ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟΣ WOKE: Η ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;

 

Σκοπός της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο στην Κίνα (1966-1976) μαζί με τον έλεγχο του κόμματος, ήταν ο πλήρης έλεγχος της κοινωνίας και σε ιδεολογικό επίπεδο.  Έλαβε χώρα αφού ο Μάο επανήλθε στην πολιτική ζωή της Κίνας έχοντας αποτραβηχτεί μετά την αποτυχία της πολιτικής του «Μεγάλου Άλματος Μπροστά». Η κίνηση υπαγορεύτηκε από τον φόβο ότι ατονούσε η μορφή του κομμουνιστικού καθεστώτος υπό τους ρεβιζιονιστές της αστικής τάξης.

Του Παναγιώτη Χατζηπλή

Όπως γράφει στο Κόκκινο Βιβλίο του Μάο: «Επιτύχαμε τη βασική νίκη, της μετατροπής της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, αλλά δεν έχουμε κερδίσει ακόμη την πλήρη νίκη στο πολιτικό και ιδεολογικό μέτωπο. Στο ιδεολογικό πεδίο, το ζήτημα του ποιος θα νικήσει στον αγώνα μεταξύ του προλεταριάτου και της αστικής τάξης δεν έχει ακόμη λυθεί πραγματικά. Πρέπει να κάνουμε ακόμα έναν παρατεταμένο αγώνα ενάντια στην αστική και μικροαστική ιδεολογία. Είναι λάθος να μην το καταλαβαίνουμε αυτό και να εγκαταλείπουμε τον ιδεολογικό αγώνα. Όλες οι λανθασμένες ιδέες, όλα τα δηλητηριώδη ζιζάνια, όλα τα φαντάσματα και τα τέρατα, πρέπει να υπόκεινται σε κριτική, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επιτρέπεται να εξαπλώνονται ανεξέλεγκτα. Ωστόσο, η κριτική πρέπει να είναι πλήρως αιτιολογημένη, αναλυτική και πειστική και όχι σκληρή, γραφειοκρατική, μεταφυσική ή δογματική». Κόκκινο Βιβλίο, Κεφάλαιο 2, Τάξις και Ταξική Πάλη από την ομιλία στο Εθνικό Συνέδριο του ΚΚΚ για την Προπαγάνδα (12 Μαρτίου 1957).

Σκοπός δηλαδή ήταν να κερδίσουν το μυαλό των ανθρώπων κάτι πολύ βασικό φυσικά για ένα καθεστώς. Για να επιτευχθεί έπρεπε να αλλάξουν την νοοτροπία που επικρατούσε στην κοινωνία ως αστική παράδοση. Η αλλαγή θα έρχονταν με επίθεση στα τέσσερα «παλιά»: παλιές ιδέες, παλιά κουλτούρα (δηλ. τέχνες), παλιά έθιμα και παλιές συνήθειες» (πηγή)  Η ιδεολογική ηγεμονία εξάλλου προϋπόθετε έλεγχο της διανόησης, της θρησκείας των τεχνών, των εθίμων κατά την θεωρία των νεομαρξιστών όπως του Αλτουσέρ και άλλων.

Ουσιαστικά με την τακτική αυτή καταργείται συλλογική μνήμη. Είναι το πρώτο βήμα για τον αποπροσανατολισμό και την ιδεολογική υποταγή ενός λαού όπως έχουν πει ο Οργουελ, ο Κουντερα ο Ντοστογιέφσκι και άλλοι.

Διανοούμενοι και Ιδεολογική Ηγεμονία καθεστώτος

Όταν θέλεις να αλλάξεις την ιδεολογία και τις αντιλήψεις το κλειδί είναι οι διανοούμενοι που αποτελούν τα μέσα που επικοινωνείται η κουλτούρα. Αυτοί που είναι αποδεκτοί από το σύστημα θα το υποστηρίξουν ενώ οι υπόλοιποι θα περιθωριοποιηθούν. Στην Κίνα οι διανοούμενοι δεν είχαν μεγάλη θέση εξαρχής. Υπήρχαν παραδοσιακά δέκα κάστες: γραφειοκράτες, αξιωματούχοι, βουδιστές μοναχοί, ταοϊστές ιερείς, γιατροί, εργάτες, κυνηγοί, πόρνες, κομφουκιανοί καθηγητές και τέλος ζητιάνοι, με τους καθηγητές/διανοούμενους μια θέση πάνω από τους ζητιάνους. Οι διανοούμενοι και ακαδημαϊκοί αποκαλούνται οι παλιοί βρωμο-ένατοι (ένατη τάξη). Πολλοί εκδιώχτηκαν και πέθαναν κατά την πολιτιστική επανάσταση ακόμα και αν ζημίωσε σε κάποιο βαθμό την τεχνολογική ανάπτυξη.

Η Πολιτιστική Επανάσταση επενέβη επίσης σε δυτικές κλασσικές μορφές τέχνης όπως το μπαλέτο, τη συμφωνική μουσική, τη γλυπτική και τις επέβαλλε σε επαναστατικό μετασχηματισμό με τον σύνθημα «καταστρέψτε το παλιό, εφαρμόστε το νέο» (πηγή).

Κάτι τέτοιο γίνεται και σήμερα με την καταστροφή αγαλμάτων στην Ευρώπη όπως εμπόρων των αποικιών, στρατηγών των Νοτίων στις ΗΠΑ. Ουσιαστική σβήνεται συλλογική μνήμη. Αυτό συνέβη με τα κουμουνιστικά μνημεία μετά την πτώση της ΕΣΣΔ ή με τα Ρωσικά τώρα στην Ουκρανία και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η τέχνη βάλλεται επίσης σήμερα αναλόγως αν προέρχεται από «λευκούς» (πχ το Πρινστον αφαίρεσε Ελληνικά από τις κλασσικές σπουδές (πηγή) ή προβάλλονται προκλητική τέχνη. Με το κίνημα κατά του πετρελαίου και της κλιματική κρίσης καταστρέφουν έργα τέχνης για να προβάλλουν αιτήματα. Τέτοιες επιθέσεις θα τα καταστήσουν δυσκολότερα προσβάσιμα στο κοινό αφού θα πρέπει να λαμβάνονται αυξημένα μέτρα ασφάλειας.

Η πολιτιστική επανάσταση του Μάο επιτέθηκε στην θρησκεία ως όργανο εξουσίας, με καταστροφές σε ναούς, μοναστήρια, στο κοιμητήριο του Κομφούκιου, στο μαυσωλείο της δυναστείας των Μινγκ και στα Ανάκτορα του Πεκίνου.  Ομοίως και στην Δύση αποδομείται επίσης ο Χριστιανισμός (η επίσημη θρησκεία) και αντικαθίσταται από μια κρατική θρησκεία (την επιστήμη) με τα δικά της σύμβολα (virtue signaling) όπως πχ η χρήση μάσκας, το εμβόλιο, η σημαίες των κινημάτων μειονοτήτων. Η επιστήμη (τεχνοκρατισμός) ουσιαστικά ανυψώθηκε σε θρησκεία με την πανδημία (πηγή). Η δημιουργία νέας θρησκείας που να εξυπηρετεί τις επιδιώξεις των καθεστώτων δεν είναι κάτι νέο, το κάναν πχ οι ναζί με τον Θετικό Χριστιανισμό και άλλα καθεστώτα.

Επανεκπαίδευση Διοικητικής Ελίτ

Σε όλα τα κομουνιστικά καθεστώτα έγινε προσπάθεια αλλαγής των προηγούμενων δομών, δοξασιών, πρακτικών και επανεκπαίδευση του πληθυσμού. Το ζητούμενο ήταν να δημιουργηθεί μια νέα κοινωνική-κρατική-επιχειρηματική ελίτ. Κανονικά αυτό παίρνει τουλάχιστον τριάντα χρόνια αφού γίνεται σταδιακά μέσα σε μία ή δύο γενιές (βλέε Ideological Subversion (πηγή)). Για να γίνει πιο γρήγορα και με την υπάρχουσα γενιά πρέπει να υπάρξει ριζική επανεκπαίδευση της με απάρνηση του παρελθόντος της και εξόντωση όσων αντιδρούν.

Κάτι τέτοιο έγινε στην Ρουμανία σε φυλακές επανεκπαίδευσης όπως την διαβόητη φυλακή Γκερλα ή στα Γκούλαγκ της Ρωσίας ή στην Κίνα (Reeducation through Labor σε στρατόπεδα εργασίας που λέγεται ότι κατασκευάζουν και προϊόντα. Στην Ρουμανία η επανεκπαίδευση είχε σκοπό οι εκπαιδευόμενοι πρώτα να απαρνηθούν την πρότερη ζωή και τις ιδέες του μέσα από διάφορες ταπεινωτικές πράξεις. Έτσι σιχαινόταν τελικά τον εαυτό του. Αυτή ήταν η «φάση της αποκάλυψης».

Αφού τελείωνε αυτή η φάση της διαγραφής του παρελθόντος τότε ενστερνίζονταν την νέα φιλοσοφία. Αυτή την φιλοσοφία έπρεπε μετά να την περάσουν σε άλλους υπηρετώντας ως δεσμώτες στις φυλακές. Με αυτό τον τρόπο το σύστημα ήθελε να σιγουρευτεί ότι κάποιος δεν υποκρίνεται, ότι έχει πλήρως ενστερνιστεί της αξίες του συστήματος. Συνήθως αυτοί οι επανεκπαιδευθέντες είναι και χειρότεροι όπως ήταν οι δεσμώτες πρώην κρατούμενοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί ή οι γενίτσαροι. Ίσως έχει να κάνει και με την επίδραση που ασκεί η αίσθηση της εξουσίας, όπως στο πείραμα του Στάνφορντ. Σε κάθε περίπτωση μόνο όταν είχαν συμπληρωθεί όλα τα βήματα οι εκπαιδευόμενοι ήταν έτοιμοι για την επανένταξη στην κοινωνία με την φιλοσοφία του καθεστώτος.

Σήμερα στις ΗΠΑ γίνεται επίσης μια διαδικασία επανεκπαίδευσης του πληθυσμού στην woke φιλοσοφία. Πρώτα απαρνούνται την παλιά νοοτροπία. Αυτό γίνεται μέσα από έναν βομβαρδισμό από ΜΜΕ/ταινίες, εκπαιδευτικό σύστημα (σχολεία/ΑΕΙ) ώστε να νιώθουν ένοχοι για τον εαυτό τους μέσα από τις πράξεις κάποιων άλλων λευκών στο παρελθόν. Αν αντιδράσουν ή εκφρασθούν διαφορετικά ακυρώνονται (πχ χάνουν την δουλειά τους αν εκφραστούν κατά των woke, κατηγορούνται ως ρατσιστές (πηγή) .

Επίσης εργαζόμενοι υποβάλλονται υποχρεωτικά σε επανεκπαίδευση με σεμινάρια DEI στον χώρο εργασίας (DEI από τα αρχικά Diversity, Equity, and Inclusion δηλαδή Διαφορετικότητα, Συμμετοχή (ή συνιδιοκτησία στην οικονομία) και Συμπερίληψη ή Ενσωμάτωση στην κοινωνία). Εκτός ότι παρακολουθούν τα σεμινάρια και διαλέξεις woke πρέπει να συμμετέχουν και οι ίδιοι στην εφαρμογή τους μέσα από φρασεολογία, χρήση συμβόλων κλπ. Για παράδειγμα στον στρατό φόρεσαν τακούνια για να νιώσουν το άλλο φύλο (πηγή). Ομάδες γονατίζουν κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου σε δείγμα μετάνοιας προς τις μειονότητες. Επαγγελματίες παίκτες (πηγή) ηθοποιοί και άλλα αναγνωρίσιμα άτομα απειλούνται με οικονομική καταστροφή εάν δεν συμμορφωθούν. Διαπράττεται δηλαδή αυτό που λέγεται menticide δηλαδή εξόντωση των συλλογικών αντιλήψεων και ηθών (προέρχεται από το genocide όπου εξολοθρεύονται γένη ενώ εδώ εξολοθρεύεται η νοοτροπία, mentality).

Με τον τρόπο αυτό της βιωματικής εκπαίδευσης το καθεστώς εξασφαλίζει ότι τα υποκείμενα ενστερνίζονται μια ιδεολογία αντί απλά να την ανέχονται όπως ενδεχομένως γίνονταν στο παρελθόν (υποκρισία προς επιβίωση υπήρξε σε αυταρχικά καθεστώτα όπως από κρυπτο-χριστιανούς ή οι κρυφο-ιουδαίους). Τώρα πια θα πρέπει να εφαρμόσουν αυτές τις αρχές στην πράξη. Αν δεν ενστερνίζονται την ιδεολογία τότε ενστικτωδώς θα αντιδράσουν και θα αποκαλυφθούν. Κάτι τέτοιο έγινε με τα εμβόλια: αντί απλά κάποιος να αποδεχτεί παθητικά το ότι είναι σωτήρια έστω και αν δεν συμφωνεί πρέπει να αποδείξει ότι ενστερνίζεται την καθεστωτική σοφία κάνοντας το εμβόλιο. Μόνο όταν θα μπορούν τα υποκείμενα να συμπληρώσουν όλα τα στάδια της «επανεκπαίδευσης» θα μπορέσουν να προαχθούν σε διοικητικές θέσεις στην υπαλληλικής ελίτ του συστήματος.

Μηχανισμοί επιβολής- Ερυθροφρουροί

Ο Μάο και η Πολιτιστική Επανάσταση είχε επίσης τον δικό τους μηχανισμός επιβολής, τους ερυθροφρουρούς. Αυτοί διέδιδαν και επέβαλλαν την πολιτιστική επανάσταση τρομοκρατώντας τον πληθυσμό. Είχαν πλήρη γνώση του κόκκινου βιβλίου και σκοπός τους ήταν να εφαρμόσουν τα διδάγματα του Μάο σε αυτό και να τα μεταδώσουν και σε άλλους.

Οι ερυθροφρουροί προέρχονταν αυστηρά από τις πέντε “αγνές τάξεις” (εργάτες, αγρότες, στρατιώτες, κομματικά στελέχη και “μάρτυρες της επανάστασης”) αλλά και από την “αστική τάξη” εφ’ όσον την είχαν απαρνηθεί.  Δεν ήταν δηλαδή διανοούμενοι… Κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης οι «Εννέα Μαύρες Κατηγορίες» ήταν γαιοκτήμονες, πλούσιοι αγρότες, αντεπαναστάτες, κακές επιρροές, δεξιοί, προδότες, κατάσκοποι, υποτακτικοί στον καπιταλιστές, και τελευταίοι οι διανοούμενοι.

Πολλοί ερυθροφρουροί ήταν κυρίως απαίδευτοι επαρχιώτες που κατέκλισαν τις πόλεις των αστών αφήνοντας τις εργασίες τους. Ερυθροφρουροί μπορούσαν να γίνουν και μεταμεληθέντες αστοί αν είχαν αποδείξει ότι ενστερνίζονται τις αξίες όπως και σήμερα γίνεται με τους woke που τελικά οι πιο βίαιοι και ένθερμοι είναι λευκοί παρά μειονότητες.  Είναι κάτι ανάλογο με τις αριστερές νεολαίες στα ΑΕΙ ή τα μέλη ΜΚΟ και αντιεξουσιαστικών ομάδων ή τα τάγματα εφόδου των ναζί χωρίς να λέμε ότι είναι το ίδιο αλλά εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό του εκφοβισμού όπως και οι ερυθροφρουροί ως μονάδες επιβολής της καθεστωτικής ηθικής.

Χειραγώγηση Κοινής Γνώμης – ΜΜΕ

Τέλος όσο αφορά την χειραγώγηση κοινής γνώμης φυσικά υπήρχε λογοκρισία και έλεγχο της επικοινωνίας κατά την πολιτιστική επανάσταση του Μάο. Αυτό ήταν συνειδήτο. Τα μέσα ενημέρωσης δεν προορίζονταν για ενημέρωση αλλά για μετάδοση του εγκεκριμένων θέσεων. Αυτό το είχε πει ξεκάθαρα ο Γκεμπελς. Κάτι ανάλογο που γίνεται σήμερα με τα ΜΜΕ που ανήκουν σε ολιγαρχικούς ομίλους. Έλεγχος του τύπου όμως υπήρχε και πιο πριν στην Δύση βλέπε την Operation Mockingbird μεταπολεμικά για τον επηρεασμό τους αλλά και το CCF που χρηματοδοτούσε έντυπα στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα (πχ περιοδικό Εποχές των Λαμπράκη-Καραπαναγιώτη (πηγή)).

Πάντως ο Μαο υποστήριξε τουλάχιστον στην θεωρία την τεκμηριωμένη και όχι δογματική κριτική των αντίπαλων ιδεών ενώ άφησε και μια διέξοδο έκφρασης μέσω των εφημερίδων του τοίχου. Αυτό θυμίζει τα σημερινά social που όμως παρακολουθούνται όπως αποδείχτηκε από τα Twitter Files (πηγή) ενώ οι χρήστες τους λογοκρίνονται και στοχοποιούνται ακόμα και με αποκλεισμό από θέσεις εργασίας ή απόλυσης (κατά το cancel culture).

Σύγκριση Κινήματος Δικαιωματισμού Woke με Πολιτιστική Επανάσταση Mάο

Με όλα αυτά φαίνεται ότι η σημερινό κίνημα woke μοιάζει σαν μια νέα πολιτιστική επανάσταση. Στον Πίνακα παραθέτουμε μια σύγκριση αυτής του Μαο με των woke σήμερα. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Η άποψη είναι ανοιχτή σε περεταίρω μελέτη και τα σχόλια καλοδεχούμενα.

Ένα ενδιαφέρον ερώτημα είναι αν το κίνημα woke σήμερα υποκινείται ή επηρεάζεται από τους Κινέζους όπως ενδεχομένως στο Παρίσι του 1968 ή προωθείται από την δυτική ελίτ που έχει γοητευθεί από το αυταρχικό καθεστώς του Μάο ως ιδεατή κοινωνική οργάνωση στην παγκοσμιοποίηση. Την Κίνα στην οποία παράγει εδώ και χρόνια η Δύση, την εκθειάζει και ο ιδρυτής του ΠΟΦ, Κλαους Σβαμπ. Είναι ένα μοντέλο ελεγχόμενης κοινωνίας με ένα κόμμα κατά το οποίο θα μπορούσε να λειτουργεί η παγκόσμια διακυβέρνηση. Το άλλο θέμα είναι που θα καταλήξει αυτό το κίνημα woke.

Κατάληξη Πολιτιστικής Επανάστασης Μαο

Τελικά η πολιτιστική επανάσταση του Μάο δεν επικράτησε. Από ένα σημείο και ύστερα υπήρξαν αντιδράσεις και παρά την βίαιη καταστολή η δυσφορία αυξάνονταν. Ο γηραιός Μάο αποσύρθηκε σιγά-σιγά και ανέλαβαν διάδοχοι (η συμμορία των τεσσάρων) που ήταν αντιπαθείς. Μετά τον θάνατό του Μάο εκδιώχτηκαν οι επίγονοί του και επανήλθε ο Ντεγκ Ξιαοπινγκ ο οποίος προχώρησε σε απελευθέρωση της οικονομίας, κανονικοποίηση της κοινωνικής ζωής, επούλωση των πληγών και επανόρθωση των θυμάτων της πολιτιστικής επανάστασης (“Boluan Fanzheng”).

O Ντεγκ υποστήριξε την αναζήτηση της αλήθειας στα στοιχεία παίρνοντας δηλαδή αποστάσεις από τον δογματισμό του ΚΚΚ που εκφράζονταν με την αρχή των «Δύο Οτιδήποτε»: Οτιδήποτε πολιτική ξεκίνησε ο Μάο πρέπει να συνεχιστεί. Οτιδήποτε κατευθύνσεις έδωσε ο Μάο πρέπει να συνεχίσουμε να την ακολουθούμε»  Μπορεί να αναθεώρησε αρκετά το πλαίσιο του Μάο και της «συμμορίας των τεσσάρων» ακραίων διαδόχων του και να άνοιξε την αγορά στο αστισμό, αυτό όμως που δεν άλλαξε είναι η ηγετική θέση του κόμματος. Στο καθεστώς της Κίνας ισχύουν οι 4 αρχές:

• Διατήρηση της σοσιαλιστικής κατεύθυνση
• Διατήρηση της διακυβέρνηση ως λαϊκή δημοκρατία (ότι σημαίνει αυτό σε σχέση με την δημοκρατία της Δύσης)
• Διατήρηση της ηγεσίας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος
• Διατήρηση της Σκέψης του Μάο και του Μαρξισμού-Λενινισμού

Κάποια από αυτά μπορεί να χαλάρωσαν στην Κίνα της ανάπτυξης και των πλουσίων επιχειρηματιών των τελευταίων χρόνων. Όμως θεωρείται ότι πλέον ο Ξι επιχειρεί μια επιστροφή στην κομματική παράδοση. Έτσι έχει εξαφανιστεί για παράδειγμα από το προσκήνιο ο δισεκατομμυριούχος Μα δημιουργός και ιδιοκτήτης της πλατφόρμας Alibaba που τα τελευταία χρόνια προβάλλονταν στην Δύση ανεπίτρεπτα υπερβολικά τραβώντας τα φώτα από το κόμμα.  Επίσης ο Ξι προώθησε καμπάνια κατά της διαφθοράς με την οποία έχουν εκδιωχθεί πολλά στελέχη του δημοσίου.

Ο Ξι εφάρμοσε επίσης την παράλογη και εξαντλητική πολιτική lockdown του μηδενικού κοβιντ. Αυτή όμως αποδίδεται από κάποιους, όχι σε αυταρχισμό αλλά σε δεισιδαιμονία κάτι που λέγεται ότι χαρακτηρίζει τον Ξι. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, η εμφάνιση του κορονοϊού το 2020, χρονιά του Ποντικιού με το Κινεζικό ωροσκόπιο έλαβε χώρα στην ίδια συγκυρία με άλλα θλιβερά γεγονότα όπως πχ o Πόλεμος του Οπίου το 1840 και ο μεγάλος Λοιμός το 1960. Εκτιμάται συνεπώς ότι αν επεκταθεί σε πανδημία θα ήταν κακός οιωνός για την ηγεμονία του φιλόδοξου Ξι στα μάτια του λαού του. Αυτό θα έπληττε τις φιλοδοξίες του να γίνει εμβληματικός ηγέτης κάτι που φαίνεται να σχεδιάζει έχοντας ήδη υπερβεί τις δυο θητείες που κανονικά επιτρέπονταν (πηγή)

Επίλογος

Η πολιτιστική επανάσταση του Μάο διήρκεσε ουσιαστικά δέκα χρόνια και τελικά μάλλον απέτυχε. Από την άλλη η woke επανάσταση είχε αρχίσει να εξελίσσεται στις ΗΠΑ περίπου από το 2010 επί Ομπάμα σταδιακά. Από τις φυλετικές μειονότητες προχώρησε σε άλλα θέματα όπως της σεξουαλικής κατεύθυνσης (πχ είχε δημιουργηθεί προς το τέλος της θητείας του θέμα για το αν θα πρέπει να υπάρχουν τουαλέτες για τρανς παιδιά στα σχολεία που ξεσήκωσε αντιδράσεις (πηγή) ). Αυτά διακόπηκαν με τον Τραμπ το 2016.  Η παρεμβολή ενός πολιτικού εκτός του συστήματος της Ουάσιγκτον και του βαθέως κράτους ήταν κάτι που εξαγρίωσε το κατεστημένο για πολλούς λόγους, ίσως γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν έλεγχαν τις αντιλήψεις του πληθυσμού πλήρως. Τελικά αυτή η διακοπή ίσως και να ήταν μοιραία για το σύστημα.

Η woke επανάσταση επανήλθε δριμεία με τον Μπάιντεν το 2020 μαζί με την διεθνή επιθετικότητα, κυρίως στην Ουκρανία που είχε ξεκινήσει μια έντονη διείσδυση και αντιπαλότητα με την Ρωσία από το 2014 με την επανάσταση χρώματος του Μαϊνταν που όπως ατόνησε επί Τραμπ. Όμως τώρα οι συνθήκες έχουν αλλάξει τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο για να συνεχίσουν οι προσπάθειες με την ίδια αποτελεσματικότητα από εκεί που σταμάτησαν το 2016 καθώς η οικονομική και ιδεολογική ηγεμονία της Δύσης κάμπτεται. Όμως αυτό είναι ακόμα σε εξέλιξη καθώς η Δύση και Ρωσία εμμένουν κλιμακώνοντας την ένταση, ελπίζοντας να μην οδηγήσει σε έναν πυρηνικό πόλεμο.

Το θέμα είναι όμως που θα οδηγηθεί και η Δύση με την πολιτιστική επανάσταση woke. Θα επικρατήσουν οι εθνικές κουλτούρες και τα εθνικά κράτη ή η παγκοσμιοποίηση με μια παγκόσμια κυβέρνηση που οραματίζεται το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ; Ή αν δεν γίνει αυτό, για πόσο θα διαρκέσει η επανάσταση woke, μια φαινομενικά παρανοϊκή εκστρατεία ελέγχου της εξουσίας και καταπίεσης της κοινωνίας ανάλογη με αυτή του Μάο; Και αν ηττηθεί και με τι κόστος θα είναι αυτό για τον δυτικό πληθυσμό; Και ποιος θα αναλάβει την υποβάθμιση της επανάστασης woke όπως έκανε ο Ντεγκ Ξιαοπινγκ και με τι τρόπο;

https://analyst.gr