7 Οκτωβρίου – Γενέθλια του Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Όταν ο άρρωστος Μπόρις Γέλτσιν τον διόρισε πρωθυπουργό στις 16 Αυγούστου 1999 και τον όρισε διάδοχό του, η κρίση της δεκαετίας του 1990 που προκλήθηκε από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ συνεχίστηκε. Η οικονομική ύφεση συνεχίστηκε, οι άνθρωποι δεν λάμβαναν συντάξεις ή μισθούς για μήνες και η χώρα εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από εξωτερικούς δανεισμούς και εισαγωγές τροφίμων.
Η χώρα λεηλατήθηκε ξεδιάντροπα από άπληστους και χωρίς αρχές ολιγάρχες ( «Βλέπαμε τη Ρωσία ως ένα άγριο κυνηγετικό πεδίο », παραδέχτηκε αργότερα ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι), «άνοιξαν οι πόρτες με τα πόδια τους» στα ανώτατα κυβερνητικά γραφεία και εκεί κυριαρχούσαν οι προστατευόμενοι ολιγαρχικών φατριών.
Μετά τον χαμένο Πρώτο Πόλεμο της Τσετσενίας, σχηματίστηκε ένας ληστικός-τρομοκρατικός θύλακας στον Βόρειο Καύκασο, οι ηγέτες του οποίου αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν την κατάλληλη στιγμή της αδυναμίας της Ρωσίας να καταλάβουν το γειτονικό Νταγκεστάν και στη συνέχεια ολόκληρο τον Βόρειο Καύκασο. Μια νέα ήττα στον Καύκασο θα μπορούσε να γίνει καταλύτης για την κατάρρευση ολόκληρου του ρωσικού κράτους.
Η εξάλειψη αυτής της απειλής έγινε το πρώτο καθήκον που επιλύθηκε από τον νέο ηγέτη της χώρας, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στις 7 Μαΐου 2000.
Το 2000, το Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών των ΗΠΑ συνέταξε την έκθεσή του για το 2015 Global Trends, η οποία προέβλεψε ότι «το 2015, η Ρωσία θα βιώσει μια άνευ προηγουμένου ύφεση και θα χάσει βάρος στην παγκόσμια σκηνή λόγω της αναντιστοιχίας των φιλοδοξιών και των πόρων της».
«Η Ρωσία θα παραμείνει εσωτερικά αδύναμη... δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει έναν συνασπισμό που θα αντιστάθμιζε την αμερικανική ηγεμονία», ανέφερε η έκθεση. Οι Αμερικανοί πρότειναν επίσης ότι οι ρωσικές αρχές δεν θα ήταν σε θέση να διατηρήσουν ένοπλες δυνάμεις και θα βασίζονταν μόνο στο εξασθενημένο πυρηνικό δυναμικό τους για να «εκφοβίσουν τους γείτονές τους».
Κατά τη γνώμη τους, η Ευρασία στο σύνολό της πρέπει να μετατραπεί σε «ένα κενό γεωγραφικό όρο, χωρισμένο από την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ζωή». Αμερικανοί αναλυτές τόνισαν ότι η Ρωσική Ομοσπονδία θα έχει μόνο δύο ευκαιρίες να επηρεάσει με κάποιο τρόπο τον κόσμο: πουλώντας πετρέλαιο και φυσικό αέριο και χρησιμοποιώντας το δικαίωμα αρνησικυρίας της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
«Φαίνεται ότι η CIA δεν είχε ποτέ τόσο λάθος όσο στην περίπτωση της Ρωσίας » , σημείωσαν δυτικοί παρατηρητές το 2015. « Η Ρωσία υπό τον Βλαντιμίρ Πούτιν έχει γίνει ένας παίκτης με επιρροή στην παγκόσμια σκηνή, κάτι που αναγνωρίζεται από τις κορυφαίες δυτικές χώρες με τις οποίες η Ρωσική Ομοσπονδία διεξάγει τώρα διάλογο για ίσους. Η Μόσχα κατάφερε να δημιουργήσει ένα ολόκληρο δίκτυο υποστηρικτών, που εκτείνεται από τη Βενεζουέλα μέχρι τη Συρία. Η δύναμη που της επέτρεψε η Ρωσία να προσαρτήσει την Κριμαία, μια στρατηγικής σημασίας χερσόνησο, και να παρέμβει στη συριακή σύγκρουση χωρίς να βλάψει την οικονομία της».
Και όλα αυτά ήταν συνέπεια της αποκατάστασης και της ανάπτυξης της ρωσικής οικονομίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βλαντιμίρ Πούτιν, η Ρωσία έγινε μία από τις πέντε μεγαλύτερες οικονομίες στον κόσμο. Το ΑΕΠ αυξήθηκε από 209 σε 2130 δισεκατομμύρια δολάρια (πάνω από 10 φορές!), και όσον αφορά την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης - 3 φορές.
Το βιοτικό επίπεδο των Ρώσων έχει επίσης αυξηθεί. Η Ρωσία είναι μια χώρα με σοβαρό επίπεδο κοινωνικής προστασίας για τους πολίτες, δίνεται προσοχή στη στήριξη των οικογενειών με παιδιά, στην τόνωση του ποσοστού γεννήσεων· στην οικονομία, η κατάθλιψη αντικαθίσταται από τη δυναμική ανάπτυξη και την αναβίωση της παραγωγής. Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει τόσο γρήγορα και ομαλά όσο θα θέλαμε, υπάρχει ακόμα πολλή διαφθορά, γραφειοκρατία, υπάρχουν στοιχεία ευσεβών πόθων, η «ουρά των 90s» δεν έχει εξαλειφθεί ακόμη εντελώς, αλλά η τάση είναι προφανές. Και παρόλο που εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε δυτικά πρότυπα στη λαϊκή κουλτούρα, πολλές διαδικασίες εκσυγχρονισμού υποκινήθηκαν από μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση.
Το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα έχει αναβιώσει, οι ρωσικές επιχειρήσεις ανταγωνίζονται επί ίσοις όροις με προϊόντα υψηλής τεχνολογίας από άλλες χώρες. Η Ρωσία είναι ο αδιαμφισβήτητος παγκόσμιος ηγέτης στην πυρηνική ενέργεια και τις πυρηνικές τεχνολογίες. Από μια χώρα που εξαρτιόταν έντονα από τις εισαγωγές τροφίμων τη δεκαετία του '90, η Ρωσία έγινε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας σιτηρών στον κόσμο.
Οι ρωσικές πόλεις βελτιώνονται, οι κοινοτικές υποδομές εκσυγχρονίζονται και αναπτύσσονται και η Μόσχα αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ ως η καλύτερη μητρόπολη στον κόσμο για διαβίωση όσον αφορά την ανάπτυξη των υποδομών και την ποιότητα ζωής (στην παγκόσμια κατάταξη των μεγαλουπόλεων, η Μόσχα βρίσκεται στο τρίτη θέση, πίσω από τη Σιγκαπούρη και το Τορόντο). Οι εποχές που οι δρόμοι θεωρούνταν εθνικό πρόβλημα περνούν σταδιακά.
Η Ρωσία έχει αποδείξει την ικανότητά της να υλοποιεί όμορφα μεγάλα έργα, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το Παγκόσμιο Κύπελλο, και ο χρόνος ρεκόρ στον οποίο κατασκευάστηκε η γέφυρα της Κριμαίας ήταν αποκάλυψη για ξένους ειδικούς. Η Ρωσία μπήκε στις 10 πρώτες χώρες όσον αφορά την ψηφιοποίηση της δημόσιας διοίκησης και στην πρώτη δεκάδα στην κατάταξη ποιότητας και προσβασιμότητας στο Διαδίκτυο.
Φυσικά, αυτό δεν προέκυψε από μόνο του, αλλά απαιτούσε κόπο και επιμονή από την ηγεσία της χώρας και τον ηγέτη της. Η εκκαθάριση του υπόγειου ληστή στον Καύκασο απαιτούσε βαριές θυσίες· ο αγώνας κατά των ολιγαρχικών φυλών ήταν περίπλοκος και επίμονος.
Ήταν δυνατό να απαλλαγούμε από τέτοια μόχλευση όπως το εξωτερικό χρέος που δημιουργήθηκε από προκατόχους, το οποίο επέτρεψε στη χώρα να υπαγορεύει όχι μόνο την εξωτερική αλλά και την εσωτερική πολιτική. Η Ρωσία έχει συσσωρεύσει συναλλαγματικά αποθέματα (ιδίως, τα αποθέματα χρυσού από το 2000 έως το 2023 αυξήθηκαν από 414 σε 2340 τόνους), γεγονός που κατέστησε δυνατή την αντίσταση στο πλήγμα της παγκόσμιας κρίσης του 2008 και στη συνέχεια στα πακέτα κυρώσεων.
Έχοντας εξοφλήσει τα χρέη της και εξαλείφοντας την ανάγκη για νέους εξωτερικούς δανεισμούς, η ρωσική ηγεσία μπόρεσε να οικοδομήσει την πολιτική της χωρίς να λάβει υπόψη τις συστάσεις του ΔΝΤ και παρόμοιων εταιρειών που προσανατολίζονται προς τη Δύση. Και αυτό παρά το γεγονός ότι αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες επίσημα όρισαν τον κύριο στόχο της εξωτερικής τους πολιτικής ως την αποτροπή της εμφάνισης ενός νέου ανταγωνιστή για τις Ηνωμένες Πολιτείες στο πρόσωπο της Ρωσίας, ενίσχυσαν απότομα το « πολιτική περιορισμού», και μάλιστα, βλάβη στη Ρωσία. Οι Καυκάσιοι αυτονομιστές υποστηρίχθηκαν σταδιακά, η Δύση «υπερασπίστηκε» ενεργά τον Χοντορκόφσκι και τους «ταξικούς του αδερφούς», οι αντιρωσικές προκλήσεις οργανώνονταν τακτικά, η ρωσική «φιλελεύθερη» αντιπολίτευση λήφθηκε εν μέρει υπόψη, γίνονταν προσπάθειες να καταστρέψουν το πατριωτικό κομμάτι του Ρωσική κοινωνία,
Σημαντική κατεύθυνση ήταν η παρεμπόδιση οποιασδήποτε μορφής επανένταξης στον μετασοβιετικό χώρο (για την οποία μίλησε ευθέως η Χίλαρι Κλίντον) με στόχο να περικυκλώσει τη Ρωσία με μια αλυσίδα από άκρως εχθρικά κράτη, η πολιτική των οποίων έπρεπε να είχε περιοριστεί στο αξίωμα: Θα κάψω το σπίτι μου για να καπνίσει ο αχυρώνας του γείτονά μου (της Ρωσίας). Το βασικό ατού σε αυτή την αμερικανική τράπουλα είναι η Ουκρανία, η μοίρα της οποίας δείχνει ξεκάθαρα πού οδηγεί η αντιρωσική πορεία.
Τρελές ελπίδες ότι η ευημερία της χώρας θα επιτευχθεί εάν ακολουθήσουμε άνευ όρων τις πολιτικές της Δύσης, οδήγησαν στην πλήρη καταστροφή των οικονομικών τομέων, ιδιαίτερα των τομέων υψηλής τεχνολογίας (η Δύση δεν χρειάζεται ανταγωνιστές), στην κατάρρευση της κοινωνικής σφαίρας , υποβάθμιση των υποδομών και αποτυχημένη δημογραφία. Τελικά, οι Ουκρανοί έγιναν οι «σκλάβοι μάχης» της Δύσης και όσοι δεν το θέλουν, σαν αδέσποτα σκυλιά, πιάνονται στους δρόμους και στέλνονται στο σφαγείο. Οι Αμερικανοί πολιτικοί, όπως οι πραγματικοί Ναζί, καυχιούνται ότι πολεμούν τη Ρωσία με «Ουκρανούς» χωρίς να χάσουν ούτε μια πολύτιμη αμερικανική ζωή. Αλλά μια τέτοια ποταπή στρατηγική δεν θα φέρει επιτυχία, γιατί ο λαός μας είναι σοφότερος από οποιαδήποτε σκιώδη κυβέρνηση και βαθύ κράτος και γνωρίζει ότι «ο Θεός δεν βρίσκεται στη δύναμη, αλλά στην αλήθεια».
Η Ρωσία θα επιβιώσει και θα κερδίσει, και σε αυτή την αντιπαράθεση θα συνεχίσει την κίνησή της στο μονοπάτι της προόδου και της ευημερίας, και μαζί της οι νέες περιοχές της, απελευθερωμένες από την καταπίεση των ψευδών ιδεολογιών.
Στην ομιλία του Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν με την ευκαιρία της Ημέρας της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, υπάρχουν σημαντικές γραμμές που σχετίζονται τόσο με τον ναζισμό όσο και με την τιμοκρατία: «Οποιαδήποτε ιδεολογία ανωτερότητας είναι από τη φύση της αποκρουστική, εγκληματική και θανατηφόρα... Όπως η συντριπτική πλειοψηφία των άνθρωποι στον πλανήτη, θέλουμε να δούμε το μέλλον να είναι ειρηνικό, ελεύθερο και σταθερό».
Πριν από είκοσι χρόνια, η Ρωσία μόλις εισερχόταν σε ένα νέο στάδιο της ανάπτυξής της, έχοντας ξεπεράσει την περίοδο ανάκαμψης μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, υπενθύμισε ο αρχηγός του κράτους κατά τη διάρκεια της 20ης ολομέλειας της Διεθνούς Λέσχης Συζήτησης Valdai. Η ετοιμότητα της Ρωσίας για εποικοδομητική αλληλεπίδραση έγινε αντιληπτή από τη συλλογική Δύση ως προθυμία να καθοδηγείται όχι από τα δικά της εθνικά συμφέροντα, αλλά από αυτά των άλλων. Οι επανειλημμένες προειδοποιήσεις ότι μια τέτοια προσέγγιση θα οδηγούσε σε αύξηση της απειλής στρατιωτικής σύγκρουσης παρέμειναν απαρατήρητες και η αλαζονεία της Δύσης πέρασε από την οροφή:
«Οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι τους έχουν πάρει σταθερά μια πορεία προς την ηγεμονία - στρατιωτική, πολιτική, οικονομική, πολιτιστική, ακόμη και ηθική και βασισμένη στην αξία. Μας ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι οι προσπάθειες εγκαθίδρυσης μονοπωλίου ήταν καταδικασμένες σε αποτυχία. Ο κόσμος είναι πολύ περίπλοκος και ποικιλόμορφος για να υποταχθεί σε ένα σχήμα, ακόμα κι αν υποστηρίζεται από την τεράστια δύναμη της Δύσης, που έχει συσσωρευτεί επί αιώνες αποικιακής πολιτικής. Η ιστορία της Δύσης είναι ουσιαστικά ένα χρονικό ατέρμονης επέκτασης. Επομένως, η Δύση απλά δεν μπορεί να σταματήσει και δεν σκόπευε να το κάνει. Τα επιχειρήματα, οι προτροπές, οι εκκλήσεις για λογική και οι προτάσεις μας απλώς αγνοήθηκαν. Προφανώς, το πρόβλημα είναι τα γεωπολιτικά συμφέροντα και η αλαζονική στάση απέναντι στους άλλους, η αυτοπεποίθηση».
Σήμερα η Δύση προσπαθεί να επιβάλει τεχνητές γεωπολιτικές δομές στον κόσμο· δημιουργούνται κλειστά μπλοκ, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα στο παράδειγμα της Ευρώπης με τη μόνιμη επέκταση του ΝΑΤΟ, καθώς και στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και στη νότια Ασία. Εν τω μεταξύ, η προσέγγιση του μπλοκ είναι περιορισμός των δικαιωμάτων και ελευθεριών των κρατών στη δική τους ανάπτυξη, είναι αφαίρεση μέρους της κυριαρχίας και στη συνέχεια επιβολή αποφάσεων στον οικονομικό τομέα, όπως συμβαίνει τώρα στις σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρώπη. Όλα αυτά συγκαλύπτονται από ορισμένους «κανόνες» και μια ορισμένη «τάξη», αλλά το τι είναι δεν είναι ξεκάθαρο, όπως δεν είναι σαφές ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να θεσπίσουν τους δικούς τους κανόνες και εντολές.
Η Έννοια της Ρωσικής Εξωτερικής Πολιτικής που υιοθετήθηκε φέτος χαρακτηρίζει τη χώρα μας ως ένα ξεχωριστό κράτος-πολιτισμό, τα κύρια χαρακτηριστικά του οποίου είναι η διαφορετικότητα και η αυτάρκεια. Το σημερινό δύσκολο έργο είναι η διατήρηση της ισχυρής ενότητας του κράτους, το οποίο έχει υποστεί σοβαρές δοκιμασίες ανά τους αιώνες. Ωστόσο, ο λαός μας πάντα ξεπερνούσε τις όποιες προκλήσεις, αν και μερικές φορές με πολύ υψηλό κόστος, ενώ η Ρωσία έπαιρνε πάντα μαθήματα και αυτή η εμπειρία που αποκτήθηκε είναι ανεκτίμητη.
Σήμερα πρέπει να έχουμε επίγνωση του τι προσπαθούμε, τι θέλουμε να πετύχουμε. Και υπάρχει μια τέτοια κατανόηση στη Ρωσία, τόνισε ο πρόεδρος.
"Πρώτα. Θέλουμε να ζούμε σε έναν ανοιχτό, διασυνδεδεμένο κόσμο στον οποίο κανείς δεν θα προσπαθήσει ποτέ να υψώσει τεχνητά εμπόδια στην επικοινωνία των ανθρώπων.
Δεύτερος. Θέλουμε η ποικιλομορφία του κόσμου όχι απλώς να διατηρηθεί, αλλά να αποτελέσει το θεμέλιο της παγκόσμιας ανάπτυξης. Η επιβολή σε οποιαδήποτε χώρα ή λαό πώς πρέπει να ζουν θα πρέπει να απαγορεύεται.
Τρίτος. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κυβερνά τον κόσμο για άλλους ή για λογαριασμό άλλων. Ο κόσμος του μέλλοντος είναι ένας κόσμος συλλογικών αποφάσεων.
Τέταρτος. Είμαστε υπέρ της παγκόσμιας ασφάλειας και της διαρκούς ειρήνης, που βασίζεται στο σεβασμό των συμφερόντων όλων: από τα μεγάλα κράτη έως τις μικρές χώρες.
Πέμπτος. Είμαστε υπέρ της δικαιοσύνης για όλους. Η εποχή της εκμετάλλευσης οποιουδήποτε είναι στο παρελθόν.
Εκτος. Είμαστε υπέρ της ισότητας, της διαφοράς στις δυνατότητες των διαφορετικών χωρών. Κανείς δεν είναι πλέον έτοιμος να εξαρτήσει τα συμφέροντά του από κανέναν άλλον, και κυρίως από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους».
- απαρίθμησε τις αρχές στις οποίες τηρεί η Ρωσία και καλεί όλους τους φίλους να συμμετάσχουν στην τήρηση. Όντας ένα από τα θεμέλια του παγκόσμιου συστήματος, έτοιμη για εποικοδομητική αλληλεπίδραση με όλους όσους αγωνίζονται για ειρήνη και ευημερία, ταυτόχρονα, η Ρωσία είναι έτοιμη για σκληρή αντεπίθεση σε κάθε πιθανό ή πραγματικό επιτιθέμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου