ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΣΧΕΔΙΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ[Η εταιρική σχέση Trans-Pacific -TPP]

 

Larry Romanoff 

Η εταιρική σχέση Trans-Pacific (TP

Αυτό είναι χωρίς αμφιβολία το πιο φιλόδοξο σχέδιο εκφοβισμού που επιχείρησαν ποτέ οι Εβραίοι τραπεζίτες στο Σίτι του Λονδίνου, ξεπερνώντας κατά πολύ την απόπειρα φασιστικού πραξικοπήματος τους στην κυβέρνηση των ΗΠΑ [ 1 ] , ή ακόμα και τη λεηλασία του χρυσού όλων των κεντρικών τραπεζών του κόσμου πριν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. [ 2 ]Αυτή ήταν μια επιχείρηση που σχεδιάστηκε για να εξαλείψει αποτελεσματικά την πραγματική κυριαρχία των εθνών-κρατών και να μετατρέψει τον κόσμο σε ένα συγκρότημα γεωγραφικών μαριονέτες χωρίς κανέναν άλλο σκοπό από το να εξυπηρετήσει τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα αυτών των τραπεζιτών. Μπορούμε να ευχαριστήσουμε που απέτυχε. Αν είχε πετύχει, μια χούφτα τράπεζες και μερικές εκατοντάδες πολυεθνικές εταιρείες θα είχαν τη δύναμη να κυβερνήσουν τον κόσμο. Οι κυβερνήσεις των υπαρχόντων εθνών μας θα είχαν μόνο δύο σκοπούς: (1) είσπραξη φόρων και εσόδων για τους τραπεζίτες και (2) καταστολή του πληθυσμού των πολιτών που δεν ήταν έτοιμοι να ζήσουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Όπως πάντα, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και ο στρατός λειτουργούσαν ως «The Bankers Private Army» για να διευκολύνουν αυτή τη δραματική αλλαγή των εθνικών μας τοπίων. Το TPP προωθούνταν ως αμερικανική πρωτοβουλία,

Στα τέλη του 2013, οι ΗΠΑ πλησίαζαν στο προσδοκώμενο αποκορύφωμα της λεγόμενης εταιρικής σχέσης Trans-Pacific, η οποία παρουσιάστηκε ως ασιατική συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών (οι ΗΠΑ είναι φυσικά μια «ασιατική» χώρα) αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια εκπληκτικά επιθετική απόπειρα επιβολής της εμπορικής ηγεμονίας και μιας ευρωπαϊκής νομικής δικαιοδοσίας βαθιά στα έθνη της Ασίας. Οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να εκφοβίσουν τον κόσμο ώστε να αποδεχθεί ένα σύνολο «προτύπων» σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, τα ασιατικά μέσα που περιείχαν επανειλημμένες αναφορές στην «ακραία πίεση» που ασκούσαν οι Αμερικανοί σε όλα τα ασιατικά έθνη να αποδεχθούν όλες τις διατάξεις της προτεινόμενη συμφωνία. Αυτά τα έθνη ήταν κάθετα αντίθετα σε πολλές διατάξεις που παρουσιάστηκαν ως αδιαπραγμάτευτες,

 

 

Επιπλέον, όλα τα έθνη εκφοβίστηκαν για να υπογράψουν ολόκληρη τη συμφωνία χωρίς να μπορούν να δουν το περιεχόμενό της, με βάση ότι ορισμένα έθνη είχαν ήδη υπογράψει και εγκρίνει διάφορα τμήματα και ότι όλα τα άλλα έθνη πρέπει επομένως να αποδεχθούν αυτά τα μέρη στο σύνολό τους - άθεα. Στα τέλη του 2013, ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Κέρι προσπαθούσε να οπλίσει δυναμικά το Βιετνάμ για να υπογράψει τις συμφωνίες TPP, ισχυριζόμενος ότι αυτό θα αύξανε τη «διαφάνεια και τη λογοδοσία» στη χώρα, έναν μάλλον περίεργο ισχυρισμό λαμβάνοντας υπόψη την έντονη μυστικότητα που περιβάλλει κάθε πτυχή αυτής της προσπάθειας.

Η ακριβής προσέγγιση που ακολουθήθηκε για το TPP ήταν ότι οι πολυεθνικές εταιρείες είχαν (ή θα είχαν στο εξής) επίπεδο κυριαρχίας που ξεπερνούσε αυτό των κυρίαρχων εθνών και ότι τα συμφέροντά τους θα είχαν μεγαλύτερη προτεραιότητα, με αποτέλεσμα οποιαδήποτε κυβέρνηση να παρεμποδίζει τα κέρδη, ή μάλιστα οποιεσδήποτε ενέργειες, μιας πολυεθνικής εταιρείας, για οποιονδήποτε λόγο, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, θα έπρεπε να αποζημιώσουν αυτήν την εταιρεία για τα κέρδη που θα μπορούσε να είχε, αλλά δεν το έκανε. Αυτό θα ίσχυε ακόμη και σε περίπτωση που, για παράδειγμα, ένα έθνος πρέπει να μειώσει τα επιτόκια για να τονώσει την οικονομία του σε περίοδο ύφεσης. Στη συνέχεια, η Citibank θα μπορούσε να προσφύγει στην ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ επιτροπή διαιτησίας TPP για αποζημίωση για τα διαφυγόντα κέρδη και η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να πληρώσει.

Εάν η Κίνα αποφάσιζε να επιδοτήσει την αγορά ηλεκτρικών οχημάτων για χάρη μακροπρόθεσμων περιβαλλοντικών ανησυχιών, η GM θα μπορούσε να προσφύγει στο TPP για αποζημίωση για τις χαμένες πωλήσεις οχημάτων που καίγονται βενζίνη. Το 2015, η Κίνα επέβαλε απαγόρευση σε όλες τις εισαγωγές πουλερικών και αυγών από τις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων ζώντων ζώων και ζώων αναπαραγωγής, λόγω της ανακάλυψης διαφόρων στελεχών της γρίπης των πτηνών H5N8 τόσο σε άγρια ​​πτηνά όσο και σε πτηνά αγροκτημάτων σε πολλές πολιτείες. Το ίδιο έκαναν και άλλες είκοσι χώρες, αλλά η επιθετικότητα των μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ επιφυλάχθηκε για την Κίνα, με τον Τζιμ Σάμνερ, Πρόεδρο του Συμβουλίου Εξαγωγών Πουλερικών των ΗΠΑ, να ισχυρίζεται ότι η Κίνα δεν είχε «καμία απολύτως δικαιολογία» για μια τέτοια απαγόρευση, καθώς οι ανακαλύψεις της γρίπης των πτηνών ήταν «μεμονωμένα περιστατικά». και ίσως «εκατοντάδες μίλια» από μεγάλες περιοχές παραγωγής πουλερικών. Το υπονοούμενο ήταν σαφές: Οι Αμερικανοί παραγωγοί κοτόπουλου είχαν το δικαίωμα να εξάγουν τα πτηνά τους στην Κίνα, γρίπη των πτηνών ή καθόλου γρίπη των πτηνών. Φυσικά, αν ίσχυε το αντίστροφο, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα ασκούσαν απλώς τη δέουσα σύνεση για την προστασία του πληθυσμού τους από επικίνδυνα κινέζικα κοτόπουλα. Στο πλαίσιο του TPP, δεδομένου του ισχυρισμού των Αμερικανών για «καμία αιτιολόγηση», η Κίνα θα ήταν υπόχρεη να πληρώσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε Αμερικανούς παραγωγούς πουλερικών ως αποζημίωση για τα διαφυγόντα κέρδη τους επειδή δεν μπορούσαν να διαθέσουν τα άρρωστα κοτόπουλα τους στην Κίνα.

Το TPP ήταν μια τολμηρή κίνηση από τους Εβραίους τραπεζίτες στο Σίτι του Λονδίνου ως μια τελευταία ελπιδοφόρα προσπάθεια να ρίξουν το δίχτυ της δικαιοδοσίας και της πολιτικής τους εξουσίας σε μεγάλο μέρος του κόσμου. Το TPP δεν ήταν μια σειρά διεθνών συμφωνιών που υπογράφηκαν πρόθυμα από όλα τα μέρη, αλλά ένα πρόγραμμα αποικισμού που δημιουργήθηκε από μια χούφτα Εβραίους τραπεζίτες που συνέταξαν τις διατάξεις και έπαιρναν τις αποφάσεις, υπαγορεύοντας στον κόσμο το περιεχόμενο της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Το TPP αντιπροσώπευε την εβραϊκή τραπεζική και εταιρική κυριαρχία στην εθνική και ατομική κυριαρχία, την επισιτιστική κυριαρχία, τη δημιουργική ελευθερία, την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και το περιβάλλον, αντικαθιστώντας τους νόμους που ψηφίστηκαν από τις εθνικές κυβερνήσεις με κανόνες που αναπτύχθηκαν μυστικά από τραπεζίτες, που εκτελούνταν από πολυεθνικές εταιρείες που δεν λογοδοτούν στους ανθρώπους που επηρεάζονται από τους,

 

Ενώ το TPP ειπώθηκε ότι ήταν μια «πρωτοβουλία υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ» και ενώ η αμερικανική κυβέρνηση όντως «οδηγούσε» τις διαπραγματεύσεις, το TPP ούτε χρηματοδοτήθηκε ούτε διαπραγματευόταν από την αμερικανική κυβέρνηση ως τέτοιο. Το προσωπικό του Λευκού Οίκου σε αυτή τη σκηνή ήταν μαριονέτες που οδηγούνταν κυρίως από τους Εβραίους τραπεζίτες στην προσπάθειά τους για παγκόσμια υπεροχή. Στην πραγματικότητα, η αμερικανική «κυβέρνηση» –τα εκλεγμένα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας– δεν είχαν καν τη δυνατότητα να δουν τις συμφωνίες. Το TPP ήταν υπό διαπραγμάτευση εντελώς χωρίς τη γνώση ή την έγκρισή τους. Εκατοντάδες μέλη υπέγραψαν αίτηση προς τον τότε πρόεδρο Ομπάμα διαμαρτυρόμενοι για τη φύση της εφαρμογής αυτής της συμφωνίας, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

 

Μετά από χρόνια προσπαθειών των μελών του Κογκρέσου να δουν ακόμη και το TPP, μόνο ένας βουλευτής, ο Άλαν Γκρέισον, μπόρεσε να αναθεωρήσει μόνο μερικά επιλεγμένα τμήματα της συμφωνίας, αλλά η κυβέρνηση Ομπάμα δήλωσε ότι το περιεχόμενο ήταν «διαβαθμισμένο» και «ένα εθνικό ζήτημα ασφαλείας», και απείλησε τον Γκρέισον με ποινικές διώξεις εάν επιχειρούσε να αποκαλύψει κάποιο από το περιεχόμενο. Ακόμη και τότε, του επιτρεπόταν να δει το έγγραφο μόνο σε ένα ιδιωτικό δωμάτιο όπου απαγορεύονταν οι υπολογιστές, τα κινητά τηλέφωνα, οι κάμερες, ακόμη και το μολύβι και το χαρτί. Ο Γκρέισον χαρακτήρισε το TPP ως «επίθεση κατά της δημοκρατικής κυβέρνησης», μια καταχρηστική κατάχρηση εξουσίας από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και μια ακόμη χρήση των τακτικών μυστικότητας της αστυνομίας που είχε ήδη καταστήσει την αμερικανική κυβέρνηση εντελώς ανεύθυνη έναντι του λαού. Εξακόσιοι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι Σιωνιστές (κυρίως Εβραίοι) «εταιρικοί σύμβουλοι» συμμετείχαν στο TPP, αλλά το προσχέδιο κειμένου δεν έχει γίνει διαθέσιμο στο κοινό ούτε στα μέσα ενημέρωσης ή στους εκλεγμένους φορείς χάραξης πολιτικής. Το επίπεδο μυστικότητας γύρω από αυτή τη συμφωνία ήταν απαράμιλλο, με τους εκπροσώπους του ίδιου του έθνους - την εκλεγμένη κυβέρνηση των ΗΠΑ - να παραμένουν στο σκοτάδι.

 

Οι πιο τρομακτικές διατάξεις των συμφωνιών TPP ήταν ότι ήταν αιώνιες –δεν θα έληγαν ποτέ– και δεν μπορούσαν να καταργηθούν ή να τροποποιηθούν από τα μεμονωμένα έθνη που ήταν αρκετά ανόητα ώστε να τις έχουν υπογράψει. Η διάταξη κατάργησης όριζε ότι οι κανόνες TPP μπορούσαν να τροποποιηθούν μόνο κατόπιν συμφωνίας όλων των υπογραφόντων στο έγγραφο. Σημειώστε ότι δεν αναφέρει "όλα τα υπογράφοντα μέρη εκτός από τις ΗΠΑ". Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ είναι ένα από τα υπογράφοντα μέρη, οποιαδήποτε κατάργηση ή τροποποίηση θα απαιτούσε τη συμφωνία των ΗΠΑ, η οποία φυσικά δεν θα επέλθει ποτέ. Αυτός ο περιορισμός θα παραμείνει αληθής ανεξάρτητα από αλλαγές σε μελλοντικές κυβερνήσεις, αλλαγές στην κοινή γνώμη ή πιο δραματικές, αποδεδειγμένες ανησυχίες για την ασφάλεια των τροφίμων ή την εθνική ασφάλεια. Αυτά τα έγγραφα παρουσιάζονταν απλώς ως «εμπορικές συμφωνίες», αλλά δεν ήταν κάτι τέτοιο. Θα χρησίμευαν για να λειτουργήσουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσαν οι «Προσωρινές Διαταγές» του Paul Bremer στο Ιράκ, επιβάλλοντας σε όλα τα κράτη που υπέγραψαν μια σειρά αιώνιων νόμων με τόσο υψηλό κύρος που δεν θα μπορούσαν να καταργηθούν από καμία επόμενη κυβέρνηση. Αυτή η συμφωνία TPP, οι διατάξεις και η διαιτησία της, ήταν υπό την εποπτεία οποιασδήποτε εθνικής κυβέρνησης ή των Ανώτατων Δικαστηρίων της.

 

Αυτές οι συμφωνίες, αφού αφαιρέθηκαν εξ ολοκλήρου από τη σφαίρα του δημόσιου ελέγχου, θα είχαν αυτόματη ισχύ να ανατρέψουν δεκαετίες νόμων και κανονισμών σε κάθε έθνος. Οι Εβραίοι σχεδιαστές και υποστηρικτές αυτών των συμφωνιών έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διώξουν τον φόβο για τους προφανείς κινδύνους, αλλά οι ισχυρισμοί τους προκάλεσαν ως επί το πλείστον γελοιοποίηση. Ο «εμπορικός εκπρόσωπος» της ΕΕ Τζον Κλάνσι είπε ότι οι φόβοι ήταν εντελώς αβάσιμοι, υποστηρίζοντας ότι το (απροσδιόριστο) «status quo» βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των προβλημάτων, με τους λεγόμενους κανονισμούς προστασίας επενδύσεων (ISDS) του TPP .«κλείνοντας τα κενά και βελτιώνοντας τη διαφάνεια» με παράλληλη δημιουργία «σύγχρονων επενδυτικών ρυθμίσεων τελευταίας τεχνολογίας». Δεν έδωσε καμία εξήγηση για το πώς το status quo ήταν προβληματικό, ούτε προσπάθησε να εξηγήσει γιατί τα σύγχρονα έθνη απαιτούσαν αυτές τις λεγόμενες «επενδυτικές ρυθμίσεις τελευταίας τεχνολογίας». Ένας άλλος εκπρόσωπος διαβεβαίωσε ότι «οι διατάξεις περί προστασίας των επενδύσεων δεν περιορίζουν την ικανότητα των κρατών να θεσπίζουν ή να καταργούν οποιονδήποτε νόμο ή κανονισμό», αλλά αυτοί οι ισχυρισμοί ήταν ξεκάθαρα ψέματα.

 

Ένα από τα βασικά ζητήματα ήταν η πρόβλεψη για διευθέτηση διαφορών επενδυτή-κράτους, ή ISDS. Αυτές οι διατάξεις συμπεριλήφθηκαν σε άλλες εμπορικές συμφωνίες για την παροχή αποζημίωσης για τις ζημίες σε έναν επενδυτή που προκλήθηκαν σε περίπτωση που μια κυβέρνηση παραιτήθηκε από μέρος της συμφωνίας, αλλά αυτές έχουν αποδειχθεί αμφιλεγόμενες και έχουν συχνά εφαρμοστεί από εταιρείες πολύ έξω από τον προορισμό τους, που χρησιμοποιούνται από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες να μηνύσουν κυβερνήσεις που ενεργούν για το δικό τους δημόσιο συμφέρον. Για παράδειγμα, η καπνοβιομηχανία Philip Morris μήνυσε την αυστραλιανή κυβέρνηση για περιορισμό της διαφημιστικής συσκευασίας στα τσιγάρα και ο Καναδάς μήνυσε η φαρμακοβιομηχανία Eli Lily για ανάκληση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας φαρμάκων που προφανώς εκδόθηκαν με ψευδή στοιχεία. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ανεξάρτητα από την αξία της θέσης μιας κυβέρνησης, και του κυρίαρχου δικαιώματός τους να ψηφίσει όποια νομοθεσία έκρινε επιθυμητή, αυτές οι εταιρείες απαιτούν πληρωμή για την απώλεια μελλοντικών κερδών σαν αυτά τα κέρδη να ήταν δικαίωμα που τους παραχωρήθηκε από τον Θεό, ανεξάρτητα από εγκληματικές ενέργειες ή άλλα σοβαρά ζητήματα. Επιπλέον, η διευθέτηση αυτών των ζητημάτων σχεδιάστηκε για να παρακάμψει πλήρως τα τοπικά δικαστικά συστήματα και τους εσωτερικούς νόμους και θα αποφασιζόταν από ακαταλόγιστα «δικαστήρια επενδυτών» που θα αποτελούνταν από τους ίδιους Εβραίους ή τους εκπροσώπους τους, που θα έδιναν ελάχιστη σημασία στις εθνικές εκτιμήσεις.

 

Τον Οκτώβριο του 2014, ο George Monbiot ανέφερε στον Guardian ότι εάν η ΕΕ συμφωνούσε με τους όρους του ίδιου TPP, θα κατέστειλε την ικανότητα όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να βάζουν το δικό τους δημόσιο συμφέρον πάνω από τα κέρδη των ξένων πολυεθνικών εταιρειών. Το παράδειγμά του ήταν ότι θα εξέθετε μεμονωμένες κυβερνήσεις σε περιπτώσεις όπως αυτή του Ελ Σαλβαδόρ όπου «μια αυστραλιανή εταιρεία μηνύει την κυβέρνηση ενώπιον ενός κλειστού δικαστηρίου εταιρικών δικηγόρων για 300 εκατομμύρια δολάρια (σχεδόν το ήμισυ του ετήσιου προϋπολογισμού της χώρας) σε πιθανά διαφυγόντα κέρδη. Γιατί; Επειδή το Ελ Σαλβαδόρ αρνήθηκε την άδεια για ένα χρυσωρυχείο που θα δηλητηρίαζε το πόσιμο νερό των ανθρώπων». Αυτή είναι η αληθινή συνθήκη που θα προέκυπτε παγκοσμίως από αυτό το λανθασμένα, βασισμένο στην απληστία σχέδιο.

 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέμεινε ότι το TPP θα περιλαμβάνει διασφαλίσεις για την πρόληψη της εταιρικής κακής χρήσης και θα εγγυάται το δικαίωμα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να «επιδιώκουν νόμιμους στόχους δημόσιας πολιτικής όπως η κοινωνική, περιβαλλοντική, ασφάλεια, δημόσια υγεία και ασφάλεια» χωρίς τον κίνδυνο μήνυσης. Αλλά αυτό ήταν ψευδές. Οι επιτροπές διαιτησίας δεν ήταν υπόλογες σε κανέναν εκτός από ιδιωτικά στους Εβραίους κυρίους τους, και δεν θα είχε κανένα κίνητρο να υποκύψει στα θεμελιώδη ζητήματα εθνικού συμφέροντος οποιασδήποτε χώρας κατά τη λήψη αποφάσεων. Οι διαφορές μεταξύ κυβερνήσεων και ξένων εταιρειών θα πρέπει να αποφασίζονται από δικαστήρια και δικαστές ενός έθνους, αλλά το σύστημα ISDS στο TPP είναι μονόδρομος όπου οι ξένες εταιρείες μπορούν να αμφισβητήσουν τις εγχώριες κυβερνητικές πολιτικές, αλλά οι συμφωνίες δεν δίνουν ούτε στις κυβερνήσεις ούτε στα άτομα δικαίωμα αυτές οι εταιρείες είναι υπόλογες. Αυτή ήταν μια τρομακτική προσπάθεια να αφαιρεθεί από την εθνική δικαιοδοσία, στην πραγματικότητα να αφαιρεθεί από την κυβέρνηση ενός έθνους, όλος ο έλεγχος σε ένα τεράστιο φάσμα νομοθεσίας που καλύπτει εξ ολοκλήρου τους τομείς στους οποίους οι ξένες πολυεθνικές σχετίζονται με τις κυβερνήσεις. Στην πραγματικότητα, Αυτές οι συμφωνίες έδωσαν στις πολυεθνικές εταιρείες ευρείες εξουσίες να μηνύσουν κυβερνήσεις που υιοθετούν δημόσιες πολιτικές που θεωρούνται ότι κάνουν «διακρίσεις» κατά του ελεύθερου εμπορίου, ανεξάρτητα από άλλα πιο σημαντικά ζητήματα. Με την υπογραφή αυτών των συμφωνιών TPP, τα έθνη θα παραδίδουν στην πραγματικότητα ένα τεράστιο μέρος της κυριαρχίας τους σε αμερικανικές και εβραϊκές πολυεθνικές - στο διηνεκές.

 

Ενώ ήταν τεχνικά αληθές ότι τα κράτη θα διατηρούσαν την εξουσία να δημιουργούν ή να τροποποιούν τη νομοθεσία, ήταν επίσης αλήθεια ότι οποιαδήποτε τέτοια σχεδιαζόμενη κίνηση θα μπορούσε να είχε αποδειχθεί τόσο απαγορευτικά δαπανηρή ώστε να ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί. Το TPP περιείχε τιμωρητικές διατάξεις επιβολής εντελώς υπό τον έλεγχο των πολυεθνικών εταιρειών που θα τους έδιναν ένα άνευ προηγουμένου δικαίωμα να απαιτούν αποζημίωση από τους φορολογούμενους για τυχόν πολιτικές που αυτές οι εταιρείες θεωρούσαν εμπόδιο στα κέρδη τους. «Κάτω από αυτό το καθεστώς, οι πολυεθνικές εταιρείες θα μπορούσαν να παρακάμψουν τα εθνικά δικαστήρια και τους νόμους, να παρακάμψουν εντελώς τα εθνικά δικαστικά συστήματα και να μηνύσουν τις κυβερνήσεις απευθείας ενώπιον δικαστηρίων όπου οι «δικαστές» αποτελούνται από τρεις δικηγόρους επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα διορισμένους από Εβραίους.

 

Σκεφτείτε την περίπτωση της Κίνας, όπου οι Αμερικανοί έχουν ασκήσει μεγάλη πίεση τόσο στην κεντρική όσο και στην τοπική κυβέρνηση να επιτρέψουν ιδιωτικές εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης. Εάν η κυβέρνηση της Κίνας καταλήξει στη συνέχεια στο συμπέρασμα ότι αυτές οι επιχειρήσεις δεν αποδεικνύονται προς το συμφέρον του έθνους, η πόρτα είναι ήδη κλειστή. Θεωρητικά, η Κίνα θα είχε διατηρήσει την εξουσία να εγκρίνει νέους κανονισμούς ή νόμους που περιορίζουν αυτόν τον τομέα, αλλά με αυτόν τον τρόπο, θα έπρεπε να αποζημιώσει κάθε ξένη πολυεθνική που εμπλέκεται με οποιαδήποτε έννοια στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης στην Κίνα, για την απώλεια ολόκληρου του μέλλοντος ροή κερδών των επιχειρήσεων της, στο διηνεκές. Ομοίως, η κεντρική κυβέρνηση της Κίνας αντιστέκεται σθεναρά στην εγκατάσταση γενετικά τροποποιημένων σπόρων και γενετικά τροποποιημένων τροφίμων στη χώρα. Και ενώ η Κίνα θα διατηρούσε θεωρητικά την ικανότητα να ρυθμίζει ή να εξαλείφει αυτή τη ωρολογιακή βόμβα εντός των συνόρων της, εάν επιχειρήσει να το πράξει, θα έπρεπε να πληρώσει στη Monsanto την παρούσα αξία όλων των χαμένων κερδών της επ' αόριστον στο μέλλον. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση της Κίνας θα έπρεπε να συγκεντρώσει αρκετά επιπλέον χρήματα σε φόρους – από τους πολίτες της Κίνας – για να πληρώσει στη Monsanto όλα τα χρήματα που θα κέρδιζε για πάντα στο μέλλον, αν μπορούσε να παραμείνει στη χώρα και να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της Κίνας. προμήθεια τροφίμων. Και αυτή η οικονομική υποχρέωση παραμένει αληθινή ανεξάρτητα από τυχόν μεταγενέστερους αποδεδειγμένους κινδύνους για την υγεία, ιατρικούς, στρατιωτικούς ή άλλους κινδύνους ή τους κινδύνους για τον εφοδιασμό τροφίμων ή την εθνική ασφάλεια ενός έθνους. θα έπρεπε να πληρώνει στη Monsanto την παρούσα αξία όλων των χαμένων κερδών της επ' αόριστον στο μέλλον. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση της Κίνας θα έπρεπε να συγκεντρώσει αρκετά επιπλέον χρήματα σε φόρους – από τους πολίτες της Κίνας – για να πληρώσει στη Monsanto όλα τα χρήματα που θα κέρδιζε για πάντα στο μέλλον, αν μπορούσε να παραμείνει στη χώρα και να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της Κίνας. προμήθεια τροφίμων. Και αυτή η οικονομική υποχρέωση παραμένει αληθινή ανεξάρτητα από τυχόν μεταγενέστερους αποδεδειγμένους κινδύνους για την υγεία, ιατρικούς, στρατιωτικούς ή άλλους κινδύνους ή τους κινδύνους για τον εφοδιασμό τροφίμων ή την εθνική ασφάλεια ενός έθνους. θα έπρεπε να πληρώνει στη Monsanto την παρούσα αξία όλων των χαμένων κερδών της επ' αόριστον στο μέλλον. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση της Κίνας θα έπρεπε να συγκεντρώσει αρκετά επιπλέον χρήματα σε φόρους – από τους πολίτες της Κίνας – για να πληρώσει στη Monsanto όλα τα χρήματα που θα κέρδιζε για πάντα στο μέλλον, αν μπορούσε να παραμείνει στη χώρα και να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της Κίνας. προμήθεια τροφίμων. Και αυτή η οικονομική υποχρέωση παραμένει αληθινή ανεξάρτητα από τυχόν μεταγενέστερους αποδεδειγμένους κινδύνους για την υγεία, ιατρικούς, στρατιωτικούς ή άλλους κινδύνους ή τους κινδύνους για τον εφοδιασμό τροφίμων ή την εθνική ασφάλεια ενός έθνους.Και το «δικαστήριο» όπου η Monsanto θα μηνύσει την Κίνα για να εισπράξει τα χρήματά της, θα αποτελείται από τρεις λεγόμενους δικαστές που θα ήταν Εβραίοι δικηγόροι, πιθανότατα δικηγόροι της Monsanto.

 

Στην πραγματικότητα, το TPP ήταν μια λίστα επιθυμιών, μια παρασκηνιακή συμφωνία, μια τεράστια παγκόσμια εταιρική εξουσία από τους Εβραίους στο City του Λονδίνου, για τις βιομηχανίες και τις τράπεζές τους. Το TPP δεν αφορούσε καθόλου το ελεύθερο εμπόριο, ούτε το εμπόριο. Από τα 29 κεφάλαια που αποτέλεσαν τη συμφωνία, μόνο τα 5 αφορούσαν το εμπόριο σε οποιαδήποτε μορφή. Ολόκληρο το εναπομείναν περιεχόμενο συνίστατο σε μια τολμηρή προσπάθεια κατοχύρωσης τεράστιων νομικών δικαιωμάτων και εμπορικών προνομίων για πολυεθνικές εταιρείες και τράπεζες αμερικανικής και εβραϊκής ιδιοκτησίας, ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνεται η δύναμη των εθνικών κρατών να τους περιορίζουν ή να τους αντιτίθενται. Το TPP δεν ήταν τίποτα λιγότερο από τη βαθιά επέκταση της κυριαρχίας, υπό νομική δικαιοδοσία σε άλλα έθνη, αντικαθιστώντας και αντικαθιστώντας στην πραγματικότητα κάθε είδους νόμους και πρότυπα που υπάρχουν ήδη σε αυτά τα άλλα έθνη,

 

Η εθνική κυριαρχία στους τομείς των τροφίμων, των επικοινωνιών, της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, της ελευθερίας του Διαδικτύου, των φαρμακευτικών προϊόντων, της υγειονομικής περίθαλψης, του εμπορίου παραγώγων, των ζητημάτων πνευματικών δικαιωμάτων, της ασφάλειας των τροφίμων, των περιβαλλοντικών προτύπων, των πολιτικών ελευθεριών και πολλά άλλα, θα είχε υποταχθεί πλήρως σε εβραϊκές πολυεθνικές εμπορικές και πολιτικά συμφέροντα. Το TPP θα είχε εισαγάγει αυτά τα άπληστα πρότυπα, πολιτικές και αξίες πολύ πιο βαθιά σε όλη την Ασία και την Ευρώπη, προετοιμάζοντας το αναδυόμενο οικονομικό σύστημα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Αυτή ήταν μια προσπάθεια να αναδιοργανωθεί η οικονομική δομή όλων των εθνών ώστε να ταιριάζει στα καλύτερα συμφέροντα των Εβραίων. Οι προτάσεις TPP παρείχαν τεράστια ελευθερία και εξουσίες στους τραπεζίτες, τους χρηματοδότες και τις εταιρείες,

 

Οι χορηγοί του TPP πρότειναν τον έλεγχο ολόκληρου του Διαδικτύου, όχι μόνο υπαγορεύοντας πρότυπα, αλλά και παρακολούθηση και αστυνόμευση όλης της δραστηριότητας των χρηστών σε όλα τα έθνη, πέρα ​​από τον έλεγχο των τοπικών κυβερνήσεων. Το TPP θα είχε αναγκάσει όλους τους τοπικούς ISP να διεξάγουν πλήρη παρακολούθηση και κατασκοπεία ή να επιτρέψει στις ΗΠΑ (στην πραγματικότητα, η NSA ή η Μοσάντ) να το διεξάγουν, με πλήρη εξουσία για επιβολή, τιμωρία, φυλάκιση ντόπιων πολιτών σε οποιοδήποτε έθνος , και να αφαιρέσετε άτομα από το διαδίκτυο εντελώς. Οι διατάξεις του TPP διεκδικούσαν ακόμη και το δικαίωμα των δικαστηρίων του να παρακάμπτουν αυτόματα τις τοπικές κυβερνήσεις και να τιμωρούν με ποινικές κυρώσεις –εξ ολοκλήρου με δική τους εξουσία– οποιονδήποτε ISP σε οποιοδήποτε έθνος παραβίαζε τα συμφέροντά τους.

Από τον Ιανουάριο του 2022, οι καταναλωτές που ειδοποιούν μπορεί να έχουν παρατηρήσει ετικέτες σε ορισμένα τρόφιμα που λένε «βιομηχανική» ή «προέρχονται από βιομηχανική», σύμφωνα με τα νέα ομοσπονδιακά πρότυπα.

Ted S. Warren/AP

 

Το TPP πρότεινε να πάρει τον έλεγχο των εγχώριων κανονισμών εργασίας, των προτύπων ασφάλειας στο χώρο εργασίας, των κανονισμών κοινωνικής πρόνοιας, όλων των προτύπων τροφίμων και πολλά άλλα, αφαιρώντας τα από τον έλεγχο των εγχώριων κυβερνήσεων, αντικαθιστώντας τους εσωτερικούς νόμους. Προσπάθησε να ελέγξει τη φύση και την παροχή υγειονομικής περίθαλψης στους πολίτες σε όλα τα έθνη. Θα μπορούσε ακόμη και να ελέγξει την πρόσβαση του κοινού σε αυτές τις βασικές υπηρεσίες, με βάση τις επιταγές των Εβραίων τραπεζιτών. Και προσπάθησε να υπαγορεύσει σε ολόκληρο τον κόσμο τις πολιτικές και το περιεχόμενο κάθε θέματος που αφορούσε τα πνευματικά δικαιώματα και τις πατέντες, όλα σχεδιασμένα μόνο για να εξυπηρετήσουν αυτές τις εβραϊκές εταιρείες και τα καλύτερα συμφέροντά τους.Σύμφωνα με το TPP, η επισήμανση και η αναγνώριση γενετικά τροποποιημένων σπόρων και τροφίμων έπρεπε να απαγορευθεί. Οι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι και τα τρόφιμα θα πρέπει να επιτρέπονται και να καλλιεργούνται χωρίς περιορισμούς σε όλα τα έθνη, αγνοώντας την απειλή για την προμήθεια τροφίμων ενός έθνους, τις σοβαρές ανησυχίες για το περιβάλλον και την υγεία και τους προφανείς στρατιωτικούς κινδύνους των οπλισμένων γενετικά τροποποιημένων σπόρων. Τα γενόσημα φάρμακα και φάρμακα θα είχαν σχεδόν εξαφανιστεί και όλες οι κρατικές επιχειρήσεις θα είχαν απαγορευτεί στην Ασία.

 

Το υλικό πνευματικής ιδιοκτησίας «δίκαιης χρήσης» θα είχε απαγορευτεί και πολλές αστικές αγωγές θα είχαν γίνει ποινικά αδικήματα. Σε αυτό το τελευταίο σημείο, οι χώρες θα είχαν επιστρέψει στην προηγούμενη θηριωδία των «φυλακών των οφειλετών», χρησιμοποιώντας την εγχώρια αστυνομία και τα δικαστήρια ως εισπράκτορες λογαριασμών των Εβραίων. Αυτό συμβαίνει ήδη στις ΗΠΑ, όπου η αστυνομία ενεργεί σε ορισμένες περιπτώσεις ως εισπράκτορες λογαριασμών. Η διαδικασία είναι απλή: εάν ένας πολίτης καθυστερήσει ή αρνηθεί να πληρώσει έναν λογαριασμό ή ένα χρέος οποιουδήποτε είδους, η αστυνομία απλώς το επαναχαρακτηρίζει ως «κλοπή υπηρεσιών» και ως δια μαγείας γίνεται ποινικό παρά αστικό αδίκημα. Και τώρα πηγαίνετε στη φυλακή επειδή δεν πληρώσατε τον λογαριασμό VISA ή το φοιτητικό σας δάνειο.

 

Εάν είχε εφαρμοστεί, το TPP θα είχε επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τις ζωές των πολιτών σε όλες τις συμμετέχουσες χώρες. Θα είχε αφαιρέσει από τις τοπικές κυβερνήσεις σε όλα τα έθνη την εξουσία να ρυθμίζουν τις διεθνικές εταιρικές δραστηριότητες . Σε κάθε Κεφάλαιο, το TPP απαγόρευε στην πραγματικότητα σε ένα κράτος μέλος να ψηφίσει νόμους που δεν ήταν «σύμφωνοι με τις διατάξεις αυτού του Κεφαλαίου». Οι διατάξεις του TPP θα είχαν υπερισχύσει των εθνικών νόμων τόσο για εμπορικά όσο και για μη εμπορικά ζητήματα, υποτάσσοντας τα εθνικά δικαστήρια και ακόμη και τα διεθνή νομικά πρότυπα στον πολύ μικρό αριθμό Εβραίων που θα διορίζουν και θα ελέγχουν τα δικαστήρια του TPP.Το TPP θα είχε εισχωρήσει τόσο βαθιά στους νόμους ενός έθνους που θα έλεγχε ακόμη και τον διαχωρισμό ποινικών και αστικών υποθέσεων. για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, για παράδειγμα, ακόμη και η απλή αντιγραφή ενός τραγουδιού ή μιας σελίδας για προσωπική χρήση, θα ήταν κακούργημα που απαιτεί φυλάκιση για αυτό που τώρα στα περισσότερα έθνη είναι απλώς αστική υπόθεση. Οι Εβραίοι προσπαθούσαν να εξάγουν δια της βίας αυτούς τους δρακόντειους –και κατακριτέα αντικαταναλωτικούς νόμους στις κοινωνίες όλων των εθνών.

 

Βιομηχανίες Φαρμάκων και Υγείας

 

Για τα φαρμακευτικά προϊόντα, το Natural News ανέφερε τα εξής: «Οι διατάξεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας του TPP είναι επίσης ένα μεγάλο δώρο για τη Big Pharma. Επιτρέπουν στις αμερικανικές (κυρίως εβραϊκής ιδιοκτησίας) φαρμακευτικές εταιρείες να κλείσουν τους κατασκευαστές γενόσημων φαρμάκων σε ασιατικά έθνη που επί του παρόντος διατηρούσαν το κόστος των φαρμάκων σε χαμηλά επίπεδα. Στο πλαίσιο του TPP, οι φαρμακευτικές εταιρείες όπως η Merck θα μπορούσαν να επιβάλουν παγκόσμια μονοπωλιακή τιμολόγηση, ακόμη και σε φτωχές χώρες όπου το κόστος των φαρμάκων ενός μήνα θα υπερέβαινε το μηνιαίο εισόδημα.Η πρόθεση της IP ήταν να ενισχύσει το επιθετικό καθεστώς διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και να αναγκάσει τις ξένες χώρες να συμμορφωθούν με αυτό, αλλά προχώρησε πολύ πιο μακριά. Οι έλεγχοι της πνευματικής ιδιοκτησίας στα φαρμακευτικά προϊόντα θα παρείχαν σε εταιρείες (και πάλι, σχεδόν εξ ολοκλήρου εβραϊκής ιδιοκτησίας) ουσιαστικά αιώνια διπλώματα ευρεσιτεχνίας, ενώ θα περιόριζε σοβαρά τη χρήση εγχώριων ή γενόσημων φαρμάκων, γεγονός που θα είχε ως αποτέλεσμα πολύ υψηλότερο κόστος υγειονομικής περίθαλψης και θα είχε δυσμενείς επιπτώσεις στην την υγειονομική περίθαλψη πολλών εθνών». Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι κατοχυρώνουν τώρα τις χειρουργικές επεμβάσεις και το TPP θα περίμενε από όλα τα έθνη να πληρώνουν δικαιώματα ή τέλη άδειας κάθε φορά που έκαναν χειρουργικές επεμβάσεις στους πολίτες τους.Το TPP περιείχε δεκάδες μέτρα που θα περιόριζαν τον ανταγωνισμό των φαρμακευτικών εταιρειών και θα αύξαναν δραματικά τις τιμές των φαρμάκων.

Πράγματι, όλες οι προτάσεις TPP ήταν εξωφρενικά κοινωνικοπαθητικές, προσπαθώντας συνεχώς να εκφοβίσουν μέσω μέτρων που θα έκαναν όλα τα φάρμακα πιο ακριβά και λιγότερο προσβάσιμα. Επίσης, οι προτάσεις θα είχαν δημιουργήσει νέους παγκόσμιους νομικούς κανόνες που θα επέτρεπαν σε αυτές τις εταιρείες και τους τραπεζίτες να κερδίσουν τεράστια βραβεία ζημίας εναντίον οποιασδήποτε κυβέρνησης αρνήθηκε να ασπαστεί τις σκληρές αντικαταναλωτικές πρακτικές του TPP. Αυτές οι τακτικές ήταν αναπόσπαστο και πολύ επικίνδυνο μέρος του προτεινόμενου TPP. Αυτό που σημαίνει με απλά λόγια είναι το εξής:Εάν η Merck Pharma ήθελε να δημιουργήσει μια δεύτερη έκδοση του Vioxx της που θα μπορούσε ενδεχομένως να σκοτώσει εκατομμύρια Κινέζους, αλλά η κυβέρνηση της Κίνας αρνήθηκε να επιτρέψει την πώληση αυτού του φαρμάκου, η Merck θα μπορούσε να υποβάλει παρόμοια αξίωση και η κινεζική κυβέρνηση θα έπρεπε να πληρώσει στη Merck 10 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο ως αποζημίωση για τα χαμένα κέρδη της.

 

Αυτό είναι πολύ πιο σοβαρό από ό,τι φαντάζεστε, επειδή η στρεβλή νοοτροπία που αναδύεται από το TPP επωάζεται εδώ και δεκαετίες και αποτελεί ήδη ακρογωνιαίο λίθο της εμπορικής εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Σκεφτείτε τη θέση των ΗΠΑ σχετικά με τα συνταγογραφούμενα φάρμακα: Πρώτον, γνωρίζουμε ήδη ότι τα φάρμακα κοστίζουν πολύ περισσότερο στις ΗΠΑ από ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο έθνος, επειδή οι φαρμακευτικές εταιρείες των ΗΠΑ παρενόχλησαν το Κογκρέσο κάνοντας παράνομη τη διαπραγμάτευση χαμηλότερων τιμών για ολόκληρη την υπηρεσία υγειονομικής περίθαλψης της χώρας, που σημαίνει Οι Αμερικανοί πρέπει να πληρώσουν όποιες αδικαιολόγητες τιμές απαιτούν αυτές οι εταιρείες και επίσης απαγορεύεται να χρησιμοποιούν γενόσημα φάρμακα. Αλλά τώρα προσπαθήστε να ακολουθήσετε αυτό το σκεπτικό:

 

Σε κάτι που μπορεί να κατηγοριοποιηθεί μόνο ως περίεργη και μπερδεμένη σκέψη με γνώμονα την απληστία, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι κατασκευαστές φαρμακευτικών και ιατρικών συσκευών της έχουν υιοθετήσει τη θέση ότι οι τιμές των φαρμάκων στις ΗΠΑ είναι υψηλές επειδή οι καταναλωτές των ΗΠΑ επιδοτούν το κόστος που οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν μπορούν να ανακτήσουν από τους καταναλωτές. άλλες χώρες. Σύμφωνα με τη θεωρία, αυτό συμβαίνει επειδή πολλές άλλες χώρες, όπως η Κίνα και ο Καναδάς, χρησιμοποιούν τη μαζική αγοραστική τους δύναμη για να διαπραγματευτούν χαμηλότερες τιμές φαρμάκων, και ως εκ τούτου οι κυβερνήσεις και οι άνθρωποι αυτών των άλλων εθνών έχουν μια ελεύθερη βόλτα στις πλάτες των καταναλωτών των ΗΠΑ. Η θέση – που εξυμνείται με όλη της την παράλογη κατάπληξη από την AmCham – δηλώνει περαιτέρω ότι αυτές οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και του Καναδά, πρέπει είτε (1) να απορυθμίσουν πλήρως την αγορά φαρμάκων τους για να επιτρέψουν στις αμερικανικές εταιρείες να χρεώνουν τις υψηλότερες δυνατές τιμές. ή (2) να αυξήσει τους φόρους σε όλα τα φάρμακα και συσκευές κατά ένα ποσό ίσο με τη διαφορά μεταξύ του χαμηλού διαπραγματευόμενου κόστους τους και των τιμών των ΗΠΑ και να πληρώσει αυτούς τους φόρους απευθείας στις φαρμακευτικές εταιρείες των ΗΠΑ. Οι φαρμακευτικές εταιρείες ισχυρίζονται ότι αυτά τα χρήματα που θα λάβουν θα «αποζημίωναν δίκαια» τους αμερικανούς καταναλωτές – οι οποίοι φυσικά δεν θα έβλεπαν ποτέ τα χρήματα.

 

Η αλαζονεία και η απληστία που εμπλέκονται σε μια τέτοια θέση είναι ανησυχητικές αν όχι πραγματικά τρομακτικές. Η εβραϊκή ελεγχόμενη φαρμακευτική βιομηχανία διεκδικεί ένα απόλυτο θεόδοτο δικαίωμα να χρεώνει εκβιαστικές τιμές για τα προϊόντα της και, εάν μια κυβέρνηση αρνηθεί αυτό το «δικαίωμα», τότε πρέπει να υπολογίσει τις «απώλειες» που έχουν υποστεί αυτές οι εταιρείες επειδή δεν μπορούν να εκβιάσουν. Αυτές οι τιμές, πρέπει στη συνέχεια να εισπράξουν αυτά τα χρήματα σε φόρους από τον πληθυσμό και να προωθήσουν αυτά τα χρήματα ως αποζημίωση στις εβραϊκές εταιρείες. Αν αυτό δεν είναι το τέλειο παράδειγμα των λάτρεις του Σατανά στο Σίτι του Λονδίνου που νικήθηκαν από τυφλή απληστία, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα ήταν.

 

Η χρηματοπιστωτική βιομηχανία

 

Το ίδιο συνέβη και με τον χρηματοπιστωτικό κλάδο. οι Εβραίοι προσπαθούν να επιβάλουν τα δικά τους ανεξέλεγκτα οικονομικά πρότυπα σε ολόκληρο τον κόσμο, στο βαθμό που εάν ένα έθνος λάμβανε μέτρα για να προσπαθήσει να ρυθμίσει αυτούς τους οικονομικούς παράνομους ή τον κλάδο στον οποίο δραστηριοποιούνται, ή εάν μια χώρα προσπαθούσε να εκδιώξει τους διεθνείς τραπεζίτες και τη δημιουργία μιας δημόσιας (κρατικής ιδιοκτησίας) κεντρικής τράπεζας για την εκπροσώπηση των συμφερόντων του έθνους, η χώρα θα μπορούσε να μηνυθεί στα ίδια αποκαλούμενα «δικαστήρια» με κίνδυνο δυνητικά τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε αποζημιώσεις. Μεταξύ άλλων, το TPP θα απαγόρευε απαγορεύσεις ή κανονισμούς για επικίνδυνα χρηματοοικονομικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων τοξικών παραγώγων που προκάλεσαν τη μαζική οικονομική κρίση των ΗΠΑ το 2008.

 

Η Βιομηχανία Τροφίμων

 

Ο πλήρης έλεγχος του εφοδιασμού τροφίμων ενός έθνους διακυβευόταν με το TPP, μια άμεση επίθεση κατά της επισιτιστικής κυριαρχίας των εθνών, όπου τα κέρδη των πολυεθνικών εταιρειών τοποθετούνταν πάνω από τις ανάγκες επισιτιστικής ασφάλειας των μεμονωμένων εθνών. Το TPP βασίστηκε στην υπόθεση ότι τα τρόφιμα είναι απλώς ένα άλλο προϊόν που υπόκειται σε κερδοσκοπία αποκλειστικά για να αυξηθούν τα κέρδη των πολυεθνικών εταιρειών. Σύμφωνα με το TPP, τα περισσότερα έθνη θα είχαν αναγκαστεί να θυσιάσουν την επισιτιστική τους κυριαρχία στα εμπορικά δικαιώματα εταιρειών όπως η Monsanto. Το TPP σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τις (κυρίως εβραϊκές) αγροτικές επιχειρήσεις να γίνουν πολύ μεγαλύτερες και πιο ισχυρές και να εδραιώσει την ιδιοκτησία της πνευματικής ιδιοκτησίας του παγκόσμιου συστήματος τροφίμων, από τους σπόρους μέχρι τα τελικά προϊόντα λιανικής. Το TPP θα είχε παραχωρήσει αυτόματη ενέργεια σε εταιρείες αγροτοβιομηχανιών όπως η Monsanto, η Cargill, η Syngenta και η Dupont,Οι γεωργικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να υπαγορεύσουν πρότυπα και κανονισμούς για την ασφάλεια των τροφίμων σε όλες τις χώρες που υπέγραψαν το TPP, αναγκάζοντάς τες υπό την απειλή βαρέων κυρώσεων να επιτρέψουν την εισαγωγή υποβαθμισμένων προϊόντων κρέατος και λαχανικών, καθώς και γενετικά τροποποιημένων σπόρων και τροφίμων για τα οποία θα έπρεπε να υπάρχει σωστή επισήμανση. έχει απαγορευτεί.

Η Monsanto ήταν ανέκαθεν μια εβραϊκή εταιρεία και ο κύριος γεωργικός διαπραγματευτής για το TPP ήταν ο πρώην λομπίστας της Monsanto, Islam Siddique, επομένως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το TPP απαγόρευσε σε όλα τα έθνη να απαγορεύουν τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς οποιουδήποτε είδους. Ήταν παρόμοιο με την περιβαλλοντική και οικονομική ρύθμιση ή την απορρύθμιση. Οι διατάξεις του TPP που σχεδιάστηκαν από αυτή τη μικρή ομάδα θα είχαν προτεραιότητα έναντι όλων των εθνικών νόμων. Η ασφάλεια των τροφίμων, από τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους έως τη νόσο των τρελών αγελάδων, την επισήμανση των τροφίμων, θα είχαν περάσει από τον εγχώριο έλεγχο στους διαιτητές του TPP.Το TPP περιείχε πολλούς κανονισμούς που επηρέαζαν τα συστήματα τροφίμων και την ασφάλεια των τροφίμων και οι κανόνες προμηθειών απαγόρευαν συγκεκριμένα τις διακρίσεις με βάση την ποιότητα της παραγωγής, πράγμα που σημαίνει ότι τα έθνη θα είχαν αναγκαστεί να δεχτούν αποστολές γεωργικών προϊόντων κατώτερης ποιότητας, ανεξάρτητα από τους τοπικούς νόμους ή τα πρότυπα ασφάλειας και υγείας των τροφίμων .

 

Ως ένδειξη της πικρής αλήθειας ότι η εθνική κυριαρχία είναι ήδη σχεδόν ένα πτώμα επειδή οι πολιτικοί μας είναι όλοι «αγορασμένοι και πληρωμένοι», ο τραγικά διεφθαρμένος πρωθυπουργός του Καναδά, Τζάστιν Τριντό, είπε ότι η συμφωνία θα δώσει στον Καναδά «προνομιακή πρόσβαση σε μισό δισεκατομμύριο καταναλωτές στην πιο δυναμική και ταχέως αναπτυσσόμενη αγορά του κόσμου, μια κίνηση που θα ενισχύσει τις καναδικές επιχειρήσεις, θα αναπτύξει την οικονομία και θα δημιουργήσει πιο καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας για τους Καναδούς της μεσαίας τάξης». [ 3 ] Αν ήξεραν οι Καναδοί τις αλήθειες της κυβέρνησής τους. Στην πραγματικότητα, ο Justin Trudeau είναι διάσημος επειδή είπε ότι ο Καναδάς είναι το πρώτο «μεταεθνικό κράτος» στον κόσμο. [ 4 ] Πότε η προδοσία έγινε αξιέπαινη;

 

Όπως έγραψα στην αρχή, είμαστε πράγματι τυχεροί, ίσως λόγω της Θείας Πρόνοιας, που αυτό το κατακριτέο έργο απέτυχε. Αν πετύχαινε, θα ήμασταν καταδικασμένοι.

www-bluemoonofshanghai-com

 

*