ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΑΜΑΝΟΙ,ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΟΙ!!

 

Panagiotis Emmanuel

Στην Ελλάδα μαζί με τους Φιλοσόφους εμφανίστηκε και ένας νέος τύπος ιερού άνδρα που δρούσαν ως προφήτες, θεραπευτές και σαμάνοι. Ηταν μοναχικοί μάντεις που ενώ ακολουθούσαν την παραδοσιακή Ελληνική θρησκεία δεν συνδέονταν με την έδρα της και πάντα βοηθούσαν με τις υπερφυσικές δυνάμεις που κατείχαν όσους χρειάζονταν βοήθεια και συμβουλές. Παράλληλα έφεραν το Θεό μέσα τους, έβλεπαν οράματα σε κατάσταση έκστασης και κήρυσσαν μυστηριακά δόγματα πέρα από την επίσημη θρησκεία . Οι μάντεις αυτοί συνδέονταν με τον Απόλλωνα καθώς ήταν καθαρτές και θεραπευτές .

Με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά εμφανίστηκε ένα νέο πρότυπο «σοφού», ο οποίος με τις δικές του δυνάμεις κατακτούσε τη θεία γνώση και την εξουσία του πνεύματος . Αυτό το πρότυπο ενσάρκωναν μοναδικές, μεγάλες μορφές, οι οποίες προφανώς συμβόλιζαν τη γνώση και επιρροή του εκστατικού μάντη και ιερέα που επιτελούσε τη κάθαρση στη τελειότητα της. Ηταν προφήτες, μάντεις, δάσκαλοι μυστηριώδους σοφίας, στους οποίους αποδιδόταν περισσότερο μια μαγική ιδιότητα παρά μια διανοητική γνώση, αλλά που έθεσαν τα θεμέλια μιας υπερφυσικής αιτιολόγησης των πραγμάτων. Δεν ήταν φιλόσοφοι ή πρόδρομοι της Ελληνικής φιλοσοφίας αλλά επιχείρησαν τη φιλοσοφική απελευθέρωση του πνεύματος. Ανήκαν στους ιερούς άνδρες και εξορκιστές οι οποίοι προηγήθηκαν των φιλοσόφων και όλοι ανήκαν στο κύκλο των εκστατικών μάντεων και ιερέων που επιτελούσαν τη κάθαρση .

Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι αυτοί , ως Ιερομάντεις, Βασιλείς και Νομοθέτες, ήταν έμπειροι στη μαντεία, στη θρησκευτική ποίηση, και στη μαγική ιατρική, και γίνονταν σημαντικοί παράγοντες της δημόσιας ζωής. Τηρούσαν αυστηρή νηστεία και ζούσαν κυρίως με λαχανικά. Δίδασκαν τη λατρεία του Θεού τους, εξαφάνιζαν λοιμούς, προέβλεπαν σεισμούς, είχαν εκστατικά οράματα και μπορούσαν να παραβρίσκονται σε πολλά μέρη ταυτόχρονα. Η ψυχή τους διαχωριζόταν από το σώμα και ταξίδευε κατά βούληση. Ηταν κάτοχοι μιας σπάνιας σοφίας και υπερφυσικής δύναμης έξω από τα πλαίσια της θρησκείας , πραγματοποιούσαν «θαύματα» και είχαν άμεση σύνδεση με το θείο .

Οι ιερείς εξιλεωτές πρόσφεραν τη κάθαρση στη δημόσια ζωή και διαπότιζαν την παραδοσιακή λατρεία με εξαγνιστικές τελετές σε τέτοιο βαθμό ώστε θα έλεγε κανείς ότι εξωθούσαν την παραδοσιακή ελληνική θρησκεία προς μια εξαγνιστική θρησκεία , έναν δυτικό βραχμανισμό ή ζωροαστρισμό και αυτό καθίσταται φανερό στην ορφική θρησκεία.

«Ενδεδυμένος στα καθαρά λευκά έχω εξαγνιστεί

Από την άθλια γέννηση του ανθρώπου και τον πηλό του τάφου ,

Στο στόμα μου ποτέ δεν θα πλησιάσει

Σάρκα ζώου που κάποτε διέθετε ζωή» -Ευριπίδης – Κρήτες

Ελληνες Σαμάνοι θεραπευτες και Μάγοι

Ο Αριστέας, γιος του Καϋστρόβιου ή του Δημοχάρη, γεννήθηκε στην Προκόννησο , μια από τις πρώτες αποικίες της Μιλήτου στην Προποντίδα (της Θάλασσας του Μαρμαρά, της οποίας το σύγχρονο όνομα προέρχεται από τη αφθονία μαρμάρου στην περιοχή). Έδρασε ως ιεροφάντης του Απόλλωνα αλλά κυρίως έμεινε γνωστός για την εκστατική του ικανότητα να στέλνει την ψυχή του σε άλλους τόπους. "Την ψυχή όταν εβούλετο εξείεναι"... Χωρίς να είναι Υπερβόρειος παρουσίαζε πολλά κοινά σημεία με τον υπερβόρειο θεάνθρωπο Αβαρι ιερέα του υπερβορειου Απόλλωνα. Όταν η ψυχή του εξερχόταν του σώματος , το σώμα του παρέμενε σε νεκροφάνεια μέχρι που η ψυχή του επανερχόταν σε αυτό και το ξαναζωντάνευε

Ο Εμπεδοκλής γεννήθηκε στον Ακράγαντα, μια από τις ωραιότερες πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας, το 490 π.Χ. και θα πρέπει να ήρθε σε επαφή τόσο με τους Πυθαγόρειους όσο και με τον ηρακλειτισμό . Ο μάγος αυτός, διακατεχόμενος από το θείο, μεταδίδει στους ανθρώπους το μήνυμα που ο εσώτερος Θεός του έχει εμφυσήσει και έχει τη δύναμη να θεραπεύει όσους υποφέρουν και να διδάσκει το δρόμο της θέωσης. Τα πιο εκπληκτικά όμως επιτεύγματα του Εμπεδοκλή σημειώθηκαν στην ιατρική. Αναφέρεται πως είχε καταφέρει να αναστήσει μια γυναίκα, που είχε ήδη τριάντα μέρες πάψει ν’ αναπνέει. Λέγεται ακόμα πως χάρη στην παντοδυναμία της μουσικής ήταν σε θέση να κατευνάζει τα πάθη και να εκβάλλει κακόβουλους δαίμονες

Ο Μελάμπους, μάντης, ιατρομάντης και καθαρτής των πρωίμων ιστορικών χρόνων, είναι άμεσα συνδεδεμένος με το Άργος. Μορφή εξέχουσα της ελληνικής μυθολογίας, υμνήθηκε ιδιαίτερα κατά την αρχαιότητα. Διάσημος εξαγνιστής ψυχών, επινοητής της θεραπείας με συνδυασμό φαρμάκων και τελετουργικών καθαρμών, μάντης, μάγος και αστρολόγος. Παρέλαβε και αυτός τις γνώσεις του, όπως όλοι οι Ελληνες σαμάνοι μάγοι θεραπευτές, από τον Απόλλωνα αλλά υπήρξε και ιερέας της Διονυσιακής θέωσης .Ηταν ο αρχαιότερος μάντης και μάγος στην Ελλάδα, ένας ιατρός της ψυχής, με άμεση επαφή με υπερφυσικές δυνάμεις και οντότητες.

Ο μαθητης του Πυθαγόρα Επιμενίδης ήταν ακόμα μια μορφή Σαμάνου Θεραπευτή που επιτελούσε καθαρμούς. Επεσε σε βαθύ ύπνο που διήρκεσε πενήντα πέντε χρόνια. Στη συνέχεια επανήλθε στη ζωή και έζησε εκατόν πενήντα χρόνια. Με μυθικό τρόπο περιγράφεται η μακρόχρονη παραμονή του στο μυστηριώδες σπήλαιο του Δια στην Ιδη. Εκεί υπέβαλλε τον εαυτό του σε αυστηρές νηστείες , ερχόταν σε επαφή με πνεύματα του Κάτω Κόσμου και περιερχόταν σε μακροχρονιες εκστάσεις , κατά τις οποίες η ψυχή εγκατέλειπε το σώμα και συνομιλούσε με τους Θεούς. Τέλος όταν ήταν έμπειρος πλέον στην «ενθουσιώδη σοφία» βγηκε από την απομόνωση του κατέχοντας το χάρισμα της υπερφυσικής πρόγνωσης.

Ο Ζάλμοξις ως ιερέας και προφήτης ο ίδιος, καθιέρωσε μια τάξη ιερέων που ήταν οργανωμένη σε μοναχικό τάγμα. Οι «απόστολοι» αυτοί του Ζάλμοξη ακολουθώντας την ορφική ηθική διήγαγαν έναν βίο εγκρατή και ενάρετο. Στην λιτή αυτή ζωή τους απαγορευόταν η κρεοφαγία, η οινοποσία καθώς και είδους κατάχρηση. Περιφρονούσαν την επίγεια ζωή και το σώμα, αφού για αυτούς όπως και για τους Ορφικούς ήταν «σήμα» (τάφος) της ψυχής και από το οποίο έπρεπε να απαλλαγούν και εκθείαζαν την καθαρότητα της ψυχής

Ο χαρακτήρας της θρησκευτικής διδασκαλίας του Ζάλμοξη ήταν, όπως εξάλλου όλων των ορφικών, καθαρά ελιτίστικος και απευθυνόταν κυρίως προς τους ηγέτες των πόλεων που ήταν συγχρόνως και ιερείς. Επίσης η ιερατική τάξη που καθιέρωσε ήταν απολύτως ανδροκρατούμενη, αφού τις γυναίκες τις είχε αποκλείσει από την θρησκευτική του μεταρρύθμιση

Ο Ασκληπιός , ο Υιός του Απόλλωνα , διδάχθηκε την ιατρική τέχνη από τον Χείρωνα και συμπλήρωσε τις γνώσεις που είχε λάβει από τον πατέρα του, την διάγνωση, την ενορατική ενδοσκόπηση και την ερμηνεία των ονείρων. Σ’ αυτά ο θεός - πατέρας πρόσθεσε ως επιστέγασμα την δύναμη των λέξεων, την εκπληκτική και μοναδική αυτή διάσταση του ανθρώπου που του επιτρέπει να επικοινωνεί, να δημιουργεί και να θεραπεύει. Ο Ασκληπιός καλλιέργησε τις γνώσεις και τα χαρίσματα που του δόθηκαν και τα τελειοποίησε στον υπερθετικό βαθμό κι έτσι εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο θεραπευτή που υπήρξε ποτέ στην λεκάνη της Μεσογείου. Η τέχνη του έφτασε σε τέτοιο σημείο ώστε ήταν ικανός να ανασταίνει νεκρούς . Αυτό όμως θεωρήθηκε από τους θεούς ότι διασαλεύει την κοσμική τάξη και ο Δίας τον κατακεραύνωσε . Ως αρχέτυπος θεραπευτής πρέπει να βαδίζει στην μέση οδό μεταξύ του θείου και του ανθρώπινου. Έχει συλληφθεί από θείο σπέρμα μέσα σε θνητό θηλυκό σώμα και άρα ενσαρκώνει και το αρχέτυπο του Θεανθρώπου .

<<Η γένεση του θεϊκού ανθρώπου στις αρχαίες θρησκείες , Βακαλούδη, Αναστασία>>