ΣΕΡΑΠΙΣ!!!!!

 

Georgios Ivanovich Georgiadis 

Ο Διδάσκαλος Σεράπιος εξυπηρετεί τη Κρυστάλλινη Λευκή Ακτίνα της Καθαρότητας, η δράση της οποίας προέρχεται απο τη Φλόγα της Ανάληψης. Υπό την Εποπτεία Του, η 4η Ακτίνα έχει σαν ιδιότητα την Αρμονία μέσω διαμάχης και την αρμονική συνένωση των αντιθέτων. Αστρονομικά, ο Ερμής και η Σελήνη, διοχετεύουν σαν μετασχηματιστές την ευεργετική δόνηση και ενέργεια της 4ης Ακτίνας..Στο παρελθόν ο Σεράπιος, είχε Ενσωματώσεις σαν φύλακας Ιερέας της Φλόγας στην Ατλαντίδα, σχεδιαστής του Παρθενώνα στην Ελλάδα, σαν Ακενατόν IV και σαν Amenophis ΙΙΙ στην Αίγυπτο. Συνεργάζεται ιδιαίτερα με την Μαχατσοχανική Δύναμη, ως εναρμονιστής και συντονιστής των άλλων 6 ακτινών. Συγκροτεί ομάδες πνευματικής εργασίας από Ιδεαλιστές και μαθητές υπό δοκιμασία, οι οποίες εργάζονται κάτω απ΄την 4η ακτίνα για να βελτιώσουν το πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο της ανθρωπότητας..Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη Νέα Υόρκη, η Μπλαβάτσκυ, εργάστηκε κάτω από την προστασία ενός τμήματος του εσωτερικού τάγματος που είχε το κέντρο του στην Αίγυπτο και του οποίου αρχηγός θεωρήθηκε σε στενό κύκλο ο Διδάσκαλος Σεράπιος. Αυτός ο κλάδος αναφέρεται σε διάφορα σημεία από τον Όλκοτ σαν «Αδελφότητα του Λούξορ». Η δύναμη που ωθούσε τον Αιγυπτιακό Πολιτισμό φανερώθηκε για τελευταία φορά στην Αίγυπτο της εποχής των Πτολεμαίων, με το σχέδιο «Σέραπις», που δεν περιλάμβανε μόνο τη λατρεία του Σέραπι αλλά και άλλες πολιτιστικές και πολιτισμικές όψεις με το λεγόμενο Πανεπιστήμιο ή Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Ο κύκλος ξαναπήρε ώθηση με τους πρωτοπόρους της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης. Οι Αλχημιστές, η εμφάνιση των Ανατολιτών Δασκάλων υπό το σχήμα των Ροδοσταυρικών Ταγμάτων και των Νεοπλατωνικών Σχολών, αντιπροσωπεύουν τα προλεγόμενα ενός νέου κύκλου που επεκτείνεται μέχρι τη δική μας εποχή. Η λεγόμενη ‘Αναγέννηση’ ήταν μόνο μερική ως προς την Αναγέννηση, που τώρα κυοφορείται στο σκοτάδι, και αναμένεται να είναι ολοκληρωτική..Αυτός ο Μέγας Αναληφθής Διδάσκαλος εξυπηρετεί τη Γη από το Αιθερικό του καταφύγιο πάνω από το ναό του Λούξορ στην Αίγυπτο. Ο Διδάσκαλος Σεράπιος έχει λεγεώνες των Αγγέλων Σεραφείμ στις εντολές του, ως ένας μεγάλος Διδάσκαλος πειθαρχίας στην ενίσχυση των αιτούντων, κατά μήκος της διαδρομής της πνευματικής τους μυήσεως για την Ιερή Φωτιά της κατά χάρη Απόλυτης Ελευθερίας. Δουλεύει μαζί μας κατά κύριο λόγο στα επίπεδα του Ανώτατου Διανοητικού και Ανώτατου Συναισθηματικού σώματος προς γεφύρωση των, με αποτέλεσμα τη γέννηση του Χριστικού Σώματος. Μπορούμε να καλέσουμε τη Κρυστάλλινη Λευκή Φλόγα της Φωτιάς αυτού του Ανώτερου Όντος μαζί με τις λεγεώνες των Αγγέλων του, για τη μεγάλη βοήθεια στον καθαρισμό μας από ολόκληρο το ανθρώπινο ενεργειακό ολόγραμμα, την αύξηση των συχνοτήτων της δόνησης μας και του φωτεινού πηλίκου μας. Λόγια ειπωμένα από τον Ίδιο: «Μια Ανάληψη ανά 4 δεκαετίες είναι η προϋπόθεση για να κρατήσει την περιστροφή της η Γη, για να κρατήσουν την περιστροφή τους και τις εναλλαγές τους οι κόσμοι, το φως του Ήλιου και της Vesta.» Ο Διδάσκαλος Σεράπιος ήρθε από την Αφροδίτη κατόπιν παρότρυνσης του Μέγα Ηλιακού Ιεροφάντη Αμίλιο. Ήταν Ιερέας στο Ναό της Αναλήψεως στην Ατλαντίδα και κράτησε τη Φλόγα στο Λούξορ πριν βυθιστεί η Ατλαντίδα. Ήταν ο Αρχιτέκτονας της Μεγάλης Πυραμίδας, που λάξευσε στη πέτρα το αρχείο από το μονοπάτι των Μυήσεων. Είχε επίσης ενσωματωθεί ως Φαραώ Αμενχοτέπ ΙΙΙ, πατέρας του Ακενατόν και μεγάλος ηγεμόνας, που χρηματοδότησε την κατασκευή του ναού στο Λούξορ. Υπήρξε μεγάλος Αρχιεροφάντης του Σεραπείου των Θηβών, ενώ στην Ελλάδα ενσαρκώθηκε ως Ιπποκράτης. Πιο πριν ενσαρκώθηκε ως ο θεάνθρωπος Ασκληπιός της μυθικής εποχής. Ο Διδάσκαλος αργότερα ενσαρκώθηκε ως ο Σπαρτιάτης Βασιλιάς Λεωνίδας, ο οποίος ηγήθηκε των τριακοσίων ανδρών του και των υπολοίπων εθελοντών στις Θερμοπύλες, κατά της μαζικής εισβολής του Περσικού στρατού σώζοντας αποτελεσματικά τον Δυτικό Πολιτισμό. Στη συνέχεια, επέστρεψε ως ο Αθηναίος γλύπτης Φειδίας, ο οποίος έχτισε τον Παρθενώνα και τοποθέτησε μέσα σε αυτόν το σαράντα ποδών σε ύψος χρυσελεφάντινο άγαλμα της Παλλάδος Αθηνάς. Ο Φειδίας κατασκεύασε επίσης ένα εξαιρετικά θαυμάσιο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία για το ναό της Ολυμπίας. Μετά την Ανάληψή Του, του αποδόθηκαν πολλά θαύματα, θεραπείες και πνευματικές καθοδηγήσεις. Για τους Έλληνες και τους Αιγυπτίους, έγινε ο μεγαλύτερος από όλες τις θεότητες και ο Ιεροφάντης των Αιγυπτιακών Τελετών Μύησης, που αργότερα πέρασαν στον Ερμητισμό, Ροδοσταυρισμό και Ελευθεροτεκτονισμό. Ως Αναληφθής Μέγας Διδάσκαλος, μας διδάσκει πώς να αυξήσουμε το Λευκό Φως της Μητέρας στους εντός μας «Ναούς» και τα Ιερά μας Κέντρα. Εξηγεί ότι Αναληπτόμαστε καθημερινά καθώς τροποποιούμε τις σκέψεις, λέξεις, πράξεις μας, τα συναισθήματα και τις ενέργειές μας με την ορθή Δόνηση. Ο Διδάσκαλος είναι ακριβής στο να εμπνέει μεγάλη πειθαρχία από τις μυήσεις του. Έχει λεγεώνες από Σεραφείμ κάτω από τις εντολές του ενώ μας ενθαρρύνει να διαλογιζόμαστε σε Αυτά, για να αγκυροβολήσουν το καθαρό λαμπερό Λευκό της Αύρας τους στη δική μας. Προΐσταται στην Απόσυρση στο Λούξορ, την οποία εστιάζει στη Φλόγα της Ανάληψης μέσα από το Ναό της Αναλήψεως. Η Αιθερική Απόσυρση συγκλίνει με τα ερείπια ενός κτιρίου και την υπέροχη αυλή του που χτίστηκε από τον Ραμσή ΙΙ στο Λούξορ, γειτνιάζει με μια πυραμίδα λίγα μίλια μακριά. Η Απόσυρση του Λούξορ είναι γνωστή και σηματοδοτεί το θάνατο του ανθρώπινου εγώ, ενώ προετοιμάζει την ψυχή για μόνιμη επανένωση με τον Άναρχο Αιώνιο ΛόΓο~ΤάΟ. Στο υπερώο της πυραμίδας είναι ο θάλαμος του Βασιλιά, όπου οι μαθητές βίωναν/ουν στο Αιθερικό τις Μυήσεις της Μεταμόρφωσης και της Ανάστασης. Η Φλόγα της Ανάληψης στο Ναό της Αναλήψεως μεταφέρθηκε από τον Μέγα Αμίλιο και τον Διδάσκαλο Σεράπιο από την Ατλαντίδα πριν από τη βύθιση της. The Counsel Of Adepts διεξάγει την τελευταία κρίση των υποψηφίων για την Ανάληψη, και μόνο αφού περάσουν όλες τις μυήσεις έχουν την υποψηφιότητα να εισέλθουν στην αίθουσα της Φλόγας για το Τελετουργικό. Την δεδομένη χρονική στιγμή, ο Κοσμικός Τόνος του υποψηφίου ακούγεται και η Φλόγα απο το Άλφα κατεβαίνει από το ταβάνι ενώ η Φλόγα απο το Ωμέγα υψώνεται από το πάτωμα. Καθώς η Ψυχή αρχίζει να ανεβαίνει, οι τρομπέτες των Σεραφείμ αποδίδουν τον πιο όμορφο ήχο για την παρέλαση του θριάμβου, ο οποίος έχει συλληφθεί από τον Βέρντι στην όπερα Aida κάνοντας πρεμιέρα παραμονή Χριστουγέννων στο Κάϊρο του 187

=============================

ΣΕΡΑΠΙΣ    Ελληνοαιγυπτιακή θεότητα, για την προέλευση της οποίας υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Μια απ' αυτές είναι ότι απετέλεσε σύζευξη δυο άλλων θεοτήτων, του  Όσιρι (Οσάρ) και του Άπι, απ' όπου και η ονομασία Οσάρ-Άπις-Σάραπις. Κατ' άλλες πηγές αρχικός χώρος λατρείας του ήταν η Βαβυλώνα ή η Σελεύκεια της Συρίας ή ακόμη η Μέμφις.

 

Γεγονός όμως παραμένει ότι η λατρεία του διαδόθηκε στην Αλεξάνδρεια (κι απ' εκεί στον ευρύτερο ελληνικό χώρο, περιλαμβανομένων της Κύπρου, της Αθήνας, της Δήλου κ.α. περιοχών), κατά τα Ελληνιστικά χρόνια. Λέγεται ότι τη λατρεία του στην Αίγυπτο (κατά τον Πλούταρχο και τον Τάκιτο) εισήγαγε από τη Σινώπη, ύστερα από όνειρο που είχε δει, ο Πτολεμαίος Α' ο Λάγου, ιδρυτής της πτολεμαϊκής δυναστείας της Αιγύπτου και της Κύπρου.

 

Προσπάθεια του Πτολεμαίου ήταν να εισαγάγει έναν «ελληνοαιγυπτιακό θεό», πράγμα που είχε πολιτικές σκοπιμότητες κι απέβλεπε στον συγκερασμό του ελληνικού και του αιγυπτιακού τελετουργικού και στη δημιουργία δεσμών μεταξύ των Ελλήνων και του ντόπιου πληθυσμού της Αιγύπτου. Στην Αίγυπτο η λατρεία του Σαράπιδος διαδόθηκε ευρύτατα, όμως ο θεός αυτός δεν κατόρθωσε να περιληφθεί στο αιγυπτιακό πάνθεον (ούτε και στο ελληνικό, τελικά). Σε μερικές περιπτώσεις ταυτίστηκε με τον Δία.

 

Από την Αίγυπτο η λατρεία του Σαράπιδος εισήχθη και στην Κύπρο από τα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα. Όμως δεν φαίνεται να είχε καταστεί πολύ δημοφιλής στο νησί, αν και αρκετά διαδεδομένη. Ιερά του Σαράπιδος (τα λεγόμενα Σαραπιεῖα) είχαν ιδρυθεί (όπως προκύπτει από τις επιγραφικές μαρτυρίες) στη Σαλαμίνα, στους Σόλους, στην Ουρανία (της Καρπασίας), στους Γόλγους και ίσως και σε άλλα μέρη του νησιού.

 

Σε επιγραφή από την Καρπασία ο Σάραπις αναφέρεται μαζί με την Ίσιδα, ενώ σε άλλες επιγραφές από την περιοχή των Γόλγων μνημονεύεται μαζί με την Ίσιδα και τον  Άνουβιν.

 

Σε άλλη κυπριακή επιγραφή πάλι, επί ενός σφραγιδολίθου των Ρωμαϊκών χρόνων, απαντάται η επιγραφή:

 

Εἷς Ζεύς Σέραπις

 

Άγαλμα του Σαράπιδος που εικονίζει τον θεό καθισμένο πάνω σε θρόνο κι έχοντας δίπλα του τον μυθικό Κέρβερο, βρέθηκε στη Σαλαμίνα.

 

Μια από τις επιγραφές που έχουν βρεθεί στους Σόλους (των Ρωμαϊκών χρόνων) μνημονεύει την ίδρυση ενός ιερού αφιερωμένου στον Πρίαπον (θεό της ευφορίας των αγρών και των κοπαδιών), ύστερα από «πρόσταγμα» του Σαράπιδος. Φαίνεται ότι ο θεός αυτός φρόντιζε και για άλλους, «προστάζοντας» (δηλαδή εμφανιζόμενος στο όνειρο κάποιου) να κτίσουν ιερό για τον Πρίαπον!

 

Η λατρεία του Σαράπιδος στην Κύπρο, που ξεκίνησε από τα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα, συνεχίστηκε και κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια. Ο Μακρόβιος (Saturnalia, I, 20.16-18) αναφέρει ότι ο τελευταίος βασιλιάς της κυπριακής Σαλαμίνος, ο Νικοκρέων, είχε ζητήσει από τον Σάραπιν χρησμό, ως προς το ποιος ακριβώς θεός ήταν. Φαίνεται ότι ο Νικοκρέων (που είχε διοριστεί από τον Πτολεμαίο Α' κυβερνήτης ολόκληρης της Κύπρου) είχε πάρει εντολή από τον Πτολεμαίο να διαδώσει και στην Κύπρο τη λατρεία του Σαράπιδος.  Όπως ήταν και λογικό, ο Νικοκρέων ζήτησε να μάθει ποιος ήταν αυτός ο καινούργιος θεός. Ο ίδιος ο θεός απάντησε (κατά τα γραφόμενα του Μακρόβιου) με στίχους, ότι «το στολίδι του ουρανού [= ο ήλιος] ήταν η κεφαλή του, κοιλιά του ήταν η θάλασσα, πόδια του ήσαν όλη η γη...» κλπ.

 

Έτσι φαίνεται (όπως γράφει κι ο Μακρόβιος) ότι ο Σάραπις ταυτιζόταν και με τον  Ήλιο.

.polignosi.com