Για 183.760 Ευρώ η καταραμένη Αθήνα σκότωσε τον Σωκράτη· ή ακόμα χειρότερα, αρνήθηκε να του χαρίσει τη ζωή για 6.125 Ευρώ
1. Στη σύγχρονη εποχή η αναγωγή του μηνιαίου μισθού σε ημερομίσθιο προκύπτει από τη διαίρεση του μισθού δια 25 εργάσιμες ημέρες.
Στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2022 ο κατώτατος μισθός διαμορφώνεται στα 774 € άρα το ημερομίσθιο είναι 30,96 €. Οι ετήσιες εύλογες δαπάνες διαβίωσης για έναν ενήλικα ανέρχονται σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ σε 8.180 €, άρα ο βασικός μισθός διαμορφώνει ετήσιο εισόδημα 9.288 €, δηλαδή χίλια περίπου Ευρώ περισσότερα από τις ετήσιες εύλογες δαπάνες διαβίωσης όπου οριοθετείται το ελάχιστο επίπεδο (αν)αξιοπρέπειας για τον σύγχρονο έλληνα.
Συναφώς, ο υψηλότερος κατώτατος μισθός στην Ε.Ε έχει θεσπιστεί στο πλούσιο Λουξεμβούργο και ανέρχεται σε 2.257 €, άρα το ημερομίσθιο στο Λουξεμβούργο διαμορφώνεται στα 90,28 €.
Στην Ελβετία, την πλέον ευδαίμονα οικονομικά χώρα της εποχής μας, οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν το προνόμιο των υψηλότερων μισθών παγκοσμίως. Στην Ελβετία ο θεσμός του κατώτατου μισθού δεν υφίσταται. Οι χαμηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι απολαμβάνουν ωστόσο μισθούς ικανού ύψους και πραγματικής αγοραστικής δύναμης που εξασφαλίζουν το (αληθώς) ελάχιστο επίπεδο αξιοπρέπειας των πολιτών της χώρας. Ένας οικοδόμος με μέση εμπειρία λαμβάνει μηνιαίο μισθό 4.982 € (ημερομίσθιο 199,28 €), ένας χαμηλόβαθμος στρατιωτικός λαμβάνει μηνιαίο μισθό 4.852 € (ημερομίσθιο 194,08 €) και ένας ναύτης ποταμόπλοιων λαμβάνει μηνιαίο μισθό 3.948 € (ημερομίσθιο 157,92 €). Από τα τρία αυτά επαγγέλματα χαμηλόμισθων εργαζομένων ο μέσος μηνιαίος μισθός που προκύπτει είναι 4.594 €, άρα το μέσο ημερομίσθιο ενός χαμηλόμισθου στην Ελβετία διαμορφώνεται στα 183,76 €. [βλ. Εργασία στην Ελβετία, https://www.jobandsalaryabroad.com/.../switzerland.html ]
2. Ο Σωκράτης γεννήθηκε το 470 π.Χ. και εκτελέστηκε από τους Αθηναίους το 399 π.Χ. ήτοι έζησε και θανατώθηκε στη διάρκεια του 5ου αι. π.Χ. κατά τον Χρυσό Αιώνα του Περικλή, τον Αιώνα παντοκρατορίας της Αθήνας ως πολιτιστικής, οικονομικής και στρατιωτικής υπερδύναμης.
Ο Σωκράτης ισχυρίστηκε ότι του δόθηκε από τον Θεό και την Άτροπο Μοίρα το χρίσμα του Δαιμόνιου, το περίφημο “δαιμόνιον σημεῖον”. Ότι Χριστός εκ Θεού είναι, ο έχων δηλαδή το Χρίσμα να γνωρίζει το μέλλον. Να πώς ο Πλάτων περιγράφει το Σωκράτους “δαιμόνιον σημεῖον”.
《Εμένα, από την παιδική μου ήδη ηλικία, από την Άτροπο Θεία μοίρα ορίσθηκε, δαιμόνιο μέσα μου να γεννηθεί. Είναι δε τούτο (το δαιμόνιον) φωνή, η οποία όταν μέσα μου μιλά, ανέκαθεν θεϊκή φανέρωση είναι για τα μελλούμενα.》
Ο Σωκράτης είχε πάμπολλους πιστούς μαθητές, ιδίως νέους, οι οποίοι τον ακολουθούσαν στις δημόσιες διδασκαλίες του. Θορυβημένοι οι άρχοντες των Αθηνών από τη Σωκρατική διδασκαλία και τον αντίτυπο στους πολυάριθμους πιστούς του, μεθόδευσαν τη δικαστική δίωξη Σωκράτους και την εις θάνατον καταδίκη του.
Η περί του Σωκράτους δαιμονίου ρήση, που είναι συνδεδεμένη με την κύρια κατηγορία εναντίον του, όπως την παρουσίασαν οι τρεις κατήγοροί του, Άνυτος, Μέλητος και Λύκων, ότι εισάγει «καινά δαιμόνια», επέφερε την καταδίκη Σωκράτους εις θάνατον βάσει του κατηγορητηρίου περί «δαιμονίου σημείου» με το σκεπτικό τής ασέβειας προς τους Ολύμπιους Θεούς και της διαφθοράς των νέων.
Ως εναλλακτική τής θανατικής ποινής που η μιαρή πόλη των Αθηνών επέβαλλε στον Σωκράτη, προτάθηκε το καταναγκαστικό μέτρο της (αυτο)εξορίας, πρόσθετα δε επιβολή χρηματικής ποινής ύψους 30 μνές (τόσο άξιζε κατά τη μιαρή Αθήνα η ζωή και η ελευθερία τού δαίμονος Σωκράτη), χρηματικό ποσό που ο πτωχός Σωκράτης δε διέθετε προτείνοντας ως εύλογο και αναλογικά δίκαιο για την δεινή οικονομική του κατάσταση χρηματικό ποσό μία (1) μνᾶ (αυτό ήταν το τίμημα που προσέφερε ο Σώκρατες στην Αθήνα για του χαριστεί αφενός η ζωή και αφετέρου να του επιστραφεί η ελευθερία του), χρηματικό ποσό που η μιαρή Αθήνα τού το αρνήθηκε διαπράττοντας την ύψιστη των ύβρεων: τη δολοφονία ενός Αγίου, ενός Οσίου και Δαιμόνιου ανθρώπου, ενός Χριστού φιλοσόφου που του δόθηκε από τον Θεό το δαιμόνιον χρίσμα, το χάρισμα δηλαδή από το περίφημο “δαιμόνιον σημείον” να γνωρίζει το μέλλον.
3. Πόσες όμως αρχαίες αττικές Δραχμές είναι 1 μνᾶ και πόσες οι 30 μνές; Και πόσα αντίστοιχα Ευρώ σήμερα; Για πόσα Ευρώ οι μιαροί Αθηναίοι σκότωσαν τον Χριστό φιλόσοφο Σώκρατες; Για πόσα Ευρώ η καταραμένη Αθήνα δολοφόνησε τον Σωκράτη;
Από τις πηγές της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας γνωρίζουμε ότι η μνᾶ είναι μονάδα μέτρησης της μάζας (υποδιαίρεση του ταλάντου) που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα. Ότι κέρματα από πολύτιμα μέταλλα που ζύγιζαν μία μνᾶ, χρησιμοποιούνταν επίσης ως νομίσματα. Γνωρίζουμε τέλος ότι 1 μνᾶ ισοδυναμούσε με 100 αρχαίες Αττικές Δραχμές.
Για την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των αξιών γνωρίζουμε ότι οι τιμές των εμπορευμάτων και οι αντιμισθίες των υπηρεσιών αυξήθηκαν αλματωδώς από το 600 π.Χ. - 301 π.Χ. (αρχές 6ου αι. ως τα τέλη του 4ου αι.).
Γνωρίζουμε ότι στην εποχή του Σόλωνα (τέλη 7ου αι. - μέσα 6ου αι.) ένα βόδι κόστιζε 5 Δραχμές και ένα πρόβατο 1 Δραχμή, με αύξηση της αξίας αυτών μέχρι το εικοσαπλάσιο από της εποχής του Περικλή (5ος αι.) και ύστερα έως τον 3ο αι. . Ότι μεγαλύτερη υπήρξε η αύξηση της τιμής των ζώων μετά τον 4ο αι. ήτοι έναν αιώνα μετά τη δολοφονία Σωκράτους : από το 600 ως το 400 π.Χ. (6ος και 5ος αι.) η αξία του προβάτου ανέβηκε από 1 Δραχμή στις 10 - 20 Δραχμές, ενώ η αξία του βοδιού, από τις 5 Δραχμές εκτοξεύθηκε στις 50 - 100 Δραχμές.
Τον Σωκράτη η Αθήνα θανάτωσε όταν ο Φειδίας ηγούνταν της κατασκευής του Παρθενώνα, όταν ο Φειδίας φιλοτέχνησε την Χρυσελεφάντινη Αθηνά Παλλάδα· ο Παρθενώνας κόστισε 4,2 εκατ. Δραχμές, η Χρυσελεφάντινη Αθηνά 6 εκατ. Δραχμές και τα Μεσαία Τείχη 18 εκατ. Δραχμές, ποσά τεράστια για την εποχή εκείνη καθότι το ημερομίσθιο ενός ελεύθερου εργάτη, ναύτη και στρατιώτη, ήταν περί τις 3 Δραχμές· κατ’ άλλες ωστόσο πηγές στα τέλη του 5ου αι. και τις αρχές του 4ου όταν η Αθήνα φόνευσε τον Σωκράτη, το ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη ήταν 3 οβολοί (3/6 της Δραχμής) και του ειδικευμένου εργάτη 1 Δραχμή. Τον 5ο αι. που η Αθήνα δολοφόνησε τον Σωκράτη, ο δικαστικός μισθός καθιερώθηκε από τον Περικλή και ήταν αρχικά ένας (1) οβολός (1/6 της δραχμής) ή ένα διώβολο (2/6 της δραχμής), ανάλογα με τις προσφερόμενες υπηρεσίες και έμεινε αμετάβλητος καθ’όλη τη διάρκεια του 5ου αι («Καταστρατηγήσαντος δ΄ όμως του Κλέωνος ανεβιβάσθη εις τρεις οβολούς και έμεινεν τοσούτος καθ΄ όλον τον δ΄ αιώνα»). Επίσης γνωρίζουμε ότι γύρω στο 400 π.Χ. (70 χρόνια πριν τη δολοφονία Σωκράτους) μία τριμελής οικογένεια μαζί με τους δύο δούλους της ξόδευε 1.000 Δραχμές τον χρόνο (2,7 Δραχμές την ημέρα), και ότι περί το 370 π.Χ. (30 χρόνια μετά τη δολοφονία Σωκράτους) ο νέος Δημοσθένης με τη μητέρα του και την αδελφή του, χωρίς τους δούλους τους, είχαν ανάγκες αξίας 700 δραχμών τον χρόνο (περίπου 2 Δραχμές ημερησίως). [βλ. Μισθοί και άλλες αξίες στην αρχαιότητα http://gcd.idx.gr/menu/diafora/mistoi.asp | Οι μισθοί των Αθηναίων, του Μελά Γιαννιώτη, https://www.insurancedaily.gr/oi-misthoi-ton-athinaion.../ ].
Βλέπουμε λοιπόν ότι την περίοδο που η οι Αθηναίοι καταδίκασαν εις θάνατον τον Σωκράτη, πλείστες πηγές προσδιορίζουν το ημερομίσθιο στην Αθήνα από 0,3 και 0,6 Δραχμές μέχρι 1 Δραχμή. Άλλες πηγές προσαυξάνουν αυτό σε ύψος μεταξύ 2 και 3 Δραχμών. Εντούτοις, δοθέντος ότι οι ημερήσιες εύλογες δαπάνες διαβίωσης μιας τριμελούς οικογένειας είναι 2-3 Δραχμές -- και δεδομένου ότι η γυναίκα στην Αρχαία Αθήνα κατά κανόνα δε συνεισφέρει οικονομικά στο οικογενειακό εισόδημα -- , το κατώτατο ημερομίσθιο ενός ελεύθερου εργάτη πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 2 και 3 Δραχμών. Σε αυτό το ύψος των 2 - 3 Δραχμών ημερομισθίου συμφωνούν πλήθος πηγών. Με μία παραφωνία. Τον Αριστοφάνη, ο οποίος δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία Σωκράτους παραθέτει για δύο είδη ένδυσης και υπόδησης τιμές αστρονομικές συγκριτικά με το κατώτατο και μέσο ημερομίσθιο των 0,5 έως 3 Δραχμών που παραθέτει η πλειοψηφία των αρχαίων συγγραφέων, αναφορά (Αριστοφάνους) που σημειώνεται από όλη τη σύγχρονη βιβλιογραφία. Ειδικότερα.
Σχετικά με το κόστος ζωής της περιόδου που οι Αθηναίοι δολοφόνησαν τον Σωκράτη, ο Αριστοφάνης, στον «Πλούτο» πού παίχθηκε το 388 π.Χ. (10 χρόνια μετά τη δολοφονία Σωκράτους από τους Αθηναίους) αναφέρεται σε υποδήματα κόστους 8 Δραχμών και ιμάτιο κόστους 20 Δραχμών, κόστη που παραπέμπουν σε είδη πολυτελείας αν αναλογιστούμε ότι μία τριμελής οικογένεια ζει με 2 και 3 Δραχμές την ημέρα, ο δικαστικός μισθός ανέρχεται ημερησίως από 0,3 και 0,6 Δραχμές μέχρι 1 Δραχμή, ενώ ένα βόδι κοστίζει 5 Δραχμές και ένα πρόβατο 1 Δραχμή. Εντούτοις η βιβλιογραφία κάνει επισταμένη αναφορά σε “υποδήματα 8 Δραχμών και ιμάτια 20 Δραχμών” υπονοώντας ότι οι παραπάνω αξίες που παραθέτει ο Αριστοφάνης αντιπροσωπεύουν το μέσο κόστος ένδυσης και υπόδησης στην Αθήνα κατά την περίοδο που έζησε ο Σωκράτης, πιθανόν σε ένα περιβάλλον πληθωριστικής έκρηξης έστω και παροδικής. Σε αυτό λοιπόν το ενδεχόμενο, που το κόστος για την απόκτηση ενός μέσου ζεύγους υποδημάτων διαμορφωνόταν πράγματι στις 8 Δραχμές και η αξία ενός μέσου ιματίου ήταν 20 Δραχμές, θα ήμασταν υποχρεωμένοι να αναθεωρήσουμε προς τα πάνω το ύψος τού κατώτατου ημερομισθίου στην Αθήνα τού Σωκράτη, στις 8 κατ’ ελάχιστον Δραχμές. Ωστόσο οι παραδοχές στη βιβλιογραφία για μέσο κόστος ένδυσης και υπόδησης 20 και 8 Δραχμών για ένα ιμάτιο και ένα ζευγάρι υποδήματα αντίστοιχα, που βασίζονται στο Έργο του Αριστοφάνους “Πλούτος”, είναι απολύτως εσφαλμένες, λόγω ανακριβούς μετάφρασης του αρχαίου κειμένου. Ας εμβαθύνουμε όμως στο αρχαίο κείμενο Αριστοφάνους, η πιστή μετάφραση του οποίου έχει ως εξής.
《Γραῦς
Άκουε τώρα. Έχω ένα δεκαπεντάχρονο φίλο, φτωχό αγόρι μεν, κουκλί όμως, γλυκύτατο και καλό,
γι’αυτό και καθήκον αισθάνομαι, αφού όλα μού τα κάνει καλά κι όπως πρέπει,
εγώ δε για το αγόρι αυτό, τα πάντα για τις υπηρεσίες του αυτές είμαι διατεθειμένος να κάνω,
Χρεμύλος
Και τι σημαίνει το “θα έκανες τα πάντα” στον υπερθετικό βαθμό που το θέτεις σε σύγκριση με όλους εμάς ;
Γραῦς
Όχι πολλά· αν όμως μετά από παρά φύσιν αίσχη, το παιδί αισθανόταν ντροπή από εμένα,
τότε δώρα όπως ἱμάτιον αξίας ακόμη και εἴκοσι Δραχμών θα έκανα αν μου το ζητούσε, ὀκτὼ δε Δραχμές για υποδήματα είμαι διατεθειμένος να πληρώσω αν το ζητούσε. 》
[Αριστοφάνους Βίβλος, Πλούτος 975-985, το αρχαίο κείμενο εδώ https://el.m.wikisource.org/.../%CE%A0%CE%BB%CE%BF%CF%8D... ]
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι αδιαμφισβήτητες παραδοχές που συνάγονται από το αρχαίο κείμενο Αριστοφάνους (“Πλούτος”) σχετικά με τα υποδήματα αυτά κόστους 8 Δραχμών και το ιμάτιο κόστους 20 Δραχμών, είναι ότι τα εν λόγω είδη αγοράζονται ως δώρο για έναν δεκαπεντάχρονο έφηβο από έναν ενήλικα ονόματι Γραῦς (”ἦν μοί τι μειράκιον φίλον”). Ότι ο Γραῦς είναι ένας παράφορα παθιασμένος ομοφυλόφιλος άνδρας με ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι το οποίο αποκαλεί “φτωχό αγόρι μεν, αλλά κουκλί, γλυκύτατο και καλό” (πενιχρὸν μέν, ἄλλως δ’ εὐπρόσωπον καὶ καλὸν). Ότι ο Γραῦς είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για το αγόρι αυτό μιας και το αγόρι τού τα κάνει όλα και όπως πρέπει (ἅπαντ’ ἐποίει κοσμίως μοι καὶ καλῶς· ἐγὼ δ’ ἐκείνῳ πάντα ταῦθ’ ὑπηρέτουν). Ότι ο Γραῦς ποθεί αισχρά και παρά φύσιν το αγόρι (καὶ γὰρ ἐκνομίως μ’ ᾐσχύνετο) σε σημείο που το παιδί αισθάνεται -- ή μπορεί να αισθανθεί -- ντροπή. Ότι -- θέλοντας ο Γραῦς να δείξει ότι είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να απαλύνει τον πόνο του παιδιού, εξομολογείται ότι -- θα του αγόραζε ο τι κι αν ζητούσε (ἀλλ’ ἀργυρίου δραχμὰς ἂν ᾔτησ’), φτάνοντας ακόμη και στην υπερβολή να αγόραζε στο αγόρι πολυτελή και πανάκριβα παπούτσια και ιμάτιο αξίας μέχρι και 8 και 20 Δραχμών αντίστοιχα.
Των πραγμάτων ούτως εχόντων, τα ανωτέρω είδη ένδυσης και υπόδησης είναι είδη πολυτελείας άρα δεν αντικατοπτρίζουν το μέσο κόστος ζωής, συνεπώς το κατώτατο άλλως χαμηλό ημερομίσθιο στην Αθήνα τού Σωκράτους, κυμαίνεται μεταξύ 0,5 έως 1 και 2 Δραχμές, και καθ’ ακραία υπερβολή περί τις 3 Δραχμές.
4. Η Αρχαία Αθήνα τού Χρυσού Αιώνα δεν είναι η σύγχρονη Αθήνα, η πρωτεύουσα της ελληνικής θλιβερής αποικίας χρέους· η Αθήνα που έζησε και φονεύτηκε ο Σωκράτης δεν είναι η σύγχρονη Αθήνα, το αξιοθρήνητο προτεκτοράτο των ευρωπαϊκών μητροπόλεων, αλλά είναι η πλουσιότερη μητρόπολη, πολιτιστική, οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη της εποχής, που τα εισοδήματα των χαμηλόμισθων εργατών, σήμερα θα μπορούσαν να εξισωθούν με τους αντίστοιχους μισθούς της Ελβετίας. Τούτου δοθέντος, το ημερομίσθιο των 3 αρχαίων Αττικών Δραχμών που λαμβάνει στη Χρυσή Αθήνα ένας χαμηλά αμειβόμενος όπως ο ελεύθερος εργάτης, ο κωπηλάτης τριήρους και ο απλός στρατιώτης, εκπεφρασμένο σε σημερινή νομισματική αξία και αγοραστική δύναμη, είναι ισάξιο με το ημερομίσθιο των 183,76 € που λαμβάνει στην Ελβετία ο οικοδόμος με μέση εμπειρία, ο χαμηλόβαθμος στρατιωτικός και ο ναύτης ποταμόπλοιων. Άρα,
3 αρχαίες Αττικές Δραχμές (ημερομίσθιο στη Χρυσή Αθήνα) = 183,76 Ευρώ.
1 αρχαία Αττική Δραχμή = 61,25 Ευρώ.
[Από την παραπάνω ισοτιμία, αρχαίας Αττικής Δραχμής / Euro, συνάγεται ότι η Χρυσελεφάντινη Αθηνά, το θαύμα αυτό της γλυπτικής που δημιούργησε ο Φειδίας, κόστισε στους Αθηναίους 367,5 εκατομμύρια Ευρώ, ο Παρθενώνας 257,2 εκατομμύρια Ευρώ και τα Μεσαία Τείχη 1,1 δισεκατομμύρια Ευρώ (ενδεικτικά, η Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου κόστισε 630 εκατομμύρια Ευρώ και το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος 300 εκατομμύρια Ευρώ)· το ζευγάρι υποδημάτων που ο θλιβερός Γραῦς θα ήταν διατεθειμένος να προσφέρει ως δώρο στο -- παρά φύσιν κακοποιημένο -- αγόρι, κοστίζει 490 Ευρώ (όσο δηλαδή κοστίζει ένα ζευγάρι Louis Vuitton Men's, Porto Vecchio Moccasin, Yellow) και το ιμάτιο που ο Γραῦς θα δώριζε στο αγόρι κοστίζει 1.225 Ευρώ (όσο κοστίζει ένα Gucci ανδρικό τζάκετ τύπου GG-logo zip-up sports jacket)]
1 μνᾶ = 100 αρχαίες Αττικές Δραχμές.
3 αρχαίες Αττικές Δραχμές (ημερομίσθιο στη Χρυσή Αθήνα) = 0,03 μνές.
0,03 μνές (ημερομίσθιο στη Χρυσή Αθήνα) = 183,76 Ευρώ.
1 μνᾶ (το ποσό που πρότεινε ο Σωκράτης με αντάλλαγμα τη ζωή του και η μιαρή Αθήνα τού το αρνήθηκε) = 6.125 Ευρώ.
30 μνές (η χρηματική ποινή που η μιαρή Αθήνα επέβαλε στο Σωκράτη ως εναλλακτική τής θανατικής ποινής, που ο πτωχός Σωκράτης αδυνατούσε να καταβάλλει) = 183.760 Ευρώ.
5. Για 183.760 Ευρώ η καταραμένη Αθήνα σκότωσε τον Σωκράτη, έναν Άγιο, έναν Όσιο και Δαιμόνιο άνθρωπο, έναν Χριστό φιλόσοφο που του δόθηκε από τον Θεό το δαιμόνιον χρίσμα, το χάρισμα δηλαδή από το περίφημο “δαιμόνιον σημεῖον” να γνωρίζει το μέλλον· ή ακόμα χειρότερα, η καταραμένη Αθήνα αρνήθηκε την προσφορά Σωκράτους ύψους 6.125 Ευρώ, με αντάλλαγμα τη ζωή τού Άγιου αυτού ανθρώπου.
Ας σκύψουμε όμως με δέος και ταπεινότητα στο μεγαλειώδες πνεύμα του μελλοθάνατου Σωκράτους και ας θαυμάσουμε το μεγαλείο ψυχής του ενόψει μιας προαποφασισμένης θανατικής ποινής στα πλαίσια μιας στημένης δίκης.
《Ως προς το ζήτημα να μου χαρίσετε τη ζωή με αντάλλαγμα να δεχθώ την πληρωμή χρηματικής ποινής, λεκτέο ότι, αν ήμουν πλούσιος και την προσωπικότητά μου συνέθετε ο πλούτος, αποτιμώντας οικονομικά το ενδεχόμενο ρίσκο να καταστώ στο μέλλον υπόχρεος χρηματικής ποινής εξαιτίας των Ιδεών μου και της Διδασκαλίας μου, ουδεμία βλάβη αυτό για εμένα θα προκαλούσε (θα πλήρωνα όσα μου ζητούσατε και θα καθάριζα)· στον παρόντα ωστόσο χρόνο διεξαγωγής τής δίκης έχετε να κάνετε με έναν πτωχό, και καθόσον καθίσταμαι υπόχρεος χρηματικής ποινής με αντάλλαγμα να μου χαρίσετε τη ζωή μου, άρα το ζήτημα τίθεται σε οικονομική καθαρά βάση, δέον όπως αποδεχθείτε να αποτιμήσετε τη ζωή μου σε ύψος χρηματικής ποινής που εγώ δύναμαι να εκτίσω (”αφού μου ζητάτε να δεχτώ να πληρώσω χρήματα για να μου χαρίσετε τη ζωή μου, εγώ είμαι εκείνος που θα ορίσει την αξία της ζωής μου, στην τιμή που επιτρέπει η περιουσιακή μου κατάσταση”). Αν το αίτημά μου αυτό έβρισκε εσάς σύμφωνους, ίσως στο δημόσιο ταμείο τής Αθήνας είχα τη δυνατότητα να καταβάλω ως χρηματική ποινή ποσό ύψους 6.125 Ευρώ · βάσει της περιουσιακής μου κατάστασης σε αυτό το ύψος αποτιμώ την αξία τής ζωή μου.》
《Οι μαθητές μου εντούτοις, Πλάτων καὶ Κρίτων καὶ Κριτόβουλος καὶ Ἀπολλόδωρος, επιμετρούν την ποινή σε ποσό 183.760 Ευρώ· σε αυτό το χρηματικό ύψος αποτιμούν τη ζωή μου, αυτοί δε εγγυώνται ( = εγγυώνται ότι τα χρήματα και τα έχω και θα τα πληρώσω > διαβεβαιώνουν την Αθήνα για το αξιόχρεο από πλευράς Σωκράτους των 183.760 Ευρώ > εμφανίζονται βέβαιοι ότι ενόψει της ποινής τού θανάτου προφανώς και θα επιλέξω να πληρώσω αντί να πεθάνω > τους τρολάρει άγρια διότι υπονοεί ότι, προφανώς, η στόχευση ήταν εξαρχής ο Σωκράτης τελικά να εκτελεστεί > ο Σωκράτης υπονοεί ευθέως ότι η δίκη είναι στημένη)》.
《Έχοντας λοιπόν οι ίδιοι αυτή τη βεβαιότητα, προσδιορίζοντας το ύψος της ποινής μου στο ποσό των 183.760 Ευρώ και διαβεβαιώνοντας εσάς για το αξιόχρεο από πλευράς μου, καθίστανται πλέον και νομικά εγγυητές υπέρ εμού (ως πρωτοφειλέτη και υπόχρεου καταβολής της ποινής) για το ποσό των 183.760 Ευρώ, συμβάλλονται άρα νομικά (με σύμβαση εγγύησης) για το ποσό των 183.760 Ευρώ ως εγγυητές υπέρ εμού έναντι της πόλης (τους τρολάρει κανονικά, τους ειρωνεύεται άγρια > “αφού οι μαθητές μου είναι τόσο σίγουροι ότι θα πληρώσω 183.760 Ευρώ ως χρηματική ποινή και προς τούτο διαβεβαίωσαν κατηγορηματικά εσάς τους πολίτες τής Αθήνας, ότι τελικά θα πληρώσω για να γλιτώσω τη ζωή μου, αν τελικά δεν πληρώσω γιατί τα χρήματα αυτά δεν τα έχω, να πάτε να τα πάρετε από αυτούς, που σας εγγυήθηκαν ότι θα τα πληρώσω”)》 [το αρχαίο κείμενο και η επίσημη μετάφραση - σκουπίδι , εδώ https://www.greek-language.gr/.../library/browse.html... ].
Βαρύ το ανάθεμα Σωκράτους στην Αθήνα μετά την ετυμηγορία· ο Σωκράτης καταράστηκε την Αθήνα και τους Αθηναίους αμέσως μετά την εις θάνατον καταδίκη του. Χρησμό έδωσε στους Αθηναίους όπου προέβλεψε βαριά τιμωρία τους. Να πώς έχει ο χρησμός:
《Μετά δε της καταδικαστικής εις θάνατον απόφασης, απευθυνόμενος σε σας που στο θάνατο με οδηγείτε, χρησμό για το μέλλον σας επιθυμώ να δώσω· σας λέγω λοιπόν, ὦ ἄνδρες Αθηναίοι που ἐμὲ δολοφονείτε, βαριά η τιμωρία για εσάς εὐθὺς μετὰ τὸν θάνατόν μου, τιμωρία πολύ χειρότερη από το ανοσιούργημα της δολοφονίας μου, μα τον Δία.》
------Υποθέτοντας ότι η εξόρυξη αργύρου (ασήμι) στην Αρχαία Ελλάδα γινόταν σε ποσότητες αντίστοιχες με τις σημερινές, άρα η σπανιότητα και κατά συνέπεια η αξία τού μετάλλου είναι αντίστοιχη με τη σημερινή, προκύπτουν τα κάτωθι:
2. Σήμερα το γραμμάριο το ασήμι αποτιμάται χρηματιστηριακά στα 0,7 Ευρώ,
3) Άρα 1 ασημένια Αθηναϊκή Δραχμή = 3 Ευρώ σημερινή αξία.
2) Την ισοτιμία Ευρώ/Αθηναϊκής Δραχμής επέλεξα να προσδιορίσω με βάση το κόστος ζωής και τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης σε σχέση με τον κατώτατο μισθό στην Αρχαία Αθήνα και στην Ελβετία σήμερα, και όχι βάσει της χ ρ η μ α τ ι σ τ η ρ ι α κ ή ς αξίας που αποτιμάται σήμερα το ασήμι· και τούτο, διότι -- όπως οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ άριστα γνωρίζουν -- οι τιμές των πολύτιμων μετάλλων χειραγωγούνται άγρια προς τα κάτω, ήτοι κρατούνται τεχνηέντως π ο λ ύ χ α μ η λ ά, στα πλαίσια του σχεδίου πλήρους μετάβασης της Οικονομίας σε ένα αμιγώς ψηφιακό περιβάλλον, με τελική στόχευση την εισαγωγή ψηφιακών νομισματικών μονάδων (δηλαδή αέρα κοπανιστού) , με αποτέλεσμα "περιουσιακά" σκουπίδια , ανυπόστατα παντελώς τόσο υλικά όσο και ως αντικειμενική αξία, όπως τα κρυπτονομίσματα, να αποτιμώνται δεκάδες φορές πάνω από τον Χρυσό (!) και χιλιάδες φορές πάνω από τον άργυρο!!
Στην αρχική μου προσπάθεια να υπολογίσω την ισοτιμία Αθηναϊκής ασημένιας Δραχμής / Ευρώ στη βάση της χρηματιστηριακής σήμερα τιμής του αργύρου, το αποτέλεσμα ήταν 1 Αθηναϊκή Δραχμή να είναι σήμερα ισότιμη με 3 Ευρώ.
Από εδώ προκύπτουν μία σειρά από παράδοξα όπως π.χ. το παράδοξο η κατασκευή του Παρθενώνα να κόστιζε σήμερα μόλις 12,6 εκατομμύρια Ευρώ (όσο δηλαδή πωλείται η βίλα στη Σικελία όπου γυρίστηκε ο «Νονός»...), η Αθήνα να σκότωνε σήμερα τον Σωκράτη για μόλις 9.030 Ευρώ (30 μνές χρηματικής ποινής θα ήταν σήμερα 9.030 Ευρώ) , ή να αρνούνταν να του χαρίσει τη ζωή για μόλις 300 Ευρώ (η 1 μνα που ο Σωκράτης πρότεινε, σήμερα είναι ισότιμη με 300 Ευρώ), και ο Αριστοφάνης να κάνει λόγο για πανάκριβα παπούτσια 8 Δραχμών (που σήμερα θα κόστιζαν 24 Ευρώ, άρα μιλάμε για πάμφθηνα άμαρκα παπούτσια από τη λαϊκή) ή για ιμάτιο πολυτελείας 20 Δραχμών (που σήμερα θα κόστιζε 60 Ευρώ, άρα μιλάμε για τζάκετ φθηνότερο από ένα τζάκετ Zara).
Μετά από αυτά τα παράδοξα ήταν προφανές ότι με την χρηματιστηριακή τιμή τού αργύρου κάπου υπήρχε λάθος. Έτσιτην ισοτιμία Αθηναϊκής ασημένιας Δραχμής / Ευρώ προσδιόρισα επακριβώς στα 61,25 Ευρώ με βάση το κόστος ζωής και τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης σε σχέση με τον κατώτατο μισθό, στην Αρχαία Αθήνα και στην Ελβετία σήμερα. Ωστόσο προκύπτει το ερώτημα.
4. Σε τι βαθμό σήμερα χειραγωγούνται οι τιμές των πολύτιμων μετάλλων (προς τα κάτω) και πόσες φορές κάτω από την αξία του αποτιμάται το ασήμι σήμερα; Η απάντηση έχει ως εξής.
Έχοντας υπολογίσει σωστά την ισοτιμία Αθηναϊκής ασημένιας Δραχμής / Ευρώ στα 61,25 Ευρώ, και λαμβάνοντας υπόψη ότι Αθηναϊκή ασημένια Δραχμή είχε βάρος 4,3 γραμμαρίων καθαρό ασήμι, τεκμαίρεται ότι ένα (1) γραμμάριο ασήμι σήμερα έπρεπε να αποτιμάται 14,2 Ευρώ!
Εντούτοις, σήμερα ένα γραμμάριο ασήμι αποτιμάται στα 0,7 Ευρώ, ήτοι το ασήμι είναι τεχνηέντως υποτιμημένο ΕΊΚΟΣΙ (20) ΦΟΡΈΣ κάτω από την πραγματική του αξία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου