"Σ ΑΓΑΠΩ"...ΑΝ ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΘΑ ΤΟ ΦΩΝΑΖΑΜΕ...

Αφιερωμένο.....

Νίκος Σταθόπουλος

ΠΑΤΕΝΤΕΣ μιας μοδός που φιμώνει το άτομο για να αποφύγει τις δεσμεύσεις...μην λες "σ' αγαπώ", γιατί σημασία έχει η πράξη, γιατί τα λόγια "είναι αέρας"!...ε ωραία, λοιπόν : ας κάψουμε στην μοντερνέ ιερά πυρά το Μονόγραμμα, ας ρίξουμε στο χρονοντούλαπο της "ρητορικής αισθηματολογίας" τα πανέμορφα λαϊκά του άμεσου πάθους, ας μένουμε σε μια διαρκή χύμα αναμονή για την "εξέλιξη των αισθημάτων", ας κάνουμε, τω όντι, τη ζωή και τη σχέση, ένα project χωρίς την ελάχιστη έξαρση, χωρίς ...το δέος που αγωνιά για μια "δήλωση" όταν όλα γύρω στριγγλίζουν συμβάσεις, ας ζήσουμε με κουλτούρα "μετρήσιμης εργασιακής απόδοσης" (όταν τρώνε κι όταν δουλεύουν δεν μιλάνε..)...πώς γίνεται να αγαπάς και να αγαπιέσαι χωρίς το πανηγυρικό κλίμα της ευθείας δήλωσης;χωρίς την εκρηκτική σπορά συγκίνησης που περιέχουν οι λέξεις;χωρίς τη βαθιά δέσμευση που επιβάλλουν τα λόγια, και χωρίς την οποία όλα υπολειτουργούν σαν "μοίρα" και "συνωμοσία";..."μόδες" ενός εγωπαθούς φιλελέ που καμουφλάρει τον περίκλειστο αυτοκαθορισμό του σε "θετικές μορφές" και απλά διατηρεί το προνόμιο να κάνει ό, τι και όποτε γουστάρει χωρίς να λογοδοτεί...μια σοφιστικέ ναρκισσιστική παρακμή που απλά έχει "ωράρια κά@λας" και είναι εντελώς παγωμένη εσωτερικά...δεν είναι η "ορθολογική" απόρριψη τού κάθε "σ' αγαπώ", αλλά είναι που δεν το έχει εντός του ο άνθρωπος...αν το είχε, θα το ούρλιαζε...