Η Ρωσσία είναι μία Αυτοκρατορική χώρα. Δηλαδή μια χώρα με παγκόσμια προβολή ισχύος, με συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας και αξιοσέβαστη στρατιωτική δύναμη που ηγεμονεύει ύπερθεν πολλών Εθνών.
Κατά την διαδικασία αποδομήσεως της ΕΣΣΔ μετά την κατάρρευση του συστήματος, υπεγραφησαν συμφωνίες με την Δύση, για τήρηση μιας "ουδέτερης ζώνης" (buffer zone) κρατών, μεταξύ των Νατοϊκών δυνάμεων και της Ρωσσίας. Αυτή η ζώνη κρατών, ήταν οι πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες.
Μέσα σε μια περίοδο 10-15 ετών, αυτές οι χώρες παρά την συμφωνία, προσκλήθηκαν να προσχωρήσουν στο ΝΑΤΟ. Το buffer zone λοιπόν σμικρύνθηκε ή σε καποια σημεία εξαφανίστηκε, με αποτελεσμα οι Νατοϊκές δυνάμεις να συνορεύουν με την Ρωσσία.
Η Ουκρανία, ούσα μια χώρα πολύ συγγενής εθνοφυλετικά προς την Ρωσσία, έμεινε από τις τελευταίες μεγάλες και υπολογίσιμες χώρες να αποτελεί ουδέτερη ζώνη, με μια κυβέρνηση φιλορωσσική, εκπληρώνοντας κάποιες ελάχιστες απαιτήσεις προς την Ρωσσία για την ύπαρξη μιας μίνιμουμ σφαίρας επιρροής.
Όταν το '14 οι υποκινούμενες εκ της Δύσεως, πολιτικές δυνάμεις της Ουκρανίας επεχείρησαν να αποσπάσουν την Ουκρανία από την Ρωσσία εντάσσοντάς την αρχικά στην ΕΕ, ο φιλορώσσος Πρόεδρος Γιανουκόβιτς αντέδρασε, και η χώρα οδηγήθηκε στα αιματηρά συμβάντα του Euromaidan.
Η Ρωσσία, έχοντας ήδη υπάρξει θεατής σε πολλά χτυπήματα των Δυτικών (μεταξύ αυτών και οι δύο πόλεμοι στην Γιουγκοσλαβία), αντέδρασε οργανωμένα, αποσπώντας μια, ούτως ή άλλως, αμιγώς ρωσσική εθνοτικά περιοχή, την Κριμαία, η οποία όμως έχει και ευαίσθητη στρατηγική σημασία, ενώ παράλληλα απέστειλε βοήθεια και στους αυτονομιστές Ρώσσους του Ντονμπας.
Βλέπετε, εκτός από τους Ρωσσικούς ναυστάθμους σε Σεβαστούπολη, Θεοδοσιούπολη Κριμαίας που ήταν νοικιασμένοι με συμφωνία, κινδύνευε να χάσει και το μεγαλύτερο μέρος της ΑΟΖ της στον Εύξεινο Πόντο καθώς οι ισαπέχουσες μεταξύ Κριμαίας και τουρκικών παραλίων, θα την απέκλειαν σε ένα μικρό μόλις τμήμα της Μαύρης Θάλασσας.
Γενικότερα, η πρόσβαση στην θερμή θάλασσα της Μεσογείου (και όχι στον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό ή στην Βαλτική) ήταν πάντοτε ιδιαίτερης σημασίας για την Ρωσσία.
Δυστυχώς, τα γεράκια της Ουάσιγκτον θεώρησαν πως μετά από 20-30 έτη που παίζουν σχεδόν ανενόχλητοι το παγκόσμιο παιχνίδι και κόβουν φέτα-φέτα τον ζωτικό χώρο της Ρωσσίας, θα έφταναν και στην Ουκρανία και θα την έπαιρναν χωρίς αντίδραση. Όμως δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να κλείνεις τις διεξόδους στον εχθρό σου και να μην του αφήνεις άλλο περιθώριο οπισθοχώρησης, διότι αυτό θα τον οδηγήσει σε αγώνα μέχρι θανάτου και εν προκειμένω, ολοκληρωτικό πόλεμο.
Η "αρκούδα" στριμώχτηκε, ή, όπως λένε κάποιοι φλεγματικά, έβαλε τα σύνορά της πολύ κοντά στους αμερικανικούς πυραύλους. Η αντίδρασή της λοιπόν δεν μπορεί παρά να είναι αποφασιστική. Υποστηρίζει εμμέσως τους Ρώσσους του Ντονμπας, τους οποίους η φιλοδυτική πλέον ουκρανική κυβέρνηση επιθυμεί να ξεπατώσει ως μήτρα κακού, και φυσικά πατάει γερά το πόδι της στην Κριμαία την οποία δεν σκοπεύει να παραχωρήσει. Γι' αυτό το σκοπό χρησιμοποιεί ως άμεση απειλή την συγκέντρωση μεγάλων δυνάμεων στα σύνορά της, σε περίπτωση που οι Δυτικοί μέσω Ουκρανίας αποτολμήσουν κάποια επιθετική ενέργεια έναντι των δύο αυτών σημείων στα οποία πατάει η Ρωσσία.
Ως υστερόγραφο ας κρατήσουμε το γεγονός πως η Ρωσσία είναι Ευρασιατική δύναμη, και μέχρι στιγμής έχουμε ελάχιστη γνώση για τις μυστικές συμφωνίες της με τον γνωστό ανερχόμενο ανατολικό γίγαντα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου