Η ΜΑΧΑΜΠΑΡΑΤΑ ΩΣ ΠΗΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ---ΜΕΡΟΣ Α΄

 ( Η Μαχαμπαράτα ως πηγή για την έρευνα της Ατλαντίδας - Μέρος Ι )

του Martin Freksa

Εικ. 1 Οι Pandavas και οι Kauravas στη μάχη

Η Μαχαμπαράτα αφηγείται κυρίως γεγονότα όπως θυμόμαστε ότι έλαβαν χώρα σε ινδικό έδαφος, όπως και το επος τού Γκιλγκαμές αφηγείται κυρίως για γεγονότα που έλαβαν χώρα στο έδαφος της Μεσοποταμίας . Αλλά όπως το έπος των Σουμερίων περιέχει αναφορές στο ευρύτερο πλαίσιο των παγκόσμιων γεγονότων, έτσι και το ινδικό έπος. Ο πόλεμος της Μαχαμπαράτα αρχικά εμφανίζεται ως μια μοιραία σύγκρουση μεταξύ δύο δυναστικών κομμάτων, των Καουράβα  και των  Παντάβα , των οποίων ο αγώνας για την εξουσία διχάζει βαθιά την ινδική κοινωνία. Ένα από αυτά τα κόμματα, οι Καουράβας, αλλά φαίνεται να συνδέεται με μια επιθετική εξωτερική δύναμη.

Όπου αυτή η εξωτερική δύναμη άσκησε την άμεση κυριαρχία της μπορεί εύκολα να συμπληρωθεί αν γνωρίζει κανείς τα εξής: Η πιο σημαντική και σεβαστή μορφή του έπους, η φιγούρα του ηγεμόνα που ανήκει στους Pandavas, αποστροφοποιείται ως ο «κύριος τριών κόσμων», με τον οποιο κάποιος χρησιμοποιείται για καλούς λόγους ( su) μπορεί να καταλάβει την Ασία , την Ευρώπη και την Αφρική [1] ; και αυτού του κυρίου λέγεται ότι το πλουσιότερο μέρος της ανθρωπότητας τον αγνόησε. [2]

Όσον αφορά τη διαίρεση της χώρας, η οποία ταυτόχρονα αντιπροσώπευε μια διαίρεση της ανθρωπότητας, βρίσκει κανείς εδώ μια δομή ανάλογη με αυτή που παραδόθηκε στην Αμερική μεταξύ των Χόπι: ότι η επιθετική δύναμη της Ατλαντίδας συμμάχησε με ορισμένους ηγεμόνες . η κοινωνία ( στην Αμερική ) ήταν βαθιά διχασμένη. Το έπος του Μαχαμπαράτα δίνει μια πολύ αξιοσημείωτη ένδειξη του διεθνούς πλαισίου της εν λόγω εποχής.

Εικ. 2 Η Dwaraka, η «Χρυσή Πόλη» (εδώ ένας από τους ναούς στον ποταμό Gomati), ήταν, σύμφωνα με την παράδοση, μια από τις έντονες αμφισβητούμενες μητροπόλεις στον «Μεγάλο Πόλεμο».

Λέει ότι οι ηγέτες μιας χώρας που ονομάζεται Patala παρασύρθηκαν στον Μεγάλο Πόλεμο. Και λέγεται για τη δεύτερη πιο σημαντική μορφή του έπους, τον ήρωα που επίσης ανήκει στους Πανδαβας , ότι ήταν παντρεμένος με την κόρη ενός ηγεμόνα από τα Πάταλα . Ωστόσο, η Patala προσδιορίστηκε ξεκάθαρα από τους Ινδούς ως Αμερική και η περιοχή καταγωγής της κόρης του ηγεμόνα ως Μεξικό (σανσκριτικά: Makshika). [3]

Ο μεγάλος πόλεμος και ιδιαίτερα η αποφασιστική του μάχη στο έπος του Μαχαμπαράτα και σε άλλες ινδικές παραδόσεις συνδέεται επανειλημμένα με το « τέλος της κοσμικής εκδήλωσης », ένα τέλος στο οποίο (εκτός από όλα τα άλλα) ο πραγματικός επιτιθέμενος καταστράφηκε ολοσχερώς. Αυτό το τέλος -μετά από το οποίο δεν υπήρχε πια Ατλαντίδα- συνδέεται επανειλημμένα στις αρχαίες ινδικές παραδόσεις με το πιο επικίνδυνο και ισχυρό από όλα τα όπλα, το οπλο Sudarshan S . Αυτές οι παραδόσεις μοιάζουν σαν να έπρεπε να υποθέσει κανείς αυτή τη σύνδεση χωρίς να είναι συγκεκριμένα απτή. Η ακόλουθη έκδοση του παραπάνω πλαισίου μπορεί να διευκρινίσει το επίμαχο πρόβλημα εδώ.

 O Μπερνιέ , σημαντικός Γάλλος ιστορικός του 17ου αιώνα (σύγχρονος του Αθανασίου Κίρχνερ  , με τον οποίο πιθανότατα ήταν σε επαφή), έφερε μαζί του αυτή την εκδοχή από το πολυετές ερευνητικό του ταξίδι στην Άπω Ανατολή. Ο Μπερνιέ δίνει μια ινδική παράδοση που μιλά για μια εποχή " που ο κόσμος ήταν υποταγμένος από τη δύναμη των γιγάντων. " Στη συνέχεια μιλάει για τον αγώνα των Ινδιάνων εναντίον των γιγάντων και στη συνέχεια για τον " δολοφόνο ενός γίγαντα που φύσηξε στον αέρα πέταξε και ήταν τόσο δυνατός που έκλεισε τον ήλιο: η πτώση του έκανε όλη τη γη να τρέμει και το βάρος του ήταν τέτοιο που τρύπησε τη γη και βυθίστηκε στην κόλαση» .[4]

Εικ. 3 Η βαρυσήμαντη αποφασιστική μάχη του Πολέμου της Μαχαμπαράτα έφερε μαζί της την πλήρη καταστροφή του εχθρού των αρχαίων Ινδών - ήταν η Ατλαντίδα;

Αν αναλογιστεί κανείς αυτή τη μυθική παράδοση (που φαινόταν αρκετά ξένη στον Γάλλο ιστορικό, αλλά εντούτοις του έκανε εντύπωση) το ρήγμα της γης στο μέσο του Ατλαντικού που ανακατασκευάστηκε από τον Otto MUCK  , που οδήγησε τις μάζες της γης να εκτοξευθούν και, λόγω τα σωματίδια που παραμένουν στην ατμόσφαιρα, με την έκλειψη του ήλιου πρέπει να έχουν, αλλά από την άλλη πλευρά και με την πτώση της γης στον «κάτω κόσμο» ή την «κόλαση», η σύνδεση με την καταστροφή της Ατλαντίδας μπορεί εύκολα να εδραιωθεί . Όσο για τους «γίγαντες» και τους συμμάχους τους, το έπος του Μαχαμπαράτα γνωρίζει πολλές λεπτομέρειες για αυτούς τους εχθρούς.

 O ηγεμόνας της Μagadha , Jarasandha, αναφέρεται ονομαστικά, ο οποίος πραγματοποίησε δεκαοκτώ επιθέσεις με μεγάλη στρατιωτική δύναμη, που οδήγησαν στην κατασκευή ενός « τεράστου φρουρίου στη μέση της θάλασσας » στο πλευρό των υπερασπιστών. Ο Μπανασούρα είναι επίσης γνωστός, επίσης σημαντικός κυβερνήτης. Το όνομά του, ή ο τίτλος του, έχει μια προφανή συγγένεια με τον τίτλο του ηγεμόνα της Ατλάντης Ασουραμάγια - όπως αναφέρονταν οι Ινδοί στον Ατλαντα τον αρχικ κυβερνήτη των « σεληνοχρωμάτων » ανθρώπων του « λευκού νησιού » που « έγιναν μαύροι από την αμαρτία ». Ο συλλογικός όρος «οι Ασούρες » εμφανίζεται επίσης στη βιβλιογραφία", ο οποίος, φαίνεται, περιγράφει αυτόν τον εχθρικό συνασπισμό. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο παραδοσιακός ινδικός μύθος δεν μιλά απλώς για τον θάνατο του εν λόγω γίγαντα (Ατλαντίδα), που θα μπορούσε να είχε συμβεί φυσικά - μια φυσική καταστροφή , αλλά Η « δολοφονία » της, η οποία στο πλαίσιο του πολέμου περιλαμβάνει ένοπλη δύναμη.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να θέσω το ερώτημα: Εάν, όπως υποθέτουν πάντα οι ινδικές παραδόσεις, υπήρχε πράγματι μια άμεση σύνδεση μεταξύ της χρήσης του οπλου Sudarshan  και της βύθισης της Ατλαντίδας , τι θα μπορούσε να είναι γνωστό για αυτή τη σύνδεση; Ένα νοητικό πείραμα θα πρέπει να διευκολύνει την προσέγγιση αυτής της ερώτησης.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: