ΕΠΙΓΑΜΙΕΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ....

 

ΕΠΙΓΑΜΙΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ...

Δυό βασιλιάδες πολεμούν

ως να συμπεθεριάσουν

τώρα που συμπεθέριασαν

,καθονται τρων και πίνουν..

Πρόκειται για ενα Βυζαντινο τραγούδι που στήν ουσια,θιγει το φαινόμενο της επιγαμίας..... Επιγαμία είναι ο γάμος μεταξύ δύο ατόμων που ανήκουν σε διαφορετικές είτε κοινωνικές, είτε φυλετικές, είτε εθνικές, κλπ ομάδες για λόγους συμφέροντος...γινόταν και στην αρχαιότητα αλλά το φαινόμενο παρατηρείται στην εξαρσή του κατά την Βυζαντινή περίοδο..γίνονταν γάμοι Βυζαντινών πριγκιπισσών με ξενους ηγεμονες ...για χάρη της διπλωματίας και της πολιτικής καί της παύσης αιματηρων πολέμων,πολλά ατυχα κορίτσια,ομορφα,μορφωμένα ,πορφυρογέννητες,εφευγαν απο ενα πολιτισμένο περιβάλλον ,για τις αυλές των βαρβάρων δύσης και ανατολής,θυσιάζονταν κυριολεκτικα για χαρη του κοινου καλού...ο κατάλογος ειναι μεγάλος[και δυστυχως εχουμε κι ενα παιδι,μοναδικο φαινομενο, κοντρα στα ηθη και τους περιορισμους που επέβαλε η εκκλησια-αλλα για αυτο το θλιβερο γεγονός θα τα πούμε αλλη φορά-]..το πόσο καλά τα κατάφερναν οι νεαρες πριγκίπισσες να επιβιώσουν στις νεες σκληρες συνθήκες,το πόσο συνέβαλαν στην εξέλιξη την πολιτισμικη των λαών που βρέθηκαν και το πόσο βοήθησαν την πατρίδα τους , μάς το αποδεικνύει η ιστορία.....Και επιστρέφουμε στο τραγουδι ....διασώζεται στην Θράκη και κατέληξε να ειναι ενα τραγουδι του γάμου και τις χαρας,οπου ως βασιλιάδες παρουσιάζονται οι γονείς της νύφης και του γαμπρού,που μετα από πολλές συζητήσεις για την προίκα τά βρίσκουν,συμφωνουν κι ανταλάσσουν τά σημάδια[αντιστοιχο των χρυσόβουλων και των γραπτων συμφωνιών των ηγεμόνων],που συνηθως ειναι καποιο χρυσαφικό και ψωμι....τραγουδάει ο Χρόνης Αηδονίδης..