DANIEL ELLSBERG – Ο άνθρωπος που αποκάλυψε το τέλος του κόσμου

(γράφει ο Νίκος Ράπτης)



«Μια ημέρα την άνοιξη του 1961, αμέσως μετά από τα 30ά μου γενέθλια, μου έδειξαν πώς θα έρθει το τέλος του κόσμου… Αυτό που μου δόθηκε στο χέρι, μέσα σε ένα γραφείο του Λευκού Οίκου, ήταν ένα μόνο φύλλο χαρτί με μερικούς αριθμούς και μερικές γραμμές πάνω του. Στην επικεφαλίδα έγραφε: «Ακρως Απόρρητο-Ευαίσθητο».

Κάτω από αυτή έγραφε: “Μόνο για τα μάτια του προέδρου” [των ΗΠΑ]… Θυμάμαι τι πέρασε από το μυαλό μου όταν κρατούσα στο χέρι μου αυτό το απλό φύλλο χαρτιού με το διάγραμμα πάνω του. Σκέφτηκα, αυτό το κομμάτι χαρτί δεν πρέπει να υπάρχει. Δεν θα έπρεπε να υπάρξει ποτέ. Ούτε στην Αμερική. Ούτε πουθενά, ποτέ. Απεικόνιζε το κακό πέρα από οποιοδήποτε ανθρώπινο εγχείρημα που υπήρξε ποτέ».

Τα λόγια ανήκουν στον Daniel Ellsberg.

Πρόεδρος των ΗΠΑ, το 1961, ήταν ο Τζον Φ. Κένεντι. Ο Daniel Ellsberg γεννήθηκε το 1931 στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ, έχει δικτατορικό (Ph.D) στα Οικονομικά από το Χάρβαρντ. Το θέμα της διπλωματικής του: «Ρίσκο, αβεβαιότητα και λήψη αποφάσεων». Από το 1954 μέχρι το 1957 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον αμερικανικό στρατό τη θητεία του. Μάλιστα, από «πατριωτικό καθήκον», όπως λέει ο ίδιος, ανακατατάχτηκε, ως εθελοντής, για 8 μήνες και υπηρέτησε στη Μεσόγειο με τον 6ο στόλο κατά την κρίση στο Σουέζ.

Το 1958 μπαίνει στη «RAND Corporation». [Η RAND Corporation είναι ένα ινστιτούτο (think tank), το οποίο ιδρύθηκε από την Ford Foundation το 1947 (χρονιά που ιδρύθηκε και η CIA) και κάνει επιστημονική έρευνα, πάνω σε οποιοδήποτε θέμα, για χάρη της αμερικανικής εξουσίας. Οι ερευνητές της RAND (μαθηματικοί, μηχανικοί, οικονομολόγοι, κ.λπ.) είναι η «αφρόκρεμα» των αποφοίτων των πανεπιστημίων. Στην ουσία η RAND είναι ο «πυρήνας» του στρατιωτικού οπλοστασίου βίας της αμερικανικής ελίτ, όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά].

Ο Daniel Ellsberg την εποχή της δίκης του (1973) Από το 1958 μέχρι το 1970, όντας υπάλληλος της RAND, εργάζεται ως σύμβουλος στα υπουργεία Αμυνας, Εξωτερικών και στο Λευκό Οίκο (ακόμη και ως σύμβουλος του Κίσιντζερ). Θέματα που ασχολείται ως σύμβουλος: ο πόλεμος στο Βιετνάμ και τα πυρηνικά όπλα.

Ο πατέρας του Ellsberg, αν και άνεργος πολιτικός μηχανικός την εποχή της κρίσης του 1929-30, ήταν ένας συντηρητικός Αμερικανός. Ο αδελφός του, 11 χρόνια μεγαλύτερος και προοδευτικός, δεν μίλαγε ποτέ πολιτικά με τον πατέρα τους. Ο ίδιος ο Ellsberg από μικρός απεχθανόταν τη βία και τον πόλεμο. Μετά το Λύκειο, στα 17 του, δούλεψε για λίγο ως εργάτης σε αυτοκινητοβιομηχανία και μπήκε στο συνδικάτο των εργατών. Ομως, στη συνέχεια, μετά την υποτροφία για το Χάρβαρντ έγινε ένας «ψυχροπολεμιστής τινέιτζερ, αντικομμουνιστής κ.λπ.», δηλαδή ένας «φιλελεύθερος [liberal] δημοκρατικός» Αμερικανός, όπως λέει ο ίδιος. Και συμπληρώνει: «Εκείνη την περίοδο της ζωής μου, με ενδιέφερε πάρα πολύ το πόσο καλά πολεμούσαμε (οι ΗΠΑ), αλλά με ενδιέφερε πολύ λιγότερο για τον ποιον πολεμούσαμε ή γιατί. Αυτό ήταν δουλειά του προέδρου να το αποφασίσει» [η έμφαση δική μας].

Μέρος των υποχρεώσεων του Ellsberg ήταν ο έλεγχος, ο προγραμματισμός κ.λπ. όλων των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ, προς τα οποία είχε πρόσβαση, όπως επίσης και η συμμετοχή του, ως συμβούλου, στη λήψη των αποφάσεων για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, που επισκέφτηκε το 1961 και στο οποίο εργάστηκε από το 1965 έως το 1967 για χάρη του υπουργείου των Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Οι εμπειρίες από τα πυρηνικά και από το Βιετνάμ κάνουν τον Ellsberg να αρχίσει να σκέπτεται. Ηδη από το 1967 έχει αρχίσει να διαβάζει τα βιβλία του Νόαμ Τσόμσκι. Γράφει ο Ellsberg: «Είχα δει [το 1959] τις μικρότερες βόμβες ο ίδιος, βόμβες Υ[δρογόνου], ισχύος 1,1 μεγατόνου… δεμένες κάτω από καταδιωκτικά-βομβαρδιστικά F-100 με έναν πιλότο… έτοιμα να πετάξουν μέσα σε 10 λεπτά. Κάποια φορά ακούμπησα το χέρι μου σε μια βόμβα… η λεία μεταλλική επιφάνεια της βόμβας ήταν ζεστή από την ακτινοβολία μέσα της, μια ζέστη [όπως] του ανθρώπινου σώματος».

[Παρένθεση: Το καλοκαίρι του 1963, ως μηχανικός δοκίμαζα τον διάδρομο στο αεροδρόμιο της Τανάγρας για το αν μπορεί να δεχτεί τα, τότε, νέα αεροσκάφη F-104. Οι δοκιμές κράτησαν σχεδόν ένα μήνα. Ενα πρωί μπήκα στον διάδρομο όχι από το συνηθισμένο σημείο αλλά από ένα άλλο. Στο σημείο αυτό υπήρχαν δύο αεροπλάνα σαν και αυτά που αναφέρει ο Ellsberg, δίπλα δε στα αεροπλάνα υπήρχαν δύο Αμερικανοί στρατιώτες, φρουροί, ζωσμένοι με περίστροφα. Μόλις με είδαν αγρίεψαν και ακούμπησαν τα χέρια τους στα περίστροφα. Τότε ούτε κατάλαβα περί τίνος επρόκειτο, αλλά και ούτε έδωσα σημασία. Τώρα ο Ellsberg μου έδωσε την εξήγηση. Κλείνει η παρένθεση.]


Ο Ellsberg ομολογεί ότι το καίριο γεγονός που τον έκανε να αλλάξει ριζικά τη ζωή του ήταν δύο νέοι Αμερικάνοι, ο Bob Eaton και ο Randy Kehler, οι όποιοι επέλεξαν να πάνε φυλακή παρά να υπηρετήσουν τη θητεία τους στον ανήθικο πόλεμο του Βιετνάμ. Η αλλαγή αυτή οδήγησε τον Ellsberg σε μια κατηγορία για την οποία η ποινή έφτανε τα 115 χρόνια φυλακή!

Τον Οκτώβριο του 1969 άρχισε να φωτοαντιγράφει τις 7.000 (επτά χιλιάδες) σελίδες μιας «άκρως απόρρητης» μελέτης με θέμα την ιστορία της διαδικασίας λήψης αποφάσεων της κυβέρνησης των ΗΠΑ για τον πόλεμο στο Βιετνάμ η οποία μελέτη είναι γνωστή από τότε ως τα «Εγγραφα του Πενταγώνου» [Pentagon Papers]. Η μελέτη αυτή γινόταν με εντολή του Μακναμάρα και είχε ανατεθεί στον Ellsberg. Ο Ellsberg ξενυχτούσε για μήνες βγάζοντας φωτοαντίγραφα με ένα δανεικό και πρωτόγονο φωτοαντιγραφικό μηχάνημα της εποχής εκείνης.

Σε διαδηλώσεις

Ηδη ο Ellsberg είχε μπει στο αντιπολεμικό κίνημα ως μέλος μιας «ομάδας ομονοούντων» [affinity goup, κατά τον επαναστατικό όρο της εποχής], μέλη του οποίου ήταν ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Χάουρντ Ζιν και άλλοι διανοούμενοι και ακαδημαϊκοί, παίρνει μέρος σε διαδηλώσεις κ.λπ. Μετά από μια διαδήλωση, αφού αλλάζει ρούχα και πλένεται για να φύγει η μυρωδιά από τα δακρυγόνα, παρίσταται σε μια διάλεξη από τον McGeorge Bundy [πρωτοπαλίκαρο του πολέμου στο Βιετνάμ σχεδόν όλων των προέδρων των ΗΠΑ] στο Council on Foreign Relations της Νέας Υόρκης, [το φοβερό «ιδιωτικό» Συμβούλιο που έχει αποφασίσει την τύχη σχεδόν όλων των λαών για περίπου έναν αιώνα, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης]. Γράφει ο Ellsberg: «Ολο το [αμερικανικό] κατεστημένο του [πολέμου στο] Βιετνάμ, όλοι οι πρώην πρεσβευτές και υπουργοί, ήταν εκεί για να ακούσουν τον Bundy. Μου έδωσε την εντύπωση του εδωλίου των κατηγορουμένων στη [δίκη] της Νυρεμβέργης. Η μόνη διαφορά ήταν ότι κανένας από εμάς δεν είχε ακόμη κάτσει στο σκαμνί. (Στο τέλος εγώ ήμουνα ο μόνος που κάθισε.)» Ο Ellsberg θεωρούσε [και θεωρεί] τον εαυτό του εγληματία πολέμου λόγω της συμμετοχής του στη λήψη των αποφάσεων για το Βιετνάμ.

Τον Απρίλιο του 1970 ο Ellsberg παραιτείται από τη RAND. Την επομένη του προσφέρεται μια θέση στο Πολυτεχνείο του ΜΙΤ [Εμ Αϊ Τι] ως ερευνητή.

Στις 13 Ιουνίου του 1971, ημέρα Κυριακή, οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης δημοσιεύουν εκτεταμένο κομμάτι από τα φωτοαντίγραφα του Ellsberg. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, για πρώτη φορά μέσα σε δύο αιώνες, εκδίδει εντολή απαγόρευσης της δημοσίευσης των υπολοίπων φωτοαντιγράφων. Ο Ellsberg στέλνει φωτοαντίγραφα σε όσες μπορεί περισσότερες εφημερίδες της Αμερικής, από πρόσθετα φωτοαντίγραφα που είχε βγάλει με τη βοήθεια της συζύγου του, των παιδιών του και φίλων. Ολες οι εφημερίδες παίρνουν το ρίσκο και τα δημοσιεύουν! [Εκτός από μία πολύ... «δεξιά».]

Τη νύχτα της Παρασκευής, 25 Ιουνίου 1971, η δικαστίνα Βενέττα Τασσοπούλου [!!!] βγάζει ένταλμα σύλληψης του Daniel Ellsberg. [Παντού το «δαιμόνιο» της ράτσας!]

Νίξον: «Σπάστε του και τα δύο πόδια» Ο Ellsberg παραδίνεται, με τη θέλησή του, τη Δευτέρα 28 Ιουνίου 1971. Η μικρή πλατεία μπρος από το δικαστικό μέγαρο που θα γίνει η παράδοση είναι γεμάτη από διαδηλωτές, τους οποίους προσφωνεί ο Ellsberg. Το FBI και οι αστυνομικοί δεν τολμούν να του βάλουν χειροπέδες, αλλά τον δέχονται χαμογελαστοί. Ομως, η παρουσία των διαδηλωτών αποτρέπει την εκτέλεση της εντολής του Νίξον, προέδρου των ΗΠΑ [!], να «σακατέψουν» (incapacitate) τον Ellsberg «σπάζοντας και τα δυο του πόδια». Για το σκοπό αυτό ο Νίξον είχε στείλει μια ομάδα από πρόσφυγες Κουβανούς ακροδεξιούς αληταράδες από το Μαϊάμι, οι οποίοι δεν τόλμησαν να μπουν στο χώρο της πλατείας αλλά άρχισαν να δέρνουν μερικούς νεαρούς στις παρυφές της διαδήλωσης. Τέλος, η αστυνομία απομάκρυνε τους Κουβανούς. Τρανταχτό παράδειγμα Χριστιανού, «ηγέτη» [πλανητάρχη] της πολιτισμένης Δύσης. Ο ισχυρισμός ότι «Νίξον» ήταν αυτός τι περιμένεις, δεν ισχύει. Τον Νίξον ακολούθησαν ο Ρέιγκαν (300.000 νεκροί στην Κεντρική Αμερική), ο πατέρας Μπους (θαμμένοι ζωντανοί 180.000 Ιρακινοί στρατιώτες), ο Κλίντον (500.000 νεκρά νήπια στο Ιράκ), και τέλος ο «μεγαλοφυής» υιός Μπους.

Στις 30 Ιουνίου, τρεις ημέρες μετά τη σύλληψη του Ellsberg, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφασίζει, με 6 ψήφους υπέρ και 3 κατά, υπέρ της δημοσίευσης των «Pentagon Papers».

Ως ανεμένετο ο Νίξον καθίζει τον Ellsberg στο σκαμνί, παρά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η δίκη κρατάει πάνω από 3 μήνες. Το πρωί της 11ης Μαΐου 1973 το δικαστήριο αποσύρει τις κατηγορίες κατά του Ellsberg. Στην αίθουσα γίνεται χαμός. Ο Ellsberg δεν θα πέρναγε το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή. Ο βασικός λόγος μη καταδίκης του ήταν ότι ο Νίξον είχε δώσει εντολή να διαρρήξουν το γραφείο του ψυχαναλυτή του Ellsberg για να βρει κάτι τρανταχτό κατά του Ellsberg. Σήμερα, οι ιστορικοί παραδέχονται ότι ο Νίξον αναγκάστηκε σε παραίτηση γιατί η υπόθεση της διάρρηξης του γραφείου του ψυχαναλυτή ήταν το μόνο απτό στοιχείο που τον κάθιζε στο σκαμνί στην υπόθεση του Γουότεργκεϊτ.

Εβδομήντα συλλήψεις

Από το 1973 μέχρι σήμερα, για 36 χρόνια, ο Ellsberg γυρνάει όλο τον κόσμο, δίνει διαλέξεις, γράφει βιβλία, συμμετέχει ως ακτιβιστής στην αντίσταση της ανθρωπότητας κατά της βαρβαρότητας των Νίξον, Μπους, κ.λπ. Εχει συλληφθεί σχεδόν 70 φορές! Τις 50 από αυτές για διαμαρτυρίες κατά των πυρηνικών.


Το 1981 σε μια εισαγωγή από 28 σελίδες στο βιβλίο «Protest and Survive», επιμέλειας των Ε.Ρ. Thompson D. Smith [Monthly Review Books], ο Ellsberg για πρώτη φορά στην ιστορία αποκαλύπτει σε μια λίστα ότι οι ΗΠΑ μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι απείλησαν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα πάνω από 10 φορές. Αργότερα ο Ellsberg επεκτείνει τη λίστα των απειλών συμπεριλαμβάνοντας την απειλή κατά του Ιράν το 1980, που είναι άγνωστη μέχρι σήμερα. Καταλήγει δε ότι μια πιο ενημερωμένη λίστα περιλαμβάνει πάνω από 2 δωδεκάδες απειλές εκ των οποίων 3 περιστατικά μάς έφεραν κοντά στο «τέλος».
[Σημείωση: Από ό,τι γνωρίζουμε μνεία της λίστας του Ellsberg στην Ελλάδα έγινε για πρώτη φορά το 1986 στο βιβλίο «Ο Εφιάλτης των πυρηνικών», (Ν. Ράπτης, Εκδόσεις «Καρρέ»), σελ. 76, 80).]

Πρόσφατα (στις 13/9/09), δημοσιοποιείται στο ZNet άρθρο του Ellsberg στο οποίο υπάρχουν τα λόγια του που αναφέρονται στην αρχή του παρόντος άρθρου και στο οποίο μας αποκαλύπτει το διάγραμμα που ήταν φτιαγμένο μόνο για τα «ωραία» μάτια του Κένεντι. Το διάγραμμα παρουσιάζεται στο παρόν άρθρο. Ο αριθμός των θανάτων αφορά μόνο τους Σοβιετικούς και τους Κινέζους. Αρχικοί στιγμιαίοι θάνατοι: 275 εκατομμύρια. Σε 6 μήνες, από επίδραση των πυρηνικών: 325 εκατομμύρια θάνατοι.
Η προσφορά του Ellsberg στην ανθρωπότητα είναι ανεκτίμητη. Μας πληροφορεί ότι: σήμερα ο κίνδυνος από τα πυρηνικά είναι μεγαλύτερος από ό,τι πριν, κατά τον ψυχρό πόλεμο, ότι εσκεμμένα έχει αγνοηθεί ότι οι «καταιγίδες φωτιάς» μετά την πυρηνική έκρηξη είναι χειρότερες από την ίδια την έκρηξη, ότι το δάχτυλο στο κουμπί δεν το έχει μόνο ένα άτομο αλλά πάρα πολλά, ότι το τυχαίο περιστατικό δεν είναι τόσο σπάνιο αφού σχεδόν καθημερινά παρουσιάζεται «outage» [διακοπή επικοινωνίας, ρεύματος, κ.λπ.], ότι οι ΗΠΑ και οι Ρώσοι έχουν σήμερα 10.000 πυρηνικές κεφαλές κ.λπ., κ.λπ. Δεν χρειάζεται να συνεχίσει κανείς.

Οταν ο Νίξον έμαθε ότι ο Ellsberg δεν πάει φυλακή είπε: «Ο κλέφτης γιος της σκύλας έγινε εθνικός ήρωας… Για όνομα του Θεού πού καταντήσαμε;».

Ενώ εμείς εδώ, με τη βοήθεια του Θεού, έχουμε τον Σουφλιά που θα άνοιγε τρύπες στον Υμηττό και θα τις γέμιζε ανεμιστήρες, ο δε ΚΥΠατζής του Καρατζαφέρη θα πάρει, λέει, τα «πολύτιμα» μυστικά του «μαζί του» [ή κάτι τέτοιο], όχι σαν τον ανόητο Ellsberg που τα έδωσε στον άπλυτο όχλο.
πηγή : enet.gr