γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

α διηγηθώ μια “παλιά ιστορία”.
Κάποιος είχε πάει στο Μαντείο των Δελφών, να ρωτήσει για ένα θέμα που τον απασχολούσε. Το Μαντείο του απάντησε: “- Γνώθι σαυτόν!”.
Δεν έμεινε ικανοποιημένος από την απάντηση, και μετά από λίγο καιρό ξαναζητά συμβουλή για το ίδιο θέμα. Πήρε απάντηση: “- Γνώθι σαυτόν!”.
Και πάλι δεν έμεινε ικανοποιημένος! Διαφοροποιεί λίγο την ερώτηση, και την υποβάλλει για τρίτη φορά. Και για τρίτη φορά παίρνει την απάντηση: “- Γνώθι σαυτόν!”.
Ο Απόλλωνας του τόνισε τρις: αν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ό,τι και να σου πω θα το διαστρεβλώσεις ή, το λιγότερο, δε θα το κατανοήσεις. Και αν γνωρίσεις τον εαυτό σου, η απάντηση θα έρθει από μόνη της!

Το συμπέρασμά μου για το αποτέλεσμα των εκλογών (δεν προλαβαίνω τον Εργοδότη, γιατί “άλλα” θα πω) είναι το εξής ένα: ο Ελληνικός Λαός έχει πάψει να γνωρίζει τον εαυτό του, κι έτσι τον χάνει με ραγδαίους ρυθμούς.
Επειδή έχει “χάσει” τον εαυτό του (και, φυσικά, τη γνώση του αληθινού του εαυτού), δεν μπορεί να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα, το πρόσκαιρο από το αιώνιο, το χρυσό από την αντανάκλαση του μέσα σ’ ένα καθρεφτάκι, που τυχόν του κάποιοι “φίλοι” του “προσφέρουν”. Την καθαρή γνώση από την ύπουλη, που του προσφέρεται αφειδώς, την καθαρότητα “εν παντί κραδασμώ” από την λέπρα “εν παντί κραδασμώ”. Τον θάνατο του είναι/εαυτού μέσα στο ΜΗΔΕΝ, μέσα στο απόλυτο τίποτα, από την πληρότητα ζωής που έρχεται με την “ενσωμάτωση” στο καθ’ ολοκληρίαν ΕΙΝΑΙ.
Η πρόσθετη δυστυχία, όμως, είναι ότι και όσοι επιδιώκουν να τον βγάλουν από τη δίνη του θανάτου (στην οποία έχει περιπέσει), επίσης δεν τον γνωρίζουν – ή δε θέλουν να μπουν στον κόπο να τον γνωρίσουν. Τον γνωρίζουν όμως σε βάθος, αυτοί που τον έχουν ρίξει μέσα στο σπιράλ του θανάτου.
Χαρακτηρισμοί για τους ΕΛΛΗΝΕΣ όπως «οι καραμαλάκες», «τα ζα», «οι ραγιάδες», «οι ξωφλημένοι», και άλλοι παρόμοιοι, δείχνουν ότι τυφλοί προσπαθούν να οδηγήσουν τυφλούς – και, τελικά, άπαντες «εις βόθυνον πεσούνται»! Όποιοι πουλάνε εξυπνάδα, δε σημαίνει ότι είναι έξυπνοι. Μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο.
Αν κάποιος αγαπούσε πραγματικά τον ΕΛΛΗΝΑ και επιθυμούσε να τον βγάλει σε “ξέφωτο ζωής”, θα έπρεπε πρώτ’ απ’ όλα να έχει μπει ο ίδιος σε ξέφωτο: πνευματικό, νοητικό, αυτοσυνειδησιακό. Μετά θα έσκυβε με αγάπη πάνω του, για να τον κατανοήσει, να τον καταλάβει. Να διαγνώσει γιατί διαμορφώθηκε έτσι όπως διαμορφώθηκε. Να διαπιστώσει ποιες υποχθόνιες χειραγωγήσεις τον έφεραν εδώ, πώς συντελέστηκαν και με ποιά χρονική αλληλουχία – πάντα αυτές εφαρμόζονται με χρονική σειρά.
Ν’ αρχίσει να μελετά, να μελετά, να μελετά τις υποχθόνιες χειραγωγήσεις που του έχουν επιφέρει, και να αναζητά εκείνο τον ΛΟΓΟ (ως καταγγελτικό, αλλά και ως παρηγορητικό), εκείνο το Υπόδειγμα κι εκείνο το Παράδειγμα, που θα μπορούσαν ν’ αναστρέψουν μέσα του την πορεία προς το θάνατο, που εν προκειμένω είναι διπλός: βιολογικός και πνευματικός. (Ο πνευματικός είναι και ο οριστικός θάνατος – ή «δεύτερος θάνατος», όπως τον έχει ονομάσει “κάποιος”, που πολλοί τον μισούν· κι ας μην τον αναφέρω, και προκαλώ την μήνιν τους).
Ν’ αρχίσει να διαμορφώνει με κόπο και μόχθο εκείνα τα αντίδοτα, φτιαγμένα από Γνώση, Αυτοσυνειδησία και Πράξη, που θα οδηγήσουν ξανά τον ίδιο και τον συνΈΛΛΗΝΆ του σε πληρότητα Ζωής και Δημιουργίας.
Αντ’ αυτών, το Διαδίκτυο (που υποτίθεται εμπεριέχει και τους “πρωτοπόρους” μεταξύ των Ελλήνων) είναι γεμάτο από επαναλήψεις των ίδιων και των ίδιων καταγγελιών, έκδηλου θυμού (για διαφόρους λόγους), στείρα και πλατειάζουσα ενημέρωση, και ενίοτε -εν είδει προφητείας- προενημέρωση περί καταστάσεων, ή δεινών, που (υποτίθεται) έρχονται· και που είναι απλά γνώμες, όταν δεν εδράζονται σε στέρεα λογική ανάλυση.

Όλ’ αυτά δεν οδηγούν πουθενά, παρά μόνον στην απελπισία τον Έλληνα. Οπότε, πιάνεται απ’ όπου νομίζει ότι βρίσκει στέρεο έδαφος, ακόμα και απλώς για να επιβιώσει. Και δεν προσφέρουν σ’ αυτόν, παρά μόνον:
  • υπερβολικό χρόνο μπροστά σε μια οθόνη,
  • βαθειά κατατονία (σαν να μην του έφθαναν οι ψεκασμοί!),
  • και μια ψευδαίσθηση αντίστασης.
(Το αν όλα αυτά τα γραφόμενα -άνευ πράξης- δημιουργούν αντίσταση, το έδειξε το αποτέλεσμα των προχθεσινών εκλογών!)
Ταυτόχρονα, ίσως προσφέρουν μια κάποια αίσθηση (ψευδούς ή όχι) ανωτερότητας στους “μπλογκαδόρους”, ότι επιτελούν έργο αφύπνισης. Δεν αμφιβάλλω ότι χρειάζεται και η ενημέρωση, και η αφύπνιση. Αλλά έχει χαθεί πλέον το μέτρο! (Αν μπορούσα να το κάνω, θα παρότρυνα τους μπλόγκερς να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να γράφουν -ή ν’ αντιγράφουν- εκ περιτροπής, μια φορά το μήνα!)
Θα ήταν άλλο το αποτέλεσμα, αν μπορούσαν οι υποτιθέμενοι μπροστάρηδες να προσφέρουν στον ΕΛΛΗΝΑ φως αληθινά πνευματικής δημιουργίας. Αυτό το φως πάντα εδράζεται στην αυτογνωσία που οδηγεί στην ετερογνωσία, κι οι δύο μαζί στην ορθοπραξία. Θα ήταν αυτή η μόνη αληθινή πύλη εξόδου (και η μόνη ουσιαστική αντίσταση) από τη λαίλαπα του σκότους, που προσπαθεί να πνίξει τα πάντα – και πρώτα την Ελλάδα.
 ===================