ι λεβέντες αυτοί, σε κάποια στιγμή της ζωής τους αποφάσισαν ν’ αποτελέσουν την απόλυτη κορυφή της απόλυτης εξουσίας στην Ατλαντίδα, καί δή μόνιμα… αδιάφοροι γιά κάθε ανθρώπινο όριο καί μέτρο, πολύ μακριά από κάθε ανθρώπινο αίσθημα δικαιοσύνης καί τιμωρίας.
Γιά να είμαι ακριβής, η απόφαση αυτή δεν ήταν ολότελα δική τους· είχε ληφθεί αρκετά πρίν γεννηθούν. Το μόνο που ανέμενε η κλειστή ομάδα, που τα σχεδίαζε αυτά, ήταν κάποιες συγκεκριμένες θέσεις των άστρων. Η γέννηση των τριών καμπαλέρος, λοιπόν, είχε προαποφασιστεί πότε καί πού θα γίνει… καί με ποιόν τρόπο. Θα σας τα αφηγηθώ κάποτε.
Όμως, σχεδόν εννοείται πως, αν θες τέτοιες δουλειές, δράς από τα παρασκήνια. Δεν γίνεται να βγείς καί να πείς στον κόσμο: «- Γειά σας! Ήρθα να γίνω -θέλετε δέ θέλετε- το αφεντικό σας καί το αφεντικό των απογόνων σας γιά τις επόμενες …χιλιάδες χρόνια!»
Επιπλέον, όταν κάποιος δεν βλέπει τον αντίπαλό του, έχει τακτικό καί στρατηγικό μειονέκτημα: δεν ξέρει από πού θα τού ‘ρθει το χτύπημα, άρα αναγκαστικά μπαίνει σε καθεστώς μόνιμου φόβου.
Έτσι, γιά να εξασφαλιστεί η παρασκηνιακή δράση τους των τριών, αυτοί σκηνοθέτησαν τον θάνατό τους, δήθεν ότι κάηκαν σε φωτιά… έχοντας, όμως, πρώτα κλωνοποιήσει τα σώματά τους, καί μεταφέρει τα πνευματοψυχικά προικιά από το παλιό σώμα στο καινούργιο. Μετά, όταν τα κλωνοποιημένα σώματα φθειρόντουσαν, ξαναπαίρναν απ’ αυτά γενετικό υλικό καί φτιάχνανε νέον κλώνο, καί ούτω καθ’ εξής. Αυτό, όμως, ήταν καί το λάθος τους!…
…Διότι, ναί μέν κάθε νέο σώμα ήταν αντίγραφο του παλιότερου, αλλά «κάτι» έλειπε.(«Κάτι», όχι του φυσικού πεδίου.) Κι αυτό το «κάτι» μπορούσαν να το πάρουν με γενετικό υλικό μονάχα από το αρχικό σώμα, που είχε γεννηθεί από γονείς! Άρα, ο κάθε κλώνος, γιά να είναι σωστός, είτε θα πρέπει να είναι πρώτης γενιάς κλώνος (δηλαδή, προερχόμενος από το γεννημένο σώμα του κατόχου του), είτε θα είναι ελλιπής σ’ αυτό το «κάτι». Μ’ άλλα λόγια, ο κλώνος κλώνου είναι βήτα διαλογής κατασκευή· κατιμάς σκέτος!

Τώρα, πού το ξέρουμε ότι ο Προμηθέας, που δέθηκε από τον Δία στο Ουλούρου της Αυστραλίας (εκεί ήταν ο «Καύκασος», παρεκτός κι αν δεν καταλαβαίνετε τί διαβάζετε στα αρχαία κείμενα! – ο Αισχύλος είναι σαφέστατος στην περιγραφή της τοποθεσίας), ήταν ο ίδιος ο αρχικός Προμηθέας της Ατλαντίδας, αλλά σε κλωνοποιημένο σώμα;
Το ξέρουμε, επειδή οι αρχαίοι ημών τον «στολίζουν» δεόντως· τον παρουσιάζουν με πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά στην όψη του (καί στον χαρακτήρα του, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει η φάτσα). Βέβαια, κάποιος έχει κάθε δικαίωμα να γεννηθεί καί να παραμείνει άσχημος, όπως έχει κάθε δικαίωμα να είναι μέλος φυλής με μυτόγκες, αλλά (κατά τη γνωμούλα μου) το λεξιλόγιο των αρχαίων ημών παραπέμπει σε άνθρωπο κακογερασμένον προώρως. Κι αυτό ακριβώς παθαίνουν οι κλώνοι.
Άρα, πρέπει να ρίξουμε μιά ματιά στα…

v-β. Χαρακτηριστικά των κλώνων
Πώς ξεχωρίζουμε, αν ένα άτομο που βλέπουμε είναι αυθεντικός άνθρωπος (γεννημένος από γονείς), ή κλώνος; Απλούστατα, επειδή ο κλώνος έχει κάποια διαφορετικά γνωρίσματα από κανονικό άνθρωπο. Οπότε, είτε είναι το σωματικό αντίγραφο ακριβές (καί γιατί να μήν είναι; ), είτε διαφέρει λίγο, σε κάποιες παραμέτρους (καί του φυσικού πεδίου, καί των ανωτέρων πεδίων) πάντα υπερτερεί ένα αυθεντικό σώμα.
Αυτές τις παραμέτρους, θα μπορούσαμε να τις εντοπίσουμε στα εξής:
  • Χροιά φωνής. (Οι κλώνοι έχουν κάτι το «μεταλλικό» στη φωνή τους.)
  • Αύρα. (Οι κλώνοι έχουν αύρα σε μικρότερη έκταση από την αύρα κανονικού ανθρώπου, καί με πιό αδύναμα χρώματα.)
  • Απουσία ζωτικής δύναμης καί αντοχής, καί πρόωρη γήρανση. (Ειρήσθω ότι, καθώς γεράζουμε, μεγαλώνουν η μύτη καί τ’ αυτιά μας – περίπτωση κλωνοποιημένου Προμηθέα, που επέσυρε στην καμπούρα του τα «στολίσματα» των αρχαίων ημών γραφιάδων.)
  • Οι κλώνοι περπατούν με κάπως «ρομποτικό» περπάτημα. (Δηλαδή, είναι απίθανο να δείς κλώνο να προσλαμβάνεται ως χορευτής στα μπαλλέττα Μπαλσόϊ! lol!!!)
  • Το βλέμμα των κλώνων είναι κάπως απλανές καί αδυνατεί να εστιάσει επί ώρα κάπου· δεν έχει, δέ, τη ζωηράδα βλέμματος φυσιολογικού ανθρώπου. Κι αυτό οφείλεται στο ότι…
  • …Οι κλώνοι κατά κανόνα δεν διαθέτουν ισορροπημένο νευροψυχικό σύστημα. (Αν μή τί άλλο, το αυθεντικό σώμα γεννήθηκε υπό το αιθερικό συγκεκριμένων αστρικών θέσεων, άρα έχει συγκεκριμένο νευροψυχικό δυναμικό· στο οποίο προστίθεται η αστρολογική εικόνα του πότε φτιάχτηκε ο κλώνος, καί τα μπουρδουκλώνει όλα!)
Απάνω-κάτω, αυτά είναι. Εάν είμαστε παρατηρητικοί, ο κλώνος κάνει «μπάμ» από μακριά ότι είναι τέτοιος! Φυσικά, δεν πρέπει να μπερδευόμαστε μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, αποδίδοντας ιδιότητες κλώνου σε άλλες ομάδες ανθρώπων, που επίσης τα έχουν. Πχ το απλανές βλέμμα: το έχουν καί οι προχωρημένοι ναρκομανείς (διαλυμένος εγκέφαλος), καί μερικοί ψυχασθενείς, καί μερικοί άτυχοι, που ως παιδιά πέρασαν από «εκπαίδευση πεταλούδας Μόναρκ» (τα σχετικά εδώ κι εδώ), κτλ κτλ. Καθόλου δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί είναι αναγκαστικά κλώνοι!
Απλώς, κάθε φορά πρέπει να έχουμε οξεία παρατηρητικότητα.

v-γ. Μούμιες
Όλοι γνωρίζετε τί συνέβαινε στην αρχαία Αίγυπτο, οπότε δεν θα επιμείνω στην περιγραφή.
Όταν πέθαινε ο φαραώ (κι όχι μόνον ο φαραώ), μετατρέπανε το πτώμα του σε μούμια. Πώς; βγάζοντας τα σπλάχνα καί τον εγκέφαλο (γιά ν’ απομακρύνουν τους μικροοργανισμούς καί τα ένζυμα που ξεκινούσαν την αποσύνθεση του πτώματος), καί εγχέοντας μέσα στο νεκρό σώμα διάφορες ουσίες, που το κρατούσαν άφθαρτο. Βέβαια, όσο πιό ψηλά στην ιεραρχία ήταν κάποιος, τόσο καλύτερη ήταν κι αυτή η διαδικασία – η ταρίχευση. Έτσι, βλέπουμε μέχρι σήμερα τα νεκρά σώματα των φαραώ (κι άλλων αξιωματούχων, κατωτέρων) διατηρημένα πολύ καλά· τόσο από τα χημικά που τα ποτίζανε, όσο καί από το κλίμα της Αιγύπτου.
Βέβαια, μούμιες είχανε κι άλλοι πολιτισμοί… που ενδεχομένως δεν κάνανε κάν τον κόπο να ταριχεύσουν το σώμα· αρκούσε να το αφήσουν στον Ήλιο να ξεραθεί, ή στους αιώνιους πάγους των βουνών τους να το διατηρήσουν. (Ειδικά σ’ αυτή την περίπτωση, οι αρχαιολόγοι βρίσκουν άριστα διατηρημένα σώματα μέσα στα αιώνια χιόνια των Άνδεων, ή του Θιβέτ πχ – όπου βρέθηκαν πτώματα σκοτωμένων ορειβατών άριστα διατηρημένα.) Επίσης, κάποια πτώματα μουμιοποιούνται κι από μόνα τους.
Τέλος πάντων, δεν μας ενδιαφέρει εδώ η μακάβρια αυτή συζήτηση, αλλά τα συμπεράσματα.
Η ταρίχευση των νεκρών φαράω ήταν σαφέστατα μιά διαδικασία, που σκοπό είχε τη διατήρηση του σώματος γιά να κλωνοποιηθεί καί ν’ «αναστηθεί», καί προφανέστατα ήταν κατάλοιπο παρομοίων πρακτικών από παλιότερους πολιτισμούς (ίσως της Ατλαντίδας, ίσως άλλων). Φαίνεται, μάλιστα, πως είχαν πάρει το μάθημά τους, ότι κλώνο της προκοπής φτιάχνουμε μονάχα από το αυθεντικό γεννημένο σώμα! Μόνο που -στο διάβα των χιλιετιών- είχαν (ξε)χάσει το αρχικό νόημα της υποχρέωσης αυτής, επειδή είχαν (ξε)χάσει τον τρόπο να κλωνοποιούν, κι έτσι οι μούμιες σήμερα απλά γεμίζουν τα μουσεία.

Αλλά, στην Αίγυπτο φαίνεται πως δεν τραβούσαν ιδιαίτερο ζόρι γιά την κλωνοποίηση· αν θυμάμαι καλά όσα διάβασα, περιμένανε η ψυχή του νεκρού φαραώ να ξανάρθει στο ίδιο σώμα – γι’αυτό το διατηρούσαν τόσο επιμελώς. Το πώς θα ερχόταν, μή με ρωτάτε. Δεν γνωρίζω. Πάντως, γενικά στο Μάτριξ του κόσμου μας παίζει συχνά μιά ψυχή να ζητάει στην επόμενη ενσάρκωσή της ένα σώμα, παρόμοιο μ’ αυτό που είχε. Θά ‘λεγα, μάλιστα, πως αυτός είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση.

v-δ. Ασκληπιός
Ενώ οι τρείς καμπαλέρος της Ατλαντίδας κι οι φαραώ θέλανε νά ‘χουν αιώνια ζωή γιά χάρη της ρημάδας της εξουσίας (καλά λένε ότι η εξουσία είναι ναρκωτικό καί σεξοδιεγερτικό! – γι’ αυτό τα κομματόσκυλα κολλάνε καί δεν ξεκολλάνε!), υπήρξε ένας άνθρωπος που την ήθελε γιά ολόκληρη τη φυλή μας!
Μάλλον, άλλοι δύο μαζί μ’ αυτόν: ο Ηρακλής κι ο Ιάσων.
Ο μέν Ιάσων περίμενε υπομονετικά να του πεί η Μήδεια τα μυστικά της βιοτεχνολογίας που κατείχε· αλλά αυτό δεν γινόταν, όσο παρέμενε στη ζωή καί την εξουσία της Ιωλκού ο γυιός του Πελία, ο Άκαστος. (Όχι πως δεν υπήρχαν κι άλλα λαμόγια.) Το μυστικό κινδύνευε, όσο υπήρχαν κάτι τέτοια Ατλαντάκια στην πιάτσα. Στο μεταξύ, τη Μήδεια τη σκότωσε το οργισμένο πλήθος στην Κόρινθο, όθεν μυστικά γιόκ!
Ο Ηρακλής, τώρα, είμαι απόλυτα σίγουρος πως απελευθέρωσε τον Προμηθέα με αντάλλαγμα να του πεί το μυστικό της αθανασίας – έστω καί με τη μέθοδο της υποκαταστάσεως του σώματος με κλώνο. Κι είμαι απόλυτα σίγουρος, πως δεν το ήθελε μονάχα γιά τον εαυτό του, ο Ηρακλής. Γι’ αυτό έφερε τον Προμηθέα σε επαφή με τον μέγιστο γιατρό της εποχής, τον Ασκληπιό, ώστε ο δάσκαλος να έχει μαθητή με απόδοση 100% στη μαθητεία! (Ειρήσθω ότι αυτή η δουλειά έγινε αρκετά χρόνια πρό της Αργοναυτικής.)

Τελικά, ο Ασκληπιός τα κατάφερε – καί δή, εις διπλούν. (Απόλυτα σωστό, όσον αφορά την πειραματική δεοντολογία: η επανάληψη ενός πειράματος μειώνει την τυχαιότητα στο αποτέλεσμα.) Η Μυθολογία μας λέει -αν θυμάμαι καλά- πως ο Ασκληπιός «ανέστησε» δύο άτομα… μόνο που δεν ήταν νεκραναστάσεις αυτές. Κλωνοποιήσεις ήταν.
Όμως, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν! Αυτά φαίνεται πως τα πήρε χαμπάρι το ιερατείο του Διός, καί τον Ασκληπιό τον καθάρισε. (Αφού ανακατευόταν στη φάση κι ο Προμηθέας -που το ιερατείο του Διός τον είχε κυνηγήσει αγρίως-, ο Ασκληπιός μετεβλήθη στο «κόκκινο πανί».) Όντως, ήταν υψηλώς οραματιστικό, αλτρουϊστικό, καί πολύ ωραίο εκ μέρους του Ηρακλή να κάνει δώρο την αθανασία σ’ όλους τους Έλληνες…
…Αλλά τί θα γινόταν, αν όλοι οι Έλληνες σταματούσαν να τεκνοποιούν καί γινόντουσαν κλωνάκια, μ’ όλα τα μειονεκτήματα που έχουν οι κλώνοι; «Λέει» η αθανασία έτσι; Δέ λέει! (Ούτε η φυλή λέει.) Άλλο η εφαρμογή της κλωνοποιήσεως σε ατομικό επίπεδο, κι άλλο σε πληθυσμιακό. Αν επετύγχανε η κλωνοποίηση γιά όλους τους Έλληνες, θα ήταν απερίσκεπτη ενέργεια, όπως καταλαβαίνουμε.

Μένει κάτι τελευταίο: το τί απέγιναν οι δυό κλώνοι, που έφτιαξε ο Ασκληπιός… που δεν νομίζω ότι έφτασε στο σημείο να τους περάσει καί ψυχή, αφού ήταν κλώνοι πτωμάτων – κι η ψυχή είχε ήδη πετάξει γι’ αλλού.
[Θα με ρωτήσεις… κι ο Δευκαλίων, τα ίδια δεν έκανε; δεν κλωνοποίησε πτώματα; Πώς, λοιπόν, αυτουνού είχαν βγεί έμψυχοι οι κλώνοι; Δεν γνωρίζω, ίσως στις απ’ ανάμεσα χιλιετίες να χάθηκε η πλήρης τεχνική, κι ο Προμηθέας -αντίθετα με τον γυιό του- να μην την ήξερε.]
Αν θυμάμαι καλά, η Μυθολογία δεν λέει κάτι γι’ αυτούς (που πήγαν, τί έκαναν, κτλ). Αντιθέτως, εγώ έχω αρκετά να πω γιά το θέμα, αλλά θέλω να τα πω σ’ ένα διηγηματάκι· όχι τώρα. Τώρα, καλυφθήτε! Πυροδοτώ!

vi. «Ιωάννης Βατάτζης»
Στα σίγουρα θα σας έχει παρασύρει κι εσάς μία απ’ τις λαίλαπες της εποχής μας, η προφητειολαγνεία.
Εξηγούμαι εξ αρχής: δεν αμφισβητώ το ότι υπάρχει το προφητικό χάρισμα σε κάποιους ανθρώπους, καί δή αγίους. Υπάρχει καί παραϋπάρχει! Όμως, εφιστώ την προσοχή του καθενός σας γιά τις «προφητείες», που κατασκευάστηκαν σε διάφορα γραφεία ψυχολογικού πολέμου. Μ’ άλλα λόγια, αφού οι Έλληνες επιφυλάξαμε καλή υποδοχή στις (γνήσιες) προφητείες των αγίων μας (καί γιατί όχι; γιατί να μην ακούμε ότι μιά μέρα η Ελλάδα θα γίνει μεγάλη καί τρανή; ), πιθανώτατα σκέφτηκαν κάποιοι πονηροί να συμβάλουν κι αυτοί στη σχετική …φιλολογία, με δικά τους δημιουργήματα!
Με ποιόν σκοπό;
Μά, τί ρωτάτε κι εσείς;! Φυσικά την αδρανοποίηση του Ελληνικού Λαού! Φυσικά τον εκμηδενισμό της σκεπτικής του ικανότητας, ώστε να φτάσει στο σημείο (βλακείας) να ονειρεύεται νυχθημερόν το: «- Πέσε πίττα, να σε φάω!» Αφού, μάλιστα, υπάρχει το προηγούμενο του «Αγαθάγγελου«! (Το οποίο δεν γράφτηκε από ιερομόναχο του Αγίου Όρουc, όπως λέει η Γουΐκι, αλλά από τις «υπερεσίες» των Άγγλων. Η γλωσσική ανάλυση του κειμένου αυτό δείχνει.) Οπότε, ο λαός μας πρέπει να οδηγηθεί σε παθητική στάση, περιμένοντας όλα τα καλά να τού ‘ρθουν έτοιμα (πχ η απελευθέρωσή του) από κάποιους άλλους (πχ Ξανφόν Γκιένος)…
…κι άμα (μετά τα επερχόμενα γεγονότα) εισπράξει τελικώς το μακρύτερον των «σωτήρων» του, δεν τρέχει καί τίποτε. Στους  βλάκες, δεν αξίζει κάτι καλύτερο (σκέφτονται οι «σωτήρες»).

Μία απ’ αυτές τις «προφητείες», τώρα, είναι αυτή με τον αυτοκράτορα της Νικαίας Ιωάννη Βατάτζη. (Που έτυχε αγιοκατατάξεως, επίσης.) Το πτώμα του διατηρείται άφθαρτο, λέει, καί κάθε χρόνο τραβάει το σπαθί του όλο καί πιό έξω, λέει, κι όταν το ξεθηκαρώσει πλήρως, τότε θ’ αναστηθεί καί θα πάρουμε τημΜπόλιν (καί την Αγιασοφιάν)! Καί ποιός τα λέει αυτά; Άαααα, η περίπτωση: «φίλος φίλου φίλου του γνωστού του γνωστού του γνωστού»!
Υποτίθεται ένας δικός μας αξιωματικός που υπηρετούσε στα σύνορα, στον Έβρο, τακίμιασε (λόγωι ΝΑΤΟ, ίσως) μ’ έναν τουρκαλά ομόλογό του· κι ο τουρκαλάς ένα βράδυ τον πήρε καί τον πήγε στον τάφο του Βατάτζη καί του έδειξε το σπαθί, κτλ, καί του είπε ότι εμείς οι Τουρκιγιέ την ξεύρομεν την προφητείαν, δες καί μόνος σου ότι ισχύει – καί τημ μπουτσίσαμεν σε τυχόντα πόλεμο μ’ εσάς, καί το ξέρομεν. Καί το πρωΐ γυρίσανε (όχι πλευρό που κοιμόντουσαν, αλλά) εγκαίρως πίσω, κι ο δικός μας δεν είπε τίποτε, παρά μόνον σε κάτι κολλητούς του – κι έτσι το έμαθε όλη η Ελλάδα! 
Κατ’ αρχήν, η ιστορία αυτή μπάζει από παντού. Στρατιωτικός εν ενεργείαι, να μπαίνει έτσι αέρα-πατέρα σε ξένη συνορεύουσα χώρα (μάλλον δεν ξέρετε τί διαδικασίες απαιτούνται προς τούτο· ούτε το ότι, όποιος στρατιωτικός κάνει τέτοια πράγματα χωρίς άδεια, ρισκάρει στρατοδικείο καί απόταξη), να κάνει διαδρομή 350 καί πλέον χιλιομέτρων από κωλόδρομους μέχρι το Νυμφαίο Ιωνίας (θεωρούμενο τόπο ταφής του Βατάτζη), καί να γυρίζει πίσω στα σύνορα του Έβρου εγκαίρως γιά την πρωϊνή αναφορά τάγματος (καί να μην τον έχει πάρει κανένας πρέφα)… τέτοιες ευφάνταστες μαλακίες, εγώ δεν θα τις έλεγα ούτε σε νήπια!
Πές, όμως, ότι οι πονηροί θέλουν να ντύσουν το παραμύθι τους με μιά εύληπτη εισαγωγή. Πάει στην ευχή! Αλλά, εκείνα που εμένα μου χτύπησαν άσχημα εξ αρχής, είναι κάποια συμβάντα της ζωής του Βατάτζη.

Όπως όλοι οι ηγέτες, ο Βατάτζης μπορεί να κριθεί είτε ως άτομο, είτε ως ηγέτης – μόνο που αυτές οι δύο οι τελικές κρίσεις μπορεί να προκύψουν τελείως διαφορετικές. Πχ ο Στάλιν: σε προσωπικό επίπεδο ήταν χοντροκομμένος, αγενής, προσβλητικός, εμπνέων φόβο, φοβούμενος κι ο ίδιος τους συνομώτες. Αρνητικά όλα! Σε επίπεδο ηγέτη, όμως, τα κατάφερε μιά χαρά. Είναι αυτός, που ουσιαστικά πήρε μιά τεράστια καθυστερημένη αγροτική χώρα, καί τη γέμισε βιομηχανίες, ηλεκτρικό ρεύμα, καί νηπιαγωγεία. Είναι αυτός, που απώθησε τους ναζιστές μέχρι πίσω στο Βερολίνο. Είναι αυτός, που εφοδίασε με πυρηνικά όπλα τη χώρα του. Άρα, η τελική κρίση γιά το έργο του ως ηγέτη είναι θετική. (Αν καί -γιά να μην του κουνιέται κανένας- ξεπάτωσε τις εθνότητες της ΕΣΣΔ, μεταξύ των οποίων καί τους δικούς μας.)
Ο Βατάτζης, τώρα, ως ηγέτης με όραμα, θεωρείται καλός. Η χάρη του έφτασε μέχρι την Ήπειρο (πάνω από 800 χιλιόμετρα σε ευθεία από τη Νίκαια), όπου συμμάχησε καί αντιμάχησε με Δεσποτάτα, Ρωμιούς, Φράγκους, Βουλγάρους… κι όλ’ αυτά μέσα στο παιχνίδι της ηγεσίας της αυτοκρατορίας του στην περιοχή. Στρατηγική, διπλωματία, όλα οκέϋ.
Ως άτομο, όμως, δεν ήταν καί το πλέον επιθυμητό πρόσωπο γιά παρέα: συντηρητικός, καί σε αφόρητο βαθμό τοπικιστής. Λέγεται χαρακτηριστικά, πως τους Κωνσταντινουπολίτες αριστοκράτες που κατέφυγαν σ’ αυτόν, καί παραπονιόντουσαν συνεχώς γιά το πότε θα ξανάπαιρναν τημΜπόλιν (καί την Αγιασοφιάν) οι Ρωμιοί από τους Φράγκους, τους γείωσε κανονικά. Λέγοντάς τους πως η Κωνσταντινούπολη δεν αξίζει μία, καί πως το κέντρο αναφοράς είναι εδώ, στη Νίκαια.

Προσέξτε, τώρα, τί χτύπησε συναγερμό μέσα μου:
  • Η Νίκαια είναι κοντά στην Τροία. (Γιά μένα, η Τροία δεν έβλεπε Αιγαίο· ήταν παραμέσα. Θυμάστε τί λέγαμε γιά το μεγάλο πεντάγωνο με τις πυραμίδες, καί ποιό είναι το κέντρο του; )
  • Η Νίκαια βρίσκεται, επίσης, κοντά στην πατρίδα του Πέλοπα.
  • Στη Νίκαια, εκ τρίτου, έγινε η Α’ Οικουμενική Σύνοδος. (Σωστά, επειδή η Κωνσταντινούπολη δεν είχε χτιστεί ακόμη. Ναί, αλλά γιατί στη Νίκαια; χάθηκαν άλλες πόλεις της προκοπής μέσα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία; ήταν ανάγκη να τους πάνε τους γεροντάδες δίπλα στη λίμνη, να τους φάνε τα κουνούπια; )
Άρα, τί συμπέρασμα βγαίνει; Συνδυάστε:
  • Τροία καί Τρωϊκό Πόλεμο. (Καί Αγαμέμνονα· νά ‘βαλε, άρα γε, ο Πελοπίδης ούτος τους Έλληνες να κυριεύσουν την Τροία, απλά γιά να εκδικηθεί κάποιους δικούς του, που διώξαν τον παππού του; Ποιός να ξέρει…)
  • Φρυγία καί βιοτεχνολογία Ταντάλου καί υπολείμματα Ατλάντων στην περιοχή εκείνη.
  • Τα κόλπα του Μάτριξ γιά τις θρησκευτικές καί πολιτικές πρωτεύουσες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (καί από σπόντα τις σημερινές της Δύσης), που είχε αναφέρει ο Παλαιός.
Καί προκύπτει αμέσως-αμέσως ότι αυτή η βιοτεχνολογία κλώνων υπάρχει καί σήμερα κάπου εκεί στην περιοχή της πάλαι Τροίας!
Προκύπτει, επίσης, ότι κάποιοι την ξαναβρήκαν.
Καί προκύπτει πως ο «Βατάτζης» της παραμυθο-προφητείας αυτής είναι κλώνος!!!!!
[Να μή σου πω ότι τον αυθεντικό Βατάτζη τον θεωρώ μετενσάρκωση του Έκτορα – καί μιά ψυχή λέει πως παίζει καί ως μετενσάρκωση του Πέλοπα, αν καί δεν το κόβω. Ο Έκτορας, ως χαρακτήρας, ταιριάζει περισσότερο στον Βατάτζη· το λαμόγιο ο Πέλοπας, όχι.]
Πράγμα, γιά το οποίο («Βατάτζης» = κλώνος) με έβαλε σε υποψίες καί το ότι ξαφνικά (εδώ και καμιά 25αριά χρόνια) όλοι σταμάτησαν να μιλάνε γιά την νεκρανάσταση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου… του οποίου το πτώμα δεν βρέθηκε ποτέ, τουλάχιστον «επισήμως».  (Άλλα παραμύθια εδώ! Ότι το βρήκε ο Μεχμέτ Β’ Πορθητής καί το έθαψε κρυφά στον ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου αργότερα ετάφη καί ο ίδιος, μπλά μπλά μπλά.) Καί βρήκαν να νεκραναστήσουν άλλον! 

Λοιπόν, αγάπες μου… Θυμάστε τί είπαμε παραπάνω, ότι οι κλώνοι προγραμματίζονται;
Οπότε, τί θα γίνει αν κάποιοι πονηροί φτιάξουν έναν κλώνο, που εσύ τον θεωρείς ηγέτη του Ελληνισμού (ήρωα, άγιο), αλλά τον προγραμματίσουν να μας μακελέψει; Έ;
Ειλικρινά, δεν ξέρω ποιοί καί γιατί έβαλαν στόχο την κλωνοποίηση του πτώματος (σκηνώματος) του Βατάτζη, καί τί ακριβώς επιδιώκουν. (Καί γιατί έβαλαν αυτόν στο μάτι, κι όχι πχ τον Καραϊσκάκη.) Ξέρω, μόνο, ότι γιά να δούμε επιτέλους προκοπή, το φάντασμα της Τροίας πρέπει να πάψει να μας κυνηγάει! Η Ελλάδα έχει τους δικούς της στόχους, που ΔΕΝ ταυτίζονται με τους στόχους της όποιας Τροίας. Καί, τελικώς, δεν είναι σόϊ η δουλειά με τις «νεκραναστάσεις» αυτές.
Οπότε, εκείνο που επιδιώκω διακαώς, είναι να εξουδετερώσω εγκαίρως την επικίνδυνη αυτή ωρολογιακή βόμβα, καί να τη βγάλω απ’ τα κεφάλια των ευπίστων συμπατριωτών μας. (Τώρα, βέβαια, δεν ξέρω πόσοι θα με πάρουν στα σοβαρά.)
Καί, πιστεύω συμφωνεί μαζί μου κι ο ίδιος ο Βατάτζης απ’ τους ουρανούς!

Υγ 1: Καταλάβατε, τώρα, γιατί δεν βρίσκεται ούτε το ταριχευμένο πτώμα του Μεγαλέξανδρου; Κάποιοι πρόγονοι είχαν προβλέψει τις εξελίξεις, κι έλαβαν τα μέτρα τους.
Υγ 2: Η ενότητα γιά τον Βατάτζη αφιερώνεται στους αναγνώστες του φιλικού ιστολογίου «Οίμος-Αθήνα», που αναρωτιούνται γιατί ο γέρων πέταξε μιά «ξεκάρφωτη» κουβέντα γιά κλώνους (ανάρτηση εδώ). Παίδες, καταλάβατε, τώρα, το γιατί; Ο γέρων είδε με τον δικό του τρόπο αυτά, που έγραψα! (Αλλά φαίνεται πως δεν θέλει ακόμη να μιλήσει ανοιχτά, φοβούμενος μή δυσαρεστήσει κόσμο.)

(συνεχίζεται)