Αν παλεύεις για την Ελευθερία...
Τι είναι ελευθερία; Δύσκολη ερώτηση με ακόμη πιο δύσκολη απάντηση. Κι όμως, μπορεί κανείς να εκφράσει ένα βασικό χαρακτηριστικό της, χωρίς το οποίο, ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει:
Ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει σε κανένα επίπεδο, αν δεν υπάρχει το δικαίωμα να αφεθείς ήσυχος να ζεις την ζωή σου, όσο βέβαια δεν παραβιάζεις τα φυσικά δικαιώματα του άλλου που του επιτρέπουν να κάνει το ίδιο.
Σήμερα, υπάρχουν κάποιες ομάδες, οι οποίες δρουν και πράττουν ενάντια σε αυτό το βασικό δικαίωμα. Κάποιες από αυτές θέλουν να ελέγξουν κάθε μας οικονομική δραστηριότητα. Κάποιες από αυτούς θέλουν να ελέγξουν κάθε μας πολιτική ελευθερία. Κάποιες από αυτές, απεργάζονται τον έλεγχο των κοινωνικών/προσωπικών/θρησκευτικών μας πεποιθήσεων.
Κάποιες ομάδες, έχουν προς το παρόν παραμείνει στο ιδεολογικό σκέλος του ολοκληρωτισμού της επιλογής τους. Δηλαδή, ακόμη σκέπτονται το πως ακριβώς θα είναι και το πως ακριβώς θα επιφέρουν την κόλαση της επιλογής τους, που θα εξαφανίσει κάθε ελευθερία.
Κάποιες άλλες, έχουν καταλάβει ότι η μοναδική αποδεδειγμένη πρακτικά και ιστορικά πηγή και το μέσο αυτού του απόλυτου ελέγχου είναι το Κράτος. Κι έτσι κάνουν ό,τι μπορούν, ξεπουλούν κάθε αξία, υποκρίνονται τους σωτήρες, για να το καταλάβουν.
Κάποιες άλλες, ήδη κατέχουν τον έλεγχο του Κράτους, κι έτσι εργάζονται για να εξαφανίσουν τις ελευθερίες μας.
Όλοι οι παραπάνω, είναι αυτοί που θέλουν να μην μιλάμε. Όλοι οι παραπάνω, μισούν θανάσιμα την ελευθερία. Και την μισούν, γιατί ασχέτως του ποιοί ισχυρίζονται ότι είναι, κάθε πράξη τους αποδεικνύει ότι το μόνο που θέλουν είναι ο ολοκληρωτισμός. Θέλουν να εξαφανίσουν κάθε διαφορά μεταξύ του προσωπικού/ιδιωτικού και του δημόσιου/κοινού.
Εάν τους δώσουμε - και ήδη είμαστε πολύ κοντά σε αυτό - πλήρη εξουσία, τότε, ΔΕΝ θα μας αφήσουν ΠΟΤΕ στην ησυχία μας. Θα μας αρπάξουν τα πάντα, κάθε ιδιωτική περιουσία. Θα μας αρπάξουν την ίδια την ταυτότητά μας ως άνθρωποι. Θα μας αρπάξουν ακόμη και την αθάνατη ψυχή μας.
Αυτοί, έχουν μια ηθική βουλιμία, μια ψυχασθένεια, διότι τα πιστεύω τους, δεν τους επιτρέπουν ανοχή του διαφορετικού.
Πόσα ακόμη πράγματα θα επιτρέψουμε να αρπάξουν αυτοί οι τύραννοι από μας; Πόσα;
Κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα τους, ισούται με περαιτέρω κατακρεούργηση των φυσικών μας δικαιωμάτων... Γιατί κατ αυτούς, οφείλουμε να πιστεύουμε αυτά που πιστεύουν κι αυτοί. Να πράττουμε όπως πράττουν κι αυτοί. Να μιλάμε όπως μιλούν και αυτοί. Κι όποιος δεν το κάνει, του αξίζει η εξαφάνιση, έμμεσα ή άμεσα.
Μην αυταπατάστε.
Κανένας από αυτούς, δεν έρχεται προσφέροντας Ελευθερία. Κανενας από αυτούς, όσο και να ορύεται για κοινωνική δικαιοσύνη, για ισότητα, για την εκμετάλλευση, για την δημοκρατία, για την ελευθερία, για "από τα κάτω οργάνωση", για κρατισμό, για φιλελευθερισμό, το σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό κλπ κλπ, δεν ενδιαφέρεται για σένα. Διότι κανένας τους δεν είναι ο ίδιος ελεύθερος.
Το μόνο που έχουν να προσφέρουν, είναι αυτό που έχουν, αυτό που απεργάζονται, αυτό που ποθεί η ψυχή τους:
Υποδούλωση των πάντων. Κανόνες παντού, εκτελέσιμοι δια της βίας.
Κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι φορούν αλυσίδες οι οποίοι βλέπουν άλλους που δεν τις φορούν, έχουν ως πρώτο τους διεστραμμένο ένστικτο να σε εξαναγκάσουν να βάλεις κι εσύ τις ίδιες αλυσίδες που φορούν και αυτοί. Να σε εξαναγκάσουν να αποδεχθείς κι εσύ τις ίδια υποκειμενικά πιστεύω και ανάγκες που έχουν και αυτοί.
Αλλά ας μην ξεχνάμε τα βασικά. Οι αλυσίδες που φορούν, είναι επιλογή τους. Κι αυτό το γεγονός, μας προδίδει κάτι πολύ σημαντικό:
Έκ των πραγμάτων, νοιώθουν ότι έχουν ανάγκη αυτές τις αλυσίδες. Έχουν ανάγκη την καταπίεση και την ανυπαρξία της ευθύνης των δικών τους επιλογών. Δεν θέλουν καμία ευθύνη. Δεν θέλουν να επιλέγουν ελεύθερα, αλλά να προσδίδουν στις πράξεις τους τον χαρακτήρα εξαναγκασμού. Κι έτσι, πιστεύουν ότι δεν έχουν ευθύνες, εκτός από αυτές που τους επιβάλει η ιδεολογία της επιλογής τους. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και αυτοί οι ίδιοι ως μέσα που είναι, έτσι αγιάζονται...
Επιλέγουν τις αλυσίδες τους, επειδή στο τέλος, αποδεικνύονται αδύναμοι ως χαρακτήρες και αναποτελεσματικοί ως ελεύθεροι άνθρωποι. Είναι τόσο αδύναμοι, που δεν εμπιστεύονται τις ικανότητες τους να αντιμετωπίσουν την διαφορετικότητα. Κι ως εκ τούτου κάνουν ό,τι μπορούν για να την εξαφανίσουν.
Φοβούνται τον ίδιο τους τον εαυτό. Φοβούνται αυτό που θα έρθει μετά, αν αφήσουν τους ανθρώπους να είναι ελεύθεροι. Μισούν και δεν εμπιστεύονται τον Άνθρωπο συνολικά, όπως μισούν και δεν εμπιστεύονται τον ίδιο τους τον ηθικό χαρακτήρα.
Κι έτσι, αγαπούν τι θεωρίες τους, τις λύσεις τους, τους κανόνες τους και θέλουν να τα επιβάλουν όλα σε όλους. Όλοι αυτοί, είναι η προσωποποίηση της οπισθοδρόμησης και εχθροί της ανθρωπότητας και της προόδου.
Τι μπορούμε να πούμε εμείς, οι αγωνιστές της ελευθερίας, που δεν μπορούν να πουν, δεν τολμούν να ξεστομίσουν αυτοί;
Ότι δεν φοβόμαστε τον Άνθρωπο.
Ότι είμαστε ήδη ελεύθεροι, άσχετα με το πόσο μας καταπιέζουν.
Ότι δεν θα ακολουθήσουμε ποτέ αυτούς που φοβούνται και δεν εμπιστεύονται ούτε τον εαυτό τους.
Ότι δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας αφαιρέσει την ελευθερία μόνο και μόνο επειδή αυτός την μισεί όσο μισεί και τον εαυτό του.
Μπορούμε να πούμε εν τέλη:
Ζήτω η ελευθερία!
Ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει σε κανένα επίπεδο, αν δεν υπάρχει το δικαίωμα να αφεθείς ήσυχος να ζεις την ζωή σου, όσο βέβαια δεν παραβιάζεις τα φυσικά δικαιώματα του άλλου που του επιτρέπουν να κάνει το ίδιο.
Σήμερα, υπάρχουν κάποιες ομάδες, οι οποίες δρουν και πράττουν ενάντια σε αυτό το βασικό δικαίωμα. Κάποιες από αυτές θέλουν να ελέγξουν κάθε μας οικονομική δραστηριότητα. Κάποιες από αυτούς θέλουν να ελέγξουν κάθε μας πολιτική ελευθερία. Κάποιες από αυτές, απεργάζονται τον έλεγχο των κοινωνικών/προσωπικών/θρησκευτικών μας πεποιθήσεων.
Κάποιες ομάδες, έχουν προς το παρόν παραμείνει στο ιδεολογικό σκέλος του ολοκληρωτισμού της επιλογής τους. Δηλαδή, ακόμη σκέπτονται το πως ακριβώς θα είναι και το πως ακριβώς θα επιφέρουν την κόλαση της επιλογής τους, που θα εξαφανίσει κάθε ελευθερία.
Κάποιες άλλες, έχουν καταλάβει ότι η μοναδική αποδεδειγμένη πρακτικά και ιστορικά πηγή και το μέσο αυτού του απόλυτου ελέγχου είναι το Κράτος. Κι έτσι κάνουν ό,τι μπορούν, ξεπουλούν κάθε αξία, υποκρίνονται τους σωτήρες, για να το καταλάβουν.
Κάποιες άλλες, ήδη κατέχουν τον έλεγχο του Κράτους, κι έτσι εργάζονται για να εξαφανίσουν τις ελευθερίες μας.
Όλοι οι παραπάνω, είναι αυτοί που θέλουν να μην μιλάμε. Όλοι οι παραπάνω, μισούν θανάσιμα την ελευθερία. Και την μισούν, γιατί ασχέτως του ποιοί ισχυρίζονται ότι είναι, κάθε πράξη τους αποδεικνύει ότι το μόνο που θέλουν είναι ο ολοκληρωτισμός. Θέλουν να εξαφανίσουν κάθε διαφορά μεταξύ του προσωπικού/ιδιωτικού και του δημόσιου/κοινού.
Εάν τους δώσουμε - και ήδη είμαστε πολύ κοντά σε αυτό - πλήρη εξουσία, τότε, ΔΕΝ θα μας αφήσουν ΠΟΤΕ στην ησυχία μας. Θα μας αρπάξουν τα πάντα, κάθε ιδιωτική περιουσία. Θα μας αρπάξουν την ίδια την ταυτότητά μας ως άνθρωποι. Θα μας αρπάξουν ακόμη και την αθάνατη ψυχή μας.
Αυτοί, έχουν μια ηθική βουλιμία, μια ψυχασθένεια, διότι τα πιστεύω τους, δεν τους επιτρέπουν ανοχή του διαφορετικού.
Πόσα ακόμη πράγματα θα επιτρέψουμε να αρπάξουν αυτοί οι τύραννοι από μας; Πόσα;
Κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα τους, ισούται με περαιτέρω κατακρεούργηση των φυσικών μας δικαιωμάτων... Γιατί κατ αυτούς, οφείλουμε να πιστεύουμε αυτά που πιστεύουν κι αυτοί. Να πράττουμε όπως πράττουν κι αυτοί. Να μιλάμε όπως μιλούν και αυτοί. Κι όποιος δεν το κάνει, του αξίζει η εξαφάνιση, έμμεσα ή άμεσα.
Μην αυταπατάστε.
Κανένας από αυτούς, δεν έρχεται προσφέροντας Ελευθερία. Κανενας από αυτούς, όσο και να ορύεται για κοινωνική δικαιοσύνη, για ισότητα, για την εκμετάλλευση, για την δημοκρατία, για την ελευθερία, για "από τα κάτω οργάνωση", για κρατισμό, για φιλελευθερισμό, το σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό κλπ κλπ, δεν ενδιαφέρεται για σένα. Διότι κανένας τους δεν είναι ο ίδιος ελεύθερος.
Το μόνο που έχουν να προσφέρουν, είναι αυτό που έχουν, αυτό που απεργάζονται, αυτό που ποθεί η ψυχή τους:
Υποδούλωση των πάντων. Κανόνες παντού, εκτελέσιμοι δια της βίας.
Κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι φορούν αλυσίδες οι οποίοι βλέπουν άλλους που δεν τις φορούν, έχουν ως πρώτο τους διεστραμμένο ένστικτο να σε εξαναγκάσουν να βάλεις κι εσύ τις ίδιες αλυσίδες που φορούν και αυτοί. Να σε εξαναγκάσουν να αποδεχθείς κι εσύ τις ίδια υποκειμενικά πιστεύω και ανάγκες που έχουν και αυτοί.
Αλλά ας μην ξεχνάμε τα βασικά. Οι αλυσίδες που φορούν, είναι επιλογή τους. Κι αυτό το γεγονός, μας προδίδει κάτι πολύ σημαντικό:
Έκ των πραγμάτων, νοιώθουν ότι έχουν ανάγκη αυτές τις αλυσίδες. Έχουν ανάγκη την καταπίεση και την ανυπαρξία της ευθύνης των δικών τους επιλογών. Δεν θέλουν καμία ευθύνη. Δεν θέλουν να επιλέγουν ελεύθερα, αλλά να προσδίδουν στις πράξεις τους τον χαρακτήρα εξαναγκασμού. Κι έτσι, πιστεύουν ότι δεν έχουν ευθύνες, εκτός από αυτές που τους επιβάλει η ιδεολογία της επιλογής τους. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και αυτοί οι ίδιοι ως μέσα που είναι, έτσι αγιάζονται...
Επιλέγουν τις αλυσίδες τους, επειδή στο τέλος, αποδεικνύονται αδύναμοι ως χαρακτήρες και αναποτελεσματικοί ως ελεύθεροι άνθρωποι. Είναι τόσο αδύναμοι, που δεν εμπιστεύονται τις ικανότητες τους να αντιμετωπίσουν την διαφορετικότητα. Κι ως εκ τούτου κάνουν ό,τι μπορούν για να την εξαφανίσουν.
Φοβούνται τον ίδιο τους τον εαυτό. Φοβούνται αυτό που θα έρθει μετά, αν αφήσουν τους ανθρώπους να είναι ελεύθεροι. Μισούν και δεν εμπιστεύονται τον Άνθρωπο συνολικά, όπως μισούν και δεν εμπιστεύονται τον ίδιο τους τον ηθικό χαρακτήρα.
Κι έτσι, αγαπούν τι θεωρίες τους, τις λύσεις τους, τους κανόνες τους και θέλουν να τα επιβάλουν όλα σε όλους. Όλοι αυτοί, είναι η προσωποποίηση της οπισθοδρόμησης και εχθροί της ανθρωπότητας και της προόδου.
Τι μπορούμε να πούμε εμείς, οι αγωνιστές της ελευθερίας, που δεν μπορούν να πουν, δεν τολμούν να ξεστομίσουν αυτοί;
Ότι δεν φοβόμαστε τον Άνθρωπο.
Ότι είμαστε ήδη ελεύθεροι, άσχετα με το πόσο μας καταπιέζουν.
Ότι δεν θα ακολουθήσουμε ποτέ αυτούς που φοβούνται και δεν εμπιστεύονται ούτε τον εαυτό τους.
Ότι δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας αφαιρέσει την ελευθερία μόνο και μόνο επειδή αυτός την μισεί όσο μισεί και τον εαυτό του.
Μπορούμε να πούμε εν τέλη:
Ζήτω η ελευθερία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου