ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΥΝΗΓΙΑ ΘΗΣΑΥΡΩΝ ! Και ολίγη από εσωτερίστικα !!
Φωτογραφίες :
1η : Η Γέφυρα του Αρκαδικού ή Καζάρμας που κατασκευάστηκε μεταξύ 1300 και 1190 π.Χ σε δρόμο που συνέδεε τις Επίδαυρο - Τίρυνθο - Μοικήνες είναι μία από τις αρχαιότερες σε συνεχή χρήση γέφυρες.
Τα παλιά γεφύρια είναι κατασκευές με υψηλή ενεργειακή φόρτιση - συνήθως θετική.
Για αυτό και έχουν ιδιαίτερη θέση στην λαογραφία, στην ιστορία, στην αρχαιολογία και στο θησαυροκυνήγι.
Π.χ δεκαδες χιλιάδες θησαυροκυνηγοί έχουμε γυρίσει την μισή Ελλάδα και τα μισά ορεινά φαγάδικα ψάχνοντας την γέφυρα του Καραπιπέρη !!
Την ιστορία της που είχε κατασκευαστεί με λίγες αλήθειες και πολλά ψέματα από κάποια από τις συμμορίες της ΚΥΠ θα σας την πω κάποια στιγμή.
Γιατί είναι ένα λαμπρό παράδειγμα μανιπουλαρίσματος / χειραγώγησης ενός τμήματος της κοινής γνώμης, δηλαδή των Ελλήνων θησαυροκυνηγών που είμαστε περισσότεροι από τους κυνηγούς με τα ντουφέκια - νόμιμους και παράνομους - έχουμε υπερβολικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας και για αυτό συχνά πιανόμαστε κορόιδα.
Κάποτε σε ένα θησαυροκυνήγι στην Γκιώνα ήταν στην παρέα ένας από τους δολοφόνους της ΟΠΛΑ του ΚΚΕ.
( Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών / Λαϊκού Αγώνα. Ηταν οι ακραίοι τρομοκράτες του ΕΛΑΣ εναντίον δεξιών - κεντρώων - αριστερών - ανένταχτων, όσων είχαν ωραίες
γυναίκες και κόρες που αν έμεναν χήρες και ορφανές θα είχαν ανάγκη από έναν προστάτη και από < προστάτη > με την έννοια του νταβατζή, εναντίον όσων είχαν άχτι από παλιά, π.χ από προπολεμικές διαφορές κτηματικές ή άλλες, εναντίον όσων δεν
έκαναν κέφι για κάποιον λόγο κλπ. Το ΚΚΕ μετά την νομιμοποίηση του δεν τόλμησε να ζητήσει την αναγνώριση της ως αντιστασιακής.)
Του έδωσα χρήσιμες πληροφορίες για κάποιο πρόβλημα του και ο γέρος με συμπάθησε και προσπάθησα να το εκμεταλλευτώ για να πάρω πληροφορίες για την φρικτή συμμορία.
Φιλικά και ευγενικά μου το ξέκοψε από την αρχή :
< Παιδί μου είμαστε ορκισμένοι, δεν μιλάει κανείς μας.>
Του είπα μια ιστορία για έναν νεαρό αντάρτη που την πρώτη μέρα που ανέβηκε στο βουνό οι παλιοί τον έβαλαν να κόψει το κεφάλι ενός Ιταλού, έτσι για να τον δοκιμάσουν, για κάτι σαν << μύηση >>, για να σπάσουν πλάκα. Ο αποκεφαλισμός ήταν
υπερβολικά αργός γιατί ο πιτσιρικάς είχε πανικοβληθεί και σοκαριστεί, με το θύμα του χειροπόδαρα δεμένο να σφαδάζει στο έδαφος κατουρημένο και χεσμένο και με το φιλοθέαμον κοινόν ξεκαρδισμένο στα γέλια.
( Ιταλοί και Γερμανοί τσακώθηκαν το 1943. Αλλοι Ιταλοί παραδόθηκαν και άλλοι κατέφυγαν στο βουνό, στους αντάρτες πρώην εχθρούς τους. Εκεί υποτίθεται ότι πολεμούσαν εναντίον των Γερμανών, όμως πρόκειται για τις πιο σκοτεινές σελίδες της
Ιστορίας της Κατοχής η οποία δεν έχει γραφτεί ακόμα με αντικειμενικότητα.
Νομίζω ότι οι ιστορικοί για να γράψουν την αληθινή ιστορία της Κατοχής θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα γερμανικά στρατιωτικά αρχεία, να μάθουν τι λέει η << άλλη πλευρά του λόφου >>. Π.χ θα μπορούσαν να ρωτήσουν τα λεπτομερέστατα αρχεία :
< Πόσες απώλειες είχε η γερμανική δύναμη κατοχής της Ελλάδας από την δράση της εθνικής αντίστασης όλων των αντιστασιακών οργανώσεων ?>
Η ΟΠΛΑ και οι αντάρτες Ιταλοί είναι δύο θέματα ταμπού και όταν προσπάθησα να τα ψάξω περισσότερο έπεσα σε μια ελληνική βουνίσια << ομερτά >> και σφραγισμένα στόματα.)
--- Είσαι γραφιάς, έ ? με ρώτησε και άδειασε το ποτήρι του με το αξιόλογο βαρελίσιο κόκκινο κρασί.
( Ισως θα έπρεπε να είχα γράψει έναν βουνίσιο οδηγό φαγητού και πιοτού. Τα καλύτερα και τα χειρότερα. Ακόμα θυμάμαι έναν βουνίσιο καραγκιόζη που είχε έναν πανέμορφο ξενώνα με πανέμορφη θέα και μας πούλησε πανάκριβα κάτι απαίσια τοστ. Φυσικά τον πούλησε ή μάλλον τον << σκότωσε >> μετά από μερικούς μήνες.
Γιατί μετά από μία ακόμα αποτυχημένη επιχείρηση έρευνας θησαυρού βγάζαμε τα απωθημένα μας τρώγοντας και πίνοντας δίπλα στο τζάκι στα κάρβουνα του οποίου φτιάχναμε προσκοπικές πατέντες για μεζεκλίκια και για να θυμηθούμε τα νιάτα μας ή δίπλα στην ξυλόσομπα πάνω στην οποία υπήρχαν μόνιμα φέτες χωριάτικου ψωμιού.
Τον ξέρετε τον βαρόνο Μινχάουζεν ? Θα ένιωθε ντροπή σε μια παρέα θησαυροκυνηγών ακούγοντας τα ψέματα μας !! )
--- Πρώτα ο Θεός θα ήθελα να γράψω κάποτε όταν έχω να πω κάτι αξιόλογο, του απάντησα.
--- Ελπίζω ο Θεός σου να σε βοηθήσει και να γράψεις, αλλά να προσέχεις.
Μου έδειξε την φωτογραφία των όμορφων και χαρούμενων εγγονιών του.
-- << Για αυτά ζω. Για αυτά σε γνώρισα και ψάχνουμε παρέα. Είναι αδύνατο να καταλάβει κάποιος έξω από τον χορό πόσο εύκολα ένας καλός άνθρωπος μπορεί να γίνει κτήνος. Ημουν καλός άνθρωπος. Της εκκλησίας. Στην Αλβανία σκότωσα πολλούς Ιταλούς και με είχαν για ήρωα. Μετά μπήκαν οι Γερμανοί, ηγεσία έπαψε να υπάρχει, το μέτωπο έσπασε, οι αξιωματικοί έφυγαν, εμάς τους πρώην ήρωες μας κυνηγούσαν οι χωροφύλακες να μας εκτελέσουν για δειλία και γιατί εγκαταλείψαμε λέει τις θέσεις μας, παράνοια. Τότε κάτι έσπασε μέσα μου.>>
Αυτό με τους χωροφύλακες το είχα διαβάσει και στο βιβλίο ιστορίας του Τερζάκη, έκδοση των στρατιωτικών τυπογραφείων.
Ετοιμάστηκα να του πω για την συμφωνία της Γιάλτας τον Φεβρουάριο του 45 και ότι μετά από αυτήν δεν υπήρχε καμία περίπτωση μια χώρα να αλλάξει στρατόπεδο, αλλά μας φώναξαν οι άλλοι να φύγουμε γιατί αργήσαμε και θα μας έπιανε η νύχτα στον επικίνδυνο βουνίσιο δρόμο.
Δεν ξανασυναντηθήκαμε, πέθανε λίγο αργότερα από καρκίνο από τον οποίο βασανίστηκε κάμποσα χρόνια. Πήγαμε στα σαράντα του και στον καφενέ στο τέλος μείναμε μόνον εμείς και οι θησαυροκυνηγοί του χωριού που ήθελαν να μάθουν αν εμείς οι << πρωτευουσιάνοι >> είχαμε κανέναν ανιχνευτή μετάλλων της προκοπής.
Μετά από μερικά κονιάκ κάποιες γλώσσες που ανήκαν σε δεξιούς πρώην αριστερούς < δηλωσίες > και συνεργάτες της παλιάς < Ειδικής Ασφάλειας > λύθηκαν και αποκάλυψαν ότι τον θησαυρό τον είχε πάρει ο κολλητός του σύντροφος στην ΟΠΛΑ - μαζί σκόρπιζαν το θανατικό στους αθώους.
Αυτός ήταν αγνοούμενος μιας από τις τελευταίες μάχες στον Γράμμο ( τότε που ο καουμπόης Βαν Φλίτ ούρλιαζε στους Ελληνες στρατηγούς : << προχωράτε, προχωράτε ανεξαρτήτως απωλειών >>) αλλά με άλλο όνομα είχε γίνει επιχειρηματίας
( εισαγωγαί - εξαγωγαί ) στο Λονδίνο και πέθανε από καρδιά κατά την διάρκεια οργίου με πόρνες υπερπολυτελείας. Χρόνια αργότερα και κατά λάθος αποκαλύφτηκε ότι για να την κοπανήσει από την Ελλάδα είχε χρησιμοποιήσει το διαβατήριο ενός τροτσκιστή που χρόνια ήταν στους αγνοούμενους του Ερυθρού Σταυρού και που σχεδόν σίγουρα είχε δολοφονήσει και είχε κάνει πλιάτσικο στο σπίτι του.
Ο πατέρας του Νίκου ενός συναδέλφου θησαυροκυνηγού και γείτονα μου στο Ζητούνιον ήταν από τα πρωτοπαλίκαρα του Αρη Βελουχιώτη ( του συμπατριώτη μας Αθανασίου Κλάρα ) και έτσι ξέραμε από πρώτο χέρι την ιστορία της διαβόητης απόκρυψης :
Ο Κλάρας χρησιμοποίησε μερικούς Ιταλούς και μερικά μουλάρια για να κρύψει μερικά βαρελάκια με λίρες που είχαν ρίξει τα εγγλέζικα αεροπλάνα και μετά τους δολοφόνησε για να μην μάθει κανείς που βρίσκεται η κρυψώνα. Οι σκελετοί τους και το χρυσάφι βρίσκονται σε σπηλιά ή στοά ( η Γκιώνα είναι γεμάτη τούνελ, πολλά από αυτά είτε φυσικά είτε τεχνητά είναι πανάρχαια και προϊστορικά ) και κανείς δεν ξέρει τι απέγιναν τα μουλάρια γιατί κανείς φυσικά δεν τόλμησε να τον ρωτήσει. Μάλλον και αυτά εκτελέστηκαν μαζί με τους μακαρονάδες πρώην φασίστες που το είδαν δημοκράτες.
Ο Νίκος είναι από τους λίγους - μετρημένους στα δάκτυλα - που γνωρίζουν την κοιλάδα όπου βρίσκεται ο χρυσός ομαδικός τάφος και είχα ζητήσει την βοήθεια του Γιούρι Γκέλερ ( η σωστή προφορά του ονόματος του είναι Ούρι ) να βρει ραδιαισθητικά με το εκκρεμές τον θησαυρό και να πάρει τα μισά, αλλά ατυχώς αφού το σκέφτηκε / διαλογίστηκε για λίγο αρνήθηκε.
Τον Γκέλερ τον είχα γνωρίσει στο διεθνές εσωτερίστικο συνέδριο που είχε οργανώσει ο Αντώνης Καλογήρου στο Κάραβελ. Ημουν στην ομάδα των εθελοντών βοηθών της γραμματείας και έτσι είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε προσωπικά με κάποιους από
τους ξένους ομιλητές.
Σας έχω ξαναπεί για τον Αλαν Κοέν που σε μια διαδρομή με το αυτοκίνητο από το Κάραβελ μέχρι το σπίτι του Αντώνη στο Ψυχικό έλεγε συνέχεια λόγους για τους οποίους αισθανόταν ευγνωμοσύνη κάνοντας επίδειξη αυτής της σούπερ-ντούπερ πανίσχυρης αυτογνωσιακής τεχνικής.
Σε ένα διάλειμμα καθόμασταν σε ένα τραπεζάκι με μια φίλη και κουτσομπολεύαμε μία ομιλήτρια και ο Αλαν ενθουσιασμένος από την υψηλή θετική ενέργεια του συνεδρίου έκατσε μαζί μας και μας είπε μερικά σπουδαία πράγματα. Το ζουμί τους :
Η Ανιδιοτελής χωρίς όρους και μπακαλοτεύτερα ( μου δίνεις - σου δίνω ) ΘΕΪΚΗ ΑΓΑΠΗ.
Μου είχε κάνει εντύπωση το ότι ακριβώς το ίδιο πράγμα μας είχε τονίσει λίγο καιρό πριν και ο Κεν Κόσια ένας από τους διεθνείς ομιλητές της μεθόδου Σίλβα ο οποίος τότε ήταν κάτι σαν γεννήτρια παραγωγής και εκπομπής θετικής ενέργειας. Τώρα είναι διευθυντής εκπαίδευσης των ξένων εκπαιδευτών.
Και λίγες μέρες μετά είχα διαβάσει συγχρονιστικά τον Υμνο της Αγάπης του Αποστόλου Παύλου. ( 13ο κεφάλαιο, στίχοι 1-8 της Α΄ Επιστολής προς Κορινθίους.)
2η : Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι έγινε αιτία για κάποιες συζητήσεις για τους φασίστες μετά την διάλυση της συμμαχίας τους με τους ναζί, αλλά ήταν επιφανειακές και ανώδυνες. Τελικά ομερτά δεν υπήρχε μόνον στα ελληνικά βουνά. Στην δίκη της
Νυρεμβέργης όλοι έκπληκτοι είδαν την ιταλική πλευρά να σφυρίζει αδιάφορα και να μην ασχολείται ιδιαίτερα με την τεράστια σφαγή της Κεφαλλονιάς και μόνον δύο Γερμανοί στρατηγοί - εγκληματίες πολέμου τιμωρήθηκαν μόνο με μερικά χρόνια φυλακή.
3η : Ο Βαν Φλιτ στον Γράμμο με νεκρές και νεκρούς του ΚΚΕ
4η : Το Καλογερικό ή του Πλακίδα. Στον Βοϊδομάτη / Βίκο. Κατά την γνώμη μου ένα από τα πιο όμορφα τρίτοξα γεφύρια μας. Κάποτε υπήρχε και νερόμυλος.
Εδώ βρήκα κάτι παλιοσίδερα χωρίς ανιχνευτή μετάλλων αλλά με εκκρεμές. Κάποιοι μίλησαν για κολαούζο θησαυρού αλλά τα περί κολαούζου τα θεωρώ λάθος - ψέμα - αυτοπαραμύθιασμα με μία εξαίρεση : Ισως υπήρξαν κολαούζοι σε μερικούς τούρκικους
θησαυρούς, στα τούρκικα η λέξη σημαίνει < οδηγός > .
Δυστυχώς με το εκκρεμές δεν βρίσκω πολύτιμα μέταλλα εξ αιτίας του βαρεμένου και ξεσαλωμένου υποσυνειδήτου μου. Τα έβρισκα στα δοκιμαστήρια αλλά όχι στο καυτό ενεργειακά πεδίο δράσης. Τώρα δεν τα βρίσκω ούτε στο δοκιμαστήριο.
5η : Αλαν Κοέν. Πνευματικός Δάσκαλος και Συγγραφέας. Ζει στην Χαβάη όπου έχουν μαζευτεί δεκάδες συνάδελφοι του για να εκμεταλλευτούν τις υψηλές θετικές ενέργειες της.
Εμείς έχουμε υψηλότερες αλλά κανείς δεν σκέφτηκε να τις εκμεταλλευτεί τουριστικά.
Απλώς έρχονται στα κρυφά διάφορες εσωτερίστικες σέχτες συνήθως της κατάμαυρης συμφοράς και αγοράζουν μεγάλες εκτάσεις ή παρατημένα χωριά, ή ιδιωτικά νησιά ή μεγάλες
πολυκατοικίες κλπ.
Π.χ είναι σχετικά γνωστό το ότι διάφοροι ήθελαν να αγοράσουν το χωριό - φάντασμα της Τήλου οι κάτοικοι του οποίου όπως λένε οι φήμες είχαν ιδιαίτερες θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Σύμφωνα με την παλιά και σχετικά αξιόπιστη συνωμοσιολογία ( η σημερινή είναι σκουπίδια της κοινωνικής μηχανικής / προπαγάνδας των μυστικών υπηρεσιών και των διαφόρων πρεσβειών που παίζουν κατάμαυρα παιχνίδια στην Αθήνα ), όταν γίνει το μεγάλο μπάχαλο η Ελλάς θα είναι ένας από τους χώρους τέλεσης του δράματος και για αυτό όλοι θέλουν να έρθουν εδώ ώστε να είναι πρώτο τραπέζι πίστα για να απολαύσουν το σόου.
Η Ελλάς σύμφωνα με την Πυθία είναι ασκός που ταρακουνιέται αλλά δεν βυθίζεται, όμως το παραμύθι αυτό που έχει πολλούς δράκους έχει να κάνει με το ποιοί θα κατοικούν σε αυτόν τον ασκό. Και ποιά θα είναι τα ποσοστά συνιδιοκτησίας τους !!
Γιατί από την μιά μεριά έχουμε διάφορους υποψήφιους συνιδιοκτήτες της χώρας και από την άλλη αναξιόπιστες πλέον ένοπλες δυνάμεις, αστεία αστυνομία, επαναστάτες του καναπέ και του πληκτρολογίου ( σιγά μην σκίσετε τα καλτσόν ) και μια μάζα με μηδενικό επίπεδο συνειδητότητας που την χειρίζονται όπως κάνουν κέφι όπως απέδειξε ο κόβιντ.
Τέλος πάντων, μέρα που είναι πάμε παρακάτω.
Εύχομαι θερμά ο Χριστός που ζει στην καρδιά μας να αναστηθεί το συντομότερο δυνατό! 
Υ.Γ : Αλλιώς την κάτσαμε την βάρκα !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου