). Με την μόνη διαφορά, τώρα, ότι εάν και όταν οι κυβερνώντες κατασταλάξουν και τολμήσουν να αποφασίσουν να καταργήσουν τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα όπως και το επίδομα Θερινών Διακοπών, στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, Θα το κάνουν, μέσα από την υποτιθέμενη “ενσωμάτωσή” τους, στους ετήσιους μισθούς, οι οποίοι χορηγούνται, στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, η οποία “ενσωμάτωση”, που θα διακηρυχθεί προκειμένου να χρυσώσουν το χάπι αυτής της Καταργήσεις αυτών των χρηματικών παροχών, φυσικά, όταν πραγματοποιηθεί, δεν πρόκειται να είναι πλήρης, δηλαδή δεν θα περιλαμβάνει το αθροιστικό ετήσιο σύνολο αυτών των χρηματικών παροχών, αλλά, μόνον, ένα τμήμα τους, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι αυτή η “ενσωμάτωση” θα είναι, χρηματικά και οικονομικά, ελλιπής, ελλειμματική και ως εκ τούτου, περιορισμένη.

Είναι τόσο μεγάλη η παραμυθολογία όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, που, πραγματικά, αξίζει να θυμηθούμε και να δούμε, εκείνη την συζήτηση, που άνοιξε, με το 1ο Μνημόνιο, προκειμένου να περικοπούν, δραστικά, οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι ήσαν ο πρώτος προπαγανδιστικός στόχος της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, που έφερε τον Μάιο του 2010, το 1ο Μνημόνιο και την νεοαποικιακή χρεωδουλεία στην χώρα μας, εμφανίζοντας τους δημόσιους υπαλλήλους, ως μία από τις κύριες και βασικές αιτίες της ελληνικής χρεωκοπίας του 2010, την οποία, βέβαια, επέσπευσε, με τις ανοησίες της, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. 

Όλη συζήτηση, εκείνη την εποχή, αφορούσε το υποτιθέμενο και ψευδές γεγονός ότι ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ήταν τεράστιος, κάτι, που, μαζί με τους υποτιθέμενους, ως υψηλούς μισθούς τους, αύξησε, κατά πολύ, το ελληνικό δημόσιο χρέος και οδήγησε την χώρα, στην χρεωκοπία. 

Εννοείται, βέβαια, όπως προανέφερα, ότι αυτού του είδους η προπαγανδιστική επιχειρηματολογία της, τότε, κυβέρνησης των σοσιαλιστών του ΓΑΠ, την οποία ακολούθησαν, στην συνέχεια και οι επόμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, δεν είχε καμία βάση, κάτι που προκύπτει, από τον παραπάνω πίνακα, ο οποίος, με βάση τα στοιχεία του Ο.Ο.Σ.Α., που εμφανίζει τα ποσοστά των υπαλλήλων, σε κάθε χώρα του πίνακα, ως προς το πληθυσμιακό μέγεθός της.

Έτσι, στην Ελλάδα, το 2007, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων αντιστοιχούσε, στο 17,99% του πληθυσμού της χώρας, γεγονός, το οποίο, κάθε άλλο, παρά δείχνει ότι ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ήταν μεγάλος. Αντίθετα ήταν, σχετικά, μικρός, αφού η χώρα κατατασσόταν, στις χαμηλές θέσεις του πίνακα. Μάλιστα, το 2009, επί κυβερνήσεως του Κώστα Καραμανλή (σχεδόν 10 μήνες) και μετά τις βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009, της κυβερνησεως του Γιώργου Παπανδρέου (κάτι περισσότερο από 2 μήνες) και μάλιστα, πριν την ελληνική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010, το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων περιορίστηκε, στο 17,58% και στην συνέχεια, μετά την χρεωκοπία και το 1ο Μνημόνιο, το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων παρουσίασε μια ανεπαίσθητη άνοδο, στο 17,70% το 2017, για να πέσει, το 2019, στο ποσοστό του 16,65%, του πληθυσμού της χώρας, ο οποίος, όπως είναι γνωστό όλα αυτά τα χρόνια, έχει μειωθεί, σε μεγάλο βαθμό, λόγω της μετανάστευσης των νέων και καλύτερα εκπαιδευμένων, μορφωμένων και εξειδικευμένων Ελλήνων, στο εξωτερικό, εξ αιτίας της βαρύτατης και μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης, που έφεραν η ελληνική χρεωκοπία και τα Μνημόνια, αλλά και λόγω του επίμονου, χρόνο με τον χρόνο, αρνητικού ισοζυγίου γεννήσεων και θανάτων, όπως και της αυξανόμενης γήρανσης του πληθυσμού της χώρας μας.  

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη επιχειρεί το 2024 να δώσει μετά από πάνω από μία δεκαετία κάποιες απειροελάχιστες ονομαστικές αυξήσεις, στους δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίες, σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν πραγματικές μειώσεις, όταν ληφθεί υπόψη ότι, στο απερχόμενο έτος 2023, ο πληθωρισμός υπολογίζεται, από το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, θα φθάσει, στο 4,1%, ενώ οι ονομαστικές αυξήσεις, στους δημόσιους υπαλλήλους, θα κυμανθούν, ανάμεσα, στο 2,6%, μέχρι το 9% και κατά μέσον υπολογιζόμενο όρο, το 5,53%.

Δηλαδή οι πολιτικοί δημόσιοι υπάλληλοι, έχουν λαμβάνειν, το 2024, γύρω στα 39 €, έως 56 € το μήνα. Ετσι, οι αυξήσεις των βασικών μισθών, που θα πάρουν οι υπάλληλοι θα είναι μικρότερες (ως ποσοστά και ως ποσά), από τις αυξήσεις των 70 €, που προβλέπονται, για τα μικτά ποσά των αντίστοιχων μισθών, λόγω της σημαντικής αύξησης της μηνιαίας παρακράτησης φόρου εισοδήματος, η οποία θα προκύψει εξαιτίας της μεταφοράς των φορολογητέων αποδοχών, σε υψηλότερα επίπεδα φορολογικών συντελεστών, επειδή δεν τιμαριθμοποιούνται τα φορολογικών κλιμακία.

Όπως προκύπτει απο τα υπάρχοντα στοιχεία, οι αυξήσεις, κατά 70 €, τον μήνα στους μικτούς βασικούς μισθούς, που θα λάβουν, από την 1/1/2024, οι πολιτικοί δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς εξαρτώμενα τέκνα και χωρίς θέσεις ευθύνης, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 20 του Ν. 5045/2023, οδηγούν:

1) Αυξήσεις από 3,25% έως 8,97%, επί των μικτών βασικών μισθών.

Τα ποσοστά αυξήσεων, επί των μικτών βασικών , θα κυμανθούν (από τα υψηλότερα προς τα χαμηλότερα μισθολογικά κλιμάκια) :

α) από 5,40% έως 8,97% στην κατηγορία ΥΕ

β) από 4,44% έως 8,16% στην κατηγορία ΔΕ

γ) από 3,45% έως 6,75% στην κατηγορία ΤΕ

δ) από 3,25% έως 6,41% στην κατηγορία ΠΕ.

2) Αυξήσεις από 2,61% έως 8,97% σε ποσοστά, (και από 38,81 €, έως 55,85 €, στους βασικούς μισθούς, δηλαδή επί των ποσών που “μπαίνουν στην τσέπη” των δημοσίων υπαλλήλων, αφού αφαιρεθούν οι  κρατήσεις ασφαλιστικών εισφορών και φόρων εισοδήματος).

Αλλά, πέρα από το γεγονός ότι οι αυξήσεις αυτές είναι αστείες, αυτό που είναι, ακόμη περισσότερο αστείο, είναι το γεγονός ότι όλη αυτή η υπόθεση, με τις “αυξήσεις” των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, κρύβει την ύπαρξη ενός «δράκου». 

Και ο «δράκος» αυτός βρίσκεται, μέσα, στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής, το οποίο παρουσίασε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, προεκλογικά, τον Απρίλιο του 2023, στην Commission και τους ευρωθεσμικούς δανειστές, όπου περιέχεται η πρόβλεψη, για την σταδιακή μείωση του μισθολογικού κόστους, μέσα στην επόμενη τετραετία. 

Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Τώρα, το πώς θα ενεργήσει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και στο θέμα αυτό του δημοσιονομικού κόστους της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων, η οποία πρέπει να μειωθεί, σύμφωνα με όσα έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση αυτή, είναι ένα θέμα, το οποίο πρόκειται να το βρούμε μπροστά μας.

Και όλα αυτά, για να εξυπηρετηθεί ένα δημόσιο χρέος, που είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί. 

Καλή μας νύχτα…

https://tassosanastassopoulos.blogspot.com/