Ioanna Karagkiouloglou
Χαῖρε Σταυρέ, μυστηρίων ἡ θύρα·
Χαῖρε, τῆς Πολιτείας κραταιὰ προστασία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΑΠΟΝΤΕ, Κανὼν τοῦ Ζωηφόρου Σταυροῦ ]
Λέει ὁ Ποιητής.
"(..)Κι ἦταν ὅλα σιωπηλά, γιατὶ τὰ 'σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά."
Ἕλληνες φονεύονται δημοσίως διότι ζητοῦν τὸ δίκαιο τίμημα τῶν κόπων τους. Φονεύονται στὶς οἰκίες τους ὑπερασπιζόμενοι τὴν τιμὴ τῆς γυναικὸς καὶ τῶν τέκνων τους. Φόνοι καθημερινοὶ καὶ φόνοι νυχτερινοὶ γίνονται τὰ συνηθισμένα ἀκούσματα καὶ θεάματα στὶς πόλεις. Καὶ οἱ φύλακες ὅταν σβήνουν τὰ φῶτα, ξεγυμνώνουν τοὺς νεκροὺς καὶ τοὺς ἐγκαταλείπουν.
Αὐτὸν τὸν τραχὺ ζυγὸ βαστᾶ ὁ ἀδούλωτος Ἕλληνας. Ἡ ζωὴ εἶναι μία ἀδιάλειπτος ἐναλλαγῆ ταπεινώσεων καὶ ἐξευτελισμῶν. Ἰώβειον ὑπομονὴ πρέπει νὰ ἀποδεικνύει καθημερινῶς. Καὶ ὁ ἔσχατος τῶν βαρβάρων, μπορεῖ ἀναιδῶς νὰ ἀπειλήσει, νὰ δείρει, νὰ βρίσει, νὰ βιάσει τὸν Ἕλληνα.
Ἡ καταπίεση φθάνει μέχρι καὶ τῆς τελευταίας λεπτομέρειας τῆς καθημερινῆς ζωῆς.
Ταυτόχρονα, οἱ προσβολές ποῦ δέχεται ὁ Ἑλληνισμός ἀπό τίς εὐρωπαϊκές καὶ "συμμαχικές" δυνάμεις διὰ στόματος Μέττερνιχ, εἶναι ἄνευ προηγουμένου.
"Δέν ὑπάρχει Ἑλληνικό Ἔθνος."
Οἱ καταπιέσεις καὶ οἱ προσβολὲς τρῶνε τὸ φιλότιμο τοῦ Ἕλληνα.
Ζῶντας ὑπὸ αὐτοὺς τοὺς ὄρους, οἱ Ἕλληνες βρίσκονται μπροστὰ στὸ θλιβερὸ δίλημμα ἢ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν Πατρίδα ἢ νὰ λάβουν τὰ ὅπλα σὲ πρώτη εὐκαιρία γιὰ νὰ κλονίσουν τὸν καταθλιπτικὸ ζυγὸ καὶ νὰ ἀπομακρύνουν τὸ Κακὸ ἀπὸ τὸν τόπο.
Μηδαμῶς ὑποταχθεῖσα, ἡ ἀδούλωτη Ἑλληνικὴ Ψυχή καρτερικά προσμένει τὴν στιγμὴ τῆς ἀποτίναξης τοῦ τυραννικοῦ ζυγοῦ.
Πλανᾶται πλάνην οἰκτρὰν ὅποιος πιστεύει ὅτι ὁ Ἕλλην ἔχει ἀνάγκη νὰ διδαχθῆ ἀπὸ ἄλλους, Ἄγγλους, Γάλλους, Βαυαροὺς καὶ καρμπονάρους, τὶ ἐστί Ἐλευθερία καὶ τί Πατριωτισμός. Ἡ καταπίεση τοῦ δυνάστη εἶναι ἀρκετή.
Κινητήριες δυνάμεις ἡ ἀνυπόφορη θλίψη καὶ ἡ Ἰδέα. Ἐκεῖνες ὠθοῦν τοὺς εὔψυχους Ἕλληνες νὰ ἑνωθοῦν. Σκοπός δὲν εἶναι ἄλλος ἀπό τὴν συντήρηση τῆς Ἐθνικῆς Συνειδήσεως καὶ ἡ προπαρασκευὴ τοῦ Ἔθνους πρὸς γενικὴ ἐξέγερση. Ἔτσι γεννᾶται ἡ Ἐπανάσταση.
Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν τυραννικὴ κακοδιοίκηση καὶ τὶς ἀτιμώρητες καταχρήσεις ποὺ διαπράττουν ξένοι καὶ ἐγκάθετοι διοικητὲς εἰς βάρος τοῦ Λαοῦ.
Μία σπίθα εἶναι πάντα ἀρκετή.
Τὴν Ἀποστολή ἀναλαμβάνουν τρεῖς ταπεινοί Ἕλληνες.
Ἀνήμερα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, οἱ Νικόλαος Σκουφᾶς, Ἐμμανουήλ Ξάνθος καὶ Ἀθανάσιος Τσακάλωφ καλοῦν σέ ἔνοπλη ἀναμέτρηση μέ τόν τύραννο προκειμένου στήν θέση τῆς ἡμισελήνου νά ὑψωθεῖ τό Ἀρχέγονο Ἑλληνικό Σύμβολο.
Ἡ Φιλική Ἑταιρεία γίνεται ἡ Ἐκτελεστική Ἀρχή τῆς πολιτικῆς διαθήκης τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
"Φέρω μάρτυρα τὸν ἀλάνθαστον ὀφθαλμὸν τοῦ Δημιουργοῦ μας, εἰς τὸν ὁποῖον κανεὶς συλλογισμὸς καὶ ἐπιθυμία δὲν εἶναι ἀπόκρυφος, ὅτι ἐπιθυμῶν τῆς ταλαιπώρου Πατρίδος μας καὶ τοῦ δυστυχοῦς Γένους τὴν Ἀνάστασιν, ἐμβαίνω μέλος εἰς αὐτὴν τὴν Ἀδελφότητα.
Ὅτι ἡ ἀφιέρωσίς μου γίνεται, χωρὶς νὰ παρακινηθῶ ἀπὸ καμμίαν ἄλλην αἰτίαν, εἰ μὴ μόνον ἀπὸ ἀληθῆ Πατριωτισμόν, ὅτι ἔδωσα τὸν Ὅρκον μου μὲ ἐλευθέραν θέλησιν, εὑρισκόμενος ὑγιὴς καὶ κατὰ τὸν νοῦν καὶ κατὰ τὸ σῶμα.
Τὸν Ὅρκον τοῦτον ὑπόσχομαι, ὡς τίμιος ἄνθρωπος καὶ ὀμνύω εἰς τὸ πανάγιον καὶ φοβερὸν Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, νὰ φυλάξω ἀπαρασάλευτον.
Ἂν ἴσως ποτὲ λησμονήσω τὴν ὑπόσχεσίν μου καὶ δὲν φερθῶ ὡς πιστὸς Πατριώτης καὶ ὡς ἀληθινὸς Ἀφιερωμένος, τὸ μὲν σῶμα μου ἀφήνω εἰς ὅλα τὰ βάσανα καὶ δυστυχίας ταύτης τῆς πρόσκαιρου ζωῆς καὶ τὸν σκληρότατον καὶ ἀτιμότατον θάνατον, νὰ μὴν ἀξιωθῶ ταφῆς καὶ εὐλογίας τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Τὴν δὲ ψυχήν μου παραδίδω δι' αἰώνιον κόλασιν εἰς τὰς χεῖρας τῶν δαιμόνων, τῶν ἐχθρῶν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἱερᾶς Πίστεώς μας. Καὶ τὸ ὄνομά μου νὰ γίνῃ τὸ ὄνομα τῆς κατάρας καὶ τοῦ ἀναθέματος.
Σὺ λοιπόν, Ἀδελφέ, δέξου τὴν ἀφιέρωσίν μου, τὴν ὁποίαν τώρα καὶ διὰ πάντα προσφέρω εἰς τὸ Γένος μου διὰ τὴν Ἐλευθερίαν του.
Δέξου μὲ Ἀδελφὸν Ἀφιερωμένον εἰς αὐτὸν τὸν Ἱερὸν Δεσμόν."
Φίλτατε Ἀναγνώστη.
208 ἔτη ἀπό τὴν καθιέρωσή του, ὁ Ὅρκος μετατρέπει τὸ Φρόνημα σὲ Πράξη.
Ἐν ἔτει 2022, τὸ ζητούμενο παραμένει ἀπαράλλαχτο. Ὁ Ἐθνικὸς παλμὸς ἀναζητεῖ τρόπο ἐκδηλώσεως.
Ὁ Ἕλλην βλέπει ξεκάθαρα ὅτι σὲ μία τυραννικὴ κυβέρνηση δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει κοινὸ σημεῖο μεταξὺ ἄρχοντος καὶ ἀρχομένου.
Ὁ τύραννος ραθυμεῖ καὶ ὑποπίπτει σὲ λάθη, ἐνῶ ὁ Ἕλλην διὰ τῆς Φιλικῆς Ὁδοῦ ἐνδυναμώνεται.
Ὁ Ἕλλην καταβάλλει ἐργώδη προσπάθεια. Ὁ τύραννος ἀναπαύεται καταφερόμενος ἀπὸ ἐγκλήματα σὲ ἐγκλήματα.
Ὁ Ἕλλην ἑστιάζει στὴν Παιδεία. Σπουδάζει τὴν Ἐπιστήμη, τὴν Τέχνη καὶ τὰ Γράμματα. Ὁ τύραννος τὰ καταφρονεῖ.
Ὁ Ἕλλην ἀπορρίπτει τὰ ὀφέλη τῆς πολιτικῆς χλαμύδας καὶ ἐργάζεται ὑπὲρ τῆς προόδου τοῦ γενικοῦ Σκοποῦ.
Ἡ Ἰδέα δὲν ἐπιβάλλεται ἔξωθεν.
Ὁ Τρόπος, ἡ ἀκρίβεια ἐπὶ τοῦ ἠθικοῦ μέρους, ἡ σοβαρότητα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τοῦ μυστηρίου καὶ ἡ ἁρμοδιότητα πολλῶν λεπτομερειῶν καὶ μάλιστα τῆς Ἱεραρχίας, δηλώνουν τὴν Ἱερότητα τοῦ ἐγχειρήματος καὶ τὴν ἔντιμο θέση ἐκείνων ποὺ τάσσονται στὸ νὰ συμπτύξουν σὲ μία ὀντότητα τὸ Ἔθνος. Καὶ ἡ ὀνομασία Ἑταιρεία τῶν Φιλικῶν ἐδόθη γι' αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο. Γιὰ νὰ ὑπενθυμίζει δηλαδὴ στοὺς ἁπανταχοῦ Ἕλληνες τὴν ἀνάγκη τῆς Ἑνότητος, τοῦ μεταξὺ μας συνδέσμου διὰ τῆς Ἀγάπης, ὥστε νὰ δοῦμε σύντομα τὴν δικαίωση τοῦ Ἀγῶνα.
Οἱ Νικόλαος Σκουφᾶς, Ἀθανάσιος Τσακάλωφ καὶ Ἐμμανουήλ Ξάνθος, ἱδρύουν τὴν Ἑταιρεία τὸ 1814 στὴν Ὀδησσό, ἀνήμερα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ. Ἐμπνέονται ἀπὸ τὸ ἔμφυτο πάθος τῆς Ἑλληνικῆς Ψυχῆς πρὸς τὴν Ἐλευθερία καὶ δημιουργοῦν ἕνα γνήσιο Ἑλληνικὸ Ὄργανο πρὸς ἀποτίναξη τοῦ τυραννικοῦ ζυγοῦ.
Οἱ ρίζες τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας χάνονται στὴν Ἀρχέγονη Ἑλληνική Παράδοση. Ὑπάρχει συνέχεια καὶ ἀλληλουχία. Πυξίδα τῶν Ἑλλήνων, παραμένει τὸ μέγα Δίκαιο τῆς Ἐλευθερίας.
Τὸ Μέλλον τῆς Ἑλλάδος δέν μπορεῖ νὰ γίνεται βορά στά χέρια τῶν ὀλίγιστων.
Κάθε φορά πού ὑπακούουμε στὸ Εἶναι μας, τὸ ἔμφυτο στὸ Γένος ἡμῶν Πνεῦμα ἀναγεννᾶται.
Ἄφθαρτο καὶ ἀμόλυντο.
Ἀληθὲς, Αἰώνιο, Ἑλληνικό.
.
Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,
Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου
14η Σεπτεμβρίου 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου