Ο Έλληνας πολεμιστής μοναχός Ιλαρίων που έδιωξε τους Οθωμανούς από την Ελεγμου
Του Γεωργίου Ε. Γεωργά ,[προπονητή Ξιφασκίας/Σπαθασκίας, εκπαιδευτή Παμμάχου και Οπλομαχίας]
Αρχές 14ου αιώνα κάπου στην Μικρά Ασία. Οι Καταλανική εταιρεία είχε αποστατήσει και είχε επιφέρει μεγάλες καταστροφές, οι Οθωμανοί είχαν ξεκινήσει την εισβολή λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμα τους και κατακτώντας την μια πόλη μετά την άλλην. Η αυτοκρατορία δεν είχε ικανούς στρατηγούς για να αντιμετωπίσουν αυτή την συμφορά. Ενώ ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Β’ έκανε συνεχώς λανθασμένες επιλογές.
Εκείνη την εποχή , ζούσε στην μονή Περιβλέπτου ο οποίος ονομάζονταν Ιλαρίωνας. Για το παρελθόν του πριν γίνει μοναχός δεν ξέρουμε και πολλά. Μια μέρα ο ηγούμενος του μοναστηριού τον επέλεξε για μια σοβαρή αποστολή του μοναστηριού. Τον έστειλε στο μετοχι της μονής στην Ελεγμου για να επιστήσει τα κτήματα της μονής. Όταν έφτασε εκεί είδε μόνο τρομαγμένα πρόσωπα ανθρώπων. Ανθρώπους τρομοκρατημένους, εγκαταλειμμένους στην μοίρα τκυς , αδύναμους και παγωμένους από την φρίκη που ζούσαν κάθε μέρα. Οι Οθωμανοί έκαναν συνεχώς επιδρομές σφάζοντας τους πάντες στο πέρασμα τους. Οι καμένες αγροικίες ήταν κάτι συνηθισμένο, σκοτωμένοι άνθρωποι στους δρόμους, γυναίκες βιασμενες.
Σύμφωνα με τον Παχυμερη στις ‘συγγραφικές ιστορίες’ ο μοναχός Ιλαρίωνας ενώ παράλληλα επιστατουσε τα κτήματα της μονής, συγκέντρωσε τους χωρικους, τους σιδεράδες τους ξυλουργούς και μετά από λίγες μέρες φτιάξανε όπλα. Ρόπαλα, ασπίδες , τόξα δόρατα και άλλα. Και τους ξεκίνησε ο ίδιος την εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες. Όρισε χωρικούς ως βιγλατορες έτσι μόλις έβλεπαν τους βάρβαρους να έρχονται , αυτοί ειδοποιούσαν και οι χωρικοί πηγεναν σε ασφαλές μέρη. Αυτό γινόταν έως ότου να ολοκληρώσει την εκπαίδευση των χωρικών. Αλλά και την κατασκευή ενός οχυρού. Σε σύντομο χρονικό διάστημα οι χωρικοί είχαν γίνει λιοντάρια.
Μια μέρα οι Οθωμανοί ξαναήρθαν. Αλλά οι χωρικοί ούτε έφυγαν τρομαγμένοι, ούτε έσκυβαν το κεφάλι σε αυτούς. Αντίθετα είδαν τους χωρικούς έτοιμους για μάχη που τους οδηγούσε στο πεδίο μάχης ένας οπλισμένος μαύρο ντυμένος λιποσαρκος μοναχός.Η επίθεση που έκαναν ήταν τόσο τρομακτική που οι βάρβαροι τα έχασαν, πολλοί σκοτώθηκαν και πολλοί το έβαλαν στα πόδια.
Οι Οθωμανοί ερχόντουσαν ξανά και ξανά αλλά πάντα ο μοναχός Ιλαρίωνας και οι χωρικοί πολεμιστές ήταν εκεί για να τους διώχνουν. Μέχρι που μια μέρα οι Οθωμανοί δεν ήρθαν ξανά. Ο μοναχός Ιλαρίωνας και οι χωρικοί είχαν νικήσει. Η περιοχή ήταν πια ασφαλής και όλοι μιλούσαν για τον μοναχό πολεμιστή. Και κάποια στιγμή τα νέα αυτά έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη και στον Πατριάρχη.
Οι εκκλησιαστικές αρχές συνεδρίασαν και πίεσαν τον Πατριάρχη να σταματήσουν τον μοναχό Ιλαρίωνα και να τον νουθετησουν με επιτίμια και να του βάλουν κανόνες. Ως μοναχός δεν μπορούσε να συμμετάσχει σε πολεμικές επιχειρήσεις και μάλιστα να ηγείται σε αυτές. Η εκκλησιαστική αντίδραση έφτασε και στην Ελεγμου που ζούσε πια ο μοναχός Ιλαρίωνας. Έτσι αποφάσισε να πάει στην Κωνσταντινούπολη και να ζητήσει ακρόαση από τον αυτοκράτορα στο Ιερό Παλατιο. Όπως και έγινε.
Οι εκκλησιαστικές αρχές πίεζαν τον αυτοκράτορα να μην αφήσει τον Ιλαρίωνα να κάνει το έργο του και να κλειστεί πάλι στο μοναστήρι και ο αυτοκράτορας να στείλει στην περιοχή στρατιώτες ( που φυσικά είχαν δίκιο η δουλειά των μοναχών είναι η προσευχή και η άσκηση ), ενώ ο μοναχός Ιλαρίωνας πίεζε και αυτός με την σειρά του ότι η περιοχή είχε ασφαλιστεί και οχυρωθεί με το έργο του και έπρεπε να πάει πίσω για να το κάνει καλύτερο. Ως γνωστόν η απόφαση άργησε. Οι Οθωμανοί έμαθαν ότι ο καλόγερος που πολεμούσε δεν ήταν εκεί και αναθάρρησαν. Ο αυτοκράτορας έστειλε μια μικρή φρουρά, όμως οι Οθωμανοί τους έστησαν ενέδρα πριν φτάσουν στο οχυρό και τους σκότωσαν όλους. Το έργο του Ιλαρίωνα άρχισε να καταρρέει. Ο αυτοκράτορας αργούσε να πάρει απόφαση. Η αργοπορία του αυτοκράτορα να πάρει απόφαση έκανε τους Οθωμανούς ποιο θαρραλέους και άρχισαν πάλι την λεηλασία της υπαίθρου, κανείς δεν μπορούσε να αναπληρώσει το κενό της απουσίας του Ιλαρίωνα. Εντέλει ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Β’ ο Παλαιολόγος πήρε την απόφαση και επέτρεψε στον Ιλαρίωνα να επιστρέψει στην Ελεγμου και να αναλάβει την άμυνα της υπαίθρου και του οχυρού.
Όταν όμως έφτασε ο μοναχός Ιλαρίωνας είδε πως η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Οι Οθωμανοί ήταν περισσότεροι από πριν και ποιο άγριοι. Το δε οχυρό είχε υποστεί ζημιές. Ο πληθυσμός λίγο και οι στρατιώτες ήταν ελάχιστοι. Έτσι αποφάσισε να κάνει επισκευές στο οχυρό και να αφήσει την ύπαιθρο στο έλεος του Θεού. Για άλλη μια φορά η αργοπορία του αυτοκράτορα να πάρει απόφαση αναδείχθηκε μοιραία για μια μεγάλη περιοχή και τους κατοίκους της.
Πηγή : “Συγγραφικές Ιστορίες” του Παχυμερη https://byzantineoplomachia.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου