Νέες φωτιές, ιδιαίτερα στη Χαριλάου Τρικούπη, έβαλε η χθεσινή ρήση του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη από τη Λαμία ότι «οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις από ένα κόμμα αλλά όχι από ένα χρώμα είναι οι πιο κατάλληλες».
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Φυσικά στη συνέχεια συνεργάτες του Κ. Μητσοτάκη διέψευδαν τα περί μετεκλογικών μεταγραφών βουλευτών άλλων κομμάτων για τη συγκρότηση αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Σίγουρα όμως άπαντες πλέον από χθες, επιχειρούν να εντοπίσουν τί έχει κατά νου ο πρωθυπουργός, όταν «οραματίζεται» την παλέτα των χρωμάτων που θα στηρίξουν, μετά τις δεύτερες κάλπες, μία κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του, χωρίς τη συμμετοχή άλλου ή άλλων κομμάτων.
Οι σημερινές συνθήκες είναι εξαιρετικά διαφορετικές από το καλοκαίρι του 2019, όταν, όταν ο τότε πρόεδρος της ΝΔ είχε έρθει σε επαφή με προβεβλημένα πρόσωπα όπως ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊδης και η κ. Λίνα Μενδώνη, οι οποίοι μέχρι τη νύχτα των εκλογών του 2019 ήταν ενεργά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και την επομένη βρέθηκαν στο κυβερνητικό όχημα της ΝΔ.
Και τα δύο παραπάνω στελέχη, όπως και άλλοι οι οποίοι σήμερα βρίσκονται σε επίλεκτες θέσεις του γαλάζιου στρατηγείου, δεν είχαν να αναμετρηθούν με την πολιτικά και ιστορικά «ευαίσθητη» προοπτική της μετακίνησης από τα κοινοβουλευτικά έδρανα ενός κόμματος σε ένα άλλο, την επομένη της κάλπης.
Στην παρούσα συγκυρία, η προοπτική της αυτοδυναμίας έχει ξεθωριάσει και όσα πρόσωπα όπως πχ ο κ. Γιώργος Φλωρίδης, ο οποίος δεν έχει κρύψει τη στήριξή του στην κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, κι αν ενισχύσουν τον προεκλογικό αγώνα της ΝΔ, το πρόβλημα παραμένει, αφού ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν αφήνει –προσώρας τουλάχιστον – περιθώρια για μετεκλογική συνεργασία με τη ΝΔ, αν δεν γίνει αποδεκτός, που δεν θα γίνει, ο όρος να μην είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος πρωθυπουργός.
Μέχρι τότε, το Μέγαρο Μαξίμου, θα δώσει τον αγώνα για να πείσει όσο το δυνατόν περισσότερους αναποφάσιστους . Πρέπει να τονιστεί ότι εκεί θα κριθεί το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης της απλής αναλογικής.
Να θυμίσουμε επίσης πως στις εκλογές του 2019 περίπου 2 εκατομμύρια ψηφοφόροι δεν ήσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα. Οι δυσαρεστημένοι αυτοί ψηφοφόροι αποτελούν μία τεράστια δεξαμενή – στόχο των κομμάτων. Στο ποσοστό ρεκόρ του 42,08% έφθασε η αποχή στις εθνικές εκλογές της 7η Ιουλίου 2019, καθώς όπως φαίνεται οι Έλληνες «ψήφισαν»… παραλίες.
Τι σημαίνει όμως η αποχή στις εκλογές
Ο πιο απλός τρόπος ώστε να γίνει κατανοητό πόσο αδύναμη είναι η αποχή και παράλληλα πόσο ανησυχητική είναι η άνοδος του ποσοστού της, θα εξετάσουμε ένα υποθετικό δείγμα 100 ψηφοφόρων. Όταν προσέλθουν όλοι στην κάλπη και ο πρώτος συνδυασμός λάβει 20 ψήφους τότε το ποσοστό του είναι στο 20%. Αν όμως για παράδειγμα το 51% αποφασίσει να απέχει ως πολιτική δήλωση, τότε οι 20 αυτοί ψήφοι μεταφράζονται σε 41%, υπερδιπλασιάζοντας το ποσοστό του πρώτου συνδυασμού.
Τα “λευκά” είναι πιο περιπλοκή περίπτωση καθώς βάση του εκλογικού νόμου δεν υπάρχουν Άρθρο 70 (Άρθρο 70 Π.Δ. 96/2007 κ’ Άρθρο 83 (Άρθρο 83 Π.Δ. 96/2007)) καθώς στον εκλογέα δίνονται μόνο έντυπα ψηφοδέλτια με μοναδική εξαίρεση το επικυρωμένο μη έντυπο, το οποίο χρησιμοποιείται σε έκτακτη περίπτωση αν δεν υπάρχουν ψηφοδέλτια! Βασικά τα “λευκά” είναι άκυρα με τον τρόπο που χρησιμοποιούνται, αλλά η αποχή από τις κάλπες, την οποία και εξετάζουμε δεν έχει τέτοια μπερδέματα.
Η αποχή έφθασε σε νέα επίπεδα ρεκόρ
Στις δημοτικές εκλογές του 2019, στον α’ γύρο ψήφισε το 59,02%, άρα η αποχή ήταν 40,98% και στον β’ γύρο ψήφισε το 43,86% με την αποχή να είναι 56,14%. Αντιστοίχως, στις περιφερειακές εκλογές στον α’ γύρο ψήφισε το 58,43%, άρα η αποχή ήταν 41,57% και στον β΄γύρο ψήφισε το 41,31%, οπότε η αποχή έφθασε το 58,69%.
Όσο ανατρέχουμε στο παρελθόν στα στοιχεία από το Υπουργείο Εσωτερικών είναι σαφές πως η αποχή αυξάνει τα ποσοστά της σε κάθε εκλογική διαδικασία, αποδυναμώνοντας ουσιαστικά τη Δημοκρατία. Στις Δημοτικές εκλογές του 2014 ψήφισε το 61,16% των πολιτών, 2% περισσότεροι από ότι σε αυτές του 2019, ενώ σε απόλυτα νούμερα η διαφορά είναι μεγαλύτερη καθώς έχουν αυξηθεί οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν συγκεντρωτικά αποτελέσματα σε βάθος 20ετίας από το Υπουργείο Εσωτερικών, ενώ ο περιβόητος Καλλικράτης άλλαξε τον πολιτικό χάρτη, αλλά μπορεί μία έρευνα στους αριθμούς βγάζει συμπεράσματα που ακόμα και με τους απόλυτους αριθμούς δεν θα απείχαν από την πραγματικότητα.
Αυξάνεται η αποχή, δυναμώνουν οι συνδυασμοί
Σχεδόν 20 χρόνια πριν, στις Περιφερειακές εκλογές του 1998, για τη Νομαρχία Αθηνών – Πειραιώς με 2.156.538 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, απείχαν σχεδόν 600 χιλιάδες συμπολίτες μας. Παράλληλα στις εκλογές που ολοκληρώθηκαν την Κυριακή 2 Ιουνίου, για την Περιφέρεια Αττικής ψήφισαν 1.213.059 με 2.913.084 να είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και 1.700.025 να επιλέγουν να μην προσέλθουν στις κάλπες. Η μεγαλύτερη αποχή σημειώθηκε στο Βόρειο Αιγαίο, όπου προσήλθε στις κάλπες το 33,45% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.
Ακόμα ένα παράδειγμα με αριθμούς για την αποχή και τη -μη- σημασία της έρχεται από τους ψήφους που έλαβε ο Πατούλης στη μεγάλη του νίκη στην Περιφέρεια Αττικής, εκεί όπου συγκέντρωσε 728.118 με ποσοστό 65,79% από σχεδόν 3 εκατομμύρια εγγεγραμμένους ψηφοφόρους. Αντίστοιχα, το 2002 η Φώφη Γεννηματά πήρε για τη Νομαρχία Αθηνών – Πειραιώς, σχεδόν 100 χιλιάδες περισσότερους από τον Πατούλη από 600 χιλιάδες λιγότερους διαθέσιμους ψηφοφόρους και φυσικά το ποσοστό της επί τις εκατό έφτασε το 56%.
Είναι σαφές από τα νούμερα αν και δεν είναι απολύτως συγκρίσιμα λόγω των μεταβλητών, πως ο Έλληνας ψηφοφόρος επιλέγει να απέχει από την εκλογική διαδικασία πολύ πιο εύκολα από ότι έκανε παλιότερα. Σε αυτό το πλαίσιο, αξίζει να εξετάσει κανείς τα ιστορικά ποσοστά συμμετοχής των ψηφοφόρων στις βουλευτικές από το 1946 μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με αυτά το χαμηλότερο ποσοστό ήταν τον Ιούνιο του 2012, με ποσοστό συμμετοχής 62,47%.
Αντίστοιχα, το υψηλότερο ήταν το 1989, με 84,50%. Υπενθυμίζεται ότι στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 το ποσοστό συμμετοχής ήταν 63,60% και αναμένεται με μεγάλη αγωνία πως θα αντιδράσει το εκλογικό σώμα στις επερχόμενες Βουλευτικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου