Η όμορφη κι αινιγματική «Γυναίκα στο Παράθυρο», που απεικονίζεται σε πολλά ελεφάντινα γλυπτά, τα οποία έχουν βρεθεί στην Πρόσω Ανατολή και χρονολογούνται γύρω στο 1.000 π.Χ., θεωρείται απεικόνιση, άλλοτε πόρνης και άλλοτε θεάς, το πιθανότερο όμως είναι πως ισχύουν και τα δύο. Οι λόγιοι σχολιαστές των τελευταίων αιώνων ήταν ξεκάθαροι επ’ αυτού: ήταν απλά μια πόρνη που επιδείκνυε τα κάλλη της σε κάποιο πανδοχείο. Περαιτέρω όμως , την έχουν συχνά ταυτίσει με την Θεά Ινάννα, την οποία ωστόσο αντιμετώπιζαν, βάσει των Πατριαρχικών τους προτύπων, ως προστάτιδα θεά των πορνών και την ίδια ως πόρνη.Η «Γυναίκα στο Παράθυρο» σίγουρα ήταν μια πτυχή της Ινάννα/Ιστάρ, αν μη τι άλλο. Ονομαζόταν Κιλίλι και ήταν μια κατώτερη βαβυλωνιακή θεότητα. Το όνομά της σημαίνει «Η Στεφανωμένη». Οι Σουμέριοι την αποκαλούσαν Aba-shushu, «Εκείνη που γέρνει στο Παράθυρο». Ένα ακόμη όνομά της ήταν Abta-gigi, το οποίο μπορεί να μεταφραστεί ως «Εκείνη που απαντά στα προστάγματά μας απ’ το Παράθυρο».Η Κιλίλι θεωρείτο σοφή, με την έννοια της επιδεξιότητας ή της γνώσης: «Είσαι η Κιλίλι, η σοφότερη των σοφών, που ασχολείται με τις ανθρώπινες υποθέσεις». Ομοιάζει με την Ιστάρ, τόσο ως προς τη σοφία της, όσο και σε σχέση με τη στάση της πάνω στο παράθυρο: «…σ’ ένα παράθυρο του σπιτιού, στέκεται η σοφή Ιστάρ». Συχνά η Κιλίλι αναφερόταν σε ψαλμούς και σε λιτανείες, όπου αποκαλείτο, για παράδειγμα, «Κιλίλι, η βασίλισσα των παράθυρων, Εκείνη που σκύβει απ’ το παράθυρο». Εικονίζεται σε πολλά πανέμορφα ελεφάντινα γλυπτά, το γνωστότερο εκ των οποίων ονομάστηκε «Η Μόνα Λίζα του Νιμρούντ». Τα περισσότερα από τούτα τα γλυπτά κατασκευάστηκαν στην Φοινίκη και μάλλον ήταν διακοσμητικά επίπλων, κυρίως κρεβατιών.Η Κιλίλι, μέσα στον ναό, πιθανότατα ενσαρκωνόταν από κάποια ιέρεια, η οποία επεδείκνυε με τελετουργικό τρόπο τον εαυτό της στους πιστούς, με πλήρη λατρευτικά διάσημα, από κάποιο «Παράθυρο Εμφάνισης», το οποίο βρισκόταν σ’ έναν τοίχο του κτηρίου. Τα μαλλιά της ήταν συνήθως διακοσμημένα με βαρείς, περίτεχνους δακτυλίους, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις φορούσε και περιδέραιο. Τα προεξέχοντα μάτια της κοίταζαν απευθείας τον παρατηρητή. Τα μάτια των θεών ήταν επίτηδες μεγάλα, ώστε να δείχνουν ότι εκείνοι βλέπουν τα πάντα, επίσης τα μεγάλα τους αυτιά άκουγαν το παραμικρό. Ωστόσο, σ’ ένα τουλάχιστον από τα γλυπτά αυτά, κάποια θεά, πιθανόν η Κιλίλι, εικονίζεται σε προφίλ. Βρίσκεται καθήμενη σ’ ένα θρόνο, περιτριγυρισμένη από κρίνα, αντικρίζοντας έναν θεό ενθρονισμένο απέναντι ακριβώς. Η περιγραφή αυτή μας θυμίζει βέβαια έντονα την κάρτα της Αυτοκράτειρας, κοιτάζει προς τον Αυτοκράτορα, αλλά κι εκείνος προς αυτήν.
τρία γλυπτά της Γυναίκας στο Παράθυρο έχουν βρεθεί στην περιοχή της Μεσοποταμίας, αλλά ακόμη και Σαμάρεια του Ισραήλ. Κατά τον ένατο π.Χ. αιώνα η Σαμάρεια ήταν η πρωτεύουσα του Βορείου Βασιλείου της διαιρεμένης Ισραηλινής μοναρχίας. Ο πλέον περιβόητος ή διαβόητος βασιλιάς του ήταν ο Άχαμπ, σύζυγος της Χανανίτισσας πριγκίπισσας Ιεζάβελ (Βασιλειών Α 16:31), του μεγαλύτερου βδελύγματος και της πλέον κακόφημης πόρνης, κατά την Παλαιά Διαθήκη. Το γλυπτό που βρέθηκε στη Σαμάρεια, πιθανώς ήταν διακοσμητικό του βασιλικού κρεβατιού του Άχαμπ και της Ιεζάβελ.Στην εβραϊκή Βίβλο, η λέξη που μεταφράζεται ως «ιερή ή λατρευτική πόρνη» είναι η qedeshah/qedeshot (θηλυκό ενικός/πληθυντικός) και qadesh/qedeshim (αρσενικό ενικός /πληθυντικός). Αυτοί οι τέσσερις τίτλοι δεν εμφανίζονται πολύ συχνά στην εβραϊκή Βίβλο, καθώς τα παραδείγματα είναι λιγοστά. Η ρίζα qdsh σημαίνει «διαχωρίζω», «καθαγιάζω» . Ως επί το πλείστον, οι όροι εμφανίζονται στο Δευτερονόμιο και στο Βασιλειών Β, βιβλίο ιδιαίτερα εθνικιστικό, πολεμικό και επικριτικό της Καναανιτικής θρησκείας. Η υπόθεση ότι η "ιερή πορνεία" όχι μόνο είχε εμφανιστεί, αλλά είχε συμβεί στα πλαίσια των λατρειών γονιμότητας, προέκυψε από την εσκεμμένη διασύνδεση της έννοιας της «qedeshah», της «ιερής/καθαγιασμένης» γυναίκας με την zonah, την «πόρνη» .
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι υπήρχε μια σημαντική κατηγορία θρησκευτικών λειτουργών που αποκαλείτο qedeshah στην Καναάν. Διαφορετικά δεν υπήρχε λόγος να απαξιώνει η Βίβλος στα συγκεκριμένα βιβλία της τέτοιες γυναίκες. Η λειτουργία τους στη Καναανιτική θρησκεία δεν είναι γνωστή, αλλά ήταν «γυναίκες», πιθανώς ιέρειες. Όταν άρχισαν να ερμηνεύονται τα αρχεία της Ουγκαρίτ της Συρίας, γρήγορα έγινε εμφανές ότι η Ουγκαριτική θρησκεία ήταν παρόμοια με την Καναανιτική θρησκεία που δυσφημίστηκε στην εβραϊκή Βίβλο.
Η ιστορία της Ιεζάβελ, είναι πολύ ενδεικτική της σύγκρουσης μεταξύ των Μητριαρχικών και των Πατριαρχικών ιερατείων, του κλίματος εκείνης της μεταβατικής εποχής αλλά και των πολιτικών/στρατιωτικών μεθόδων οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν σ’ εκείνη την αλλαγή Αιώνα· επίσης εξηγεί θαυμάσια τους λόγους για τους οποίους τα σύμβολα της Μητριαρχικής θρησκείας εξευτελίστηκαν και δαιμονοποιήθηκαν.
Η Ιεζάβελ καταγόταν από φημισμένο βασιλικό οίκο, αφού ήταν κόρη του Εθ-Βαάλ, βασιλιά της Σιδώνας, ενώ μικρανεψιά της ήταν η Ελίζα, η μυθική θεμελιώτρια της Καρχηδόνας. Από την Παλαιά Διαθήκη μαθαίνουμε ότι ήταν πιστή των Καανιτικών θεοτήτων, ειδικά της Θεάς Ασερά, της κύριας θηλυκής θεότητας της Φοινικικής πατρίδας της. Όπως τα περισσότερα μέλη της βασιλικής οικογένειας, είχε ταυτόχρονα και υψηλή θρησκευτική θέση, στη θρησκεία της Σιδώνας, ιδιαίτερα της Ασερά. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, η Ιεζάβελ μετά το γάμο της, επηρέασε τον Αχάμπ ώστε αυτός να γίνει ακόλουθος του Βαάλ (Βασιλειών Α 17:32). Ως βασίλισσα του βόρειου τμήματος του Ισραήλ, υποστήριζε τη λατρεία της Καανιτικής πολυθεϊστικής θρησκείας και έτρεφε 400 προφήτες στο τραπέζι της, όπως και μεγάλο αριθμό ιερέων, προφήτες του Βαάλ (Βασιλειών Α 18:19). Η Βίβλος επίσης αναφέρει ότι άσκησε διώξεις στους προφήτες του Θεού του Ισραήλ (Βασιλειών Α 18:4).
Στην αντίσταση στην Καανιτική θρησκεία και την Ιεζάβελ, πρωτοστάτησε ο Προφήτης Ηλίας (Βασιλειών Α 18:17). Επάνω στο όρος Κάρμελ, ο Ηλίας νίκησε τους προφήτες του Βαάλ, σε διαγωνισμό μεταξύ των θεών τους, πράγμα το οποίο σήμερα θ’ αποτελούσε απλώς ένα “Illusionist’s Festival”, όπου όμως όλοι οι προφήτες του Βαάλ φονεύθηκαν (Βασιλειών Α 18:20-40). Η Ιεζάβελ τότε απείλησε με θάνατο τον Ηλία ο οποίος έπρεπε να διαφύγει (Βασιλειών Α 19:1-2). Τελικά ο Αχάμπ σκοτώνεται σε μάχη (Βασιλειών Α 22:35) και ο γιος και διάδοχός του Ιοράμ, σκοτώνεται προδοτικά, από τον φιλόδοξο στρατηγό του Ιεχού (Βασιλειών Β 9:22-24). Έτσι, η Ιεζάβελ έμεινε μόνη και απροστάτευτη στην Σαμάρεια, στο έλεος του Ιεχού , νέου βασιλιά του Ισραήλ (Βασιλειών Β 9:1-14). Εκείνος την κατηγόρησε για «αμέτρητες πορνείες και βασκανίες» καθώς και για όλα τα προβλήματα της χώρας (Βασιλειών Β 9:22).
Όταν ο Ιεχού έφτασε στην πόλη, η Ιεζάβελ μάλλον κατάλαβε ότι ήταν κοντά στο θάνατο. Έτσι η Φοινικική βασίλισσα έβαψε τα μάτια της, στόλισε τα μαλλιά της κι έκατσε σ’ ένα παράθυρο του παλατιού. Άραγε οι συγγραφείς του μύθου επικαλέστηκαν εσκεμμένα το γνωστό από το παρελθόν μοτίβο της Γυναίκας στο Παράθυρο, προκειμένου να το αμαυρώσουν; Ίσως πράγματι η Ιεζάβελ να χαιρετούσε άφοβα το θάνατό της, καθισμένη περήφανα στο παράθυρο, όχι μόνο ως βασίλισσα, αλλά και ως ιέρεια της Θεάς της. Έτσι, η Βιβλική εικόνα της Ιεζάβελ ν’ αντιμετωπίζει τον εχθρό της περήφανα και γενναία, από το παράθυρο πιθανώς με το χρόνο συνέβαλε αθροιστικά στις αρνητικές ερμηνείες της «Γυναίκας στο Παράθυρο» και αντιστρόφως. Καθώς το όνομα της Ιεζάβελ έφτασε αργότερα να σηματοδοτεί το χείριστο είδος της γυναικείας εξαχρείωσης, έτσι και η θεά Κιλίλι ν’ αναδείχτηκε σε πόρνη, που προσφέρει τον εαυτό της από το παράθυρο. Εάν λάβουμε υπόψιν ότι η παραπάνω ιστορία αφηγείται πολιτικά παιχνίδια εξουσίας και ουδεμία σχέση έχει με οιαδήποτε πνευματική διδασκαλία, μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε με ποιον τρόπο έγινε η μετάβαση από τη Μητριαρχία προς την Πατριαρχία.
Η συσχέτιση της Γυναίκας στο Παράθυρο με τη λατρεία της Θεάς, μας εξηγεί μεταξύ άλλων, τους λόγους για τους οποίους ο Κρόουλυ, απέδωσε την Ατραπό του Χε (Παράθυρο) στην κάρτα του Άστρου, αντί εκείνης του Αυτοκράτορα
ΑΧΑΧΑΧΑΑΑ 🤣🤪
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΖΑΡΟΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
ΓΙΑ ΑΒΟΥΛΑ ΠΙΟΝΙΑ.
ΡΕ! ΤΙ! ΔΟΥΛΕΜΑ!
ΓΟΥΣΤΆΡΟΥΝ
ΜΕΡΙΚΟΊ ΜΕΡΙΚΟΊ.
Wtf!?
👍
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΕΛΙΚΆ ΑΥΤΌ ΤΟ blog
ΛΎΝΕΙ ΒΑΘΎΤΑΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΆ
ΜΠΡΟΥΒΛΗΜΑΤΑ
🤣🤪
ΑΞΕΠΈΡΑΣΤΑ ΣΧΌΛΙΑ
ΣΑΣ ΑΓΑΠΏ!
ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΉ
ΑΓΆΠΗ!