Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ.......

 

Ευστάθιος Δαφνομήλης

Η ταυτότητα της Δύσεως.

Ένα από τα φιλοσοφικά παράδοξα που φτάνει στην εποχή του Πλουτάρχου ενώ έχει ήδη συζητηθεί 300 χρόνια νωρίτερα, ήδη από την εποχή του Σωκράτους και αργότερα του Πλάτωνος, είναι "το πλοίο του Θησέα".

Η υπέροχη βασιλική τριακόντορος του Θησέα, με την οποία επέστρεψε νικητής από την Κρήτη, έχοντας λήξει οριστικά την μακρά υποτέλεια των Αθηναίων στον Μίνωα, κρατήθηκε για σχεδόν 1.000 χρόνια στην Αθήνα, για να θυμίζει την ύπαρξη αλλά και προσφορά του σπουδαίου ήρωα βασιλιά της Αθήνας, Θησέα.

Μέσα στην πλημμυρίδα των χιλίων ετών που κρατήθηκε το κειμήλιο της Πόλεως, οι Αθηναίοι τακτικά συντηρούσαν το φθαρτό σώμα του πλοίου, καθώς τα ξύλα σάπιζαν, ξεραίνονταν, φθείρονταν και τα ιστία έλιωναν. Νέα πανιά υφάνθηκαν, νέα ξύλα συμπληρώθηκαν, νέα κουπιά προστέθηκαν σε βαθμό που μετά από χίλια έτη ο Σωκράτης αναρωτήθηκε πώς μπορούσε το πλοίο αυτό να είναι το ίδιο με εκείνο που ο Θησέας επέστρεψε νικητής από την Κρήτη...

Η ερώτηση αυτή δεν ήταν αυστηρά υλιστική, αφορώντας απλώς το υλικό, αλλά προεκτεινόταν στο ταυτοτικό κομμάτι του πλοίου, αφού, αν τα φάρμακα υλικά συγκεντρώνονταν υποθετικά κάπου αλλού και ενώνονταν εκ νέου σχηματίζοντας ένα φθαρμενο μεν αλλά αληθές δε, δεύτερο πλοίο, ποιο άραγε θα είχε την πραγματική ταυτότητα του πλοίου του Θησέα; Ένα τρύπιο ερείπιο από σάπια ξύλα, ή ένα καλοφτιαγμενο νέο αντίγραφο, που πάνω του δεν είχε ακουμπήσει ποτέ ο Θησέας;

Η ταυτότητα της Δύσης θα μπορούσε να τεθεί υπό το ίδιο φιλοσοφικό ερώτημα.

Δεχόμενοι αρχικά την υπόθεση πως η ταυτότητα αυτή έχει οικοδομηθεί επί τριών βασικών πυλώνων ούτοι έστων (έστωσαν)

-Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός,

-Ρωμαϊκό Δίκαιο

-Χριστιανική Φιλοσοφία και Θεολογία

άπαξ και τεθούν υπό το εξεταστικό πρίσμα του φιλοσόφου, οδηγούν στο ίδιο ερώτημα: είναι η νέα Δύση η αληθής, ή απλώς ένα ψευδές αντίγραφο;

Εξηγούμαι:

Τα θρησκευτικά ερείπια, αυτά που αλειτούργητα πλέον, ως κλειστοί ναοί στέκουν να θυμίζουν την άλλοτε θρησκευτική ευλάβεια των Ευρωπαίων και Δυτικών, έχουν μετατραπεί σε "χώρους εκδηλώσεων", χώρους λατρείας άλλων δογμάτων, θρησκειών ή αιρέσεων. Η αθεΐα, για πρώτη φορά εμφανίζει καλπάζουσα τάση στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, αψηφώντας το γεγονός πως το κέντρο κάθε πόλεως συγκροτήθηκε γύρω από την ίδρυση ενός λατρευτικού κέντρου, ενω παράλληλα ο αθεϊσμός ανταγωνίζεται σε αύξηση τον Ισλαμισμό.

Ο δε Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός έχει ήδη ήδη τεθεί στο περιθώριο από διάφορες τάσεις (δεν θα τις αποκαλέσω φιλοσοφίες), όπως ο δικαιωματισμός, ο αντιρατσισμός, η λατρεία του κοινοβουλευτισμού, ο αντιπαραδοσιακός τρόπος ζωής και τόσα άλλα.

Όμως, το Ρωμαϊκό Δίκαιο, ήταν έως τώρα άθικτο διότι πάνω σε αυτό τυχαίνει να εδράζεται η Αστική Δημοκρατία, το αγαπημένο πολίτευμα εκπόρθησης των Εθνικών Κρατών, που με σύμβολο το Δίκαιο ισχυρίζεται πως μπορεί να ενσωματώσει οποιοδήποτε ξένο σώμα, στο κοινωνικό σύνολο του εθνοκρατους εντός του οποίου είναι εγκατεστημένη.

Τα πράγματα άλλαξαν όμως. Πλέον, υπάρχουν γεωστρατηγικές προκλήσεις που προκαλούν και θέτουν εν αμφιβόλω την παντοδυναμία της Δύσεως, προκλήσεις που χρησιμοποιούν τον ψευδεπίγραφο μανδύα της Δημοκρατίας για να παίξουν στο ταμπλώ των "πολιτισμένων" χωρών, και να υποδυθούν τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ στην πραγματικότητα αμύνονται υπέρ των δικαιωμάτων του εθνοκρατους τους.

Στην περίπτωση της Ρωσσίας, για πρώτη φορά στην ιστορία της Δύσεως βλέπουμε να καταστρατηγούνται τα πολιτικά δικαιώματα ανθρώπων βάσει καταγωγής ή υπηκοότητος. Απολύσεις Ρώσσων, διώξεις και απαγορεύσεις επισκέψεως σε ευρωπαϊκά κράτη, κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων πραγματοποιούνται τον τελευταίο καιρό, ενάντια σε κάθε έννοια Δικαίου, πόσο μάλλον του Ρωμαϊκού. Και από πού να πιαστεί κανείς, από το "nulla poena sine legem"? Από την διάκριση και στέρηση δικαιωμάτων ανθρώπων βάσει καταγωγής; Εξηγούμαι, σε κατάσταση πολέμου κάθε κράτος έχει δικαίωμα να κηρύξει εχθρό του τον πολίτη του εχθρικού κράτους, αλλά εδώ δεν έχουμε κήρυξη πολέμου! Δεν υπάρχει πόλεμος μεταξύ Ευρωπαϊκών Κρατών και Ρωσσίας ώστε να εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα! Είναι πρακτικώς ενάντια στο ίδιο το πνεύμα του Νόμου!

Όπως ήταν ενάντια τα μέτρα εναντίον πολιτών κατά την διάρκεια της Κορωνοπαράνοιας όπου με πρόσχημα ενάν "μεγάλο κίνδυνο" χωρίς την δημοκρατική απόφαση των πολιτών, υιοθετήθηκαν νόμοι που κατέστειλαν θεμελιώδεις ελευθερίες για τις οποίες η Δύση υπερηφανεύεται πως διεξήγαγε πολύνεκρους πολέμους.

Έτσι λοιπόν έχουμε την αντικατάσταση του Ρωμαϊκού Δικαίου, με μια υβριδική μορφή (υβριδική=Ύβρις Διός, ανόσια δηλαδή) Δικαίου βάσει του οποίου οι κυβερνώντες μπορούν να αποφασίζουν αυτοδικαίως για το τι αρχές ή ποινές θα επιβάλλουν.

Στο φιλοσοφικό αλλά και ρεαλιστικό ερώτημα λοιπόν "είναι αυτή η αληθινή Δύση;", αφού και (νεα) θρησκεία έχει, και (νεα) φιλοσοφία έχει, και (νέο) Δίκαιο εχει, ίσως η απάντηση να είναι πολύ διαφορετική απ' ότι περιμένει κανείς:

Διότι αν Δύση = Ευρώπη + Αμερική = Ευρωατλαντισμός και στην ένωσή τους κρύβεται δολίως ένας παράγων, ο τραπεζιτισμός (ίδε bankism), ο οποίος κινεί τα νήματα εξ αρχής, πιθανώς Δύση, όπως εξ αρχής την ορίσαμε με βάση τους τρεις πυλώνες, στην ουσία δεν υπήρξε ποτέ.