ΑΠΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΥ, Ο ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ....

 

από τον Moe |

Αν αναζητούσατε από πού ξεκίνησε η λατρεία του σύγχρονου σατανισμού και πού άρχισε να διαμορφώνεται αυτή η ιδεολογία στη δυτική κουλτούρα, θα σας υπέδειχνα στην Αρχαία λατρεία του Βάκχου από τη Ρώμη, της οποίας οι υποστηρικτές ήταν γνωστοί ως Bacchanalia το 186 π.Χ.

Μια σατανική λατρεία που προσπάθησε να καταλάβει τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία καταστρέφοντάς την εκ των έσω.

Εδώ είναι η ιστορία του τι συνέβη σε αυτούς τους Αρχαίους Ρωμαίους Σατανιστές.

Σύμφωνα με τον Ρωμαίο ιστορικό και γραμματικό, Livy (Titus Livius), η Ρωμαϊκή Σύγκλητος έλαβε νομικά μέτρα το 186 π.Χ. κατά της λατρείας του Βάκχου (Bacchanalia) με τη μεγαλύτερη συστηματική δίωξη θρησκευτικής ομάδας που έχει δει ποτέ στην Ευρώπη. (Senatus Consultum de Bacchanalibus)

Ο Λίβι είπε ότι τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν μια γυναίκα με το όνομα Paculla Annia έγινε ιέρεια και άλλαξε τις τελετουργίες μετατρέποντάς τις σε βίαια σεξουαλικά όργια, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού γυναικών και ανδρών εφήβων (Ab urbe condita, 39.11.6-7, 39.13.14.) .

Ισχυρίστηκε ότι μέλη της λατρείας ήταν Ρωμαίοι όλων των τάξεων με πάνω από 7000 άτομα να διώκονται για σεξουαλικά εγκλήματα και ανηθικότητα σε μια τεράστια στρατιωτική εκστρατεία που διήρκεσε πέντε χρόνια - η πλειοψηφία τους εκτελέστηκε (Ab urbe condita 39.17.4-39.18.9).

Ο Λίβι είπε ότι η νυχτερινή εκδοχή του Bacchanalia περιελάμβανε υπερβολική κατανάλωση κρασιού, μέθη και ισχυρισμούς για άδεια ετεροφυλόφιλου και ομοφυλόφιλου με νεαρά αγόρια και την ελεύθερη ανάμειξη των φύλων και των τάξεων.

Αυτή ήταν μια μορφή ασυγκράτητου φιλελευθερισμού που είχε οδηγήσει σε διεστραμμένες ανθρώπινες και σεξουαλικές πράξεις που θα μπορούσαν να συγκριθούν με τον σύγχρονο νεοφιλελευθερισμό και τον σατανισμό. Όπως βλέπουμε σήμερα, συμβαίνει ένας παρόμοιος πολιτισμικός πόλεμος όπου οι άνθρωποι αρχίζουν να μιλούν ανοιχτά ενάντια σε αυτές τις ανηθικότητες και αυτό που φαίνεται να είναι ο καθαρός καλλωπισμός των παιδιών στη σατανική τους λατρεία με θηλυκές ομοφυλοφιλικές και τρανς ιδεολογίες.

Το ίδιο συνέβη πριν από περισσότερα από 2.000 χρόνια.

Για παράδειγμα, το 186 π.Χ., οι Ρωμαίοι Νομικοί Δικηγόροι δήλωσαν·

«Ωστόσο, θα ήταν λιγότερο σοβαρό αν η αδικία τους απλώς τους είχε κάνει θηλυκές —αυτό ήταν σε μεγάλο βαθμό η προσωπική τους ατίμωση—και αν είχαν κρατήσει τα χέρια τους από το έγκλημα και τις σκέψεις τους από κακά σχέδια: ποτέ δεν υπήρχε τόσο πολύ κακό στο κράτος ούτε επηρεάζει τόσους πολλούς ανθρώπους με τόσους πολλούς τρόπους.

Όποια κακία και αν υπήρξε τα τελευταία χρόνια λόγω λαγνείας, ό,τι για απάτη, ό,τι και για έγκλημα, σας λέω, προέκυψε από αυτή τη λατρεία. Δεν έχουν ακόμη αποκαλύψει όλα τα εγκλήματα για τα οποία συνωμότησαν.

Το άσεμνο σύμφωνό τους εξακολουθεί να περιορίζεται σε ιδιωτικά εγκλήματα, αφού μέχρι στιγμής δεν έχει αρκετή δύναμη για να συντρίψει το κράτος. Καθημερινά το κακό μεγαλώνει και σέρνεται στο εξωτερικό. Είναι ήδη πολύ σπουδαίο για να είναι καθαρά ιδιωτικό θέμα:

Στόχος του είναι ο έλεγχος του κράτους».

Σήμερα, μπορούμε να δούμε καθαρά πώς αυτή η Βακχική φιλοσοφία από πάνω από 2.000 χρόνια πριν συνδέεται με τα τρέχοντα γεγονότα με τη λατρεία του Σατανά και τους οπαδούς της γνωστούς ως Σατανιστές. Και οι δύο έχουν πολύ παρόμοιες ιδεολογίες ακραίου φιλελευθερισμού, ατομικισμού, ηδονισμού και ανηθικότητας και γινόμαστε μάρτυρες παρόμοιων αντιπαραθέσεων που προκύπτουν στη σύγχρονη εποχή με τις κατηγορίες και τις ειδήσεις ότι ορισμένα μέλη της δυτικής ελίτ είναι μέρος μιας σατανικής λατρείας.

Και ναι, ακριβώς όπως η Αρχαία λατρεία του Bachus, ο κύριος στόχος των Σύγχρονων Σατανιστών είναι να ελέγχουν το κράτος.

Η δίωξη των Bacchanalia θα έμοιαζε με τον Σατανικό Πανικό της δεκαετίας του 1980 και του 1990, αλλά τότε αυτοί οι αρχαίοι σατανιστές δεν είχαν τηλεόραση, ραδιόφωνο και διαδίκτυο, οπότε δεν μπορούσαν να ελέγξουν τα μέσα ενημέρωσης και τις αφηγήσεις ειδήσεων, οπότε αυτά τα μέλη της λατρείας δεν ήταν τόσο τυχερά .

Ωστόσο, όπως έχω γράψει προηγουμένως, Ιερός Πόλεμος: Η Ρωσία Κηρύσσει Πόλεμο στους Σατανιστές , η χώρα που αυτοαποκαλείται Τρίτη Ρώμη ανακοίνωσε πρόσφατα μια εκστρατεία μοντέρνου στρατιωτικού τύπου Σε απάντηση στην πρόσφατη άνοδο του σατανισμού σε όλη την Ουκρανία και τις δυτικές χώρες που θα στοχεύσει τους σατανιστές.

Η πλειονότητα της ρωσικής ελίτ βρίσκεται στο πλοίο και έχει συμφωνήσει να συνεργαστεί στην «αποσατανοποίηση» της Ουκρανίας μέσω μιας ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SVO). Αυτή η στρατιωτική επιχείρηση μπορεί να συγκριθεί με τον Πανικό των Βακχαναλίων του 186 π.Χ., όταν η Ρωμαϊκή Σύγκλητος έκρινε εκτός νόμου και καταδίωξε ποινικά τους οπαδούς της λατρείας του Μπάχου.

Για παράδειγμα, ο Αλεξέι Παβλόφ, Βοηθός Γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας είπε σε συνέντευξή του ότι πιστεύει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία έχει γίνει στόχος εχθρών που θέλουν να «αναμορφώσουν το μυαλό» των Ουκρανών και να προσηλυτίσουν τους ανθρώπους από τον Χριστιανισμό.

Ένας τύπος ελέγχου του νου που ονομάζεται «Σατανική Κατάσταση του Νου» που συνεχίζω να τονίζω ως την προέλευση της ανηθικότητας και του κακού στη δυτική κουλτούρα και είναι η προϋπόθεση αυτού του βιβλίου. Βλέπετε, αυτό είναι το ίδιο ακριβώς πρόβλημα από το να επιτραπεί σε αυτές τις σατανικές λατρείες να λειτουργούν ανοιχτά και απεριόριστα που είχε συμβεί στην Αρχαία Ρώμη.

Αυτή η βακχική (σατανική) νοοτροπία οδήγησε τους οπαδούς της σε αυτό που ο Ρωμαίος Διοικητής της πρώτης Ιουλιο-Κλαυδικής δυναστείας, Postimus ονομάζει «την απόλυτη καταστροφή της ηθικής προσωπικότητας, τη διάλυση του λογικού ατόμου στη διονυσιακή συλλογικότητα».

Αυτό που ο Postimus αναφέρει ως διάλυση του λογικού ατόμου στη διονυσιακή συλλογικότητα είναι ακριβώς η ίδια φιλοσοφία που ισχυρίζομαι ότι συμβαίνει σε ανθρώπους που γίνονται σατανιστές και καταλήγουν σε μια καταστροφική ιδεολογία που αποκαλώ «Σατανική Κατάσταση του Νου».

Ο Postumius είπε σε μια ομιλία του πριν από περισσότερα από 2.000 χρόνια.

«Η ασυγκράτητη λαγνεία (λίμπιντο) είναι μια οργή (μανία) που αρπάζει τον άνθρωπο σε μια δίνη (πύργους) επιθυμιών. Τότε δεν είναι πια με τον εαυτό του (suum) αλλά με αυτούς που συνωμοτούν για να διαπράξουν κάθε κακή πράξη και κάθε έγκλημα.

Με άλλα λόγια, τα Βακχάνια σημαίνουν την απόλυτη καταστροφή της ηθικής προσωπικότητας, τη διάλυση του λογικού ατόμου στη διονυσιακή συλλογικότητα.

Ο πρόξενος φτάνει στο σημείο να λέει, «όποια αδικία (peccatum) υπήρξε αυτά τα χρόνια, είτε με τη μορφή λαγνείας (λίμπιντο), είτε απάτης (fraus), είτε βίαιου εγκλήματος (scelus), όλα αυτά , μπορείτε να είστε βέβαιοι, ότι έχει την προέλευσή του σε αυτό το ιερό. (Ab urbe condita 39.16.2.)»

Όπως ο σύγχρονος σατανισμός εισήχθη στις ΗΠΑ και σε άλλες δυτικές χώρες από τον Βρετανό κατάσκοπο, Aleister Crowley, η λατρεία του Bachus ήταν επίσης μια ξένη θρησκεία που ήρθε στη Ρώμη από διαφορετική χώρα.

Ο Λίβιος είπε ότι η λατρεία του Βάκχου είναι μια ξένη θρησκεία, που εισήχθη από την Ελλάδα μέσω της Ετρουρίας, η οποία, πρώτον, «εξαπλώθηκε σαν επιδημία» «μολύνοντας το μυαλό των ανθρώπων με λάθος» και, δεύτερον, δεν εκτελείται ανοιχτά δημόσια αλλά «κρυφά. και τη νύχτα».

Μας λέει για την ιστορία των Βακχαναλίων «είχαν ξεκινήσει ως λατρεία για τις γυναίκες και ήταν ο κανόνας ότι κανένας άντρας δεν έπρεπε να γίνει δεκτός. Υπήρχαν τρεις σταθερές ημέρες σε ένα χρόνο κατά τις οποίες γίνονταν μυήσεις την ημέρα στα βακχικά μυστήρια, και ήταν το έθιμο να επιλέγονται οι ματρόνες ως ιέρειες εκ περιτροπής» (Ab urbe condita 39.13.).

Ο Livy παραθέτει έναν λογαριασμό του Hispala που αναφέρει:

[Η Πάκουλα Άννια] είχε πραγματοποιήσει τις τελετές τη νύχτα αντί για τη μέρα, και αντί για τρεις ημέρες το χρόνο είχε ορίσει πέντε ημέρες μύησης κάθε μήνα. Από την εποχή που οι ιεροτελεστίες γίνονταν ακατάσχετα, με άντρες και γυναίκες ανακατεμένους, και όταν προστέθηκε η άδεια που πρόσφερε το σκοτάδι, κανένα έγκλημα, κανένα είδος ανηθικότητας δεν έμεινε χωρίς προσπάθεια.

Υπήρχαν περισσότερες αισχρότητες μεταξύ ανδρών παρά μεταξύ ανδρών και γυναικών. Όποιος αρνιόταν να υποκύψει στην οργή ή ήταν απρόθυμος να διαπράξει εγκλήματα σφαγιαζόταν ως θύμα θυσίας. Το να μην θεωρείται τίποτα ως απαγορευμένο ήταν μεταξύ αυτών των ανθρώπων η κορυφή των θρησκευτικών επιτευγμάτων (Ab urbe condita 39.13.9-11).

Ο Λίβι είπε ότι μια αρχή της κοινωνίας είναι να περιφρονεί κάθε διάταξη του θεού και της φύσης. Οι άντρες, σαν να είχαν καταληφθεί από κρίσεις τρέλας, έδιναν χρησμούς. και οι οιτρόνες, ντυμένες Βάκχες, με ατημέλητα μαλλιά και αναμμένες δάδες έτρεξαν στον ποταμό Τίβερη βυθίζοντας τις δάδες τους στο νερό. Επειδή όμως οι δάδες τους περιείχαν θείο και κιμωλία, δεν έσβησαν.

Άνδρες που αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στα όργια και τα εγκλήματα λέγεται ότι πετάχτηκαν σε σκοτεινά σπήλαια, ενώ οι δράστες δήλωσαν ότι είχαν παρασυρθεί από τους θεούς.

Ο Λίβιος είπε ότι η Ρωμαϊκή Σύγκλητος διέταξε ότι οι ιερείς αυτών των τελετουργιών, άνδρες και γυναίκες, επρόκειτο να συλληφθούν, όχι μόνο στη Ρώμη αλλά σε όλες τις αγορές-πόλεις και τα κέντρα πληθυσμού. Απαγόρευαν με νόμο ότι κανένας που είχε μυηθεί στις βακχικές τελετουργίες ή δεν έπρεπε να επιχειρήσει να συγκεντρωθεί ή να συναντηθεί με σκοπό τη διεξαγωγή αυτών των τελετών ή για να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε τέτοια θρησκευτική τελετή. Πιο συγκεκριμένα, διατάχθηκε η διεξαγωγή έρευνας σχετικά με τα άτομα που είχαν συγκεντρωθεί ή συνωμοτήσει για την προώθηση οποιουδήποτε ανήθικου ή εγκληματικού σχεδίου (Ab urbe condita 39.14.7-8).

Όταν η συνεδρίαση απορρίφθηκε, σύμφωνα με τον Λίβι, επικράτησε μεγάλος πανικός σε ολόκληρη την Πόλη, ούτε περιοριζόταν μόνο στα τείχη ή στα όρια της Ρώμης. αλλά σταδιακά [σελ. 269] σε όλη την Ιταλία, καθώς έλαβαν επιστολές από τους φίλους τους σχετικά με το διάταγμα της Συγκλήτου, σχετικά με τη συνέλευση και το διάταγμα των προξένων, ο τρόμος άρχισε να εξαπλώνεται.

Πολλοί κατά τη διάρκεια της νύχτας μετά την ημέρα που έγινε η αποκάλυψη στη συνάντηση πιάστηκαν στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν και τους έφεραν πίσω από τους φρουρούς τους οποίους είχε τοποθετήσει το triumviri στις πύλες: τα ονόματα πολλών αναφέρθηκαν.

Ο Λίβι έγραψε ότι άνδρες και γυναίκες αυτοκτόνησαν. Στη συνωμοσία, ειπώθηκε, συμμετείχαν περισσότεροι από επτά χιλιάδες άνδρες και γυναίκες.

Αλλά οι κεφαλές της συνωμοσίας, ήταν ξεκάθαρο, ήταν ο Μάρκος και ο Γάιος Ατίνιος των Ρωμαϊκών συλλόγων, και ο Φαλίσκανος Λούσιος Οπικέρνιος και ο Καμπανιανός Μίνιους Κερρίνιος: ήταν η πηγή κάθε κακίας και αδικίας, πήγε η ιστορία, και ήταν οι ανώτατοι ιερείς και οι ιδρυτές της λατρείας.

Φάνηκε ότι με την πρώτη ευκαιρία συνελήφθησαν. Τους έφεραν ενώπιον των προξένων, ομολόγησαν και ζήτησαν να μην καθυστερήσει η δίκη.

Ο Λίβι περιγράφει τις αμέσως επόμενες διώξεις, οι οποίες θεσπίστηκαν ως έκτακτες ερωτήσεις βάσει του διατάγματος ως απαραίτητα έκτακτα μέτρα. Ο Λίβι αναφέρει επίσης ότι τα μέτρα προκάλεσαν μεγάλο τρόμο μέσα και έξω από την πόλη, πολυάριθμες αυτοκτονίες και μαζική φυγή από τη Ρώμη. Σύμφωνα με τον Κικέρωνα, τα μέτρα περιλάμβαναν ακόμη και στρατιωτικές επιχειρήσεις, γεγονός που τα κάνει να φαίνονται σχεδόν σαν σταυροφορία (De legibus 2.15.37).

Πιστεύω ότι η λατρεία του Βάκχου που κάποτε ήταν ένα μικρό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και κάποτε είχε σχεδόν εξαλειφθεί, έχει εξελιχθεί σήμερα σε έναν τεράστιο παγκόσμιο στρατό από συνένοχους και αμέτοχους στρατιώτες και πολίτες.

Αυτό που αποκαλεί ο Ρώσος φιλόσοφος, Αλεξάντρ Ντούγκιν, «οι Στρατοί της Κόλασης».

Αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αγωνίζονται σήμερα για τις λεγόμενες νεοφιλελεύθερες (Libertine), αθεϊστικές, ξύπνιες και σατανικές ιδεολογίες όπως τα τρανς παιδιά, τα δικαιώματα LGBTQ, οι αμβλώσεις και το δικαίωμα να κάνουν ό,τι διάολο θέλουν σε όποιον θέλουν ανεξάρτητα από το ηθικές και ηθικές προεκτάσεις.

Ο λόγος είναι επειδή όπως η Αρχαία Ρώμη είχε μέλη όλων των τάξεων στη λατρεία του Βάκχου, σήμερα έχουμε ένα παρόμοιο και πολύ απαίσιο πρόβλημα με τους σατανιστές που έχουν εισαχθεί σε κάθε κλάδο της κυβέρνησής μας, στρατιωτικούς, θρησκευτικούς θεσμούς και μέσα ενημέρωσης.

Άνθρωποι που μπορεί να φαίνονται σαν εσάς και εγώ, αλλά που ελέγχονται κρυφά από το «Σατανικό Κράτος του Νου», είτε αυτοαποκαλούνται Σατανιστές είτε το γνωρίζουν είτε όχι, δεν έχει καμία διαφορά.

Αυτά είναι.

Όπως έχω πει πολλές φορές, θα γνωρίσετε έναν σατανιστή (tare) από τους καρπούς του (τα έργα) ή την έλλειψή τους – όχι από την κάρτα μέλους.

«Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με άνθρωπο που έσπειρε καλό σπόρο στο χωράφι του. αλλά ενώ οι άνθρωποι κοιμόντουσαν, ήρθε ο εχθρός του και έσπειρε τα ζιζάνια στο σιτάρι και έφυγε.

Όταν όμως το σιτάρι είχε φυτρώσει και έβγαζε σοδειά, τότε εμφανίστηκαν και τα ζιζάνια.

Ήρθαν λοιπόν οι δούλοι του ιδιοκτήτη και του είπαν: Κύριε, δεν έσπειρες καλό σπόρο στο χωράφι σου; Πώς τότε έχει ζιζάνια;».

Τους είπε: «Ένας εχθρός το έκανε αυτό». Οι υπηρέτες του είπαν: «Θέλεις να πάμε να τους μαζέψουμε;».

Εκείνος όμως είπε: «Όχι, μήπως όσο μαζεύεις τα ζιζάνια ξεριζώσεις και το σιτάρι μαζί τους».

Ας μεγαλώσουν και τα δύο μαζί μέχρι το θερισμό, και την ώρα του θερισμού θα πω στους θεριστές: «Πρώτα μαζέψτε τα ζιζάνια και δέστε τα σε δεμάτια για να τα κάψετε, αλλά μαζέψτε το σιτάρι στον αχυρώνα μου». (Ματθαίος 13:24-13:30)

Όταν οι μαθητές του Ιησού έμειναν μόνοι μαζί του, του ζήτησαν να εξηγήσει την παραβολή.

Ο Ιησούς είπε ότι ο σπορέας του καλού σπόρου αντιπροσώπευε τον εαυτό του και τους Αποστόλους. το πεδίο αντιπροσώπευε τον κόσμο. ο καλός σπόρος, οι δίκαιοι ακόλουθοί του. και τα ζιζάνια, αυτοί που ακολουθούσαν τον Σατανά.

Ο Σατανάς ήταν ο σπορέας των ζιζανιων.

Ο θερισμός αντιπροσώπευε το τέλος του κόσμου και οι θεριστές αντιπροσώπευαν τους αγγέλους.

The Armies of Heavan.

ΠΗΓΕΣ:

Titus Livius (Livy), Ab urbe condita libri Βιβλίο XXXVIII, erklärt von M. Weissenborn

Λίβι. Βιβλία XXXVIII-XXXIX με αγγλική μετάφραση. Cambridge. Cambridge, Mass., Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1936: δημοσιεύτηκε χωρίς προειδοποίηση πνευματικών δικαιωμάτων.

Απο το antimatrix