Hollow World Theory: The Inhabitable Earth and the Inverse Universe

 

Η «θεωρία του κοίλου κόσμου» είναι στην πραγματικότητα ένας συλλογικός όρος για δύο θεωρίες που έχουν ελάχιστη σχέση μεταξύ τους.

Θεωρία 1: Η εσωτερική κατοικήσιμη διπλή γη Μια εναλλακτική θεωρία της γεωλογικής δομής του πλανήτη γη. Η γη δεν είναι γεμάτη με υγρό μάγμα που σταδιακά ψύχεται προς τα έξω, αλλά είναι κούφια.

Υπάρχει ακόμα μια γη μέσα της. Η εξωτερική γη είναι επίσης κατοικήσιμη στο εσωτερικό της. Στους πόλους υπάρχει σύνδεση από έξω προς τα μέσα. Αυτή η διατριβή διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1818 από τον Αμερικανό αξιωματικό John Cleves Symmes. Δυστυχώς, τον γελούσαν και κανείς δεν του έδωσε τα χρήματα για μια αποστολή στους Πολωνούς για να αποδείξει τη θεωρία του.

Η ιδέα μιας κούφιας γης έπεσε στη συνέχεια στη λήθη, μόνο περιστασιακά περιλαμβάνεται στη φανταστική λογοτεχνία, για παράδειγμα από τον ίδιο τον Symmes («Symzonia»), από τον Edgar Allan Poe («The Account of Arthur Gordon Pym from Nantucket»), Edward Bulwer -Lytton ("The Future Gender") και του Jules Vernes ("Journey to the Center of the Earth").

Μετά ήρθε ο William Reed και ο Marshall B. Gardner. Ο Γκάρντνερ έγραψε ένα βιβλίο το 1913 στο οποίο ισχυριζόταν ότι τα μαμούθ δεν είχαν εξαφανιστεί αλλά συνέχισαν να ζουν στο εσωτερικό της γης. Ο Ριντ ισχυρίστηκε μάλιστα ότι οι ταξιδιώτες μπορούσαν, χωρίς να το καταλάβουν, να περάσουν πάνω από το χείλος του πολικού ανοίγματος και στο εσωτερικό της γης χωρίς να το καταλάβουν.

Και σχεδόν όλοι οι πολικοί ερευνητές έχουν πάει εκεί στο παρελθόν. Κάποιος Όλαφ Γιάνσεν, ένας Νορβηγός ναύτης, ανέφερε ότι είχε αποτολμήσει στο εσωτερικό της γης στον Βόρειο Πόλο και βρήκε εκεί έναν λαό με καλοσυνάτους γίγαντες ύψους τριών μέτρων.

Ο Γιάνσεν ήταν κλειδωμένος, ο Γκάρντνερ και ο Ριντ γέλασαν. Στη Γερμανία τη δεκαετία του 1930 υπήρχε η αποκρυφιστική «Εταιρεία Vril», η οποία έδρασε στο πνεύμα του Bulwer-Lytton και ήταν πολύ δημοφιλής στους υποστηρικτές των Ναζί. Ίσως η αντίληψη ότι υπάρχουν τρύπες στους πόλους μέσω των οποίων το νερό ρέει από τους ωκεανούς στο εσωτερικό της γης έχει μακρά παράδοση μεταξύ των δυτικών στοχαστών και επιστημόνων (Mercator, Euler, Halley).

Θεωρία 2: Το αντίστροφο σύμπαν   

Μια εναλλακτική θεωρία για τη δομή του σύμπαντος. Η γη δεν είναι μια σφαίρα που περιβάλλεται από το διάστημα. Αντίθετα, ολόκληρο το σύμπαν βρίσκεται μέσα στη γη. Οι ήπειροι της γης βρίσκονται στην εσωτερική επιφάνεια μιας κοίλης σφαίρας, το κέντρο της οποίας είναι κάτι σαν μια «σταθερή αστρική μπάλα».

Η ιδέα αναπτύχθηκε γύρω στο 1890 από τον Αμερικανό φυσικό Cyrus R. Teed. Οποιαδήποτε πρότυπα προς μίμηση είναι ακόμα ασαφή. Σύντομα ο Τηντ αποκάλεσε τον εαυτό του «Koresh» και ίδρυσε, με βάση την ιδέα του, μια θρησκευτική κοινότητα ιδεολογικού-δογματικού χαρακτήρα με έδρα τη Φλόριντα. Η κοινότητα συνέχισε να υπάρχει μετά το θάνατο του Koresh μέχρι το 1982, μετά το οποίο μετατράπηκε σε μνημείο.

Γύρω στο 1930, οι Γερμανοί Karl Neupert και Johannes Lang υιοθέτησαν την ιδέα του Koresh. Παρουσίασαν το δόγμα του Κοπέρνικου μέχρι τη σημερινή αστρονομία ως ένα καθαρά νοητικά προερχόμενο κατασκεύασμα του οποίου η ασυμφωνία με την πραγματικότητα προκαλείται από λάθη και αδυναμίες στο σύστημα ανθρώπινης αντίληψης (επιστημολογία).

Υποστήριξαν αυτόν τον ισχυρισμό με εναλλακτικά αποτελέσματα επιστημονικών δοκιμών και με παιχνίδια με κλίση. Με την πρώτη ματιά, η θεωρία του κοίλου κόσμου μπορεί να εξηγήσει τα αστρονομικά φαινόμενα που μπορούν να βιωθούν πρωτίστως (όπως η ανατολή και η δύση του ηλίου, φάσεις της σελήνης, ηλιακές και σεληνιακές εκλείψεις κ.λπ.) εξίσου καλά με την κοσμοθεωρία του Κοπέρνικου. Ο Λανγκ ενσωμάτωσε επίσης τις ιδέες του σε ένα περιεκτικό θρησκευτικό και ιδεολογικό δόγμα.  

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προφανώς πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία σωματικά πειράματα σε μεγαλύτερη κλίμακα, τα οποία είχαν σκοπό να αποδείξουν την ιδέα του Neupert και του Lang. Η μοίρα του Λανγκ και του Νόιπερτ μετά το 1940 είναι ακόμα ασαφής. Μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας κύκλος γύρω από τον PA Müller-Murnau συνέχισε να υποστηρίζει ένθερμα τη θεωρία του «αντίστροφου σύμπαντος» (λογοτεχνία, «IN Club» Murnau).Το πώς αντέδρασε η ομάδα του Müller-Murnau στο γεγονός ότι τα διαστημικά ταξίδια προφανώς επιβεβαίωσαν τη θεωρία του Κοπέρνικου στη δεκαετία του 1960 δεν είναι επίσης γνωστό.

Η γη κούφια μέσα

Η θεωρία μιας συμπαγούς χερσαίας σφαίρας με συμπαγή πυρήνα μάγματος θεωρείται πλέον παγκόσμια έγκυρη, αλλά δεν έχει ακόμη αποδειχθεί, ούτε το αντίθετο, η θεωρία της εσωτερικά κούφιας γης. Ωστόσο, η θεωρία της στερεάς σφαίρας δεν είναι τόσο ασφαλής όσο φαίνεται.

Ωστόσο, οι αρχαίες παραδόσεις λένε ήδη για μια γη που είναι κούφια στο εσωτερικό, αλλά καμία παράδοση δεν μιλά για μια γεμάτη γη... Η άποψη ότι υπάρχουν ανοίγματα στους πόλους της γης μέσω των οποίων μπορεί κανείς να διεισδύσει στο εσωτερικό της γης θεωρείται ως θεαματικό. Στην πραγματικότητα, όμως, υπάρχει μια υπέρυθρη δορυφορική φωτογραφία του Βόρειου Πόλου, που τραβήχτηκε από τον δορυφόρο ESSA 7 της NASA στις 23/11/68 από υψόμετρο 1450 χλμ., η οποία δείχνει ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο.

Μια στρογγυλή μαύρη περιοχή είναι στην πραγματικότητα ορατή στον Βόρειο Πόλο σε αυτήν την εικόνα. Μια εξήγηση για το γιατί τέτοιες φωτογραφίες του Βόρειου Πόλου δεν τραβήχτηκαν ή δεν τραβήχτηκαν πιο συχνά θα μπορούσε να είναι ότι τα πολικά καλύμματα καλύπτονται σχεδόν συνεχώς από πυκνή ομίχλη ή χιονοθύελλες. Ωστόσο, αυτό δεν θα αποτελούσε εμπόδιο στις υπέρυθρες ακτίνες. Παρεμπιπτόντως, η ESSA 3 είχε ήδη μεταδώσει παρόμοια φωτογραφία του Βόρειου Πόλου την 01/06/67.

Η περίεργη αντίληψη ότι η γη, όπως και οι άλλοι πλανήτες, πρέπει να θεωρηθεί ως ένα κοσμικό κύτταρο με ρυθμό αναπνοής έχει διαδοθεί και διαδίδεται ξανά και ξανά από την εσωτερική πλευρά. Άνοιγε τα κοντάρια της για να αναπνέει κάθε έξι μήνες και τα έκλεινε ξανά λίγες μέρες αργότερα. Σκεπτόμενος ρεαλιστικά, πρέπει φυσικά να πει κανείς ότι θα ήταν περίεργο αν ζούσαμε σε έναν «ζωντανό οργανισμό» και δεν είχαμε προσέξει τίποτα σχετικά με αυτόν μέχρι τώρα.

Και επιπλέον: τι θα ανέπνεε πραγματικά στη γη μας; Το κενό; Από την άλλη, σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό, ειδικά για τις πολικές περιοχές μας. Υπάρχουν μερικοί διεθνείς ερευνητικοί σταθμοί εκεί – ειδικά στον Νότιο Πόλο – αλλά τα αποτελέσματα της έρευνας σπάνια δημοσιοποιούνται.

Μου φαίνεται πιο έγκυρο να δηλώσω ότι η σημερινή θέση των πόλων της γης δεν ήταν ποτέ η ίδια. Ακόμη και σήμερα παρασύρονται περισσότερα από δεκάδες χιλιόμετρα λόγω της κυλιόμενης κίνησης της γης (μετάπτωση). Για το λόγο αυτό γνωρίζουμε τον μαγνητικό και τον γεωγραφικό Βόρειο Πόλο. Ενώ ο μαγνητικός βόρειος πόλος κινείται, ο γεωγραφικός βόρειος πόλος καθορίστηκε αυθαίρετα από χαρτογράφους για να μην χρειάζεται να σχεδιάζουν συνεχώς νέους χάρτες με τη συνεχώς υπάρχουσα πολική κίνηση της γης.

Ωστόσο, ούτε ο γεωγραφικός Βόρειος Πόλος είναι σταθερός. Μεταναστεύει επίσης, που προκαλείται από την κίνηση της επιφάνειας της γης. Για να επιστρέψουμε στα λεγόμενα ανοίγματα πόλων: εάν αυτά υποτίθεται ότι εξαρτώνται από τους πόλους, τότε θα έπρεπε να έχουν μεταναστεύσει με κάθε μετανάστευση πόλου ή μετατόπιση πόλου.

Την εποχή που η Ατλαντίδα ήταν ακόμα το «κέντρο του κόσμου», δηλαδή όταν ο Βόρειος Πόλος βρισκόταν στη βόρεια γερμανική πεδιάδα (και έτσι προκάλεσε τη λεγόμενη Εποχή των Παγετώνων), πρέπει να υπήρχε και εδώ μια τρύπα στη γη. , σύμφωνα με τη θεωρία των οπών του πόλου. Και αφού ο άξονας της Γης έγειρε στην τρέχουσα θέση του, θα έπρεπε να είχε κλείσει.

Αν ίσχυε αυτό, θα έπρεπε να είναι ακόμη ανιχνεύσιμο σήμερα, και για άλλη μια φορά τίποτα δεν είναι γνωστό για αυτό. Από την άλλη πλευρά, αν στην πραγματικότητα υπήρχε κάποτε μια τρύπα πόλων στη βορειο-γερμανική πεδιάδα, ολόκληρες γενιές επιστημόνων θα είχαν ρίξει τον εαυτό τους εναντίον της με σθένος.

Η γη: ένα μπαλόνι υδρογόνου;

Μια άλλη θεωρία υποθέτει ότι η γη, όπως όλοι οι άλλοι πλανήτες (με εξαίρεση τους αέριους γίγαντες), είναι μια σφαίρα υδρογόνου κάτω από ένα σχετικά λεπτό, στερεό φλοιό, δηλαδή μπορεί να φανταστεί κανείς σαν ένα μπαλόνι γεμάτο αέριο. Ενώ οι εξωτερικοί πλανήτες Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας (ο Πλούτωνας είναι πιθανότατα συλληφθείς αστεροειδής ή πρώην φεγγάρι) είναι καθαρές αέριες σφαίρες, η γεμάτη με υδρογόνο θεωρία της Γης υποστηρίζει ότι όταν σχηματίστηκε το πλανητικό μας σύστημα, όλοι οι πλανήτες ήταν καθαρές αέριες σφαίρες.

Πήραν τη στερεά τους επιφάνεια όταν ο ήλιος εξέπεμψε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες ακτινοβολίας στην αρχή της φάσης ακτινοβολίας του, η οποία παρείχε αρκετή ενέργεια όταν χτύπησε τις πλανητικές μπάλες αερίου για να προκαλέσει πυρηνική σύντηξη εκεί. Λόγω της πυρηνικής σύντηξης, οι επιφάνειες των πρώην υγρών σφαιρών υδρογόνου μετατράπηκαν σε βαρύτερα στοιχεία με φθίνουσα ένταση προς τα έξω, μακριά από τον ήλιο.

Τα μεγάλα διπλωμένα βουνά αναπόφευκτα σχηματίστηκαν όταν μεγάλες ποσότητες αερίου υδρογόνου διέφυγαν από το εσωτερικό της γης ως αποτέλεσμα χτυπημάτων μετεωριτών και ως αποτέλεσμα συρρικνώθηκε ο όγκος της γης. Ένα υποπροϊόν αυτών των τεράστιων πιέσεων και πιέσεων ήταν η ρευστοποίηση των πετρωμάτων που εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα σε γιγάντιες φυσαλίδες λάβας κάτω από τα ηφαίστεια.

Έχει πλέον αποδειχθεί ότι η λάβα των ενεργών ηφαιστείων δεν προέρχεται από το εσωτερικό της γης, αλλά περιορίζεται στον όγκο των ηφαιστείων και μερικές φορές βρίσκεται πολύ πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το φυσικό αέριο, η καθαρότερη γνωστή πηγή ενέργειας, αναφέρεται ως απόδειξη της περιεκτικότητας σε υδρογόνο της γης.

Για πολύ καιρό, οι επιστήμονες υπέθεταν ότι το φυσικό αέριο ήταν ένα υποπροϊόν των κοιτασμάτων πετρελαίου και άνθρακα. Ωστόσο, έχει πλέον αποδειχθεί ότι αυτό το αέριο διαφεύγει από το εσωτερικό της γης σε όλη την υδρόγειο και εμφανίζεται σε όλους τους τύπους πετρωμάτων. Με την αύξηση του βάθους, η ποσότητα και η καθαρότητα του αερίου αυξάνεται και δεν συνδέεται με την ύπαρξη άνθρακα ή πετρελαίου.

Όλες οι ηφαιστειακές εκρήξεις απελευθερώνουν μεγάλες ποσότητες υδρογόνου στην ατμόσφαιρα της γης. Έχει διαπιστωθεί ότι τα κύματα σεισμού και τα ωστικά κύματα από τις δοκιμές ατομικής βόμβας συχνά διασχίζουν ολόκληρο το σώμα της γης αρκετές φορές. Εάν η γη αποτελούνταν από υγρή λάβα, αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί γιατί η λάβα θα λειτουργούσε ως αμορτισέρ. Τα ωστικά κύματα διασχίζουν ολόκληρη τη γη σε περίπου 20 με 40 λεπτά.

Αυτές οι υψηλές ταχύτητες αποδεικνύουν ότι τα κρουστικά κύματα στο εσωτερικό της Γης μεταφέρονται από ένα μέσο που, όπως το υδρογόνο, πρέπει να είναι πολύ ρευστό.

Όταν κοιτάζω τα στοιχεία για μια κούφια (γεμάτη με υδρογόνο) Γη και ταυτόχρονα πόσο απελπισμένα προσπαθούν οι άνθρωποι να μας δώσουν την εικόνα μιας Γης με συμπαγή πυρήνα χωρίς να μπορώ να παρουσιάσω καμία απόδειξη, αναρωτιέμαι άθελά μου αν είμαστε ασχολείσαι εδώ με ένα άλλο μικρό κομμάτι του παζλ του επιστημονικού οικοδομήματος του ψέματος;  andi-matrix.com

βίντεο :