Η Αδελφότητα της Θλίψης
Πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε για το Μυστικό Τάγμα του 12ου Αποστόλου ή αλλιώς "Αδελφότητα της Θλίψης". Άλλοι λένε ότι η αδελφότητα καθορίζει τις τύχες του κόσμου απο τα παρασκήνια, ακολουθώντας κάποιο θεϊκό σχέδιο (ένας τίτλος που τους αποδίδεται είναι "οι 72 που κυβερνούν τον κόσμο") και άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι είναι απλά ενας θρύλος. Ο αριθμός 72 μας παραπέμπει πιθανώς σε κάποια πράγματα που είχε γράφτει γιά την κάρτα του Μάγου:
Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να υποθέσει ότι η φράση "Οι 72 που κυβερνούν τον κόσμο" δεν αναφέρεται σε 72 ανθρώπους, αλλά στα 72 "δοξασμένα" μυστικά του Ναού, τα οποία διασώθηκαν από τους διαφυγόντες μάγους της Βαβυλώνας.
Ένα απο τα μέλη της εν λόγω αδελφότητας ήταν και η Αμερικανίδα ηθοποιός Φάνι Κάπλαν, η οποία τον Άυγουστο του 1918 είχε κάνει απόπειρα να δολοφονήσει τον Λένιν, πράγμα που φυσικά δεν κατάφερε, με αποτέλεσμα να την συλλάβουν και να την εκτελέσουν. Όπως και για την Ρώσικη Επανάσταση λέγεται ότι ήταν αποτέλεσμα ενός λάθους υπολογισμού απο την πλευρά της Αδελφότητας και ότι το λάθος δεν έγινε απο κάποιον του αιώνα μας αλλά απο κάποιον που έζησε ίσως και πριν απο 1000 χρόνια. Η απόπειρα δολοφονίας του Λένιν ήταν μια προσπάθεια από τα μέλη της Αδελφότητας του 20ου αιώνα, να επανορθώσουν το λάθος. Εδώ θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε φυσικά ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει συμφωνίες με το Χάος και ότι όποιος έχει την έπαρση να πιστεύει ότι μπορεί να προκαταβάλει τη μοίρα του κόσμου, επεμβαίνοντας με απόλυτη δήθεν σοφία σε φαινόμενα κατ' εξοχήν χαοτικά, πάντοτε τιμωρείται σκληρά.
Λέγεται πως έγιναν διάφορες προσπάθειες απο την πλευρά της Αδελφότητας για την ίδρυση ενός Ιερού Πολιτισμού στο δυτικό κόσμο. Αυτές οι προσπάθειες ξεκίνησαν περίπου την εποχή της παρακμής της Αιγύπτου, γύρω στο 900 π.Χ. Πρώτα ήταν η Ελλάδα, έπειτα η Ρώμη και μετά ο χριστιανικός πολιτισμός του Βυζαντίου. Πολλοί σύγχρονοι μυστικιστές πιστεύουν ότι ο επόμενος Ιερός Πολιτισμός θα είναι η Αμερική, όμως αυτή η κατευθυνση πιστευεται ότι έχει εγκαταλειφθεί και ότι έχει επιλεχθεί να προωθηθεί ο Λαϊκός Πολιτισμός.
Ένας απο τους στόχους τους είναι να σταματήσουν πλέον οι ανθρώποι να αλληλοσκοτώνονται στο όνομα ενός Θεού ή μεγάλων ιδεολογιών. Αλλά ο πιο σημαντικός τους στόχος (αποστολή) είναι να μειώσουν αυτό που συνήθως ονομάζεται "αρνητικό κάρμα" του κόσμου. "Είναι αυτοί που υποφέρουν απο το κακό, αυτοί που παίρνουν επάνω τους όλη τη θλίψη και τον πόνο του κόσμου...". Μέσα απο την Διανοητική και Συναισθηματική αγωνία μιμούνται τον Κύριο και παίρνουν (φορτώνονται) τα βάσανα, την θλίψη και τις αδικίες του κόσμου. Με λίγα λόγια θα μπορούσε να χαρακτηριστούν σαν ένα είδος μετασχηματιστών.
Η μυστικότητα σχετικά με τις τεχνικές που χρησιμοποιούν είναι απίστευτα αδιαπέραστη, δεσμευμένη απο απαράβατους όρκους.
(Ίσως να είναι ένα ιδιαίτερο είδος ομαδικής αυτοσυγκέντρωσης που αποσκοπεί στην αποκάλυψη μεγάλων τμημάτων συσσωρευμένης θλίψης της ανθρωπότητας. Ένα "ωστικό κύμα" που χτυπά τη συγκεντρωμένη ομάδα, η οποία λειτουργά σαν κυματοθραυστης. Ο καθένας "καταπίνει" το κύμα που του αναλογεί. Είναι ο καταλύτης. Στην συνέχεια αυτην την αρνητική ενέργεια την πειθαρχή και την μεταλλάσει. Ο σαμάνος Δον Χουάν, δίδαξε στον Κάρλος Καστανέντα, ότι η Θλίψη είναι μια συμπαντική δύναμη, πανταχού παρούσα και πανίσχυρη. Φαίνεται ότι οφείλεται στην πορεία της Συμπαντικής Νόησης προς την Εκδήλωση, πράγμα που την κάνει, όπως έχουμε προείπει να "Έρχεται αντιμέτωπη με την ατέλεια των όντων" και συνεπώς η Θλίψη διαρρέει ως ηλεκτρικό κύμα ολόκληρο το εκδηλωμένο Σύμπαν, το οποίο νοσταλγεί την μακαριότητα και την τελειότητα από την οποία προήλθε. Έτσι, η Θλίψη είναι κατά βάθος αυτό που ωθεί καθετί στο Σύμπαν να ποθεί και να προσπαθεί να ξαναενωθεί με το δημιουργό του.
Τώρα όσο αφορά τον Κύριο τους, δεν είναι άλλος απο τον 12ο Απόστολο.
Θεωρούν τον Ιησού ιερό, θεϊκό πρόσωπο και τον τιμούν γιατί έφερε σε πέρας με τέλειο τρόπο την αποστολή του. Το ότι η πράξη της λύτρωσης είχε συμβεί, το ότι ξαναρύθμισε καταλυτικά το κακό κάρμα του κόσμου μέχρις ενός σημείου, έπρεπε να γίνει γνωστό στον κόσμο. Το γεγονός αυτό έπρεπε να γίνει μια φόρμουλα αντανάκλασης και ανάμνησης στο χώρο και στον χρόνο.
Αυτό κατάφερε ο Ιησούς και οι ακόλουθοι του. Όλο αυτό έγινε με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε ο Λυτρωτής να εκτελέσει τη δική του αποστολή, αλλά μέσα απο αυτήν του την πράξη να κατακτήσει την ολοκληρωτική ταπείνωση και να προκαλέσει την απέχθεια και την αποστροφή όλης της ανθρωπότητας. Ο Άνθρωπος της Θλίψης ήταν ο 12ο Απόστολος που πέθανε για τις αμαρτίες μας. Ο Ιούδας!
Ο πραγματικός Δάσκαλος για την Αδελφότητα της Θλίψης, δεν σταυρώθηκε αλλά κρεμάστηκε. Πριν κρεμαστεί λέγεται ότι μετέδωσε το μυστικό του σε μια μικρή ομάδα μαθητών. Η Αδελφότητα της Θλίψης, αυτός ο ακρογωνιαίος λίθος της Μεγάλης Μυστικής Αδελφότητας, είναι οι απογόνοι εκείνης της μικρής ομάδας. Συνεχίζουν το έργο του, παίρνοντας επάνω τους το φταίξιμο, τις αμαρτίες, τα βάσανα και την ατελείωτη θλίψη του κόσμου.
Το έμβλημα της Αδελφότητας είναι η αγχόνη και συμβολίζεται με το ελληνικό γράμμα Γ. Η αγχόνη του ανθρώπινου πόνου και ο Γ-άμος με αυτόν, γυρισμένη στις 4 κατευθύνσεις, στους 4 προσανατολισμούς υποδεικνύει το σύμβολο της Σβάστικας (αρχαίο σύμβολο δύναμης).
Κάποιοι λένε ότι ο Χίτλερ επέλεξε τούτο το σύμβολο, μέσω φυσικά της Εταιρείας της Θούλης, η οποία υποτίθεται πως γνώριζε αυτά τα μυστικά, προκειμένου να δείξει πως η άνοδός του ήταν προσχεδιασμένη από την Μεγάλη Αδελφότητα και η νίκη του προδιαγεγραμμένη. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι η άνοδος του Χίτλερ ήταν η άμεση αντίδραση της Αδελφότητας, μετά την αποτυχία της να σταματήσει την Οκτωβριανή Επανάσταση, προκειμένου ν' αλλάξει τις ισορροπίες και να στρέψει το ρου της ιστορίας προς την κατεύθυνση που ήθελε αυτή.
Υπάρχει η άποψη ότι ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν γνώστης των μυστικών της Αδελφότητας, μάλλον ήταν μέλος της. Πολλά από αυτά που γράφει στο βιβλίο του Ασκητική, θεωρείται ότι προέρχονται από τις εσωτερικές της διδασκαλίες. Ωστόσο, στο βιβλίο του Ο Τελευταίος Πειρασμός, θεωρείται πως ξεπέρασε τα εσκαμμένα και πως αποκάλυψε πράγματα που ήταν απαγορευμένα για τον πολύ κόσμο. Έτσι, η Αδελφότητα τον τιμώρησε και ο αφορισμός του, τον οποίο προκάλεσε μέσω διασυνδέσεών της με την Εκκλησία της Ελλάδας, οφείλεται σε αυτόν το λόγο. Επίσης, λέγεται ότι πίσω από τις παγκόσμιες αντιδράσεις στην ομώνυμη ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε, βρίσκεται και πάλι η Αδελφότητα.
Το τάγμα τους διδάσκει επίσης ότι κατά την διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, η Θεία Κοινωνία δεν ήταν συμβολική αλλά κυριολεκτική. Δηλ. έφαγαν απο την σάρκα και ήπιαν απο το αίμα του Ιησού. Αυτή είναι η αρχαιότατη τελετουργία της Αδελφοποιτίας.
Παράλληλα για το φιλί του Ιούδα λένε ότι ήταν "Φιλί αποχαιρετισμού, η Σφραγίδα της Ιερής Συμφωνίας, ιερή πράξη που είναι απαγορευμένο να αποκωδικοποιηθεί και να εξηγηθεί στο αμαρτωλό πλήθος, το οποίο είναι αμαρτωλό ακριβώς επειδή προς το παρόν απέχει της ιερής γνώσης. Στην πασίγνωστη τοιχογραφία του Λεονάρντο ντα Βίντσι «Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ» εκτός από τις σημειολογικές αναφορές σχετικά με τη Μαρία Μαγδαληνή που αποκάλυψε στο ευρύ κοινό ο συγγραφέας Νταν Μπράουν, υπάρχει και μια άλλη σημαντικότατη αναφορά. Ενώ οι υπόλοιποι απόστολοι φαίνονται να συνομιλούν με έντονο ύφος μεταξύ τους, ίσως αφού ο Ιησούς έχει ανακοινώσει ότι κάποιος από αυτούς θα τον προδώσει, το χέρι του Ιησού και το χέρι του Ιούδα κινούνται με ψυχραιμία πάνω στο τραπέζι του δείπνου με σκοπό να ενωθούν επισφραγίζοντας τη μυστική και ιερή συμφωνία μεταξύ τους.
Ο Ιούδας, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους μαθητές του Ιησού καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Ιουδαίας και όχι από τη Γαλιλαία. Ήταν ο πιο μορφωμένος από τους «δώδεκα», γνώριζε ανάγνωση και αριθμητική και σύντομα έγινε ο ταμίας της Αποστολικής Κοινότητας, καθήκον του οποίου ήταν η διανομή των χρημάτων που περίσσευαν από τις φιλανθρωπίες στους φτωχούς που συναντούσαν στους δρόμους. Οι τρόποι και η προφορά του τον έκαναν να ξεχωρίζει από τους συντρόφους του, που ήταν πρώην ψαράδες από την Τιβεριάδα. Σύντομα έγινε ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού, αφού μαζί μπορούσαν να συζητάνε και να αναλύουν πνευματικά και φιλοσοφικά ζητήματα σε ανώτερα επίπεδα.
Τότε λοιπόν γιατί ο Ιούδας έφθασε στο σημείο να προδώσει τον αγαπημένο του δάσκαλο; Υπάρχουν διάφορες ερμηνίες επ' αυτού. Άλλοι δέχονται ότι ο Ιούδας ήταν απλά ένας άθλιος φιλάργυρος, που πούλησε τον δάσκαλό του για χάρη των χρημάτων, παραγνωρίζοντας βέβαια το γεγονός ότι ο Ιούδας είχε στα χέρια του το ταμείο της μικρής τους κοινότητας, ενώ τα τριάντα αργύρια είναι ένα ιδιαίτερα ευτελές ποσόν. Άλλοι λένε ότι ο Ιούδας απογοητεύτηκε από το γεγονός ότι ενώ είχε πιστέψει πως ο Ιησούς θα έδιωχνε τους Ρωμαίους και θα εγκαθιστούσε ένα ελεύθερο βασίλειο της Ιουδαίας, κατάλαβε πως το βασίλειο εκείνου δεν ήταν αυτού του κόσμου. Αισθάνθηκε προδομένος κι αποφάσισε να προδώσει σε αντάλλαγμα. Άλλοι λένε πως εξαπατήθηκε από τους πονηρούς φαρισαίους, οι οποίοι του υποσχέθηκαν ότι θα κρατούσαν προσωρινά και για λόγους ασφαλείας τον Ιησού, προκειμένου να μην υπάρξει αναταραχή, ενώ θα τον απελευθέρωναν αργότερα, ώστε αυτός να συνεχίσει το ειρηνικό του κύρηγμα. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ιούδας κρεμάστηκε, όταν αντιλήφθηκε την απάτη.
Η ερμηνεία του γεγονότος, η οποία υποτίθεται ότι προέρχεται από την ίδια την Αδελφότητα, είναι πιο εσωτερική, θα μπορούσαμε να πούμε και μυστικιστική. Ο Ιούδας ερμήνευσε εξαιρετικά το ρόλο που του ανέθεσαν ανώτερες δυνάμεις! Σε πολλούς θρησκευτικούς μύθους η θεότητα που φέρνει τη λύτρωση μέσω του θανάτου της πρέπει πρώτα να έχει προδοθεί. Και βέβαια για να προδοθεί κανείς, κάποιος πρέπει να αναλάβει τον απεχθή ρόλο του προδότη. Τα Ευαγγέλια καθιστούν σαφές ότι ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά ότι ένας από τους Αποστόλους θα τον πρόδιδε «ίνα πληρωθούν οι γραφές». Για το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου, του υιού της απωλείας επιλέχθηκε ο Ιούδας. Ο Ιησούς, κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, ανακοίνωσε ότι κάποιος από τους μαθητές θα τον προδώσει και έδωσε συμβολικά το τεμάχιο του άρτου στον Ιούδα λέγοντάς του «ότι έχεις να κάνεις, κάντο γρήγορα». Και, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, κανένας στο τραπέζι δεν κατάλαβε γιατί ο Ιησούς είπε κάτι τέτοιο. Το όλο σκηνικό της προδοσίας μοιάζει εντελώς ανώφελο, αφού ο Ιησούς δεν κρυβόταν από τους διώκτες του, οι οποίοι ήξεραν ανά πάσα στιγμή που μπορούσαν να τον βρουν και να τον συλλάβουν.
Δύο θυσίες. Ο ένας, ο Ιησούς ταπεινωμένος πάνω στο Σταυρό γίνεται θετικό σύμβολο ανά τους αιώνες. Ο άλλος, αυτόχειρας με το ανεξίτηλο στίγμα του προδότη, παραδίδεται στο αιώνιο ανάθεμα. Ποιος μπορεί να κοστολογήσει και να αξιολογήσει το μέγεθος μιας θυσίας; Η θεϊκή αποστολή του Ιησού δεν θα μπορούσε να εκπληρωθεί χωρίς τη θυσία του Ιούδα, ο οποίος εκπαιδεύτηκε και συναίνεσε να διεκπεραιώσει αυτό το ρόλο. Ρόλο που απαιτούσε το μεγαλύτερο προσόν από τον ερμηνευτή του. Την ύψιστη ταπείνωση, τον υπέρτατο εξευτελισμό, αφού για να τελειωθεί εσωτερικά ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να απελευθερωθεί από τον εγωισμό που τον κρατά φυλακισμένο στους κόλπους του χρόνου και του θανάτου. Ο Ιησούς είχε πει ότι « Αυτός που εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του θα εξυψωθεί» Ο κάθε άνθρωπος που στοχεύει στην τελείωση γνωρίζει ότι ο πόνος έρχεται από τις δικές του αμαρτίες και όχι από τις αμαρτίες των άλλων. Ο Ιούδας υπέστη τη μεγαλύτερη δυνατή ταπείνωση όχι μόνο στα μάτια των άλλων, αλλά και στα δικά του. Είναι γνωστό ότι ο μεγαλύτερος κριτής είναι ο εαυτός μας. Ο Ιούδας, βεβαίως ήξερε ότι η προδοσία ήταν εντολή του ίδιου του Ιησού. Εντολή με την οποία ο Ιούδας συμφώνησε. Μήπως όμως δεν έπρεπε να συμφωνήσει; Το σαράκι της αμφιβολίας τρύπωσε μέσα του και η αυτοκτονία φάνταζε στα μάτια του ως η απόλυτη πράξη εξιλέωσης.
Με λίγα λόγια ο η κατώτερη τάξη αντικατοπτρίζει την ανώτερη, ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος. Ο Ιούδας αντικατοπτρίζει τον Ιησού! Τα ερωτήματα ίσως να είναι πολλά και η ανάλυση τους ανεπαρκής λόγω του ότι πολύ λίγα γνωρίζουμε για την Αδελφότητα της Θλίψης.
Μπορεί να υπάρχει, μπορεί να είναι και μύθος! Το μόνο που μπορώ εγώ να καταθέσω επ' αυτού, είναι πως όταν διάβασα για πρώτη φορά τα περί της Αδελφότητας, δεν είχε ακόμη δημοσιευτεί το Ευαγγέλιο του Ιούδα, στο οποίο έχουμε αναφερθεί στην κάρτα του Ερημίτη. Ωστόσο, η γενική σύλληψη της ιδέας της Αδελφότητας συνάδει θαυμάσια με τα όσα αναγράφονται εκεί. Φαίνεται λοιπόν σαν κάποιοι να είχαν στα χέρια τους το κείμενο του απόκρυφου αυτού Ευαγγελίου, πολλά χρόνια πριν από την ανακάλυψη και δημοσίευσή του. Ποιοι άραγε είχαν ως ιερό τους κείμενο το Ευαγγέλιο του Ιούδα, αν όχι κάποια σχετική γνωστική Αδελφότητα; Μήπως η δημοσίευσή του προήλθε από την ίδια την Αδελφότητα, προκειμένου αυτή να κάνει γνωστή την ύπαρξή της σε κάποιους ευρύτερους κύκλους, ή ν' αποδείξει σε κάποιους ότι βρίσκεται ακόμη εν ζωή κι έτοιμη να δράσει;
--------
Η ΤΑΙΝΙΑ ΑΡΜΑΤΟΒΟΡΟΣ
Η ταινία βασίστηκε στα όσα έχουν γραφτή για την αδελφότητα
Ο Αλεξ Μπερνιέ (Χιθ Λέτζερ) είναι ένας νεαρός, αντισυμβατικός ιερέας που ζει στη Νέα Υόρκη και μέλος ενός απόκρυφου τάγματος ιερωμένων, που εδρεύει στη Ρώμη. Οταν ο μέντορας του και αρχιερέας του τάγματος πεθαίνει, Ο Αλεξ ταξιδεύει μέχρι τη Ρώμη για να διερευνήσει τις μυστηριώδεις συνθήκες του θανάτου, αφού το πτώμα βρέθηκε καλυμμένο με παράξενα θρησκευτικά σύμβολα και φράσεις γραμμένες στην αραμαϊκή γλώσσα. Μαζί με ένα φίλο του ιερωμένο και μια γυναίκα με την οποία μοιράζεται ένα ταραχώδες παρελθόν, μπλέκει σε ένα κύκλο παραδοξοτήτων και μυστηρίου.
Ολα τα ίχνη οδηγούν στο αρχαίο θρησκευτικό τάγμα σύμφωνα με το δόγμα του οποίου, οι αμαρτίες ενός νεκρού μπορούν να διαγραφούν και τα σφάλματα του να συγχωρεθούν μετά θάνατον, αρκεί να εφαρμοστεί μια ανορθόδοξη και ανατριχιαστική μέθοδος.
Ο βραβευμένος με Οσκαρ για το σενάριο του «Λος Αντζελες: Εμπιστευτικό», Μπράιαν Χέλγκελαντ και ο Χιθ Λέτζερ («Ο Θρύλος Ενός Ιππότη», «Ο Πατριώτης»), επιστρέφουν με ένα εντυπωσιακό και ατμοσφαιρικό θρίλερ που αναμειγνύει το θρησκευτικό μυστικισμό με τον μεταφυσικό τρόμο και απευθύνεται σε θεατές με γερά νεύρα!
Ο Αλεξ Μπερνιέ (Χιθ Λέτζερ) είναι ένας νεαρός, αντισυμβατικός ιερέας που ζει στη Νέα Υόρκη και μέλος ενός απόκρυφου τάγματος ιερωμένων, που εδρεύει στη Ρώμη. Οταν ο μέντορας του και αρχιερέας του τάγματος πεθαίνει, Ο Αλεξ ταξιδεύει μέχρι τη Ρώμη για να διερευνήσει τις μυστηριώδεις συνθήκες του θανάτου, αφού το πτώμα βρέθηκε καλυμμένο με παράξενα θρησκευτικά σύμβολα και φράσεις γραμμένες στην αραμαϊκή γλώσσα. Μαζί με ένα φίλο του ιερωμένο και μια γυναίκα με την οποία μοιράζεται ένα ταραχώδες παρελθόν, μπλέκει σε ένα κύκλο παραδοξοτήτων και μυστηρίου.
Ολα τα ίχνη οδηγούν στο αρχαίο θρησκευτικό τάγμα σύμφωνα με το δόγμα του οποίου, οι αμαρτίες ενός νεκρού μπορούν να διαγραφούν και τα σφάλματα του να συγχωρεθούν μετά θάνατον, αρκεί να εφαρμοστεί μια ανορθόδοξη και ανατριχιαστική μέθοδος.
Ο βραβευμένος με Οσκαρ για το σενάριο του «Λος Αντζελες: Εμπιστευτικό», Μπράιαν Χέλγκελαντ και ο Χιθ Λέτζερ («Ο Θρύλος Ενός Ιππότη», «Ο Πατριώτης»), επιστρέφουν με ένα εντυπωσιακό και ατμοσφαιρικό θρίλερ που αναμειγνύει το θρησκευτικό μυστικισμό με τον μεταφυσικό τρόμο και απευθύνεται σε θεατές με γερά νεύρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου