Πώς μού ‘ρθε αυτό τώρα, έ; …ενώι εδώ καιγόμαστε;

Θα το διαπιστώσετε.

Το θέμα δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Γιά την ακρίβεια, είναι εξ ίσου σημαντικό, όσο με το να βρίσκετε κάθε μέρα φαγητό να φάτε, γιά να μην πεθάνετε.

Κι έχει σχέση με πολλά φαινομενικώς άσχετα· όπως με μιά πρόσφατη κηδεία, που απασχόλησε πολύ τα φώτα της δημοσιότητας.

. . . . . . . . . . . .

α1. Αλήθειες εκ των ούκ άνευ

Όμως, γιά να συζητήσουμε σοβαρά, πρέπει να διατυπώσουμε σαφώς τη θέση του ιστολογίου σε επίπεδο αξιώματος, δηλαδή σε επίπεδο (ακλόνητης) αρχής της κουβέντας μας. Επίσης, πρέπει να τη δεχθήτε αυτούσια, ως έχει, χωρίς «μά» καί «μού». Αν όχι, να πάτε αλλού· εκεί, που θα σας χαϊδέψουν τ’ αυτιά με ψέμματα.

. . . . . . . . . . .

i. Γεωπολιτική

Παρά το ότι αυτό το αντικείμενο σήμερα διδάσκεται σε πανεπιστήμια καί στρατιωτικές (καί διπλωματικές) σχολές, εν τούτοις (σήμερα) είναι:

Η ΨΕΥΔεπιστημονική προσπάθεια να δικαιολογηθεί εκ των προτέρων η επέλαση ισχυρών κρατών εις βάρος αδυνάμων, με σκοπό να τους πάρουν καί τα σώβρακα. (Τα πρώτα, των δευτέρων.)

Αυτό ακριβώς.

Παναπεί, η Γεωπολιτική εξ ορισμού παράγει τέρατα.

Μιλάει, ας πούμε, ο Άγγλος γιά την «χώρα-καρδιά» (heartland), καί την τοποθετεί κάπου στη Μογγολία… εννοώντας την Κίνα. Εγώ, όμως, αφού επισημάνω ότι η μόνη σημασία της Μογγολίας γιά τον πολιτισμό είναι η εφεύρεση του γιαουρτιού (άντε, καί του ερχού), θα ρωτήσω:

  • Άγγλε, ξέρεις κατά πού πέφτουν η Μογγολία κι η Κίνα;
  • Κι αν ξέρεις, μπορείς να μας πείς τί δουλειά έχουν αυτές οι χώρες με τη δική σου; Κι όχι μασημένες απαντήσεις, παρακαλώ!

Να σε βγάλω, όμως, από τη δύσκολη θέση: καμμία απολύτως δουλειά δεν έχουν.

Άρα, τί μας τσαμπουνάς γιά χώρες-καρδιές καί χώρες-παχέα έντερα; Γιατί δεν κοιτάζεις τη δική σου την τύφλα στη δική σου χώρα; Εσύ, δηλαδή, έχεις λυμένα όλα σου τα προβλήματα;

[…Μην περιμένετε να σας απαντήσει…]

. . . . . . . . . . .

ii. Οι αιτίες των πολέμων

Οι αιτίες των πολέμων είναι πάγιες …»αξίες», καί δεν αλλάζουν. Όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ακόμη καί δεκάδες χιλιετιών. (Ναί! Ούτε ο Τρωϊκός τελείωσε ακόμη, ούτε ο Ελληνο-Ατλαντικός. Λίγα περί αυτών, παρακάτω στο κείμενο.)

  • Σε πρώτη ανάγνωση, αιτία πολέμου είναι η απληστία μιάς χώρας, άλλως γνωστή ως ο ιμπεριαλισμός της.
  • Σε βαθύτερο επίπεδο από τον ιμπεριαλισμό, αν το ψάξει κανείς λιγάκι, θα βρεί ότι οι πόλεμοι είναι θρησκευτικοί.
  • Σε ακόμη βαθύτερο επίπεδο, καί ας μην έχουμε αυταπάτες (πολιτικής ή άλλης φύσεως), οι πόλεμοι είναι φυλετικοί.
  • Τέλος, σε ακόμη βαθύτερο επίπεδο (καί μάλλον το θεμελιώδες, το τέρμα βαθύ), οι πόλεμοι έχουν αιτία τη βιολογική ανέλιξη (ή καταβαράθρωση) της ανθρωπότητας.

Αυτά, καί να μην ακούω αντιρρήσεις. Αν επιθυμείτε παιδιάστικες ερμηνείες των κοινωνικών φαινομένων, μπορείτε να βρήτε με το τσουβάλι ανά το Διαδίκτυο. Όχι εδώ.

. . . . . . . . . . .

iii. Ποιοί εναντίον ποιών;

Ξεχάστε την πέρα-γιά-πέρα ανόητη πολιτική αντίληψη των Ελλαδέζων, που τα πάντα τα βλέπουν με όρους μαύρου / άσπρου, καλού / κακού. (Υπάρχουν καί τα χρώματα, ξέρετε. Καί όλα τα γκρίζα απ’ ανάμεσα.)

Πάντα υπήρχε το μεικτό μοντέλο ομαδοποιήσεων, αλλά οι Ναΐτες Ιππότες είναι οι χρονικά πρώτοι στην Ιστορία, που μας έδειξαν στα ίσα πως υπάρχουν (τουλάχιστον) τρείς κύκλοι στις ομάδες των ανθρώπων: ο εξωτερικός, ο εσώτερος, κι ο εσώτατος. Όπου, αυτά που λέγονται στον έναν κύκλο, πιθανώτατα αναιρούν αυτά που λέγονται στους άλλους.

Οι μασώνοι το εφαρμόζουν κατά κόρον αυτό, στους βαθμούς τους· πχ στην αρχή μαθαίνεις ότι το καθήκον κι οι υποχρεώσεις σου οφείλουν να εκπληρώνονται, αλλά κάπου παραπάνω (στον έκτο βαθμό, νομίζω – εκεί που ο φύλακας ακούει καυγά μεταξύ του βασιλιά καί του Χιράμ Αμπίφ καί μπουκάρει μέσα) μαθαίνεις ότι η μή τήρηση του καθήκοντος δεν είναι, δά, καί προς θάνατον.

Καί ποιοί μασώνοι;! Το παράδειγμα που έχουμε ολοφάνερο μπροστά μας, είναι τα κόμματα!

  • Αν νομίζετε ότι όλα τα κομματόσκυλα ενός κόμματος έχουν ακριβώς τους ίδιους σκοπούς,
  • αν νομίζετε ότι ακολουθούν ακριβώς την ιδεολογική «γραμμή» του κόμματος (αν κι όποτε υπάρχει αυτή),
  • αν νομίζετε πως δεν υπάρχουν κομματόσκυλα ανωτέρου καί κατωτέρου επιπέδου (με την έννοια της απόστασης από τον εσώτατο κύκλο της κομματικής ηγεσίας), πως όλα είναι ίσα κι αδελφωμένα μέσα στο κόμμα,

να σας μπουγελώσω με παγάκια, να ξυπνήσετε!

Πρώτα-πρώτα, δέεεεν σκοτώνονται γιά τις υποψηφιότητες στην ίδια εκλογική περιφέρεια τα υποψήφια γιά βο(υ)λευτές κομματόσκυλα, αν η υποψηφιότητα του ενός υπονομεύει την υποψηφιότητα του άλλου; Τί μου λες, τώρα, γιά ομοψυχία κι ιδεολογία!…

[Υπόψιν, το κομματόσκυλο Α είναι θανάσιμος εχθρός του κομματόσκυλου Β του ίδιου κόμματος, αν το δεύτερο πάει να του φάει τη θέση. Καί αντιστρόφως.

Τα κομματόσκυλα άλλων κομμάτων δεν είναι θανάσιμοι εχθροί των προειρημένων Α καί Β· είναι απλώς αντίπαλοι, διότι τα ψηφίζει άλλη πελατεία Ζών.]

Ως έτερο αντιπαράδειγμα, οι ανόητοι σημερινοί θαυμαστές του Γ’ Ράϊχ θεωρούν πως τότε υπήρχε ομοψυχία υπό μία ενιαία (καί αδιαπραγμάτευτη) «στιβαρή» εθνική ιδεολογία. Σαχλαμάρες!!!

Έτσι, γι’ αρχή, θυμίζω πως στο Ράϊχ υπήρχαν πεντέξη αλληλοϋποβλεπόμενες μυστικές υπηρεσίες, συν αλλες πεντέξη αποκρυφιστικές οργανώσεις, επίσης αλληλοϋποβλεπόμενες. Είναι θαύμα, που υπ’ αυτές τις συνθήκες η Γερμανία μπόρεσε να κρατήσει πόλεμο επί έξι χρόνια!… όταν άλλοι δικοί της ξερογλείφονταν γιά να τακιμιάσουν με τους Άγγλους και τους Αμερικάνους, άλλοι ήταν κρυπτο-μασώνοι καί κρυπτο-τζιούζ, κι άλλοι ήταν απλά χιτλερικοί στόκοι «ύμπερ άλλες».

. . . . . . . . . . .

Οπότε, κάθε φορά ποιοί πολεμάνε εναντίον ποιών;

Στα σίγουρα, ένα κράτος ή ένας συνασπισμός κρατών εναντίον άλλου κράτους, ή άλλου συνασπισμού κρατών. Αλλά, ανάμεσα στους μαχόμενους, ακόμη καί στο ίδιο κράτος υπό την ίδια σημαία, υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις.

Συνδυάστε το αυτό με την παραπάνω ενότητα (ii.), καί θ’ αρχίσετε να βλέπετε καθαρώτερα την εικόνα του τί συμβαίνει σήμερα στον κόσμο μας. Ή, τί πάει να συμβεί.

. . . . . . . . . . .

iv. Οι προφητείες

Ξεκαθαρίζω: σέβομαι στον απόλυτο βαθμό τους ανθρώπους, που μιά ζωή υπηρέτησαν πιστά τις ιδέες τους – κι εδώ, εννοώ τους αγίους που προφήτευσαν.

Αλλά, θεωρώ σκουπίδια το 90% των όσων (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) προφητειών κυκλοφορούν σήμερα στο Διαδίκτυο· καί, μέχρι το ευρέως λαϊκό Διαδίκτυο στην Ελλάδα (1995 περίπου), που κυκλοφορούσαν σε ημιλαθραίες ρυπαροφυλλάδες. («- Κάποιος μου είπε, που άκουσε από κάπου…», κτλ κτλ κτλ.) Αυτές είναι καθαρά εφευρέσεις των ξένων «υπερεσιώνε», διότι ξέρουν πολύ καλά ότι θα τσιμπήσουν τα εδώ γιδοπρόβατα.

Περιττό να επαναλάβω, ότι όλες αυτές οι σκουπιδο-«προφητείες» έχουν ως σκοπό την αδρανοποίηση (νοητική καί πρακτικής δράσεως) του Έλληνα, ώστε την κρίσιμη στιγμή οι ξένοι να μπούν απερίσπαστοι καί ν’ αλέσουν, κι αλεστικά να μή δώσουν. (Διότι ο υπερήφανος Έλλην θα περιμένει άλλους -ποιούς, αλήθεια;- να τρέχουν καί να σκοτώνουν βαρβάρους γιά χατήρι του – ενώι ο ίδιος θα κάαααθεται.)

[Οι ξένοι, βεβαίως, άμα πάρουν φόρα, μπορεί ν’ «αλωνίσουν» καί τα εδώ Ζά… αλλά πού να περάσουν απ’ τα μυαλά των ηλιθίων τέτοια ενδεχόμενα!]

Αλήθεια, αυτές τις ιστορίες με τον Βατάτζη ( ; ), που θα πάρει την Πόλη, πώς τις κόβετε να υλοποιούνται; Θα είσαστε με τον φραππέ στο χέρι, καί θα παρακολουθείτε έναν εκτός τόπου καί χρόνου μισότρελλο με μεσαιωνική στολή / πανοπλία να ορμάει μόνος του καί να ξιφομαχεί με σύγχρονους στρατιώτες με κάμερες κράνους καί ρομποτικά βοηθήματα; Καί στο φινάλε, μόνος του θα την πάρει τημΜπόλιν;

Ειλικρινά σας λέω, εγώ αυτήν ακριβώς την εικόνα έχω σχηματίσει (σύμφωνα με όσα «προφητικά» κυκλοφορούν) – κι έχω ήδη προμηθευτεί ικανή ποσότητα καφέ. 🙂

Αν νομίζετε ότι λέω υπερβολές, κυκλοφορεί ήδη εδώ καί χρόνια στην πιάτσα ένας «προφητολάγνος» στόκος, που έχει διαψευστεί χοντρά -σε όσα πασάρει ως προφητείες «γεροντάδων» καί καλά- τουλάχιστον δύο φορές, αλλά μυαλό δεν βάζει. (Ούτε «μά», ούτε «μου» εδώ. Τον έχω φακελλωμένον τον κοπρίτη. Πράγματι πρόκειται γιά ντενεκέ· γιά Ψευδάργυρο.) Μ’ αρέσει, όμως, που κάποιοι άλλοι ολιγόμυαλοι τον επικαλούνται ως πηγή αναφοράς τους!…

. . . . . . . . . . .

Από το υπόλοιπο δέκα τοις εκατό των προφητειών (των καθαρών, δηλαδή – που προέρχονται από ανθρώπους καλοπροαίρετους, καί δή μοναχούς), αφαιρέστε ακόμη ένα (υπολογιζόμενο) 2%. Αυτές πέφτουν έξω, επειδή αυτοί που μας τις δίνουν δεν διαθέτουν (ακόμη) τα κατάλληλα «φίλτρα» να κόψουν την κοροϊδία του αστρικού επιπέδου, ώστε αυτή να μή μπαίνει κάν στο μυαλό τους. («Στους λογισμούς» τους, όπως το εκφράζουν.)

«- Μά, τί λες, ρέ Εργοδότη; Καλόγεροι μιά ζωή μέσα στην προσευχή καί την άσκηση καί βλέπουν ψεύτικα οράματα;»

Σαφώς! Άλλως τε, οι ίδιοι το λένε, από μόνοι τους: προσωπικώς, έχω διαβάσει αρκετές φορές περιπτώσεις μοναχών, που έβλεπαν οράματα με τον Χριστό στον θρόνο καί αγγελούδια, αλλά ο ηγούμενος τους απέδειξε πως όλ’ αυτά ήταν ψεύτικα!

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με τον ηγούμενο. Το αστρικό επίπεδο, δηλαδή το επίπεδο των απεικονίσεων, κοροϊδεύει συνεχώς. Άλλως τε, οι περισσότεροι από μας έχουμε δεί «προφητικά» όνειρα – αλλά, πόσες φορές πέσανε μέσα αυτά;

. . . . . . . . . . .

v. Το χειρότερο δυνατό σενάριο

Ωραία, λοιπόν!

Καί, πές, έχουμε διαθέσιμο ένα τρομερό «οπλοστάσιο» καθαρών καί μή αμφισβητουμένων προφητειών, δοσμένων από αγίους. Δηλαδή, έχουμε μπροστά μας ανοιχτό το «λυσάρι» του μέλλοντος.

Εάν, όμως, στις κρίσιμες στιγμές σας έβαζαν, τον καθέναν από σας, αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας, θα στηριζόσασταν στις προφητείες γιά να προετοιμάσετε τα στρατεύματά μας;

Να το θέσω κάπως αλλοιώς:

Όλες οι μηχανικές καί ηλεκτρικές συσκευές σήμερα έχουν ηλεκτρονικούς αυτοματισμούς. Ανάμεσά τους καί οι ηλεκτρικές κουζίνες. Ξέρετε, όμως, εσείς κάποια νοικοκυρά, που θα έβαζε στην κουζίνα φαγητό γιά μαγείρεμα, θα ρύθμιζε τον προγραμματισμό της κουζίνας, καί μετά θά ‘φευγε από το σπίτι, να πάει γιά καφέ; Εγώ, καμμία.

Έ, αυτό ακριβώς λέμε καί γιά την επιλογή πιθανού «σεναρίου» δράσεως – παρά τις (σωστές) προφητείες:

Αν θέλουμε να είμαστε συνετοί καί σώφρονες, διαλέγουμε το χειρότερο δυνατό.

Ποιό είν’ αυτό; Παρακάτω.

. . . . . . . . . . .

α2. Τα είδη του μέλλοντος

Η (αποδεδειγμένη) δυνατότητα να μπορεί να προβλέψει κανείς το μέλλον, έστω κι αν αυτός ο «κανείς» δεν είναι ο τυχαίος περαστικός, μας βάζει σε σκέψεις…

…που καταλήγουν πως υπάρχουν πέντε (5) πιθανά είδη μέλλοντος. Μάλλον, καλύτερα: τέσσερα σύν δύο (4+2).

. . . . . . . . . . .

i-α. Το τελείως ελεύθερο ( ; ) μέλλον

Εδώ, έχουμε ένα μέλλον τελείως απροσδιόριστο, άρα απρόβλεπτο. Σ’ αυτό, υφίστανται πολλές πιθανές επιλογές. Κάπως σαν δέντρο με κλαδιά.

Κι εντάξει, η ελευθερία της επιλογής δίνεται εκ Θεού σ’ όλα τα πλάσματα, θα μου πήτε. Όμως, καί μόνον η ύπαρξη επιτυχημένων προφητειών, μας δείχνει ότι η εικόνα ενός τελείως χύμα μέλλοντος δεν είναι καί τόσο σωστή.

. . . . . . . . . . .

i-β. Το τελείως ελεύθερο, αλλά χειραγωγούμενο μέλλον

Αυτό είναι το μέλλον, το οποίο διαμορφώνουν κατά το δοκούν οι ισχυροί του πλανήτη μας. Δηλαδή, το ίδιο το μέλλον, ως κομμάτι του χρόνου, είναι μέν τελείως ελεύθερο, αλλά το τί θα γίνει τελικώς, αποφασίζεται από ισχυρά άτομα της εξουσίας.

Η πλάκα είναι πως εδώ ακριβώς εμφανίζεται επί σκηνής ένα είδος «χρονικού dna»! Δύο περιπεπλεγμένες χρονικές αλυσίδες…

[Άμα πάμε καί σε τέτοιες δουλειές, δηλαδή σε Φυσική που δεν έχουμε κάν υποψιαστεί την ύπαρξή της, με πολλαπλές χρονικές αλύσεις… Άσε, μπλέκουμε αγρίως! Γιά τους καιρούς μας, ας κρατήσουμε την περιγραφή μας απλή.]

Δηλαδή:

  • Οι ισχυροί σχεδιάζουν το (τελείως αδιαμόρφωτο) μέλλον.
  • Οι προφήτες προφητεύουν το (σχεδιαζόμενο από τους ισχυρούς) μέλλον.
  • Οι ισχυροί διαβάζουν τις προφητείες, κι αλλάζουν τα σχέδιά τους, ώστε να μην περιπέσουν στους κινδύνους ενός εξαγριωμένου, αλλά πλήρως ενημερωμένου από τους προφήτες λαού.
  • Οι προφήτες ξαναπροφητεύουν, αλλά δίνουν διαφορετικές προφητείες αυτή τη φορά.
  • Καί ούτω καθ’ εξής.

Οπότε, εδώ κερδίζει αυτός, που πρώτος θα σπάσει την αλυσίδα της παράξενης αυτής συνέχειας.

. . . . . . . . . . .

ii. Το προδιαγεγραμμένο μέλλον

Άρα, αν το μέλλον δεν (μπορεί να) είναι τελείως ελεύθερο, κι αφού (έστω, υπό συνθήκες) προφητεύεται, τότε μήπως είναι προδιαγεγραμμένο; (Όπώς λέμε: μοίρα, κάρμα, καί τα ρέστα.)

Αυτό, όμως, είναι ένα μέλλον 100% ανελεύθερο! Που, ούτε έτσι είναι, ούτε θα μας άρεσε να είναι.

. . . . . . . . . . .

iii. Το επαναλαμβανόμενο μέλλον

Η πιθανή περιοδικότητα των γεγονότων!… Μέγα θέμα.

Το πλήρωσε με τη ζωή του ο Νικολάϊ Κοντράτυεφ, ο οποίος ανακάλυψε (ανεξήγητους μέχρι σήμερα) οικονομικούς περιοδικούς σταθερούς κύκλους… αλλά το κρυφό ιερατείο των ιουδαίων μπολσεβίκων φοβήθηκε μην κάνει το επόμενο λογικό βήμα, κι επεκτείνει την ανακάλυψή του στα κοινωνικά καί ιστορικά φαινόμενα. Τελικώς, τον εκτελέσανε πρίν προλάβει να το κάνει.

[Η πλάκα είναι πως τον είχαν φυλακισμένον επί οκτώ χρόνια πρίν την εκτέλεσή του! (Πολύ περίεργο, διότι άμα είναι να ξεκάνουν κάποιον τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, δεν αργούν τόσο πολύ. Δεν τον κρατάνε φυλακισμένον, διότι πρέπει καί να τον ταΐζουν. Άσε που μπορεί στο μεταξύ να «μολύνει» κι άλλους με τις ιδέες του.) Κατά τα οποία οκτώ χρόνια δημοσίευε κι άλλες μελέτες.

Σκατοπονηριά… Σου λέει, άσ’ τον να βγάλει τίποτε χρήσιμο ακόμη, καί τον καθαρίζουμε μετά.]

Στην περίπτωση αυτού του είδους μέλλοντος, ούτε η προφητεία είναι προφητεία, ούτε καί το μή καταγεγραμμένο παρελθόν είναι τόσο άγνωστο.

Κι αυτό το μέλλον είναι δεσμευμένης (καί δή, ενιαίας), ανελεύθερης επιλογής. Μόνο που γίνεται κάπως πιό υποφερτό, αν έχουμε κύκλους πολύ μεγάλης περιόδου (πχ δεκάδων χιλιάδων ετών). Οπότε: είτε τα ξεχνάμε όλα (καί τα ξανατρώμε στη μάπα, σαν δήθεν καινούργια), είτε τα ξέρουμε… αλλά, δεν έχουμε αφορμή να βαρεθούμε! 🙂

. . . . . . . . . . .

iv. Το «φυσικομαθηματικό» μέλλον

Μέλλον ελεύθερης επιλογής, το οποίο διαμορφώνεται ανάλογα με τις αρχικές συνθήκες. Όπως πχ αν πετάξεις μία πέτρα με δύναμη, θα πάει πχ τριάντα μέτρα μακριά. Με περισσότερη δύναμη, σαράντα. Καί ούτω καθ’ εξής.

Το κακό είναι πως, η μεν Φυσική καί τα μεν Μαθηματικά είναι τρείς το λάδι, τρείς το ξύδι, έξι το λαδόξυδο. Μετρημένα κουκκιά! Αλλά τα δέ κοινωνικά φαινόμενα (πχ μόδα, ιδεολογίες, κτλ) δεν υπακούν σε «αρχικές συνθήκες» καί άκαμπτους μαθηματικούς νόμους. Άρα, τί κάνεις σ’ αυτή την περίπτωση;

Οι ισχυροί της Γής απλά κοιτάζουν να επιβάλουν με το στανιό τη θέλησή τους, κι όχι να περιμένουν να βρούν πρώτα τα Μαθηματικά των κοινωνικών φαινομένων, καί μετά να ενεργήσουν.

[Αν καί ήδη έγινε μιά απόπειρα προς τούτο: η «Θεωρία της Καταστροφής» – δες πχ εδώ (καί ποιός παπάρας σχεδίασε μιά ιστοσελίδα, που μας βγάζει τα μάτια; ντροπή, γιά πανεπιστήμιο!), κι εδώ. Εσφαλμένη ονομασία, αλλά έχει επικρατήσει.]

. . . . . . . . . . .

v. Μέλλον μεικτού μοντέλου

Δηλαδή, το μέλλον-σαλάτα! Πότε έτσι, πότε γκιουβέτσι. Πότε πλήρως ελεύθερο, πότε λίγο ελεύθερο, πότε καθόλου.

Χαοτικό μέν, αλλά είναι το πιό ενδιαφέρον απ’ όλα!

Καί, μήν απελπίζεστε, αντιμετωπίζεται κι αυτό.

. . . . . . . . . . .

α3. Ένα κάποιο Μάτριξ

Εάν, τώρα, λάβουμε υπ’ όψιν μας όλα τα δεδομένα της ανωτέρω ενότητας (α1), συν το γεγονός ότι το μέλλον δείχνει να είναι το του μεικτού μοντέλου, τότε όντως έχουμε ένα ισχυρώτατο όπλο, να το αντιμετωπίσουμε:

Τον συνδυασμό γνώσεων καί μυαλού.

Δεν εννοώ, φυσικά, το να γίνουμε κι εμείς προφήτες καί να δοξαζόμαστε στα ιντερνέτια, αλλά το να μπορούμε να υπερασπίσουμε αποτελεσματικώς την πατρίδα μας στους καιρούς που έρχονται.

(συνεχίζεται)