Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ!!!Το Ριζοσπαστικό Υποκείμενο και η πνευματικότητα του Σπαθιού!!!

 

από τον René-Henri Manusardi

Το Σπαθί είναι το αρχέτυπο του Πολεμιστή της Ψυχής

Κάθε ανθρώπινος τύπος έχει μια ουσία και ένα αρχέτυπο αποτυπωμένο στην ψυχή. Το Σπαθί είναι η ουσία και το αρχέτυπο της ψυχής πολεμιστή. Όπως και να το κρατήσουμε ή να το τοποθετήσουμε, το ξίφος πηδάει πάντα προς τα έξω με την τρομερή γυαλάδα του ατσαλιού του ή τη θαμπή επιθετικότητα του μπλε του. Αυτή η προβολή του εαυτού του έξω, έξω από το δικό του κέντρο διατηρώντας την κατάλληλη σταθερότητα και ασφάλεια, αντιπροσωπεύει το κύριο χαρακτηριστικό που χαρακτήρισε την ψυχή του πολεμιστή στις ιστορικές εποχές και ανά τους αιώνες. Η ιερατική ψυχή μεσολαβεί και προσφέρει, η ψυχή των χωρικών σπέρνει και θερίζει, η τεχνίτης δημιουργεί και παράγει, η ψυχή πολεμίστρια αμύνεται και πολεμά. Ενώ η πνευματική τροχιά του ιερέα είναι κάθετη (πίστη) και οριζόντια (φιλανθρωπία),in usum – προς όλες τις κατευθύνσεις του Ρόδου των Ανέμων και προς όλα τα σημεία του Ζωδιακού και του ουράνιου θόλου, ως μόνιμη προσφορά για την υπεράσπιση της Εκκλησίας, του Λαού και της Γης των Πατέρων από τις επιθέσεις των εχθρών. Για αυτούς τους λόγους αστρικής χωρικότητας, οι ψυχές των πολεμιστών μπορούν να εξισωθούν με μια λεγεώνα αγγέλων σε μια γήινη εκδοχή που ανήκει επίσης στους «Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dominus Deus Sabaoth», τον Θεό των Στρατών, «στρατούς» που εννοούνται εδώ ως οι ουράνιοι στρατιώτες, οι αγγελικές πολιτοφυλακές.

Η άμυνα και η μάχη είναι η φυσιολογία της ψυχής του πολεμιστή, συγκρίσιμη με τη φυσιολογία της αναπνοής. Αναπνέω για να υπερασπιστώ, βάζοντας πίσω μου το γένος , το Urbe και το Vaterland με μια αίσθηση προστασίας . Εκπνέω για να πολεμήσω επιθετικά και να εξοντώσω τους ίδιους επιτιθέμενους που υπονομεύουν την ασφάλεια της πατρίδας. Η εκπνοή (φάση εκπνοής), όπως και το ξίφος, είναι ασκητισμός, εσωτερική πειθαρχία που προϋποθέτει προσοχή και εγκατάλειψη. Στον Ιαπωνικό τρόπο του ξίφους, διδάσκεται ότι σε μια μονομαχία οι σαμουράι δεν πρέπει να συγκεντρώνονται σε ένα μόνο σημείο, αλλά πρέπει να έχουν απόλυτη προσοχή στα "όλα" μέσω μιας αποσυγκέντρωσης πρακτικής. αν συγκεντρωθώ σε ένα σημείο χάνω το άλλο ενενήντα εννέα και σίγουρα σκοτώνομαι, επομένως πρέπει να έχω μια παγκόσμια, απρόσωπη και αποσυγκεντρωμένη προσοχή εφαρμόζοντας την αναπνοή του Ζεν στην εκπνευστική του φάση ενώ παρατηρώ τον εχθρό μπροστά μου. Ο Ιαπωνικός τρόπος του ξίφους διδάσκει επίσης ότι σε μάχη με τον εχθρό πρέπει να κινηθώ μαζί του σε ένα είδος χορευτικής συμβίωσης και εγκατάλειψης, μόνο έτσι θα μπορέσω να προβλέψω τις κινήσεις του.

Επομένως, ακόμη και στον προσωπικό ασκητισμό, δηλαδή στον εσωτερικό Δρόμο του Σπαθιού, ο πολεμιστής του πνεύματος πρέπει να παρατηρεί προσεκτικά τα πάθη που του επιτίθενται από έξω, απορρίπτοντάς τα με το σπαθί της επίκλησης του Θείου ονόματος και χρησιμοποιώντας την επιθετική εκπνοή. της κραυγής του πολέμου. Ενώ, όσον αφορά την εσωτερική επιθετικότητα των κεφαλαίων κακών κάποιου, ο πολεμιστής του πνεύματος πρέπει να χρησιμοποιήσει το ξίφος της θέλησης για να τα σπάσει καθώς και τη φάση της εκπνοής, δηλαδή την απελευθέρωση του αέρα από τα ρουθούνια, για να εξασκήσει την εγκατάλειψη στο Θείο όπως ο Λόγος που ενσαρκώνεται στην τελευταία του πολεμική κραυγή, που τώρα ως ο Αναστημένος πολεμά μαζί του και για αυτόν για να του δώσει τη νίκη:«Ήταν ήδη γύρω στο μεσημέρι και σκοτείνιασε σε όλη τη γη, μέχρι τις τρεις το μεσημέρι, επειδή ο ήλιος είχε επισκιαστεί. Το πέπλο του ναού σκίστηκε στη μέση. Ο Ιησούς φώναξε με δυνατή φωνή: «Πατέρα, στα χέρια σου παραθέτω το πνεύμα μου». Αφού το είπε αυτό, πέθανε» . (Ευαγγέλιο κατά Λουκά 23,46)

" Πετώντας την καρδιά πάνω από το εμπόδιο"ήταν ένα από τα μότο που χαρακτήριζαν το ιταλικό ιππικό, ως αιματηρή έκφραση της πολεμικής του ουσίας. Αυτό το πνεύμα της απόλυτης αυτοδιδασμού, αυτή η κίνηση προς την ακραία αιματηρή ή αναίμακτη θυσία, που όχι μόνο ρίχνει κάτω την καρδιά του άρα τη σωματικότητα και τη ζωή, αλλά ακόμη και την ψυχή του για την επίτευξη του Πολυπολικού Πολιτισμού, για την επιστροφή της Θείας Τάξης, είναι αυτό που χαρακτηρίζει και που πρέπει να χαρακτηρίζει το ριζοσπαστικό Υποκείμενο. Μόνο η γέννηση από τον οικοδόμο του Χάους του Κόσμου και, επιπλέον, μόνο η κάθοδος και η μονιμότητα στον υποκειμενικό και αντικειμενικό υπόκοσμο του Μεταμοντέρνου, δίνουν στο ριζοσπαστικό Υποκείμενο αυτή τη μεταφυσική δύναμη και, κυρίως, εκείνη η πνευματική δύναμη που του επιτρέπει να διαμορφωθεί από την ενέργεια του Θείου ως αήττητος και πολεμοχαρής μαχητής ή μάλλον οντολογικός εξολοθρευτής της σατανικής παρουσίας στον κόσμο. Μη λυπάστε τον εαυτό σας για το Καλό της Υπόθεσης, ζήστε δίπλα-δίπλα με τον Άγγελο του Θανάτου για να εξαλείψετε το κακό μέσα σας και στον κόσμο, επιλέξτε μια ζωή στα σύνορα έξω από τα φώτα της δημοσιότητας, κάντε τη μετάβαση στο δάσος βοηθώντας στην ενεργή οικοδόμηση οι οργανικές κοινότητες του πεπρωμένου με τους συνανθρώπους τους, που πολεμούν τον μεταπολιτικό πόλεμο στις 360 μοίρες σύμφωνα με τις δικές τους δυνάμεις και τα δώρα που έλαβαν από ψηλά: αυτοί είναι ο χαμηλότερος κοινός παρονομαστής και τα βασικά στοιχεία του Δρόμου του Σπαθιού, που πρέπει να χαρακτηρίζει το η ζωή και η δράση ενός αυθεντικού ριζοσπαστικού Υποκειμένου.

Το ξίφος είναι σύμβολο του Μεγάλου Ιερού Πολέμου

Είναι λοιπόν απαραίτητο να πάει κανείς στο σχολείο της Μονομαχίας για να μάθει πώς να χρησιμοποιεί το εσωτερικό του σπαθί, το οποίο πριν στραφεί εναντίον των εχθρών πρέπει να στραφεί εναντίον του εαυτού του, με ένα είδος πνευματικού σεπούκου ή χαρακίρι , γιατί μόνο με το ξεκοιλιασμό της ψυχής του. βγαίνει η ουσία της αληθινής γνώσης, της σοφίας και της αδυσώπητης επιμονής στον αγώνα ενάντια στο κακό που κυριαρχεί στον κόσμο. Η γεωπολιτική διδασκαλία του Aleksandr Dugin ισχύει και για αυτόν τον εσωτερικό αγώνα. Στην πραγματικότητα, η Sea Power , ο σατανικός αντιπολιτισμός της θάλασσας, η υγρή κοινωνία που έχει τους εσωτερικούς της πράκτορες στις θανάσιμες αμαρτίες μας, θα προσπαθεί πάντα να κυριαρχεί και να καταλάβει οριστικά την Heartlandδηλαδή της παρουσίας του Θείου μέσα μας να το καταστρέψουμε και να εγκατασταθούμε στη θέση του. Για το λόγο αυτό, το ριζοσπαστικό Υποκείμενο θα πρέπει αναγκαστικά να ζήσει έναν πολύ αιματηρό εσωτερικό αγώνα στην κόλαση της ψυχής, έτσι ώστε η στερεή Γη της καρδιάς του να νικήσει οριστικά την υγρή δύναμη της Θάλασσας , σε σημείο που μπορεί να αναφωνήσει με η κραυγή της νίκης: «Carthago delenda est!» .

Η ανάγκη για αυτόν τον Μεγάλο Ιερό Πόλεμο είναι αναπόφευκτη, όπως και η τέχνη της εκμάθησης της χρήσης του εσωτερικού ξίφους είναι απαραίτητη. Η καρδιά αυτής της πάλης είναι αυτή του να μην ακούς τα γιατί της λογικής, η οποία, τοποθετημένη σε ταλαιπωρία, σε χίλιες περιπτώσεις με το σκεπτικό της, θα δείξει τον φαινομενικό παραλογισμό μιας εσωτερικής πάλης που αντίθετα βασίζεται ακριβώς στον ρεαλισμό και στην αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα της πίστης και της λογικής: η αναδιαμόρφωση του εγώ υπό το φως του Εαυτού, ο θάνατος του δαιμονικού και η νίκη του Θείου, η καταστροφή του φιλελεύθερου ανθρώπου ως ανθρώπου της διαφθοράς και η επιβεβαίωση του ριζοσπαστικού Υποκειμένου ως Άνθρωπος της παράδοσης. Από αυτή την άποψη, πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι " το μυαλό, το μυαλό!"και ότι ο σίγουρος τρόπος για να κερδίσετε αυτόν τον αγώνα είναι το δώρο μιας ισχυρής διαίσθησης που φωτίζεται από τη φωνή και τη σοφία του Θείου, ικανή να κόψει τις αρνητικές και διευκολυντικές σκέψεις και συλλογισμούς από την εμφάνισή τους.

Το Inner Swordsmanship αποτελείται κυρίως – αλλά όχι μόνο – από όσα εκτίθενται παρακάτω. Είναι απαραίτητο να ασκήσει κανείς στον υψηλότερο βαθμό και ενάντια σε κάθε παράπονο της διεφθαρμένης φύσης του τον αγώνα ενάντια στα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, μέσω της γενναιόδωρης άσκησης των 7 αντίθετων αρετών με τη βοήθεια του Θείου που δεν πρέπει ποτέ να λείπει και που μπορεί να κάνει πετυχαίνουμε οριστική νίκη στον Μεγάλο Ιερό Πόλεμο:

1. Ασκώντας την ταπεινοφροσύνη για να εξαλείψουμε την υπερηφάνεια , με τις εκπομπές της υπερηφάνειας και της ματαιοδοξίας, γιατί η ταπεινοφροσύνη μας απαλλάσσει από την υπεροχή και μας δίνει φτερά αετού για να πετάμε ελεύθερα.
2. Ασκήστε καλοσύνη για να εξαλείψετε το φθόνο , γιατί η καλοσύνη μας απαλλάσσει από τη λύπη και μας κάνει χαρούμενους και ξεκαρδιστικούς.
3. Συνειδητοποιώντας την ηρεμία για να απαλλαγούμε από το θυμό , γιατί η ηρεμία μας απαλλάσσει από την επιθετικότητα και μας κάνει να γαληνεύουμε.
4. Αποκτήστε γενναιοδωρία για να σκοτώσετε τη φιλαργυρία , γιατί η γενναιοδωρία μας ελευθερώνει από την απληστία και ανοίγει τις καρδιές μας.
5. Κατακτήστε την εργατικότητα για να συντρίψετε την τεμπελιά , γιατί η εργατικότητα μας απαλλάσσει από την ατονία και μας δίνει ευτυχία και μια αίσθηση προσωπικής ολοκλήρωσης.
6. Φτάνοντας τη νηφαλιότητα έως τη μέτρια λαιμαργία , γιατί η νηφαλιότητα μας απελευθερώνει από τη λαιμαργία και μας δίνει την ισορροπία των αισθήσεων.
7. Εκπαίδευση αγνότητας για να καταρρίψουμε τη λαγνεία , γιατί η αγνότητα μας απελευθερώνει από τη λαγνεία και μας δίνει τον κατάλληλο έλεγχο της σεξουαλικότητας μας.

Το ξίφος είναι ο δρόμος του ριζοσπαστικού υποκειμένου

Ο τρόπος, το DO, η κλήση, η αποστολή του Ριζοσπαστικού Υποκειμένου είναι ο Δρόμος του Σπαθιού. Είναι ένας Δρόμος Φωτός, ένας δρόμος προς το φως του Θείου που περνά μέσα από το τερατώδες σκοτάδι, εντός της ίδιας της διεφθαρμένης φύσης του καθενός, επιπλέον της υγροποίησης του μεταμοντέρνου μετανθρωπισμού. Όπως διδάσκει ο Corneliu Zelea Codreanu, ένας απαραίτητος ακρογωνιαίος λίθος έμπνευσης για κάθε αληθινό ριζοσπαστικό Υποκείμενο: "Αγαπήστε την τάφρο, περιφρονήστε το σαλόνι!", πρέπει να είναι η αφετηρία και η ακλόνητη πίστη σε έναν προσωπικό τρόπο ζωής, για να μην αμφιταλαντευόμαστε με τους συνεχείς αντικατοπτρισμούς του μεταμοντέρνου καταναλωτισμού και της dolce vita. Ωστόσο, ο καθημερινός αγώνας του ριζοσπαστικού Υποκειμένου ξεπερνά τα χαρακώματα και, όπως η εικόνα του Αγίου Γεωργίου του ιππότη, βρίσκεται πάντα αντιμέτωπος με το στόμα του δράκου, του λεβιάθαν, με το μίασμα, τη δυσωδία του, την πύρινη πνοή του και τους οικοδεσπότες του, όχι μόνο για να του αντισταθούν στο πρόσωπο αλλά και για να τον πληγώσουν με την υπεράνθρωπη ορθότητα της συμπεριφοράς του και με τη σκληρότητα του εξοντωτικού του ριζοσπαστισμού.

Σε αυτό το είδος ύπαρξης που ζει διαρκώς στα λάστιχα της επιθετικής μεταπολιτικής, το ριζοσπαστικό Υποκείμενο πρέπει να εισχωρήσει και να αναπτυχθεί στην πιο αυστηρή απάθεια , στην πιο αγενή αδράνεια, στην πιο γρανιτένια αταραχή. Ο απώτερος στόχος σε εξέλιξητου ριζοσπαστικού Υποκειμένου που ασκεί τον Δρόμο του Σπαθιού, πρέπει να υπάρχει μόνο ο αποκαλυπτικός αγώνας και η συνέχεια αυτού του τιτάνιου αγώνα. Αυτός, με την πιο πλήρη αδιαφορία, δεν πρέπει να χαίρεται για τις νίκες καθώς δεν πρέπει να στεναχωριέται για τις ήττες αλλά πρέπει μόνο να συνεχίσει τη μάχη για το Καλό του Σκοπού. Το Ριζοσπαστικό Υποκείμενο γεννήθηκε και ζει μόνο για να συνεχίσει να αγωνίζεται μέχρι την Τελική Νίκη, από τετράγωνο σε τετράγωνο, από οδόφραγμα σε οδόφραγμα, από μπροστά σε μέτωπο, από τάφρο σε τάφρο. Σαν ένα πάντζερ που δεν έχει δική του ψυχή, αλλά καθοδηγείται από τη μαεστρία ενός έμπειρου οδηγού τανκ, έτσι και το ριζοσπαστικό Υποκείμενο που στερείται τώρα τη δική του θέληση θα καθοδηγείται αποκλειστικά από το Θείο, από το Πνεύμα του Θεού που θα κατοικεί μέσα του ψυχή όχι από κατοχή αλλά από ελεύθερη και κοινή αγάπη,

Ο Δρόμος του Σπαθιού είναι λοιπόν το πεπρωμένο των ηρωικών ζωών και η ζωή του ριζοσπαστικού Υποκειμένου είναι μια ηρωική ύπαρξη που έζησε στον υψηλότερο βαθμό. Μια μοναδική απέραντη, άπειρη, ουράνια και αγγελική απόλαυση ζωντανεύει και πρέπει να ζωντανεύει τα βάθη της ψυχής του ριζοσπαστικού Υποκειμένου, ως σταθερό συναισθηματικό υπόστρωμα του weltanschauung του. Μιλάμε εδώ για μια ευχαρίστηση πολεμιστή ή μάλλον για έναν πολεμοχαρή, για μια ευχαρίστηση που τοποθετεί την πολεμική του καρδιά στην ειρήνη και την ασφάλεια του να καθοδηγείται από το Θείο και να είναι το συνειδητό και ελεύθερο όργανό του. Μια απόλαυση που καθοδηγεί τη συνέχεια της δράσης και τις στιγμές ξεκούρασης, μια απόλαυση που μας στοιχειώνει όσο είμαστε ξύπνιοι και μας προκαλεί άγχος όταν περιμένουμε. Μια ευχαρίστηση που βάζει τις πιο κρυφές και οικείες ίνες της ψυχής σε μαρμαρυγή, μια απόλαυση που είναι η πεμπτουσία της ψυχής πολεμιστή και του ριζοσπαστικού Υποκειμένου.

Φωτογραφία: Ideas&Action