Η Ρωσία κηρύσσει τον πόλεμο στους Στραουσιανούς...

Ο Leo Strauss

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μακρύτερο από το συνηθές καθώς αγγίζει θέματα που όλοι αγνοούμε.
.
του Τιερί Μεϊσάν
.
Η Ρωσία δεν διεξάγει πόλεμο κατά του ουκρανικού λαού, αλλά κατά μιας μικρής ομάδας ατόμων εντός της ΗΠΑϊκής εξουσίας η οποία, σε άγνοια της, μεταμορφώσε την Ουκρανία , ήτοι κατά της ομάδας των Στραουσιανών. Η τελευταία δημιουργήθηκε πριν από μισό αιώνα και έχει ήδη διαπράξει απίστευτο αριθμό εγκλημάτων στη Λατινική Αμερική και τη Μέση Ανατολή εν αγνοία των ίδιων των ΗΠΑίων. Εδώ είναι η ιστορία τους

Τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου, οι ρωσικές δυνάμεις εισήλθαν μαζικά στην Ουκρανία. Σύμφωνα με τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος μιλούσε εκείνη την ώρα στην τηλεόραση, αυτή η ειδική επιχείρηση ήταν η αρχή της απάντησης της χώρας του σε «εκείνους που φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν στον κόσμο» και που προωθούν την υποδομή του ΝΑΤΟ προ των πυλών της χώρας του. Κατά τη διάρκεια αυτής της μακροχρονης ομιλίας, συνόψισε τον τρόπο με τον οποίο το ΝΑΤΟ κατέστρεψε τη Γιουγκοσλαβία χωρίς άδεια από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, φτάνοντας μέχρι τον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου το 1999. Στη συνέχεια περιέγραψε σύντομα τις καταστροφές των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή, το Ιράκ, Λιβύη και Συρία. Μόνο μετά από αυτή τη μακρά παρουσίαση ανακοίνωσε ότι έστελνε τα στρατεύματά του στην Ουκρανία με τη διπλή αποστολή να καταστρέψουν το μέρος των ενόπλων δυνάμεων που συνδέονται με το ΝΑΤΟ και να βάλει τέρμα στις νεοναζιστικές ομάδες που εξοπλίζονται από το ΝΑΤΟ.
.
Αμέσως όλα τα κράτη μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας κατήγγειλαν για κατοχή της Ουκρανίας συγκρίσιμη με εκείνη της Τσεχοσλοβακίας κατά την «Άνοιξη της Πράγας» (1968). Σύμφωνα με αυτούς, η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν έχει υιοθετήσει το «δόγμα Μπρέζνιεφ» της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτός είναι ο λόγος που ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να τιμωρήσει την αναστημένη «Αυτοκρατορία του Κακού» επιβάλλοντάς της «καταστροφικό κόστος».
.
Η ερμηνεία της Ατλαντικής Συμμαχίας στοχεύει πάνω απ’ όλα να στερήσει τη Ρωσία του κύριου επιχείρημάτος της: ασφαλώς, το ΝΑΤΟ δεν είναι συνομοσπονδία ίσων μελών, αλλά μια ιεραρχική ομοσπονδία υπό αγγλοσαξονική διοίκηση, ωστόσο η Ρωσία ενεργεί με το ίδιο τρόπο. Αρνείται στην Ουκρανία τη δυνατότητα να επιλέξει τη μοίρα της, όπως οι Σοβιετικοί την αρνήθηκαν στους Τσεχοσλοβάκους. Βέβαια, το ΝΑΤΟ, με τη λειτουργία του, παραβιάζει τις αρχές της κυριαρχίας και της ισότητας των κρατών που ορίζει ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, αλλά δεν πρέπει να διαλυθεί, παρά μόνο όταν θα διαλύσει και τη Ρωσία.
.
Ίσως, αλλά μάλλον όχι.
.
Ο λόγος του προέδρου Πούτιν δεν στράφηκε κατά της Ουκρανίας, ούτε καν κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά ρητά εναντίον «εκείνων που φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν στον κόσμο», δηλαδή εναντίον των «Στραουσιανών» που βρίσκονται στο κόρφο της εξουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν μια πραγματική κήρυξη πολέμου εναντίον τους.
.
Στις 25 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν περιέγραψε την εξουσία του Κιέβου ως «κλίκα τοξικομανών και νεοναζί». Για τα ατλαντιστικά ΜΜΕ, αυτά τα λόγια ήταν αυτά ενός ψυχικά ασθενούς ατόμου.
.
Τη νύκτα της 25ης προς 26 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος Volodymyr Zelensky έστειλε πρόταση κατάπαυσης του πυρός στη Ρωσία, μέσω της κινεζικής πρεσβείας στο Κίεβο. Το Κρεμλίνο απάντησε αμέσως θέτοντας τους όρους του:
-σύλληψη όλων των Ναζί (Dmitro Yarosh και του τάγματος Αζόφ, κ.λπ.),
-αφαίρεση όλων των ονομάτων των δρόμων και καταστροφή των μνημείων που δοξάζουν τους συνεργάτες των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Stepan Bandera, κ.λπ.),
-κατάθεση των όπλων.
.
Ο Ατλαντικός Τύπος αγνόησε αυτό το γεγονός, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος, που το γνώριζε, κράταγε την αναπνοή του. Η διαπραγμάτευση θα αποτύχει λίγες ώρες αργότερα μετά την παρέμβαση της Ουάσιγκτον. Μόνο τότε θα ενημερωθεί η δυτική κοινή γνώμη, αλλά οι ρωσικές απαιτήσεις θα της είναι πάντα κρυμμένες.
.
Για ποιο πράγμα μιλάει ο πρόεδρος Πούτιν; Με ποιον παλεύει; Και ποιοι είναι οι λόγοι που τυφλώσαν και σιγήσαν τον ατλαντιστικό Τύπο;
.
Ο Paul Wolfowitz
.
Σύντομη ιστορία των Στραουσιανών
.
Ας σταθούμε λίγο σε αυτή την ομάδα, τους Στραουσιανούς, για τους οποίους οι Δυτικοί γνωρίζουν ελάχιστα. Πρόκειται για άτομα, όλους Εβραίους, αλλά που δεν αντιπροσωπεύουν καθόλου τους Αμερικανοεβραίους ή τις εβραϊκές κοινότητες στον κόσμο. Εκπαιδεύτηκαν από τον Γερμανό φιλόσοφο Λέο Στράους, ο οποίος κατέφυγε στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την άνοδο του ναζισμού και έγινε καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, είχε συγκεντρώσει μια μικρή ομάδα πιστών μαθητών στους οποίους παρείχε προφορική διδασκαλία. Άρα δεν υπάρχουν γραπτά για αυτό. Τους εξηγούσε ότι ο μόνος τρόπος για να μην γίνουν οι Εβραίοι θύματα μιας νέας γενοκτονίας ήταν να συγκροτήσουν τη δική τους δικτατορία. Τους ανέφερε ως Hoplites (Οπλίτες, τους στρατιώτες της Σπάρτης) και τους έστελνε να διαταράξουν τα μαθήματα των αντιπάλων του. Τέλος, τους δίδασκε τη διακριτικότητα και επαινούσε το «ευγενές ψέμα». Αν και πέθανε το 1973, η φοιτητική του αδελφότητα συνεχίστηκε.
.
Οι Στραυσιανοί άρχισαν να σχηματίζουν πολιτική ομάδα πριν από μισό αιώνα, το 1972. Ήταν όλοι μέλη του επιτελείου του Δημοκρατικού γερουσιαστή Henry “Scoop” Jackson, συμπεριλαμβανομένων των Elliott Abrams, Richard Perle και Paul Wolfowitz.  Συνεργάζονταν στενά με μια ομάδα τροτσκιστών, επίσης Εβραίων, δημοσιογράφων που είχαν γνωρίσει ο ένας τον άλλον στο City College της Νέας Υόρκης και εξέδιδαν το περιοδικό Commentary, τους ονόμαζαν « Νεοϋορκέζους Διανοούμενους » (New York Intellectuals). Οι δύο ομάδες ήταν στενά συνδεδεμένες με τη CIA, αλλά επίσης και χάρη στον πεθερό του Perle, Albert Wohlstetter (του ΗΠΑίου στρατιωτικού στρατηγικού), με την Rand Corporation (η δεξαμενή σκέψης του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος).  Πολλοί από αυτούς τους νέους παντρεύτηκαν μεταξύ τους μέχρι να σχημάτισαν μια συμπαγή ομάδα περίπου εκατό ατόμων.
.
Μαζί, συνέταξαν και πέρασαν, εν μέσω της κρίσης Γουότεργκεϊτ (1974), την «τροπολογία Τζάκσον-Βανίκ» που ανάγκασε τη Σοβιετική Ένωση να επιτρέψει τη μετανάστευση του εβραϊκού πληθυσμού της στο Ισραήλ υπό την ποινή οικονομικών κυρώσεων. Είναι η ιδρυτική τους πράξη.
.
Το 1976, ο Paul Wolfowitz [ 1 ] ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της «Ομάδας Β» ( Team B ) που ανατέθηκε από τον πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ για να αξιολογήσει τη σοβιετική απειλή [ 2 ]. Παρέδωσε μια παραληρηματική έκθεση κατηγορώντας τη Σοβιετική Ένωση ότι προετοιμάζεται να αναλάβει την «παγκόσμια ηγεμονία». Ο Ψυχρός Πολέμος άλλαζε φύση: δεν ήταν πλέον θέμα ανάσχεσης ( containment) της ΕΣΣΔ, έπρεπε να την σταματήσουν για να σωθεί ο «ελεύθερος κόσμος».
.
Οι Στραουσιανοί και οι Νεοϋορκέζοι διανοούμενοι, όλοι αριστεροί, τέθηκαν στην υπηρεσία του δεξιού προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτές οι ομάδες δεν είναι πραγματικά ούτε αριστερές ούτε δεξιές. Ορισμένα μέλη έχουν εξάλλου αλλάξει πέντε φορές από το Δημοκρατικό Κόμμα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και αντίστροφα. Αυτό που είναι σημαντικό για αυτούς είναι να διεισδύσουν στην εξουσία όποιας ιδεολογίας κι αν είναι. Ο Έλιοτ Άμπραμς έγινε Βοηθός Υπουργός Εξωτερικών. Καθοδήγησε μια επιχείρηση στη Γουατεμάλα όπου έβαλε έναν δικτάτορα στην εξουσία και πειραματίστηκε με αξιωματικούς του Ισραηλινού Μοσάντ το πώς να δημιουργήσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους Ινδιάνους Μάγια έτσι ώστε μεσο-μακροπρόθεσμα  να κάνούν το ίδιο στο Ισραήλ με τους Άραβες Παλαιστίνιους (η Αντίσταση των Μάγια έφερε στον Ριγκομπέρτα Μεντσού το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης). Στη συνέχεια ο Έλιοτ Άμπραμς συνέχισε τις καταχρήσεις του στο Ελ Σαλβαδόρ και τέλος στη Νικαράγουα κατά των Σαντινίστας με την υπόθεση Ιράν-Κόντρας. Από την πλευρά τους, οι Νεοϋορκέζοι Διανοούμενοι, που από τότε και στο εξής αποκαλούνται «Νεοσυντηρητικοί», δημιούργησαν το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (NED— National Endowment for Democracy ) και το Ινστιτούτο Ειρήνης των Ηνωμένων Πολιτειών (U.S. Institute of Peace) · ένας μηανισμός που οργάνωσε πολλές έγχρωμες επαναστάσεις, ξεκινώντας από την Κίνα με την απόπειρα πραξικοπήματος του πρωθυπουργού Zhao Ziyang και την επακόλουθη καταστολή στην πλατεία Τιενανμέν.
.
Στο τέλος της θητείας του George H. Bush (πατέρας), ο Paul Wolfowitz, τότε νούμερο 3 του υπουργείου Άμυνας, συνέταξε ένα έγγραφο [ 3 ] γύρω από μια ισχυρή ιδέα: μετά την αποσύνθεση της ΕΣΣΔ, οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποτρέψουν την ανάδυση νέων αντιπάλων, αρχής γινομένης  από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατέληξε υποστηρίζοντας τη δυνατότητα να αναληφθούν μονομερείς δράσεις, δηλαδή να τερματιστεί η διαβούλευση με τα Ηνωμένα Έθνη. Ο Wolfowitz είναι αναμφίβολα ο σχεδιαστής της «Desert Storm», της επιχείρησης καταστροφής του Ιράκ που επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού και να οργανώσουν έναν μονομερή κόσμο. Εκείνη την εποχή οι Στραουσιανοί αξιοποίησαν τις έννοιες της «αλλαγής καθεστώτος» και της «προώθησης της δημοκρατίας».
.
Ο Gary Schmitt, ο Abram Shulsky και ο Paul Wolfowitz διείσδυσαν στην ΗΠΑϊκή κοινότητα των πληροφοριών μέσω της Κοινοπραξίας Εργασίας για τη Μελέτη της Μεταρρύθμισης των Υπηρεσιών Πληροφοριών (Consortium for the Study of Intelligence’s Working Group on Intelligence Reform). Επέκριναν το a priori σύμωνα με το οποίο οι άλλες κυβερνήσεις λογίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες [ 4 ]. Στη συνέχεια, επέκριναν την έλλειψη πολιτικής καθοδήγησης της Intelligence, αφήνοντάς την να περιπλανηθεί σε ασήμαντα ζητήματα αντί να επικεντρώνεται στα ουσιαστικά. Η πολιτικοποίηση της νοημοσύνης είναι αυτό που είχε ήδη κάνει ο Wolfowitz με την ομάδα Β και που θα κάνει ξανά με επιτυχία, το 2002, με το Γραφείο Ειδικών Σχεδίων (Office of Special Plans)· επινοώντας επιχειρήματα για νέους πολέμους εναντίον του Ιράκ και του Ιράν (το «ευγενές ψεύδος» του Λέο Στράους).
.
Οι Στραουσιανοί απομακρύνθηκαν από την εξουσία κατά τη διάρκεια της θητείας του Μπιλ Κλίντον. Μπήκαν τότε στα think tanks της Ουάσιγκτον. Το 1992, ο William Kristol και ο Robert Kagan (σύζυγος της Victoria Nuland, που αναφέρεται εκτενώς στα προηγούμενα άρθρα) δημοσίευσαν ένα άρθρο στο Foreign Affairs θρηνώντας για τη δειλή εξωτερική πολιτική του προέδρου Κλίντον και καλώντας για την ανανέωση της «καλοπροαίρετης παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ» (benevolent global hegemony) [ 5 ]. Την επόμενη χρονιά ίδρυσαν το Project for a New American Century (PNAC) στις εγκαταστάσεις του American Enterprise Institute του οποίου οι Gary Schmitt, Abram Shulsky και Paul Wolfowitz ήταν μέλη. Όλοι οι μη Εβραίοι θαυμαστές του Leo Strauss, συμπεριλαμβανομένου του Προτεστάντη Francis Fukuyama (συγγραφέα του The End of History ), ενώθηκαν αμέσως μαζί τους.
Ο Richard Perle
.
Το 1994, ο πλέον έμπορος όπλων Richard Perle (γνωστός και ως «πρίγκιπας του σκότους») έγινε σύμβουλος του προέδρου και πρώην ναζί Alija Izetbegović στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Ήταν εκείνος που έφερε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και την Αραβική Λεγεώνα του (πρόγονη της Αλ Κάιντα) από το Αφγανιστάν για να υπερασπιστούν τη χώρα. Ο Περλ θα είναι ακόμη και μέλος της βοσνιακής αντιπροσωπείας όταν υπογράφτηκαν οι Συμφωνίες του Ντέιτον στο Παρίσι.
.
Το 1996, μέλη του PNAC (συμπεριλαμβανομένων των Richard Perle, Douglas Feith και David Wurmser) σύνταξαν μια μελέτη στο κόρφο του Ινστιτούτου Προηγμένων Στρατηγικών και Πολιτικών Σπουδών (IASPS– Institute for Advanced Strategic and Political Studies), για λογαριασμό του νέου Ισραηλινού πρωθυπουργού, Benjamin Netanyahu. Αυτή η έκθεση [ 6 ] συνιστά την εξάλειψη του Γιασέρ Αραφάτ, την προσάρτηση των παλαιστινιακών εδαφών, έναν πόλεμο κατά του Ιράκ και τη μεταφορά των Παλαιστινίων εκεί. Εμπνέεται όι μόνο από τις πολιτικές θεωρίες του Leo Strauss, αλλά και από αυτές του φίλου του, Ze’ev Jabotinsky, του ιδρυτή του «ρεβιζιονιστικού σιωνισμού» του οποίου ο πατέρας του Netanyahu ήταν ιδιωτικός γραμματέας.Ο Robert Kagan
.
Η PNAC συγκέντρωσε κεφάλαια για την υποψηφιότητα του Τζορτζ Μπους (Jr.) και δημοσίευσε την περίφημη έκθεσή της « Ανασυγκρότηση της Άμυνας της Αμερικής » (Rebuilding America’s Defenses) πριν από την εκλογή του . Σε αυτό, εύχεται μια καταστροφή συγκρίσιμη με αυτή του Περλ Χάρμπορ που θα ρίξει τον ΗΠΑϊο λαό σε έναν πόλεμο για την παγκόσμια ηγεμονία. Αυτά ακριβώς τα λόγια χρησιμοποίησε ο υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ, μέλος του PNAC, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.
.
Χάρη στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Richard Perle και ο Paul Wolfowitz εγκατέστησαν τον ναύαρχο Arthur Cebrowski στη σκιά του Donald Rumsfeld. Εκεί είχε έναν ρόλο παρόμοιο με αυτόν που είχε ο Άλμπερτ Βολστέτερ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Επέβαλε τη στρατηγική του «ατελείωτου πόλεμου»: οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ δεν έπρεπε πλέον να κερδίζουν πολέμους, αλλά να ξεκινούν μεγάλο αριθμό πολέμων και να τους κάνουν να διαρκέσουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Σκοπός Θα ήταν η καταστροφή όλων των πολιτικών δομών των στοχευόμενων κρατών, προκειμένου να καταστραφούν αυτοί οι πληθυσμοί και να στερηθούν κάθε μέσο άμυνας έναντι των ΗΠΑ [ 7 ]· μια στρατηγική που εφαρμόζεται εδώ και είκοσι χρόνια σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Υεμένη…
.
Η συμμαχία των Στραουσιανών και των ρεβιζιονιστών Σιωνιστών επισφραγίστηκε σε μια μεγάλη διάσκεψη στην Ιερουσαλήμ το 2003, στην οποία Ισραηλινές πολιτικές προσωπικότητες όλων των πεποιθήσεων θεώρησαν δυστυχώς ότι έπρεπε να συμμετάσχουν [ 8 ]. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Victoria Nuland (σύζυγος του Robert Kagan, και τότε πρέσβειρα του ΝΑΤΟ) παρενέβη για να κηρύξει κατάπαυση του πυρός το 2006 στον Λίβανο, επιτρέποντας στον ηττημένο ισραηλινό στρατό να μην διωχθεί από τη Χεζμπολάχ.
Οι Bernard Lewis και Benjamin Netanyahu (Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού)
.
Ορισμένα άτομα, όπως ο Μπέρναρντ Λιούις, δούλεψαν και με τις τρεις ομάδες, τους Στραουσιανούς, τους Νεοσυντηρητικούς και τους Ρεβιζιονιστές Σιωνιστές. Πρώην πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, απέκτησε τις αμερικανική και ισραηλινή υπηκοότητες, ήταν σύμβουλος του Μπενιαμίν Νετανιάχου και μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Lewis, ο οποίος υποστήριξε στα μισά της καριέρας του ότι το Ισλάμ είναι ασυμβίβαστο με την τρομοκρατία και ότι οι Άραβες τρομοκράτες είναι στην πραγματικότητα σοβιετικοί πράκτορες, άλλαξε γνώμη αργότερα και ισχυρίστηκε με την ίδια αισιοδοξία ότι αυτή η θρησκεία κηρύττει την τρομοκρατία. Εφηύρε, για λογαριασμό του Συμβούλιου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, τη στρατηγική της «σύγκρουσης των πολιτισμών». Αφορούσε τη χειραγώγηση των πολιτιστικών διαφορών για την κινητοποίηση των Μουσουλμάνων εναντίον των Ορθοδόξων· μια ιδέα που εκλαϊκεύτηκε  από τον βοηθό του στο Συμβούλιο, τον Σάμιουελ Χάντινγκτον, με τη διαφορά ότι ο τελευταίος δεν την παρουσίασε ως στρατηγική, αλλά ως ματαιότητα ενάντια στην οποία έπρεπε να δράσουμε. Ο Χάντινγκτον είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως σύμβουλος της μυστικής υπηρεσίας της Νότιας Αφρικής του απαρτχάιντ και στη συνέχεια είχε γράψει ένα βιβλίο, Ο Στρατιώτης και το Κράτος (The Soldier and the State) [ 9 ], διαβαιώνοντας ότι οι στρατιωτικοί (κανονικοί και μισθοφόροι) αποτελούν μια χωριστή κάστα, η μόνη ικανή να κατανοήσει τις ανάγκες εθνικής ασφάλειας.
.
Μετά την καταστροφή του Ιράκ, οι Στραουσιανοί αποτέλεσαν αντικείμενο κάθε είδους διαμάχης [ 10 ]. Ό καθένας εκπλήσσεται πως μια τόσο μικρή ομάδα, υποστηριζόμενη από τους νεοσυντηρητικούς δημοσιογράφους, μπορούσε να αποκτήσει τέτοια εξουσία χωρίς να έχει γίνει αντικείμενο δημόσιας συζήτησης. Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών διορίζει μια Ομάδα Μελέτης για το Ιράκ (γνωστή ως «Επιτροπή Μπέικερ-Χάμιλτον») για να αξιολογήσει την πολιτική τους. Καταδικάζει, χωρίς να την κατονομάσει, τη στρατηγική Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι και αποδοκιμάζει τους εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους που προκάλεσε. Αλλά ο Ράμσφελντ παραιτείται και το Πεντάγωνο ακολουθεί απαρέγκλιτα αυτή τη στρατηγική που ποτέ δεν υιοθετήθηκε επίσημα.
.
Στην κυβέρνηση Ομπάμα, οι Στραουσιανοί βρέθηκαν στο υπουργικό συμβούλιο του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν. Ο σύμβουλός του για την εθνική ασφάλεια, Jacob Sullivan, έπαιξε κεντρικό ρόλο στην οργάνωση επιχειρήσεων εναντίον της Λιβύης, της Συρίας και του Μιανμάρ, ενώ ένας από τους άλλους συμβούλους του, ο Antony Blinken, επικεντρώθηκε στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Ιράν. Ήταν εκείνος που πρωτοστάτησε στις διαπραγματεύσεις με τον Ανώτατο οδηγό Αλί Χαμενεΐ που κατέληξαν στη σύλληψη και φυλάκιση των βασικών μελών του επιτελείου του προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ σε αντάλλαγμα για την πυρηνική συμφωνία.
.
Η αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο το 2014 οργανώθηκε από τους Στραουσιανούς. Ο Αντιπρόεδρος Μπάιντεν είναι σταθερά προσηλωμένος σε αυτό. Η Βικτόρια Νούλαντ έρχεται να υποστηρίξει τα νεοναζιστικά στοιχεία του Δεξιού Τομέα και να επιβλέπει το ισραηλινό κομάντο του «Δέλτα» [ 11 ] στην πλατεία Μαϊντάν. Μια τηλεφωνική υποκλοπή αποκαλύπτει την επιθυμία της να «γαμήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση» (sic) σύμφωνα με την παράδοση της έκθεσης Wolfowitz του 1992. Αλλά οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν καταλαβαίνουν και δεν διαμαρτύρονται παρά μόνο αδύναμα [ 12 ]
.
Ο «Τζέικ» Σάλιβαν και ο Άντονι Μπλίνκεν έβαλαν τον γιο του αντιπροέδρου Μπάιντεν, Χάντερ, στο διοικητικό συμβούλιο μιας μεγάλης εταιρείας φυσικού αερίου, της Burisma Holdings, παρά την αντίθεση του υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι. Ο Χάντερ Μπάιντεν δεν είναι δυστυχώς παρά μόνο ένας εθισμένος, θα χρησιμεύσει ως παραβάν για μια τεράστια απάτη σε βάρος του ουκρανικού λαού. Θα διορίσει, υπό την επίβλεψη του Amos Hochstein, μερικούς από τους λιθοβολημένους φίλους του να γίνουν άλλοι αχυράνθρωποι επικεφαλής διαφόρων εταιρειών και να λεηλατήσουν το ουκρανικό αέριο. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αποκάλεσε «συμμορία ναρκοθετημένων».
.
Ο Sullivan και ο Blinken στηρίζονται στον νονό της μαφίας Ihor Kolomoisky, την τρίτη περιουσία της χώρας. Αν και Εβραίος, χρηματοδοτεί τα μεγάλα μπράτσα του Δεξιού Τομέα, μιας νεοναζιστικής οργάνωσης που εργάζεται για το ΝΑΤΟ και μάχεται στην πλατεία Μαϊντάν κατά τη διάρκεια της «αλλαγής καθεστώτος». Ο Kolomoisky εκμεταλλεύτηκε τις γνωριμίες του για να καταλάβει την εξουσία στο κόρφο της ευρωπαϊκής εβραϊκής κοινότητας, αλλά οι ομόθρησκοί του αντέδρασαν και τον έδιωξαν από διεθνείς ενώσεις. Ωστόσο, κατάφερε να διορίσει τον επικεφαλής του Δεξιού Τομέα, Dmytro Yarosh, αναπληρωτή γραμματέα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ουκρανίας και να ορίσει ο ίδιος κυβερνήτη της περιφέρειας (oblast) Dnipropetrovsk. Οι δύο άνδρες θα απομακρυνθούν γρήγορα από κάθε πολιτική λειτουργία. Είναι η ομάδα τους που ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αποκάλεσε «νεοναζιστική κλίκα».
.
Το 2017, ο Antony Blinken ίδρυσε την WestExec Advisors, μια εταιρεία συμβούλων που συγκεντρώνει πρώην ανώτερους αξιωματούχους από την κυβέρνηση Ομπάμα και πολλούς Στραουσιανούς. Η δραστηριότητα αυτής της εταιρείας είναι εξαιρετικά διακριτική.  Χρησιμοποιεί τις πολιτικές διασυνδέσεις των υπαλλήλων της για να βγάλει χρήματα· κάτι που οπουδήποτε αλλού θα ονομαζόταν διαφθορά.
.
Ο Joe Biden δεν είναι Στραουσιανός, αλλά συναλλάσσεται μαζί τους εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Εδώ με τον Anthony Blinken.
.
Οι Στραουσιανοί πάντα ίδιοι με τους εαυτούς τους
.
Από της επιστροφής του Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, αυτή τη φορά ως προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, οι Στραουσιανοί κρατούν ολόκληρο το σύστημα. Ο «Τζέικ» Σάλιβαν είναι Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, ενώ ο Άντονι Μπλίνκεν είναι υπουργός Εξωτερικών με τη Βικτόρια Νούλαντ στο πλευρό του. Όπως έχω αναφέρει στα προηγούμενα άρθρα, μετέβη στη Μόσχα τον Οκτώβριο του 2021 και απείλησε να συντρίψει την οικονομία της Ρωσίας εάν δεν συμμορφωθεί. Αυτή είναι η αρχή της τρέχουσας κρίσης.
.
Η υφυπουργός Εξωτερικών Nuland επαναφέρει τον Dmitro Yarosh και τον επιβάλλει στον πρόεδρο Zelinsky, έναν τηλεοπτικό ηθοποιό που προστατεύεται από τον Ihor Kolomoisky. Στις 2 Νοεμβρίου 2021, τον διόρισε ειδικό σύμβουλο του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγού Valerii Zaluzhnyi. Ο τελευταίος, αυθεντικός δημοκράτης, στην αρχή επαναστατεί και τελικά αποδέχεται. Ερωτηθείς από τον Τύπο για αυτό το εκπληκτικό δίδυμο, αρνείται να απαντήσει και αναφέρεται σε θέμα Εθνικής Ασφάλειας. Ο Yarosh δίνει όλη του την υποστήριξη στον «λευκό φύρερ», τον συνταγματάρχη Andrey Biletsky, και στο τάγμα Αζόφ του. Αυτό το αντίγραφο της μεραρχίας SS Das Reich έχει πλαισιωθεί από το καλοκαίρι του 2021 από ΗΠΑίους πρώην μισθοφόρους της Blackwater [ 13 ].
.
Αυτή η μακρά παρέκβαση, αφού κατέστησε δυνατή την αναγνώριση των Στραουσιανών, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η φιλοδοξία της Ρωσίας είναι κατανοητή, ακόμη και επιθυμητή. Το να απαλλάξουμε τον κόσμο από τους Στραουσιανούς θα ήταν σαν να αποδοθεί δικαιοσύνη στους εκατομμύρια νεκρούς και περισσότερους που προκάλεσαν και να σωθούν εκείνοι που πρόκειται να σκοτώσουν. Μένει να δούμε αν αυτή η επέμβαση στην Ουκρανία είναι ο σωστός τρόπος.
.
Όπως και να έχει, αν η ευθύνη για των σημερινών γεγονότων βαρύνει τους Στραουσιανούς, έχουν ευθύνη και όλοι όσοι τους άφησαν να δράσουν χωρίς αντίρηση. Ξεκινώντας από τη Γερμανία και τη Γαλλία, που υπέγραψαν τις Συμφωνίες του Μινσκ πριν από επτά χρόνια και δεν έκαναν τίποτα για να διασφαλίσουν την εφαρμογή τους, στη συνέχεια από τα πενήντα περίπου κράτη που υπέγραψαν τις διακηρύξεις του ΟΑΣΕ που απαγόρευαν την επέκταση του ΝΑΤΟ ανατολικά της γραμμής Oder-Neisse και δεν έκαναν τίποτα. Μόνο το Ισραήλ, που μόλις ξεφορτώθηκε τους ρεβιζιονιστές Σιωνιστές, εξέφρασε μόλις μια διακριτική θέση για αυτά τα γεγονότα.
.
Είναι ένα από τα διδάγματα αυτής της κρίσης: οι λαοί που διοικούνται δημοκρατικά είναι υπεύθυνοι για τις αποφάσεις που λαμβάνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα από τους ηγέτες τους και που διατηρούνται μετά την εναλλαγή στην εξουσία.
.
Τιερί Μεϊσάν
.
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)
.
[1] « Paul Wolfowitz, l’âme du Pentagone », par Paul Labarique, Réseau Voltaire, 4 octobre 2004.
[2] Killing Detente : The Right Attacks the CIA, Anne H. Cahn, Pennsylvania State University Press (1998).
[3] Αυτό το έγγραφο αποκαλύφθηκε στο “US Strategy Plan Calls For Insuring No Rivals Develop”, Patrick E. Tyler, New York Times , 8 Μαρτίου 1992. Δείτε επίσης τα αποσπάσματα που δημοσιεύτηκαν στη σελίδα 14: “Αποσπάσματα από το σχέδιο του Πενταγώνου: ” Αποτρέψτε την επανεμφάνιση ενός νέου αντιπάλου». Πρόσθετες πληροφορίες παρέχονται στο “Keeping the US First, Pentagon Would Preclude a Rival Superpower” Barton Gellman, The Washington Post , 11 Μαρτίου 1992.
[4] Silent Warfare : Understanding the World of Intelligence, Abram N. Shulsky & Gary J. Schmitt, Potomac Books (1999).
[5] « Toward a neo-Reaganite Foreign Policy », Robert Kagan & William Kristol, Foreign Affairs, july-august 1996, vol. 75 (4), p. 18-32.
[6] « A Clean Break : A New Strategy for Securing the Realm », Institute for Advanced Strategic and Political Studies (1996).
[ 7 ] «Το δόγμα Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι», του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 25 Μαΐου 2021.
[8] « Sommet historique pour sceller l’Alliance des guerriers de Dieu », Réseau Voltaire, 17 octobre 2003.
[9] The Soldier and the State : The Theory and Politics of Civil-Military Relations, Samuel Huntington, Samuel Huntington, Belknap Press (1981).
[10] Αυτή η πολεμική συνεχίζεται πάντα. Για να γράψω το παρόν άρθρο συμβουλεύτηκα κυρίως τα ακόλουθα οκτώ βιβλία : The Political Ideas of Leo Strauss, Shadia B. Drury, Palgrave Macmillan (1988). Leo Strauss and the Politics of American Empire, Anne Norton, Yale University Press (2005). The Truth About Leo Strauss : Political Philosophy and American Democracy, Catherine H. Zuckert & Michael P. Zuckert, University of Chicago Press (2008). Straussophobia : Defending Leo Strauss and Straussians Against Shadia Drury and Other Accusers, Peter Minowitz, Lexington Books (2009). Leo Strauss and the Conservative Movement in America, Paul E. Gottfried, Cambridge University Press (2011). Crisis of the Strauss Divided : Essays on Leo Strauss and Straussianism, East and West, Harry V. Jaffa, Rowman & Littlefield (2012). Leo Strauss, The Straussians, and the Study of the American Regime, Kenneth L. Deutsch, Rowman & Littlefield (2013). Leo Strauss and the Invasion of Iraq : Encountering the Abyss, Aggie Hirst, Routledge (2013).
[11] «Ποιοι είναι αυτοί οι πρώην Ισραηλινοί στρατιώτες ανάμεσα στους μαχητές του δρόμου στην πόλη του Κιέβου; », AlyaExpress-News.com, 2 Μαρτίου 2014. «  The new Gladio in Ukraine  », του Manlio Dinucci, Μετάφραση Marie-Ange Patrizio,  Il Manifesto (Ιταλία),  Voltaire Network, 18 Μαρτίου 2014.
[12] « Conversation entre l’assistante du secrétaire d’État et l’ambassadeur US en Ukraine », par Andrey Fomin, Oriental Review (Russie) , Réseau Voltaire, 7 février 2014.
[13] « Exclusive : Documents Reveal Erik Prince’s $10 Billion Plan to Make Weapons and Create a Private Army in Ukraine », Simon Shuster, Time, July 7, 2021

Το παρόν άρθρο είναι συνέχεια των:
1. « Η Ρωσία θέλει να αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να σεβαστούν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών», 4 Ιανουαρίου 2022.
2. «Η Ουάσιγκτον συνεχίζει το σχέδιο της RAND Corporation στο Καζακστάν και μετά στην Υπερδνειστερία», 11 Ιανουάριο 2022
3. «Η Ουάσιγκτον αρνείται να ακούσει τη Ρωσία και τη Κίνα», 18 Ιανουαρίου 2022.
4. «Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο πάσχουν από κώφωση», 2 Φεβρουαρίου 2022.
5. «Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο προσπαθούν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στην Ευρώπη», 8 Φεβρουαρίου 2022.
6. «Δύο ερμηνείες για την Ουκρανική υπόθεση», 15 Φεβρουαρίου 2022.
7. «Ήχησαν οι σάλπιγγες της κόλασης στην Ουάσιγκτον, ενώ οι σύμμαχοί της αποσύρονται», 22 Φεβρουαρίου 2022.

.Αυξανόμενες εντάσεις (8) - Η Ρωσία κηρύσσει τον πόλεμο στους Στραουσιανούς - Infognomon Politics

https://www.voltairenet.org/?lang=el