ΝΑΖΙΖΜΟΣ-ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ!!!

 

Γράφει ο  Θανάσης Πολυζόπουλος

  · 

Το λέμε και "διαφορετική προσέγγιση του ολοκαυτώματος Shoah"

για την οποία (παράλληλες ενοχές) κανείς ποτέ δεν δικάστηκε.

Και ούτε πρόκειται.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

1. Σιωνισμός και Ναζισμός στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο.

Το 1916, Γερμανία, Αυστρία και Τουρκία

έδειχνε να κερδίζουν τον πόλεμο.

Η Βρετανία είχε αποκλειστεί από την Ευρώπη,

η Γαλλία είχε τρομακτικές απώλειες,

ενώ η Ρωσία ζούσε τις παραμονές της επανάστασης.

Κατά το διάστημα προετοιμασίας της διακήρυξης Balfour,

ο αμερικάνικος τύπος που ελεγχόταν από το σιωνιστικό λόμπι,

ξεκίνησε την εκστρατεία

για να παρασύρει τον πρόεδρο Woodrow Wilson

σε έναν ευρωπαϊκό πόλεμο,

όπου οι μέχρι τότε φιλογερμανικές ΗΠΑ

δεν διακινδύνευαν κανένα συμφέρον.

Ο Kaiser και ο λαός του μεταμορφώθηκαν σε Ούνους

που θέλουν να καταστρέψουν τον πολιτισμό.

Και καθώς ο πρόεδρος Wilson ήταν επιφυλακτικός,

η μαφία των σιωνιστών καθοδηγούμενη

από τον γραμματέα του σιωνιστικού κινήματος Chaim Weizmann

και τους προεδρικούς συμβούλους Bernard Baruch,

Louis Brandeis, Paul Warburg και Jacob Schiff,

ανέλαβε να διαχειριστεί αυτή την αμφιθυμία του προέδρου.

Και απεδείχθη ότι αρκούσε να τον απειλήσει

με αποκαλύψεις για εξωσυζυγική του σχέση,

όταν ακόμη ήταν πρόεδρος στο Princeton University.

Το 1916 και με την βοήθεια του «επεισοδίου Lusitania»,

οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο στο πλευρό της Βρετανίας,

με την γελοία δικαιολογία

να κάνουν τον κόσμο ασφαλή για την δημοκρατία

“making the world safe for democracy”

και με το ακόμη πιο γελοίο σύνθημα “Beat Back the Hun”.

Ταυτόχρονα στην Γερμανία εξαφανίστηκαν οι πολεμικές ιαχές

από τα ελεγχόμενα από τους σιωνιστές ΜΜΕ,

ενώ οι απεργίες που οργάνωσαν στις πολεμικές βιομηχανίες

τα συνδικάτα που ήλεγχαν σιωνιστές και μαρξιστές,

αποδυνάμωσαν την πολεμική μηχανή

με αποτέλεσμα την κατάρρευση του μετώπου.

Είναι αποδεκτό από τους περισσότερους ιστορικούς

ότι η τύχη του 1ου παγκοσμίου πολέμου,

αλλά και ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος

που προήλθε από τις αδικίες της συνθήκης των Βερσαλλιών/1918,

κρίθηκε από τον διεθνή σιωνισμό, που το 1916 επέλεξε

ως πιο ελκυστική την πρόταση της Βρετανίας

από την αντίστοιχη της Γερμανίας – Τουρκίας.

Ο ρόλος αυτός του σιωνισμού είναι αποδεκτός

και από τους ίδιους τους σιωνιστές.

Στο λήμμα της Microsoft Encarta «THE BALFOUR DECLARATION»,

διαβάζουμε:

"Σκοπός της διακήρυξης ήταν να κερδηθεί

η υποστήριξη προς τους συμμάχους των Εβραίων

των αντιμαχόμενων κρατών και των Εβραίων των ΗΠΑ."

Παραμένει βέβαια το νομικό απαράδεκτο,

κατά πόσο δηλαδή η Βρετανία,

μια χώρα όπου δεν είχε κανένα σύνδεσμο,

κανένα συμφέρον και καμιά εξουσία, στους σιωνιστές,

είχε το δικαίωμα να υποσχεθεί την Παλαιστίνη.

Ίδια απαράδεκτα και αυθαίρετα βέβαια, η Βρετανία,

διαλύοντας την Οθωμανική αυτοκρατορία, απέκοψε από το Ιράκ

την νότια και πλούσια σε πετρέλαιο επαρχία Κουβέιτ,

για να τη βαφτίσει βασίλειο,

με συνέπεια τον πόλεμο του Κόλπου/1991.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2. Ο σιωνισμός στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο:

Ο πόλεμος ξεκίνησε το 1939 και η σιωνιστική μαφία των ΗΠΑ,

άρχισε να κινεί τα νήματα πλάι στον πρόεδρο Franklin Roosevelt,

μέσω των πρακτόρων του Henry Morgenthau και Harold Ickes,

ενώ και ο Baruch παρέμενε ακόμη μάχιμος.

Η κακή ωστόσο εμπειρία του 1ου παγκοσμίου πολέμου,

είχε δημιουργήσει έντονη αντιπολεμική διάθεση.

Όλα αυτά όμως μέχρι το επεισόδιο στο Pearl Harbor/1941.

Ο Roosevelt είχε επιβάλλει εμπάργκο πετρελαίου

στην σύμμαχο της Γερμανίας, Ιαπωνία,

προκειμένου να της δώσει αφορμή για να επιτεθεί πρώτη,

όπως και έγινε.

Έγγραφα από τον Λευκό Οίκο αποδεικνύουν ότι ο πρόεδρος

γνώριζε για την επικείμενη επίθεση

και την άφησε να πραγματοποιηθεί

για να πεισθεί ο λαός για την αναγκαιότητα του πολέμου

(Day of Deceit, Robert Stinnett).

Αν για τον 1ο πόλεμο αρκούσε το επεισόδιο Lusitania,

η απώλεια τόσων πλοίων και ανθρώπων,

ήταν βέβαιο ότι θα μετέστρεφαν την κοινή γνώμη.

Οι φωνές των ειρηνιστών, όπως του Charles Lindbergh,

αντιμετωπίστηκαν από την Anti Defamation League.

Έλεγε ο Lindbergh: Δεν έχω τίποτα με τους Εβραίους,

αλλά πιστεύω ότι οι ηγέτες της εβραϊκής και της βρετανικής φυλής

επιχειρούν να μας εμπλέξουν σε έναν πόλεμο,

για λόγους που είναι κατανοητοί,

αλλά δεν έχουν σχέση με τα αμερικανικά συμφέροντα.

Οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο και η Γερμανία και πάλι ηττήθηκε.

Αξίζει μια αναφορά στην πολιτική διαθήκη του Adolf Hitler,

λίγο πριν αυτοκτονήσει την 30/4/1945.

Με την πολιτική του διαθήκη ο Hitler

επιρρίπτει την ευθύνη του πολέμου στον διεθνή σιωνισμό

και αυτό δεν εκπλήσσει αν θυμηθεί κανείς αντίστοιχες δηλώσεις

των Lindbergh, Beaverbrook, του πρωθυπουργού Chamberlain

και πολλών άλλων.

Έγραφε ο Hitler:

Δεν είναι αλήθεια ότι εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος στην Γερμανία,

θέλαμε πόλεμο το 1939.

Ο πόλεμος επιδιώχθηκε και προκλήθηκε

από ξένους πολιτικούς εβραϊκής καταγωγής

ή που εργάζονταν για τα εβραϊκά συμφέροντα.

Ούτε ποτέ θέλησα, μετά τον τρομερό 1ο παγκόσμιο πόλεμο,

έναν δεύτερο πόλεμο εναντίον της Αγγλίας ή της Αμερικής.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

3. Σιωνισμός και ναζισμός στον μεσοπόλεμο:

Τα γεγονότα που άλλαξαν την πορεία του 1ου πολέμου,

δεν ξεχάστηκαν από την Γερμανία.

Ο λαός έπρεπε να πληρώνει τεράστια ποσά

για πολεμικές επανορθώσεις,

έτσι όπως είχαν επιβληθεί από εβραϊκά τραπεζικά trust

στους όρους της συνθήκης των Βερσαλλιών.

Η Γερμανία στερήθηκε εδάφη και με την οικονομία κατεστραμμένη,

εξέλεξε καγκελάριο τον Adolf Hitler.

Σύντομα το ναζιστικό κόμμα επανέκτησε από τους σιωνιστές

τον έλεγχο των τραπεζών, των ΜΜΕ και των πανεπιστήμιων.

Τις πρώτες μέρες του ναζιστικού καθεστώτος,

με την "TRANSFER AGREEMENT" /1933 (συμφωνία μεταφοράς),

60.000 Εβραίοι από τους 600.000 που ζούσαν στην Γερμανία,

εγκατέλειψαν την Γερμανία με όλη την περιουσία τους

και με προορισμό την Παλαιστίνη.

Αυτό εξυπηρετούσε και τις επιθυμίες των ναζί

και τις σκοπιμότητες του σιωνισμού.

Στην Γερμανία δημιουργήθηκαν ειδικά στρατόπεδα

όπου οι γερμανοεβραίοι εκπαιδεύονταν στις αγροτικές εργασίες

που θα αντιμετώπιζαν στην Παλαιστίνη.

Το ίδιο έτος (1933) το World Zionist Organization Congress (WZO),

απέρριψε με ψήφους 240 έναντι 43,

ψήφισμα για δράση εναντίον του ναζισμού.

Στο ίδιο συνέδριο ανακοινώθηκε η συνεργασία

της Anglo-Palestine Bank που ανήκε στον WZO,

με το ναζιστικό καθεστώς,

σε μια εποχή που η γερμανική οικονομία ήταν ετοιμόρροπη.

Έτσι ο WZO, στο εβραϊκό μποϋκοτάζ που κηρύχθηκε στην Γερμανία,

απάντησε με ποταμό χρηματοδοτήσεων προς τους ναζιστές,

που προήλθαν ιδίως από την Ha'avara Bank της Παλαιστίνης.

Το 1933, ο Baron Leopold Itz Edler von Mildenstein,

μετά από πρόσκληση των σιωνιστών, επισκέφθηκε την Παλαιστίνη,

όπου και παρέμεινε για έξι μήνες.

Κατά την επιστροφή του ήταν

από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές του σιωνισμού.

Από την θέση του ως επικεφαλής του εβραϊκού παραρτήματος

των υπηρεσιών ασφαλείας των SS,

ξεκίνησε να μαθαίνει την εβραϊκή γλώσσα

και να γράφει για το τι συνάντησε

στις εβραϊκές παροικίες της Παλαιστίνης.

Επίσης έπεισε τον Goebbels να δημοσιεύσει

τα συμπεράσματα της έρευνάς του σε 12 συνέχειες

από 26/9 έως 9/10/1934, στην εφημερίδα «Der Angriff»,

που ήταν το κύριο όργανο της ναζιστικής προπαγάνδας.

(Ένας Ναζί ταξιδεύει στην Παλαιστίνη και μιλάει στην Angriff).

Στα κείμενά του πίστευε ότι είχε βρει την λύση

σε ένα πρόβλημα αιώνων για την δύση, το εβραϊκό.

Ο Goebbels, όχι μόνον είδε θετικά τα συμπεράσματα Mildenstein,

αλλά τιμώντας την έρευνά του έκοψε μετάλλιο,

με την σβάστικα στην μία πλευρά

και το άστρο του Δαυίδ στην άλλη (φωτό).

Το ίδιο έτος ο εκ των ηγετών του σιωνιστικού κινήματος N. Sokolow,

προχωρά στην διαπίστωση ότι ο ναζισμός θα βοηθήσει

στο να μετατραπούν όλοι οι Εβραίοι σε σιωνιστές.

Τον Μάιο/1935, ο Reinhardt Heydrich,

διοικητής των υπηρεσιών ασφαλείας των SS,

σε άρθρο στο Das Schwarze Korps, όργανο ενημέρωσης των SS,

αξιολόγησε τις διάφορες «τάσεις» μεταξύ των Εβραίων

και διαχώρισε τους σιωνιστές από τους υπόλοιπους Εβραίους.

Σύμφωνα λοιπόν με το Das Schwarze Korps:

"Από την ανάληψη της εξουσίας από το ναζιστικό κόμμα,

οι φυλετικοί μας νόμοι

περιέκοψαν την άμεση επιρροή των Εβραίων.

Πως μπορούμε να επανέλθουμε στην προηγούμενη κατάσταση;

Πρέπει να διαχωρίσουμε τους Εβραίους σε δύο κατηγορίες.

Οι σιωνιστές δείχνουν αφομοιώσιμοι, έχουν μια φυλετική εμμονή

και με την μετανάστευσή τους στην Παλαιστίνη,

θα βοηθηθούν να δημιουργήσουν το εβραϊκό κράτος τους.

Δεν είναι μακριά ο καιρός που η Παλαιστίνη

θα δεχθεί πάλι τα παιδιά της

που ήταν χαμένα για περισσότερα από 1000 χρόνια.

Οι καλές μας ευχές και η καλή μας θέληση θα τους συνοδεύσουν."

Αυτός ο διαχωρισμός σε σιωνιστές και υπόλοιπους Εβραίους

και το έπαθλο Παλαιστίνη για τους σιωνιστές,

ήταν που οδήγησε τους σιωνιστές στο συμπέρασμα,

ότι ο στόχος "Παλαιστίνη",

θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα από ένα πόλεμο,

όπου θα "θυσιάζονταν" οι μη σιωνιστές "υπόλοιποι Εβραίοι",

χάριν του νέου κράτους της Σιών.

Ενδιάμεσο θύμα βέβαια ο Heydrich,

καθώς η πόλωση που ζήτησε, όπως τη ζήτησε,

ήταν απαράδεκτα ήπια.

Έτσι οι σιωνιστές σε όλο τον κόσμο

άρχισαν κινητοποιήσεις εναντίον της Γερμανίας

με μποϋκοτάζ των γερμανικών προϊόντων

και καλώντας Βρετανία και ΗΠΑ να πάρουν δραστικά μέτρα.

Την 24/3/1933 η βρετανική Daily Express εμφανίσθηκε

με τον πηχυαίο τίτλο «Judea Declares War on Germany.

Jews of All the World Unite in Action».

Στην πρώτη σελίδα αναλυόταν

η παγκόσμια προσπάθεια των σιωνιστών

να απομονώσουν την Γερμανία

και να στρέψουν τα έθνη εναντίον της.

Το 1934 ο Vladimir Jabotinksy, έγραφε:

Εδώ και μερικούς μήνες η εβραϊκή κοινότητα,

διεξάγει ένα πόλεμο εναντίον της Γερμανίας.

Συμφέρον των Εβραίων

είναι η ολοκληρωτική καταστροφή της Γερμανίας.

Το 1935 ο μεγιστάνας του βρετανικού τύπου Lord Beaverbrook,

προειδοποιούσε για την σιωνιστική επιρροή στον βρετανικό τύπο:

Ήρθαν στην Βρετανία 20.000 γερμανοεβραίοι,

που είναι αντίθετοι σε κάθε συμφωνία με την Γερμανία.

Κατέχουν υψηλές θέσεις στον χώρο του τύπου

και η πολιτική τους επιρροή μας οδηγεί στον πόλεμο.

Με την αντιεβραϊκή νομοθεσία του 1935,

απαγορεύτηκαν όλα τα εβραϊκά έντυπα στην Γερμανία,

εκτός από το Rundschau, που δημοσίευσε την νέα νομοθεσία.

Ένα από τα ιδιάζοντα της νομοθεσίας,

που χαρακτήριζε τους Εβραίους εθνική μειονότητα,

ήταν η αναγνώριση της σιωνιστικής σημαίας,

που ήταν και η μόνη

που επιτρεπόταν εκτός από την σβάστικα στην Γερμανία.

Αυτό βέβαια τιμούσε τους σιωνιστές του ZVfD,

ήταν όμως ταπείνωση για τους υπόλοιπους Εβραίους.

Έγραφε ο Stephen Wise στην Congress Bulletin:

«Ο χιτλερισμός είναι ο εθνικισμός του Σατανά.

Η αποφασιστικότητα ωστόσο, να απαλλαγεί

το γερμανικό εθνικό σώμα από το ιουδαϊκό στοιχείο,

οδήγησαν τον Χίτλερ

στο να ανακαλύψει την συγγένεια με τον σιωνισμό.

Έτσι ο σιωνισμός έγινε το μοναδικό κόμμα

που νομιμοποιήθηκε στο Ράιχ

και η σιωνιστική σημαία

η μόνη που επιτρέπεται στην χώρα των ναζί.

Ήταν μια οδυνηρή διάκριση για τον σιωνισμό,

να επιλεγεί για διακρίσεις και προνόμια

από τον σατανικό αντίστοιχό του»

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

4. Σιωνισμός και Ολοκαύτωμα:

Παρά τις προσπάθειες ναζιστών και σιωνιστών,

το ρεύμα μετανάστευσης των γερμανοεβραίων

δεν ξεπέρασε το 12%.

Έτσι το 1939, όταν όλα έδειχναν ζοφερά

για τους εβραίους της Γερμανίας,

οι Chaim Weizmann, μετέπειτα 1ος πρόεδρος του Ισραήλ

και David Ben-Gurion, μετέπειτα 1ος πρωθυπουργός του Ισραήλ,

καταψήφισαν το σχέδιο Rublee-Schact/1939,

με το οποίο εντός πέντε ετών θα μετακινούνταν

όλοι οι εβραίοι από την Γερμανία,

προτιμώντας να αφήσουν τους εβραίους στη πίεση των γερμανών,

ώστε κάποια στιγμή να σταλούν στην Παλαιστίνη,

παρά να διασπαρούν στην Ευρώπη.

Όπως εξηγούσε ο Weizmann, αν ήξερε ότι θα έσωζε

όλα τα παιδιά των εβραίων μεταφέροντάς τα στην Βρετανία

ενώ μόνο τα μισά παιδιά μεταφέροντάς τα στο Ισραήλ,

θα επέλεγε το δεύτερο,

καθώς δεν πρέπει μόνο να σκεφτόμαστε τις ζωές των παιδιών,

αλλά και το Ισραήλ. (Yoar-Gelber, Zionist Policy and the Fate

of European Jewry (1939-42), Yad Vashem Studies, vol. XII,p.199.).

Οι σιωνιστές αντιμετώπιζαν κάθε προσπάθεια

για διάσωση του εβραϊσμού της Ευρώπης

σαν εμπόδιο και απειλή του σιωνιστικού κινήματος,

διότι τους ήταν άχρηστο να σωθούν οι Εβραίοι

και να μην έρθουν στην Παλαιστίνη.

Ακόμη εμπόδισαν κάθε προσπάθεια για τροποποιήσεις

της μεταναστευτικής νομοθεσίας ΗΠΑ και Ευρώπης,

ώστε οι διωκόμενοι να έχουν καταφύγιο μόνο την Παλαιστίνη.

Η εμμονή του WZO να εποικίσει την Παλαιστίνη,

οδήγησε μεταξύ 1933-1935,

στην απόρριψη των 2/3 των αιτήσεων των γερμανοεβραίων

για έκδοση πιστοποιητικού μετανάστευσης.

Ο Berel Katznelson, εκδότης της «Labor Zionist Davar», έγραφε:

Οι γερμανοεβραίοι ήταν γερασμένοι

για να κάνουν παιδιά στην Παλαιστίνη,

δεν γνώριζαν επάγγελμα για να δημιουργήσουν σιωνιστική αποικία,

δεν μιλούσαν εβραϊκά και δεν ήταν σιωνιστές.

Στην θέση των Εβραίων που αντιμετώπιζαν την εξολόθρευση,

ο WZO έφερε στην Παλαιστίνη 6000 νέους σιωνιστές

από ΗΠΑ, Βρετανία και άλλες ασφαλείς χώρες.

Το χειρότερο, ότι ο WZO, όχι μόνο απέτυχε να βρει λύση

για τους Εβραίους που αντιμετώπιζαν το Ολοκαύτωμα,

αλλά αντιτέθηκε σε κάθε προσπάθεια

να βρεθεί καταφύγιο στους Εβραίους που διέφευγαν.

Όταν το 1943 οι εβραίοι της Ευρώπης εξοντώνονταν κατά χιλιάδες,

το Κογκρέσο των ΗΠΑ πρότεινε να συσταθεί επιτροπή

που θα μελετούσε το πρόβλημα.

Ωστόσο ο ραβίνος Stephen Wise, εκπρόσωπος των σιωνιστών,

ζήτησε να «παγώσει» το πρόγραμμα,

διότι αυτό θα αποσπούσε την προσοχή

από τον εποικισμό της Παλαιστίνης.

Ο Rabbi Wise, ήταν ο ίδιος που το 1938,

ως ηγέτης του American Jewish Congress,

ήταν αντίθετος με την αλλαγή των νόμων μετανάστευσης

που θα διευκόλυνε τους διωκόμενους Εβραίους

να βρουν καταφύγιο στις ΗΠΑ.

Έγραφε τότε ο Rabbi Wise:

"Είναι ενδιαφέρον να γνωρίζετε, ότι πριν μερικές εβδομάδες,

οι αντιπρόσωποι των κύριων εβραϊκών οργανισμών,

σε διάσκεψη αποφάσισαν ότι επί του παρόντος,

κανένας εβραϊκός οργανισμός δεν προωθεί

την με οποιοδήποτε τρόπο αλλαγή των νόμων περί μετανάστευσης."

Την 27/1/1943, κατά την συζήτηση στο βρετανικό κοινοβούλιο

για χορήγηση ασύλου σε 80 εβραϊκές οικογένειες,

ο εκπρόσωπος των σιωνιστών δήλωσε ότι αντιτίθεται,

διότι δεν περιέχει εποικισμό της Παλαιστίνης.

Όπως εξηγούσε ο Weizmann:

"Οι ελπίδες των 6.000.000 Εβραίων της Ευρώπης,

ήταν στην μετανάστευση.

Ρωτήθηκα αν μπορώ να φέρω 6.000.000 Εβραίους στην Παλαιστίνη

και απάντησα, όχι.

Από την τραγωδία θέλω να σώσω νέους για την Παλαιστίνη.

Οι γέροι θα πεθάνουν. Θα αντέξουν την μοίρα τους ή όχι.

Είναι σκόνη, οικονομική και ηθική σκόνη σε έναν βίαιο κόσμο.

Μόνο οι νέοι θα επιβιώσουν. Πρέπει να το αποδεχτούν."

Ο Yitzhak Gruenbaum, πρόεδρος της σιωνιστικής επιτροπής

για τις συνθήκες της ζωής των Εβραίων της Ευρώπης, έλεγε:

"Όταν έχουμε δύο επιλογές,

την σωτηρία των εβραϊκών μαζών της Ευρώπης

ή την εξαγορά γης,

θα ψήφιζα χωρίς δεύτερη σκέψη υπέρ της εξαγοράς.

Όσο πιο πολλά λέγονται για την σφαγή του λαού μας,

τόσο λιγότερη προσπάθεια θα χρειαστεί να κάνουμε

για να προωθήσουμε την εβραιοποίηση της γης.

Αν σήμερα υπήρχε δυνατότητα να αγοραστούν φορτία τροφίμων

με τα χρήματα του εθνικού ταμείου

και να σταλούν μέσω Λισσαβόνας, θα κάναμε κάτι τέτοιο;

Όχι και πάλι όχι!"

Το 1953 αποκαλύφθηκε η συμφωνία του 1944,

μεταξύ του Dr. Rudolph Kastner, προέδρου,

της σιωνιστικής επιτροπής διάσωσης Εβραίων Ουγγαρίας

και του Adolf Eichmann.

Η συμφωνία προέβλεπε ότι θα παραδίδονταν στον Kastner

οι 600 επιφανείς Εβραίοι της Ουγγαρίας,

με τον όρο ότι ο σιωνισμός δεν θα έδινε διεθνή έκταση

για την τύχη των υπολοίπων 800.000 Εβραίων.

Όταν ο Malchiel Greenwald, ένας από τους διασωθέντες,

κατήγγειλε to 1955 τον Kastner

ως συνεργάτη των ναζί και καταδότη,

η υπόθεση κατέληξε στο δικαστήριο,

με αντίδικο – μηνυτή, το κράτος του Ισραήλ,

καθώς ο Kastner είχε αναλάβει το υπουργείο εμπορίου.

Η συμφωνία απεδείχθη και το δικαστήριο κατέληξε στην απόφαση

ότι η σιωνιστική ηγεσία είχε όντως συνεργαστεί

με την επιτροπή διάσωσης Vaad και με το ναζιστικό καθεστώς

στην επιλεκτική και επί πληρωμή διάσωση

1685 Εβραίων της Ουγγαρίας την 30/6/1944,

με αντάλλαγμα την σιωπή για τους υπόλοιπους,

που στη συνέχεια εξολοθρεύτηκαν

με ρυθμό 400.000 ατόμων κάθε εβδομάδα.

Δεν αποδείχθηκε ωστόσο ότι ο Kastner

κατέδιδε τους Εβραίους της Ουγγαρίας, κάτι για πολλούς αυτονόητο,

αφού οι Εβραίοι της Ουγγαρίας ήταν απόλυτα ενσωματωμένοι

στις ντόπιες κοινότητες και δεν υπήρχε δυνατότητα να εντοπιστούν,

παρά μόνο αν αποκαλύπτονταν τα σιωνιστικά αρχεία,

όπου ο Kastner είχε πρόσβαση.

Το επίσης εκπληκτικό που προέκυψε από αυτή την δίκη,

είναι ότι στην προδικασία της Νυρεμβέργης,

με βάση την ψευδορκία του Kastner,

απεσύρθησαν οι κατηγορίες από τον Kurt Becher, στρατηγό των S.S.

Ο Becher ήταν από τους κύριους συνομιλητές του Kastner.

Εκτός όμως από διαπραγματευτής,

είχε διοριστεί από τον Heinrich Himmler,

γενικός επιθεωρητής στρατοπέδων συγκέντρωσης,

ενώ είχε και αξιόλογη εξολοθρευτική δράση

εναντίον των Εβραίων Πολωνίας και Ρωσίας.

Ο Becher ουδέποτε δικάστηκε

και εξελίχθηκε πρόεδρος της Cologne-Handel Gesselschaft

που πουλούσε στο Ισραήλ ιχθυάλευρα και σιτάρι.

Ο Kastner δολοφονήθηκε το 1957 στο Ισραήλ

από ισραηλινό που είχε σχέσεις με την Mossad.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

5. Η στρατιωτική συνεργασία με τον ναζισμό.

Το 1937 η Haganah, που είχε ιδρυτή τον φιλοναζιστή Jabotinsky,

έστειλε στο Βερολίνο τον πράκτορά της Feivel Polkes,

προσφέροντας υπηρεσίες κατασκοπείας

στις υπηρεσίες ασφαλείας των S.S

και προσκαλώντας τον Adolf Eichmann στην Παλαιστίνη.

Ο Feivel Polkes δήλωσε στον Eichmann,

ότι οι εβραϊκοί εθνικιστικοί κύκλοι

είναι εξαιρετικά ευχαριστημένοι

με την ριζοσπαστική γερμανική πολιτική,

διότι έτσι αυξάνεται ο εβραϊκός πληθυσμός στην Παλαιστίνη

και αυτό βοηθάει στην αντιμετώπιση

των πολυπληθέστερων αράβων.

Από το βιβλίο του Ralph Schoenman

“The hidden history of Zionism”, προκύπτουν τα εξής:

Μετά τον πόλεμο, στην γερμανική πρεσβεία της Άγκυρας

αποκαλύφθηκε το «the Ankara document», σύμφωνα με το οποίο:

Την 11/1/1941, ο Avraham Stern,

επανερχόμενος σε προηγούμενη (1940) επιστολή,

πρότεινε συνεργασία του National Military Organization (NMO),

που είχε ηγέτη τον Yitzhak Shamir

(αργότερα πρωθυπουργός του Ισραήλ 1983–84 και 1986–1992)

και του 3ου Ράιχ.

Η πρόταση: Η εκκένωση της Ευρώπης από τις εβραϊκές μάζες,

είναι προϋπόθεση επίλυσης του εβραϊκού ζητήματος

και είναι εφικτό μόνο με την εγκατάσταση

των Εβραίων στην Παλαιστίνη

και τη δημιουργία εβραϊκού κράτους.

Το NMO είναι ενημερωμένο για την εύνοια της κυβέρνησης

στις σιωνιστικές δραστηριότητες στη Γερμανία

και για τα σχέδια μετανάστευσης και είναι της γνώμης ότι:

1. Υπάρχουν κοινά συμφέροντα

από την καθιέρωση της Νέας Τάξης στην Ευρώπη

και των εθνικών φιλοδοξιών των Εβραίων,

όπως εκφράζονται από το NMO.

2. Η συνεργασία της νέας Γερμανίας

και του ανανεωμένου εθνικολαϊκού εβραϊσμού θα ήταν δυνατή.

3. Η ίδρυση εβραϊκού κράτους σε εθνική-ολοκληρωτική βάση,

συνδεδεμένου με συνθήκη με το Ράιχ,

θα διατηρούσε και θα ενίσχυε την γερμανική θέση στην Μ. Ανατολή.

"Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις, το NMO, προσφέρεται,

να πάρει ενεργά μέρος στον πόλεμο, στο πλευρό της Γερμανίας,

με τη προϋπόθεση ότι θα αναγνωρισθούν

οι εθνικές βλέψεις του ισραηλινού απελευθερωτικού κινήματος."