ANTON VESELYOV
Το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες εκμεταλλεύονται πλήρως τις ατελείωτες διαμάχες και τις βεντέτες στον αραβικό κόσμο
Πολλοί συγκρίνουν την τρέχουσα κλιμάκωση της αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης με τον πόλεμο του 1973 και διάφοροι ειδικοί έχουν ήδη αρχίσει να διαδίδουν αποκαλυπτικά σενάρια για την εξέλιξη της κατάστασης. Οι "υπολογισμοί" τους βασίζονται στο γεγονός ότι ο μουσουλμανικός κόσμος και οι αραβικές χώρες ως τμήμα του διαθέτουν ένα συνολικό ανθρώπινο, οικονομικό και στρατιωτικό δυναμικό που δεν αφήνει καμία πιθανότητα στο εβραϊκό κράτος σε έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας. Ήδη από τις 29 Μαρτίου 2015, στην 26η σύνοδο του Αραβικού Συνδέσμου, οι αρχηγοί των κρατών του συμφώνησαν να δημιουργήσουν μια ενιαία περιφερειακή ένοπλη δύναμη για την από κοινού αντιμετώπιση των απειλών ασφαλείας. Ωστόσο, η συμφωνία δεν σημαίνει και εκπλήρωση.
Πού είναι το Ισραήλ;
Αν λειτουργούμε αποκλειστικά με αριθμούς, αυτό μπορεί, φυσικά, να εμπνεύσει τους ισλαμιστές ριζοσπάστες και τους συμπαθούντες τους. Ωστόσο, η στατιστική, όπως δείχνει η πράξη, είναι μια ψευδοεπιστήμη, και στην πραγματική πολιτική το κλειδί παραμένει το αν. Αυτή ήταν η μονολεκτική απάντηση των Σπαρτιατών στην έκκληση του Μακεδόνα βασιλιά Φίλιππου Β' (382-336 π.Χ.), πατέρα του στρατηλάτη Μεγάλου Αλεξάνδρου: "Παραδοθείτε, γιατί αν καταλάβω τη Σπάρτη με τη βία, θα καταστρέψω ανελέητα τους κήπους σας, θα υποδουλώσω το λαό και θα καταστρέψω την πόλη!".
Σύμφωνα με τις μελέτες των εθνογράφων, των τοπιολόγων, ακόμη και των θρησκειολόγων, οι Άραβες και οι Εβραίοι είναι στενοί συγγενείς, καθώς κατάγονται από τους Σεμ και Χαμ, τους γιους του περίφημου Νώε. Ωστόσο, οι σχέσεις στη σημιτική-χαμιτική οικογένεια δεν πήγαιναν καλά από την αρχή και αργότερα κατέληξαν σε μια ατελείωτη σειρά από οξείες συγκρούσεις με τη χρήση όπλων. Οι Άραβες έλαβαν επανειλημμένα μέτρα για να ενωθούν, να συντονίσουν τις ενέργειές τους, να παρουσιάσουν ένα ενιαίο μέτωπο, αλλά, όπως λέει η αραβική παροιμία, "συμφωνήσαμε ότι δεν θα συμφωνήσουμε".
Οι ιδέες του παναραβισμού ενέπνευσαν πολλούς και οδήγησαν στη δημιουργία της UAR (Αίγυπτος και Συρία), αλλά ο σχηματισμός αυτός δεν άντεξε τρία χρόνια (1958-1961). Όλες οι προσπάθειες για τη δημιουργία διαφόρων ομοσπονδιών στις οποίες συμμετείχαν η Αίγυπτος, η Συρία, το Σουδάν, το Ιράκ, το Σουδάν, η Τυνησία και η Λιβύη απέτυχαν. Ένα από τα πιο δημοφιλή συνθήματα μεταξύ των Αράβων είναι "Το αραβικό έθνος είναι ένα και η αποστολή του είναι αιώνια". Οι εθνικιστές το υιοθέτησαν αμέσως, μεταξύ άλλων και ως επίσημο σύνθημα στο Κόμμα Μπάαθ ("Κόμμα Αραβικής Σοσιαλιστικής Αναγέννησης"). Είναι ενδεικτικό ότι, έχοντας έρθει στην εξουσία στη Συρία και το Ιράκ, οι ηγέτες του δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν για την ενότητα της δράσης και για το ποιος θα ηγείτο του κόμματος. Ως αποτέλεσμα, εμφανίστηκαν δύο "περιφερειακές διοικήσεις" και οι σχέσεις μεταξύ των γειτονικών χωρών δεν αποτελούν παράδειγμα καλής γειτονίας. Το 1973 ο Σ. Χουσεΐν έστειλε μια τεθωρακισμένη μεραρχία για να βοηθήσει τη Συρία, η οποία έσωσε τη Δαμασκό - οι προηγμένες μονάδες του IDF βρίσκονταν ήδη 40 χλμ. μακριά από τη συριακή πρωτεύουσα. Το 1991, η Συριακή τεθωρακισμένη μεραρχία στάλθηκε για να συμμετάσχει στον "συνασπισμό" υπό την ηγεσία των ΗΠΑ κατά της Βαγδάτης.
Έχοντας έναν κοινό εχθρό, οι Άραβες πολεμούσαν ασταμάτητα ο ένας τον άλλον: η Αίγυπτος με τη Λιβύη, η Λιβύη με το Σουδάν, οι Υεμενίτες με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα - ο κατάλογος συνεχίζεται. Κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ (1980-1988), το IRGC χρησιμοποίησε σοβιετικής κατασκευής επιχειρησιακούς-τακτικούς πυραύλους 8K14 που προμηθεύτηκε από τη Λιβύη και τη Συρία για να πλήξει τη Βαγδάτη. Το 1980, η ισραηλινή πολεμική αεροπορία έπληξε μια πυρηνική εγκατάσταση στο Ιράκ, χρησιμοποιώντας έναν εναέριο διάδρομο που παρείχε η Σαουδική Αραβία....
Ούτε υπάρχει καμία ενότητα μεταξύ των Παλαιστινίων. Το 2006, οι έντονες διαφωνίες κλιμακώθηκαν σε ένοπλη αντιπαράθεση: ξέσπασαν μάχες μεταξύ των κύριων παλαιστινιακών πολιτικών ομάδων Φατάχ και Χαμάς, κατά τη διάρκεια των οποίων σκοτώθηκαν περισσότεροι από 600 μαχητές και από τις δύο πλευρές σε λιγότερο από ένα χρόνο. Οι περισσότερες μάχες έλαβαν χώρα στη Λωρίδα της Γάζας, την οποία οι υποστηρικτές της Χαμάς ανέλαβαν πλήρως τον Ιούνιο του 2007. Η αυτονομία στη Δυτική Όχθη παρέμεινε υπό τον έλεγχο της Φατάχ, και οι σχέσεις μεταξύ των ηγεσιών των δύο σημαντικότερων παλαιστινιακών οργανώσεων ήταν τεταμένες, για να το θέσουμε ήπια.
Ο ηγέτης της Φατάχ Μαχμούντ Αμπάς έχει επανειλημμένα πει ότι η Χαμάς "δεν εκπροσωπεί ολόκληρο τον παλαιστινιακό λαό" και είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, είναι σκόπιμο να αναρωτηθούμε: Ποιος το κάνει; Οι τελευταίες παλαιστινιακές προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν το 2005 και οι βουλευτικές εκλογές το 2007. Η θητεία του Μαχμούντ Αμπάς ως πρόεδρος έληξε το 2009 και αρκετοί αρκετά επιφανείς Παλαιστίνιοι δήλωσαν πρόσφατα σε κοινή τους ομιλία: "Ο Αμπάς και η πολιτική του παρέα έχουν χάσει κάθε βάση για να εκπροσωπούν τον παλαιστινιακό λαό και τον αγώνα μας για δικαιοσύνη, ελευθερία και ισότητα".
Το Ισραήλ γνωρίζει πολύ καλά ότι η ενότητα της Αραβικής Ούμμα είναι μια απάτη, και ως εκ τούτου αισθάνεται αυτοπεποίθηση σε σημείο απόλυτης θρασύτητας. Η ατιμωρησία γεννά την ανεκτικότητα και η ισραηλινή αεροπορία δεν δίνει καμία σημασία στον Λίβανο, χρησιμοποιώντας τον εναέριο χώρο του για να επιτεθεί στη Συρία. Δεν είναι μόνο στρατιωτικοί στόχοι που δέχονται επιθέσεις, αλλά και πολιτικές υποδομές: τα διεθνή αεροδρόμια της Δαμασκού και του Χαλεπίου έχουν δεχθεί δύο επιθέσεις την τελευταία εβδομάδα.
Σήμερα, ενώ εκατομμύρια Άραβες είναι απασχολημένοι με τη συμμετοχή σε πορείες και διαμαρτυρίες σε όλο τον κόσμο, οι IDF συνεχίζουν να μετατρέπουν μεθοδικά σε σκόνη ό,τι έχει απομείνει από τη Λωρίδα της Γάζας. Από τον θάνατο εκατοντάδων Παλαιστινίων, στην πλειονότητά τους γυναικών και παιδιών, σε νοσοκομείο της Γάζας στις 17 Οκτωβρίου, οι Άραβες ηγέτες έχουν ήδη πραγματοποιήσει δεκάδες διαβουλεύσεις, "έκτακτες συνεδριάσεις", έχουν καταδικάσει οργισμένοι και έχουν απευθύνει έκκληση στα κορυφαία έθνη να σταματήσουν τη σφαγή. Ωστόσο, ούτε η Ιορδανία ούτε η Αίγυπτος έχουν εκφράσει τη βούλησή τους να δεχτούν Παλαιστίνιους πρόσφυγες, ενώ μετά από τέσσερις ημέρες εντατικών διαπραγματεύσεων, επετράπη η είσοδος 20 φορτηγών με είδη πρώτης ανάγκης στη νότια Γάζα. Αυτό είναι επιπλέον των 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν παγιδευτεί στην ανθρωπιστική καταστροφή.
Στις 21 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο μια "ειρηνευτική σύνοδος κορυφής για τη Γάζα" με εκπροσώπους από περισσότερες από 30 χώρες. Η συνάντηση, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν κατέληξε σε τίποτα - ούτε καν συμφωνήθηκε μια τελική δήλωση. Το αποτέλεσμα ήταν μια δήλωση του βασιλιά Αμπντάλα Β΄ της Ιορδανίας, ο οποίος δήλωσε: "Το μήνυμα που ακούει ο αραβικός κόσμος είναι δυνατό και σαφές. Οι ζωές των Παλαιστινίων έχουν λιγότερη σημασία από τις ισραηλινές ζωές. Οι ζωές μας έχουν λιγότερη σημασία από τις ζωές των άλλων". Μένει να προστεθεί ότι ούτε το Ισραήλ ούτε οι ΗΠΑ συμμετείχαν στη "σύνοδο κορυφής" - δηλαδή εκείνοι από τους οποίους εξαρτάται το σενάριο των περαιτέρω ενεργειών.
Ωστόσο, την προηγούμενη ημέρα, ο διοικητής της Κεντρικής Διοίκησης των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων (CENTCOM), στρατηγός Μάικλ Κουρίλα, πραγματοποίησε "επίσκεψη εργασίας" στο Κάιρο. Έγινε δεκτός από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι και, σύμφωνα με το κέντρο Τύπου του, "τα μέρη τόνισαν το ενδιαφέρον τους για την ενίσχυση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ της Αιγύπτου και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρόεδρος αλ Σίσι τόνισε τη σημασία των συντονισμένων προσπαθειών της διεθνούς κοινότητας για τον περιορισμό της κατάστασης κρίσης στη Λωρίδα της Γάζας και τη διακοπή της κλιμάκωσής της". Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες υπέθεσαν ότι η συζήτηση αφορούσε την υλικοτεχνική υποστήριξη της Αιγύπτου στις δράσεις της ομάδας του αμερικανικού ναυτικού, η οποία αποσύρεται σε πιθανό θέατρο επιχειρήσεων, καθώς και την αντιμετώπιση "εξωτερικών δυνάμεων", κυρίως του Ιράν, μέχρι και το κλείσιμο της διώρυγας του Σουέζ για τη διέλευση "ανεπιθύμητων πλοίων και σκαφών".
Ο πρόεδρος της ΔΑΕ (κέντρο) και ο διοικητής της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ (αριστερά)
Η πιθανότητα εισόδου του ΙΡΑΝ στη σύγκρουση ανησύχησε σοβαρά το Ισραήλ και τη Δύση, αλλά η ομίχλη διαλύθηκε όταν ο μόνιμος αντιπρόσωπος του Ιράν στον ΟΗΕ δήλωσε: "Οι ιρανικές ένοπλες δυνάμεις δεν θα εμπλακούν αν το Ισραήλ ξεκινήσει χερσαία επιχείρηση στη Λωρίδα της Γάζας, εκτός αν το Τελ Αβίβ επιτεθεί σε ιρανικό έδαφος". Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Ισραήλ έλαβε αυτό το μήνυμα.
https://fondsk.ru/news/2023/10/25/blizhniy-vostok-pochemu-araby-vnov-proigrayut.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου