ΤΕΧΝΗΤΗ "ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ" ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ ΚΑΙ ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΣΤΗΜΕΝΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ - ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΣΩΖΟΥΝ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΔΟΜΟΥΝ ΝΕΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

 

Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥΣ, ΤΙ;

  Οι πρόσφατοι ανελέητοι εμπρησμοί, που κατέκαψαν στην κυριολεξία την χώρα (και όχι μόνον) κατέδειξαν με ζοφερό τρόπο στην πράξη, ότι η στρατηγική που εφαρμόζουν οι επικυρίαρχοι, στηρίζεται στην εξαπόλυση και εντατικοποίηση ενός γενικού ολοκληρωτικού υβριδικού πολέμου σε βάρος τούς Ελληνισμού, στην κυριολεξία βάσει τού “ΓΑΙΑ ΠΕΙΡΙ ΜΕΙΧΘΗΤΩ”. Κάθε ημέρα που παρέρχεται, καθιστά πλέον εμφανές απέναντι και ακόμη στους πλέον σκληροτράχηλους, που εγκλωβίζονται στην σαθρή σφαίρα τής εφησύχασης, ότι όποιος είναι αποφασισμένος να επιβιώσει, είναι υποχρεωμένος να αγωνιστεί, να ενστερνιστεί ΟΡΑΜΑ και να αναπτύξει ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ εναντίον τού συστήματος και των αφηγημάτων του.

  Η επίθεση που δεχόμαστε, δεν στοχεύει μόνον στην αποδόμηση των αξιών και τής συνειδήσεώς μας, όπως παρέθεσα στο πρώτο μέρος αυτής τής αναφοράς, επεκτεινόμενη σε όλους τούς ζωτικούς τομείς, πνευματικής, ψυχικής και σωματικής επιβίωσης. Η περιβαλλοντική καταστροφή μέσω των εμπρησμών, δεν επενεργεί μόνον εξουθένωση και βίαιη υποβάθμιση τού ζωτικού χώρου στην Ελλάδα. Πέφτει καπάκι στην βιολογική θανάτωση σε δώσεις με την εισπνοή τής αιθαλομίχλης που προέκυψε, επάνω στην επιβλαβέστατη αλλοίωση τού γονότυπου και την μετατροπή τού αίματος μέσα στα αγγεία των ανθρώπων σε μπετόν γραφενίου, από την επιβολή των εναίσιμων δηλητηρίων, που επέβαλαν σύνολοι οι δημόσιοι θεσμοί, μέσω τής εξάσκησης πρωτοφανούς έμμεσης βίας.

  Ενώ η πραγματική οικονομία σωριάζεται στο έδαφος και οι τιμές των βασικών προϊόντων επιβίωσης εκτοξεύονται στα ύψη, το ενεργούμενο “πολιτικό” “προσωπικό” εγκαθιδρύει με έξωθεν πατρονάρισμα ένα κύκλο εργασιών, που στηρίζεται στην διανομή έξωθεν εισερχόμενων κονδυλίων σε υμετέρους και ολιγάρχες, επιχειρώντας με ένταση στην εκπόρνευση τής πλειοψηφίας τής κοινωνίας, με την μετατροπή της σε ζητιάνους αποδέκτες ψίχουλων κρατικών επιχορηγήσεων. Η αμυντική ικανότητα τής χώρας βήμα προς βήμα ελαχιστοποιείται, με την αποστολή τής υποδομής της στην κρεατομηχανή τής Ουκρανίας, ενώ με την πρόσφατη μαζική καλπονοθεία, έχει επιβληθεί ένας κοινοβουλευτικοφανής φασισμός. Ο ανεξέλεγκτος και απροσμέτρητος παράνομος εποικισμός τής χώρας από αλλοφύλους χρησιμοποιείται ως προκάλυμμα για διοχέτευση στην χώρα τζιχαντιστικών μεραρχιών, που αναμένουν το σύνθημα επίθεσης. Μαζί με την απροκάλυπτη εξαγορά των μαζικών μέσων, που ούτως ή άλλως ελέγχονται από ολιγάρχες με κατάφωρα αντικοινωνικό προσανατολισμό και την έντεχνα προωθούμενη οπαδική βία συνθέτουν μια κατάσταση, που πάσα έννοια δημοκρατίας, ηχεί ως το συντομότερο ανέκδοτο. Η κατάργηση όλων των κοινωνικών αξιών, η ακραία στρέβλωση των δημόσιων θεσμών, η μανιώδης επιβολή καταστροφών παντός είδους από το κατεστημένο και η πλήρης καταπάτηση τού ισχύοντος νομικού πλαισίου για την εξασφάλιση τής στοιχειώδους νομιμότητος, καθιστούν πλέον ήδη ως μόνον εν ισχεί ενεργόν άρθρο τού συντάγματος το τελευταίο, ως έσχατη δυνατότητα προασπίσεως τής νομιμότητος, που προβλέπει την εναπόθεση αυτής στα χέρια των πολιτών, με την ανάπτυξη αντίστοιχων δραστηριοτήτων και πρωτοβουλιών από την μεριά τους. ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ, ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΚΡΩΣ ΥΠΕΥΘΗΝΗ ΚΑΙ ΛΕΛΟΓΙΣΜΕΝΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ. Καθότι, η μετατροπή τής διογκούμενης κοινωνικής οργής και των ευκρινέστατα πλέον απειλών σε βάρος τής επιβίωσης των πολιτών, θα ήταν μοιραίο λάθος να οδηγήσουν σε εφαρμογή τυφλής και ανεξέλεγκτης βίας, η οποία μόνον προς όφελος τού ισχύοντος κατεστημένου μπορεί να λειτουργήσει. ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΗΓΕΤΙΚΩΝ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΩΝ ΚΑΙ Η ΔΟΜΗΣΗ ΠΡΩΤΟΒΠΥΛΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Αυτές είναι φρόνιμο στην παρούσα φάση να διέπονται κυρίως από θετικά προτάγματα, τα οποία θα στοχεύουν σε διαδικασίες συσπείρωσης των πολιτών βάσει πνεύματος αλληλεγγύης και αμοιβαίας συνεργείας, χωρίς να προωθούν πνεύμα, ή διαδικασίες βιαιοπραγίας, καθ' ότι “ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται”. Είναι φρόνιμο, σκόπιμο και απαραίτητο, να αποφευχθούν πρακτικές αυτοδικίας. Στην οργάνωση τέτοιου είδους ψευδεπίγραφων πρακτικών είναι επόμενο να καταφύγει στο εγγύς μέλλον το ίδιο το σύστημα, εφαρμόζοντας μια στημένη δαγκάνα. Από την μια μεριά κινητοποιώντας έντεχνα προβοκατόρικους μηχανισμούς που διαθέτει, από την άλλη βάζοντας τον οχετό των μκο και των μαζικών μέσων να σοδομήσει με πρακτικές προπαγάνδας, σε βάρος τής ψυχολογίας των πολιτών, με στόχο την επιβολή αγκύλωσης στο φρόνημά τους. Υπάρχουν μύριες δυνατότητες, για ανάπτυξη δραστηριοτήτων σε ειρηνική βάση, που εάν εφαρμοστούν με ευφυία και αποφασιστικότητα, μπορούν να πολιορκήσουν το σύστημα, μέχρι πλήρους ασφυξίας. Καλώς ή κακώς όμως, η μειλίχια και ειρηνική προώθηση στόχων, δεν είναι δυνατόν να κατισχύσει εκ των πραγμάτων, σε περίπτωση, που κατασταλτικοί μηχανισμοί τού συστήματος προβούν σε επιβολή αυθαίρετης, ανεξέλεγκτης και μαζικής βίας σε βάρος πολιτών. Όπως έδειξαν τα γεγονότα προ καιρού στις νήσους Χίο και Μυτιλήνη, σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι δυνατόν να λυτουργήσει άλλος μηχανισμός από το έσχατο ένστικτο τής επιβίωσης. Και οι καταστροφές σε ιδιοκτησίες μη εμπλεκόμενων πολιτών, όπως οι βανδαλισμοί σε βάρος ιδιωτικών οχημάτων στον λιμένα τής Χίου, από απαράδεκτο μένος των κατασταλτικών μηχανισμών, αποτελεί ένα πολύ κακό προηγούμενο, ναρκοθετώντας κάθε είδους διάθεση για αποφυγή βίας στην μέση συνείδηση.

  Πέρυσι το καλοκαίρι δημοσιοποίησα με την βοήθεια τού συναγωνιστή Κώστα τού ιστολογίου ΔΙΟΔΟΤΟΣ δυο βίντεο με θέμα την ανάπτυξη κινηματικών διαδικασιών, στα οποία κατέθεσα προτάσεις για την βάση, τα πλαίσια διεξαγωγής τους και κάποιες σχετικές στοχεύσεις. Ενώ τα βίντεο αυτά ευτύχησαν να έχουν ένα ικανοποιητικό αριθμό θεάσεων, δεν αμφέβαλα, ότι στην φάση που αναρτήθηκαν, δεν μπορούσαν παρά να έχουν χαρακτήρα ζύμωσης. Σήμερα όμως διαπιστώνω, ότι έχουν ωριμάσει οι προϋποθέσεις, ώστε να πραγματοποιηθούν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ βήματα σε αντίστοιχες κατευθύνσεις. Και είμαι βέβαιος, ότι σύντομα θα δούμε να αναδεικνύονται πρωτοβουλίες σε αυτήν την κατεύθυνση από αξιόλογους ανθρώπους. 

  Στο ζήτημα των εμπρησμών έχω αναφερθεί με περισσότερες αναρτήσεις στο παρελθόν. Οι πρόσφατοι εμπρησμοί στάθηκαν αιτία να ενταθούν εκ νέου οι αναφορές, με την συμμετοχή διαφόρων πλευρών που διέπονται και από διαφορετικές σκοπιμότητες, σχετικά με τούς μηχανισμούς, που ενέχονται στην επιβολή των εμπρησμών. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η Ελλάδα έχει πολυποίκιλους αντιπάλους, που δρομολογούν την υπόθαλψή της, ένας από τους οποίους είναι η επιθετική, σοβινιστική κλίκα, που έχει επιβληθεί στο φυλετικό συνονθύλευμα υπό την πλασματική επωνυμία “τούρκοι”. Πλην όμως, κύριος αντίπαλος τού Ελληνισμού είναι οι αρχέγονοι εχθροί του, της λερναίας ύδρας, που διακατέχονται από αβυσσαλέο αγεφύρωτο μίσος και βρίσκονται τόσο εντός, όσο και εκτός τής χώρας. Αυτοί διαθέτουν όπλα προηγμένης τεχνολογίας, που εφαρμόζουν στην επιβολή εμπρησμών, που δεν περιορίζονται μόνον εναντίον τής Ελλάδος. Στις προηγούμενες αναρτήσεις που έκανα, υποστήριξα, στηριζόμενος σε προσωπική εμπειρία, που σχημάτισα από συμμετοχή μου στις δυνάμεις εθελοντικής πυρόσβεσης στην Πεντέλη το 2001, ότι οι εμπρησμοί στηρίζονται κυρίως σε δράση ενεργειακών όπλων από δορυφόρους (μη εξαιρουμένων και των λοιπών τρόπων). Αυτή η διαδικασία πιστοποιείται από την ταχύτητα ανάπτυξης των πυρκαγιών, το δεδομένο, ότι στις πλείστες των περιπτώσεων μετά την κατάσβεσή τους, αυτές εκδηλώνονται εκ νέου (ενώ λανθασμένα χαρακτηρίζονται “αναζοπυρώσεις) και από το γεγονός, ότι στον εμπρησμό στο Μάτι κάηκαν άνθρωποι, που βρισκόντουσαν μέσα στην θάλασσα σε απόσταση από την ακτή. Επειδή αυτή η προβληματική έχει παραμεριστεί πλήρως στα πλαίσια τού δημόσιου διαλόγου, επικαλυπτόμενη από συζητήσεις που αφορούν άλλες αιτιάσεις και δεδομένα κατά τούς πρόσφατους εμπρησμούς, παραθέτω ένα πολύ κατατοπιστικό σχετικά βίντεο από το εξαίρετο κανάλι ΑΓΩΓΗ, σχετικά με την εφαρμογή ενεργειακών όπλων στους εμπρησμούς στο Μάτι:

 

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ

  Όπως αναφέρθηκε ήδη, η διαφορά που υφίσταται μεταξύ νοημοσύνης και ευφυίας δεν έχει ποσοτικό χαρακτήρα, αλλά είναι ποιοτική. Άνθρωποι, οι οποίοι μπορεί να είναι υπέρμετρα νοήμονες, δεν είναι πάντοτε αυτομάτως και ιδιοφυείς. Η νοημοσύνη είναι σε θέση να παράγει, ενώ η ευφυία δημιουργεί. Το αντίστοιχο ερώτημα που τέθηκε, αφορά τον τόπο που μπορεί να βρίσκεται ο σπόρος τού “ευ φύεσθαι”, καθώς και ο τρόπος, που αυτός μεταβολίζεται μέσα στα πλαίσια τής συνείδησης. Σε αντίθεση με τις διαδικασίες που αφορούν την νοημοσύνη, που μπορούν να προσεγγιστούν με μεθόδους συμβατικής λογικής, η προβληματική, που αφορά την κύηση και την κυοφορία ευφυών επιτευγμάτων ξεφεύγει από αυτά τα πλαίσια. Αυτό δεν συνεπάγεται, ότι η διαδικασία τής ευφυίας είναι παντελώς ξένη προς αυτήν την νοημοσύνης. Αντιθέτως, η ενεργοποίησή της προϋποθέτει κατά κανόνα μια ισχυρή και “τετράγωνη” λογική, η οποία όμως δεν περιορίζει την σκέψη, καθώς και τις νοητικές και τις συνειδησιακές πρακτικές και διεργασίες, εγκλωβίζοντας τες αποκλειστικά εντός των ορίων της. Η ανεπτυγμένη νοημοσύνη προσφέρει το στέρεο έδαφος, επάνω στο οποίον μπορεί να δομηθεί μια ευφυής διαδικασία. Όμως δεν συμπεριλαμβάνει αυτή όλα τα αναγκαία δομικά υλικά και κατά συνέπεια δεν είναι σε θέση να διέπει και τον τρόπο, που με αυτά δομείται ένα λειτουργικό σύνολο.

  Υπάρχουν κάποια γλαφυρά παραδείγματα, που αποκαλύπτουν, ότι διαδικασίες, που βρίσκονται πέραν των ορίων, που μπορεί να επισκοπεί η συμβατική λογική, όπως η έμπνευση, η διαίσθηση, η ενόραση και το φαινόμενο τής “συγχρονικότητος” ενέχονται στην ενεργοποίηση μιας ιδιοφυούς διαδικασίας. Ο πλέον ίσως προικισμένος και ριζοσπαστικός εφευρέτης τής σύγχρονης εποχής ήταν ο Νίκολα Τσέλα. Αυτός είχε αποκαλύψει, ότι ασχολείτο συστηματικά με ενορατικές διαδικασίες, καθώς και ότι η διάνοιά του είχε έλξει κάποιες πολύ δημιουργικές ιδέες από κάποιες μη προσδιορίσιμες νοητικές σφαίρες. Επίσης στα πλαίσια σημαντικών νέων επιστημονικών ανακαλύψεων έχει κάποιες φορές καταγραφεί το φαινόμενο, διαφορετικοί επιστήμονες ερευνητές, βρισκόμενοι σε διαφορετικούς γεωγραφικούς τόπους και χωρίς να διατηρούν άμεσες ερευνητικές σχέσεις μεταξύ τους, έχουν προβεί κατά την ίδια περίοδο σε παρόμοιες επιστημονικές ανακαλύψεις, διαπιστώσεις και επιγνώσεις, διαμορφώνοντας πανομοιότυπες θεωρίες. Σε τέτοιου είδους διαδικασίες ενέχεται το φαινόμενο τής συγχρονικότητος. Μια τέτοια περίπτωση αφορά η απονομή τού βραβείου Νόμπελ τού έτους 2022 στον τομέα τής θεωρητικής φυσικής σε τρεις ερευνητές επιστήμονες,.τους Alain Aspect, John Francis Clauser και Anton Zeilinger

https://physicsgg.me/2022/10/04/%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BB-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-2022/

  Η ανάπτυξη τής σύγχρονης επιστήμης ξεπέρασε τις υφιστάμενες “ντετερμινιστικές” αντιλήψεις, που συνέδεαν άμεσα σε αντικειμενική βάση τον συσχετισμό αιτίου και αιτιατού, εισάγοντας στην φυσική διαδικασία τού γίγνεσθαι τον ρόλο τού υποκειμένου, τις παρεμβάσεις του στην διαμόρφωση των δεδομένων στην σφαίρα τού μικροκόσμου και τον επηρεασμό από αυτό και την κατάσταση του τής διαμόρφωσης των εξωτερικών δεδομένων, η φύσις των οποίων θεωρείτο πριν σταθερή, αναλλοίωτη και μη υποκείμενη σε εξάρτηση από το υποκείμενο, που είναι ενταγμένο σε ένα σύστημα αναφοράς. Ακόμη και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, που υπήρξε φανατικός υποστηρικτής τού ντετερμινισμού (αιτιοκρατίας) εισήγαγε την άποψη, ότι η ροή τού χρόνου εξαρτάται από την κινητική κατάσταση τού υποκειμένου, που εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο σύστημα αναφοράς. Ενώ η κβαντομηχανική απέδειξε ότι τα δομικά στοιχεία τής ύλης και τής ενέργειας (όπως τα ηλεκτρόνια και τα φωτόνια) υφίστανται καθ' εαυτά σε μη προσδιορισμένη μορφή (όχι απλά μη προσδιορίσιμη, ιδιότητα δηλαδή που ανάγεται εν τέλει στις δυνατότητες πλήρους ανίχνευσής τους από ένα παρατηρητή). Ενώ αυτά υπάρχουν με συγκεχυμένη υπόσταση μέσα σε ένα φάσμα δυνατοτήτων να εκδηλωθούν με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο, η παρέμβαση τής συνείδησης, μέσω μιας μέτρησης ή παρατήρησης, είναι αυτή που τούς προσδίδει συγκεκριμένη έκφανση με την μορφή ενός σωματιδίου. Η πρόσληψη τής πραγματικότητος που έχουμε, έχει στατιστικό χαρακτήρα και αφορά την μέση συμπεριφορά ενός συνόλου δομικών στοιχειωδών στοιχείων, χωρίς να μπορεί να επισκοπεί την συμπεριφορά ενός εκάστου εξ αυτών. ΄Οπως συμβαίνει με την μέτρηση τής θερμοκρασίας ενός σώματος, που ανάγεται στην κινητική κατάσταση των μορίων του. Η μέτρηση τής θερμοκρασίας δεν αφορά άμεσα την συγκεκριμένη κινητική κατάσταση κάποιων ξεχωριστών μορίων, η οποία ποικίλει ελαφρώς μεταξύ τους, αλλά αποδίδει τον μέσο όρο τής κινητικής κατάστασης τού συνόλου. Ο περιώνυμος ερευνητής τής κβαντομηχανικής Richard Feyman δήλωσε κάποτε, ότι δεν υπάρχει κανείς, που να έχει κατανοήσει την διαδικασία των τρόπων, με τούς οποίους εκδηλώνεται η κβαντομηχανική. Η τυπική λογική δεν επαρκεί για να καταστούν κατανοητά πλείστα όσα επιστημονικά δεδομένα, που διαπιστώθηκαν από τον 20ο αιώνα και εντεύθεν. Γι αυτό, η χρήση και η εφαρμογή μεθόδων κατανόησης, που δεν εγκύπτουν στα πλαίσια τής τυπικής λογικής, δεν αφορούν κάποια ομιχλώδη σφαίρα φαντασιώσεων και εικασιών, αλλά επιχειρούν να μεταφέρουν στα ανθρώπινα μέτρα αντίληψης, διαδικασίες και δεδομένα, που λειτουργούν βάσει νομοτελειών, που κείνται έξωθεν τής ανθρώπινης αντιληπτικής ικανότητος. Επειδή αυτοί οι περιορισμοί υπόκεινται στα όρια λειτουργίας τού γλωσσικού οργάνου, οι προσεγγίσεις τής μη τυπικής λογικής καταφεύγουν στην χρήση παρομοιώσεων, σχημάτων και συμβολισμών, που αποτελούν προσομοιώσεις κάποιων δεδομένων και διαδικασιών, χωρίς να μπορούν να αποδώσουν φραστικά την λειτουργικότητά τους καθ' εαυτήν. Παρ' όλα αυτά, καθίστανται τα προηγούμενα εξόχως χρήσιμα σε αυτούς που επιχειρούν να τα χειριστούν, αναπτύσσοντας βαθμηδόν τις ικανότητές τους σε αυτήν την διαδικασία, διότι τούς παρέχουν την δυνατότητα τις συνειδητής και συγκεκριμένης πρακτικής παρέμβασης σε αυτούς τούς τομείς, επιτυγχάνοντας πρακτικά ωφέλη.

  Επί πλέον, η χρήση νοητικών σχημάτων, συμβολισμών και προσομοιώσεων, που επιχειρούνται από αυτούς που χειρίζονται τις διαδικασίες στα πλαίσια μεθόδων τής μη τυπικής λογικής, παρέχει ένα επί πλέον προτέρημα ζωτικής σημασίας. Αυτή η διαδικασία συνιστά κωδικοποίηση τής υψηλής γνώσης, που μεταδίδεται με τρόπο, που μπορεί να καθίσταται αποκωδικοποιήσιμος μόνον από πρόσωπα, που διαθέτουν υψηλή πνευματική ωριμότητα. Με αυτόν τον τρόπο προστατεύεται η υψηλή γνώση από άτομα και θεσμούς, που προσπαθούν να παρεισφρήσουν στα δεδομένα της, με στόχο την άνομη και ιδιοτελή εφαρμογή αυτών των γνώσεων. Συνήθως η μετάδοση αυτών των γνώσεων γίνεται προφορικά σε βάσει εχεμύθειας και εμπιστοσύνης, προσλαμβάνοντας μυητικό χαρακτήρα, στα πλαίσια τού οποίου παρέχεται και κάποια αντίστοιχη νοητική εργαλειοθήκη για την αποκωδικοποίηση των δεδομένων τής μη τυπικής λογικής. Οι κάτοχοι τής υψηλής γνώσεως δεν διέπονται από διάθεση ελιτισμού, σε αντίθεση με αυτά που συμβαίνουν στα πλαίσια των αποκρυφιστικών αδελφάτων και των μυστηριακών ενώσεων, όπου εφαρμόζονται κανόνες αυστηρότατης διοικητικής ιεραρχίας και η αξία ενός μέλους κρίνεται με βάση τον βαθμό τής μυήσεώς τους. Οι αληθώς σοφοί λειτουργούν στην βάση τού σεβασμού τής ισότητος μεταξύ όλων των ανθρώπων και εφαρμόζουν πλήρως την αρχή τής αγάπης. Δεν μεταδίδουν την υψηλή γνώση υπό την προϋπόθεση να καταβάλουν οι παραλήπτες της τα όποια μορφής ανταλλάγματα, αλλά αποσκοπούν να φθάνει και να διαχέεται αυτή, προς κάθε πνευματικό άνθρωπο, που έχει ανατάξει το πνεύμα του στην οδό τής αρετής, οπότε είναι επόμενο να προβεί αυτός σε θεμιτή, αλλά και αναγκαία για την επίτευξη τού κοινού καλού, εφαρμογή της. Γι αυτό έχουν φροντίσει πέραν τής προφορικής μεταδόσεως να καταγράφεται η υψηλή γνώση επαρκώς, ώστε να καθίσταται η εκάστοτε καταγραφή της ευρέως προσβάσιμη χωρίς περιορισμούς. Με τρόπο, που όταν φθάσει αυτή στους επάξιους παραλήπτες, να τούς οδηγήσει η πνευματική τους ωριμότητα στην αποκωδικοποίηση και στην συνέχεια στον ενστερνισμό και στην ορθή εφαρμογή της. Γι αυτό ίσχυσε ανέκαθεν η ρήσις των σοφών, ότι “όταν είναι έτοιμος ένας Μαθητής, καταφθάνει σε αυτόν αυτομάτως ο Διδάσκαλος”. Αυτός ο διδάσκαλος δεν είναι συνήθως ένα φυσικό πρόσωπο, αλλά αυτός που θα αποκαλούσα “Κηπουρό τού Σπόρου τής Ευφυίας”. Αυτός που ανοίγει την αυλαία, παρουσιάζοντας αυτόν τον ¨Κηπουρό” στα πλαίσια τής Κλασσικής Ελληνικής Γραμματείας είναι ο Πλάτων με τούς Διαλόγους “Θεαίτητος”, “Αλκιβιάδης Α΄” και “Φαίδρος”. Στον Αλκιβιάδη Α΄ γίνεται αναφορά στο “άνοιγμα τού οφθαλμού”, τουτέστιν στην ενεργοποίηση τής επίφυσης. Στον Θεαίτητο παρέχονται συγκεκριμένες οδηγίες για στοχευμένη πρόσβαση στα “πεδία πληροφορίας”, ενώ στον Φαίδρο παρέχονται ισχυρά ενεργοποιημένα ενορατικά σχήματα. Ο Πλάτων δεν είναι ο μόνος, που καταγράφει μεθόδους πρόσβασης στην Υψηλή Γνώση. Πολύ αξιόλογο είναι προς αυτήν την κατεύθυνση, εξ όσων δυνήθηκα να αντιληφθώ και το έργο τού Αγίου Γρηγορίου τού Παλαμά “Εις τα Εισόδια τής Θεοτόκου”, που τύχη αγαθή με βοήθησε να διαβάσω. Οπωσδήποτε, η υψηλή γνώση δεν έχει καταγραφεί αποκλειστικά στα πλαίσια τής Ελληνικής Γραμματείας. Πλην όμως οι Έλληνες καλούνται ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ να πρωτοστατήσουν και να επιτελέσουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την διαδικασία. Πέραν αυτού, εξ όσων ευδοκίμησα να αντιληφθώ, υπάρχουν επί πλέον κάποια συγγράμματα, που αναφέρονται σε πολύ ισχυρούς επιταχυντές. Όμως, η αποτόλμηση πλησιάσματος αυτών των κειμένων προαπαιτεί σκληρές, μα πάρα πολύ σκληρές ετοιμότητες αυτοπροσφοράς στην Γνώση, καθότι η απόληξη τής μη τυπικής λογικής εισέρχεται στα πεδία τής τρέλας, στο φαινόμενο δηλαδή, που η Ορθόδοξη Ανατολή ονόμασε “Οι Εις Χριστόν Σαλοί”.

  Στα πλαίσια αυτής τής αναφοράς θα προσπαθήσω μια αναφορά σε σημεία τού “Θεαίτητου”, που θεωρώ καθοριστικής σημασίας προς την κατεύθυνση τού φαινομένου τής ευφυίας.

 

 

συνεχίζεται...