..Για το μέλλον του ελληνισμού αποφασίζει ο κάθε Έλληνας ξεχωριστά, γιατί αυτός "κρατάει" την όποια λύση μπορεί να τον κάνει νικηφόρο ή όχι.
\Για τη μελλοντική εικόνα του ελληνισμού μπορεί ν' αποφασίσει η Κρήτη ή η Μακεδονία ή το οποιοδήποτε άλλο ελληνικό "στοιχείο", γιατί από τη συμμετοχή ή από την αποχή κάποιου εξαρτάται το ενιαίο του "Κόσμου". Η Κρήτη, δηλαδή, αποφασίζει αν θα πάμε όλοι μαζί οι Έλληνες στη "μάχη" του "Κόσμου" μας ή όχι. Από την απόφασή της εξαρτώνται και οι αποφάσεις των υπολοίπων.
Αυτό, για να γίνει κατανοητό, θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος πώς είναι η "δυναμική", που διατηρεί αυτήν τη στιγμή την Ελλάδα ενωμένη. Η Ελλάς αυτήν τη στιγμή αντιπροσωπεύει το "όλον" για τον ελληνικό "Κόσμο".
Αυτό το "όλον" αποτελείται από τρία ισότιμα τμήματα.
Στην πραγματικότητα δηλαδή πρόκειται περί ενός "οικογενειακού" συνεταιρισμού.
Τρία "αδελφά" ελληνικά "τμήματα" συνυπάρχουν σε έναν κοινό κορμό.
Το πρώτο είναι το Μινωικό κομμάτι, το οποίο εκφράζει η Κρήτη. Το δεύτερο είναι το Μυκηναϊκό κομμάτι της κλασσικής αρχαιότητας, όπως αναπτύχθηκε με κορωνίδες την Αθήνα και τη Σπάρτη και το οποίο εκφράζει η λεγόμενη Παλαιά Ελλάδα και το τρίτο είναι το Μακεδονικό κομμάτι του Αλεξάνδρου.
Το σύνολο του ελληνισμού συντίθεται από αυτά τα τρία κομμάτια, τα οποία λειτούργησαν διαδοχικά και οδήγησαν κάποτε τον ελληνισμό στη κορυφή του κόσμου.
Ο μινωικός πολιτισμός είναι αυτός ο οποίος "θεμελίωσε" τον ελληνισμό, ο μυκηναϊκός πολιτισμός είναι αυτός ο οποίος τον "έχτισε" και ο μακεδονικός είναι αυτός ο οποίος τον διέθεσε στην ανθρωπότητα και τον έκανε παγκόσμιο.
Αν κάποιο από αυτά τα "κομμάτια" εγκαταλείψει τον ελληνικό κορμό, δεν μπορούν να συνεχίσουν τα άλλα δύο να συμπορεύονται μόνα τους.
Η ιδιομορφία αυτή προκύπτει από ένα πολύ απλό δεδομένο. Επειδή όλα αυτά έγιναν μέσα από την αλληλοδιαδοχή των εμπλεκομένων, υπάρχουν "τριβές" μεταξύ τους.
Όταν ο "θάνατος" του προηγούμενου ήταν η "γέννηση" του επόμενου, ευνόητο είναι ότι υπήρχαν "τριβές" μεταξύ τους. "Τριβές" όμως σ' αυτό το επίπεδο σημαίνει πόλεμο ή αντιπάθεια στο ανθρώπινο επίπεδο.
Πολέμησαν μεταξύ τους αυτοί οι οποίοι άλλαζαν τη "σκυτάλη" του ελληνισμού. Αυτοί οι πόλεμοι μεταφέρουν αρνητικά συναισθήματα μέσα στους αιώνες. Με απλά λόγια δεν "χωνεύει" ο προηγούμενος τον αμέσως επόμενο.
Ως εκ τούτου η "συνοχή" επιτυγχάνεται από τους "απέναντι". Η Κρήτη, δηλαδή, "λατρεύει" τη Μακεδονία, γιατί την "δικαίωσε" παγκοσμίως στο έργο της και ταυτόχρονα νίκησε αυτούς που την νίκησαν. Αυτούς, από τους οποίους, όταν η ίδια ήταν ισχυρή, έπαιρνε φόρο αίματος, για να συντηρεί τον "Μινώταυρο" και οι οποίοι, όταν ισχυροποιήθηκαν, σκότωσαν τον αγαπημένο της Κρήτης. Από την άλλη πλευρά η Μακεδονία "λατρεύει" την Κρήτη, η οποία "θεμελίωσε" αυτό που πήραν δια της βίας από τους Αθηναίους. Αυτά τα αρνητικά αισθήματα είναι διάχυτα στην Ελλάδα και απλά πρέπει να είναι κάποιος παρατηρητικός για να τα αντιληφθεί.
Πουθενά στην Κρήτη δεν προβάλλεται η κλασσική ελληνική αρχαιότητα και άρα η περίοδος της Αθήνας. Πουθενά στην Αθήνα δεν υπάρχει ένα άγαλμα του Έλληνα Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πουθενά στη Μακεδονία δεν προβάλλεται τίποτε πέρα από το βυζαντινό της παρελθόν.
Όλοι μαζί και χώρια.
Η πιο παραδοσιακή ελληνική συνταγή.
Ως εκ τούτου η Κρήτη δεν θα επιθυμούσε την παραμονή της στην Ελλάδα, αν δεν συμμετείχε σ' αυτήν η Μακεδονία. Η Μακεδονία δεν θα επιθυμούσε την παραμονή της στην Ελλάδα, αν δεν συμμετείχε σ' αυτήν η Κρήτη. Το "αντίβαρο" δηλαδή της Μακεδονίας στην Ελλάδα είναι η Κρήτη. Το κοινωνικό, ηθικό και πολιτισμικό αντίβαρο. Χωρίς την Κρήτη είναι βέβαιον ότι η Ελλάδα δεν θα συμπεριλάμβανε τη Μακεδονία. Δεν θα μπορούσε η "Παλαιά Ελλάδα" και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει να συγκρατήσει τη Μακεδονία μόνη της. Έπρεπε η Μακεδονία να "αυτοσυγκρατηθεί" και να θέσει οικειοθελώς τον εαυτό της υπό τον έλεγχο του σύγχρονου αθηνοκεντρικού ελληνικού κράτους. Αυτή η αυτοπεριοριστική συμπεριφορά απαιτεί "αντίβαρο" για να λειτουργήσει. Υπάρχουν αρχαία και νέα εκδηλωμένα και εφαρμοσμένα συμφέροντα μεταξύ τους, που κάνουν την κατάσταση της συμβίωσής τους προβληματική. Αυτήν την προβληματική κατάσταση "αμβλύνει" η παρουσία της Κρήτης.
Υπάρχει μία σχεδόν μυστικιστική σχέση μεταξύ της Μακεδονίας και της Κρήτης. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, των Χάρβαρντ και της "φτήνιας", αυτό μπορεί να μην γίνεται κατανοητό από τους σύγχρονους Έλληνες, αλλά το ένιωθαν οι παλαιότεροι. Το ένιωσαν οι Κρητικοί, που χωρίς δεύτερη σκέψη πήγαν και πολέμησαν στη Μακεδονία. Το ένιωσαν τα παιδιά τους, που αργότερα επισκέφτηκαν την ελληνική Μακεδονία και δάκρυσαν για τους δικούς τους προγόνους. Η αμοιβαιότητα και η αυθεντικότητα αυτών των αρχέγονων συναισθημάτων, σε συνδυασμό με την απόσταση των οικονομικών συμφερόντων μεταξύ Μακεδονίας και Κρήτης, συνέδεε αυτούς τους Έλληνες παραπάνω απ' ό,τι συνδέονταν με τους υπόλοιπους. Η Κρήτη, γι' αυτόν τον λόγο λειτουργεί ως η ελληνική "κεντρομόλος" δύναμη, η οποία εξουδετερώνει τη μακεδονική "φυγόκεντρο".
Αν η Κρήτη αποφασίσει να εγκαταλείψει τον ελληνικό κορμό, δεν υπάρχει "δύναμη" για να εξουδετερώσει τη μακεδονική "φυγόκεντρο". Αυτό διακυβεύεται από ένα δημοψήφισμα, όπως αυτό το οποίο εξετάζουμε. Από το αποτέλεσμα αυτού του δημοψηφίσματος δεν εξαρτάται μόνον η τύχη της Κρήτης, αλλά και αυτή της Μακεδονίας. Μια ανεξάρτητη Κρήτη είναι βέβαιον ότι θ' ανοίξει τον δρόμο για μια ανεξάρτητη Μακεδονία, όπως θα συνέβαινε και το ίδιο αν υπήρχε ένα ανάλογο δημοψήφισμα στη Μακεδονία. Αν για παράδειγμα η Μακεδονία για τον οποιονδήποτε λόγο αποσχιζόταν σήμερα από την Ελλάδα, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Κρήτη θα ήταν σίγουρα υπέρ της αυτονομίας.
Όποιος από τους δύο φύγει πρώτος, παρασέρνει και τον άλλο.
Ο "Κόσμος" σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα χάσει τη δύναμή του. Δεν χάνει τη δύναμή του ακόμα κι αν ο κάθε Έλληνας γίνει από μόνος του ανεξάρτητος. Αυτό το οποίο θα χαθεί είναι το μερίδιο της νίκης από τον "συνέταιρο", ο οποίος εκείνη τη στιγμή δεν θα ανήκει στο τμήμα του "Κόσμου" που θα βρει τη λύση.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Όποιος "φύγει", θα γίνει ο "Λακεδαιμόνιος" της νέας εποχής. Όλοι οι Έλληνες πλην των Λακεδαιμονίων συμμετείχαν στον προηγούμενο θρίαμβο του "Κόσμου".
Στον επόμενο ελληνικό θρίαμβο ποιοι θα απέχουν;
Θα είναι όλοι οι Έλληνες πλην των Κρητών;
Όλοι οι Έλληνες πλην των Μακεδόνων;
====== ====
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΐΑΝΟΎ .
12-03-2009
Η Κρήτη στο στόχαστρο
της Νέας Τάξης.
Αυτό, για να γίνει κατανοητό, θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος πώς είναι η "δυναμική", που διατηρεί αυτήν τη στιγμή την Ελλάδα ενωμένη. Η Ελλάς αυτήν τη στιγμή αντιπροσωπεύει το "όλον" για τον ελληνικό "Κόσμο".
Αυτό το "όλον" αποτελείται από τρία ισότιμα τμήματα.
Στην πραγματικότητα δηλαδή πρόκειται περί ενός "οικογενειακού" συνεταιρισμού.
Τρία "αδελφά" ελληνικά "τμήματα" συνυπάρχουν σε έναν κοινό κορμό.
Το πρώτο είναι το Μινωικό κομμάτι, το οποίο εκφράζει η Κρήτη. Το δεύτερο είναι το Μυκηναϊκό κομμάτι της κλασσικής αρχαιότητας, όπως αναπτύχθηκε με κορωνίδες την Αθήνα και τη Σπάρτη και το οποίο εκφράζει η λεγόμενη Παλαιά Ελλάδα και το τρίτο είναι το Μακεδονικό κομμάτι του Αλεξάνδρου.
Το σύνολο του ελληνισμού συντίθεται από αυτά τα τρία κομμάτια, τα οποία λειτούργησαν διαδοχικά και οδήγησαν κάποτε τον ελληνισμό στη κορυφή του κόσμου.
Ο μινωικός πολιτισμός είναι αυτός ο οποίος "θεμελίωσε" τον ελληνισμό, ο μυκηναϊκός πολιτισμός είναι αυτός ο οποίος τον "έχτισε" και ο μακεδονικός είναι αυτός ο οποίος τον διέθεσε στην ανθρωπότητα και τον έκανε παγκόσμιο.
Αν κάποιο από αυτά τα "κομμάτια" εγκαταλείψει τον ελληνικό κορμό, δεν μπορούν να συνεχίσουν τα άλλα δύο να συμπορεύονται μόνα τους.
Η ιδιομορφία αυτή προκύπτει από ένα πολύ απλό δεδομένο. Επειδή όλα αυτά έγιναν μέσα από την αλληλοδιαδοχή των εμπλεκομένων, υπάρχουν "τριβές" μεταξύ τους.
Όταν ο "θάνατος" του προηγούμενου ήταν η "γέννηση" του επόμενου, ευνόητο είναι ότι υπήρχαν "τριβές" μεταξύ τους. "Τριβές" όμως σ' αυτό το επίπεδο σημαίνει πόλεμο ή αντιπάθεια στο ανθρώπινο επίπεδο.
Πολέμησαν μεταξύ τους αυτοί οι οποίοι άλλαζαν τη "σκυτάλη" του ελληνισμού. Αυτοί οι πόλεμοι μεταφέρουν αρνητικά συναισθήματα μέσα στους αιώνες. Με απλά λόγια δεν "χωνεύει" ο προηγούμενος τον αμέσως επόμενο.
Ως εκ τούτου η "συνοχή" επιτυγχάνεται από τους "απέναντι". Η Κρήτη, δηλαδή, "λατρεύει" τη Μακεδονία, γιατί την "δικαίωσε" παγκοσμίως στο έργο της και ταυτόχρονα νίκησε αυτούς που την νίκησαν. Αυτούς, από τους οποίους, όταν η ίδια ήταν ισχυρή, έπαιρνε φόρο αίματος, για να συντηρεί τον "Μινώταυρο" και οι οποίοι, όταν ισχυροποιήθηκαν, σκότωσαν τον αγαπημένο της Κρήτης. Από την άλλη πλευρά η Μακεδονία "λατρεύει" την Κρήτη, η οποία "θεμελίωσε" αυτό που πήραν δια της βίας από τους Αθηναίους. Αυτά τα αρνητικά αισθήματα είναι διάχυτα στην Ελλάδα και απλά πρέπει να είναι κάποιος παρατηρητικός για να τα αντιληφθεί.
Πουθενά στην Κρήτη δεν προβάλλεται η κλασσική ελληνική αρχαιότητα και άρα η περίοδος της Αθήνας. Πουθενά στην Αθήνα δεν υπάρχει ένα άγαλμα του Έλληνα Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πουθενά στη Μακεδονία δεν προβάλλεται τίποτε πέρα από το βυζαντινό της παρελθόν.
Όλοι μαζί και χώρια.
Η πιο παραδοσιακή ελληνική συνταγή.
Ως εκ τούτου η Κρήτη δεν θα επιθυμούσε την παραμονή της στην Ελλάδα, αν δεν συμμετείχε σ' αυτήν η Μακεδονία. Η Μακεδονία δεν θα επιθυμούσε την παραμονή της στην Ελλάδα, αν δεν συμμετείχε σ' αυτήν η Κρήτη. Το "αντίβαρο" δηλαδή της Μακεδονίας στην Ελλάδα είναι η Κρήτη. Το κοινωνικό, ηθικό και πολιτισμικό αντίβαρο. Χωρίς την Κρήτη είναι βέβαιον ότι η Ελλάδα δεν θα συμπεριλάμβανε τη Μακεδονία. Δεν θα μπορούσε η "Παλαιά Ελλάδα" και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει να συγκρατήσει τη Μακεδονία μόνη της. Έπρεπε η Μακεδονία να "αυτοσυγκρατηθεί" και να θέσει οικειοθελώς τον εαυτό της υπό τον έλεγχο του σύγχρονου αθηνοκεντρικού ελληνικού κράτους. Αυτή η αυτοπεριοριστική συμπεριφορά απαιτεί "αντίβαρο" για να λειτουργήσει. Υπάρχουν αρχαία και νέα εκδηλωμένα και εφαρμοσμένα συμφέροντα μεταξύ τους, που κάνουν την κατάσταση της συμβίωσής τους προβληματική. Αυτήν την προβληματική κατάσταση "αμβλύνει" η παρουσία της Κρήτης.
Υπάρχει μία σχεδόν μυστικιστική σχέση μεταξύ της Μακεδονίας και της Κρήτης. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, των Χάρβαρντ και της "φτήνιας", αυτό μπορεί να μην γίνεται κατανοητό από τους σύγχρονους Έλληνες, αλλά το ένιωθαν οι παλαιότεροι. Το ένιωσαν οι Κρητικοί, που χωρίς δεύτερη σκέψη πήγαν και πολέμησαν στη Μακεδονία. Το ένιωσαν τα παιδιά τους, που αργότερα επισκέφτηκαν την ελληνική Μακεδονία και δάκρυσαν για τους δικούς τους προγόνους. Η αμοιβαιότητα και η αυθεντικότητα αυτών των αρχέγονων συναισθημάτων, σε συνδυασμό με την απόσταση των οικονομικών συμφερόντων μεταξύ Μακεδονίας και Κρήτης, συνέδεε αυτούς τους Έλληνες παραπάνω απ' ό,τι συνδέονταν με τους υπόλοιπους. Η Κρήτη, γι' αυτόν τον λόγο λειτουργεί ως η ελληνική "κεντρομόλος" δύναμη, η οποία εξουδετερώνει τη μακεδονική "φυγόκεντρο".
Αν η Κρήτη αποφασίσει να εγκαταλείψει τον ελληνικό κορμό, δεν υπάρχει "δύναμη" για να εξουδετερώσει τη μακεδονική "φυγόκεντρο". Αυτό διακυβεύεται από ένα δημοψήφισμα, όπως αυτό το οποίο εξετάζουμε. Από το αποτέλεσμα αυτού του δημοψηφίσματος δεν εξαρτάται μόνον η τύχη της Κρήτης, αλλά και αυτή της Μακεδονίας. Μια ανεξάρτητη Κρήτη είναι βέβαιον ότι θ' ανοίξει τον δρόμο για μια ανεξάρτητη Μακεδονία, όπως θα συνέβαινε και το ίδιο αν υπήρχε ένα ανάλογο δημοψήφισμα στη Μακεδονία. Αν για παράδειγμα η Μακεδονία για τον οποιονδήποτε λόγο αποσχιζόταν σήμερα από την Ελλάδα, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Κρήτη θα ήταν σίγουρα υπέρ της αυτονομίας.
Όποιος από τους δύο φύγει πρώτος, παρασέρνει και τον άλλο.
Ο "Κόσμος" σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα χάσει τη δύναμή του. Δεν χάνει τη δύναμή του ακόμα κι αν ο κάθε Έλληνας γίνει από μόνος του ανεξάρτητος. Αυτό το οποίο θα χαθεί είναι το μερίδιο της νίκης από τον "συνέταιρο", ο οποίος εκείνη τη στιγμή δεν θα ανήκει στο τμήμα του "Κόσμου" που θα βρει τη λύση.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Όποιος "φύγει", θα γίνει ο "Λακεδαιμόνιος" της νέας εποχής. Όλοι οι Έλληνες πλην των Λακεδαιμονίων συμμετείχαν στον προηγούμενο θρίαμβο του "Κόσμου".
Στον επόμενο ελληνικό θρίαμβο ποιοι θα απέχουν;
Θα είναι όλοι οι Έλληνες πλην των Κρητών;
Όλοι οι Έλληνες πλην των Μακεδόνων;
====== ====
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΐΑΝΟΎ .
12-03-2009
Η Κρήτη στο στόχαστρο
της Νέας Τάξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου