* Το κείμενο υπογράφει ο Διονύσης Κλαδάς,ο αγαπημένος μας "Μποτίλιας στο πέλαγος"...δεν πρόκειται για αρθρο συγκροτημένο,αλλά για σχόλια που εγιναν στο αδερφόν μπλόγκ-θα σας δώσω σύνδεσμο στο τέλος-και συνέλεξα ώστε να μην χαθούν σχετικά αδοξα...θα υπάρξει συνέχεια,αρα να προστρέχετε,,,,
-----------
Παρότι έχω θέσει την σκέψη μου σε διασικασία συστηματικής αναδιάταξης (συγκεντρώνοντας και επεξεργαζόμενος υλικό πριν το τοποθετήσω στην χύτρα και ακόμη περισσότερο πριν θέσω απόψεις στην τράπεζα τού δημοσίου διαλόγου) θεωρώ σκόπιμη μια τοποθέτηση στα άκρως ζωτικά ζτήματα, τα οποία έθεσε ο ανώνυμος στο πολύτιμο σχόλιο του. Διότι, ένώ έθιξε με πρωτότυπο και από κάποιες πλευρές εύστοχο τρόπο το ζητούμενο τής νοητικής διαδικασίας, εκτιμώ ότι χρειάζονται μια σειρά επί πλέον επισημάνσεις, ώστε να αποφευχθούν πιθανές παρανοήσεις.
Τα ζητήματα που θίγει το σχόλιο είναι δύο:
– Η νοητική λειτουργία ως προς τον επιμερισμό τους στις δυο περιοχές τού εγκεφάλου. (Κάνω χρήση τού όρου «νοητική λειτουργία» στηριζόμενος στην έννοια τού ΝΟΟΣ, ο οποίος κατά την Θεωρία τού Πλάτωνος και τών Νεοπλατωνικών φιλοσόφων – και όχι μόνον – ουδόλως εξαντλείται στα όρια τού ορθολογισμού. Το αυτό ισχύει και για την έννοια τού ΛΟΓΟΥ, ο οποίος επίσης ουδόλως εξαντλείται στα όρια τής λογικής).
– Ο τρόπος που χειρίστηκαν αυτές τις λειτουργικότητες δύο μεγάλοι πολιτισμικοί χώροι, τουτέστιν οι δυτικοί σε αντιδιαστολή προς τους Κινέζους.
Σχετικά με το δεύτερο αρμόζει να τονισθή, ότι οι σημαντικοί πολιτισμικοί χώροι δεν περιορίζεται στούς δυο, που εστιάζεται το σχόλιο. Σαφώς αναγνωρίζω, ότι αυτό το σχόλιο αποσκοπεί σε μια πρώτη αποκατάσταση δεδομένων, παρέχοντας ένα ερέθισμα σχετικά με το αναπόφευγο ξεπάρασμα στερεότυπων, τα οποία έχει αγκυρώσει στην συνείδησή μας ο επιβληθείς κοινωνικός μύθος. Προκαταβολικώς εκτιμώ, ότι η αποκατάσταση τών νοητικών λειτουργιών στην βάση και στα μέτρα που αληθώς τους αρμόζουν, προΰποθέτει την δημιουργική σύνθεση δεδομένων και ζητουμένων, η οποία είναι αδύνατον να μην επεκτείνεται σε περισσότερους τόμους. Επ αυτού θεωρώ χρέος μου να τονίσω, ότι ΑΠΑΣΕΣ οι θεωρίες, οι οποίες επενέργησαν απτές ανατροπές τών κοινωνικών και πολιτικών σταθερών, δεν περιοριορίστηκαν μόνον σε αναλύσεις κοινωνικού – πολιτικού χαρακτήρος, αλλά εδράζοντο επάνω στην εκπόνηση αποκρυσταλλωμένης φιλοσοφικής βάσεως, η οποία συγκροτεί και διέπει αναλυτικό όργανο. (Ας μού επιτραπεί σχετικά να αναφέρω την κριτική, που μού έκανε ο καλός φίλος μου H. A., Διδάσκαλος τής Κοινότητος Των Σούφι στο Βερολίνο και έμπειρος Αλχημιστής, ότι είμαι ο πλέον ηλήθιος άνθρωπος που συνάντησε στην ζωή του, δεδομένου ότι ως γνώστης τής Ελληνικής Γλώσσης, ώφειλα να γνωρίζω το νόημα τού όρου «idiot» – ιδιώτης, ώστει να μην πετάω τον χρόνο μου στασκουπίδια, ασχολούμενος με επαγγελματικά πάρεργα. Η κατεργασία όμως τών τεχνών προϋποθέτει πενεία, οπότε ελπίζω στην ταχεία περεταίρω πτώχευσή μου).
Τα ζητήματα που θίγει το σχόλιο είναι δύο:
– Η νοητική λειτουργία ως προς τον επιμερισμό τους στις δυο περιοχές τού εγκεφάλου. (Κάνω χρήση τού όρου «νοητική λειτουργία» στηριζόμενος στην έννοια τού ΝΟΟΣ, ο οποίος κατά την Θεωρία τού Πλάτωνος και τών Νεοπλατωνικών φιλοσόφων – και όχι μόνον – ουδόλως εξαντλείται στα όρια τού ορθολογισμού. Το αυτό ισχύει και για την έννοια τού ΛΟΓΟΥ, ο οποίος επίσης ουδόλως εξαντλείται στα όρια τής λογικής).
– Ο τρόπος που χειρίστηκαν αυτές τις λειτουργικότητες δύο μεγάλοι πολιτισμικοί χώροι, τουτέστιν οι δυτικοί σε αντιδιαστολή προς τους Κινέζους.
Σχετικά με το δεύτερο αρμόζει να τονισθή, ότι οι σημαντικοί πολιτισμικοί χώροι δεν περιορίζεται στούς δυο, που εστιάζεται το σχόλιο. Σαφώς αναγνωρίζω, ότι αυτό το σχόλιο αποσκοπεί σε μια πρώτη αποκατάσταση δεδομένων, παρέχοντας ένα ερέθισμα σχετικά με το αναπόφευγο ξεπάρασμα στερεότυπων, τα οποία έχει αγκυρώσει στην συνείδησή μας ο επιβληθείς κοινωνικός μύθος. Προκαταβολικώς εκτιμώ, ότι η αποκατάσταση τών νοητικών λειτουργιών στην βάση και στα μέτρα που αληθώς τους αρμόζουν, προΰποθέτει την δημιουργική σύνθεση δεδομένων και ζητουμένων, η οποία είναι αδύνατον να μην επεκτείνεται σε περισσότερους τόμους. Επ αυτού θεωρώ χρέος μου να τονίσω, ότι ΑΠΑΣΕΣ οι θεωρίες, οι οποίες επενέργησαν απτές ανατροπές τών κοινωνικών και πολιτικών σταθερών, δεν περιοριορίστηκαν μόνον σε αναλύσεις κοινωνικού – πολιτικού χαρακτήρος, αλλά εδράζοντο επάνω στην εκπόνηση αποκρυσταλλωμένης φιλοσοφικής βάσεως, η οποία συγκροτεί και διέπει αναλυτικό όργανο. (Ας μού επιτραπεί σχετικά να αναφέρω την κριτική, που μού έκανε ο καλός φίλος μου H. A., Διδάσκαλος τής Κοινότητος Των Σούφι στο Βερολίνο και έμπειρος Αλχημιστής, ότι είμαι ο πλέον ηλήθιος άνθρωπος που συνάντησε στην ζωή του, δεδομένου ότι ως γνώστης τής Ελληνικής Γλώσσης, ώφειλα να γνωρίζω το νόημα τού όρου «idiot» – ιδιώτης, ώστει να μην πετάω τον χρόνο μου στασκουπίδια, ασχολούμενος με επαγγελματικά πάρεργα. Η κατεργασία όμως τών τεχνών προϋποθέτει πενεία, οπότε ελπίζω στην ταχεία περεταίρω πτώχευσή μου).
Εν πρώτοις ας επισημανθή, ότι οι σημαντικοί πολιτισμικοί χώροι, από πλευράς μιάς τυπολογικής ταξινόμησης είναι πέντε επί πλέον : Δίπλα στον δυτικό και τον Κινέζικο πολιτισμικό χώρο υπάρχουν ο Ρωσικός, ο Ινδικός, το Ισλάμ (με τον ευαίσθητο διαχωρισμό σε Σουνίτες και Σιίτες, όπου στους δεύτερους δεσπόζουν οι Πέρσες, οι οποίοι – έστω και εάν δεν τούς αποδίδεται η δέουσα σημασία – συνιστούν την πολιτισμική πρωτοπορεία στην Πρόσω Ανατολή) όπως και ένας χώρος ο οποίος αναφανδόν υποτιμάται, ενώ υπέχει ιδιάζουσα σημασία ένεκα τής ιδιότυπης συγκροτήσεως τών νοητικών του λειτουργιών, η ύπαρξη τών οποίων φαίνεται να υποτιμάται ολοσχερώς, ή να υποβιβάζεται στο ελάχιστο. Πρόκειται για τις κοινωνίες, που η δυτική νοοτροπία θεωρεί ότι βρίσκονται σε άγρια ή ημιάγρια κατάσταση. Ο Claud Lévy-Strauss χαρακτήρισε αυτούς τούς κοινωνικούς σχηματισμούς στούς ”Θλιμμένους Τροπικούς” ως “κοινωνίες, που δεν γνωρίζουν και δεν κάνουν χρήση τής γραφής”, αποκαθιστώντας μια σειρά δεδομένα σχετικά. Στο έργο του “Άγρια Σκέψη” για πρώτη φορά αποκατέστησε την πραγματικότητα, ότι αυτά τα δύο φαινομενικά αντικρουόμενα δεδομένα, τουτέστιν η αγριότητα και η διαδικασία τής σκέψης κάλλιστα συνδυάζονται: Ενώ η καθιέρωση τής γραφής συνέβαλε αποφασιστικά στην πολιτισμική εξέλιξη τών κοινωνιών, που διήλθαν από την αγριότητα αρχικώς και την βαρβαρότητα στην συνέχεια στο στάδιο τού πολιτισμού, διευκολύνοντας μέσω τής καταγραφής δεδομένων την αρχειακή τους αποθήκευση και διάσωση, δεν είχε μόνον θετικές και αυξητικές συνέπειες για τις νοητικές λειτουργίες τού εγκεφάλου. Η γραφή οδήγησε σε έντονη εξασθένιση τής μνήμης και τών αντίστοιχων εγκεφαλικών κέντρων στούς λαούς, που ακολούθησαν την πορεία τής αναπτύξεως τού πολιτισμού, αποκτώντας ταυτοχρόνως και κάποια άλλη αντίληψη για την ποιότητα του χρόνου έναντι τών κοινωνιών, που δεν διαθέτουν γραφή. Ο Lévy-Strauss μελετώντας τις φυλές στον Αμαζόνιο, διαπίστωσε, ότι ο μέσος ιθαγενής μπορούσε να συγκρατή στην μνήμη μου περισσότερες από δέκα ιαματικές χρήσεις για κάθε βότανο ενός πλήθους, που ξεπερνούσε τα χίλια βότανα. Αυτή η δυνατότητα απομνημόνευσης εξασθένισε με την χρήση τής γραφής. Αλλά και πιο πρόσφατες ανακαλύψεις τών ερευνών τής ανθρωπολογικής φυσιολογίας κατέδειξαν, ότι ο όγκος τού ανθρωπίνου εγκεφάλου μειώθηκε κατά τα τελευταία τρεις χιλιάδες χρόνια κατα ένα ποστό 15% μεταξύ και 20%. Παρότι η εν λόγω διαπίστωση φαίνεται ανόητη, στην ουσία επί παραδείγματι η πρόκληση τής γοργής αντιμετώπισης μιάς επίθεσης ενός δηλητηριώδους ερπετού – ως μη τελείως σπάνια διαδικασία στο απώτερο παρελθόν – απαιτεί άλλη συγκρότηση και εγρήγορση τών εγκεφαλικών κέντρων από ότι η επίλυση διαφορικών εξισώσεων, σε μια φάση, που η κάλυψη πλείστων όσων ανθρώπινων αναγκών επιφέρεται με το πάτημα ενός κουμπιού. Για να μην αναφερθώ στην εγκεφαλική (και όχι μόνον) καθίζηση, που επιφέρει προσφάτως η προσκόληση στα κινητά τηλέφωνα, τα βιντεοπαιχνίδια και τα πολυμέσα.
Ως πέμπτη αναφέρω την σημαντικότερη έναντι όλων τών άλλων πολιτισμική ομοταξία τών Ελλήνων. Εδώ πρόκειται για μια πολτισμική βαθμίδα ποιοτικά ανώτερη όλων τών άλλων. Αυτό το καταθέτω χωρίς διάθεση φυλετικών προκαταλήψεων, δεδομένου ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός συνιστά ανοικτό σχήμα και προσιτό σε άπαντες – ανεξαρτήτως προελεύσεως – η οποίοι επιθυμούν να αναβιβάσουν την νόησή τους στα οργανικά πλαίσια που παρέχει σε όλους ο Δημιουργός. Πλην όμως οφείλουμε να διακρίνουμε ένα ευαίσθητο δεδομένο: Η προ- και μετά τον μεγάλο κατακλυσμό εξέλιξη τού ανθρώπινου πολιτισμού διέπεται από την σύγκρουση Αθηναίων και Ατλάντων. Και το σύνολο αυτών που παρουσιάζονται στην εποχή μας ως Έλληνες δεν αποτελούν πάντοτε και κατ’ αποκοπή αμιγή εξέλιξη Αθηναϊκών καταβολών, αλλά έχει λάβει χώρα πρόσμιξη εντόνου επίλυθους αντλαντογενούς στοιχείου.Σε αυτήν την πραγματικότητα αναφέρεται με συγκακλυμμένο τρόπο, ώστε να αποφύγη τις διώξεις συγκεκριμένου ατλάντειου ιερατείου, που επέβαλε την θανάτωση τού Σωκράτους, ο Πλάτων στις πρώτες γραμμές τού “Τιμαίου”, όπου ο Σωκράτης διερωτάται, που βρίσκεται το μη προσελθόν αναμενόμενο τέταρτο πρόσωπο τού Διαλόγου. Ο υπαινυγμός αφορά (σύμφωνα με παλιό σύγγραμμα, τού οποίου ένα εκδοτικό διέφυγε την καταστροφική μανία τών εθνικοσοσιαλιστών, την εκπόνηση τού οποίου αποδίδω στούς Ελληνογενείς τής Σταλινικής Ομάδος) τούς Κορύβαντες και την τελετουργική ανθρωποθυσία ως ατλάντεια πρακτική. Η εν λόγω ατλαντεια πολυάριθμη παρουσία καταγράφεται με γλαφυρό τρόπο, τόσο στον Πελοπονησιακό πόλεμο, όσο και στην μόνιμη κακαδαιμονία τού ελλαδικού κράτους. Κακώς αποδίδεται αυτή αποκλειστικά σε εβραιογενής κυβερνώντες, ενώ η λερναία ύδρα οργώνει την χώρα και ο κάθε κατεργάρης ατλάντειος ενδύεται λεοντή, υποδυόμενος δήθεν τον Ηρακλή.
Ο εισοδεισμός που επήλθε, επιχειρείται να παραμείνει στην αφάνεια με τριπλή αιχμή: Αφ’ ενος με την αποψίλωση τών Ελλήνων, τόσο μέσω φυσικής εξοντώσεως, όσο και με brain drain, αφ’ εταίρου με την ύπουλη προσπάθεια τής προπαγανδιστικής μετάλλαξης τού Ελληνισμού από Πολιτισμική Ομοταξία σε φυλετική αγέλη, όπου κάθε μετακλυσμιαίος αυτόχθων αυτοανακυρήσσεται σε ιθαγενή Έλληνα. Αναμφιβόλως η γενετική συγκρότηση επενεργεί τα Ελληνικά χαρακτηριστικά. Πλην όμως όχι από μόνη της. Ταυτοχρόνως η Ελληνική Γλώσσα συνδιαμορφώνει τον γενετικό κώδικα, μετατρέποντας την επιλογή τού Πνευματικού Κάλλους σε φυσικό Κάλλος τής μορφής, μέσω τών πεδίων πληροφορίας. Τοιουτοτρόπως εξισλαμισθέντες Έλληνες απώλεσαν μέρος τών χαρακτηρισττικών τους, ενώ μη ατλάντειας προελεύσεως επήλυθες, όχι μόνον εξελληνίσθησαν, αλλά συμμετείχαν με θέρμη στούς αγώνες τού Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός δεν φοβάται το κοκτέιλ, δεδομένου ότι τα ισχυρά χαρακτηριστικά κατισχύουν βιολογικώς επί τών αδυνάτων. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να επιτελεσθή τέτοια διαδικασία, είναι να εμφυσάται με σύστημα και αποφασιστικότητα η Ελληνική Συνείδηση και η Ελληνοπρέπεια.
Τρίτος τρόπος που εφαρμόζεται για την διαιώνηση τού ατλάντειου στοιχείου στους χώρους τού Ελληνισμού είναι η πρακτική προωθήσεως τής χθόνειας λατρείας μέσω τών μυστικών εταιρειών, με την φιλαυτία, τον αμοραλισμό και τον καιροσκοπισμό, που συνιστούν τον πυρήνα της.
Η αντιδιαστολή τού δυτικού πολιτισμικού προτάγματος έναντι τού Κινέζικου, που επιχειρεί το σχόλιο, ώστε να καταδείξη την διαφορετική – ή και αντίρροπη – ανάπτυξη τών νοητικών λειτουργιών, έχει μεν πραγματική βάση (και ως εκ τούτου είναι χρήσιμη) αλλά δεν συνιστά την πλέον σκόπιμη επιλογή. Μπορεί μεν οι δυτικές χώρες και η Κίνα να μοιάζουν σήμερα ως οι ισχυρότεροι παράγοντες στην ανάπτυξη τής οικονομικής διαδικασίας, με την επίφαση ότι κυριαρχούν στην παγκόμια οικονομία και την διαδικασία οικονομικής διεισδύσεως και επεκτάσεως, όμως εκτιμώ ότι αυτά τα φαινόμενα δεν ανταποκρίνονται στις ουσιαστικές ζυμώσεις, οι οποίες θα αναδείξουν αυτούς, οι οποίοι στο μέλλον θα κυριαρχήσουν οικονομικά, επιβάλλοντας κατ’ ακολουθία και πολιτισμικό πρόταγμα.
Ήδη το μεγαλύτερο μέρος τών διεθνών συναλλαγών προσπορίζεται η ομάδα τών BRICS, καθόσον το δολλάριο βαθμιδόν εκτοπίζεται και η Κινέζικη οικονομία εισέρχεται για πρώτη φορά σε ύφεση.
Στην κρατική διαχείρηση τών ΗΠΑ, ως κινητηρίου δυνάμεως τής δύσεως έχουν επέλθει ενδιαμέσως μέσω Τραμπ κοσμοιστορικές αλλαγές, οι οποίες δεν έχουν – κατά την γνώμη μου – αποτιμηθεί δεόντος, ένεκα τής ελλείψεως (ως ανέφερα προηγουμένως) ενός συνεκτικού αναλυτικού οργάνου. Το αυτό ισχύει και για την συντριπτική τεχνολογική υπεροχή τών Ρωσσικών οπλικών συστημάτων έναντι αυτών τών δυτικών χωρών, όπως αυτή κατέστη φανερή στον πόλεμο τής Συρίας. (Για να μην αναφερθώ στα Ιρανικά συστήματα, τα οποία ευτέλισαν στην κυριολεξία την δυτική τεχνολογία).
Πώς είναι δυνατόν μια χώρα με εξοπλιστικές και στρατιωτικές δαπάνες 48 δις να αφήνει πίσω μια δύση, όπου μόνον οι ΗΠΑ δαπανούν ομολογουμένα 600 δις; Πού έμεινε τελικά το δόγμα, που διαπίστωσε ο Φρίντριχ Έγκελς στον “Ρόλο τής Βίας στην Ιστορία”, ότι η οικονομική ευρωστεία διέπει ως μοναδικός παράγων την ευχέρεια μιας χώρας να επιβάλλη στρατιωτική βία;
Εδώ καταγράφεται μια μεγάλη αλήθεια, η οποία δεν διέπει μόνον την συγκρότηση τών πολιτισμικών υποδειγμάτων, αλλά συνιστά την ουσία τών όντων τόσο στον μικρόκοσμο, όσο και στον μεσόκοσμο και στον μακρόκοσμο: Η ποιότητα προηγείται τής ποσότητος. Και η ανωτάτη ισχύς είναι η δύναμη τής Αληθείας, που δεν μπορεί ο κάθε δήθεν βαρύμαγκας να κρεμάει σαν μπρελόκ στο πέτο του.
-------Όμως πιστεύω, ότι τίποτε δεν πάει χαμένο στην προσπάθεια να περισυλλέξουμε γνώση και να συγκροτήσουμε επίγνωση. Στην συγκεκριμένη φάση θεωρώ κυρίαρχη στόχευση την διαμόρφωση τών πεδίων πληροφορίας. Κατά συνέπεια η διαμόρφωση τής πληροφορίας (στην τρέχουσα φάση και όχι μακροπρόθεσμα) υπέχει πρωταρχικό ρόλο απέναντι στην διάδωσή της. Παρόλο που αυτό ακούγεται σαν θεωρητικολογία, πρέπει να αναλογισθούμε, ότι κάποιοι διαμορφώνοντας ένα κοινωνικό κίνημα στηριγμένο στον λεγόμενο «επιστημονικό σοσιαλισμό» μπόρεσαν να θέσουν σε κίνηση τεράστιες ενεργητικότητες, οδηγόντας όμως πλείστες χώρες και λαούς στο αδιέξοδο. (Από αυτήν την εκτίμηση εξαιρώ την Ρωσία, η οποία σύμφωνα με τις διαπιστώσεις μου, ουδέποτε υπήρξε κατ’ ουσίαν κομμουνιστική χώρα, καθοδηγούμενη μονίμως – ευτυχώς – με συγκαλυμμένο τρόπο και κομμουνιστικοφανή μόνον μανδύα από την τσαρική μυστική αστυνομία και τα αντισιωνιστικά προτάγματα τής ορθοδόξου χριστανικής εκκλησίας τής Ρωσίας. Με αποτέλεσμα να βιώνει αυτή μια ανοδική πορεία, μέσα από ποταμούς αίματος και με ισχυρότατο απολυταρχισμό μεν, αλλά επιτυγχάνοντας πλέον την πλήρη ανατροπή όσων είχαν σχεδιαστεί από τούς εωσφοριστές και διατυπώθηκαν στην επιστολή τού Albert Pike προς τον Mazzini κατά το έτος 1871, περιγράφοντας την επιβολή τριών παγκοσμίων πολέμων, με στόχο την πλήρη κατάργηση τού μέχρι σήμερα πολιτισμού).
Σε ποια λοιπόν επιστήμη καλούμεθα εμείς σήμερα να στηρίξουμε τις σύγρονες θεωρείες ανατροπής, εφόσον αποσκοπούμε να τεθούν σε κίνηση οι απαραίτητες ενεργητικότητες; Σε αυτή τού 1800, με τα ψευδεπίγραφα «επιστημονικά» επιτεύγματα τών αχθοφόρων τού ιλλουμινισμού; Μόνο για σχετικότητα και κβαντομηχανική έχω μαζέψει πενήντα βιβλία. Αν αφήσω εκτός προβληματικής, αλλά κιτάπια, που ξέφυγαν από τα πυρά τού εθνικοσοσιαλισμού και έχω συλλέξει σε πορεία τριάντα χρόνων ψαξίματος σε βιβλιοπαλαιοπωλεία και παλιατζήδικα. Ποιος και πότε θα τα επεξεργαστή στοιχειωδώς όλα αυτά; Οι μάγκες που έκαναν τέτειες δουλειές στο παρελθόν, είχαν κάποια φάμπρικα εριουργείας και δέκα τραπεζίτες στα παρασκήνεια που τούς χρηματοδοτούσαν, καθώς και τον χαφιέδικο οργανισμό τών μυστικών υπηρεσιών τών χωρών που κινήθηκαν. Εγώ όμως έχω μόνον κάποιους καρκινοπαθείς στον ποδόγυρο, που περιμένουν να αγοράσουν φάρμακα με την δική μου βοήθεια. Δεν το παίζω σωτήρας. Ξέρω – ευτυχώς – κι αλλους που την ψάχνουν, ίσως με μεγαλύτερη εμμονή και συνέπεια από εμένα. Όμως είναι όλοι παιδάκια αδύναμα όπως εγώ, Οι Q-Anon, οι οποίοι ξεπατώνουν τους παιδόφιλους στις ΗΠΑ σήμερα, είναι από τις πιο δυναμικές ομάδες τής CIA. Και ο Flyn, που ξερίζωσε τις ονειρώξεις για τρίτο παγκόσμιο στις ΗΠΑ, ήταν στρατηγός πέντε αστέρων. Τα δικά μας χεράκια επαρκούν μόνον για κεντήματα. Σήμερα συντελείται η χοντροδουλειά από άλλους. Από αυτούς που αρμόζει και μπορούν. Αφού όμως αυτοί φτιάξουν τα έπιπλα, τότε εμείς θα ρίξουμε τα μαντήλια επάνω σε αυτά. Και αυτά θα είναι που θα φαίνονται και θα κοσμούν το οίκημα. Εμείς κρατάμε για μάς μόνον το μαύρο μαντίλι τής μάνας μας, σαν σημαία διπλωμένη στον κόρφο μας.
Καλό το άρθρο, αλλά τα μέρη τού λόγου είναι δέκα. Και για τα δέκα αναλαμβάνουμε την ευθύνη. Το τελευταίο, το επιφώνημα, θα υπωθεί όταν βγούν τα μαυρομάντηλα, για να ανεμήσουν ξανά στον αέρα. Μπορεί να μην ευδοκιμήσω να είμαι τότε εκεί. Θα είναι όμως άλλοι αφανείς. Διότι σύμφωνα με την υπόσχεση: «Έχω μυριάδες πεφυλαγμένους».
-------Το σχόλιο τού ανώνυμου φίλου εστιάζεται στην δεξιά και την αριστερή περιοχή τού εγκεφάλου αναφορικά με τις νοητικές λειτουργίες, αποδίδοντας στην αριστερή περιοχή λογικές διεργασίες στην βάση συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων, ενώ στην αριστερή κυρίως διαισθητικές λειτουργίες, σχετιζόμενες με την φαντασία, την διαίσθηση και τα τοιαύτα. Η αρετή τού σχολίου θεωρώ ότι βρίσκεται στο όρο «γραμμική σκέψη», που χρησιμοποιεί για την αριστερή πλευρά (αν και προτιμώ κάποιον άλλον όρο) χωρίς όμως να εφαρμόζη και τις συνέπειες αυτού τού χαρακτηρισμού, παραμένοντας στα ισχύοντα στερεότυπα σχετικά με την λειτουργικότητα τών δύο περιοχών. Πριν υπεισέλθω όμως στο ζήτημα τών κατά περιοχή λειτουργικοτήτων, αποδεχόμενος κατ’ αρχήν ως βάση ερμηνείας το συμβατικό σχήμα τού σχολιαστού χάριν τής σκοπιμότητος άλλης κριτικής θεώρησης άλλων αναφορών, θέλω να στραφώ προς τα δυο πολιτισμικά προτάγματα που αυτός επιλέγει, με στόχο να καταδείξη το ασύμφορο τού προτάγματος τών δυτικών. Η αντιδιαστολή που επιχειρεί ως προς το κινεζικό και το ιαπωνικό πρόταγμα, νομίζω ότι δεν αποτελεί την πλέον εύστοχη επιλογή, δεδομένου ότι τόσο τα κινέζικα όσο και τα ιαπωνικά πολιτισμικά δεδομένα έχουν υποστεί εντονότατες επιρροές εκδυτικισμού, ιδιαίτερα στην φάση που προηγείται, ή κατά την φάση που εκδηλώθηκε το εκάστοτε οικονομικό θαύμα στους δυο αυτούς χώρους. Παρά την τελείως αντίρροπη προς την δυτική μακρόχρονη πολιτισμική παράδωση αυτών τών χωρών. Στην περίπτωση τού ιαπωνικού οικονομικού «θαύματος» αποτελεί κοινό τόπο, ότι αυτό δεν επήλθε ένεκα τής ιαπωνικής ψυχοσύνθεσης, χωρίς αυτό να σημαίνη, ότι ο τρόπος με τον οποίον οι Ιάπωνες δομούν την φαντασιακή θέσμηση τών παραγωγικών διαδικασιών δεν διαφέρει έντονα από την επικρατώσα στην δύση νοοτροπία. Όμως αυτό το «θαύμα» στηρίχθηκε αποκλειστικά σε επιλογή κάποιων κέντρων εξουσίας τής δύσεως, η οποία έλαβε χώρα αποκλειστικά με κριτήρια «γραμμικής σκέψης», να αναγάγουν σε λίαν ανθηρές οικονομικές δυνάμεις τούς δυο ηττημένους τού παγκοσμίου πολέμου, ένεκα τού ισχυρού ελέγχου που μπορούσαν να ασκήσουν επ’ αυτών μετά την στρατιωτική ήττα τους τα διεθνή ιλλουμινιστικά κατεστημένα. Αναμφίβολα η παραδοσιακή Ιαπωνική ψυχοσύνθεση επιχείρησε να αμυνθή απέναντι στον οδοστρωτήρα τού ψυχολογικού κενού που επέφερε η καλπάζουσα βιομηχανική ανάπτυξη. Οι κινηματογραφικές ταινίες τού Ακίρα Κουροσάβα αποτελούν μοναδικά στο είδος αριστουργήματα, που επιχειρούν βαθύτατες τομές στην νοητική συγκρότηση με αισθητικό όργανο την λειτουγία τής παράδωσης. Όμως αυτές πέρασαν μάλλον ξώφαλτσα από τον Ιάπωνα εργάτη στην γραμμή παραγωγής, χαράζοντας μηνύματα κυρίως στο ανήσυχο φιλοθεάμον κοινό τής δύσεως.
Στην περίπτωση τής Κίνας. με την επικράτηση τού κομμουνισμού επιχειρήθηκε ένας έντονος εκδιτικισμός, με την προώθηση τής υλιστικής μαρξιστικής θεωρίας, παρά τα όσα έχουν κατά καιρούς προβληθεί σχετικά με τις «ιδιαιτερότητες τού κινέζικου δρόμου προς τον σοσιαλισμό». Κατά το έτος 1975, ενώ ο Μαοϊσμός βρισκόταν σε απώγειο, ένας γερμανός δημοσιογράφος και σινολόγος, ο Peter Kuntze, έθεσε σε κυκλοφορία ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο «China – Revolution der Seele» (Κίνα – Η Επνάσταση τής Ψυχής). Με αυτό το βιβλίο επιχείρησε ο συγγραφέας να προσεγκίση τις ζυμώσεις από πλευράς κοινωνικής ψυχολογίας και εξέλιξης τών πολιτισμικών δεδομένων, που συντελούντο στα πλαίσια τής οικοδομήσεως τού σοσιαλιστικού καθεστώτος στην Κίνα. Ένα από τα βασικά συμπεράσματα τού βιβλίου είναι, ότι ενώ η ατομική συνείδηση υπήρξε μονίμως λιγότερο ανεπτυγμένη στην Κίνα, στην ουσία η ισχυρή προπαγάνδα που έλαβε χώρα με προκάλυμμα την αμφισβήτηση τής δύσεως, αποσκοπούσε στο να καταργήση την αυτόνομη προσωπικότητα τών κινέζων, μετατρέποντάς τους σε πειθήνεια καθεστωτικά όργανα. Μια τάση, οι οδυνηρές συνέπεις τής οποίας εκδηλώνονται και σήμερα στα κινέζικα δεδομένα.
Αυτό που ζήσαμε ως κιναζικό οικονομικό «θαύμα» στην φάση τής παγκοσμιοποίησης ουδόλως εκπονήθηκε και πραγματώθηκε από Κινέζους. Στα πλαίσια προετοιμασίας ενός πολέμου συνήθως επιχειρείται η απαξίωση τών συνθηκών ζωής. Κύριος μοχλός προς την επιβολή αυτού τού στόχου είναι η πλήρης αποδιοργάνωση τής οικονομίας με την διάλυση των παραγωγικών τομέων τής λεγόμενης «πραγματικής οικονομίας». Αυτή η πρακτική εφαρμόστηκε ραγδαία στα πλαίσια τών ζυμώσεων για την επιβολή τού εμφυλίου πολέμου στην Γιουγκοσλαβία, όπου οι άνθρωποι συνοστίζοντο την μια μέρα μπροστά στις τράπεζες, για να ανταλλάξουν δηνάρια με δολλάρια ή μάρκα και την επόμενη για να ανταλλάξουν τα αλλοδαπά νομίσματα εκ νέου με δηναρία. Το μικρό κέρδος που επέφερε αυτό το νοσηρό αλισιβερίσι ήταν οι περιορισμένοι πόροι για την στοιχειώδη επιβίωσή τους.
Στα πλαίσια τής προετοιμασίας τού τρίτου παγκοσμίου πολέμου επέλεξαν οι εωσφοριστές την διάλυση τού παραγωγικού ιστού τών βιομηχανικά ανεπτυγμένων δυτικών χωρών, μέσω τού υπερκορεσμού τών παγκόσμιων αγορών με φθηνά κινέζικα προϊόντα. Όπου οι πολυεθνικές υφάρπαζαν την μερίδα τού λέοντος, με τον μηχανισμό ενσωματώσεως της ενέγειας στην αξία των προϊόντων, έχοντας δεκαπλασιάσει στην συγκεκριμένη φάση την τιμή τού πετρελαίου και την μεταφορά τεχνολογίας. Αλλού εδράζεται κατά συνέπεια η κινεζική οικονομική επέκταση και όχι στις όποιες περιοχές τού εγκεφάλου τού οιοδήποτε Κινέζου.
Το γεγονός, ότι η διεξαγωγή τού τρίτου παγκοσμίου πολέμου δεν τούς έκατσε, αλλά τα σχέδια τών εωσφοριστών στράβωσαν ανεπανόρθωτα, θα πρέπει να αναζητηθή σε άλλα πολιτισμικά προτάγματα. Αυτών ακριβώς που ματαίωσαν την διεξαγωγή τού τρίτου παγκοσμίου πολέμου, τουτέστιν κυρίως στους Ρώσους και δευτερευόντως στους Ιρανούς.....Τόσο σχετικά με το ζήτημα τής ρωσικής υπεροπλίας, την οποία ανάγω σε συγκεκριμένα πολιτισμικά δεδομένα, όσο και στο ζήτημα τού επιμερισμού λειτουργικοτήτων κατά περιοχές τού εγκεφάλου έχω ήδη καταθέσει απόψειςστο παρελθόν με άλλη ευκαιρία. Αποφεύγοντας την επανασυγκόληση ήδη υπαρχόντων κειμένων και επειδή ενδιάμεσα έχω καταλήξει και σε κάποιες επί πλέον διαπιστώσεις σχετικά, θα ζητήσω συγγνώμη, που θα κλεισω την σχετική αναφορά προς ώρας εδώ, για να επανέλθω προσεχώς στα πλαίσια μιας περισσότερο συγκροτημένης και δομημένης αναφοράς.
Επιγραμματικά θα αναφέρω μόνον, ότι το τελικό συμπέρασμα τού εν λόγω σχολίου, όπως καταθέτει ο ανώνυμος φίλος, ότι:
«Αυτός λοιπόν που κάνει την υπέρβαση και αρχίζει και ψάχνει τη συνωμοσιολογία και το μεταφυσικό, δεν το κάνει σκεπτόμενος, το κάνει διαισθανόμενος. Δηλαδή με το δεξί ημισφαίριο. Αυτό που αποκαλείς εσύ σκέψη μπαίνει μέσα μόνο για τον έλεγχο, δεν καθοδηγεί τίποτα, δεν πρέπει να καθοδηγεί τίποτα».
δεν με εκφράζει. Μια ενδελεχής και στοχευμένη αναζήτηση τόσο αναφορικά με την συνομωσιολογία, όσο και με την μεταφυσική απαιτεί κινητοποίση, όχι μόνον τού συνολικού εγκεφάλου, αλλά όλου τού είναι μας και κυρίως τού έσεσθαι. Επιγραμματικά αναφέρω, ότι η φυσιολογία έχει διαπιστώσει σημαντικό αριθμό κυττάρων, που ανταποκρίνονται στον τύπο τών εγκεφαλικών και διεξάγουν πανομοιότυπες λειτουργίες με αυτά στην περιοχή τού στομάχου.
Η οδός που επέλεξα να ακολουθώ είναι η εξής:
«Να αισθάνεσαι με το μυαλό και να σκέπτεσαι με την καρδιά».
Συνεχίζεται........
https://ergdhmerg.wordpress.com/2019/10/30/%cf%84%ce%bf-%cf%83%ce%bf%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%ce%bc%ce%b1%cf%85%cf%81%ce%bf/comment-page-1/#comment-35370
Ως πέμπτη αναφέρω την σημαντικότερη έναντι όλων τών άλλων πολιτισμική ομοταξία τών Ελλήνων. Εδώ πρόκειται για μια πολτισμική βαθμίδα ποιοτικά ανώτερη όλων τών άλλων. Αυτό το καταθέτω χωρίς διάθεση φυλετικών προκαταλήψεων, δεδομένου ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός συνιστά ανοικτό σχήμα και προσιτό σε άπαντες – ανεξαρτήτως προελεύσεως – η οποίοι επιθυμούν να αναβιβάσουν την νόησή τους στα οργανικά πλαίσια που παρέχει σε όλους ο Δημιουργός. Πλην όμως οφείλουμε να διακρίνουμε ένα ευαίσθητο δεδομένο: Η προ- και μετά τον μεγάλο κατακλυσμό εξέλιξη τού ανθρώπινου πολιτισμού διέπεται από την σύγκρουση Αθηναίων και Ατλάντων. Και το σύνολο αυτών που παρουσιάζονται στην εποχή μας ως Έλληνες δεν αποτελούν πάντοτε και κατ’ αποκοπή αμιγή εξέλιξη Αθηναϊκών καταβολών, αλλά έχει λάβει χώρα πρόσμιξη εντόνου επίλυθους αντλαντογενούς στοιχείου.Σε αυτήν την πραγματικότητα αναφέρεται με συγκακλυμμένο τρόπο, ώστε να αποφύγη τις διώξεις συγκεκριμένου ατλάντειου ιερατείου, που επέβαλε την θανάτωση τού Σωκράτους, ο Πλάτων στις πρώτες γραμμές τού “Τιμαίου”, όπου ο Σωκράτης διερωτάται, που βρίσκεται το μη προσελθόν αναμενόμενο τέταρτο πρόσωπο τού Διαλόγου. Ο υπαινυγμός αφορά (σύμφωνα με παλιό σύγγραμμα, τού οποίου ένα εκδοτικό διέφυγε την καταστροφική μανία τών εθνικοσοσιαλιστών, την εκπόνηση τού οποίου αποδίδω στούς Ελληνογενείς τής Σταλινικής Ομάδος) τούς Κορύβαντες και την τελετουργική ανθρωποθυσία ως ατλάντεια πρακτική. Η εν λόγω ατλαντεια πολυάριθμη παρουσία καταγράφεται με γλαφυρό τρόπο, τόσο στον Πελοπονησιακό πόλεμο, όσο και στην μόνιμη κακαδαιμονία τού ελλαδικού κράτους. Κακώς αποδίδεται αυτή αποκλειστικά σε εβραιογενής κυβερνώντες, ενώ η λερναία ύδρα οργώνει την χώρα και ο κάθε κατεργάρης ατλάντειος ενδύεται λεοντή, υποδυόμενος δήθεν τον Ηρακλή.
Ο εισοδεισμός που επήλθε, επιχειρείται να παραμείνει στην αφάνεια με τριπλή αιχμή: Αφ’ ενος με την αποψίλωση τών Ελλήνων, τόσο μέσω φυσικής εξοντώσεως, όσο και με brain drain, αφ’ εταίρου με την ύπουλη προσπάθεια τής προπαγανδιστικής μετάλλαξης τού Ελληνισμού από Πολιτισμική Ομοταξία σε φυλετική αγέλη, όπου κάθε μετακλυσμιαίος αυτόχθων αυτοανακυρήσσεται σε ιθαγενή Έλληνα. Αναμφιβόλως η γενετική συγκρότηση επενεργεί τα Ελληνικά χαρακτηριστικά. Πλην όμως όχι από μόνη της. Ταυτοχρόνως η Ελληνική Γλώσσα συνδιαμορφώνει τον γενετικό κώδικα, μετατρέποντας την επιλογή τού Πνευματικού Κάλλους σε φυσικό Κάλλος τής μορφής, μέσω τών πεδίων πληροφορίας. Τοιουτοτρόπως εξισλαμισθέντες Έλληνες απώλεσαν μέρος τών χαρακτηρισττικών τους, ενώ μη ατλάντειας προελεύσεως επήλυθες, όχι μόνον εξελληνίσθησαν, αλλά συμμετείχαν με θέρμη στούς αγώνες τού Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός δεν φοβάται το κοκτέιλ, δεδομένου ότι τα ισχυρά χαρακτηριστικά κατισχύουν βιολογικώς επί τών αδυνάτων. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να επιτελεσθή τέτοια διαδικασία, είναι να εμφυσάται με σύστημα και αποφασιστικότητα η Ελληνική Συνείδηση και η Ελληνοπρέπεια.
Τρίτος τρόπος που εφαρμόζεται για την διαιώνηση τού ατλάντειου στοιχείου στους χώρους τού Ελληνισμού είναι η πρακτική προωθήσεως τής χθόνειας λατρείας μέσω τών μυστικών εταιρειών, με την φιλαυτία, τον αμοραλισμό και τον καιροσκοπισμό, που συνιστούν τον πυρήνα της.
Η αντιδιαστολή τού δυτικού πολιτισμικού προτάγματος έναντι τού Κινέζικου, που επιχειρεί το σχόλιο, ώστε να καταδείξη την διαφορετική – ή και αντίρροπη – ανάπτυξη τών νοητικών λειτουργιών, έχει μεν πραγματική βάση (και ως εκ τούτου είναι χρήσιμη) αλλά δεν συνιστά την πλέον σκόπιμη επιλογή. Μπορεί μεν οι δυτικές χώρες και η Κίνα να μοιάζουν σήμερα ως οι ισχυρότεροι παράγοντες στην ανάπτυξη τής οικονομικής διαδικασίας, με την επίφαση ότι κυριαρχούν στην παγκόμια οικονομία και την διαδικασία οικονομικής διεισδύσεως και επεκτάσεως, όμως εκτιμώ ότι αυτά τα φαινόμενα δεν ανταποκρίνονται στις ουσιαστικές ζυμώσεις, οι οποίες θα αναδείξουν αυτούς, οι οποίοι στο μέλλον θα κυριαρχήσουν οικονομικά, επιβάλλοντας κατ’ ακολουθία και πολιτισμικό πρόταγμα.
Ήδη το μεγαλύτερο μέρος τών διεθνών συναλλαγών προσπορίζεται η ομάδα τών BRICS, καθόσον το δολλάριο βαθμιδόν εκτοπίζεται και η Κινέζικη οικονομία εισέρχεται για πρώτη φορά σε ύφεση.
Στην κρατική διαχείρηση τών ΗΠΑ, ως κινητηρίου δυνάμεως τής δύσεως έχουν επέλθει ενδιαμέσως μέσω Τραμπ κοσμοιστορικές αλλαγές, οι οποίες δεν έχουν – κατά την γνώμη μου – αποτιμηθεί δεόντος, ένεκα τής ελλείψεως (ως ανέφερα προηγουμένως) ενός συνεκτικού αναλυτικού οργάνου. Το αυτό ισχύει και για την συντριπτική τεχνολογική υπεροχή τών Ρωσσικών οπλικών συστημάτων έναντι αυτών τών δυτικών χωρών, όπως αυτή κατέστη φανερή στον πόλεμο τής Συρίας. (Για να μην αναφερθώ στα Ιρανικά συστήματα, τα οποία ευτέλισαν στην κυριολεξία την δυτική τεχνολογία).
Πώς είναι δυνατόν μια χώρα με εξοπλιστικές και στρατιωτικές δαπάνες 48 δις να αφήνει πίσω μια δύση, όπου μόνον οι ΗΠΑ δαπανούν ομολογουμένα 600 δις; Πού έμεινε τελικά το δόγμα, που διαπίστωσε ο Φρίντριχ Έγκελς στον “Ρόλο τής Βίας στην Ιστορία”, ότι η οικονομική ευρωστεία διέπει ως μοναδικός παράγων την ευχέρεια μιας χώρας να επιβάλλη στρατιωτική βία;
Εδώ καταγράφεται μια μεγάλη αλήθεια, η οποία δεν διέπει μόνον την συγκρότηση τών πολιτισμικών υποδειγμάτων, αλλά συνιστά την ουσία τών όντων τόσο στον μικρόκοσμο, όσο και στον μεσόκοσμο και στον μακρόκοσμο: Η ποιότητα προηγείται τής ποσότητος. Και η ανωτάτη ισχύς είναι η δύναμη τής Αληθείας, που δεν μπορεί ο κάθε δήθεν βαρύμαγκας να κρεμάει σαν μπρελόκ στο πέτο του.
-------Όμως πιστεύω, ότι τίποτε δεν πάει χαμένο στην προσπάθεια να περισυλλέξουμε γνώση και να συγκροτήσουμε επίγνωση. Στην συγκεκριμένη φάση θεωρώ κυρίαρχη στόχευση την διαμόρφωση τών πεδίων πληροφορίας. Κατά συνέπεια η διαμόρφωση τής πληροφορίας (στην τρέχουσα φάση και όχι μακροπρόθεσμα) υπέχει πρωταρχικό ρόλο απέναντι στην διάδωσή της. Παρόλο που αυτό ακούγεται σαν θεωρητικολογία, πρέπει να αναλογισθούμε, ότι κάποιοι διαμορφώνοντας ένα κοινωνικό κίνημα στηριγμένο στον λεγόμενο «επιστημονικό σοσιαλισμό» μπόρεσαν να θέσουν σε κίνηση τεράστιες ενεργητικότητες, οδηγόντας όμως πλείστες χώρες και λαούς στο αδιέξοδο. (Από αυτήν την εκτίμηση εξαιρώ την Ρωσία, η οποία σύμφωνα με τις διαπιστώσεις μου, ουδέποτε υπήρξε κατ’ ουσίαν κομμουνιστική χώρα, καθοδηγούμενη μονίμως – ευτυχώς – με συγκαλυμμένο τρόπο και κομμουνιστικοφανή μόνον μανδύα από την τσαρική μυστική αστυνομία και τα αντισιωνιστικά προτάγματα τής ορθοδόξου χριστανικής εκκλησίας τής Ρωσίας. Με αποτέλεσμα να βιώνει αυτή μια ανοδική πορεία, μέσα από ποταμούς αίματος και με ισχυρότατο απολυταρχισμό μεν, αλλά επιτυγχάνοντας πλέον την πλήρη ανατροπή όσων είχαν σχεδιαστεί από τούς εωσφοριστές και διατυπώθηκαν στην επιστολή τού Albert Pike προς τον Mazzini κατά το έτος 1871, περιγράφοντας την επιβολή τριών παγκοσμίων πολέμων, με στόχο την πλήρη κατάργηση τού μέχρι σήμερα πολιτισμού).
Σε ποια λοιπόν επιστήμη καλούμεθα εμείς σήμερα να στηρίξουμε τις σύγρονες θεωρείες ανατροπής, εφόσον αποσκοπούμε να τεθούν σε κίνηση οι απαραίτητες ενεργητικότητες; Σε αυτή τού 1800, με τα ψευδεπίγραφα «επιστημονικά» επιτεύγματα τών αχθοφόρων τού ιλλουμινισμού; Μόνο για σχετικότητα και κβαντομηχανική έχω μαζέψει πενήντα βιβλία. Αν αφήσω εκτός προβληματικής, αλλά κιτάπια, που ξέφυγαν από τα πυρά τού εθνικοσοσιαλισμού και έχω συλλέξει σε πορεία τριάντα χρόνων ψαξίματος σε βιβλιοπαλαιοπωλεία και παλιατζήδικα. Ποιος και πότε θα τα επεξεργαστή στοιχειωδώς όλα αυτά; Οι μάγκες που έκαναν τέτειες δουλειές στο παρελθόν, είχαν κάποια φάμπρικα εριουργείας και δέκα τραπεζίτες στα παρασκήνεια που τούς χρηματοδοτούσαν, καθώς και τον χαφιέδικο οργανισμό τών μυστικών υπηρεσιών τών χωρών που κινήθηκαν. Εγώ όμως έχω μόνον κάποιους καρκινοπαθείς στον ποδόγυρο, που περιμένουν να αγοράσουν φάρμακα με την δική μου βοήθεια. Δεν το παίζω σωτήρας. Ξέρω – ευτυχώς – κι αλλους που την ψάχνουν, ίσως με μεγαλύτερη εμμονή και συνέπεια από εμένα. Όμως είναι όλοι παιδάκια αδύναμα όπως εγώ, Οι Q-Anon, οι οποίοι ξεπατώνουν τους παιδόφιλους στις ΗΠΑ σήμερα, είναι από τις πιο δυναμικές ομάδες τής CIA. Και ο Flyn, που ξερίζωσε τις ονειρώξεις για τρίτο παγκόσμιο στις ΗΠΑ, ήταν στρατηγός πέντε αστέρων. Τα δικά μας χεράκια επαρκούν μόνον για κεντήματα. Σήμερα συντελείται η χοντροδουλειά από άλλους. Από αυτούς που αρμόζει και μπορούν. Αφού όμως αυτοί φτιάξουν τα έπιπλα, τότε εμείς θα ρίξουμε τα μαντήλια επάνω σε αυτά. Και αυτά θα είναι που θα φαίνονται και θα κοσμούν το οίκημα. Εμείς κρατάμε για μάς μόνον το μαύρο μαντίλι τής μάνας μας, σαν σημαία διπλωμένη στον κόρφο μας.
Καλό το άρθρο, αλλά τα μέρη τού λόγου είναι δέκα. Και για τα δέκα αναλαμβάνουμε την ευθύνη. Το τελευταίο, το επιφώνημα, θα υπωθεί όταν βγούν τα μαυρομάντηλα, για να ανεμήσουν ξανά στον αέρα. Μπορεί να μην ευδοκιμήσω να είμαι τότε εκεί. Θα είναι όμως άλλοι αφανείς. Διότι σύμφωνα με την υπόσχεση: «Έχω μυριάδες πεφυλαγμένους».
-------Το σχόλιο τού ανώνυμου φίλου εστιάζεται στην δεξιά και την αριστερή περιοχή τού εγκεφάλου αναφορικά με τις νοητικές λειτουργίες, αποδίδοντας στην αριστερή περιοχή λογικές διεργασίες στην βάση συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων, ενώ στην αριστερή κυρίως διαισθητικές λειτουργίες, σχετιζόμενες με την φαντασία, την διαίσθηση και τα τοιαύτα. Η αρετή τού σχολίου θεωρώ ότι βρίσκεται στο όρο «γραμμική σκέψη», που χρησιμοποιεί για την αριστερή πλευρά (αν και προτιμώ κάποιον άλλον όρο) χωρίς όμως να εφαρμόζη και τις συνέπειες αυτού τού χαρακτηρισμού, παραμένοντας στα ισχύοντα στερεότυπα σχετικά με την λειτουργικότητα τών δύο περιοχών. Πριν υπεισέλθω όμως στο ζήτημα τών κατά περιοχή λειτουργικοτήτων, αποδεχόμενος κατ’ αρχήν ως βάση ερμηνείας το συμβατικό σχήμα τού σχολιαστού χάριν τής σκοπιμότητος άλλης κριτικής θεώρησης άλλων αναφορών, θέλω να στραφώ προς τα δυο πολιτισμικά προτάγματα που αυτός επιλέγει, με στόχο να καταδείξη το ασύμφορο τού προτάγματος τών δυτικών. Η αντιδιαστολή που επιχειρεί ως προς το κινεζικό και το ιαπωνικό πρόταγμα, νομίζω ότι δεν αποτελεί την πλέον εύστοχη επιλογή, δεδομένου ότι τόσο τα κινέζικα όσο και τα ιαπωνικά πολιτισμικά δεδομένα έχουν υποστεί εντονότατες επιρροές εκδυτικισμού, ιδιαίτερα στην φάση που προηγείται, ή κατά την φάση που εκδηλώθηκε το εκάστοτε οικονομικό θαύμα στους δυο αυτούς χώρους. Παρά την τελείως αντίρροπη προς την δυτική μακρόχρονη πολιτισμική παράδωση αυτών τών χωρών. Στην περίπτωση τού ιαπωνικού οικονομικού «θαύματος» αποτελεί κοινό τόπο, ότι αυτό δεν επήλθε ένεκα τής ιαπωνικής ψυχοσύνθεσης, χωρίς αυτό να σημαίνη, ότι ο τρόπος με τον οποίον οι Ιάπωνες δομούν την φαντασιακή θέσμηση τών παραγωγικών διαδικασιών δεν διαφέρει έντονα από την επικρατώσα στην δύση νοοτροπία. Όμως αυτό το «θαύμα» στηρίχθηκε αποκλειστικά σε επιλογή κάποιων κέντρων εξουσίας τής δύσεως, η οποία έλαβε χώρα αποκλειστικά με κριτήρια «γραμμικής σκέψης», να αναγάγουν σε λίαν ανθηρές οικονομικές δυνάμεις τούς δυο ηττημένους τού παγκοσμίου πολέμου, ένεκα τού ισχυρού ελέγχου που μπορούσαν να ασκήσουν επ’ αυτών μετά την στρατιωτική ήττα τους τα διεθνή ιλλουμινιστικά κατεστημένα. Αναμφίβολα η παραδοσιακή Ιαπωνική ψυχοσύνθεση επιχείρησε να αμυνθή απέναντι στον οδοστρωτήρα τού ψυχολογικού κενού που επέφερε η καλπάζουσα βιομηχανική ανάπτυξη. Οι κινηματογραφικές ταινίες τού Ακίρα Κουροσάβα αποτελούν μοναδικά στο είδος αριστουργήματα, που επιχειρούν βαθύτατες τομές στην νοητική συγκρότηση με αισθητικό όργανο την λειτουγία τής παράδωσης. Όμως αυτές πέρασαν μάλλον ξώφαλτσα από τον Ιάπωνα εργάτη στην γραμμή παραγωγής, χαράζοντας μηνύματα κυρίως στο ανήσυχο φιλοθεάμον κοινό τής δύσεως.
Στην περίπτωση τής Κίνας. με την επικράτηση τού κομμουνισμού επιχειρήθηκε ένας έντονος εκδιτικισμός, με την προώθηση τής υλιστικής μαρξιστικής θεωρίας, παρά τα όσα έχουν κατά καιρούς προβληθεί σχετικά με τις «ιδιαιτερότητες τού κινέζικου δρόμου προς τον σοσιαλισμό». Κατά το έτος 1975, ενώ ο Μαοϊσμός βρισκόταν σε απώγειο, ένας γερμανός δημοσιογράφος και σινολόγος, ο Peter Kuntze, έθεσε σε κυκλοφορία ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο «China – Revolution der Seele» (Κίνα – Η Επνάσταση τής Ψυχής). Με αυτό το βιβλίο επιχείρησε ο συγγραφέας να προσεγκίση τις ζυμώσεις από πλευράς κοινωνικής ψυχολογίας και εξέλιξης τών πολιτισμικών δεδομένων, που συντελούντο στα πλαίσια τής οικοδομήσεως τού σοσιαλιστικού καθεστώτος στην Κίνα. Ένα από τα βασικά συμπεράσματα τού βιβλίου είναι, ότι ενώ η ατομική συνείδηση υπήρξε μονίμως λιγότερο ανεπτυγμένη στην Κίνα, στην ουσία η ισχυρή προπαγάνδα που έλαβε χώρα με προκάλυμμα την αμφισβήτηση τής δύσεως, αποσκοπούσε στο να καταργήση την αυτόνομη προσωπικότητα τών κινέζων, μετατρέποντάς τους σε πειθήνεια καθεστωτικά όργανα. Μια τάση, οι οδυνηρές συνέπεις τής οποίας εκδηλώνονται και σήμερα στα κινέζικα δεδομένα.
Αυτό που ζήσαμε ως κιναζικό οικονομικό «θαύμα» στην φάση τής παγκοσμιοποίησης ουδόλως εκπονήθηκε και πραγματώθηκε από Κινέζους. Στα πλαίσια προετοιμασίας ενός πολέμου συνήθως επιχειρείται η απαξίωση τών συνθηκών ζωής. Κύριος μοχλός προς την επιβολή αυτού τού στόχου είναι η πλήρης αποδιοργάνωση τής οικονομίας με την διάλυση των παραγωγικών τομέων τής λεγόμενης «πραγματικής οικονομίας». Αυτή η πρακτική εφαρμόστηκε ραγδαία στα πλαίσια τών ζυμώσεων για την επιβολή τού εμφυλίου πολέμου στην Γιουγκοσλαβία, όπου οι άνθρωποι συνοστίζοντο την μια μέρα μπροστά στις τράπεζες, για να ανταλλάξουν δηνάρια με δολλάρια ή μάρκα και την επόμενη για να ανταλλάξουν τα αλλοδαπά νομίσματα εκ νέου με δηναρία. Το μικρό κέρδος που επέφερε αυτό το νοσηρό αλισιβερίσι ήταν οι περιορισμένοι πόροι για την στοιχειώδη επιβίωσή τους.
Στα πλαίσια τής προετοιμασίας τού τρίτου παγκοσμίου πολέμου επέλεξαν οι εωσφοριστές την διάλυση τού παραγωγικού ιστού τών βιομηχανικά ανεπτυγμένων δυτικών χωρών, μέσω τού υπερκορεσμού τών παγκόσμιων αγορών με φθηνά κινέζικα προϊόντα. Όπου οι πολυεθνικές υφάρπαζαν την μερίδα τού λέοντος, με τον μηχανισμό ενσωματώσεως της ενέγειας στην αξία των προϊόντων, έχοντας δεκαπλασιάσει στην συγκεκριμένη φάση την τιμή τού πετρελαίου και την μεταφορά τεχνολογίας. Αλλού εδράζεται κατά συνέπεια η κινεζική οικονομική επέκταση και όχι στις όποιες περιοχές τού εγκεφάλου τού οιοδήποτε Κινέζου.
Το γεγονός, ότι η διεξαγωγή τού τρίτου παγκοσμίου πολέμου δεν τούς έκατσε, αλλά τα σχέδια τών εωσφοριστών στράβωσαν ανεπανόρθωτα, θα πρέπει να αναζητηθή σε άλλα πολιτισμικά προτάγματα. Αυτών ακριβώς που ματαίωσαν την διεξαγωγή τού τρίτου παγκοσμίου πολέμου, τουτέστιν κυρίως στους Ρώσους και δευτερευόντως στους Ιρανούς.....Τόσο σχετικά με το ζήτημα τής ρωσικής υπεροπλίας, την οποία ανάγω σε συγκεκριμένα πολιτισμικά δεδομένα, όσο και στο ζήτημα τού επιμερισμού λειτουργικοτήτων κατά περιοχές τού εγκεφάλου έχω ήδη καταθέσει απόψειςστο παρελθόν με άλλη ευκαιρία. Αποφεύγοντας την επανασυγκόληση ήδη υπαρχόντων κειμένων και επειδή ενδιάμεσα έχω καταλήξει και σε κάποιες επί πλέον διαπιστώσεις σχετικά, θα ζητήσω συγγνώμη, που θα κλεισω την σχετική αναφορά προς ώρας εδώ, για να επανέλθω προσεχώς στα πλαίσια μιας περισσότερο συγκροτημένης και δομημένης αναφοράς.
Επιγραμματικά θα αναφέρω μόνον, ότι το τελικό συμπέρασμα τού εν λόγω σχολίου, όπως καταθέτει ο ανώνυμος φίλος, ότι:
«Αυτός λοιπόν που κάνει την υπέρβαση και αρχίζει και ψάχνει τη συνωμοσιολογία και το μεταφυσικό, δεν το κάνει σκεπτόμενος, το κάνει διαισθανόμενος. Δηλαδή με το δεξί ημισφαίριο. Αυτό που αποκαλείς εσύ σκέψη μπαίνει μέσα μόνο για τον έλεγχο, δεν καθοδηγεί τίποτα, δεν πρέπει να καθοδηγεί τίποτα».
δεν με εκφράζει. Μια ενδελεχής και στοχευμένη αναζήτηση τόσο αναφορικά με την συνομωσιολογία, όσο και με την μεταφυσική απαιτεί κινητοποίση, όχι μόνον τού συνολικού εγκεφάλου, αλλά όλου τού είναι μας και κυρίως τού έσεσθαι. Επιγραμματικά αναφέρω, ότι η φυσιολογία έχει διαπιστώσει σημαντικό αριθμό κυττάρων, που ανταποκρίνονται στον τύπο τών εγκεφαλικών και διεξάγουν πανομοιότυπες λειτουργίες με αυτά στην περιοχή τού στομάχου.
Η οδός που επέλεξα να ακολουθώ είναι η εξής:
«Να αισθάνεσαι με το μυαλό και να σκέπτεσαι με την καρδιά».
Συνεχίζεται........
https://ergdhmerg.wordpress.com/2019/10/30/%cf%84%ce%bf-%cf%83%ce%bf%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%ce%bc%ce%b1%cf%85%cf%81%ce%bf/comment-page-1/#comment-35370
Αγαπητή Φωτεινή,
ΑπάντησηΔιαγραφήθερμά ευχαριστώ για μια ακόμη φορά.
Μετά από δώδεκα χρόνια συμμετοχής στο διαδίκτυο, υπερσκελίζοντας πλέον τα ημίμετρα, αρμόζει να επιχειρείται το κατά Πυθαγόρα δέκατο τρίτο βήμα, που εισάγει σε νέο κύκλο προσπάθειας, έστω κι αν το ροκ τού μέλλοντός μας περνάει μέσα από τούνελ.
Ας περνάει από τούνελ φίλε μου...μια ζωή ροκάρουμε σκληρά εμείς..θά τα καταφέρουμε!!! εγώ ευχαριστώ..και μην χάνεσαι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή