Γράφει η ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΘΙΩΤΗ
Τα χρόνια πριν την έλευση του Μωάμεθ στον κόσμο(~ 570 μ.Χ.-Μέκκα) οι Άραβες τα αποκαλούν «Ημέρες της Αγνοίας»(Τζαχιλίγια).
Εκείνα τα χρόνια δύο ήταν οι πιο διαδεδομένες θρησκείες σε ολόκληρη την Αραβία: των Σαβαίων και των Μάγων.
Η πρώτη είχε περισσότερους πιστούς στους κόλπους της απ ότι η δεύτερη και αρχικά είχε πνευματική βάση και πίστη στον έναν Θεό.Με το διάβα των χρόνων όμως, αναμίχθηκε με διάφορες δεισιδαιμονίες και υιοθέτησε τελετουργικά ανθρωποθυσιών.Έτσι, έφτασε κάθε φυλή στην Σαβαική θρησκεία να λατρεύει το δικό της αστέρι και να στήνει το είδωλό του, γύρω από το οποίο τελούσαν και το αποτρόπαιο έθιμο να θυσιάζουν ένα μικρό κορίτσι.
Επέλεγαν κορίτσι γιατί θεωρούσαν την γέννησή του ατύχημα, μιας και δεν μπορούσε το θηλυκό παιδί να συμβάλλει στις απαιτήσεις που είχε η νομαδική ζωή,ενώ αιωρούνταν πάντα ο κίνδυνος να ατιμασθεί ή να απαχθεί από μια άλλη φυλή, πράγμα που θα σήμαινε έναν παρατεταμένο βεντετισμό και άφθονο χυμένο αίμα εκατέρωθεν.
Το μικρό ,λοιπόν,ατυχές αυτό πλάσμα,θυσιάζονταν στο λατρεμένο αστέρι ή άλλες φορές θάβονταν ζωντανό.
Όσον αφορά στη θρησκεία των Μάγων ή Γουέβρων( πυρολατρών) , ξεκίνησε κι αυτή ως μονοθεϊστική, δέχτηκε επηρεασμό από τον μανιχαϊσμό ( Καλό/Κακό) κι εξέπεσε με τον καιρό σε πλήθος δεισιδαιμονιών, με αποτέλεσμα να λατρεύεται η φωτιά που ερχόταν από τον Ουρανό και να γίνεται προσπάθεια να κρατιέται άσβεστη για πάνω από 1000 χρόνια. Στο ιερό πυρ δε,θυσίαζαν τους αιχμάλωτους απίστους.
Η αχανής Αραβία με τις τεράστιες στέπες της ήταν γεμάτη από διάφορες φυλές που κάθε τόσο πολεμούσε η μια την άλλη.Ενώ οι φυλές ήταν δυνατές και ρωμαλέες, διατηρούνταν ωστόσο διαιρεμένες και δεν υπήρχε τρόπος να ενωθούν και να κατανοήσουν την ισχύ τους, ώστε να γίνουν μια δύναμη υπολογίσιμη για τον υπόλοιπο κόσμο.
Μέχρι που μια θαυμαστή νύχτα έσβησε ξάφνου η φωτιά των Μάγων, τα είδωλα γκρεμίστηκαν, η λίμνη Σάουας ξεράθηκε κι ο ποταμός Τίγρης πλημμύρισε, τα ανάκτορα του βασιλιά Χοσρόη σείστηκαν κι έγιναν τόσα άλλα θρυλούμενα σημεία και τέρατα, καθώς ερχόταν στη ζωή ο μελλοντικός
«ρασούλ Αλλάχ»(απόστολος του θεού).
Για τον Μωάμεθ δεν ήταν εύκολο να ακυρώσει τα «Χρόνια της Αγνοίας», όταν μετά το όραμα «κλήσεως»( σούρα 96,1-5 Κοράνι), άρχισε να κατανοεί σιγά-σιγά την αποστολή του στη γη.Αυτό σήμαινε ανοιχτό πόλεμο με την καθεστηκυία τάξη.Οι ειδωλολάτρες τον θεωρούσαν φρενοβλαβή και δαιμονόπληκτο( ματζνούν)και δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτούν τις διδασκαλίες του περί του ενός Θεού και του «τελευταίου αγγελιοφόρου Του» επι γης, του ιδίου.
Ο Μωάμεθ αναγκάστηκε να διακόψει τις σχέσεις του με την φυλή του και να εγκαταλείψει την γενέτειρά του.
Η μετοίκησή του από την Μέκκα στην Μεδίνα (622 μ.Χ.)ονομάστηκε Χίτζρα(Εγίρα), και αργότερα θεσπίστηκε ως αφετηρία χρονολόγησης για τον Ισλαμικό κόσμο.
Οι φυλές της ερήμου είχαν την συνήθεια,ένα είδος εθιμικού δικαίου, να διακόπτουν τους δεσμούς τους με την φυλή τους -ατομικά ή ως διαφωνούσα ομάδα - και να μετοικούν σε άλλον τόπο.
Ο ι Μεκκίτες που ακολούθησαν τον Μωάμεθ στην Μεδίνα ονομάστηκαν «μουχάτζιρουν»(μετανάστες) κι αυτοί ήταν που αποτέλεσαν την πρώτη θεοκρατική κοινότητα του Ισλάμ(Ούμμα).
Δεν τους είναι ,λοιπόν, τους σύγχρονους μουσουλμάνους καθόλου ξένη η έννοια και η πρακτική της μετανάστευσης.
Αποτελούσε πάγια συνήθεια γι αυτούς παλαιόθεν.
Από τα βαθιά «Χρόνια της Αγνοίας» ίσαμε τώρα, οι πληθυσμοί αυτοί ήταν μονίμως μετακινούμενοι, σε αναζήτηση μιάς καλύτερης μοίρας..
Απλά,σήμερα, δεν αποτελεί μόνο αναγκαιότητα γι αυτούς να μεταναστεύσουν ,αλλά υποδαυλίζεται αυτή τους η συνήθεια από συγκεκριμένες και στοχευμένες πολιτικές που υιοθέτησαν τα «φιλόξενα» κράτη( όχι όλα) για να φέρουν εις πέρας την ολοκλήρωση μιάς ενστερνισμένης, μεταμοντέρνας ατζέντας.
Τίποτα να μην μας εκπλήσσει..
Κάποια σχέδια προχωράνε με βαρύ τίμημα για κάποιους λαούς( βλέπε Γαλλία). Ίσως κάποια στιγμή γίνουμε κι εμείς από θεατές, μέρος των γεγονότων. Το απεύχομαι..
Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι όλοι είμαστε πιόνια στα χέρια θεοβλαβών .. θύτες και θύματα..διότι δεν μπορείς να αναμείξεις το λάδι με τη φωτιά .. «την κουλτούρα της Αγάπης»(αγαπάτε αλλήλους-Χριστός)με την «κουλτούρα του ξίφους»( οι κήρυκες της πίστης μου ας μην συζητούν, ας σκοτώνουν τους αρνούμενους να υπακούσουν στο νόμο. Ο μαχόμενος για την αληθινή πίστη,είτε ηττηθεί είτε νικήσει, θα ανταμειφθεί γενναία. Το ξίφος είναι το κλειδί του παραδείσου και της κόλασης-Μωάμεθ).
Η μίξη αυτή είναι επικίνδυνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου