Είχε δίκιο ο Carl Sagan για το The Dumbing Down of America;[ Εξερευνώντας ένα διάσημο απόφθεγμα του Sagan και πώς έγινε σχεδόν 30 χρόνια αργότερα.]

 

ΤΖΟ ΜΑΡΤΙΝΟJOE MARTINO

 Θυμήθηκα πρόσφατα ένα απόσπασμα του Carl Sagan που λέει την τρέχουσα εποχή μας. Το απόσπασμα προέρχεται από το τελευταίο βιβλίο του Sagan The Demon-Haunted World: Science as a Candle in the Dark που έγραψε το 1995.

Πάει κάπως έτσι:

«Έχω ένα προαίσθημα για μια Αμερική στην εποχή των παιδιών ή των εγγονιών μου -- όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια οικονομία και πληροφορίες. όταν σχεδόν όλες οι μεταποιητικές βιομηχανίες έχουν διολισθήσει σε άλλες χώρες. όταν τρομερές τεχνολογικές δυνάμεις βρίσκονται στα χέρια πολύ λίγων, και κανείς που εκπροσωπεί το δημόσιο συμφέρον δεν μπορεί να κατανοήσει τα ζητήματα. όταν οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να ορίζουν τις δικές τους ατζέντες ή να αμφισβητούν εν γνώσει τους αυτούς που έχουν εξουσία.όταν, σφίγγοντας τους κρυστάλλους μας και συμβουλευόμενοι νευρικά τα ωροσκόπια μας, τις κριτικές μας ικανότητες σε παρακμή, αδυνατώντας να διακρίνουμε τι είναι καλό και τι είναι αληθινό, γλιστράμε, σχεδόν χωρίς να καταλάβουμε, πίσω στην δεισιδαιμονία και στο σκοτάδι...

Η απογοήτευση της αμερικανικής γλώσσας είναι πιο εμφανής στην αργή αποσύνθεση του ουσιαστικού περιεχομένου στα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τεράστια επιρροή, τα τσιμπήματα ήχου 30 δευτερολέπτων (τώρα σε 10 δευτερόλεπτα ή λιγότερο), τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή προγραμματισμό, τις εύπιστες παρουσιάσεις για την ψευδοεπιστήμη και τη δεισιδαιμονία, αλλά κυρίως ένα είδος γιορτής της άγνοιας»

― Carl Sagan, The Demon-Haunted World: Science as a Candle in the Dark

Υπάρχουν σίγουρα κάποιες προφανείς αλήθειες σε αυτή την παρατήρηση που βλέπουμε σήμερα, μερικές από τις προβλέψεις του είναι σχεδόν ανατριχιαστικές. Αυτό το απόσπασμα με έκανε να σκεφτώ τη σκιά και το φως κάποιων από αυτά που φέρνει μπροστά. Θα ήθελα να μοιραστώ μερικές από αυτές τις σκέψεις και θα ήθελα να ακούσω και τα σχόλιά σας.

Ενδεχομένως ακόμη και τη στιγμή που έγραψε αυτό, ήταν εύκολο να δει κανείς ότι η μεταποίηση που πρόκειται να ανατεθεί σε εξωτερικούς συνεργάτες σε άλλες χώρες όπου η εργασία είναι φθηνή. Άλλωστε αυτό είναι το κίνητρο των καπιταλιστικών συστημάτων.

Αλλά κάνει κάποιες άλλες παρατηρήσεις που αξίζει να συζητηθούν εδώ.

1. Ο Σάγκαν μιλάει για μια μελλοντική εποχή «όταν φοβερές τεχνολογικές δυνάμεις βρίσκονται στα χέρια πολύ λίγων».

Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η τεχνολογική δύναμη είναι σχεδόν στα χέρια όλων. Δισεκατομμύρια από εμάς έχουμε μικρούς, ισχυρούς υπολογιστές στις τσέπες μας κάθε μέρα και μπορούν να γίνουν πολλά με αυτούς, από το να βγάλουμε χρήματα μέχρι την επίλυση βασικών προβλημάτων και να παραμείνουμε συνδεδεμένοι. Φυσικά, υπάρχουν και μειονεκτήματα στον τρόπο που χρησιμοποιούμε αυτήν την τεχνολογία. Είμαστε εθισμένοι τηλέφωνά μας, η συνολική φύση του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούμε τα τηλέφωνά μας μπορεί να κλέψει την προσοχή και τη συναισθηματική μας κατάσταση.

Αλλά το σταθερό ερώτημα που έθεσα πάντα όσον αφορά την τεχνολογία είναι σημαντικό εδώ: φταίει η τεχνολογία; Ή τον τρόπο με τον οποίο η συνείδησή μας φροντίζει και έχει αυτήν την τεχνολογία; Το να κατηγορούμε την τεχνολογία σημαίνει ότι δεν έχουμε καμία έμφυτη δύναμη να ρυθμίζουμε τον εαυτό μας, την προσοχή μας, το νευρικό μας σύστημα και τα συναισθήματά μας, και ότι η τεχνολογία το ελέγχει αυτό για εμάς.

Από την άλλη πλευρά της παρατήρησης του Sagan, οι κυβερνήσεις έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν την τεχνολογική δύναμη για απίστευτο έλεγχο και καταστροφή. Η αλληλεπίδραση με την κυβέρνηση, τα συμφέροντα της ελίτ και τις εταιρείες Big Tech έχει την ικανότητα να ελέγχει τις προοπτικές των ανθρώπων σε σημαντικά γεγονότα. Ρίξτε μια ματιά στο πώς η λογοκρισία διαμόρφωσε τη δημόσια συμπεριφορά κατά τη διάρκεια του COVID. Αυτή είναι πραγματικά απίστευτη τεχνολογική δύναμη στα χέρια λίγων.

Βλέπουμε επίσης την ικανότητα να καταστρέφουμε τον κόσμο, να επεξεργαζόμαστε γονίδια, να κατασκευάζουμε βιολογικά όπλα και ακόμη και να παρατείνουμε δραματικά τη ζωή - όλες οι απίστευτες τεχνολογικές δυνάμεις - βρίσκονται επί του παρόντος μόνο στα χέρια λίγων ελίτ. Ίσως μερικά από αυτά θα μπορούσαν να αλλάξουν στο προσεχές μέλλον, αλλά προς το παρόν είναι μάλλον προφανές σε ποια στιγμή βρισκόμαστε

2. Ο Sagan λέει «[…]όταν οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να ορίζουν τις δικές τους ατζέντες ή να αμφισβητήσουν τους αυτούς που έχουν την εξουσία»

Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον κομμάτι για μένα όπως είδα και ήταν μέρος της ανόδου των εναλλακτικών μέσων από το 2009 μέχρι τώρα.

Οι άνθρωποι σίγουρα έχουν μάθει πολλά για το πώς να αμφισβητήσουν την εξουσία μέσω των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αλλά ο αντίκτυπος τους στην εξουσία φαίνεται να έχει σίγουρα μειωθεί (ίσως όχι;)

. μόνο αυτό των εταίρων τους στο λόμπι και των ισχυρών συμφερόντων τους, ενώ καταγγέλλουν ότι «η δημοκρατία είναι το θεμέλιο της χώρας μας».

Υπό αυτή την έννοια, οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να ορίζουν τις δικές τους ατζέντες και από πολλές απόψεις, η συνεχής δυσκολία να προσφέρει κανείς ζωή στις ανεπτυγμένες χώρες μέσω καπιταλιστικών δομών έχει ουσιαστικά φυλακίσει τους ανθρώπους στην εργασία τους. Ίσως «φυλακισμένος» δεν είναι μια ισχυρή λέξη εδώ, αλλά είναι χρήσιμη για να σημειωθεί πόσο λίγος χρόνος υπάρχει την ημέρα για τους ανθρώπους να ορίσουν πραγματικά τη δική τους ατζέντα όταν η επιβίωση γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Η κυρίαρχη κουλτούρα των μέσων ενημέρωσης έχει κάνει πολύ καλή στην παραπληροφόρηση των ανθρώπων ΑΡΚΕΤΑ για να τους απομακρύνει από την αμφισβήτηση της εξουσίας με ουσιαστικό τρόπο, ενώ οι εναλλακτικές μορφές δουλειάς έχουν βοηθήσει, οι ικανότητές μας για κριτική σκέψη έχουν παρακμάσει; Είναι δύσκολο να απαντήσω, αλλά έχω κάποιες σκέψεις.

3. «[…]Οι κριτικές μας ικανότητες σε παρακμή, ανίκανοι να διακριθούν μεταξύ του τι αισθάνεται καλά και τι είναι αληθινό»

Αυτό συνδέεται με το μεγαλύτερο ίσως πάθος μου. Η ανάγκη για ενσώματη δημιουργία νοημάτων.

Όταν ίδρυσα το Collective Evolution (CE) το 2009, συνδέθηκε με την αίσθηση ότι η ανθρωπότητα είχε να μην εξελιχθεί στον τρόπο που ζούμε στην κοινωνία, αλλά και στο εμείς ως άνθρωποι σχετιζόμαστε με τον εαυτό μας, ο ένας τον άλλον και τη φύση. Στα μάτια μου, η ατομική και συλλογική μας κοσμοθεωρία άλλαζε σε μεγάλο βαθμό, και όλα συνέβαιναν καθώς δημιουργήθηκε αυξανόμενος χάος από τους καταρρακτικούς κοινωνικούς θεσμούς.

Συζήτησα στο We're Not Living In Ordinary Times , οι παλιοί τρόποι προσπάθειας να κατανοήσουμε ή να κατανοήσουμε τον κόσμο μας δεν λειτουργούν πλέον και πρέπει να εξετάσουμε τους τρόπους γνώσης μας. Τη στιγμή της σύλληψης του CE, άρχισα να αναπτύσσω ένα πλαίσιο για να εξερευνήσω τρόπους γνώσης και τελικά βελτίωσα αυτές τις εξερευνήσεις σε μια ιδέα που τώρα αποκαλώ ενσωματωμένη δημιουργία νοημάτων.

Στο παρελθόν, οι συλλογικοί τρόποι γνώσης μπορεί να είναι μέσω της πίστης ή των γκουρού, αυτό που «αισθάνονταν καλά» κατά μία έννοια. Στους πιο σύγχρονους καιρούς, οι τρόποι γνώσης μας μπορεί να είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου γνωστοί, και τώρα αυτός ο τρόπος γνώσης «αισθάνεται καλά».

Αλλά σε κάθε εποχή, οι άνθρωποι ανέπτυξαν συλλογικά μια βαθιά γνώση των ικανοτήτων που τροφοδοτούν τους τρόπους γνώσης μας; Ποιες σχολές αναγνωρίστηκαν ως χρήσιμες;

Μπορεί η άρρητη και ρητή διαίσθηση να τροφοδοτήσει τη γνωστική εικόνα για να γνωρίσει πιο βαθιά;

Μπορούμε να αισθανθούμε και να αισθανθούμε την αίσθηση του σώματός μας αρκετά ώστε να αντιληφθούμε ποτέ μας η προκατάληψη «αισθάνεται καλά» μπαίνει στο παιχνίδι;

Γνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ αυτού που αισθάνεται καλά και αυτού που αισθάνεται αληθινό;

Τι θα συμβεί αν οι αισθήσεις στο σώμα μας και οι προηγούμενες εμπειρίες μας κάνουν να υπερασπιστούμε τις θέσεις μας σε κάποιο σφάλμα;

Πώς ξέρουμε μια εσωτερική ένδειξη μας οδηγεί σε μια κατεύθυνση προς την αλήθεια και γνωρίζοντας την προκατάληψη έναντι της επιβεβαίωσης;

Αυτά είναι δύσκολα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν και είναι σίγουρα άξια προσοχής όταν ρίξετε μια ματιά στο τι συμβαίνει με την ατομική και συλλογική κατανόηση.

Έχω μια αίσθηση ότι οι άνθρωποι έχουν πολλές ικανότητες στη διάθεσή μας στην εξερεύνηση της γνώσης ή της δημιουργίας αισθήσεων και ότι τα στάδια της πολιτισμικής μας εξέλιξης θα τις αγκαλιάσουν. Αλλά είμαστε αυτή τη στιγμή συντονισμένοι μαζί τους;

Χωρίς να μπαίνουμε σε όλες τις ιδιαιτερότητες του εγκεφάλου μας, της βιολογίας και των διαισθητικών μας ικανών, η ρύθμιση του νευρικού συστήματος, η αυτογνωσία, η διαίσθηση, η ενσάρκωση και η γνωστική επίγνωση - όλα παίζουν ρόλο στη διαδικασία της σωματοποιημένης δημιουργίας νοημάτων και είναι σημαντικό. να επιβραδύνουμε αρκετά να τους ακούσουμε ολιστικά.

Το άγχος, η πολύ γρήγορη κίνηση και η δυσρύθμιση του νευρικού συστήματος καθιστούν τις ικανότητες πολύ αναποτελεσματικές ή εντελώς εκτός συνείδησής μας.

Αυτή τη στιγμή η κριτική είναι ένα πρόβλημα παντού. Σε κάθε του πολιτικού φάσματος, στο mainstream και στην εναλλακτική. Ο γρήγορος ρυθμός της σύγχρονης ζωής σε συνδυασμό με την απίστευτη πρόσβαση σε μας έχει τραβήξει σε έναν χώρο όπου συχνά απορυθμισμένοι από τον άγχος και παρόλα αυτά προσπαθούμε να κατανοήσουμε πολύπλοκες ιδέες μέσα σε λίγα λεπτά.

Ακούμε πιο λεπτούς τρόπους γνώσης;

Πιστεύω ότι η ποιότητα της προσοχής μας, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, μειώνεται. Κατά την κατανόησή μου, αυτό μπορεί να αλλάξει τη δομή του εγκεφάλου μας μέσω αλλαγών στις νευρικές συνδέσεις, συμπεριλαμβανομένων των τρόπων με τους οποίους το άγχος μπορεί να αλλάξει τον εγκέφαλό μας. Καθώς συμβαίνει αυτό, περιορίζουμε την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα πιο ολιστικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, πιο πρωτόγονες περιοχές του εγκεφάλου μας αρχίζουν να εκτελούν το σόου, παραπλανώντας μας εύκολα καθώς η προστασία και το συναίσθημα καθοδηγούν τη δημιουργία νοημάτων μας. Σε συνδυασμό με αυτό, η δημιουργία νοημάτων μας μπορεί να γίνει από ολοκλήρου γνωστική.

Αν δεν καλλιεργήσουμε την πορεία της αυτογνωσίας μας, μπορούμε να αποφύγουμε να παρατηρήσουμε πώς η νοηματοδότηση και η συμπεριφορά μας έχουν περιοριστεί.

Με απλά λόγια, πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε σε θέση να αισθανόμαστε:

• Όταν γινόμαστε άκαμπτοι και κλείνουμε τόσο γνωστά όσο και διαισθητικά

• Όταν κολλάμε στις απόψεις μας

• Όταν προστατεύουμε το εγώ και τις πεποιθήσεις μας έναντι του να είμαστε ανοιχτοί στο να αλλάξουμε γνώμη

• Όταν επιτρέπουμε στον φόβο να θολώσει τις ικανότητές μας στη δημιουργία νοημάτων και τις σχέσεις

• Όταν χάνουμε τη βαθύτερη σύνδεσή μας με τη φύση, την ιερότητα και το μη υλικό

Όπως αναφέρθηκε, αυτοί οι χαμένοι τρόποι γνώσης υπάρχουν τόσο στην ορθοδοξία όσο και στην ανορθοδοξία. Είναι ένα πρόβλημα της ανθρώπινης συνείδησης, όχι μιας ή της άλλης ομάδας. Αλλά όπως θα συζητήσω περαιτέρω, ένα μερικό αντίδοτο εμφανίζεται.4. «Η απογοήτευση των Αμερικάνων είναι πιο εμφανής στην αργή αποσύνθεση του ουσιαστικού περιεχομένου στα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τεράστια επιρροή, στα τσιμπήματα ήχου 30 δευτερολέπτων (τώρα σε 10 δευτερόλεπτα ή λιγότερο), στον προγραμματισμό με τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή,Αυτό είναι ένα σημαντικό κομμάτι των προηγούμενων παρατηρήσεων. Και ενώ νομίζω ότι υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό, υπάρχει μια θετική παρατήρηση που αξίζει να αναφερθεί.

Θυμάμαι όταν το Snapchat άρχισε να ανεβαίνει το 2012 και το 2013, η συζήτηση στο γραφείο μας ήταν αν πρέπει ή όχι να οδηγήσουμε το κύμα και να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε το Snapchat για να προσεγγίσουμε το κοινό.

Το κύριο χαρακτηριστικό του Snapchat ήταν η λειτουργία βίντεο 10 δευτερολέπτων. Σίγουρα, αυτά τα αποσπάσματα θα μπορούσαν να μεταγλωττιστούν για να σχηματίσουν πιο εκτεταμένα κλιπ, αλλά ως επί το πλείστον, όλα έγιναν αποσπάσματα… πολύ σύντομα αποσπάσματα.

Ένιωσα ένα μεγάλο πρόβλημα με αυτό, καθώς οι περισσότερες από τις ιδέες για τις οποίες μιλήσαμε για τη Συλλογική Εξέλιξη χρειάστηκαν στοχαστικότητα για να εξερευνηθούν. Δεν μπορούσαμε να τις καταλάβουμε σε 10 δευτερόλεπτα, όσο κι αν προσπαθήσετε να πείτε "Θα πρέπει να μπορούμε να εκφράσουμε ιδέες σε μια πρόταση!"

Τότε επιλέξαμε να αφιερώσουμε πολύ λίγο χρόνο στο Snapchat, ακόμη και με επιρροές όπως ο Gary Vaynerchuck να ουρλιάζουν ότι όλοι έπρεπε να εμπλακούν ή αλλιώς. (Λάβετε υπόψη ότι ο Gary καθοδηγείται κυρίως από την επιθυμία του να αναπτύξει τις επιχειρήσεις και τον πλούτο του, ώστε να μπορεί να αγοράσει τα New York Jets, όχι απαραίτητα για να δημιουργήσει μια κοινωνία καλά μορφωμένων και καλά ρυθμισμένων πολιτών. Η κουλτούρα Hustle κινείται με ένα εκατομμύριο μίλια το λεπτό δεν ευνοεί τη στοχαστικότητα.)

Η κουλτούρα ως επί το πλείστον αγκάλιασε την κουλτούρα των 10 δευτερολέπτων, αλλά εξακολουθώ να αισθάνομαι ότι ήταν το σωστό στοίχημα να μην ασχοληθώ πλήρως.

Ενώ σήμερα πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, παίρνουν τα νέα τους από μιμίδια, κλιπ διάρκειας 10 - 60 δευτερολέπτων και έχουν μικρή έως καθόλου προσοχή, οι πιο δημοφιλείς πλατφόρμες μέσων στον κόσμο είναι podcast μεγάλης διάρκειας.

Ίσως εκατοντάδες εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο ασχολούνται με τις αργές, λεπτές και σημαντικές συζητήσεις που γίνονται μέσω podcast μεγάλης διάρκειας. Αυτό βοήθησε να μετακινηθούν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε έναν χώρο όπου αναγνωρίζουν ότι τα πράγματα δεν είναι ασπρόμαυρα και ότι υπάρχει πολυπλοκότητα στους ανθρώπους, τις καταστάσεις και τον τρόπο επίλυσης προβλημάτων.

Βοηθάει τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης πράγματι μας αποτυγχάνουν να κατανοήσουμε τον κόσμο μας και ότι είναι γεμάτος διαφθορά και μεροληψία. Επιπλέον, περισσότεροι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση παίζει διαρκώς με τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή στη συζήτηση των μεγάλων γεγονότων, και συλλαμβάνεται κυρίως από συμφέροντα ελίτ.

Αυτό είναι σημαντικό γιατί όταν κοιτάμε πιο περίεργα το σύνολο ενός ζητήματος, πλησιάζουμε στο να είμαστε πραγματικά σε θέση να το λύσουμε. Επίσης, ασκούμε την ικανότητά μας να μην βιαζόμαστε να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα επειδή η περιέργεια και η προσοχή μας αναπτύσσονται καλύτερα. Περιέγραψα τι θεωρώ ότι είναι σημαντικές παρατηρήσεις σχετικά με αυτό στο χθεσινό CE Insight.

Έτσι, ενώ υπάρχει σίγουρα μια τεράστια πειρατεία της προσοχής που έχει συμβεί με τη συλλογική μας αλόγιστη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, υπήρξε ένα μεγάλο κίνημα ανθρώπων που έγιναν πιο προσγειωμένοι και στοχαστικοί στη δημιουργία νοημάτων επίσης.

Αν θέλετε να βουτήξετε βαθύτερα σε αυτή τη συζήτηση, δείτε αυτά τα δύο επεισόδια podcast που έκανα:

Επ. 3 | Αισθηματική, Fake News & Λογοκρισία

Επ: 4 | Social Media, Απευαισθητοποίηση, Πολιτιστική παρακμή

Συμπερασματικά, όσο ζοφερό κι αν ακούγεται το απόφθεγμα του Sagan, και όσο εμφανές κι αν είναι μερικές από αυτές τις παρατηρήσεις στην κοινωνία σήμερα, πιστεύω ότι υπάρχουν και αποδείξεις για το αντίθετο.

Το πιο σημαντικό, έχοντας επίγνωση αυτών των παρατηρήσεων, έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε νέες επιλογές. Να κλίνω σε κάτι νέο και φυσικά σωστό. Μπορούμε συλλογικά να δημιουργήσουμε μια νέα πολιτιστική κατεύθυνση που ξεκινά από τον καθένα μας ξεχωριστά.

Η ζωή δεν χρειάζεται να μας συμβεί, μπορούμε να παίξουμε σημαντικό ρόλο στο πώς συμβαίνει η ζωή.

Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία πιο συνειδητά;

Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τις πολιτιστικές συνομιλίες για να κατανοήσουμε πιο αποτελεσματικά τη φύση των συστημάτων μας, ώστε να είναι πιο δυνατή η αμφισβήτηση της εξουσίας;

Ίσως πρέπει να συζητήσουμε τον κοινωνικό επανασχεδιασμό πολύ πιο σοβαρά.

Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε τις πρακτικές και την προσοχή μας για να είμαστε πιο αποτελεσματικοί, στοχαστικοί και συνδεδεμένοι; Πώς μπορούμε να ενεργοποιήσουμε βαθύτερους, πιο ολιστικούς τρόπους γνώσης; (Η πρότασή μου είναι η ενσωμάτωση της αίσθησης.)

Όπως συζήτησα στο Absurdity Breeds Evolution, όσο περισσότερο μπορούμε να αντιληφθούμε την απόλυτη παραφροσύνη της ορθοδοξίας, τόσο περισσότερη εξελικτική πίεση ασκείται για να διευρύνουμε τη συνείδησή μας. Εάν μπορούμε να συνδυάσουμε αυτό το «ξύπνημα» με τη σοφία για να αποφύγουμε βιαστικά συμπεράσματα σχετικά με το ποια είναι η αλήθεια, μπορούμε να προχωρήσουμε προς τη σύνθεση χωρίς πόλωση.

https://substack.com/@joemartino