ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ....

Κρίσιμες ώρες…

Θανάσης Κ.·

 

Τα πράγματα έρχονται όπως σας τα έλεγα, εδώ και μήνες…

Κάποιες διευκρινήσεις λοιπόν, για να κρατάμε την ψυχραιμία μας, γιατί οι ώρες που ζούμε (και θα ζήσουμε) είναι πολύ κρίσιμες.

• Πρώτον, ο Ερντογάν την πάτησε στη Συρία. (Με το καλό, την πατάει και στη Λιβύη).

Τελικά δεν είναι τόσο «αριστοτέχνης» της τακτικής όπως επέμεναν κάποιοι εγχώριοι «θαυμαστές» του.

Αντίθετα έκανε το πιο παιδαριώδες σφάλμα αλαζονείας και έπαρσης: Υπέρ-επέκταση (overextension): Άνοιξε περισσότερα μέτωπα απ’ όσα μπορούσε να κρατήσει, δημιούργησε περισσότερους εχθρούς απ’ όσους μπορούσε να αντέξει - και τώρα το πληρώνει. Στο Ιντλίμπ, πρώτα-πρώτα.

• Δεύτερον, οι ΗΠΑ, παρά τις «γαλιφιές» του Τράμπ στον Ερντογάν, μέχρι και πριν λίγο ακόμα, την κρίσιμη στιγμή που αυτός δοκιμάζεται, τον αφήνουν μόνο! Δεν του συγχωρούν εύκολα ότι συμμάχησε και με τη Ρωσία και με το Ιράν.

Η ενεργοποίηση εναλλακτικού άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου και Κύπρου μοιάζει πολύ πιο αξιόπιστη και σταθερή συμμαχική επιλογή για τις ΗΠΑ, από την αποσταθεροποιητική και αναξιόπιστη Τουρκία.

Η πολιτική του «διπλού άξονα»: Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου που εγκαινιάστηκε από την εποχή του Σαμαρά, απέκτησε δική της δυναμική και συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια, τώρα αρχίζει να αποδίδει…

Να θυμόμαστε ωστόσο, ότι στην αρχή ΔΕΝ την έβλεπαν με καλό μάτι:

• -ούτε το διπλωματικό κατεστημένο του Ελληνικού ΥΠΕΞ (θεωρούσαν ότι ήταν ανατροπή της παραδοσιακά «φιλο-αραβικής» στάσης μας),
• --ούτε το παραδοσιακό «προοδευτικό κατεστημένο» της πολιτικής μας ελίτ (ήταν με τους Παλαιστίνιους και θεωρούσαν κάθε άνοιγμα προς το Ισραήλ… «σιωνιστικό αμάρτημα»),
• -ούτε η παραδοσιακή γραφειοκρατία του ΝΑΤΟ (ήταν εναντίον της Αιγύπτου του Σίσι, που τον θεωρούσαν «δικτάτορα»),
• -ούτε το τότε διπλωματικό κατεστημένο των ΗΠΑ(ήταν υπέρ της Τουρκίας και θεωρούσαν ότι δεν πρέπει να «προκαλούμε» την Τουρκία),
• -ούτε πολλοί Ευρωπαίοι (γενικά ήταν πολύ φιλό-τουρκοι τότε, και αρκετά αντί-ισραηλινοί μερικοί απ’ αυτούς).

Η πολιτική εκείνη που τώρα αποδίδει προχώρησε γιατί άλλαξαν πολλά στο μεταξύ, και ανατράπηκαν όλες οι «σταθερές» και κάποια «διπλωματικά κατεστημένα» στη Δύση.

Αλλά η Ελλάδα είχε δει σωστά τότε, και είχε προετοιμάσει ένα δρόμο που σήμερα τον αποδέχονται πολλοί περισσότεροι.

• Τρίτον, δεν κινδυνεύουμε από «νέο κύμα προσφύγων» από τη Συρία. Κινδυνεύουμε από κύμα τζιχανστιστών, που ετοιμάζονται να μας έλθουν από το Ιντλίμπ, μέσω Τουρκίας!

Ήδη από τα τέλη του 2018, όταν έγινε η συμφωνία του Σότσι, από την περιοχή του Ιντλίμπ είχαν απομακρυνθεί (με ειδικό «διάδρομο» που άνοιξε τότε), σχεδόν όλοι οι άμαχοι της περιοχής αυτής.

Όσοι παρέμειναν εκεί ήταν κυρίως παραστρατιωτικοί τζιχαντιστές «μαχητές» του ΙΣΙΣ ή άλλων ισλαμιστικών κινημάτων, όλοι υπό την «προστασία» της Τουρκίας τότε.

Αυτούς συντρίβει και εκδιώκει σήμερα ο Συριακός στρατός, βοηθούμενος από φιλοϊρανικές δυνάμεις επί του εδάφους και τη ρωσική αεροπορία από αέρος.

Αυτοί φεύγουν τρέχοντας να σωθούν προς Τουρκία!

Κι αν αυτούς μας τους στείλει εδώ ο Ερντογάν, θα έχουμε τεράστιο πρόβλημα.

Γιατί θα αφήσουμε να φτάσουν στο έδαφός μας και – μάλιστα στα ευαίσθητα ακριτικά νησιά μας – εμπειροπόλεμοι τζιχαντιστές!

Αυτό δεν μπορούμε, με τίποτε, να το επιτρέψουμε.

Και είμαστε υποχρεωμένοι να το εμποδίσουμε ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ!

Και από τα χερσαία σύνορά μας (τον Έβρο) και από τα θαλάσσια.

• Τέταρτον, αυτό πρέπει να το διακηρύξουμε με τον πιο επίσημο τρόπο διεθνώς - και ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

Η κυβέρνηση, για να είμαστε δίκαιοι, ήδη το έκανε!

Πρέπει ακόμα να τονίσει, πως η Τουρκία - όχι τώρα, αλλά από χρόνια - έχει εργαλειοποιήσει το «προσφυγικό-μεταναστευτικό», που δεν είναι «προσφυγικό» και δεν είναι πια ούτε «μεταναστευτικό».

Η Ελλάδα πρέπει να διακηρύξει δημόσια, ότι η Τουρκία ΔΕΝ μας στέλνει μέρος των πραγματικών «προσφύγων» που της είχαν έλθει από το μακροχρόνιο εμφύλιο της Συρίας.

Μας στέλνει ανθρώπους που της έρχονται αεροπορικώς με πάμφθηνα εισιτήρια των τουρκικών αερογραμμών από Μαρόκο, άλλες αφρικανικές χώρες, Πακιστάν, Μπαγκλαντές κλπ. τους παραλαμβάνει από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης και τους μεταφέρει στα μικρασιατικά παράλια απέναντι από τα ελληνικά νησιά. Κι ύστερα τους στέλνει απέναντι, αφού τους πείσει να «χάσουν» τα διαβατήριά τους, αλλά ποτέ τα πανάκριβα κινητά τους...

Η Τουρκία συμμετέχει επισήμως στο trafficking - στη λαθροδιακίνηση - προς την Ελλάδα και την Ευρώπη, για να εκβιάζει την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Οι πραγματικοί πρόσφυγες από τη Συρία που είχαν συγκεντρωθεί στην Τουρκία είτε έχουν γυρίσει προ πολλού πίσω στην πατρίδα τους, τώρα που τελείωσε ο Πόλεμος εκεί, είτε ΔΕΝ μπορούν να γυρίσουν γιατί ήταν με την πλευρά των χαμένων, δηλαδή των τζιχαντιστών! Και δεν τους θέλουμε εδώ.

Αυτά πρέπει να διευκρινιστούν εκ των προτέρων και δημόσια από την Ελλάδα, για να μην υπάρχει περιθώριο για σπέκουλα των «επαγγελματιών ανθρωπιστών» του σύγχρονου δουλεμπορίου.

Και για δικαιολογηθεί απολύτως το κλείσιμο των συνόρων προς την Ελλάδα.

Δεν κλείνουμε τα σύνορα σε «πρόσφυγες»! Κλείνουμε τα σύνορα σε τζιχαντιστές ή σε εργαλειοποιημένους από την Τουρκία λαθρομετανάστες αγνώστων λοιπών στοιχείων.

• Πέμπτον, πρέπει κι εμείς να πάψουμε να αποκαλούμε τις ροές… «πρόσφυγες-μετανάστες». Όχι μόνο γιατί ΔΕΝ είναι. Αλλά γιατί δεν έχουμε τα ηθικό δικαίωμα να κλείσουμε τα σύνορα σε πραγματικούς πρόσφυγες! Μόνο που οι άνθρωποι αυτοί ΔΕΝ είναι πρόσφυγες! Κι αν συνεχίσουμε να τους ονομάζουμε έτσι, τότε απλώς… πυροβολούμε τα πόδια μας!

Αν θέλουμε να κλείσουμε πραγματικά τα σύνορά μας, αν θέλουμε πραγματικά να σταματήσουμε τις ροές, οφείλουμε πρώτοι εμείς να πάψουμε να επαναλαμβάνουμε το ψέμα των λαθροδιακινητών…

• Έκτον, η Ελλάδα, όπως και κάθε χώρα, έχει κάθε δικαίωμα (από το Διεθνές Δίκαιο) να κλείσει με κάθε τρόπο τα σύνορά της, επικαλούμενη είτε λόγους εθνικής ασφαλείας είτε λόγους δημόσιας υγείας!

Όποιος λέει πως αυτό το «απαγορεύει» τάχα το Διεθνές Δίκαιο είναι παντελώς άσχετος. Ή είναι παπαγαλάκι των λαθροδιακινητών.

Τελεία και παύλα.-

(Άλλωστε, τα σύνορά τους τα έχουν ήδη κλείσει οι περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες)

• Έβδομον, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να ανακόψεις τις ροές είναι να ΜΗΝ ξεκινήσουν καθόλου να σου έλθουν!

Να διακηρύξεις (και να διαφημίσεις στο διαδίκτυο), ότι από την Ελλάδα πλέον ΔΕΝ πρόκειται να περνάνε! Κι αν έλθουν, δεν θα πάνε πουθενά παρακάτω. Δεν θα έχουν καν το δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο από την ώρα που πέρασαν παράνομα (όπως προβλέπει σαφώς και η τελευταία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων). Απλώς θα προφυλακίζονται σε κλειστά κέντρα μέχρι να απελαθούν. Όχι αναγκαστικά προς την Τουρκία. Κυρίως προς τις πατρίδες τους.

Γι’ αυτό καλύτερα να μην έρχονται στην Τουρκία και να μη πληρώνουν διακινητές να τους μεταφέρουν από εκεί στην Ελλάδα, γιατί θα βρεθούν πίσω από εκεί που ξεκίνησαν.

Και καλύτερα να μη «χάνουν» το διαβατήριό τους, γιατί θα μείνουν καιρό προφυλακισμένοι χωρίς κινητό και χωρίς τσιγάρα, μέχρι να βρεθεί τρόπος να επιστρέψουν.

Γενικά δεν θα καλοπερνάνε. Είναι ανεπιθύμητοι και να το γνωρίζουν πριν ξεκινήσουν.

Αυτό άρχισε να το λέει η κυβέρνηση. Όσο πιο πειστικά το λέει συνεχώς, τόσο πιο αποθαρρυντικό θα είναι για την λαθρο-διακίνηση.

• Όγδοο, ό,τι ισχύει για τους «καινούργιους», να ισχύσει και για τους παλιούς που ήδη βρίσκονται εδώ. Όλοι όσοι πέρασαν παράνομα (με εξαίρεση κάποια γυναικόπαιδα που μας τα έφεραν για «βιτρίνα» και έχουν υποφέρει τα πάνδεινα), δεν έχουν δικαίωμα ασύλου, δεν θα εκδικαστεί καμία αίτησή τους και θα εγκλειστούν μέχρι να φύγουν! Το πιο ακαταμάχητο «επιχείρημα» για την αποθάρρυνση νέων «ροών», είναι να μάθουν όσοι δεν έχουν περάσει ακόμα, ότι εκείνοι που ήδη πέρασαν εγκλείστηκαν και είναι υπό απέλαση! Αυτό μόλις μαθευτεί, θα σταματήσει τις ροές αμέσως!
• Ένατο: οι πρακτικές «απώθησης» (push-back) στη θάλασσα μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Είναι κάτι που το κάνουν διάφορες χώρες – και ευρωπαϊκές – αλλά δεν το πολύ…διαφημίζουν. Δεν είναι «παράνομο», όπως λένε κάποιοι. Επιτρέπεται έτσι κι αλλιώς όταν μια χώρα επικαλείται ύψιστα συμφέροντα προστασίας της εθνικής της ασφάλειας και της δημόσιας υγείας.

Εμείς έχουμε και ύψιστα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας να επικαλεστούμε (να αποτρέψουμε τη μαζική είσοδο βετεράνων τζιχαντιστών, που τους τρέμει όλη η Ευρώπη) και ύψιστο συμφέρον δημόσιας υγείας να επικαλεστούμε (την προστασία από ανεξέλεγκτα κρούσματα κορονοϊού).

Έτσι κι αλλιώς το push back είναι «αποτρεπτικό» και η σημασία του είναι κυρίως «συμβολική» - ψυχολογική. Δεν βουλιάζεις τις βάρκες, απλώς τις εμποδίζεις, όπου τις βρεις, να περάσουν. Καλό είναι να το γνωρίζουν απέναντι. Αλλά κυρίως πρέπει να γνωρίζουν, ότι αν περάσουν, ή αν βουλιάξουν τις βάρκες και τους περιμαζέψουμε, πάνε κατευθείαν για προφυλάκιση.

Το push-back σημαίνει ότι το Λιμενικό μας γίνεται ξανά… «Λιμενικό», δηλαδή Σώμα φρούρησης θαλασσίων συνόρων!

Κι όχι… «Ναυγασωστικό», δηλαδή σώμα υποδοχής λαθρο-εισβολέων.

Είναι ένα από τα πολλά μέσα για να πειστούν οι πάντες, ότι από δω δεν περνάνε - κι αν περάσουν, δεν θα… καλοπεράσουν!

Αλλά το πιο πειστικό είναι όλα τα προηγούμενα που αναφέραμε.

Και το ακόμα πιο πειστικό, που ολοκληρώνει το «πλέγμα» φύλαξης των συνόρων, είναι το τελευταίο:

* Δέκατο: άμεση αλλαγή του καθεστώτος λειτουργίας των ΜΚΟ μέσα στην Ελλάδα! Αναστέλλονται οι άδειες όλων! Παραπέμπονται σε δίκη κάποιες, βγαίνουν και διεθνή εντάλματα σε βάρος όσων ευθύνονται για πληθώρα αδικημάτων – ενίοτε και κακουργημάτων – και βγαίνουν νέες άδειες, μόνο για τις εντελώς απαραίτητες, μόνο υπό πολύ αυστηρά κριτήρια λειτουργίας και παρακολούθησής τους.

Αλλαγή καθεστώτος σημαίνει – μεταξύ άλλων – ότι δεν απαγορεύουμε κάποιες και οι υπόλοιπες λειτουργούν κανονικά όπως πριν.

Αντίθετα απαγορεύουμε όλες ως τώρα και αδειοδοτούμε εκ νέου κάποιες υπό πολύ αυστηρούς όρους.

Μόνο έτσι θα πειστούν όλοι - ένθεν κακείθεν των συνόρων - ότι «στηρίγματα» δεν θα έχουν πια εδώ, σύνδεσμοι να τους «δασκαλεύουν» πώς να παρακάμπτουν την ελληνική νομοθεσία δεν θα υπάρχουν πια, το καθεστώς «κράτους εν κράτει» που είχε επιβληθεί στην Ελλάδα από τις ασύδοτες ΜΚΟ καταργείται δια νόμου (και δια ροπάλου). Οι συνεργάτες των διακινητών τίθενται εκτός νόμου.

Αυτό είναι το πιο «δύσκολο» και πιο κρίσιμο μέρος του επιχειρησιακού σχεδίου για σφράγισμα των συνόρων. Όχι το push back.

Αλλά αυτό – η κατάργηση του «κράτους εν κράτει» των ΜΚΟ – γίνεται! Είναι απόλυτα εφικτό και απόλυτα σύννομο.

ΥΓ. Κι όποιος το επιχειρήσει, θα αποδείξει ότι μπορεί να «σπάσει αυγά» και θα κερδίσει τον πληθυσμό της χώρας με το μέρος του.

Φανατικά μάλιστα…