Γράφει η ιστορικός και ερευνήτρια Χριστινα Πριάμου
Περνώντας στο επόμενο σκέλος των ερευνών φίλοι μου, κατατίθεται εδώ ότι η κατάκτηση της Νότιας Κίνας, όσο και εάν σας φανεί παράδοξο, διασώθηκε διαμέσου των κειμένων του Αρριανού, ο οποίος στο τέλος του πέμπτου βιβλίου αναφέρεται στο περιστατικό των δυναμικών αντιδράσεων εκ μέρους των διοικητών του παλαίμαχων στρατιωτικών του Αλεξάνδρου, που δεν συμμερίζονταν τις απόψεις του σχετικά με την κατάκτηση όλων των υπολοίπων εδαφών, που έφθαναν μέχρι τον Μεγάλο Ωκεανό. Στη συνέχεια ανέλαβε να μιλήσει για λογαριασμό όλων ο διοικητής Κοίνος, ο οποίος αφού του εξέθεσε τους προβληματισμούς του, άρχισαν να κλαίνε και να θορυβούν όλοι οι στρατιωτικοί, επειδή δεν ήθελαν να συνεχίσουν να αναλαμβάνουν νέους κινδύνους, με αποτέλεσμα ο Αλέξανδρος να θυμώσει υπερβολικά και να διαλύσει τη συνέλευση. Την επόμενη ημέρα τους ανακοίνωσε ότι όσοι επιθυμούσαν μπορούσαν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, και όταν φτάσουν εκεί, να αναγγείλουν στους δικούς τους ότι άφησαν τον βασιλιά ανάμεσα στους εχθρούς. Αφού τους ανακοίνωσε αυτά, πήγε και κλείστηκε στη σκηνή του, χωρίς να δει κανέναν για τρεις ημέρες από τους εταίρους, έχοντας την κρυφή ελπίδα πως θα άλλαζαν γνώμη. Αυτοί όμως μολονότι ήταν πικραμένοι από την στάση του, εντούτοις παρέμειναν ανένδοτοι και αμετακίνητοι στις αποφάσεις τους. Εκείνη τη στιγμή αναφέρεται πως παρουσιάστηκε μπροστά του ο Πτολεμαίος ο Λάγου, ο οποίος, αφού του ανακοίνωσε πως έκανε θυσία για την διάβαση του Ύφαση ποταμού [Yantze] και πως τα σφάγια δεν έδιναν αίσια αποτελέσματα, ο Αλέξανδρος ακούγοντας τα τεκταινόμενα άλλαξε αμέσως γνώμη και τους ανακοίνωσε ότι πήρε την απόφαση να επιστρέψουν στη Βαβυλώνα.
Μόλις πληροφορήθηκαν αυτά οι στρατιώτες, φώναζαν και έκλαιγαν από χαρά, και τότε κάποιοι από αυτούς έμπαιναν στη σκηνή του Αλεξάνδρου και του έδιναν ευχές για διάφορα πράγματα και κυρίως επειδή ανέχτηκε να νικηθεί από τους ίδιους τους στρατιώτες του. Τότε λοιπόν ο Αλέξανδρος διέταξε να χτίσουν 12 τεράστιους βωμούς, στο ύψος ίσους με τους ψηλότερους πύργους και στο πλάτος μεγαλύτερους ακόμα από πύργους, σαν ευχαριστήρια στους θεούς και σαν μνημεία των κατορθωμάτων τους. Όταν πια είχαν κατασκευαστεί οι βωμοί, τέλεσε θυσία και κατόπιν έκανε γυμνικούς αγώνες. (Αρρ. Βιβ. 5, κεφ. ΧΧV, XXVΙ, XXVIΙΙ, XXIX εδαφ 1-3).
Αυτά τα γεγονότα αναφέρει φίλοι μου ο Αρριανός στο τέλος του πέμπτου βιβλίου, και στη συνέχεια έρχεται να συμπληρώσει το παζλ ο ιστορικός Curtius, αναφέροντας ότι οι πύργοι αυτοί αποτελούνταν από πέτρινα τετράγωνα, οπότε αναζητώντας τα ερείπια της αλλοτινής τους παρουσίας στο Google earth, κατάφερα και τους εντόπισα κατά το 2010 στη σημερινή Κινεζική περιοχή Suoppo, που βρίσκεται στο νότο της Δυτικής επαρχίας Sichuan, μέσα σε μια κοιλάδα που διαρρέεται από τον ποταμό Dadu, ο οποίος συμβάλλει τα νερά του στον μεγάλο ποταμό Yantze. Πρόκειται για πανύψηλους πέτρινους πύργους, κάποιοι εκ των οποίων είναι αντίγραφα αρχαιότερων πύργων, η ηλικία των οποίων υπολογίζεται από 2000 έως 1500 χρόνια.
Ανάμεσα στους πύργους που κινδυνεύουν να καταστραφούν είναι και ο φημισμένος 13ος πύργος, που αναφέρεται και ως ο βασιλιάς των πύργων, λόγω της μοναδικότητάς του. Οι νότιες πλευρές έχουν ήδη καταρρεύσει εντελώς, και οι ρωγμές στις βόρειες πλευρές πιστοποιούν πως εάν δεν γίνουν σύντομα εργασίες αποκατάστασης, η φθορά θα προκαλέσει μια τεράστια πολιτιστική απώλεια, επειδή η ιστορία του συνδέεται με τον Μεγάλο Yu, (μία ακόμα ονομασία του Αλεξάνδρου).
Αναζητώντας το γεωγραφικό στίγμα της τεράστιας χώρας που παραχώρησε ο Αλέξανδρος στον πεθερό του Οξυάρτη για να την κυβερνά, συνεργαζόμενος με τον στρατηγό Πείθωνα, διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο μια τεράστια γεωγραφική περιοχή, η οποία άφησε το ιστορικό της στίγμα στο διηνεκές, διαμέσου της ονομασίας Yunnan, μια ονομασία που σημαίνει Ελλάδα και σχετίζεται με τους ανθρώπους της φυλής Bai, μια ονομασία η οποία κυριολεκτικά σημαίνει «λευκοί» στα κινέζικα, καθώς αυτοί εξακολουθούν να παραμένουν όντως λευκοί, γεγονός που εκτιμάται ιδιαιτέρως. Παρά τις όποιες ενστάσεις, τεκμήριο της ταυτότητάς τους αποτελούν οι ραψωδοί, άντρες και γυναίκες, οι οποίοι αποκαλούνται «Shuochang» και εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται ανάμεσα στα μέλη της φυλής Bai, ιστορώντας διάφορα επικά γεγονότα του βασιλιά Gesar (Καίσαρα Αλέξανδρου), με τη συνοδεία κρουστών, και αναμιγνύοντας ταυτοχρόνως το τραγούδι με την ομιλία, όπως είναι π.χ. αυτό που κάνει λόγο για την επίθεση εναντίον του βασιλιά Sadam του Jang, το βασίλειο του οποίου βρίσκονταν στην σημερινή επαρχία Yunnan της Κίνας.
Τρανή απόδειξη της ελληνικής εισβολής στην καρδιά της ΝΔ Κίνας αποτελούν και οι πληροφορίες του ιστορικού Sima Qian, ο οποίος διέσωσε στα «Ιστορικά αρχεία», ότι όταν επισκέφτηκε ο ίδιος τις επαρχίες Sichuan και Yunnan, διαπίστωσε ότι το μεγαλύτερο Βασίλειο ονομαζόταν Dian και όσοι κάτοικοι ήταν εγκατεστημένοι σε πόλεις και χωριά, ασχολούνταν κυρίως με την αλιεία και την γεωργία, καθώς και ότι έκαναν τα μαλλιά τους κόμπους (κόρυβο) πάνω από τα κεφάλια τους. Αντιθέτως όσοι ήταν νομάδες, είχαν μακριά πλεγμένα μαλλιά και οι πρόγονοί τους κατοικούσαν χιλιάδες μίλια μακριά. Σύμφωνα με τον ίδιο ιστορικό, οι τεχνίτες του Dian παρήγαγαν χάλκινα, χρυσά και ασημένια αντικείμενα, ενώ τα στολίδια τους, που ήταν καμωμένα από γυαλισμένες πέτρες ήταν εντελώς διαφορετικά από αυτά των Κινέζων, όπως διαφορετικά ήταν και τα ρούχα τους. Ο ίδιος αναφέρει επίσης ότι σε αυτήν την περιοχή κατοικούσε και μια εγχώρια φυλή κυνοπρόσωπων ανθρώπων με ουρά, η οποία όταν άλλαζε σχήμα γνώριζαν ότι θα πεθάνουν. [Πληροφορία που τεκμηριώνει και τον ιστορικό πυρήνα του μυθιστορήματος του Ψευδο-Καλλισθένη, σχετικά με τους κυνοπρόσωπους που συνάντησε ο Αλέξανδρος στα βάθη της Ανατολής]. Σημαντικά ευρήματα της Ελληνικής παρουσίας προέκυψαν κυρίως διαμέσου των αρχαιολογικών ερευνών κυρίως, όταν τα μέλη του Μουσείου της επαρχίας Yunnan, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Πολιτιστικών Λειψάνων και Αρχαιολογίας, διενήργησαν ανασκαφές στην ευρύτερη περιοχή, αρχής γενομένης από το 1955 έως και το 1991, οπότε κατά τη διάρκεια των τεσσάρων δεκαετιών, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν πάρα πολλούς αρχαίους οικισμούς και νεκροταφεία της φυλής Dian. Επρόκειτο για μια ιδιαίτερη φυλετική ομάδα που είχε εξαπλωθεί σε πάνω από 70 περιφέρειες και πόλεις του επαρχίας Yunnan, και οι τάφοι της οποίας απέδωσαν πάνω από 10.000 αριστουργήματα ελληνίζουσας τεχνοτροπίας, πολλά εκ των οποίων εκτίθενται κατά διαστήματα σε διάφορα μουσεία της χώρας. Παρόμοια χάλκινα κτερίσματα ήρθαν στο φως στην τοποθεσία Shizhaishan κοντά στο Jinning και στην Lijiashan, της επαρχίας Jiangchuan της Yunnan. Στην πρώτη περίπτωση, μέσα από τους 50 αρχαίους τάφους ελήφθησαν πάνω από 4.800 κτερίσματα, και στην δεύτερη ανακάλυψαν μέσα σε 85 αρχαίους τάφους άλλα επιπρόσθετα 4.000 χάλκινα αντικείμενα, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν επίσης ελληνίζουσας τεχνοτροπίας. Ένα μεγάλο μέρος από τα κτερίσματα αυτά φαίνεται πως υπήρξαν δάνεια από την Μινωική Κρήτη και τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, γεγονός που αποτυπώνεται σε μια πολύπλοκη σύνθεση ταύρων στο καπάκι ενός χάλκινου σκεύους, πάνω στο οποίο αναπαρίσταται μια σκηνή μάχης με 13 ανθρώπινες μορφές. Ολοκληρώνοντας την ανάρτηση επισημαίνω πως τέτοιου είδους πύργοι έχουν εντοπιστεί και σε άλλες περιοχές της ΝΔ περιοχής Yunnan, όπως και στο γειτονικό Θιβέτ, όμως οι αρχαιότεροι όλων βρίσκονται στη συγκεκριμένη περιοχή και πουθενά αλλού. Τέλος, στην περιοχή της Luoping της επαρχίας Yunnan, εντόπισα φίλοι μου και ένα παράξενο κυκλικό κατασκεύασμα, ευρισκόμενο μέσα στο εθνικό πάρκο των «Εκατό χιλιάδων λόφων» (Shiwandashan), το οποίο παραπέμπει σε αρχαίο θέατρο, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να εντοπίσω πληροφορίες σχετικά με το οικοδόμημα αυτό, ούτε καν στους τουριστικούς οδηγούς της περιοχής.
https://www.priamou.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου