Η καναδική κυβέρνηση προτείνει κυριολεκτικά την κρατική εκτέλεση ζωντανών μωρών
Τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης έχουν ένα καθιερωμένο ιστορικό στην προώθηση της αυτοκτονίας ως λύση στην κλιματική αλλαγή , μεταξύ άλλων μοντέρνων πολιτικών προβλημάτων.
Οι κοινωνικοί μηχανικοί με ευφημισμό μετονομάζουν την αυτοκτονία που διευκολύνεται από το κράτος ως «ιατρική βοήθεια στον θάνατο» (MAID). Η καναδική κυβέρνηση παράγει ακόμη και εκπαιδευτικά «βιβλία δραστηριοτήτων» για να διδάξει τα παιδιά στο νέο παράδειγμα νωρίς, όπως αυτό από το Canadian Virtual Hospice :
Οι υποστηρικτές της πρακτικής θεωρούν την αυτοκτονία που διευκόλυνε το κράτος ως μια περίεργη μορφή αυτοενδυνάμωσης, παίρνοντας πίσω το δικαίωμα να τερματίσετε τη ζωή σας με τους δικούς σας όρους και όχι «κάποιον άλλον» :
«Από την πρώιμη υιοθέτηση της Ελβετίας μέχρι την πιο πρόσφατη Αυστραλία, όλο και περισσότερες χώρες νομιμοποιούν την πρακτική. Είναι πλέον διαθέσιμο σε πάνω από 280 εκατομμύρια ανθρώπους σε 11 χώρες σε όλο τον κόσμο. Προσφέρθηκε στη μητέρα μου, η οποία πρόσφατα (και με ευγνωμοσύνη) χρησιμοποίησε τη νομοθεσία του Καναδά για να ενορχηστρώσει τον σοφό χαμό της… Αν δεν διεκδικήσουμε το σχέδιο του δικού μας θανάτου, είναι πιθανό κάποιος άλλος να... »
Όλα τα προγράμματα κοινωνικής μηχανικής είναι ολισθηρές, κινούνται προβλέψιμα από τα πιο λογικά και ελκυστικά επιχειρήματα που βασίζονται στον ορθολογισμό στα πιο ακραία, ιδεολογικά καθοδηγούμενα.
Σε αυτήν την περίπτωση, το πιο λογικό επιχείρημα της κυβέρνησης για την αυτοκτονία ξεκινά με τους ηλικιωμένους να πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους, σε αφόρητη σωματική αγωνία λόγω της μιας ή της άλλης ασθένειας. Έτσι πωλείται αρχικά.
Στη συνέχεια, το 2021, το Bill C-7 τροποποίησε τον Καναδικό Ποινικό Κώδικα για να « καταργήσει τη διάταξη σύμφωνα με την οποία ο φυσικός θάνατος ενός ατόμου είναι εύλογα προβλέψιμος προκειμένου να είναι επιλέξιμος για MAID ». Αντίστοιχα, οι παράμετροι κάτω από τις οποίες ένας ασθενής μπορεί νόμιμα να ζητήσει από το κράτος να τον σκοτώσει διευρύνθηκαν για να συμπεριλάβουν ψυχικές ασθένειες.
Η αφήγηση «σκοτώστε τον εαυτό σας επειδή είστε σε κατάθλιψη» είναι μια σιωπηρή αναγνώριση της αποτυχίας του ψυχιατρικού επαγγέλματος.
Από τη δεκαετία του '80, η ιατρική βιομηχανία διοχέτευσε «αντικαταθλιπτικούς» εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης σε δεκάδες εκατομμύρια αιματολογικές ροές των Αμερικανών. Ολόκληρη η φαρμακολογική υπόθεση αυτών των φαρμάκων, ότι η κατάθλιψη προκαλείται από νευροχημική ανισορροπία, έχει πρόσφατα καταρριφθεί . Έκαναν δισεκατομμύρια ενώ η κατάθλιψη επιδεινώθηκε.
Έπειτα, έχουμε βενζοδιαζεπίνες «κατά του άγχους» όπως το Valium και το Xanax που στην πραγματικότητα απλώς μεταφέρουν ένα νευροχημικό κυνηγετικό όπλο στον εγκέφαλό σας και σας κάνουν ένα συναισθηματικό ζόμπι για 10 ώρες. Αυτά δεν λειτούργησαν ούτε για τη βελτίωση των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων ψυχικής υγείας.
Έτσι, τώρα σηκώνουν τα χέρια τους: «Γάμα το, σκοτώστε τον εαυτό σας».
Αυτό δεν είναι θεωρητικό. Η βελγική κυβέρνηση ήδη σκότωσε έναν κατά τα άλλα σωματικά υγιή 23χρονο για λόγους ψυχικής υγείας φέτος:
«Μια 23χρονη γυναίκα που είχε επιζήσει από τρομοκρατική επίθεση όταν ήταν έφηβη πέθανε αφού επέλεξε να υποβληθεί σε ευθανασία… Αν και η Shanti γλίτωσε από την έκρηξη σωματικά αλώβητη, ψυχικά υπέφερε καθημερινά από τότε… Η Shanti ζήτησε βοήθεια από μια ψυχιατρική εγκατάσταση στην ίδια πατρίδα της Αμβέρσας και έλαβε ακόμη και αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Ωστόσο, το ψυχολογικό τραύμα ήταν πολύ βαρύ και έκανε απόπειρα αυτοκτονίας δύο φορές. μία φορά το 2018 και μία το 2020. Τελικά, τον Μάιο του τρέχοντος έτους, επέλεξε να υποβληθεί σε ευθανασία».
Τώρα, έχοντας περάσει τα σύνορα της ψυχικής υγείας, όπως ήταν προορισμένο να γίνει από την αρχή, η ατζέντα μεταφέρεται στο Άγιο Δισκοπότηρο: τη δολοφονία παιδιών. Φτάνουμε λοιπόν στην πραγματεία της Canadian Pediatric Society (που καταλλήλως ακρωνυμοποιείται ως CPS) σχετικά με το θέμα, " Medical Assistance in Dying: A Pediatric Perspective ":
« Η διασφάλιση ότι τα νεογέννητα, τα παιδιά και οι νέοι λαμβάνουν το υψηλότερο δυνατό επίπεδο φροντίδας καθώς πεθαίνουν είναι προνόμιο και ευθύνη για τους γιατρούς και τους συνεργάτες τους. Η στοχαστική, με σεβασμό και προσωπική προσέγγιση σε κάθε κατάσταση στο τέλος της ζωής είναι ένα ουσιαστικό και εξελισσόμενο καθήκον φροντίδας και η διαδικασία θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις μοναδικές κοινωνικές, πολιτιστικές και πνευματικές ανάγκες κάθε ασθενή (και της οικογένειας).
Έτσι, το ιατρικό σύστημα λαμβάνει επίσημη άδεια από τις αρχές Δημόσιας Υγείας© (το CPS είναι η κύρια αρχή για την παιδική ιατρική) για να σκοτώσει παιδιά… εφόσον η λήψη των αποφάσεών τους είναι «με σεβασμό» προς τις «κοινωνικές, πολιτιστικές και πνευματικές ανάγκες».
Η Canadian Pediatric Society αναφέρεται στα παιδιά που σκοπεύει να σκοτώσει ως «ώριμοι ανήλικοι», ένας οργουελιανός όρος που προφανώς προορίζεται να μεταδώσει ότι είναι αρκετά ανεπτυγμένα διανοητικά ώστε να αποφασίσουν να αυτοκτονήσουν:
Αλλά ήδη, το CPS ανοίγει την πόρτα για να σκοτώσει παιδιά όλων των ηλικιών, επικαλούμενη «την ανάγκη εξέτασης αιτημάτων και στάσεων γύρω από το MAID για ανηλίκους όλων των ηλικιών».
Αυτό περιλαμβάνει, εκπληκτικά, βρέφη:
«Οι Καναδοί επαγγελματίες υγειονομικής περίθαλψης προσεγγίζονται όλο και περισσότερο από τους γονείς των «ποτέ ικανών» βρεφών και παιδιών , συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι πολύ μικρά για να πάρουν μια αιτιολογημένη απόφαση, και από τους ίδιους τους νέους, για να συζητήσουν θέματα που σχετίζονται με το MAID. Τα αποτελέσματα μιας έρευνας του Καναδικού Προγράμματος Παιδιατρικής Παρακολούθησης (CPSP), που συζητείται παρακάτω, υποδεικνύουν ότι οι γονείς θέτουν τέτοιες ερωτήσεις στους παιδίατρους πιο συχνά από τους ανηλίκους …
Στο άμεσο μέλλον, οι γονείς μπορούν να προσβάλουν αποφάσεις υγειονομικής περίθαλψης στο δικαστήριο με το σκεπτικό ότι η συνέχιση της ζωής , όπως βιώνει το ετοιμοθάνατο ή βαθιά ανάπηρο παιδί τους, δεν είναι προς το συμφέρον αυτού του παιδιού ».
(Προς τιμήν της, τουλάχιστον ένας υψηλόβαθμος Καναδός αξιωματούχος, ο υπουργός αναπηρίας, απώθησε την πρόταση για τη δολοφονία μωρών - προς το παρόν.)
———————
Το κράτος δεν έχει τη λειτουργική δύναμη, και ίσως δεν θα έπρεπε, να αποτρέψει την αυτοκτονία, παρόλο που είναι τεχνικά παράνομη. Αυτό στο οποίο δεν πρέπει να εμπλέκεται το κράτος είναι να διευκολύνει ενεργά την αυτοκτονία.
Όπως είδαμε, η αδράνεια θα ωθήσει το κράτος να διεκδικήσει όλο και περισσότερη δολοφονική δύναμη για τον εαυτό του.
Αν εξαιρέσουμε την αποτελεσματική λαϊκή απώθηση, ορίστε τι έρχεται στη συνέχεια: καθώς η σχεδιαζόμενη κατάρρευση του δυτικού πολιτισμού από μια ομάδα πολυεθνικών τεχνοκρατών (με επικεφαλής το WEF) επιταχύνεται, οι πόροι θα λιγοστεύουν.
Δεν θα υπάρχει αρκετό νερό ή φαγητό για να κυκλοφορήσει και η σύγκρουση για την πρόσβαση σε αυτά τα πολύτιμα υλικά θα εκραγεί.
Ως υπεύθυνοι δημόσιοι διαχειριστές, οι κυβερνήσεις θα συγκροτήσουν συμβουλευτικά συμβούλια για να αποφασίσουν ποιοι άνθρωποι πρέπει να γλιτώσουν από τα τραύματα της στέρησης – για το καλό τους, λάβετε υπόψη σας.
Έχοντας αποφασίσει ότι ο θάνατος είναι η πιο ανθρώπινη έκβαση, το κράτος θα τους απαλλάξει από το ουράνιο βάρος τους με την ευθανασία – μια δολοφονία ελέους.
Ο Μπεν Μπάρτι είναι ένας ανεξάρτητος Αμερικανός δημοσιογράφος με έδρα την Μπανγκόκ με αντιπάλους αντίχειρες. Ακολουθήστε τα πράγματα του μέσω Armageddon Prose ή/και Substack , Patreon , Gab και Twitter .
Δημόσια διεύθυνση Bitcoin: 14gU3aHBXkNq8bDqmibfnubV7kSJqfx5LX
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου